장음표시 사용
211쪽
Git, ideὸ damnatur , ide) punitur , ideo movetur de tabernacxlo &c. IX. Sed inquies. Si dives Legem observans aptus est Regno Dei, cur Christus juvenem illum, qui a sua juventute mandata Dei 1e custodiste testatus fuerat, ob hoc solum quod vendere omnia bona sua oc dare pauperibus, non invenit paratum, tristein abire rermisit s addens facilius transire rer foramen acus camelum quam divitem intrare in Regnum Coelorum s Respondeo primo, Christum juvenem illum abire permisiste, non quia dives esset, sed quia nimio divitiarum amore detentus erat, adeo ut eas Christo & vitae aeternar prieferret. Ita S. Augustinus Tracti. 3 in Joann. Tripis obsessit, O' non es fecutus: quae sivit Magiserum bonum , interpellasit Doctorem, ct contemsit duceu tem: tripis abscessit, ligatas cupiditatibus fuis : tripis abscessit habens grandem sarcinam avaritiae super humeros suos cui accedit Chrysostonius Hom. 63. alias 64 in Matth. unde quia eam noluit deponere , tanquam ineptum Regno Dei, nec illum 1equi paratum
abire permisit. Avari enim a Paulo I. Cor. s. v. IO. annum ran
tur iis, qui Regnum Dei non possidebunt. X. Respondeo secundo, Juvenem illum interrogatum a Christo de observantia praeceptorum substantialium Legis, sine quibus nemo potest ad vitam ingredi, non solum se paratum eXhibuit ssed respondit: Omnia Me cusodivi a juventate mea I &quaesivit, quid uoue mihi dees e Cum vero Christus ei reponeret, Si vis perse rus esse, vade ct vende quae babes, π da pauperibus, ct habebis thesaurum in Caelo. His auditis abiit tristis s quibus solum se imparatum ostendit ad ea , qu.e in Lege Christi statum persectionis constituunt, non ad ea quae substantiam tangunt. Ita S. Augustinus Epist. I s 7. alias sI .cipe citata, ubi ad quosdam qui putabant,
vendere omnia , eaque dare pauperibus, esse praeceptum novum Legis Evangelicae haec dicit: Cui enim Dominus Me praecepit e P fetiis illi dioiti, qui vitae aeternae consequendae consilium quaerebat accipere . Huc enim Domiuo dixerat ,, Quid faciam , ut vitam aeternam consequar se e Ille autem non ei respondit, si vis .enire ad vitam vade, vende omnia quae habes, sed ,, Si vis venire ad vitam, serva mandata se . euae Detenis, eum sibi d Domino ct Lege commemoratsi se servasse dixisset, oe quaesiissct , quid adhuc sibi deesset,
responsum accepit ,, Si vis perfectus este, vade, vende omnia quae habes & da pauperibus,, . Et ne illa quae multum amabat, hoc mori perdere existimaret ,, Et habebis, inquit, thesaurum in Getis, , . Deinde addidit se Et veni, sequereme,,: Ne cuiquam, cum cfecerit, aliquid prodesse existimetur, si nonsequitur Christum. Axille quidem tripis abscessit, qui et iderit, quemadmodum illa Legis . Tom. VII. Par. II. Cc ma Dissili od by Corale
212쪽
mandata servaverat, puto enim , quod se arrogotius potius quam verius fervasse responderat. Verumtamen Magister bonus mandata Leris ab sa excelleutiore perfectione disinxit. Ibi enim dixit ,, Si vis venire ad vitam, serva mandata se: me autem ,, Si vis perfectus elle , vade, vende omnia quae habes M. ,, Cur ergo nega mus divites , quamvis ab illa perfectione assint, venire tameu ad N tam , si mandata servaverint, ct dederint, ut detur illis, ct di δε-rint, ut dimittatur illis e Hactenus S. Augustinus.
