장음표시 사용
141쪽
DEBAR DE sANITI s. 13I Nadfert. His Epiphanius in infelici Bardesitanis lapsu exemplum proponit legenti, nequis de lua virtute &constantia temere sibi blandiatur, ne quod Bardesiani, &Origeni, & Tertulliano accidit , sibi eveniat, & ad Pauli monitum ad Philippenaes c. a. v. I 1.
serio attendat: Cum metu ct tremora oestram falutem operamini. Deus est enim, qui operatur in vobis velle ct perficere pro bona vo
ΙΙ. Eadem refert de Bardesane Eusebius L. Histae. 3o.: in hoc tamen ab Epiphanio dillentiens, quod eum ab initio Valentini sectatorem fuiste dicit. Postquam enim ejus laudes texuit: quod nimirum fuerit vir disertillimus sermone Syriaco, & acerrimus in disputando: quod adversus Marcionem & alios variarum opinionum auctores patria lingua dialogos, & infinita alia opuscula, acerrimus Fidei nostrae delensor, a discipulis suis in graecam limguam postea tran3lata, & Librum de Fato conscripter l, aliaque multa occasione persecutionis ediderit , subjung t: Atque hie pri- mirm quidem Delator fuit Valentini: postea vero eum doeirisam illam improbavisset, ct pleraqae ejus dogmata uectus esse fabulas convicisset, ipse quidem Abi visas est ad raetiorem sententiam transivisse : vat titamen atque inoliti erroris fordes non penitus extersit . Quibus videtur Bardesenes pristinum errorem sincere & animo penitus nunquam ex uille. In eamdem sententiam venit S. Hieronymus Ι ib. de Script. Eccl. c. 33. tibi: Bardefaves, inquit, in s Iesi tamia Harus babitus Ur, qai primrem Valentini 1 celator, deinde confatator, novam haere-stm condidit. Ardens ejus a Syris praedicatar ingenium, er in disputatione vehemens , seri sit in ita adversus omnes peri haereticos , qui aetate ejus pullulaverant. Iu qaibas elarissimus ille Ut ct fortissimus Liber , quem M. Antonino de Fato tradidit, O malia alia oper per- fecutione volumina, qua sectatores ejus de Syra lingua verterust in Graecam. Si astem tanta vis es θ' fulgor in interpretatione , quan tam putamus in fermstne proprio e Ita Haeronymus. Quibus verifieatur S. Augustini dictum in Psalm. x 24. Non fecerunt haereses,nis magni homines s sed quiantum magni , tantum maia montes . Non enim montes erant tales qui fuscipereut pacem, ut eoues justriam et
sed illi dissensionem fuseeperari is Diabolo patre suo . Ex istis fuit Bardesanes, qui sive lap1us, sive relapsus, acri ingenio huc illuc
que elatus, distensionem tandem suadente Diabolo molitus fuit. III. Ex hactenus adductis colligi potest tempus, quo vixerit Bardetanes, & quo haeresim suam coeperit evulgare . Eum enim imperante Antonino Vero, sive vere sive specie Catholicum perseveraste , demonstrant tum Liber contra Fatum, quod es in
142쪽
scripsit s tum plurima, quae contra tunc emergentes haereses edidit Volumina , ac proinde sub Marco Aurelio Antonitio Philosopho circa ann. Christi I r. sub Soteris Pontificatu . Defecisse vero ac suam tu resim condere coepisse post annum Domini i7., sub iisdem, nempe M. Aurelio Antonino Philosopho Imperium & Sotere Romanam Sedem tenentibus.
