장음표시 사용
281쪽
Per debebat, sed non eodem modo: qui Filius in humanam naturam mitti debebari, Spiritus sanctus vero in columbae specie &in linguis igneis, tanquam sub signo: nam itera heri communis est primo &secundo
nomini: vau vero secundo & tertio, quare
plane ostenditur filium consubstantialem ς sis Patri,a quo genitus est:& Spiritum sanctum consubstantialem esse Filio, qui co substantialis est Patri, ut palam liqueat, MFilium esse in Patre, & Patrem in Filio: &Spiritum sanctum in utroque. Ad propositum conclusionis dico, quod istud nomen hu 'i ncotinet in se Trinitatis mysterium: nam aleph est sigillu m Patris cheter, ut sepe
luxi. In lege & in Scriptura, nullum verba incipit alitera Vau, in sua radice: no quod hoc sit a casu, nec ex eo quod vau sit coniu-ictionis nota,quia tale non potest esse principium sermonis, sed semper sequitur aliquid praemissum. causa ergo huius potissima est: quia litera illa arborem vitae significa quet in medio paradisi collocata est.vnde in verbis radicalibus, nunquam poni tur vau, ' nisi in medio dictionis: sicut cor, ubi est principium vitae animantis , in medio corporis collocatur. Et si contingat illam literam esse in principio aut in fine : id
282쪽
2so CON c Lusi ON Esest, non radicaliter, sed consequenter, aut ministerialiter, vel communicative. scut& vita in medio corporis eXistens, omni b. alijs membris communicatur,&arbor vite in medio paradisi sita omnes arbores eius --dem vivificat.Vau,', igitur est sigillum Filij ripheret arboris vit . He n est sigillum Spiritus sancti&binach, & signant unionem Dei cum homine, per carnis assumptione, ut dixi. Eade m co nci us o Thal mu d i ce probatur: nam Zacharis p. habetur:Exulta valde filia Sion: iubila filia Hierusale:ecce rex tuus veniet tibi iustus & saluator ipse id est,hu ου' n) pauperi&ascendens superas-vam, & super pullum filium asinarum. Ex quibus verbis diuinitas, & humanitas demostratur. Rab.Barachias iuper his verbis: Iustus&saluator, dicit adduces verba Rab. Menachem Rachenad super Genesi cap. 3. ita dicentis: Salus Israel est salus Dei sancti& benedicti, ut dixit Rab. Barachias 1acerdos, quia scriptum est Zachariae q. c. Iustus&saluatus,& non iustus saluator ipse. Vbi senex ista sacerdos ostedere conatur, quod Deus saluado Israel: id est, fideles, saluatus dicatur,ex eo quod Propheta iste, iustus &saluatus, dicat: per iustum nanque Deum
es igit, & ratio super quam eius di
283쪽
es,' r. fundari videtur, est, quia quem-
. v admodum operis perfectio in operan- rem redundari solet: sic humani generiscis 1aluatio in Deum quodammodo resul- s tat. Idcirco igitur Propheta iuxta huius alii doctoris expositionem, Melsiam saluant rum dixit: quia clim ipse tanquam Deus tox humanum genus saluaturus esset, ipsius,iti humani generis saluatio in eum tanquam in salutis auctorem redudatura erat. quam iri obrem non inepte hoc loco 7 o. inte pretes sensum magis quam verba secuti
iii transtulerunt, iustus & saluator. Quare 1, ostenditur eius diuinitas ibi. Iustus &itis saluator ipse . haec enim Hebraica dictio,ib hu mn : id est, ipse, apud Hebraeos diui- is num est nomen & Deum significat quod
Esaiae a. pater, dum ipsemet Deus ait: Ani Adonat hii semi N n 'n' id is est, ego Deus , ipsum est nomen meum. chmigitur Zacha. dicitur:Veniet tibi iustus, &s alias, i uator ipse: in his exprimere voluit, quod .s Esaias clare cap. 3 3.eXpressit, dicens:Elo-
him hu tabo vero Sanache. dira' mri mn re rurar : hoc est, Deus ipsi veniet, O salvabit,s: nos. Saluare enim proprie solius Dei est:cq-) rera,quq in eadem auctoritate continetur,
, , Messiae humanitatem exprimunt, ut pau-ν pertas
284쪽
perias & super asinam sessio, . quod autem haec de Messiali intelligi debea patet per Rab. Selo moni s glosinam. Quae sic ait: Ecce Rex tuus veniet tibi. non potest hoc exponi,nisi de rege Messiali. Quia dictum est hic: Et dominium eius a mari usquς dmare ,&a flumine usque ad fines terrae. &no inuenimus talem dominatorem in domo secunda: hoc est, tempore secundi templi fuisse. quibus aperte liquer, regnum Messiae spiritualiter intelligendum esse curegnum temporale & paupertas simul esse non possint. Rab. etiam Hadarsan in expositione Geneseos, super illud 49. eiusdem libri dictu m:ligans ad vitem pullum suum. sic dicit:cum venerit Messias in Ierusal*m, ipse erit cinges asinum suum, & qquitabit,& super eum veniet in Ierusal*m, Ux ducat seipsum in paupertate,vel humilitate sicut scriptum est Zachar. 9: pauper & humilis, equitans super asinum: Etad palmitem fili mi asinam suam: hac ille.
