장음표시 사용
151쪽
pturis Christum hominem, in sola humanitate haerens euna nudum este hominem asterebat s sic Noetus audiens in eisdem Christum Divinam habere naturam cum Patre & Spiritu Sancto, ad hanc solam respiciens, Christum Filium unum δc eundem cum patre &Spiritu Sancto esse amrmabat s non ad alia Scripturarum loca, quibus distinctio Christi Filii a Patre dc Spiritu Sancto aperte demonstratur. Ita discurrit Epiphanius PI res. 37. num. a. de No tianis dicens : Sic igitur simplex quiddam Deo , uniusque forma tribuant , ac Theodotum imitantur . Nam ut se ad auum extremum
declinans, nudum bominem Christum esse dis ruit: sic ille Noetus in aliud ad extremum descisceus, eundem esse Patrem , Fijium, cT Spiritum Santium , uuiusque Personae satuit: er hunc ipsum passum aenatam esse exfimavit. Sed neque Theodoti Iedlatores veri aliquid elocuti sunt, neque metus, aut Noeti discipuli, qui A eius , hoc est insipietis , quod ad cim tuenti ct facultatem pertinet, potius es
dicendus, cum utrosque ac caeteros Omnes a veritate aberrantes Sacrae Literae redarguant.
III. Propterea Noeto coram Presbyterorum concilio dicenti: Suum D Detim colere s responderunt apud Epiphanium n. I.
Et nos uuum quoque Deum colimus : sed quemadmodum legitime iIlum colere vimus . Itidemque orsum habemus unum, sed quema modum novimus, unum Gripum Dei μιιum , palsum quomodo passus es, mort um quomodo mortuus es. ui ct resurrexit, ct tu Caelum ascendit, er ad Patris dexteram mauet, σ venturus es judicare vivios ct mortuos. Haec nos ab Scripturis Sacris accepta pro temur ,
quae S' novimus. Ita Catholici illi Smyrnenses Presbyteri: idest Christum Dei filium esse pallum, mortuum, sed quomodo Sacra:
Scripturae docent eum esse patium , bc mortuum, nempe solum iptum non Patrem.
IV. At Noetiani dicebant, se etiam unum Deum fateri: addebant tamen: si Christum confitemur Deum: igitur ipse est P ter , si est Deus: palliis vero est Christus Deus , Pater igitur est palliis, Pater enim erat ipse. Verum haec aperta insania est . Si enim Christus est Filius, ut Noetiani admittunt, non potest ipse elle sui Pater: Etenim inquit Epiphanius n.3. us feri potes ut idem Pater sit ac Filius e Nam si Filius est, necesse es alicujus sit Filius. a quo sit genitus. Sin Pater es s se ipsum generare nihil potes . Neque enim idipsum , quod Filius dicitur , se iuum genuit,s d es 4 Patre genitus . Praeterea hoc manifeste passim Scripturae testantur. Pater ipse de Coelo Christum filium suum este, & quidem personam a sedistinctam testatus est , semel quidem in Iordane Matth. 3. V. I 6.& IIa
152쪽
& 1 7. tibi bapti ato Christo dicitur: Et eo e aperti funt ei Cisti: Oεidit Spiritum Dei descendentem sicut columbam, O venientem super se . Et ecce vox de Caelis diceus: me es Filius meus dilectas , in quon ibi complacui. Quod repetit Lucas c. 3. v. aa. Et iterum in monte Thabor Matth. II. v. s. & Ecce vox de nube dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi hexe complacui: ipsum audire . Qua: S. Petrus, qui fuit praesens, & audivit Epist. a. c. i. v. I ., de Christo ait: Aecipiens enim is Deo Patre honorem O gloriam, voce delapsa ad eum bujuscemodi is magni a gloria : Hic est Filius meus diletius , in quo mihi complacui , Usum audite. Et hanc vocem nos audivimus de Creto allatam, cum essemus eum ipso in monte Sancto. Super quae
