장음표시 사용
241쪽
verit an ignoraverit. Resp. Licet in principio legis generaliter IC.
loquatur, tamen ex ultimis verbis legis apparet eum de creditore ignorante loqui. Nam in fine dicit: se convenit de pignore, ut ex suo mendatio arguatur, improbe resistit. quo minus utilis actio m veatur. Oue verba tantum de debitore . qui creditori ignoranti rem alienam pignori dedit, exaudiri possunt. Ille enim ex mendacio suo argui tantum potest, qui ignorantem adversarium deincepit mendacio, non is . qui rem alienam suam esse asserens pignori dedit, creditore id sciente falsum esse. Qui enim sciente adversario quid falsum asserit, non dicitur eum decipere. l. quiIeliti. s.m de pet . hered. Donet. d . loco. Vide de hac quaestione latius de plenius ditarentem Anton. Fabrum lib. 2o. conject. ωρ. 27.
Species pignoris , qua ἀντιχρονος appellatur, licet praescriptum a legibus usurarum terminum egredia tur, illicita non est.
x MTIXPΠΣΙΣ est species quaedam pignoris, qua ea conm ditione res pignori datur, ut creditor percipiat fructus in vicem usurarum, donec selvat pecuniam debitor. l. II. g. 3.jda pign. l. pecuniam. 33. f. de pign. act. Eaque conventio valet, etiamsi perceptio fructuum legitimum usurarum modum excedat, proin Pter duas rationes Primo propter incertum fructuum provenistum, quia, cum uno anno plus, altero minus nascatur, si forte pauciores fructus colligat creditor ex agro pignorato, quam legitimaurum usurarum modus e Sciat, contentus iis esse cogitur. Ideoque si oc uberiores fructus producat ager, debet hoc cedere lucro creditoris. Altera ratio est incertum fructuum pretium, quia eorum pretia pro locorum de temporum varietate mutantur: atque ita fit, ut fructus aliquando excedant legitimarum usurarum modum, quandoque usurae ampliores sint fiuctibus. Haec inquam fructuum incerta aestimatio, & dubius corundem proventus antichresin peris misit. l. si ea leg. i 7. I.si ea pactione. 34. C. deusiur. Similiter & proopter incertum fructuum pretium 3c proventum haec pactio admittitur , ut fructibus, puta oleo, frumento. vino, creditis, accensiones sive usurae ejusdem materiae supra legitimum modum admittantur. ι oleo. C. de usur. Huic autem conclusioni graviter obstat I. cum debitor. 8. V. inquib. caus pign. tac. contr. ubi Paulus scribit: Cum debitor gratuita pecunia utitur, potes creditor de fructibus rei sibi pignorata ad modum legitimum usuras retinere. in qua lege non conceditur anti
chresis, nisi ad legitimum usurarum modum. Respondendum, duo pii
242쪽
plicem esse antichresin, tacitam Sc expressam. Tacita est, quando debitor pecunia mea gratuito utitur, &usuras ab eo stipulatus non sum: cujus beneficii pensandi gratia tradit mihi agrum pignori. ut fructus usurarum vice pecipiam. In liac tacita antichren, intra modum tantum legitimum usurarum , quasi tacito consensu credi. tor frustus percipiet. Itaque d. l. cum debitor. tacitae antichresis exemplum ponit, quod ipse etiam titulus exigit, qui est Θe tacitis pignoribus. Antichresis expressa est, quando nominatim creditor stipulatur usuras pecuniae mutuo datae, dc loco usurarum debitor concedit creditori, ut fruatur fructibus praedii oppignorati. In hae expressa antichresi fructus superare modum usurarum possitnt, in
tacito non item. Eleganter C ac. lib. obf. 3. c. s. dc lib. 8. c. I 7. Pacius au lsea lege. i 7. C. de Uur. Torcholt. in tract. de usur. e. 6.num. s. Auton. Faber tu error. pragmat. de de I. errore s. & 6. Dissentit Donec in tract. de usur. c. q.