P.M. Si Deus isse, ut infinitu ut unum, semcundum in se intesistatur, ulsic nihil intelligamus ab eo procedere, sed a- rationem a rebus, ct omnimodam sui
in seipso clausionem, o extremam in
285쪽
, emotis imo Dae diuinitatis recessir profundam , ac solitariam retraritionem, de eo intelligimus, ipμ penitissime in ab assessarum tenebrarum se conteg te,nullo modo in dilatatione, profusione suarum bonisatum , sontani flendori emanis Eante . Abraham in suo deformatione disponit
nani sephirotad modum arboris decem ramos habentis, qui dimesiones,vel sephiro edicuntur, & arbor illa est fundam e tum totius Theologiae tam nouae,quam antiquς, variatis tamen terminis . Et haec arbor est ad instar arboris decem pretdicamentorum Aristotelis ; in quibus decem, quicquid est finitum, desimitatum ponitur. Propterea quod iusnita, ut Deus, &illimitata,vt ensvnum verum in praedicamento non ponu-tur;&hoc nec proprie, nec reductive; materia etiam prima,no ponitur in ipsis, quias tib ipsis est a simili,essentia nuda diuina,in se considerata sine respectu intrinseco,&extrinseco, est transcedens ad modum entis;&non ponitur in coordinatione sephiro tuesimili ter creatura, quia est inferior ad illas dimensiones, ideo non ponitur directe
in illis, nisi reductive, ut Adam, Abraham,
286쪽
modum propriarum passionum, quae re, ductive in praedicamento ponuntur,&haedimensiones dece sunt,&non plures:quia non datur numerus simplex maior denario, &ratio huius est: quia no datur in me- te diuina ideo denario maior. Quare intellectus noster nihil apprehedere potest, nisi illud tale sit ideatum in mente diuina. Et Esai. ponit has decem sephirot: in unum adducit septem inferiores, ibi: & requiescet super eum spiri tus sapientiae, dc intes- Iecitus, . Et alibi ponit tres superiores de
quibus singulis super Ilaia, dixi: similiter
super portam lucis. Et paralipomenon 2 S.& 26. ponuntur omnes decem ordina .
Ad conclusionem igitur dico: Quod si co-
sideretur Deus in se,quatenus ad vinitatem suam intrinsecam; ita, quod nec quatenus Pater, nec quatenus creator, c s. dico, quod hoc modo cognoscitur in abysso suaru tenebrarum id est, obscure a nobis cognoscitur: absconditur enim a nobis tanquam in nube. Nam nubes nobis beneficia duo co- ferunt, obtegunt enim nos ac mitigant So-
Iis vigorem, &pluviam praestat.LuXenim eius nimis excellens percellit oculos minus
287쪽
nus dispositos, aut tantet luci non assuetos r& calor exiccans, & exaestuans perurit aliquando:utrumque tamen necessarium est. Ad quorum temperametum summus moderator nubes pro tempore interi ci iubet, qu lucem comprimant, &arefacta madefaciant & irrorent. Non secus nubes illae meliores,quorum istet simulachrum tenet, interponuntur tanquam velamina: quado
non possunt debiles mortaliu oculi i ii gloriam, & splendorem opificis veri quidem Solis intendere: in quod spectaculum lucidissimu inquit Plotinus) si oculus sordibus infectus: nedum purgatus, aut ignauia debilis in te dat: caligabit protinus, nihilque disia
Cernet. Ideo, ne ostendantur oculi sic infecti, opponitur nubes. Sicuti populo murmuranti gloria Domini, apparuit in nube, ut in Exodo legimus. Et iterum: Veniam ad te in caligine nubis,ut audiat me populus loquente ad te. Sic & alcedente Mose ad D minum in montis verticem nubes operuit montem, ne ostenderentur vulgares oculi intendentes in gloriam Domini, quae erat tanqua ignis ardens super verticem moris. Et Ezechieli loquens,atrium & domu, ubi erat, nube compleuit. Sic quoq; tertio Regulegimus,quod Deus loquens Solomoni in