Epiphanius non dixit, inquit: Egofum Filius meus, audite me, sed Hic es Filius meus, ipsum audite, ut ostenderet Pater, bilium De sonam else a se distinctam. Et infra idem Epiphanius ia. . Ad haec, inquit, Pater ad Yordanem de Caelo loquutus es: Filius verὸ ad νον-danem descendit: Spiritus Sanctus inter utrumque sub columbae Decie apparuit, ct in hunc illauus est. xuamquam Spiritus Sanctus
minime carnem suscepit, neque corpus induit. Sed ne Filius eum Spiritu Saucto coalescere confundique crederetur , sub imagine cf- lumbae zidendum se praebuit: uti nimirum Spiritus eum singulari ac
propria persua cerueretur. Sic ergo ibi Personarum Divinarum distinctio manifeste demonstrata fuit: Patris nempe a Filio, & Spiritus Sancti ab utroque. U. Se alium elle a Patre Christus ipse testatur maxime Ioan. 16., ubi v. s. se a Patre millum dicit ,-ad ipsum redire: Vado ad
eum qui misit me . v. I 6. Vado ad Patrem. Et v. 28. Exivi d Patre, ct veni in mundum : iterum relinquo mundum 9 vado ad Patrem . Haec
certe non diceret, si ipse esset Pater. Se quoque alium et se a Spiritu Sancto ibidem demonstrat ubi v. 7. dicit: Expedit vobis ut ego
vadam : Si enim non abiero Paraclitus non veniet ad vos : Si autem abiero, mittam eum ad vos. Item v. I . De meo accipiet. Unde Epiphanius ait: De Spiritu vera Sancto sie loquitur is Si ego abiero, ille Spiritus veritatis D. Sed mult3 illud apertius,, Ego vado , Mille venit. Neque vero dixit: Ego vado, ec ego venio. Sed ioco vocibus is Ego , & ille is tam Filium Θpostas fusi consare , quom Spiritum Sauctum itidem DE , demonserat. Item ,, Spiritus verita tis qui a Patre procedit, de meo accipiet ., . Uuibus verbis osten
dit, ct Θpo sim Patri propriam, O Filio , ct Spiritui Sancto esse
tribuendam. Ita S. Epiphanius. Accedit S. Augustinus Tract. s . in Ioan . , ubi excitata quaestione, quomodo potuerit Christus ilicere, Si non abiero, Paraclitus non veniet ad vos, quasi ptaesentia Christi impediret S. Spiritus
153쪽
DE NOETIANI s. 1 3 adventum: eaque soluta dicendo, verba Christi sic este intelligenda: Non potestis capere Spiritum , quamdiis secunduω carnem persisitis nosse Christum . . . . Christo catem discedeute corporaliter , non soliιm Spiritus Sanctus, sed O Pater o Filius ast ait illis spiritualiter. Postea subjungit: In nullo autem eredendus es e e Pater sinὰ Filio ct Spiritu Santio, ast Pater di Filius si uὰ Spiritu Gutro, aut Filius sine Patre ct Spiritu Santio , aut sine Patre ct Filio Spi-νitus Sanctus , aut Pater oe Spiritus Saufius βοὰ Filio : sed ubi eo
rum quilibet unus , ibi Trinitas Deus unus. Oportebat autem ita iu- uari Triuitatem, ut quamvis nulla est et diaersitas subsuntiarum , fingillatim tamen commendaretur distinitio personarum, ubi eis, qui recte intelligunt , uauquam videri potes separatio naturarum.