In vetta in praedium urbanum tacite pignori sunt obligata ,
non autem in praedium rusticum, contra com munem DD. sententiam. INetecta ab inquilino in praedium urbanum, ut perpetuo ibi sint,
sine ulla conventione tacite censentur locatori aedium juris au storitate esse obligata, pro mercede domus. Diversum est in praediis rusticis: nam invecta & inducta in praedium rusticum non sunt tacite obligata, sed tum demum, si nominatim convenit inter colonum dc praedii dominum: fructus enim tantum . qui ibi nati sunt, tacite pignori sunt obligati ob mercedem locationis. t. eo jure. Φ. ι. in pradiis. 7. f. in quib. eaus pign. t c. contr. l. 3. M s. C. eod. 6 interdictum. inst. de inreia. Ratio diversitatis sumenda est ex moribus Pop. Rom. Solebant apud Romanos in praediis rusti eis nata pro mercede agri obligari. in urbanis autem praediis invecta illatave. I. ssemus. 6 i. g. locavi. 8.1f. desuri. Quod autem erat in more positum, paulatim in jus transiit. arg. I. I.1. de vulg. ct pN. DU. l. I. F. de don. int. vir. ρο ux. Hanc rationem diversitatis Duaren. M Cuiae. reddunt ad i. 4. F. de paci. Donet. in tract. de pacp. e. 4. hanc adfert rationem, cur invecta in praedium rusticum non sint tacite pignori obligata, quia locatori pro pensione agri satis sit cautum fructibus . quos pignori esse diximus : hi cum nulli inurbanis praediis nascantur, necesse fuit, siquidem ulla re caveri vellemus locatori, invectis & illatis cautum esse. Adde quod rustici plerunque invehere solent in praedia rustica instrumenta ad agriculturam pertinentia, puta rastra, aratra, ligones, boves aratorios,
quae sunt privilegiata, di pignori capi non possunt. I. pignorum. 8.
243쪽
t auth.seq. C. qua res pign, obl. poss. Accurs in g. item Serviana. inst. de action. hanc rationem reddit, cur invecta & illata in praedium rusticum non sint tacite obligata domino praedii pro mcrcede locationis, puta sancta rusticitas omnia palam habet, & nihil occultum relinquit, sed inquilinus multa etiam clam apportat, quae dominus ignorat. Non obstat l. eerti juris. s. C. Iocat. ubi dicitur, qua coloni voluntate dominorum in fundum conductum iuvexerunt, pignoris jure teneri. Ibi enim voluntatis nomine significatur expressa conventio. hoc eth, quando nominatim inter colonum & dominum praedii Convenit, ut induetii in praedium rusticum pignoris jure teneantur, tunc pignori crunt. Ad quid enim de voluntate domini induci exigimus, nisi de inductis pactio aliqua facta fuerit ξ voluntatis enim Verbum pactionem quoque expressam denotat. l. Pomponius 2. f. in quib. causρign.rae. contr. Ita conciliant hanc antinomiam Menoch. in tract. de interdici. remed. 3. adipis possies quasi . 4. Coras ad S, item
Serviana. inst. de allion. Connan. lib. 4. comment. jur civ. cap. 36.cuma
s. Charondas lib. 3. verisimilivmur. c. I s. Baro aud. g. item Serviana. inst. ad a I. Baro. Duarenus Sc jacius ad L 1. de pactis. Distentiunt communiter DD. ad 3. item Serviana. inst. de action. Negu-xan. de pignor. pari. 2. memb. . num. 147. qui statuunt indistincte& communiter tam invecta , di illata in praedium rusticum a colonis , quam inducta in praedium urbanum tacite domino praedii pignori obligari, licet nulla de hisce bonis allatis in pridium rusticum intervenerit conventio. Objicitur huic assertioni I. 3. 1. inquib. caus pign. tac. eontr. ubi dicitur, si horreum sit conductum. etiam ex tacita conventione invecta & illata esse pignori. Resip. Horreum etiam in jure accipitur pro praedio urbano, in quod homines pretiosissimam partem suorum bonorum apponunt. l. 3. g. 61να iura. 2.ff. de olf pras vig. l. pediculi4. 32. g. item cum quarer rur. . U. de auro urg. leg.
Ouando nihil pactum est de destrahendo pignore, creditor nihilominus post unam denuntiationem, pignus statim urndere potest.
SI inter creditorem it debitorem nihil convenit de distrahendo
pignore, tunc debitore cessante in solutione, postquam creditor semel denunciavit debitori venditionem pignoris, statim & sine ulteriori temporis expectatione pignus distrahere poterit. l. 4. f. dopi .act.& ibi Costri. l. . C. dedis r. pign. Volunt autem vulgo interpretes hoc jus emendatum esse per constitutionem Iustiniani in I.
