장음표시 사용
191쪽
DE ANGELICI s. 28 Imisericordiam consecuturos , se autem Pharisaico spiritu intumescentes fore a Deo M a Christo rejiciendos. Sed hosce supe
l. I. Is fuerint, ct quII eorum error .
- obscurum. Ab eis propterea breviter se eXpedit Epi-x a plianius Haeres. 6o. dicens : Audita is nobis es Angei
corum haeresis , ac solum ejus nomen accepimus, neque cujusmodi illa demum haeresis sit, compertum habuimus. Ruod eo forta e contigit, quod ei m aliquando prudi et, desut postea , ac tandem penitus exitu hia est. Illud vero nomen , quam ob causam obtιuuerit , ignoramus . I Jam cum haereticι quidam conditam ab Angelis Mundum esse dixerint , utrumnam haec Setia qu)d idem assieveraret eodem sit Qecta nomiue , certis inmare non po m. An potius qu)d in Angelicum sese ordinem arroganter referrent, atque excellentem quamdam vitae rationem insiluerent, ne buc quidem pro comperto affero . An postre-m3 ab ioco quodam eam appellationem fortiti sint s quoniam quidem regio quaedam es ultra Mesopotamiam, quae Angelina dicitur. His Epiphanius profitetur, omnia de hac haeresi sibi esse ignota: ign tam causam nominis, causam erroris: & quod vix enata desierit,ia fuerit extincta.
rum cultu . Ita L. de Haeres. c. 39. Angelici in Angelorum cultum inclinati, quos Dipbavius jam omninis defeci e testatur . Damalcenus etiam Haeres. 6o. Angelici, inquit, hi omninὸ non superfunt hodie. Ita ver) dicti sunt: vei qu)d se Angelici ordinis Ge jaetarent, vel quoia Angelos invocarent. Theodoritus in Cap. a. Epist. ad C loss. dicia sua aetate superstites fuisse in Phrygia re Pisidia profani cultus Angelorum reliquias sic : eui legem defendebant eos etiam ad Angelos colendos inducebant dicentes taui e legem per eos datam. Mansit autem diu hoe .itium in Phogia oe Pisidia. uo circa Duodus quoque , qua convenit Laodiceae, quae es Phogiae Metropolis, tege prohibuis, ne precarentur Angelos. Et in hodiernum usque diem licet videre apud illos . oe eorum Mitimos Oratoria Saucti Micbaelis.
192쪽
III. Hujus haeresis Auctorem nemo prodidit. Viguisse maxime in Phrygia es Pisidia ex Theodorito vidimus. Tempus quo
emersit incertum est. Aliqui ut Ricciolius 3. p. Chronol. Tom. a. Cata l. a. eam consignant sub anno Domini a s s. Eam quoque Natalis Alexandre Hist. Eccl. Sec. 3. c. 3. art. 6. medio seculo tertio circiter exortam putat . Alii coaevam eam iaciunt haeresi Melchisedecianorum, ideoque prius exortam, nempe circa initium seculi tertii, Isidoru3 L. 8. Etymol. , Honorius Augustodun. L. de Uaeres, & Rhabanus Lib. a. de Inst. Cleric. c. y8. s ello Epiphanius Ausustinus & Damascenus eam post Catharos recenseant.
IV. Seculo sexto Monophysitae quidam , dicti etiam Angelici
seu Angelitae ab An3elio Alexandriae regione emerserunt, de quihus Theodorus Pres1yter Constantinopol. Lib. de Receptione H e- reticorum apud Cotelerium Tom. 3. Monum. Eccl. Graec. Sed hi diversi omnino sunt ab illis, de quibus agimus . Na n hi Angelitae dicti sunt, non ab errore quo Angelos 1uperstitiose colerent, sed ab Angelio loco sic dicto. Unde idem Theodorus: Porro, inquit,
Angelitae ab adversariis vocati fuat ex loco Alexaudraue ditas Angelio , in quo collecti aedem habentes, qui prim inter eos funi covregantur . De his N cephorus L. I 8. Hist. cap. 9. dicit, habuisse primum Sectae ducem quendam Severum, a quo etiam dicti 1unt, licut Angelitae ab Angei leo, loco Alexandriae, in quo suos coetus habe-hant . Errabant autem circa Trinitatem se dicebant enim, alium ,, elle Patrem, alium Filium, alium Spiritum Sanctum, non eise,, autem horum quemque per se ipsum naturam, sed habere comis munem Deum, sive Deitatem in eis existentem, atque de ea ,, Deitate indivisibili inodo participantes quemlibet et te Deum. ,, Unam autem subsistentiam opinantur esse Patrem, Filium, & Spiritum Sanctum,communem vero ipsum Deum & naturam,,.