VI. Adducebant pro se Noetiani verba Christi JOan. Io. v. 3 o. Ego ct Pater anum famus f Sed debuissent ad antecedentia respicere , ubi dixerat: Pater meus, quod dedit mihi, majus omnibus es. ct nemo potest rapere de manu Patris mei. His,quis non videt, Christum fateri se non esse Patrem, sed aliam personam a Patre, a quo accipit. Ideoque cum subjunxit: Ego ct Pater unam sumus. Declarasse quidem se elle unum in natura cum Patre, non tamen in persona . Unde S. Hippolytus L. contra Noetum : Si autem, inquit, dicat: Ipse dixit se Ego & Pater unum sumus se adeterlatanimnm, ct intelligat, quod non dixit se Ego & Pater unum sum is ssed unum sumus. Illud euim sumus non dicitur de uno s sed 1ie dixit, quia duas personas demonstravit, unam autem potentiam seu virtutem s quam ei dederat Pater per originem, qua ab eo procedit. Hoc praeter multa advertit Tertullianus in Lib. contra Praxeam eodem,quo Noetus,errore insectum c. I a.,ubi ad illa ver ha Ego ct Pater unum fumus, ait: Hic ergo jam gradam volunt figere sulti, imis caeci qui non videant. Primis , Ego & Pater , duo-νais es Anseatiorem: dehine in novi imo sumus, non ex cuius e persona quod pluraliter dictum es: tum quod unum sumus , uoti unus sumus . Si exim dixi et, quod unus sumus, potui et adjuvare sententiam illorum: Suus enim si utaris numeri signi alio vid tur . Adhuc cum dao masculini generis, unum dicit neutrali verbo , quυd uos pertinet ad simularitatem , sed ad unitatem, ad similitudinem, ad conjunctiouem, ad dilestionem Patris qui Mium . . . . Unum sumus dicens. ego S Pater, ostendit duos esse , quor aequor, O jungit . Ita Tertullianus, ubi addit S Augustinus in Collat. cum Maximino Ariano num. I xuando dicitur unam faut, etsi non dicatur quid unum , intelligituν una substantia. De hoc egi Tom. in 1 .P.
Qu. t. de Trinit. Dub. a. s. a. a num. I 8.
154쪽
Christum duos praevenire errores, Sabellii & meti unum, Arii alterum, ut alterum quidem a Patre faceret Filium, sed Patriae qualem. Quare pulchre S. August. Trach. 7 I. in Joann. Audi, inquit, Sabelliave : usque adeo non ipse Pater , fed alter es Filius ,
ut eum Arianus inaequalem asserat Patri. Audi Ariane. Usque adeδFilius aequalis est Patri, ut Sabellianus eundem dicat Patrem. Tu adde quem tollis , tu adimple quem minuit, nobiscum ambo consistitis : quia nec tu tollis , nec tu minuis eum, qui alter es a Patre ut convincas Sabellicuum, oe aequalis Patri ut eouviucas Arianum.
Strisque enim clamatis Ego & Pater unum sumus, . auod ait unum, audiant Ariani: quod ait sumus, audiant Sabelliam: ct nee illi aequalem , nee illi alterum negando sint vavi. VIII. Quia vero Noetiam negabant pluralitatem Personarum in Deo, clamantes ex Scripturis, unum esse Deum s ideo eorum voces ita comprimit Epiphanius num. Itis non adserat, uvum Deum esse Veritatis Patrem omnipotentem , a quυ Urigenitus Filius et erὰ progressus es, Deus Verbum , Verbum, inquam, in propria Per funa consistius, a Patre re verastis ullo initio ac tempore genitum stet um itaque Deum caute ct prudenter Ecelesia praedicat s Patremetidelicet Filium se Quoniam, tuquit, ego in Patre , & Pater in me est . Et ambo unum iiimus se s hoc est, una Divinitas, O voluntas una, ct uua domiuatio . Caeterum ex Patre Spiritur quoque procedit ,fud pte constans Opostasi, ac re ipsa perfidius meritatis Spiritus ,, qui illuminat omnia, qui a Filio accipit: Veritatis, inquam, Spiritus, Spiritus Patris , Spiritus Christi,, . Itaque uuam Ecclesa Divinitatem agnoscit: Utque Deus Veritatis Pater , perfidius P
ter, opiniosi fua praeditus: per fetrus Filius , suam peraeque habembpostasim s perfectus denique Spiritus Sanctus , re fuam sibi Θρο-
susim vendicans : una Divinitas, unaque domi,atio . xuibus de causis Deum unum Sacrae Literae pronuntiant, nimirum consubsantialem Triadem, ac semper exisentem, cui eadem identitas , idemque domi'
natus attribuitur. Ita Epiphanius Catholicam de Trinitate doctrinam Noetianis opponit. IX. Opponebant insuper Christi verba Ioann. I , ubi petenti Philippo, Domine, o unde nobis Patrem, respondit: Philippe: nui
videt me, videt O Patrem . . . Non creditis , quia ego in Patre , S Pater in me esse . . . Pater autem tu me manens, ipse facit opera.