μυ. G. ejur. dom. it . di putant, non ante biennium, postquam esto debitori
244쪽
debitori fasti venditionis denuntiatio, possie pignus distrahi. sed
verior ic probabilior est sententia, non esie jus vetus constitutione Iustiniani emendatum: Primum, quia durum di iniquum videtur. ut creditor qui jure pignoris rem possidet, tam longum tempus expectare cogatur . nec ante possit jus suum consequi. Deinde constitutio Iustiniani ad eos tantum pertinet, qui jus dominii in pigno re impetrare volunt, ut non ante biennium id impetrare possint ;biennio autem exacto non statim possint, sed prius rem venum e ponere, & distrahere si possint, experiri cogantur. si non possint, ut si pignus emtorem non reperiat, tum deinde a Principe impetrare poterunt, ut pignus jure dominii possedeatur. Et hujus sententiae hoc est evidens argumentum, quod Imp. initio ejus constitutionis proponat, se tormam in jure dominii impetrando mutare velle: unde non essicitur, idem esse observandum in eo casu quando solum pignus distrahere vellet. Haec erudite disserie
contra communem sententiam. Donet. in tradi. de pignor. c. I 2. do
Oui priorem habet generalem 0pothecam, creditoristo steriorem generalem h pothecam habenti in bonis po=utramque obligationem quaesitis praesertur.
CVm generalis hypotheca non solum praesentia, sed etiam fuistura bona comprehendat. I. uti. C. qua res pig. obl. poss. quae situm est, an in iis bonis, quae post secundam obligationem accesserunt, etiam prior creditor praeferatur. Et verius est, praeponendum esse eum qui priorem hypothecam habuit etiam in bonis postea quaesitis. textus in I. ult. f. qui pol. inpign. Itaque si Titius primum mihi omnia sua bona generaliter obligavit. deinde etiam tibi generaliter , praeserar ego in quaesitis a Titio post utrunque contractum. Idque ex generali juris regula recte obtinuit, quod nimirum qui prior est tempore, potior quoque sit jure , dc in persecutione pignoris praeferatur. I. 2 . & I. creditor. I 2.1. d. tit. Sed huic assertioni graviter obstat I. si quis mihi. 28. F. GJur. c. in qua traditur, quod creditor qui prius cum privato contraxerat suo generali hypotheca omnium bonorum, non praefertur fisco post contrahenti, sed fiscus licet tempore posterior, tamen potior est in bonis postea quaesitis: quae lex e diametro pugnat cum a. t. Μιν. Is qui pol. in hun. Variae sunt ad hanc antinomiam responsiones. Cujac. lib. obf. io. c. H. ita respondet, quod creditor Prior tempore, in bonis tempore prioris obligationis pertinentibus
ad debitorem . item in bonis acquisitis post priorem obligationem anicquam cum fisco contraheret, praeferatur fisco; sed in bonis
245쪽
quaesitis post obligationem fisci creditor prior non praesertur, sed in iis fiscus licet posterior praeponitur. Mini verior videtur Barioli de Connani conciliatio, quod hoc speciali privilegio fisci sit receptum. ut fiscus licet posterior sit creditor, tamen in bonis post utran que obligationem quaesitis sit potior. Idque ideo fit, quia bona postea
quaesita cum sua causa di conditione, quam legis auctoritas illis imposuit, creditori primo obligantur. At lex statuit, ut bona conistrahentium cum fisco, tam praesentia quam futura, tacite obligentur fisco. l. aufertur. 46. g. fiscus. 3. dejur. c. l. 3. C. de priv. c. Igitur cum ea qualitate bona affecta ad priorem creditorem transeunt, nempe ut sint fisco obligata. Non mirum ergo, ut fisci obligatio in iis sit potior ic prior, quia omnia quae quaerit debitor fisci, tacite oppignorata sunt fisco. Igitur cum taciti pignoris vinculo quaesita bona prioribus creditoribus tenentur, cum obligatio
futurorum bonorum tum demum convalescat, cum quaeque res incipit esse debitoris. l. idemque. 7. f. i.st qui pol. inpign. lta tradunt Bart. in d. l. se qui mihi. ec Connam. lib. . coniec . c. II. Nid Anton. Fabr. aliter haec explicantem lib. 2. conject. c. io. & aliter Fornerium lib. I. selection. c. 24. denique aliter Donectam in tractat. de pignor. cap. 12.