XI. Q iod vero in Actibus Apost. dicitur, primitivos illos fideles vendio ille omnia hona sua, & pretium ad pedes Apostolorum posuisse, studio majoris pertationis, & consilio Apostolorum,
non praecepto Christi hoc faciebant, ut liberati a sarcinis negoti rum secularitim levibus humeris sequerentur Christum ex August. Serm. Isa. alias s. de Diversis c. 3. Alia etiam ratio Apostolis fuit, hunc vivendi modum fidelibus in Ierusalem degentibus instituendi inquit S.I h.3.contra Gen.c. ra s. Rui prae debaut per Spiritum Saudiam, quod non diὰ in Perusalem μαι commorari deberent: ιum propter persecutiones O injurias eis i ereudas dyudaeis: tum etiam propter instantem defructionem civitatis O Gentis . Unde non fuit necessarium, nisi ad modicum tempus delibus prosidere: ct propter hoc transeuntes ad Geuies , in quibus sirmauda ct perduratura erat Ecclesia, have modum vivetidi non legantur instituisse. Ita S. Th.
XII. Nec obstat, quod Ananias dc Saphira , quod partem praedii venditi retinuerint, morte ob id puniti fuerint , hoc enim fuit , quia cum totum praedii pretium Deo jam consecrallent, per fraudem postea partem ejus sibi occultaverunt: ideoque Petrus Ac . s. U. 4. Non es mentitus, inquit, bomiuibus , sed Deo . Quare S. Jo. Chrysost. Homil. I a. in Acta Ananiam increpans : Viden, inquit, boe is crimen vocari , qu)d cum illas pecunias fueras fecisset, de illis fabripiat e An non inquit, poteras illis venditis ut propriis uti e Num
prohibitus es e Cui subripis postquam promisim e Punitus ergo fuit Ananias, non quia pretium agri retinuit, sed quia postquam Deo
totum 1acraverat, partem sacrilege Deo abstulit. XIII. Ceterum futile a Christo admillos eos quoque , qui su riun bonorum partem, vel etiam totum fideliter retinerent, constat primum in Lactaeo, qui princeps erat Publicanorum & dives , ut ait Lucas cap. I9., non tamen omnia dispensavit pauperibus, sed
dimidium tantum, dicens v. 8. Ecce dimidiam MNorum meorum ,
Domiae , do pauperibus, oes aliquem defraudavi reddo quadruplum. Nec tamen propterea Christus, qui apud eum divertebat, a spe Regni Coelestis ipsum exclusit ; quia meruit audire Hodie salus domui bais foctu es. Secundum coastat in Josepho ab Arimat a , . DigitiZed by Go Ie
213쪽
Ds Apos TOLICI s. 2 3 qui accessit ad Pilatum & petiit corpus Jesu . Hic enim dives erat,& simul discipulus Iesu & Regni Coelestis spem habens. Ita Matthaetis cap. 27. v. y7. Venit quidam homo dives ab Arimathaea nomineyesph, qui ct ipse discipulus erat DD. In LaZaro etiam constat& sororibus ejus: divites enim erant, & Castelli possessores, dc Christi nedum discipuli, sed speciali amore dilecti, nec tamen de iis legitur quod bona sua abdicarim. XIV. Quod vero etiam qui in primitiva Ecclesia veniebant ad
Fidem bona qu.ae habebant retinerent, constat ex Edictis Imperatorum Ecclesiam persequentium, quibus Christum ejurare nolentibus privatio bonorum & Fisco applicatio inter alias poenas statuitur . Hoc de Valeriano testatur S. Cyprianus Epist. 