Dicendo igitur: Lui videt me videt Patrem s & rursus : Ego in Patre Pater in me est, quid aliud demonstrat, nisi se esse Patrem facium visibilem per hominis speciem e
X. Sed inepte discurrunt Noetiani. Si enim Christus Filius erat in Persona Deus Pater, debuisset dicere Ego sum Pater : sed seipsum Disisti
155쪽
DL No ΕΤ IANI s. I sipsum distinguens a Patre dixit, qui .idet me, & inde eti et o
Patrem. Duo ergo sunt Filius & Pater, quorum tamen unus natura & potentia per circumsessionem manet in altero: & ideo subj unxit Ego in Patre, non seu Pater I 8c Pater tu me es, non dixit Pater idem ae ego est. 2bre, inquit Epiphanius num. Io.elim ipse Pater minimὰ sit sed Filius, vera sud usurpamit, , Qui videt me, videt A Patrem se ad refutandam Arii blasphemiam , quae Filium alienui a Patre . Verba h. ec ui videt me, videt 9 Patrem exponens S. Augustinus Tract. 7o. in Joann. Non quisu, inquit , ipse esset Pater cy' Filius, quod tu Sabellianis, qui vocantur etiam Patripassiani, Catholica des damuat: sed quὀd tam similes Aut, ut qui auum noverit, ambos noverit. Solemus enim de simillimis duo bus ita loqui eis qui unum illorum vident dr qualis es alius volunt nosse , ut dicamus: Vidisis illum, illum vidi s . Sic ergo dictum ess, , Qui me videt, videt & Patrem se : non utique ut ipse sit Pater qui Filius, sed quῖd a Patris similitudine in nullo prorsus discrepet Filius. XI. Similiter Tract. 71. subdit: Item si quoniam dixit ,, Pater in me manens ipse facit opera ,, propterea putatur non alius esse Pater, alius ipse s audiatur quod dixit is Quaecumque Pater facit , h.ec Sc Filius similiter facit ,,: ct intelligatur , non bis unus, sed duo
unam. Verum quia sic aequalis alter alteri, ut tamen alter ex altero,
ideo uou loquitur 3 Iemetipso, quia per quem ct eum quo facit, πον es nisi ab ipso. Haec & alia peracute ut de more S. AugustinuS. S. Hippolytus quoque contra Noetu in ait: Cum erim Christus in Omuibus se Filium dixisset dr demonstrasset, non tameu cognoPeraut eum, Neque virtutem ejus intelligere di istueri potuerunt. Et hoc Philippus eam capere non posset, quoad videre licebat, volebat videre Patrem. Cui Dominus dixit se Philippe, tanto tempore vobiscum sum, & non cognovisti me e Qui vidit me, vidit Patrem is . Messe me vidisti, per me potes Patrem cognoscere . Per imaginem enim, quae similis es, potes factu Pater cognosii. Sin vero imaginem, quae est Filius, non cognovisti, quomodo vis Patrem videre ρΗaec Hippolytus: qui deinde ostendit, Filium eine alium a Patre , quia in eodem cap. Filius dicit se missum esse d Patre, & ad Patrem ire . Qilibus addi pollunt alia loca, quibus Christus Filius
rogat Patrem, ut Mattia. 26. v. 39. Pater si possibile es, transeat is
me calix se. Lucae 23. v. 46. Pater, in manus tuas commeudo Dir tum meum . Ioann. Io. v. IS. Ego rogabo Patrem , ct alium Parael
