장음표시 사용
241쪽
GaIla , inquit, post Decium imperante, origrares undeseptuaginta annis per atiis, miserabiliter infelix obiit. Tyri mortuus creditur , ibique tepultus, teste S. Hieronymo L. de Script. Eccles. c. s
lapsu in idololatriam vindicare contendant: ita fuere S sunt, qui eum ab omni errore in Fide purgare conati sint & adhuc conentur. At licet cum primis contendere noluerim, hos tamen secundos dimittere propter oppositum Patrum 8 Ecclesiae judicium conscientia vetat. ini ergo OriSenem ab omni erroris naevo purgare conati sunt, ex antiquis fuere Eusebius Caesariensis, qui in Historia ubique de eo & ejus 1criptis cum laude loquitur, ut L. 6. Hist. c. 39. supra indicavi, cui Pamphilus Martyr adjungitur s Ru 1inus Aquileensis Presbyter, Auctor anonymus apud Photium Codice ii . E Recent:oribus Joannes Picus Mirandulanus, Jac bus Merliniis, Genebrardus, Binetus, Petrus Halloditus, dc Daniel Hiietius, qui in L. a. Origenianorum in Origenem videtur propensior. II. Ab opposito tamen stat communis sere Patrum sententia. Mitto Demetrium Alexandriae Episcopum, qui ipsum adhuc viventem damnavit anathemate, contra quem & omnes totius Or- his Episcopos & Clericos Epistolam Origenes scripsit, ut resert S. Hieronymus in Apologia adversus Rustinum. Nam forte Demetrius ad hoc anathema contra Origenem processit, non propter errorem in fide, sed propter ejus ordinationem , cujus post evi rationem incapacem esse, ut supra dixi, eum Demetrius existi stimavit, ideoque illam publice improbavit. Primus ergo doctrinam Origenis post obitum impugnavit Methodius Tyri Enist pus, qui iub Diocletiani imperio floruit, cujus inter opera Libros de Resurrectione contra Origenem recenset S. II ieron. L. de Scrip. Eccles.c.83.cujus operis fragmentum exhibet Epiphanius HaerA . n. I a. M M. & Ρnotius Cod. a 34. Ejus errores impugnavit & S. P trus Alexandrinus Methodio coaevus, ex quo testimonia adversus Origenem proteri Justinianus in Trac atu ad Mennam. III. Accedunt primo Theophilus Alexandrinus tum in Epist.
ad Epiphanium Salaminae Cypri Episcopum quae inter Ilieron
mianas olim 67. modo est III. ubi eum adhortatur ut modis omnibus adnitatur, quo convocata Synodo ipse Origenes nominatim ct haresti nefario condemnetur. quou ipie Alexandriae coacta Syno
242쪽
Synodo jam praestiterat & causam sui pro fide geli subjungens :Didici enim, inquit, quod calumniatores verae fidei Ammonius, Eusebius, ct Eutinius ποτο pro haeresi furore bacchantes , Constantinopolim navigarint, ut O novos, si quos valuerint, decipiant: ct veterribus suae impietatis fociis conjungantur. Eodem Zelo sertur in Epist. ad S. Hieronymum antea 69. modo fio. dolens, quod Origenis haeresis in Monasteriis Nitriae vigeret. Et in Epist. ad eundem au Iea 72. modo 62. inter Hieronymianas, monet, ut explosis Orige nistis, eos etiam qui clam Origenem sequuntur ejiciat. IV. Secundo, S. Cyrillus Alexandrinus in Epist. ad Monachos , qui erant in Phua, errorem tollentem carnig resurrectionem tribuit Origent his verbis: Hujusmodi autem improba opinio ab Origenis dementia est quem ct Patres nostri ut veri depravatorem abdicaverunt , ct anathematizaverunt. Non enim sensit ut ori auus , sed Paganorum fecutus ineptias ct nugas, in errorem incidit. Hiuc autem ei contigit morbi principium: Asseverat, animas aute corpora esse ,
ct a furitimonia abductas fuisse is cupiditates ac nequitiam, defriOffeque is Deo, d quo banc ob causam damnatae funi ct corpori obstrictae,
furique tu carne tauquam tu carcere.