Uerum adhuc graviter obstat huic solutioni d. l. vlt.1. qui pol. inpign. ubi prior creditor etiam in bonis postea quaesitis praefertur fisco. Resp. Ibi prior creditor habebat privilegium tutelae. δοῦ sic cum fisco paris erat conditionis, quia uterque pariter erat privilegiatus. unde merito fisco praefertur in postea quaesitis. Ubi enim sunt paria in
Privilegia in pignoribus, antiquius eorum praefertur. Aliud est increditore non privilegiato. qui prius contraxit; hic fisco non praefertur in bonis post quaesitis. Secundo opponitur l. si pignus. 8. f. qui pol. inpign. ubi dicitur,
si privatus ante fiscum contraxit, ic hypothecam accepit. fiscus tempore posterior privato creditori priori in pignore non praefer tur. Resp. In bonis tempore prioris obligationis quaesitis, creditor Privatus tempore prior . praefertur in pignore ; at in bonis post obligationem posteriorem quaesitis, fiscus tempore posterior praefertur.
Nec urbana, nec rustica servitutes oppignorariposunt.
HAnc sententiam amplectuntur Duaren. lib. 2. disput. c. I 3. R .
Dones. in tra 1. de pinror. c. io. Et quidem de urbanorum prae diorum servitutibus extra controversiam est, eas oppignorari non
posse. l. si is qui bona. ri . 6.jura pradiorum. 3. l. t usi. f. de pign. Verum in dubium vocatur, an rusticae servitutes oppignorari pos sim t. Iuem tamen statuendum arbitror de rusticis, quod de urba-Ο 1 nis
246쪽
nis servitutibus proditum est, quod in utrisque servitutibus eadem militet ratio. Ratio enim prohibitionis haec est, quia utiliter pignus constitui nequit, nisi aliquando vendi possit a creditore. si fundus.
I 6. ereditor. s.1. de pign. Atqui servitutes tam urbanis quam rusticis praediis cohaerent, ab iisque nullam recipiunt separationem, unde separatim cedi vel vendi non possunt, sed tantum cum ipsis praediis. l. via. 23. g. si fundus. 2. I. unus ex sociis. 34.1 deserv. s. prad. t. eum fundus. 3 1. F. com .prad. Itaque nisi εc ipsum praedium pignoridetur seu vendatur, servitutes praediales oppignorari & vendi non
posse, certa ratio suadet. Dissentiunt m . intra a. de pignor. c. qua res pign. obl. Connan. lib. 4. eom. e. l . Cujac. lib. obf. I s. e. 6. --ser lib. s. eofeci. e. ii.&lib. 39. e. 6.&7. existimantes, rusticas servitutes oppignorari posse, sed non urbanas. Pro eorum sententia adfertur l.sed an via. ra. F. de pignor. Sed respondetur, eam loqui de domino, qui in praedio suo creditori vult servitutem oppignorare, ut ea creditor utatur, quamdiu pecunia non sit soluta, quod hoc permittatur domino praedii servientis, non ut valeat ipso ju- ,e servitus, quae ad tempus constitui non potest, sed propter utilitatem contrahentium haec conventio sustinetur. Contra vero is qui servitutem praedio suo jam acquisitam Mimpositam habet, non post hanc serpitutem praedio suo quaesitam alii oppignorare. Ratio est, quia servitus praedio alicuJussemel acquisita, non potest ab eius praedii domino in alium transferri, nisi simul&ipsum praedium transferatur, & alienetur, cui servitus quaesita est. l. ex meo. 24. 1. dese . rust. prad. . . Objicitur etiam I. sed O quod. s. g. ι .1. de pign. ubi dicitur, quo
e-que recipit emtionem. etiam pignorationem recipere potes. Ergo & servitutes oppignorari possunt, quia emi possunt. Resp. Huic regulae generali derogatur per aliam magis specialem, scilicet ἐ- si is qui. m. d. vii. F. eod. seu ab ea excipiuntur servitutes praediales.seu reales.
cui ob refectionem navis pecuniam credidit, . non habet
QVi ad navem reficiendam pecuniam credidit, non aliter hypothecam habet, quam si nominatim dc expresse conventum sit. Probatur haec decisio per I. qui in navem. 26. & t. quod quis. 34- Τ. de reb. auctJud. possid. vel ιend. ubi dicitur, eos qui in navem reficiendam pecuniam crediderunt. habere privilegium exigendidi bitum post fiscum. Ex quo evidenter colligitur, nullum jus tacitae hypothecae eos habere, alioqui fisco praeferrentur, cui praeferuntur omnea creditorea hypothecarii, qui tempore sunt priores.