tum dabit vobis. Non rogaret autem Patrem, si ipse elset Pater: quia nemo rogat se ipsum. Sed haec lassiciant. De eis redibit sermo cum de Sabellianis agemus. Tom. GL Par. II. T XII. Al- Dissiliros by GOrale
156쪽
XII. Alter Noeti error, nempe se ipsum Moysen esse, fratrem suum vero Aaronem, seus ut apud Philastrium in Eliam, contemnendus potius & irridendus est , quam impugnandus. Quia vero id sorte concepit ex opinione qua quidam putarunt, Moysen nondum mortuum este, sed quemadmodum Enoch & Eliam, vivum translatum, cui opinioni favisse visi sunt Ambrosiius Lib. I. de Cain dc Abel. c. a. , Hilarius in c. ao. Matth. , HieronymuS in c. s. Amos, Nymenus L. de Vita Moysis, quamvis nec praefati Patres vere hoc sentiant, ec communiS 1ententia sit Moysen revera mortuum cile, dc soli, in ubi sepulcrum ejus sit ignorari s ita enim Deuteron. c. 36. v. s. Mortuusque es ibi Minfra servus Domini in terra Mbab, jubcnte Domino , γ sepelivit eum in vallae terrae Moab contra FGgur: nou cognovit homo sepulcrum ejus usque in praefentem diem . ALUes ceutum O viginti annorum erat, quando mortuus es. Aaronem quoque mortuum ei te in monte Hor describitur Num.
& Aaron mortui sinit i quomodo se Moysen, dc fratrem suun Aaronem cite venditabat Noetus An quia in eo uterque surrexerat s At unde hoc dc quo ligno demonstrabat ' Apage insaniain l
q. I. Eoruur MVor , error , ct more1. I. π T ALEstos quendam nomine Valentem genere Arabem suae Sectae Auctorem habuisse, ex quo ejus sectatores in V Bacat his Philadelphenae Provinciae sedem habuerint, suspicatur Epiphanius Haeresi s 8. his verbis : Saepenumero de mala
sis audivimus s ita tamen ut de illorum auctore Valente , ubivam is genIium fuerit , aut audenam excitatus fuerit s quae illius dicta , quae praecepta ac fermones extiteriaet , nondum comperire potuerimus . x umquam ex ejus nomine , quod Arabicum es, nonnulla nobis fuistero es, να eadem illum opiribue fuisse , atque ipsius buc tempore ver-Jari feciam, quam esse nonnullarum diximus, qui in Bacathis Hilade beuae Provinciae ultra Drdanem habitant. In eandem suspici nem venit Damascenus Haeres. 1 8. dicens: Valesii. Hi sunt qui Bacatri, quod Arabiae Philadelphiensis primarium oppidum es, habitant . Nicetas autem L. 4. Tucca . Orthod. allertive: Valens,
157쪽
inquit, quidam Ariabs natione fui e fertur, ex quo eveuit, ut ejus haeresis in Hacathis pullularet. Eam tamen , non Valesiorum , sed Valentiorum appellant. Aliqui tamen non ab Auctore, sed ab
operatione, & errore eam Eunuchorum vocitant. Verum ut ait