Ejus haeresim non diu in se ipsa durasse credibile est, quamvis in Priscillianistis postea ex parte saltem rcvixisse videatur . Bardesanis interitum, genus, & tempus silentio praetereunt Scriptores Veteres. Solum Theodoritus Lib. I. Haeret. Fab. ei filium nomine Hari nonium Graecis literis apprime eruditum tribuit his verbis: Dicuut autem etiam Harmonium, qui fuit ejus Aius, Albenis in
Graeca lingua fuisse ivstitutum. An vero patrem in errore secutus fuerit, iue nun memorat. Soromenus tamen L. 3. Hist. c. 16. dicit
eum paterni erroris, vel in totum, vel in partem mille haeredem squin & alios ex Ph losophis addidit se, super origine animae , cor- Porum corruptione & regeneratione, seu metemplicose. Scripsisse insuper Harmonium metricos Hymnos, quos quia fuiS erroribus iniectos S. Ephraein Syrus novis Hymnis emendaxit. Haec ex
I. D Ardecinem haereticum factum seu haeret icum se manis D stasib, Valentini haeresim quam ante scripto rejecerat resu-inendo, Scitiam addendo , solum post Abgari Edestenorum Reguli obitum, probabile est . Non enim vir sancius sibi familiarem tolei allet hominem, quem erroribus in tu natum detexistet. Ejus errores suere, quod diversa principia S productiones rerum confinxerit: quod Mortuorum resurrectionem negaverit: quod cum sNovo ia Veteri Testamento apocrypha quaedam adhiberet. Ita Epiphanius Haeres.s6. num. a. his verbis: Num citan ad Valeutiuos miserriis se applicasset, ex eorum improbitate pesserum illud virusae lolium coutraxit.. Multa hic perinde oe alia principia π pro u Eliones invexit. Mortuorum resurrectionem fusulit: itaque privatum haere condidit. Porro Legis ac Prophetarum Libros, adeoq&e Vetus ac Novum Tesamextum , nec non apoc I os quosdam adbibet.
II. De primo, quem Epiphanius ei attingit, errore, nempe depi uribus principiis, seu Aionibus Valentini, dubitatur. Nam omnes praenarrati Auctores dicunt, Valeutini dogmata, inter quae hoc de pluribus principiis seu itionibus praecipuum erat, a Bardesane tu ille. Disiligoo by Coo D
143쪽
fuisse rejecta, imo tanquam fabulosa impugnata : quomodo ergo in hunc eundem errorem incidit s/ Hoc dubium tamen tollitur, si cum Eusebio & Hieronymo supra relatis dicatur , Bardesanem
Valentini quidem dogmata libris impugnasse, sed excis aliqua
corde retinuisse , quae postea patefecit, aliqua ex eis dctrahendo, aliqua de novo asserendo. Cum enim: Primum Valentixi sectator fuerit, ipse quidem visus es ad remorem sententiam transetisse s vetusti tamen atque ivolit/ erroris fordes non penitus exti it inquit
Eusebius . Si ergo vetusti erroris labem extinxit quidem, sed non penitus, signum est, quod aliqua de hoc Valentini errore abjecit,aliqua retinuit,sic,ut dicere potuerit Epiphanius, luAd Bard sanes privatam haeresim condidit, & S. HieronymuS, quod novam haresim condidit: quod non dixit lent, si omnia quae Valentinus , R eodem modo docuillet . Uerum cum, in quo Bardetanes a Valentino recellerit, ignoremus, nil aliud addere postumus, nisi cum S. Augustino Lib. de Hvreccap. 3 f., quod Bardetanes postes,
quamvis nou per omnia , in Valentini haeresim lapsus es.
III. Error statuens, non unum, sed plura principia, supra in Valent ino cap. 9. dc aliis rejectus est. Quare cum Epiphanio Haeres. sff. num. 3. dicam : De pluribus verὸ principiis, quoniam adversus alios, qui in eodem errυνe vereantur , jampridem multa diximur , Ibngam hoc loco disputationem non instituam. Sed illud ex AposυL dumtaxat in memυriam revocabo a. Cor. 8. v.6. Nobis unus estis Deus Pater, ex quo omnia, Sc nos in ipsum: R. unus Dominus
M Jeius Christus, propter quena omnia & per quem omnia , &,, nos per ipsum se . diuomodo igitur Deorum ilia multitudo principiorumque consabit 8 se Et unuς, inquit, Dominus Jesus Christus, propter quem omnia, dc per quem omnia, dc nos per ipsum se . Ruamobrem auus eis tanturumcido Conditor, neque plures Dii sunt, oue e plures. Sic enim dixit v. s. Si sunt multi, qui dicuntur Dii is quam particulam se Qui dicuntur ,, adjecit, ideo , ut