247쪽
t. si pignui. s. f qui ροt. in pign. Praeterea ille qui in rem emendam
pecuniam credidit, non habet tacitam pyliothecam in re emta. I. ιicet. 7. C. qui pol. in pign. Ergo nec ille qui in reficiendam vel extruendam navem credidit, quoniam illi duo inter se conferuntur de comparantur in d. l. quod quis. Sed objicitur l. interdum. r. ff. qui ροt. in pign. ubi is qui in reficiendam navem pecuniam credidit, caeteris creditoribus potior est, quibus eadem navis prius erat obligata. Resp. Hoc sic accipiendum est, eum caeteris esse potiorem, si modo illi navis etiam pignori obligata est. Non enim illic agitur, quomodo navis obligetur pignori, sed ex illis, quibus obligata est navis pignori diversis temporibus, quis sit potior quaeritur. Ille igitur potior erit, qui ad navem reficiendam pecuniam credidit, quamvis posterius crediderit, dummodo huic quoque navis pignori obligata sit, quod fit
Secundo opponitur hoc argumentum. Ubi eadem est ratio. idem quoque jus statuendum est. l. illud. 32. f. au L. Aquit. Verum eadem ratio obtinet in creditore in resectionem navis pecuniam credento, quae in illo creditore valet, qui ad restitutionem domus ruinose nummos credidit, qui tamen habet tacitam hypothecam in domo restaurata. l. i. ff. in quio. ea . tac. contr. Nam ideo ille qui ad restitutionem aedium pecuniam credidit, habet tacitam hypothecam, quia ejus pecunia salvam fecit totam domum Eodem modo competit illi tacita hypotheca, qui ad reficiendam navem pecuniam credidit, quia ejus pecunia salvam fecit totam navem. Resp. Non est eadem ratio reficiendi aedificii, ec navis, aut alterius rei conservandae. Nam in reficiendis aedibus versatur publica utilitas, ne scilicet ruinis aedium deformetur aspectus urbis. l. 2. C. de adis privat. Qia e ratio cessat in rcfecta navi, unde pignus in ea
non contrahitur, nisi de eqgeneraliter aut specialiter convenit. Ita eleganter tradunt Donet. de pignor. e. s. 8c Connan. lib. 4. com. c. tr. Dissentiunt Min g. Sneideis. & alii ad. f. item Serviana. ins. de acZion. Petrus Vanderanus in trao Eat. de privit. creἐit. e. 8. Andr. Gail Germaniae Papinianus lib. a. observ. c. I χ.
Usurae legitimae divino-humano jure nonsunt prohibitae.
Non solum inter ICtos, verum etiam inter Theologos illud
prolixe controvertitur, an divino Sc naturali jure liceat usuras recipere. Et breviser die dum est, non repugnare legi naturae dc verbo Dei legitimas usuras exigere: quia illius mandati de non λnerando, haec sententia de hic finis est, s Mid fiat contra charitatem, seu ne proximo noceatur. Cujus an tum abest, ut inhaetcausa deterior fiat conditio, ut magno beneficio assiciatur, quod O 3 alte.
248쪽
alterius opera consecutus est, ut vel lucrum faciat, vel damnum evitet, vel necessitatibus ejus subveniatur. Ad hoc autem ut usuraelicite accipantur. illud praecipue requiritur, ut qui pecuniam dat , non pro Officio mutationis, sed pro suo interesse, hoc est, pro sua indemnitate aliquid praeter sortem accipiat. illa dicitur usura compensatoria , di non .est vera usura , neque nullo jure prohibita, sed ejus quod interest legitima Zc aequabilis compensatio. Alia dicitur usura lucratoria, quae lucrum ex mutuo tantum propter officium mutuationis exactum. quae nulla habita ratione damni creditoris, tantum propter officium mutuationis exigitur: haec injusta di illicita est. Hanc distinctionem diserte comprobat Paulusant. cum quidam. 37. f.si pupillo. 3. 1. de usur. ubi respondet, usuras non propter lucrum petentium, sed propter moram non solven tium indigi: id est, usurae recte promittuntur Ob id, quod Creditoris interest, quae scilicet damnum compensant, quod creditovusu pecuniae suae caruit. Hotom. in tractatu de usur. lib. I. e. I. de S.