Epiphanius : Ab ejus loci iucolis Gnostici nominantur . Puamquam minime Gnosiici sint, sir ab iis opiniovibus varietate dissentiant. II. IEque incertum est tempus, quo haec haeretis determinate emerserit: cum enim Epiphanius ipse illi aetati vicinior ob inopiam documentorum haesitanter loquatur, &subinde pauci de ealcripserint, proinde multa in obscuro latent. Sunt ergo qui existime.it, Sectam hanc ex Origene initia habuille vel saltem ex facto ejus, qui, ut fugeret pericula incontinentiae steste Eusebio Lib. 6. Hist. c. 8. Nicephor. L. s.c. 8. & aliis) seipsum eviravit. Hinc Ricciolius p. 3. Chronol. Resorm. catal. a. post haeresim Origenis collocat Valesianos sub anno Domini a M. Quam opinionem arerte tuetur Lambertus Danaeus in Opust. de Haeres. cap. 37. ubi ait: Extitille vero, & primum innotui ite videtur post Origenem, is cujus seculo variae pcr universam Arabiam haereses ortae sunt, , , quemadmodum ex historiis apparet, & cujus exemplo Valesiise 1uam fortasse sententiam & errorem confirmarunt ,,. Dcindecnarrata Origenis eviratione prout eam Eusebius describit, statim
subjungit sod Origenis factum hi fortasse secuti, in omnibus se Christianis idem locum habere voluerunt. Unde nisi me fallit, , conjectura, hujus haeresis ortus sub Anthero Romano Episco- po , A Juliano Philippo In eratore collocandus est circa an-
, , num a Christo pallo a IF., , . est annus a Christo nato a M. Et ita Danaeus cum Ricciolio circa hujus haeresis exordium con
III. Si tamen Canonibus vulgo dictis Apostolorum fides habenda est , apparet, in primitiva Ecclesia hunc errorem fuisse ante Origenem proscriptum. Sic enim Can. II. legitur : Si quis abscidit femetipsum , ides, si quis amputavit sibi virilia, non at Clericus, quia suus homicida es, ct Dei conditionis inimicus. Can. 23. Si quis elim Clericus fuerit, absciderit femetipsum , omniuis damuetur , quia suus es bomicida. Et Can. 22. Laicus semetipsum absciu-
deus auris tribus communione prietetur, quia suae vitae insediator extitit. Ita ex editione Pithoui. Qisod si adhaereamus Beveregio in Notis ad eosdem volenti, hoς Canones editos esse occasione haerC siis Valesiorum, de hos violasse Origenem se ipsum evirando, oror tebit dicere haeresim hanc ante Origenem sumsisse initia . Unde
Ρrateolus Ualesianae haeresis ortum col locat anno Is 8. sub Severo
Imperatore, Sc Victore Papa. Quibus omnibus fit, ut omnino T a statui Diqiligod by Corale
158쪽
statui non possit certo, quo determinato tempore haeresis haec omtum habuerit. IV. Praeterire nolo id quod ex Procopio refert Evagrius L. 4. Hist.c. 22., nempe Iustiniani Imperatoris aevo Abasgos gentem ad Euphiatem sitam virilia sibi abscindere consueviile, quo putant aliqui, eos Valesiorum haeresim innovaste. Falluntur tamen , nam haec non fuit haeresis, nac Christianorum Secta, sed Barbarorum atque Ethnicorum, quales tunc erant Abasgi, consuetudo, ut evirati majori in aestimatione haberentur . Quam tamen consuetudinem tempore Iustiniani conversi ad fidem, eo praecipiente , omiserunt. Ita Evagrius citato loco de Abasgis ait: Refert printerea idem Scriptor s Procopius Abasgos per idem tempus ad mau- suetiorem cultam translatos Chrisianam Religionem fuscepisse, O