Haec ex Nicephoro. Ab his quoque diversos fuit te puto alios Angellios, quos in Sicilia mille idolorum cultores, scribit S.Gregorius Ma nus Lib. I. Epist. modo so., quamvis Patres Maurini in Notis eosdem mille putant ac eos, de quibus supra Nicephorus, &a cultoribus Idolorum distinctos. fU. Errabant igitur Anselici, de quibus modo agimus e cundum Epiphanium, vel quia Angelos colerent ut Munomonditores sani Legis datores juxta Theodorituma vel quia e in A
gelicum ordinem arroganter referrent. Secundum Augustinum autem & alios, quia Angelos colebant, & venerabantur. In hoc exultat omnium Protestantium nomine Danaeus, & conatur ostendere, AVelicorum veterem haeresim in Catholicos Romanos seu
ut vocat Papulas a Angelis cultum praestantes transisse, & ab eis
193쪽
renovatam fuisse. Sed quam turpiter hallucinetur cum suis, ostendi in Vera Ecclesia Tom. I. p. a. art. I . F.3. R TOm. IS. Thmin. Qu. s. de SS. Intercest . Dub. I. Ut tamen Danaei impostura hic appareat, aliqua F. sequente dicam, seu potius repetam.
Angelieorum error d Catholico dogmase secernitur. I. H Anaeus hoc opust. 39. solita audacia haec scribit ,, Quam-A quam autem non est latillime propagatum hoc virus, is tenacillime tamen in hominum animis semel sparsum in hae sit: se adeo ut Papistae etiamnum hodie hunc errorem retineant, iais colant Angelos. Este vero antiquissimum, & jam inde ab Apo- stolorum S Apostolicorum virorum aetate repetitum ex eo ap- paret, quod Paulus in Epist. ad Colost . I. v. I 8. cultus An elo,, ru Π a n meminit, & rejicit. Quae sententia ex Platonicae Sech eis & Philolophiae fontibus hausta, primum a Simonianis in Eccle- ,, siam invecta est, sed ab Apostolis explosai demum horum ,, Angelicorum industria recruduit, ut ad Simonem MaSum tan-
quam ad proprium auctorem &. parentem revocari debeat.
,, Hanc autem haeresim maxime in Phrygia & Pisidia viguisse, ,, scribit Theodoritus Cyri Episcopus, adeo ut Laodicaena Syn se do est autem illa Laodicea Metropolis Phrygiae) sit vetitum, ,, ne Christiani precarentur Angelos se. Huculque Danaeus . II. Porro si hoc discursu intenderet haeresis damnare Angeliscos , qui Angelos colebant eo modo & cultu, quo Simon Magus& alii Apostolorum temporibus, ab eo non disentirem. Illi enim
colebant Angelos tanquam Mundi Conditores, Legislatores, eis que sacrificia osterebant: colebant insuper non solum honos, sed etiam malos, nempe Daemones, atque ita colebant, ut derelicto Christo, per eos solos Deo quem invisibilem supponebant reconciliari, SI ad eum accedere polle sperarent. Tales erant, a quibus ut caverent, tollenses monebat Paulus citato loco. Postquam enim cap. I. eos hortatus fuerat, ut in solum Jesum Filium Dei spem ponerent, quia irae est imago Dei invisibilis. . . . in quo eondita sunt universa is Caelis oe in terra, visibilia ct invisibilia ,seme raroni De Domi tiones ,sve Principatus, s e Potesates: omnia per ipsam ct in ipso creata sunt. Et ipse es ante omnes O omnia in ipso constant. Et isse es Caput Corporis Ecclesiae , qui es primipium primogenitus
ex mortuis , ut sit in omnibus ipso primatum tenens . xuia in ipso eomplac it Omxem plenitudinem inhabitare. Et per eum recoscillare
194쪽
omula in ipsum,paci cans per sanguinem Crucis ejus sve quae in terris, s e quae in Caelis funt. Videns surrexiste aliquos, qui sive ex Lege, sive vanis Philolbphiae rationibus eos a Christo eripere , es ad Angelorum cultum trahere cap. a. v. I 8. Nemo, inquit, vos feducat, Obleus in humilitate ct religione Angelorum, quae non vidit ambulaus, frustra inflatus sensu caris fuae: nou tenens caput, ex quo totum corpus per nexus θ' coxjunctiones subminiseratum, O construerum crescit tu augmentum Dei.