8a. ad Successiim, qui refert, ejus rescriptum ad Senatum, inter alia sic pnecepisse : Senatores ver3 9 viri egregii, ct equites Romani, dignitate amissE etiam bonis Dolientur .... Caesariani quicumque vel prius confessi fuerant, vel nune confess fuerint con cantur . Et infra : Sed ct huic perseeutioni quotidie insistunt Praefecti is urbe, ut si qui oblati fuerint, animadvertantur , O bona eorum Hso vendia centur. Quod confirmat Eusebius L. a. de Uita Constantini c. 3o. reserens hujus pii Imperatoris legem, qua statuit ut xuicumque bonis spoliati sunt ct omnium saevisatam mulctatione percussi, miser rimam adhue vitam egerunt: ut hi quoquὸ pristinis domiciliis , ac familiis ct facultatibus restitutι, Dei beneficentia iati perfruantur. Et cap. 3 s. agens de bonis Martyrum dc Confestorum & eorum qui in exilio obierunt, statuit, ut etsi Fisco addicta fuerint, ea cognatis propinquioribus adjudicentur. Christiani ergo, Martyres , dc Confestores bona temporalia tunc possidebant. XU. Demum bona temporalia possidentes ac divites a Christo non rejici, colligit S. Epiphanius Haeres. 6 I. num. 3. &Φ. ex eo quod licet ipse & Apostoli larent omnium temporalium possessione vacui s non tamen idcirco mulieres illas rejicere voluit, quae de suis facultatibus sibi ac Apostolis ministrabant. Et hoc voluisse etiam futuro tempore in sua Ecclesia , scilicet ut essent divites &postidentes, qui indigentibus subvenirent , ostendunt ea, qua Matth. a s. v. 34. in finali judicio dicturus est : multa benedicta parris mei, positaete paratum vobis Regnum 4 eoustitatione Mundi: Uurivi enim O dedistis mihi manducare ' sitioi ct dedisis mihi bibere, hospes eram ct collegistis me, nudus eram ct eooperusis me. Unde ait Epiphanius : Duae smnia quomodo tandem facere misi enς, η piissis ex laboribus, atque ex privatis facultatibus jure eomparatis eadem
illa praestitissent e Imo quomodo sententiam damnationis juste pronuntiare posset in eos, qui indigentibus non subvenerunt, si ne
214쪽
mo haberet, unde posset: bona scilicet propria, quibus ea non habentibus pollet ministrare e Voluit ergo Christus in sua Ecclesiacile Sc divitias possidentes ut non habentes alerent, & divitias abdicantes, qui suo ministerio unice vacantes aliorum providentia victitarent. XVI. Nec tamen propterea Ecclesiasticis omnibus rerum possessiones unde viverent, interdixit, sed iis soli im qui spontanearrotellione omnibus renuntiarunt. Nec icleso & aliis oppositum ut supra sentientibus favent Christi verba praecitata dicentis Apostolis, dum ad evangeliZandum eos inisit: Nolite posmere aurum , neque argentum, quasi nec Ministri Ecclesiae, nec Ecclesia ipsa quiaquam possidere rollit. Etenim non intendit ibi Dominus, quod Apostoli, &qui eis in ministerio 1uccessuri erant, omni prorsus temporalium postes sione carerent: sed solum advertere eoῖ Voluit, quod dum ad evangeligandum irent, secum nihil deserrent , nec aurum nec argentum nec pecuniam nec peram nec duas tunicas nec calccamenta nec virgam: non qu a aliunde non
pollent haec habere ut propria : sed quia de his omnibus ministerio Verbi vacantes providere pertinet ad eos, ad quos velut operarii mittuntur & idcirco subjecit: Dignus es enim operarius cibo suo. XVII. Ita exponit S. Augustinus L. a. de Cons. Evang. cap. 3O. ubi ex his postremis verbis 1ic infert: Uude satis ostodit, cur eos
hae possidere ac ferre noluerit, non quo necessaria uou sui Iuseutatio vi hujus vitae s sed quia sic eos mittebat, ut eis haec deberi demonstra-νet ab illis ipsis , quibus Evangelium credeutibus auuuutiarent , tauquam stipendia militantibus, tanquam frutium Oneae plantatoribus , tanquam lac gregis pastoribus. Sude Paulas dicit I. Cor. 9. v. 7.