288쪽
ε η Co Nc Lus Io NEsin templo: ne gloria eius ibi apparens ofenderet oculos conniventes, nebulaimpleuit templuna, & domum. In hunc itaque imo du Deus sese inferioribus praebet, ut in Psalmo canitur: Nubes & caligo i in conspectu eius. Quod & cum Apostolis obseruauit: quando enim eis gloriosus apparui nubem prς misit,quq eos obumbraret : ne eorum adhuc debiles oculi a splendore glori et suet instar Solis splendentis offenderentur.Et hoc est, quod dicitur: Deunemo vidit unquam, scilicet essentiam nuda in se, &in esse absoluto: imo nec fancti possunt :&si Paulus dicat: Videbimus fata cie ad faciem .no enim sequitur, video Petrii a facie ad facie: video igitur eius echai etatem a caeteris distinctam: a simili non vatalet. Video Deum a facie ad faciem: video igitur essentiam, ut essentiam. Intellectus naturali lumine potest certis rationibus intatelligere primo quidem esse Deu: deinde quid non stipse Deus: scire autem quid sit ipsa natura Dei proprie, nec intellectus noster, nec angelicus lumine naturali potest: est enim natura illa longo interuallo super lessentiam, & intelligentiam, quantum cuiaque perfectam: sed 1olae mentes beatae inatelligunt,quid sit Deus, sub lumine quoda
289쪽
plusquam naturali:clim ipse Deus se menti coniungit, quasi tanquam forma, quam Videat,&per quam videat. Hinc Plotinus animus si uit perfecte purgatus prius per unionem diuinam. Deus emcitur, qua cognoscat quid sit ipse Deus: sed Deum permspicere, naturamq; ipsius sub cunctis rationibus sitis apprehedere nesta gintellectus nullo lumine valet. Unde Marsilius Ficinus: Nullum vestigium nobis occurrit usis quain eorum, qui Deum has absoluta ratione perspexerint, quoniam nulli perspicere licet: nec rursus eorum,quibus palam ipsa diuina natura paruerit, percipientibus quidem;nec interim complectentibus, nec enim vel ipsi exprimere,vel ali; capere possunt, quod ipsi contemplati fuerint in e celsis ; nam &, quae Paulus cognouit in raptu, non licuit homini loqui. Et Plato: Diuina sinquit) dici, doceriq; non posse; sed
in animo pio ad Deum accedente; subito tandem diuinum ex alto lumen accendi, quod quidem seipsum intus alat ; quasi in eget eiusmodi lumen extrinsecus emicare. Est enim Deus in se abstractus unitas,noin re quaquauis unita sedem habens: sed unionis unitatisque ubique causa. Essentia
290쪽
essentiet omnis intellectusq; causa; non ta quam essentialis quidam intellectualis ueforma. Plato in Timeo appellat Deum,appellatione quadam prodigiosa superesse imitalitate nominans essentialitas apud Metaphysicos est simplicior quam essentia. Deus igitur, no sollim simplicissimum ens
est: sed i platim plicitas. Vbi igitur Deus ipsum vnu, vel unitas vel monas cognomia natur: primo quide per ista significatur n5 esse Deos plures,sed unicum mon compo situ, sed simpliciis imit. Ipsum igitur Deita tis excelsaesuperessentiale, ipsa scilicet superbonitatis superessentia,quicquid denique sit: neq; ut rationem vel potestate meq; ut intellectum, aut vita, vel essentiam laudare fas est ulli ex his, qui veritatis omni veritate superioris sunt amatores: sed ut e cellentissime segregata ab omni habitu vel
motu:vitas maginatione: opinionerno in ne: sermone:cogitatione:intelligentia: ecsentia: statu: firmatione:vnione: termino:
infinitate:&uniuersaliter ab omnibus,quet in ordine entium collocantur sui dicit Ficui ius in suo de Theologia.) Hac igitur ratione Deus ipse alioquin simpliciter proferedus dicitur:& primus Deorum Deus & diuinita talis Deitatisque uniuersae principium. Et hanc