ΙlI. Is ergo erat cultus Angelorum, quem damnabat, & a quo cavere jubebat Paulus, cultus scilicet non tenens Christum Caput universae Ecclesiae, per quem reconciliati sumus Deo, eoque posthabito, totum tribuens Angelis ab ipso creatis,)docens per ipsos solos, non per Christum nos ad Deum invisibile in accedere polle. Ita Pauli mentem exponunt Chrysostomus Hom. 7. in c. a. ad Co- Ioll. Erant quidam qui dicerent,non oportere nos per orsum adduci, sed per Angelos . Illud evim es majus , quam ut id possimus assequi. Et Theodoritus in dictum Caput : kui Legem defeudebant, eos etiam ad Angelos colendos inducebant dicentes fui e Legem per eos
datam . . . . dicentes, uuizerforam Deum nec cerm , uec comprehen
di , nec ad eum posse perveniri, ct oportere per Angelos Divinam sibi
benevolentiam conciliare . Hoc autem dixit. In humilitate ct cultu Angelorum. Humilitatem praeferebant: sed re vera insolentiae vitio laborabant. Contra quos Concilium Laodicaenum anno 371. Can. 3 s. statuit: Non oportet, Grisianos derelicta Ecclesid Dei abire , v ad Angelos idulolatriae Gumiuaudae congregationes scere , quae omnia interdicta funt. ciuicumque autem inventus fuerit occultae huic idolυlatriae vacans , auathema st: quoniam derelinquens Dominum nostrum Iesum Christum Filium Dei, accessit ad Idola. Qti e exponen8 Lonaras: Antiqua, inquit, ilia quorumdam haeresis fuit, urnuu Gripum nobis patronum, aut interpretem apud Deum adbibendum esse, sed Augeios .rmarent. Cum ergo Synodus haec Laodiceae Phrygiae Metropoli coacta sit, & in Phrygia maxime ellent Angelici, perspicuum est, praefatum Canonem contra ipsos fuisse editum, ac proinde eorum errorem fuisse, quod colerent Angelos cultu idololatrico, & derelicto Christo spem suam omnem in Angelis ponerent. Et hic fuit error , a quo ut caverent Colollenses Paulus monebat: quem errorem Simoniani tunc, & alii seductores apud simplices spargebant, haustum sorte ex Ethnica & Platonica Philosophia, ut quos illi Genios, isti Angelos appellarent, atque iisdem solemnibus ac sacrificiis colerent. IV. Haec si Danaeus seposita calumniandi libidine advertere voluisset, non dixisset certe, quod Papsa etiamnum hodie hunc
195쪽
errorem retineaut, ct colant Angelos. Qua cnim conscientia dicere potuit, nos derelinquere Christum ut colamus Angelos, qui totam spem nostrae salutis unice in Christo tanquam nostro Mediatore , dc a quo Angeli ipsi ut nos adjuvent accipiunt, collocamus e limus certe Angelos, sed cultu inferiori, non Latriae tanquam Dominos ac Deos,1 ed Duli. e tanquam Dei ministros, legatos, nuntios & custodes nostros: colimus, eis tamen sacrificia non oflcri
mus, sed soli Deo & Christo s rogantes eos ut sacrificia & preces nostras ad Deum perserant, juxta illud quod vidit Joannes in Apoc.