,, Quis militat suis stipendiis unquam e ut is plantat vineam, &is de fructu ejus non edit ' Quis pascit gregem, de lacte gregis, , non percipit, , ' Hinc enim loquebatur de iis, quae necessaria funt praedicatoribus Evangelii, unde pauu pose dicit ,, Si nos vobis spiri- M talia seminavimus, magnum est si vestra carnalia metemus e M Si alii potestatis vestrae participant, non magis nos e Sed nonis sumus uti hac potestate ,,. Vade apparet, haec non ita praecepi e
Dominum, tanquam Evange istae vivere aliunde non debeant, quam eis praebenti sus, quibus annuutiant Evangelium : alioquis contra hoc
praeceptum fecit idem Apostolus , qui vidiam de mauuum suarum laboribus transigebat , ne cuiquam gravis esset s sed potestatem dedisse , is qua Di rent sibi ista deberi. Cum autem a Domiuo aliquid imperatur , uis flat, ivobedieutiae culpa est: eism autem putestas datur, licet
cuique non uti, ct tamquam de suo jure cedere . . . . Clim itaque
dicit Paulus ita Dominum ordi asse, se autem usum non esse, uti
215쪽
que ostendit utendi potesatem datam, non impositam fertiendi nece sitatem . Ita S. Augustinus.
XVIII. Eadem dicit fidelis S. Augustini discipulus S. Thomas
I. a. q. I 8. art. a. ad 3. nempe: 2uod illa praecepta Domi s dedit Apostolis non tanquam caeremoniales υbferet antias , sed tamquam moralia insitata . Et possunt intelligi dupliciter . Uno modo fecundum Augustinum L.a. de Cons Evangelis e. 3 o. ut non t praecepta ,sedeoncessiones. Concessi enim eis, ut postent pergere ad praedicationis incium sine pera oe baculo , ct aliis hujusmodi , tanquam habentes potestatem necessaria vitae accipiendi ab illis, quibus praedicabant, unde subdit se Dignus est enim operarius cibo suo M. Non autem peceat , sed supererogat, qui sua portat, ex quibur vivat in praedicationis incio , non accipiens sumtum ab his, quibus Evangelium ' aedicat, sicut Paulus fecit. Alio mυdo possunt intelligi fecundum aliorum Santrorum expia sitionem, ut sint quaedam statuta temporalia Apostolis data pro illo tempore , quo mittebantur ad praealcandum in γudaeam ante Christi
passonem. Indigebant enim disipuli quasi adhuc pamuli sub Christi
cura iniseutes, accipe. e aliqua Decialia insitata a Gripo , sicut quilibet subditi a suis Praelatis , praecipuὰ quia erant paulatim exercitandi, ut temporalium sollicitudinem abdicarent, per quod reddebantur idonei ad hoc , quod Eet angelium per universum orbem praedic rent. Nec est mirum, si adhuc durante flatu meteris Legis, ct nondum persediam libertatem Diritus confecutis , quosdam determinatos modos vivendi instituit. aeuae quidem saluta imminente passone removit , tamquam discipulis Iam per ea fincienter exercitatis . Nude Lucae a a. dixit ,, lauando misi vos line 1acculo & pera & calcea-
mentis, numquia deluit aliquid vobis ' At illi dixerunt, nihil. ,, Dixit ergo eis, sed nunc qui habet sacculum, tollat similiter Ais peram is . Pum eNim immiuebat tempus perfectae libertatis, ut totaliter suo dimitterentur arbitrio in bir, quae fecundum se non peri nent ad nec talem virtutis. Haec D.Th. Quibus apparet, ea quae
Christus Matth. Io. Apostolis dixit de nihil secum ferendo, mille concelliones, vel praecepta disciplinae solum pro determinato tem-
XIX. Nec tamen propterea cum Christus ipse nihil unquam misederit, si Apostoli eorum successores aliqua postea posted runt, servi lacti sunt Domino suo majores, aut discipuli lupra Magistrum. Nam pol sellio bonorum in viris Ecclesiasticis magis ad servitutem speciat, quam ad dominatum, quoniam illorum honorum non sunt domini, sed simplices administratores, &di spelaeatores, qui ut fideles sint, dispensare debent secundum vo
216쪽
luntatem Domini, nempe in utilitatem Ecclesiae & pauperum subsidium. Ita Niclei respondet Thomas maldensis L toin. I.