non esse re Cera signiscaret. Sed cum propter eos, qui ab Ethnicis esse dicuntur , quosque illi Deos constituunt, puta Solem, Lunam , Sidera, reliquaque id genus f istud protulerit, nullum aberrantium hominum opiniori locum reliquit. IIaec Epiphaniuς, quae Bardesanem Novum Testamentum admittentem lethaliter teriunt. IV. Iisdein armis secundum ejus errorem de Mortuorum resurrectione aggreditur num. a. Epiphanius dicens: isod enim ad Mυrtuυrum cxcitationem attinet, licet de ea saepius tu aliis haeresibus disputatum Iit, non gravabor iterum paucis ad eum refellendum ea dem de re disserere. Nam si Vetus Tegumentum Nomum admittis, nonve corrupisse veritatis viam, ct a verissima Domisi vita abbo
144쪽
rere manifestὸ convinceris ' Siquidem Princeps iis Do sua ; utinbbis resurrectionis arctabo quidem esset, ac primogenitus e mortuis, nostrε eausε mortuus es, ac resurrexit: neque speeis tenus es passius: atmtZ qui sit separitus, ejusque corpus nonnulli gesaverint. Testis es Infephus Arimathaeensis. Testes illae mulieres, quae ad monumentum nugreenta detulerunt. Teses centum illae Aloes librae , non eam inanem opicionem atque imaginem susse. Te ses denique Angeli , qui id mulieribus declararint ,, Surrexit, tuquiunt, non est hic ,, . misqnaeritis viventem cum mortuis s8 neque vero dixit, non est mortuus , fed surrexit, qui in earne possius spiritu perpetab vivit, ac fecundum Dic initatem fuam perpessonis omuis es expers. Rui Θ supremis o=t v, ct a Patre genitus perpetuo exsit. Idem tamen no vi is tempori ausex Maria Virgiae homo fleri voluit, ut Patitas testatur bis verbist Galat. 4. v. 4. Factus ex muliere, factus sub Lege ,, . Num- qnam ne illam Seripturae sententiam exaudi I. Cor. I s. v. 3 s. ,, oportet corruptibile hoc induere incorruptionem, oc mortale, , hoc induere immortalitatem is s' At non tibi Isaias Proneta persuasit, cum ita loquitur ,, Et mortui resurgent, oc excitabuntur qui in monumentis sunt,, Ad haec Dominus v ses Matth. I .H. F.
R iugent, inqait, hi in vitam aeternam, & isti in supplicium e se
Non illud denique Abelis post mortem cum Deo colloquium reco daris , atque non illius animam , fed fanguinem supplieare dicor, ac Deum elamoribus luterpellare e len. l. v. Io. Sanguis porro nequa
quam anima est , sed in fanguine anima potius ixes. ciuippe sanguis adspeetabile corpus es s anima vero , cum visum Omnem effugiat, in fanguine residet. Ita dogmatis tui, δ Bardemne , pravitas ipsius viveritatis eversa penitus concidit . Hactenus Epiphanius errorem hunc funditus evertens. Qui plura optaverit adeat supra dicta Cap. I. contra Simonem F.6. contra Cerinthum cap.6. s. . Cap.9. s. contra Valentinum &c. Si verum esset quod Auctor sub nomine Praedestinati cap. 3 s. dicit, quod Bardesanes naturam corporis dixerit elle malam, hinc forte cogitari pollet factum fuisse, ut eorporis resurrectionem negaret. V. Quod vero Bardetanes praeter Libros Canonicos utriusque Testamenti adhiberet etiam alios Libros apocryphos, ut Epiphanius dicit, mirandum non est: haec enim Haereticorum ars fremquenter fuit, ut suos errores, quibus Canonicos refragari videbant , tuerentur, vel Sacros a Canone expungere, vel apocryphorum auctoritate se munire, & Sacros Conices esse falsatos ex eis ostendere. Hoc in Manichaeis detestatur S. Augustinus L. II. cou tra Faust iam c. a. dicens : Ubi sic manifestά veritate si praeficantur. ut O dilucidis verbis Sanetarum Seripturarum, exitum in eis falla-Disiti o by Coc
145쪽
DE BARDEs A NITIS . DIIaeiae fua reperire nou pe τι , id testimosium quod prolatum est ,
falsum effa respondent. O -cem 4 veritata fugacem, tu amentia pertisaceml qua adeb ioviera sunt, quae adversus vos de Dissuis