cap. 8. U. 3. Et alim Augelus venit oestetit ante Altare habens th ribulum aureum : γ data funt illi iure a multa, ut daret de orationibus Santiorum omnium super altare aureum , quod es ante thronum Dei, O ascendit fumus incensorum de oratiovibus SancZorum de man
Angeli coram Deo. Ob haec ossicia, quae pro nobis gerunt, Angelos grati animi ergo veneramur: sicut bc Danaeus ministrum Regi', qui ejus preces ad Regem deferret, veneraretur, ejusque Legatum cO leret , nec quidquam cultui Regi debito se detrahere existimaret, imo se in eis colere & venerari Regem, Sc propter Regem hono rem eis impertiri. Si ergo hanc distinctionem in cultu civili & politico approbat, cur non in religioso Sc lacro ρ Religiolus est cultus Angelis praestitus, non ut a reli3ione elicitus, seu ut imperatus , inquit Amesius e Danaei scnola Tom. a. Bellarm. enervati Lib. 6.
c. s. s. 3 3. Honorandae faut creatura Dei ex religione erga Deum ,
non ex religiove erga tuas. Religio, ut scholastici loquaxtur, imperat, non elicit Uium bonorem. Si ergo quamvis eadem caritate qua diligimus Deum, diligamus & proximum , non inde insertur, quod diligamus proximum super omnia , ia propter se, sicut Deum diligimus : ita etsi eadem religione veneremur Deum & Angelos, non insertur, nos pari honore Angelos venerari, ac Dcum. V. Audiat Danaeus, quid S. Augustinus quem velut patro num allegat) scribat contra Faustum similia ei improperantem
Lib. 2 o. c. II. Cotimus ergo Mar res eo cultu dilectionis Ofocietatis, quo in bac vita colantur sancti homines Dei, quorum cor ad talem pro Evangelica veritate passionem paratum esse sentimus. Sed illos tauid devotius, quant3 fecuritis post terramina superata: quavibenim entiore laude praedicamus jam in vita feιiciore victores , quam tu ista adhuc pugnantes . At illo cultu , qui Graecὰ Latria dicitur , Latinὰ uno verbo dici non potest, eum sit quaedam Divinitati proprio
fer itus, nec colimus , nec colendum docemus, nisi unum Denm. Cum
autem ad hunc eultum pertineat oblatis fuerificii , unde idololatris dicitur eorum , qui hoc etiam Idolis exhibent , nullo modo tale aliquis offerimur, aut offerendum praeeipimus, Ni cuiquam Marori, vel Tom. VII. Par. II. A a cIi-
196쪽
cuiquam sanctae anima, vel cuiqωam Angelo: ct quisquis in hune emrorem delabitur, eorripitur per fanam doctrinam ,sive ut corrigatur , De ut caveatur. Etiam ipsi elum Saucti , vel homines, vel Augeis exhiberi sibi noluus, quod uni Deo deberi norunt.
Inde aderi exemplum Barnabae & Pauli, qui Lycaoniae non sunt palli se adorari ab iis, qui eis vel ut Diis immolare volebant Aci. I & alterum CXemplum Angeli nolentis adorari a Joanne
Evangelista Apocal. I s. v. Io. ,&c. a. v. s. Cum enim Ioannes seum non Angelum elle existimasset, sed ipsum Christum, ac Dei Verbum s 8c proinde eum adorare vellet cultu & adoratione soli Deo Verbo Incarnato debita, non permisit Angelus ; sed ei dixit: Deum adora. Haec duo exempla idem Sanctus Augustinus profert etiam L. io. de Civit. Dei c. I9. R idem confirmat. L. de Vera Relig.c.ss. Quod si etiam dicatur, S Joannem voluisse adorare ipsum A. igelum , iactum hoc probat, Joannem existimalle Angelos ali quo cultu licet inferiori ei qui soli Deo debetur adorari posse, illum autem recusat se Angelum, non quia illum sibi indebitum& illicitum reputaret, sed quia, ut ait S. Gregorius Hornil. 8. in Evangelia Angeli post Incarnationem Verbi Humanitatem ad tantam dignitatem elevatam non amplius veluti natura Angelica inferiorem respiciebant: Gid es, inquit, quod ante Redemtoris a Centum Angeli ab hominibus adorantur ct tacent ut Gen. I 8. ab Abrahamo, bcinna. I9. a Loth postmbdum .e,3 adorari refugiunt, nisi quὸd naturam nostram , quam prius despexerant, postquam ha cfuper se assumtam conspiciunt, proseratam sibi Odere pertimescunt 'me jam subfe velut tu mam contemnere ausi funi, quam super se Qidelicet in Carli Rege venerantur. Nec habere dedignantur homi nem foetum, qui super se adorant hominem Deum. VI. Doctores vero a Danaeo citati Lactantius L. I., Arnobius L. 3. , & Theodoritus L. f. Divin. Decret. Epitome, quorum tamen verba non releri, vel loquuntur de malis AnSelis seu Daem nibus ut Lactantius L. a. c. I s. vel de cultu Anselis tanquam Diis