art. 3. c., dicens: Concorditer negatur a Ciero , quia Praelati Ecelesiae sunt merὰ Domini rerum Ecclesiasicarum. Primὸ propter ea rentiam praerogativae satis, quia omnia bona Ecclesiae non funt propter
Praelatos, sed propter Ecclesiam Melium : nee ipsa Ecessa propter Praelatos , sed Praelati propter Ecclesiam : Er ideo dicantar Pa resct ministri, quasi ideo sint, ut pascant , ut mirusirent: ct sic tollit errrationem dominandi fecundum illud I. Petri s. Neque ut dominantes in Cleris, sed forma facti gregis ,, : ct iliud orsi ad Apo-
solos , , Reges gentium dominantur eorum, vos autem non sic ,, . Secundo Praelati uos faut Φeri domini propter carentiam proprietatis . Haec Thomas maldensis: qui proprietatem, non in Prinlatis sed in Ecclesia esse ostendit ex S. August. Tradi. s. in Oann. , ubi de praedio vel villa forte suae Ecelesiae, quam nomine Culumbae appellat, dicit non est e suam, sed Columbae: Nam nostis, fratres mei , quia milia istae non funt Augustixi s ct si non nostr , ct pMtatis, me gaudere in possessione illarum, Deus novit, iue fcit quid ego de illis villis fentiam , vel quid ibi fusferam , vovit gemitus meos ,si mibi aliquid de Columba impertire dignatus es. Quibus indicat, quani aegre ferret honorum Ecclesiae administrationem sibi concrevitam esse. Deinde concludit, quod cum bonorum postessio tradita sit Ecclesiae non Divino jure, sed humano, nempe Imperatorum logibus , nihil nomine Ecclesiae lia reticos possidere : Leguntur enim , inquit, Leges manifestae, ubi praecepeνast Imperatores , eos qui prae ter Ecclesae Catiaticae eommunionem usu aut sibi nomen Christi num, nec volunt in pace colere paris ausiorem , nihil nomine Melesiae
audeast ptifidere. Quae ad Donatistas dirigit, qui ab Ecclesiae Catholicae communione se se absciderant, A ad modernos Haereticos extendi pollunt, qui omnia Ecclesiae bona in regionibus, ubi ipsi
XX. Hoc spiritu Apostoli primi Ecclesiae Episcopi eleemos nas & bona Ecclesiae a piis fidelibus collata susceperunt, scilicet non tamquam Domini, sed ministri & dispensatores. Hoc se secimetestatur Paulus Rom. I s. v. aς. Nunc igitur proficisar in rus lem miniserare Sanctis. Probaverunt enim Macedonia er Acha,
collariovem aliquam focere in pauperes, qui funt in Ierusalem. Placuit enim eis, ct debitores sunt eorum . Nam si Dirritualium eorum participes facti funt Gentiles, debent 9 in earnalibus ministrare illis. Hac sollicitudine premebatur Paulus, ut de bonis Ecclesiae collatis pauperibus subveniretur: qui tamen nihil eorum sibi appropriare volens, de labore manuum suarum victim quaerebat. Di siligod b, Ooste
217쪽
Dg Apos To OCIS. ΣΟ Ad hoe ministerium Dominus ipse Apostolos praesignavit,
dum panes a se multiplicatos, nonni si per Apostolos famelicae Turbae distribui voluit i & dum ea quae a fidelibus mittebantur . sic volente Christo penes Iudam, qui Apostolus erat, at servaban tur , & ab eo in usus pauperum dispensabantur: super hoc Augustinus Trach. so. in Joann. Exemplum, inquit, Domini accipite con versastis in terra . inare babuit localor, cui Augeti ministraverunt, nisi quia Eeelesia inius loculos suos habitura erat e mare furem ad misit, nisi ut ejus Ecclesia fures patieuter toleret ' EtTractatu εχ. ait: Habebat ergo ct Dominus locusis , re a Metibus obluta eo er via us , ctfuorum uecessitatibus, ct