Latius & exactius de hac quaestione disserit Molinaus in tract. de ur. num. 9. 8c 48. ubi Justinianum propter statutum usurarum modum non stium crimine haereseos liberat, sed etiam pium de egregium nomothetam se praestitisse probat. Pulchre dc erudite
HGom. N Donel. in tract. de usur. in princ. Eleganter I. Din. u. 383. ubi certas aliquot & aequissimas leges de conditiones tradit. quae intervenire debent, ut licite usurae exigantur. Summa haec est, quod si quis ex pecunia mutuo data damnum incurrit, vel lucrum aliquod, quod ex pecunia credita certo facere potuit, propter mu tuationem amittit, tunc licite poterit pecuniae mutuo datae usuras, Vel potius interesse petere. Lume. C. defient. quε pro eo quod interessprofer. Nemo enim tenetur proximo ita benigne facere , ut sibi ipsi sit afflictio. teste Paulo a. ad Corint. c. 8. Mesemb. in parat. dansur. num. 7.&S. Non obstant praedictis loca scripturae Exodi xx.
prohibentur: quia his locis eae tantum usurae prohibentur, quae Nes Eox, id est, morsus II ebraeis appellantur, quae proximum mordent, quae charitati repugnant, quae cum damno fratris exiguntur. Ita haec loca Molinaeus explicat dicto loco. Secundo objicitur, quod illi res quaestui esse debet, cujus est periculo. l. is qui eommodatum. I 3. g. r. 1 commod. sed pecunia credita est periculo debitoris, non creditoris. t. incendium. II. si cert.pet. Ergoquaestus ex pecunia credita proveniens, pertinebit quoque ad debitorem, & proinde inique creditor accipit usuras Pecuniae, quae non est ipsius periculo. Resp. Vera est majorproispositio, nisi aliter inter contrahentes convenit, quia paeta dant lesem contractui. l. eontractus. 23.f. de R. I. I. I. g. si convenit. 6.
Is epos Ergo recisis pacto vel stipulatione debeatur usurae a deis bitore, Iicet periculum sortis ad cum pertineat.
249쪽
Tertio adversatur, quod mutuum sua natura est gratuitum. l. ro- igasti. m. f. I. f. de reb. eria. Igitur contra naturam mutui non possunt usurae accipi. Resp Usurae non debentur ex contractu mutui. 1ed ex alia di nova obligatione, id est, ex novo & separato contractultipulationis usurarum, mutuo subjecto. I. usura. ff. de V. S. Quarto objicitur tale argumentum: Res per se sterilis nullum potest producere frumim. Atqui pecunia est res sterilis& infructuosa. Emo non potest ex ea usura percipi. Resp. Usura percipitur ex industria hominum, qui negotiantur, & pecuniam frenori collocant ic excercent, non ex solis nummis, qui per sesteriles sunt, de fructam nullum, etiamsi per multos annos in arcam recondantur, adferunt. Quinto opponitur l. inter tiaras. 8. f. suscipimus. 3. C. desum. Trin. 9 D. Cath. ubi Justinian. approbat quatuor concilia, Ni caenum, Constantinopolitanum, Chalcedonense, & Ephesinum: di vult canones ab iis conciliis latos vicem legum obtinere. nov. 3 r. Atqui in concilio Nicaeno usurae sunt improbatae. Unde jure quoque civili sunt damnatae. Resp. Iustinia. post. l. inter claras. edidit alias legesia constitutiones, quibus usuras legitimas concensit; ideoque per illas novas constitutiones, puta per l. eos. 16. C. dun r. dc noυ. 32. dc i3s. usuras non improbavit.
Unica interpessatio constituit debitorem in mora.