exhibito, ut Arnobius L. I., quod etiam Theodoritus loco citato alserit dicens, Angelos autem nec ut Graecorum Poetae A Philosophi in Deos referimus: de eis tamen in sequentibus honorifice loquitur,& hominibus adeo favorabiles a Deo constitutos describit, ut nemo nili stupidus aliquo honore honos Angelos dignos non existimet. Propterea Eusebius Lib. 3. Demonst. Evang. pag. 1 6. Accepimus, inquit , esse quasdam post supremam Deum Potesates
natura lucorporeus, intelligentes, ratiuuales, omnique virtute prae ditas , quae circum Regem Uuiversi chorba exerceant: quarum plureo
etiam .que ud bomives tuus Patria natu quadam salutari dispositi
197쪽
se mittantur, qxasque ct cognoscere oe venerari pro ratione raduque dimitatis edocti sumus , ut soli Des qui Rex es Hersi adorationia honorem tribuamas . Boni ergo Angeli honorem & venerationem suscipiunt, non adorationem, quam soli Deo reservari volunt. Fugiendos autem Daemones este dicit, qui vel quam maximὰ Deorum appellationas ct eultus sibi ipsis arrogant. Ita Fusebius. Ambrosius etiam Lib. de Viduit. ait: obserandi sunt Angeia pro nobis, qui nobis ad praesidium dati sunt. Mar res obsecrandi. . . possunt pro peccatis rogare nostris. Et Hilarius in Psalm. ras. de Angelis ait: Sunt enim efficientes spiritus in mirusterium missi propter
eos qui bareditabant salutem. Intercusione itaque horum mn natura
Dei eget, sed infirmitas nostra. Miss enim sunt propter eos qui haereditabunt satatem , Deo nihil ex his quae agimus ignorante : fed in semitate nostra ad rogandum dr promerendum Duritatis interetisonis ministerio indigente. Ecce in aperto positum Danaei putidum mendacium . Non ah Angelicis lineticis edocti, sed ab antiquo Ecclesiae usu testantibus praecipuis Patribus, & infirmitatis nostrae indigentia didicimus, invocare, obsecrare, & venerari & colere
citi tu eis proprio tanquam nostros apud Deum Intercessores Angelos , tanquam orationes deprecantium ad Deum deferentes inquit
Hilarius 3. Quod si his se indigere Danaeus non putat, abeat, dc
sibi consulat s Alia enim nos vocant.
q. I. sui, quando fuerint, ct In quo erraverint.
I. A 'stolici inquit S. Augustinus L. de Haeres. cap. o. quio se so nomine arrogantissimὸ meaverunt, eo quod insuama ax communionem non reciperent utentes conjugibus, ct reo propriar possidentes, quales habet Catholica Ecclesia γ ct Monachorct cieritas plurimos. Sed ideὸ isti haeretici faut, quoniam fe ab E Clesia separantes, nullam spem putant eos habere , qui utuntua bis rebus, quibus ipsi carent. Encratis is isti similes funt: nam ct Ap ta Aleae fidest Renuntiatores appellantur. Sed ct alio , nescio qMe propria, haeretica docere perhibentur. Ita S. Augustinus. S. Epiphanius vero Haeres. 61. de eis haec habet: Alii Deus-
198쪽
Renuntiatbres se ipsos nominant. Hoc enim diligenter observavi, ne quidquam possideant. Iidem porro a Tatiani dogmatibus, velut avulsone quadam propagati, boc es ab Encratisis , Tatianis, er Cauaris , qui omnes praecipue legem repudiant: habent illi divierfa d nostris Sa-eramenta , ct misteria . De inopia rerum omnium gloriantur , ac S erofanuam Dei Ecclesiam Ucititiis supersitionibus temere Getidunt, ae labefaetant, ct a Divina clementia excidunt. Neque enim eum qui semel prolatos sit recipiunt amplius s atque eadem omino de nuptiis , caterVque id geuus cum superioribus illis sentiunt. Cumque Cauari receptis dumtaxat Seripturis adhaerescant, Uti Andreae ac Noniae sita enim vocanto Atiis poti rem nituntur . untque ab Ec-eDDe Regula prorsus alteri .