aliis indigentibus tribuebat. Taxe primum Ecclesiasticae pecuniae forma est instituta, abi inteliseremus, quod praecepit son cogitandum esse de crastiuo, non ad boe Disse prae eeptam , ut nihil pecuniae fervetur a Sandis: sed ne Deo pro ista ferviatur , ct ob inopiae timorem justitia deseratar. En bonorum temporalium in Ecclesia ab ip1o Christo ad ejus sustentationem instituta pollet sici, & eorum concredita Apostolis dispensatio. XXI. Fateor quidem, Apostolos post Ascensionem Domini, ne ob hoc a praedicatione Verbi Dei impedirentur, curam hanc per se ipsos hora Ecclesiae indigentibus dispensandi in alios transtulime, ut legitur Act. 6. At in quos transtulerunt e in Laicos 'nequaquam: 1 ed in alios Ecclesiasticos viros, qui loco ipsorum bona Ecclesiae ministrarent ac dispensarent. Elegerunt ergo septem Diaconos, quibus imposuerunt manus, ta in Ordinc Ecclesiastico eos constituerunt. His apparet, curam bona Ecclesiae collata ministrandi 8c dispensandi a Christo viris Ecclesiae praesidentibus nempe Apostolis fuisse injunctam , &ab istis inferioribus ejusdem ordinis ministris delegatam . uso fit ut bonorum Ecclesiae admi nistratio 1emper penes Ecclesiasticos fuerit: dc quod Ecclesiae Prae lati; , ut gravioribus & spiritualibus vacare pollini, liceat temporalium curam Clericis inferioribus in fide probatis exemplo Apostolorum commendare .
XXII. Ne autem quis putet, bona Ecclesii ae primis seculis , in solis fidelium oblationibus posita fuisse, non autem in praediis, aut aliis stabilibus,adeat supra dictum EusebiumL. a.deVita Const. c.39., ubi Constantinus praecipit, ut Fiscus fundos, aedes, ta hortos antea ereptos Eccleliis restituat: omnia ergo quae ad Ecelesias reliὰ visa fuerixi pertisere ,sive domus ac possessio sit, sive ora i ,sive horti, seu quaecumque alia, salis jure, quod ad domitum pertiner, i mi nuto, sed salsis omnibus atqse integris manentibus, restitui jabemur. Cap. M. Idem statuit de Martyriis, & Coemeteriis. Et cap. 4t. praecipit, ut res Ecclesiae a Fisco emptae , vel titulo donationis
218쪽
acquisitae, & etiam alienatae, eidem Ecclesiae restituantur. Qu uomnia confirmant ejusdem Constantini Literae ad Anulimina datae
apud Euseb. L. Io. Hist. cap. s. tenoris sequentis : Ave Atiative cari me nobis. V bie mos bonitatis nostrae , ut ea quae ad alienum jIs pertinent, που modὸ nulla inqxietudine assci, fed etiam restitui Wii-.mus, Avuline cari me. xuapropter jubemus, ut simuι atque bastiteras acceperis, s quae ex illis quae ad Catbblicam Christianorum Ecelesiam per singulas civitates , aut tu aliis locis pertinebant , nunc is Decurioribus, aut quibuslibet aliis detinentur , confestim illorum.
Ecclesiis restitui facias. Ruaadoquidem ut quae supradictae Ecclesiae
antea possideravi, ad earumdem jus omniu3 revertantur Ciris ergo
perspiciat devotio tua hujus nostrae jussionis manifest um es praeseriptum s operam dabis ut sive horti, sive ades , seu quodcumque
aliud ad jus earumdem Eccloaruis pertinuerit, cu Ha xliis quantocius restituantur, quos licet te huic nostro praecepto accurati e obtemperas intelligamus. Vale, Anulive cari me ct desiderati me nobis. Ex liis ad evidentiam patet, Ecclesias ante Constantinum bona temporalia tempore persecutionum possedisse, quae ab Ethniscis erepta fuere, postea a pictate Constantini illis restituta .