V. Tertio, S. Epiphanius, praeter ea quae in Panario scribit H.ere si164. ubi Origenis capitalia dogmata ut infra dicam) recenset, ac de eo hoc scribit elogium: aeui eum adversus superiores omnes haereses disputa e , ac singulas everti e visus sit, postea tamen suam E' ipse biseresim, Ur quidem haud vulgarem, in orbem terrarum
evomuit. In Epistola etiam ad Joannem Jerosolymitanum, quae
inter Hieronymianas ante 6o. modo IIo., inter alia eum monet,
ut ab erroribus Origenis abstineat, qua occasione plures Origenis indicat errores, ut de Trinitatis Personis, de Animabus antea insupernis creatis, postea in hunc Mundum dejectis & in corpora ut in sepulchra relegatis, de Diabolis ad pristinam dignitatem redituris , de carnis rei urrectione ab eo negata, & aliis ejus erroribus. Et Epistolam concludit, ut invigilet, ut Rumnus ab haeresi Origenis recedat, S Palladium caveat, quondam quidem sibi carum, sed modo misericordia Dei indigentem, quia Origenis haeresim praedicat, R docet. VI. Quarto, S. Hieronymus Epist. ad Pammachium & Oceanum prius 6 s. nunc 4 I. de Erroribus Origenis, cum ab Origenistis de inconstantia argueretur, quod nempe, cum olim Origenem summis laudibus celebrasset, modo convitiis illum proscinderet: postquam ostendit, se laudasse quidem Origenis ingenium, non tamen dogma : Laudavi, inquit, interpretem, non dogmatiseu, ingenium non fidem , Philino um non Apostolum: post multa sic ad
243쪽
ad eos convertitur : .yi origenem nunquam fecutus fam , frusrainfamare me quaeritis. Si discipulus ejus fui , imitamini parvitentem. Credidistis confitenti, credite π neganti. Si ista , ut ais , tuquit, noveras, cur eum laudasi tu opusculis tuis ' fit hodie laudarem, visi Cottires laudaretis errores. Non mihi displiceret ingenium , nisi quiba=dam ejus placeret impietas. Et Apostolus praecipit i. Tbed 1. Omnia legentes, quae bona sunt retinentes . Et ostenso, ali quorum opera , in quibus errores continentur, legi, & laborem probari, non tamen probari errores, ad Origenem veniens: cin temini , inquit, O vos, in quibusdam errare Origenem , ct nul verbum in ultra non faciam. Dicite , eum male fensisse de Filio , pejus de
Spiritu Sancto , animarum de Caelo ruinas impie protulisse , resurre-Hioncm carvis verbo tantum confiteri, caeterum assertione destruere:
er post multa fecula atque unam omnium resilutionem idiuum Dre Gabrielem quod Diabolum, Paulum quod Caipham , lirgiues quod prostibulas . aeuum haec reseceritis, ct quasi censori Qirgula separa
veritis a Me Ecclesiae , tuto legam caetera : nec venena jam timebo ,
quum avtidotum praebibero. Hanc Hieronymi Regulam in Ecclesia Catholica etiam nunc fervamus. Origenis opera publice prostant: quod in eis bonum est, tenemus, ingenium laudamus : quod a vera fide alienum est , detestamur . Rursus in Apologia adversus Rumnum procacem Origenis
defensorem Lib. a. non multo ante finem ait: Probo ego inter multa Origenis mala , haec maxime haeretica: Dei Filium creaturam ι Spiritum Santium missiserum s mundos innumerabiles, aeternis sibi feculis succedentes: Angelos versos in animas hominum : animam Salvatoris