II. Ex his colligitur primo , hanc Sectam fuisse ramum avulsum a Tatianis, Encrati tis &Catharis. Dixi ramum avulsum, quia in aliquibus quidem cum illis conjungebatur, in aliquibus autem abicilla erat, ut indicant Augustinus, Sc Epiphanius supra relati: sauibus accedit Damascentis Haeres. 6 I. dicens: Aposto
ici, qui Apotaelici ides Renuntiantes , in Pisidia dumtaxat eru'pe ruut. Illos Isius admittunt, qui se bunis abdicaveriut. Encratitis ainnes funi, eis quaedam alia ab illis praeterea statuunt. EX Tatiano
bc Encratitis prodi iie, 1cribit Timotheus Presbyter in Lib. de R
cepi. Haeretic. Toin. 3. Alo: uni. Eccl.Graecae, dum ait, Auctorem
haeresis suae habu ille unum e dist pulis Iustini Philosophi &Martyris, aiuntque illum post Sancti Justini martyrium absces-sille ab Eccletia, atque excogitasse hanc tu resina. Certum autem
est, ut supra dixi agens de taliano, eum tu iste S. Iustini primo
discipulum N eo mortuo facium apostatam S haeret cum . In eo tamen, quod bonis omnibus renuntiandum elle dicebant, ideoque 1e Apolacticos vocitabant, a Tatiano recedebant, Sc 1pecialem Metam cudebant cum h c error nec apud Tatianos, aut Encrati ias, neque apud Catharos legatur . II i. Proinde quis ex praelatarum haeresum prosellaribus novum
hunc & alios ut dicam errores addiderit, silentio premitur. Ab aliquo ex regione Phrygiae, vel Ciliciae, vel Pamphyliae ortum habuille, aut Pilidiae, ex Epiphanio dc Damasceno supra relatis colligi potest, cum in iis regionibus hanc haeresim viguit e dicant. Danaeus tamen opust. 6o. putat ex Plinio, coepille hanc haeresian in ea Pisidiae parte quae ad Hononadum gentem, Κ Ρa i. phyliam pertinet, quae latius propagata Pamphyliam , Ciliciam, ec Phry giam iptain insccit. Homona autem seu ΙIomonida ex Plinio, oppidum luit Isauriae in Pamphylia Selgae finitimum. Populos Homonadestes, vocat Baudrand na Lexico. Sed quidquid sit de loco: unde Digiti Zod by Coo e
199쪽
unde prius erupit, de sua a late dicit Epiphanius Haeres. 6 I. n. a. Habitant illi in exigua quadam regione Phogiae, Cilicia, ac Pam-nditia. IV. Circa tempus, quo emersit, quidam eam putant Angelicis futile coaevam, unde Ricciolius p. Chronol. Cata l. a. eam ad ann. 26 I. sexennio post Angelicos refert, ac de facto post istos eam ponunt M. Augustinus Epiphanius &Damalcenus. Verum quia, ut saepe vidimus, praelati Patres non semper servant ordinem temporis , ideo alii antiquiorem eam faciunt. Apostolicos erupisse Severi Imperatoris Sc Victoris Papae temporibus anno I99., cen set Prateolus. Danaeus autem ejus Ortum anno Christi I 88. consig aat: ait enim suas rime, ut mox videbimus se Nec mirum ,, est, eosdem tam brevi tempore toties novis nominibus 1e vo- , , calle, Tatianos, Encratitas, Apostolicos, quia cum statim se priorum error deprehensuS oc ab Ecclesia damnatus ellet, interis potandus & lucandus erat, quum iterum Ecclesi e propinaretur. Itaque nomina mutabant homines astuti A diabolici, uti nomi- ,, ne priori abd cato, aliud novum K plausibilius introducerent, ,, oc quali priori appellatione obliterata , nullum errorem ipsi se-
qui vel' reponere viderentur. Tenebras enim ea ratione me