Codicibus proferuutur, ut Musis adiud quod dicatis , sis eos esse falsatos. Deinde alia subjungens, addit: Tu es ergo re Ia veritatis flxuidquid eostra te fuerit non est Oerum 1' An haec Sc alia , quae ibi contra Manichaeos dicit Augustinus, intorqueri possint contra modernos Acatholicos, qui vel Libros, qui contra se faciunt, e Canone expungunt, vel etsi admittant, suo privato judicio in contrarium senilim ab eo quena Ecclesia intelligit, interpretari volunt, judicet prudens ac piuS. VI. Alio errore ab aliquibus notatur Bardesanes: inod scilicet haeresi Valentini de suo adderet, fato subjici convertationes hominum s ac putant se ex S. Augustini auctoritate fulciri, qui de Barde ne dicit Haeres. 36. Adaeos de suo , ut fato adfriberes
eoueterfationes hominum. Verum cum nec Epiphanius, uec Eus bius, nec Hieronymus, nec Theodoritus hoc errore cum uolent, imo contrarium potius evincant, dum alterunt a Bardesane editum luille tibi um contra Fatum, S Antonino Lucio Vero Imperatori oblatum, cujus fragmentum adhuc extat apud Eusebium L. 6. Praeparat. Evang.c. Io.: in quo distinguens homines a brutis,
ista quidem necessitate duci asserit, illos vero proprio arbitrio rosi multis ostendit: propterea verisimile non videtur, eum fuissem errore, quem tanto ardore & emcacia impugnavit. Unde Baronius ad ann. 17 . n. I9.censet, illa verba non ella Augustini , sed in esus textum alicujus inicitia irrepsisse, cum in veteribus Man
striptis desiderentur: ideoque PP. Maurini in sua editione illa ver
VII. Lambertus tamen Dan. xus in Opusc. de Haeres. censet , Bardesanem in disputatione habita cum Abida Astrologo de Fati propugnatore, cujus meminit Epiphanius, hujus argument s, quamvis 1alsissimis celsisse, dc propriam deserendo sententiarα, Fatum approballe. Sed praefati Patres non dicunt, Bardesenem cum Abida voce disputasth, sed scripto, Librum contra eum edendo , quem postea Imperatori obtulit. Non ergo Abidae cessit , sed
VIII. Diodorus Tarsensis apud Photium Cod. III. pag. 662. sentit. Bard nem a Fato ec siderali potestate animas quidem ex Hie, stu non corpora: sic enim dicitur ibi Diodorus simul
146쪽
quae dicitur , liberam dimittit, arbitrii libertatem illi conservando reorpus tamen θ' quaecumque ad corpus spectaut Fato gubernanda objicir. Divitias , inquam, egestatem , morbΗm, Utam, mortem, quae in nostra non funt potesate, eaque omnia Fati esse essetfa traditi
Η ec Diodorus de Bardesane. Quae non improbabilia de tali homine iudicarem. Qui enim post impugnatam, ecquidem valide, Valentini haeresim, eam postea quasi moderando , in parte admittere non erubuit s incredibile non est, quod postquam sententiam de Fato prorsus rejecit, eam pollea dimidiando , ex parte quidem abjecerit, ex parte autem admiserit. Sed hoc meliori judicio dijudicandum relinquam. IX. In mei prasenti argumenti robur pro firmitate Catholicae
veritatis cum Epiphanio num .3. sic claudam: Caeterum cum Aucera Mes uudique furta tecta cu sudiatur, tu eaque Melium fatus ac frma mentum sit positum, factu univer brum haereseon coincta mendacia disi Iouisur. Iuemadmodum ct haereticus se disse ius es, qui femiferrimum in satum redegit, ct a vita penitus allevavit. Eterim Propheta Isaias c. s4. v. I I. in ita Sanctam Dei Eccisam alluquitur :,, Ponam carbunculum lapidem tuum, & fundamenta tua sap- ,, phyrum, δc muro8 tuos lapides electos, & propugnacula iis jaipidem is . Deinde objicit v. II.,, Omnis vox , qu.e adverSus,, te eonsurget, omnes illos vinces s contra te vero non prosperi rabitur , . Nibit enim est quod veram Mem expugnare possi , quiu ,, Super Petram aedificata est : & portae inferi non prievale- ,, bunt adversus illam ,,. Iuod eidem Deus Verbum, Rex, inquam , ipsius ac Sponsus, ac Dominus promisits Matth. I 6. U. I 8. . Haec attende Lector, δc videbis contra omnes haereses Christi promistum impletum, &in futurum etiam implendum. De his vide Hieronymum in Cap. s . Ilaide.