Eunuchum quemdam Palatii Euphratam nomine, qui natione Abasgus erat, ab Impcratore istulano ad eos missum esse, qui interdice ret, ne cuiquam deinceps tu ea geute virilia ferro abscinderentur , neve eis inferretur naturae . Ex his enim ut plurimum eligebantur ministri Imperiatis cubiculi, quos vulgo Eunuchos vocant. Tune etiam
Iustinianus, cism Ecclesiam tu bonorem Deiparae apud Abactos aedi casset, Sacerdotes illis consituit. Atque exinde Abacti Chrisianae legis doAtrinam accuratissime didicerunt. Ita Evagrius . Ex quibus Eliam patet, Abasgos, non ex motivo Religionis se eviraste 3c quidem omnes, ut Valesios, sed ex motivo humano, ut majori in pretio haberentur, & aliquos tantum, ut hodie etiam apud Mahu-
V. De Ualeliorum moribus hoc scripto proditum est, quod omnibus virilia amputabant: & haec erat praecipua eorum Sectietestera : non enim in suam societatem nisi eviratos homines admit tebant: hospitibus quoque ad eos divertentibus, idem lactehant srenuentes vero, vinculis & manicis alligatos, vi evirabant. Ante evirationem nemini licebat de animatis comedere. Postea omne ciborum genus ei permittebatur. Haec omnia colligimus ex Epiphanio, qui Haeres. 38. de Valesiis, ait: Urietes
porro ea ratifunt . . . liuemcumque vero in suam disiplinam recepe-τiut , quamdiis nondum ei exfeua virilia funi, ab auimatis abstinet. Postquam autem sive illi persuaserint,sive violenter exsecuerint, tum demum , quasi ab omni certamine liber , atque extra periculum omne positus , ne ciborum Uu ad libidiuam voluptates inflammetur, quυdeumque ciburum geuus permittitur. Neque ver)Dos eo modo dumtaxat asti iunt, sed etiam peregriuυs saepe transeuntes, ct ad sese divertentes e quemadmodum frequenti de illis rumore spargitur . Hos enim intus correptos, ct mauicis ac ziuculis alligatos violenter membris
159쪽
bris suis mutilant. Haec sunt quae Epiphanius se accepisse dicit
de illiss quorum cum & nomen & domicilium nesciverit, non alios quam Valesios elle persuadet. VI. Ab initio nondum agniti, Ecclesias cum Catholicis adi-hant , detecta vero postea eorum amentia, a fidelium consortio ejecti sunt . Ita Epiphanius ibidem: Principio itaqne Ecclesiam plerique frequentabanx , quod eo que tenuit, donec , ampli cata diffusaque illorum infami, ab Ecclesiae eonfortio segregati funt. Damnatos fuit te in Synodo Achajae scribit Auctor Praedestinati L. I. c. 37. yam trigesimam ct septimam haeresim, inquit, Valesii in- eurrunt , qui infelices ct se ipsos caserant O bospites suos . me modo
dicunt illud impleri se id iii Id castraverunt propter Regnum Coelorum ,, . Alia quoque baeretica docere dicuntur di turpia : sed quae illa sint, nec iue Epiphanius commem=rat, nee uspiam potui repet ire . A SIuodo damnati sunt Acha, .