I Robatur haec sententia in I. Titia. 83. f. usuras. I .f. de Ieg. 2. ubi λ habetur, quod semel moram intervenisse sussiciat: quibus verbis innuit Paulus, quod unica interpellatio facta opportuno loco aetempore lassiciat ad creandam moram. Idem probat L qui decem. 7 a. in verb. si aliquando interpellatus non solvit. F. de solui. Quod autem diditur de de unica interpellatione, id ita accipiendum est. quod unica interpellatio, id est, admonitio coram testibus nuncupata debitorem in mora constituat: ita tamen ut non omittatur repetendi debiti instantia. t. mora. 32. in princ. 1s de usur. ubi dicitur. quod mora committitur, si interpellatus non solvat. Unica ergo interpellatio ad constituendum quem in mora sussicit, modo tamen creditor post interpellationem urgeat lc instet pro solutione. Instantia post interpellationem perseverare debet, sed non rein pete via est interpellatio, nec iterum cogendi testes. Interpellatio namque est admonitio, quae fit testato, solvendi vel accipiendi vejus quod debetur. ι. qui Romam lax. g. eoheredes. 3.1f. de R. o. Cfac. as APDan. in I. eum taetrifam. 27 .ss. de usur. Hanc sententiam GLBart. & f. comprobant in d. f. coharedes. & alii quos recensetia sequitur Menoch. de arbit. jud. lib. h. cent. 3. casu. 22 . ubi no
250쪽
decidendi est, quod legibus cautum est, interpellatione quem In
mora constitui. t. si ex legati. 23 . Uda V. O. l. denuntiasse. tr. I. ad. I. Iul. de aduli. Dispositio autem in primo actu verificatur, arg. i. M-
Sunt tamen qui tenuerunt, ut in mora quis constituatur, duplicem interpellationem necessariam esse, ut Ferretus in libello demora. quem secutus est Coras lib. a. misee. e. 6. M Costal. in d. Lim. . Quorum sententia ut nova, ita a vero aliena est. Neque eam conlirmat Mari iani responsium in d. l. mora. vers. Ononsu fit. quia licet una interpellatio debitori facta in mora eum conis stituat, tamen si ea procuratori vel servo. absente debitore. fiat. una non sussicit. l. item veniunt. χO. f. petisam. I. vers.sedponamus. F. depet. her. fieri enim potest, ut ea interpellatio propter procuratoris aut servi negligentiam ad domini seu debitoris notitiam non Pei veniat. Nec verum est, in d. l. mora. dominum esse interpella intum, quod tamen Coras ex istis verbis textus collisit, cum etiamini domino denuntiarum s. ubi verbums ciat assirmative subaudiendum est, ut hic sit sensus, etiamsi sussiciat semel ipsi domino personaliter denuntiare; non tamen sussicit, si semel mediante per .ibna servi vel procuratoris. domino denuntietur. ut rectissime me judicio interpretatur. Menoch. d. loco , num. 36.8c seqq. Eodem modo etiam aliis JCtorum responsis Coranus & retus non adjuvantur: nam ex eo, quod in ι. 2Emilius. 3 8.1 ema nor. dicitur, venditorem saepe tutoribus denuntiationes fecisse, non infertur, plures denuntiationes, ut in mora quis constituatur, esis necessarias, cum venditor denuntiationibus tutores in mora non constituat, sed a lege commissoria venditioni adjecta recedat. d. I. milius. vers. dicebam. diei enim lapsu tutores in mora constituti erant cum dies contractibus adjecta interpellet pro homine 2 I. unam. 12. C. de contrsip. non vero interpellationibus a debito
Sic etiam eorum sententia non corroboratur eX eo, quod in linmβΠdato. eci. g. illa issi. s. U. -ndat. saepe conventum mandatois rem , in d. l. qui Roma. , coherede .iaepius testato conventos tutores dicatur, quia ex facto ita casus Iba evenerat. Neque enim omniacuae ex facto contingunt. de jure necessaria sunt. Neque verum
est Quod in praejudicialibus, qualis est mora, instanter & saepius contestatio facienda sit , quod pro ratione suae opinionis adfert Coras e. 6. arg. I. i. g. de inspiciendo. 1 o. Udevenir. inspic. l. r. ff. delibet. dimisi c. i. de μρρι. neglig. pratat. quia Cum debitor prima denuntiatione sciat, quid sibi sit iaciendum. faci , damna
ex mora provenientia caciat, praecavere potest. fac. ι. . . I. Innn.
b. di act. mpl. ubi dicitur, quod qui certus est, ampliu5 c morara non debet.