β. I. Noeti tanditio, errores, ct exitus. I. TOETIANi a quodam Noeto dicti sunt. Ita S. Augustinus Lib. de Haeres cap. 36. Metiani d quυdam meto .
alius quidam haereticus metus nomine prodiit, neque multis ab hine
147쪽
Ds Not TIANI s. I 37 Epheso . Quibus, Θc tempus quo vixit, de quo insta , 3 ratriam
reteri. Apud Plii lastrum Haeres. 33. Metianus mendose legebatur , in nova autem editione Fabritii metus ponitur. Licet autem
Noetum hunc genere Asianum, patria Ephesium fuiste dicat Epiphanius, Damascenus tamen PI.eres.s7., Ceteroquin Epiphanium sequi ali uetus, eum patria Smyrnensem facit: Metus hic Sornensis ex Asia fuit. Et ante ipsum Ilippolytus Portuentis Martyr in Libro contra Noetum ipsi tributo: Alii quidam, inquit, doctrinam subintroducunt, Deli discipuli cujusdam Meti , qui geuere quidem Sornaeus fuit non multo aute. Icem sentit Theodoritus L. 3.
H.er. Fab. cap. 3. Metus autem erat genere quidem Smrrnaeus. Imo
Epiphanius ipse in Synopsi Ι ibri a. Tom. I. ait: Metus hic Smdisenensis ex Asia fuit. Unde Noetum patria Smyrneinem suille non est dubitandum. Il. Circa tempus, quo Noetus vixit, cum ut supra dixi S. Epiphanius aderat, tempore quo ipse scribebat, ante sere centum ac triginta annos Noetum prodiille Panarium sutim de Hare libu inchoaverit anno Christi a 4. Valentis & Valentiniani Imperii anno XI.: fit, haeresim suam metum inchoasse circa annum Domini a F. Quot concordare videtur cum iis quae de Sabellio infra dicam, omnes enim Scriptores & Patres in hoc conveniunt, quod Sabellius Noeti discipulus fuerit, ab eoque eundem errorem hauserit. Porro cum Sabellius innotuerit sub Pontificatu Xisti &Stephani I., ut tradit Dionysius apud Eusebiu in 1 . 7. Hist c. 7. Galli no imperante circa ann. Domini a s9. s sequitur, Noetum paucis ante annis agnitum mille. Hoc solum difficultatem mihi ingerit, quod S. Hippolytus supra relatus dicit, quod metus suis non multδ
ante . Cum enim S. Hippolytus communiter credatur floruis te anno aro. vel 2aa. si Noetus haeresim suam prodidit solum anno 24 snon video, quomodo potuerit Hippolytus dicere, quod Noetus
non multo ante fuit: cum potius ejus aetate nondum haeresis prodierit , nec Noetus Hippolytum , sed Hippolytus metum praecesi serit. Dici pollet cum Lamberto Danaeo in Opust. de Haeresc.36 , haeresim hanc sub Noeto primim innotuisse sub Pontificatu Soteri,& Imperio Marci Antonini R Luci Veri circa annum III., O stilagesimo & quarto anno antequam a Sabellio recoqueretur. Hanc tamen dissicultatem viris eruditis,Hippolyto librum illum adversus Noetum adjudicantibus, enodandam relinquo. III. Duos errores effudit Noetus. Unum, quo dicebat, unam ac eandem Personam elle Patrem & Filium & Spiritum Sanctum , ideoque Patrem eme passum. Alterum, quo afferebat se esse Moy sen : fratrem vero suum, quem in errore socium habebat, esserim. VII. Par. II. S Aar Diqitigod by Corale
148쪽
Aaronem c non Eliam, ut apud Philastrium Haeres. 3 3. forte men-doςe legitur I. Ita Epiphanius PI res s . num. I. ubi postquam dixit, quod Noctus alieno spiritu affatus ea dicere ac docere aufus es, qua nee Propheta, nee Apostoli, nee Ecelsa ab initio tenuit,ae ne cinitavit quidem. Subjungit: Igitur vetat quadaem elatus infa-nid , passum esse Patrem non dubita*it afferere. Sed ct majori quadam arrogantia ae vecordi elatus, se se Mosen, fratrem eteris suum Aaronem esse dixit. De primo Noeti errore testatur etiam S. Augustinus Ileres. 36. dicens: Aberiani a quodam Noeto, qai disebat, Gripam eundem esse Patrem O Spiritum Sanesum. Theodoritus