XXII l. Nedum autem pius ille Imperator bona Ecclesiae er i ta restitui eidem mandavit sed alia adjunxit. Ubi enim ut supra dixi bona quae Martyrum aut Confestorum fuerant cognatis e rum adjudicavit, istis deficientibus, Ecclesiam haeredem instituit.
Ita Eusebius L. a. de Vita Const. cap. 36. eius verba refert : duodsi nullus cognatus supcrsit, qui prout rationi consentaneum es , haereditatem capes ut eorum, quos Iupra memorati, Marorum scilicet Confessorum, aut illorum, qui ob hujusmodi causam ex patria migraverunt s cujusque loci Ecclesiam haereditatem adire decernimus. Nee defunctis utique molestum erit, si cujus gratiά nullum non discrimen subieruut, eam ipsam haeredem habere contingat. Quanta autem
Constantinus in Ecclesiam contulerit, A quot temporalibus bonis eas ditaverit, quem alii Imperatores, ac pii Principes postea imitati sunt, nedum historia sed experientia ipsa loquitur . Quae omnia ad obstruendum os Wiclesto de aliis abunde lassiciunt. XXIV. Superest modo respondere ad ea, quae de Levitis supra Opposita sunt. In hoc tollenda est aequivocatio. Aliud enim est , quod in distributione Terrae promimonis Levitarum Tribui non fuerit allignata, sicut aliis Tribubus, determinata pars, extra quam habitare non pollent, eamque sicut aliae Tribus in haereditatem haberent: Aliud est, quod Levitae in Civitatibus, ubi habitabant , nihil omnino possiderent, nec haereditatis capaces essent, sed de oblatis tantum vivere deberent, ut modo quidam Mendi
219쪽
e antium ordines vivunt. Primum verum est; & hoc significat
id quod Deus Aaroni dixit Num. I 8. v. ao. In terra eorum nihil pυ sidebitis , nec habebitis partem inter eos . Ego pars ct haereditas tua in medio Aiorum Israel. Et Deuteron. I 8. v. I. Non habebunt Sacerdotes 2 Levitae, ct omnes qui de eadem Tribu fiant partem er haereditatem cum reliquo Israel: Quia Levitis non fuit in divisione Terrae promissionis aliqua Civitas vel regio in partem & haereditatem , iicut alteri populo , determinata, sed libera per omnes Tribus habitatio , ut sicut Deus est communis Dominus omnium, ita & Levitae ministri ejus communem cum omnibus possessionem haberent : 8c hoc exprimunt illa verba : Ego pars ct baereditas tua in medio filiorum Israel. Et ad hanc formam hodie possessionem sitam habet Ecclesita in omnibus Regnis: ubi enim omne Regnum sitis terminis circumscriptum alterum excludit, Ecclesia in omnibus Regnis nullis clausa limitibus sedem obtinet. Αt secundum omnino falsum est. Nam primo titulo oblationis pollelliones proprias habere poterant Levitae : offerebantur
autem non solum victimae , sed etiam agri, quos etiam poterantemere: hoc tamen discrimine, quod agros, quos pecunia sua em rant, anno Sabbatico ad veteres dominos redibant. Agri vero, &domus privatorum religione Domino devotae,jure perpetuo Sacem dotum erant, fasque erat tamquam de re sua decernere. Secundo in urbibus,quas incolebant,suas quoque habebant villas, agros, &pastua. Hinc Jeremias, &S. Barnabas Levitae ambo fundos jure proprio pollidebant. Jeremias cap. 3 a. v. 7. emit agrum Hananeelis patrui sui s dc Barnabas Act. 4. v. 37. agri sui venditi pretium detulit ad Apostolos. Claudam igitur ex S. Thoma in 4. dist. 24.
q. 3. art. I. quaest. I. ad a. xubd Levitae tu Veteri Te mento babebant jus in haereditate paterna . Sed ideδ non acceperunt partem cum
aliis Tribubus, quia erant per omnes Tribus dispergendi: quod Arinon potuisset, si unam determinatam partem terrae occepi ent, sicut aliae Tribus.