suis autequam nasceretur ex Maria s O banc esse , quae quum in firma Dei ust, non est rapinam arbitrata aequalem se esse Deo , sed se exinanivit formam servi accipiens : resurrectionem nostrorum comporum sic futuram, ut eadem membra non habeant f quia cessantibus membrorum inciis , superfluἰ membra reddantur 3 tuaque corpora tenuia ct spiritalia paulatim evanescere , ct in auram te em atque in nihilum dissipari : In restitutione omnium quando Indulgentia principalis venerit, Cherubim Seraphim, Thronos, Principatus, Dominationes , Virtutes, Potestates, Archangelos, Angelos, Diabolum , Damones, auimas omnium bomiuam, tam ciristianorum, quam Pu daeorum , O Gentilium unius conditionis θ' me urae fore . xuumque. ad firmam re libram aequitatis pervenerint, ct rationabiles creaturas. omni corporum faece deposita, novus de mundi exilio populi revertentis monstraverit exercitus s tune rursus ex alio principio feri mundum alium di alia eorpora, quibus labentes de Caelo animae vestiantur, ut verendum uobis sit, ne qui nunc viri sumus, postea nascamur in femi-
244쪽
nas, O quae bodie virgo, tunc fortὰ pro libatam sit. Haec in Origenis
Libris ego haeretica doceo: ta ostende , in quo ejus opere bis contraria egeris. Hac Hieronymus .
VII. Quinto, S. Augustiniis L. de Haeres. cap. 63. ubi retulit, quosdam Origenis defensores conari ipsum immunem tueri ab erroribus, quibus ab Epiphanio traducitur circa mortuorum resurrectionem & Christum & Spiritum Sanctum s cum re vera docuerit, Patrem, Filium & Spiritum Sanctum unius ejusdemque substantiae esse s nec carnis resurrectionem repulisse: Ruamvis ct ia,sis eam comineere studeant, qui Has plura legerant, addit. Sed sunt ι as Origenis alia dogmata, quae Carbolica Eeclina omninὸ νω recipit s tu quibus ipsam fas arguis, nee potes ab ejus defensoribus excusari, maximὰ de purgatioue er liberatisne, ct rursus post longum
tempus ad eadem mala revolutione rationesis universae creatura. xuis enim Gatbuitem ori auus vel doctus, vel indoctus non vehementer exhorreat , eam quam dicit purgationem malorum , ides, etiam eos
qui haue vitam tu flagitiis ct facinoribus d acrilegiis atque impietatibus quamlibet maximis Anierunt, tuum etiam postrem3 Diabolum atque Augelos ejus , quamvis post longissima tempora , purgatos atque Iiberatos Regno Dei lucique resilui, ct rursus post longissima tempora omnes qui liberati faut, ad Baec mala denais relabi ct reverti s ct has
.ices alternanter beatitudinum O miseriarum rationalis creaturae
femper fuisse, femper fores De qua vanissima impietate adversus Philosophos, d quibus ista didicit origenes, in Libris de Cisitate Dei diligentissime disputavi . Hic L. a I. de Civit. Dei c. I 7. agens contra quosdam, qui pu tabant , aliquorum saltem hominum damnatorum poenas non 1Ore aeternas, ait: aeua in re misericordior profectὸ fuit Origenes , qui ct Uum Diabolum atque Angelos ejus post graviora pro meritis ct diu
taruiora supplicia ex illis crueiatibus eruendos , atqae friandos Sau His Angelis eredidit. Sed illam ct propter Me , ct propter alia ustumnalia , er maxime propter alter uter sine cessatioue beatitudines O ferias, O saturis feculorum intervallis ab Utis ad illas , atque ab iliis ad sar itus ae reditas interminabiles , mn immeritὸ reprobois Ecclesia : quis O Me quod misericors videbatur amisi, faetendo Sau- fis veros miserias , quibus paenas luerent, ct falsas beatitudines, is quibus verum ac securum, boc est sine timore certum se,pitem gaud ibonum non haberent .