VII. Ex hactenus distis liquet, palmarem &characteristicum Ualesiorum errorem 1uille, quod nemini nisi membris visibilibus abscillis ingressius in Regnum Ccelorum pateret, ideoque omni-hus illorum Seci e ea ab1cinderentur. Ex quo alius per legitimam consequentiam nascebatur error, quod scilicet apud eos illicitae dc abominabiles forent nuptiae, quem in superioribus refutavi ut in Severo, Tatiano, Encratilis ecc. Si enim eviratio in eorum sententia ad salutem necellaria erat s ergo non evirati, & uxorati non erant capaces Regnum Coelorum intrandi. Aliis erroribus fuiste inquinato tradit S.Augustinus Haer. s7. qui tamen fuerint, sibi non constare: Alia quoque haeretica , inquit , docere dicuntur ct turpia : sed qua ilia Aut, nee ipse commemoraOit Epiphanias, nec uspiam potui reperire . Damascenus Haeres. 38. a t: Habent autem ct alia quaedam erroris referta dogmata :atque in primis Legem ct Prophetas abnegant , quasdamque obscenitates adjiciunt. Addit Nicetas : Eadem itaque Valesiis quoque de Priveipiis ct Potesatibus cum Arctouticis, Sectianis , ct caeteris
hujus farinae sentiunt. Quod indicat oc Epiphanius per illa verba:
Ae de Principutibus O Potestatibus caeterisque in hunc modum seutiunt . Corporum etiam relurrectionem negalse aliqui dicunt. Sed
quicumque alii fuerint Valesiorum errores, sive quod Legem &Prophetas reiecerint, quod de Principatibus & Potestatibus similia prioribus Haereticis docuerint, ia quod turpia ut licita admis
rint, & demum quod resurrectionem negaverint s cum haec omnia
in superioribus haeresibus examinata fuerint & reprobata s solum eorum palmare dogma hic refutandum superest. s. II. Disiligod by GO le
160쪽
u. II. Valessorum error profligatur.
I. T r Alesiorum i itur praecipuus & singularis error, ne dicam V ii uania, fuit : Neminem polle in Regnum Ccelorun , pervenire, nisi membra virilia re ipsa exsecuerit, ac se Eunuchum fecerit. Hic error ipsum Deum hominis conditorem directe serit, qui hominem cum omnibus suis membris etiam virilibus formavit , dc ad eorum actum seminam in adjutorium dedit, ut ita humanum genus propagaretur . Ideoque eis benedicens ait Gen. I. v. 23. Crescite O multiplicamini, ct replete terram. Ne autem dicant , hoc contigille in statu innocentiae, quando nullum libidinis N incontinentiae aderat periculum, noverint, hoc idem a Deo di- istum fuisse post diluvium Noe N ialiis e us Geues. s. v. I. Beuedixitque Deus Me ct Aliis ejus : ct dixit ad eos : Crescite O multiplicamini , O replete terram. Nec solum hominem, sed & caetera animantia praelatis membris donavit, imo eorumdem abscillionem adeo exhorruit, ut animalia, a quibus talia membra absciita
fuissent, sibi osterri in lacrificium nollet, & talem abscissionem fieri
prohiberet: ita enim Levitici a a. v. a . legitur: Omue animal, quod vel contritis, vel tusis, vel fediis, ablatisque testiculis es, non osse' retis Dbmino : Er tu terra Cesra hoc omnino ne faciatis. Quod ergo Dcuq in ho.nine oc animantibus condidit s quo carere nolebat libi
in sacrificium osserenda , carere homines jubebit, ut ad Regnum Coelorum admittantur e Rursus ii Eunuchos in Ecclesiam Dei
nolebat admitti, idest nolebat populi Judaici privilegiis frui: unde
Deuteron. 23. U. I. Nou iurabit Eunuchus attritis, veI amputatis
testiculis, ct abf0f. veretro , Eeclesiam Dei : hos putabimus lotos in Regnum Coelorum ire admittendos e II. At non solum Deo, sed & Gentibus ipsis atque Ethnicis exosi & contemtibiles erant Eunuchi. Ideoque Lampridius in Alexandro Severo scribit, hujusmodi eviratos homines esse Reipublicae ae principum perditionem : unde Alexandrum maxime commendat, quod Eunuchos nec in ossiciis habuerit, nec in ministerio, imo quotquot ab Eliogabalo in Aula retenti fuerant, ejecerit & amicis suis dono dederit, data facultate, si ad bonos mores non redi illent, eos occidendi absque auctoritate Judicis : vocans eos tertium genus hominum, nec videndum , nec in usu hahendum a viris, sed vix a seminis tolerandum. Hinc Domitianus, licet aliunde motibus Princeps turpissimus, ab Ammiano Lib. 18.