L. 3. Haeret. Fab. c.3. de Noetianis ait: Unum dicant esse Deum ct Patrem omnium opi cem, Iateutem quidem quando Soluerit, rursus autem apparentem, quando placuerit , ct eundem esse invisibilem, oeCideri, o genitum O ingenitum : ingenitum quidem ab initio : geni-ram autem, quando nasi voluit ex Virgine e impatibilem oe immo talem : rursus patibilem di mortalem. Cnem enim esset impatibilis ,
Filium nominant, prout usus exegerit, viet Me vel illud appellantes . Meti autem appellati fuat, qui hanc funt haeresim secuti. Ita Theodoritus . De utroque Noeti errore loquitur etiam Hippolytus in praecitato libro contra Noetum his verbis: Dixit hic, or, sum esse eum dem Patrem, ipsumque Patrem genitam ess ct passum .... mebat hic se esse Mosen, di fratrem suum esse Aaron. Damascenus quoque H.eres. 37. de Noeto: B, inquit, in currum furoris elatus .... Filiυ-Patrem, aut Patri-Filium asserere orsum aufus est, eundem Patrem ae Filiam ct Spiritum Santrum profiteri, se vero μαθοessa, fratremque Dum Aaronem Peuditare. IV. Adeo atrocis blasphemiae rumore ad Ecclesiam Smyrnae perlato, Noetum presbyteri advocant, monentque, ut ab inau dita blasphemia retrac latione recedat. Ita Epiphanius: Inter haec, inquit, beatae memoriae presisteri ejus rei famε permoti hominem U-
voeant , deque his omnibus interrogant, utrumnam tam coutumeliosum in Patrem dogma proposuisset . At ille euram Presisterorum eonfessu nudusius, iociari prim3 , qu)d ante ipsum nemo atrox illud atque exitiale virus evomuisset: Inde dii nillus es retrvicacior iactus. discipulos, quorum primi decem fuere, sibi aggregare curavit. Quo audito iterum Presbyteri congrcgati, mutum una cum di scipulis, quos in errore pertinaces cognoverunt, a fidelium communione ejecerunt. Ita Epiphanius prosequitur: Postea vero cum rabiem suam nonnullis, ut ita dicam, aspersisset, ae decem fere homines Id. a auxisset, majorem in superbiam atque i oleariam eiat 1 ,
149쪽
atque audarior factus , palam haeresim fuam disseminavit. Proluderursum isdem illi Presisteri , tam tuum , quam qui se ad eum infelicuer aggregarant, arcessuat, atque iisdem de rebus sciscitamur. Ille enm grege suo frontem perfricans audacter contradicere coepit. Acquid, inquit, mati Dei e Duum Deum veneror, auum novi, nec ρω- ter iUum alteram uatum, passum, mortuum. Ad quam opinionem cum con uter adhaeresceret, eum pariter atque ejus discipulυι ab Ecclesia pelisur. Haec Epiphanius. Similia habet Hippolytus Martyr Iua flerio Libro contra metum. V. Porro quod ibi dicit Epiphanius. Noetum primo negasse . quia nemo ante illum tam atrox virus evomuillet, intelli3i debet restricte s vel quod nemo ibi Smyrnae id docuillet. vel quod nemo publice & de hoc specialem Sectam 1aciendo errorem illum professus fuerit. Caeterum fuisse in schola Montani blasphemiam is
praeconceptam, patet ex iis quae supra cap. II. s. a. n. 7. dixi de Praxea ex Auctore Append. ad L. de Praescr. Tertuli. c. ultimo, qui hae eadem labe insectas fuit. Hinc Theodoritus L. 3. Haeret. Fab. c. I. de Montanistis: Nonnulli autem eorum , inquit, tres Per sinas Divinitatis scut oe Sabellius negarunt , eundem esse dicentet Patrem , ct Filium , O Spiritum Sanctam, quemadmodum Abanas metus. Imo cap. sequenti dicit, quod metus renovavit hancharesim , quom quidam Epigonius nomine primus peperit s Cleomeues autem acceptam confirmavit. Ex quibus apparet, metum hujus haeresis non fuisse inventorem, sed potius propagatorem seu reno'