XXV. Sicut autem in Levitis, ita in Ecclesiae Ministris, distinguenda sunt bona propria, quae nempe jure paternae haeredita' iis, vel aliunde sibi competunt, &bona jam Ecclesiae consecrata& applicata, quae ipsi participant. Nam priorum quidem sunt domini R possunt ea vel sibi retinere , vel aliis dispensare pro libito sicut Laici. At posteriorum domini non sunt, sed Deus &Ecclesias ipsi vero ministri &dispensatores . Ita S. Prosper seu
verius Iulianus Pomerius) Lib. a. de Vita contemplativa cap. 16. Fefelisones, inquit, quas oblatas a populas cipiunt Sacerdotes, jam non sunt res mundi eredeuia sed Dei. xuoniam si veses ae vafa ct Tom. VII. Par. II. Dd cae-Disi tiroci by GO le
220쪽
caetera , quae in Dor is usui ministrautibus erant, fautra vocabantur , uec tu usus humanos revocari jam poterant, Divinis semel ministeriis consecrata : quomodo noπ ea quae conferuutur Ecclesiae fucra eredenda fant, quibus non ut seculi rebus , luxuriose , sed fauore , ut Deo con feeratis utuntur ad necessaria Sacerdotes e De hoc videndus est
S. Thomas a. a. q. I 8 s. art. 7. ubi agens de Episcopis distinguit inter bona quae sunt propria, Sc ea quae sunt Ecclesiae, ac dicit, Episcopum priorum quidem este dominum , posteriorum autem misnistrum, ac dispensatorem: statuitque quomodo circa ista se gerere debeat. Ejus verba non resero,quia hic Theologum Moralem non ago, sed MIemicum .
q. I. Eorum origo , Auctor , Tempus c.
I. AsELLIANI a Sabellio hujus hanesis auctore, seu verius
propagatore, nomen accepere. Eam enim a Praxea Moi
tani prius allecta, postea desertore, excogitatam, ut de Montano agens adnotavi, Noetus & Noetiani de quibus supra c. 3 a. latis ulnis suscipientes suam lecerunt,quae in Sabellium & Sabellianos transiens nomen mutavit, sed non errorem s quem dei de Photinus A Photiniani adoptarunt. S. Augustinus L. de Haeres. c. 41. 1upponens Sabellium fui ite Noeti discipulum, & eumdem errorem, quem magister, promulgalle, mirari videtur cur S. Epiphanius Noctianam &Sabellianitin tanquam duas tu reis distinctis Capitibus proposuerit, Sc dicat de Sabellio : quidem paucis quibusdam exceptis eadem cum Noetianis asseruit. Quod si velit, ut notat S. AuFustinus, Sabellianos similia cuin Meto dogmati-Υaste, praeter hoc quod dicunt, Patrem non esse passum: hoc elle impollibile demonstrat S. Augustinus dicens : Ωuomodo de Sabellianis hoe intelligi potest , eum Ac innotueritit dicere Patrem pu=um , ut Patripassani quam Sabelliani celebrius usucapretur ρ Aut si forte
in eo quod ait is praeter hae quod dicunt Patrem non c.le patrii m is Noetianos hoe dicere intelligi voluit , quis eos in hae ambiguitate disce ate Vel quomodo possuur, intelligi quilibet eorum Patrem pa suis fuisse non dicere, citin dicam , --dem suum effe-Patrem εω
Filiam ct Spiritam aueium ' Ita S. Augustinus , qui deinde hoc