VIII. At di miisis Patribus videamus, quale fuerit de doctrina, fide , & libris Origenis Ecclesiae judicium. Primo, eum ejusque doctrinam damnatam mille in Synodo Alexandrina supra aut-madverti a Theoplato ex totius A gypti, Libyae, & Pentapolis
245쪽
Provinciis congregata. In qua Sulpitius Severus in Dialogis n. 3. sicut in frequentibus aliis Synodis, dicit, Libros Origenis legi aut retineri interdietos futile. Et licet multi reclamarent. Sacerdotestamen in decreto perstitere, adeo ut Origenis lautores Monachi per diversas oras fugati sint. Secundo, ut supra dixi, eodem Theophilo movente damnata fuit doctrina Origenis a S. Epiphanio in Synodo Cypri. Tertio, Origenis doctrinam in Synodo damnavit Anastasius Romanus Pontifex , cujus judicium totus Occidens secutus est. Unde Theophilus Alexandrinus, ut refert Justinianus Imperator in Trael. adversus Origenis errores, ad quosdam Monachos Origeni allentientes scribit, ut anathematimni Origenem carierosque haereticos, exemplo suo dc Anastasii Sanctae Romana Ecclesia: Episcopi, quem & universa occidentis Episcoporum quitur Synodus, quae accepit ac probavit Alexandrinae Ecclesian sententiam in impium latam. IX. Porro quanto Zelo Anastasius Romanus Pontifex sollicitus estet, ne doctrina erronea OriSenis per orbem Catholicum diffunderetur, declaravit ipse in Epistola ad Joannem Ierosolymitanum de translatione Librorum Periarchon Origenis a Russino adorna-Ia . Ea enim reprobata tanquam Operis continentis doctrinam impiam es acceptat ab Apostolis fidei contrariam: Absit haec , inquit, ab Ecclesia Romana nequaquam Catholica disci ina. Nusquam profectδ eveniet, ut aliqua hoe admittamus ratione, quod jure merit que damnamus. Ruapropter in toto orbe Christi Dei nostri diffusa providentia probare dignabitar, accipere nos omnino non posse, qπα
Ecclesiam maculent , probatos mores evertaui, aures circum utium
vulnerent, iurgia, iras, dissensionesque d Donan. stuare nosce , qualem Epistolam ad fratrem ct Coepiscopum nostrum Heveriam Gli
gentiora cura perscriptam parvitas nostra tra miserit , sibique kasceo cientiam fecerim , quod uon super a laborem formidine , nequae ano timore folliciter . mihi certe eura nos deerit Evangelii Memcirca meos cusodire populos, partesque populi mei per quaeque Datia diversa terrarum diffusas, quantum posim titeris comenire: se qua profana iurerpretationis origo subrepat, quae devotas menter immissε
Hi eatitiae labefactare eonetar . Ilud quoquὰ quod evenisse La deo , racere Non potui, beati morum Principum s Honorii & Arcadii manasse responsa, quibus unusquisque Deo fervisas , ab Orgois ι
Hione revocetur: damnandumque sententia Prixeipum, quem uino
rerum profana prodiderit. Ecce in Anastasio solata Romanae Ca-Ehedrae omnium Ecclesiarum sollicitudo pro fide sarta tecta in eis tuenda. Ecce quanta Origenistarum protervia , quam ut depria meret Principum brachium implorare Ecclesia coacta fuit. Num-
246쪽
quid ab errore immunis erat Origenis doctrina,ad quam a fidelibus avertendam totius Orbis Episcopi Romanique Pontifices adeo laborarunt , ut etiam Principum implorarint auxilium ρ' X. Piae ceteris manum validam admovit ad Origenem eliminandum 1eculo sexto Justinianus Imperator, edito adversus ipsum tractatu , ubi illius errorem palam sacit, quem cum ad Synodum