VI. Non diu tamen supervixit homo infelicissimus, sed brevi
una cum fratre nequitiae suae consorte e vivis excessit, Fidelium communione R Ecclesiastica sepultura, ut merebatur, privatus. Ita Epiphanius num. I. Moritur deinde paulo post eum fratre suo sneque tamen aut ille pari ac Moses olim , aut ejus frater etaim με Aaron bonorificentii sepulti funt: tauqaam euim defertores abjecti sunt, nec ab ullo Catholicorum sepiaturae Mandati: extincto tameuauctore extinctus non fuit error, sed ab illius asseclis iisdem argumentis roboratus: Post Me prosequitur Epiphanius qui corruptam ab eo doctrinam hauserant, i d ipsum dogma corroborarunt, ii dem , quibus ipsorum magister initio, verbis addanti. Aliqua tamen non minus impia Calistum quendam addidisse, refert Theodoritus L.3. Haer. Fab. c. . dicens : Eam post Metum defendit Calsas, qui etiam exeogitavit quaedam additamenta impietati digmatis. Q et autem ista fuerint, non dicit.
VII. Brevis etiam fuit sub Noeti nomine hujus haeresis dura tio, sive quia in subsequentium haeresum, & praesertim Sabellianae,
150쪽
nomen transivit, unde Theodoritus citato loco agens de Nepote cap. 7. dicit,sua aetate nullam sub Noeti nomine hae resim eX titille . Sive quia ista sicut & omnes aliae veritate pr.evalente suffocata re mansit. Quare Tlaeodoritus squod mei praesentis operis argumentum mire confirmat in postquam singulatim ostendit, omnes haereses ad sua usque tempora exortas, vel penitus evanuit se, vel vix alicubi reperiri, Catholicam tamen veritatem toto orbe dominari, & su per hoc Prophetarum attulit vaticinia, addit: Hae autem praedictiones per Ecclesiam fuem accepere . Haereticorum a tem doctrina, partim quidem radicitus mulsa es , partim autem is ferularidis arboribus nihil differt, in paucis urbibus 9 vicis manens , O' eorum qui illa composuerunt imbecillitatem ct falsitatem oste dens. Dominus enim Liber it ac dissipat signa ventriloquorum, oedivinationes a corde , ct satuit verba Filii fui, ct consilium Angelorum suorum verum esse ostendit, Er dismat Minoia gentium, Erin mat cogitatioues populorum . Cunsilium autem Domini manet in aeternum . Cogitatioues cordis ejus tu generationem, 9 generationem. Beatus ergo populus , cujus es Dominus Deus ejus, mpulus quem ele
git iu baereditatem fuam . Haec , quae Theodoritus de haeresibus ad sua usque tempora, fiduciam nobis augent, hoc idem Deo patrocinante Catholicae veritati, haeresibus nostrorum temporum eve
Errores meti confutati. I. D Rimus Noeti error ex dictis Trinitatem Personarum a Deo L ausercbat, afferendo, unam eandemque Personam et se Patrem Filium & Spiritum Sanctum, & proinde Filio pro nobis palso Patrem quoque elle pastum asserebat: qua ratione ejustn modi errore insecti Patripasani postea dicti fuere . Circa hoc duo
extremi errores fuere. Unus nesciens componere cum unitate naturae Divinae Trinitatem Personarum , ut tueretur naturae Divianae unitatem , Personarum Trinitatem nepavit. Et hic error fuit Noeti & Sabellii. Alter vero nesciens Trinitatem Personarum conciliare cum unitate naturae, ut salvaret Trinitatem Personarum , sustulit naturae unitatem . Et hic fuit error Arii. Veritas autem Catholica in medio stans, & Trinitatem Personarum in Deo semper admisit, ec stinui Unitatem naturae strenue propu gnavit. II. Inde autem meti error, unde ortus fuit ab opposito error
Theodoti, de quo supra. Qilia enim Theodotus legebat in Scri-rturis