se lius sim l cioribus hominum mentibus ostendebant,,. Hac D Daeus , artificiose pr. vludens ad ea, quae' infra dicturus erit, nempe Apostolicorum errorem sub hoc specioso nomine transiile ad Monac hos,& alios sub paratu paupertatem & canibatum profitentes. Cum potius hoc sibi ac suis hanc artem applicare debuisset, qui ut Lutherum & Calvinum jam damnatos declinent, speciolum nomen Evangelicorum sibi alliina re, errorem tamen retinentes, ac in dies augentes. Ad rem praesentem ergo. Si velimus, Apostolicos, ut ipse Epiphanius censet, a Catharis etiam aliqv d acce pille, oportebit eorum ortum post medium seculi tertii cum Ricciolio disterre. V. De tempore, quo hiec Secta duravit, si Danaeum audimus, durat adhuc in Monachis N aliis pol senioni rerum ec matrimonio renunt antibus. At si veritatem ex Patribus hauriamus, Epiphanii tempore adhuc duralle ex dictis apparet: cum enim dicat :Habitant illi in exigua quadam regione Phogiae &c. signum est sua aetate adhuc extitiste, sicut etiam tempore S. Basilii Magni, ut apparet ex ejus Canone I. & 47., ubi tradit, hujus haeresis lectat res ad Ecclesiam venientes iterum baptigandos. At cum in sexta Synodo in Trullo enumeratis haereticis, quorum baptisma non est admittendum , Apostolici seu Apotactici omittantur, eos jam de
stille conjici potest , quamvis dici potiit, cum Eustathianis, &
200쪽
Aerianis proPestis temporis confusos mutato nomine adhuc per stitisse, R in Synodo Gangrensi sub Sylvestro Papa damnatos fui se . Sed de hoc loquendi occasionem infra nobis dabit Danaeus. VI. Apostolici, ut ex Epiphanio dixi, cum estent proles a Tatianis, Encratitis, & Catharis avulsa , aliquos errores ab istis haustos profitebantur, &suum etiam proprium habebant. Cum Catharis lapsos recipiendi potestatem Eccletiae denegabant. Cum Tatiano & Encratitis Legem repudiabant, utpote a Deo malo latam: matrimonia pro illicitis habebant, & utentes conjugiis in
suam communionem non admittebant. Sacramenta 8c mysteria
diversa & diverso modo ac Ecclesia Catholica celebrabant. Addit Epiphanius, in hoc a Catharis recessiste, quod cum Calbari receptis dumtaxat Scripturis adhaerescant i si Andreae ct Thomae i ita enim Meaut Actis potissimism nituntur, suntque ab Ecclesiae regula prorsus alieni. In quo Encratitas sequebantur, de qu bus in Haeres. 47. num. I. idem Epiphanius ait: Inter primarias Scripturas habent Andreae ae Ioannis Aeta, necnon Nomae ct apocryphos alior. VII. Hunc veluti errorem merito rei cit Epiphanius. Quare Philaster Haeres. 88. inter haereses numerat etiam eam quae ap
crypta idest secreta dicitur, & cui ex haereticis multi subscribunt, qui cum relictis Scripturis Canonicis volunt solum illa apocryphalesere, studiose contraria Canonicis Scripturis sentiunt, &paulatim dogmatigantes contra eas oc Apostolicas dispositiones sentiunt. Inter istos relari Manichaeos, Gnosticos, Nicolaitas ta alios
Ramplures s dc de Actis Andreae, quae scilicet fecit veniens deonio in Graeciam, multa prodigiosa jactabant Manichaei, quae discipulos Apostolum isquentes conscripsisse perhibebant. De ejusmodi Actis meminit S. Augustinus L. I. contra Adv. Legis & Prophet. c. ao. , & L. de Fide contra Manichaeos qui Evodio tribuitur cap.38. Sed cum haec Acta auctorem habuisse dicat Leucium secta Manichaeum s diversa fuere ab illis, quibus Encratitae & Apost lici utebantur. Cum enim Encratitae integro aerh seculo sectam Manichaeoruin praecesserint, non poterant habere Acta a Manichaeo postea conficta. Potius ergo erant illa Andreae Acta, quae Innocentius I. in Epist. ad Exuperium scribit fuisse a Nexocharida& Leonide Philosophis conficta, de quibus supra memini Tom. s.
De Actis Thomae eadem occurrit dissicultas, cum eadem S. Augustinus in Lib. contra Adimantium supponat a Leucio Manichaeo composita, ideoque Encratitarum aevo nondum fuerant in