Constantinopolitanam II. ordine quintam direxit, moti illius Synodi Patres Origenem ejusque doctrinam diris devoverunt. Justiniani Tractatum istum, 1eu Epistolam ad Mennam pro Ecclesiae judicio habendam elle, ex eo apparet, quia Pelagio Romanae Ecclesiae Diacono, A Apocris ario instante dictata fuit & postmodum a Vigilio Pontifice, & tandem in V. Synodo, ut dicam, approbam
eta . Legitur per extensum in Tomo 3. Concit. edit. Η arduini ann.34s. Novem anathemata in Origenis doctrinam continet. Et tandem impingit Anathema Er Origeni, qui ct Adamantius , qui haec exposuit uva cum nefaria, atque exsecrabili scelestaque ejus doctrina sct cuivis qui ea sutiat, aut defendat, aut ullo modo prorsus quocum que tempore tuera praesumat. XI. Vigilii auctoritatem in damnando tunc Origenem intπ-ceIliste, amrmat Calliodorus Divin. Literarum Instit. Lib. I. c. I., ubi de Origene, pro quo defendendo multi stabant: muc, inquit, Iicet tot Patrum impugnet auctoritas, praefenti tameu tempore , ct a Vigilio beatissimo Papa, demeo constat esse iamratum . Subditque
damnationem antea lactam a Theophilo Alexandrino, & Epiphanio, de quibus supra . Nec soliis Ronanus Ponti sex Vigilius, sed N caeteri Orientis Patriarcha: Iustiniani Edictum comprobando, eique subscribendo suum fecerunt . Rem gestam sic narrat Liberatus Archidiaconus Carthaginensis in Breviario cap. 23. Sed re deunte Pelagio Constantinopolim , Munuchi quidam ab Dr obmis ,
per quos Pelagius in Gazam transitum babuit, venerunt ad eum iueomitatu, portantes Capitula de Libris Origenis excerpta , volentes agere apud Imperatorem ut ori eues diamnaretur , ipsaque Capitula talia dυcentia. Atinuit Imperator facillime : gaudens se de talibus causis judicium ferre . rahente eo dictata est in Origenem dr illa Capitula auathematis damuatio: quam subscribentes uua cum Memga AB chiepiscopo apud Constantinopolim reperti s deinde directa est Vigilio Romauo Episeopo, mito Alexandrino, Euphemis Antiocheno , ct Petro Drinob ιano . deuibus eam accipientibus , Origenes damnatus est mortuus, qui Goeus olim fuerat aut e damnatus. Num
magis authentica desiderari poterat damnatio a quatuor Ecclesiae Patriarchis subscripta e ' . XII. Nec detuit Generale Concilium. Fuit hoc cicumeni
247쪽
cum V. A Constantinopolitanum II. anno Vigilio Papa congregatum. Acceptis Justiniani Literis Origenis damnationem urgentibus, necnon musdem Edicto a Romano Pontifice, 8c tribus Orientis Patriarchis approbato M subscripto, illius Synodi Patres numero centum seXaginta quinque anathematismata quindecim contra Origenem ejuique errores protulere, ut legere est Tom. 3. Concit edit. Harduini. Testis est hujus rei Evagrius L. Ilist .Eccl. c.38.,ubi de Gestis in ut inta Synodo agens post trium Capitulorum enarratam damnationem, subjungit: Cum autem libelli ab Eulogis,
Conone , oriaco , ct Pancratio funachis dati essent contra dogmata rigenis Adamantii , er contra eos qui impietatem atqae errorem iIlias sequebantur s de bis rapinianus Duodum, quae corarina:s erat,
consuluit, subjecto Epipolae suae exemplari ejusdem libelli , ct iis
quae ad Vigilium eisdem de rebus scripserat. Ex quibus omnibus deprehendere licet, id sudium fuisse Origeni, ut Apostolicorum dogmatum simplicitatem Gentiliam ct Manichaeorum lolio repleret. Missa est igitur relatio a praeditia onodo ad Pusinianum post acclamationes , quas cfutra origenem ρο ejusdem cum illo erroris sectatores conge ferant... Et raulo post : Fugimus itaque , fugimus fam dο-
Hrinam . Neque euim novimus alienorum vocem . Et illum tanquam
fui em ac latronem anathematis laqueis si me constrictum procul a fa- eris septis ejicimus.
Xlll. Scio, Halloixium ex Origenis defensoribus unum, negare de damnatione Origenis quidquam in S. Synodo actum fuis-1e s cum nec Victor Tununensis, nec Facundus Hermianensis scriptores coaevi ejus meminerint. Sed horum duorum silentio, quod forte procellit, vel Origenistarum fraude, qui Acta illius Synodi in iis quae Origenem tangunt mutilarunt, vel nimia festinatione eorum qui latinam Synodi versionem ad usum Vigilii non adhuc integram reddiderant, praevalere debent positiva testimonia Evagrii nuper relati, qui eodem seculo vixit, Auctoris Chronici Alexandrini , Georgii Syncelli, Photii in Libello de Synodis, Zonarae , Glycae, Cedrent, Cyrilli Monachi Justiniano co. xvi in Vita Euthymii cap. Ios. & in Vita Sabae cap. ultimo s & Nicephori, qui &anathematili nos in Origenem a Synodo vibratos refert L. IT. c. 28. utiae omnia confirmant Synodi Acia,quae Tom. 3. Conc. edit. Harduini modo prae manibus habentur. XIV. Sed adversantium obstruunt ora: primo, Sophronius Patriarcha Jerosolymitanus , qui annis octoginta post quintam Syno dum in Epistola Synodica ad Sergium Constantinopolitanum Pa Iriarcham relata in 1exta Synodo Aci. II. profitetur, se cum quatuor caeteris quintam Synodum lacumenicam amplecti: Iuae
248쪽
eonfirmat onodum Chalcedonensem s tollit .erδ ct funditus abo Ier, principaliter quidem infanum Origenem ct ejus deliramenta s ct undeum eo Diomi ct Evagrii impia dogmata . Secundo, eadem sexta Synodus Constantinopolitana III. quae Actione I 8. protestatur, se in omnibus contonare sanctae quintae Synodo : duae hic congregata es adversus Theodorum Mopsusenum , Origenem , Di mam , O Magrium. Tertio, septima Synodus idest Nicena II. Act. I. Sastae , inquit, venerabilis quintae is di , quae Consantinopolim eongregata es, communi ct universali submissfunt anathemati Origeneser Theodorus Mopsuestiae, ct ea quae ab E*atrio 2 Diomo dieris funi, de eo videlicet, quod aute substantiam fuisse perbibebant f ct quod de resilutione tu parum pristinum fatebantur, consentientibus ct praesentibus quatuor Patriarchis. Idem dicit Act.3. & Actione 7. anathemate confossis aliis haereticis, haec addit: Origenis, ct Evagrii ct Di mi fabulas anathematizamus s sicuti ct Constantinopolicon regatum quintum Concilium egisse dignoscitur.
XV. Quid ad liaec Origenis Patroni e Patres in operibus Origenis errores agnoverunt, & si unus vel alter ab initio anceps visus tuerit, veritate tamen plenius inspecta, in Origene laudaverunt quidem ingenium, sed doctrinain multis atque gravibus scatere erroribuS, eamque non alieno vitio intrusam, sed genuinum ipsius Origenis Detum este ingenue consessi sunt. Eam ut Origenis Romani Pontifices damnarunt, propter eam Ecclesia universa in Conciliis incumenicis anathematibus Origenem confixit. Quid ad haec, inquam, dicent f An patres, Pontifices Ecclesiam universam ex deceptione processime imponendo Origeni errores, qui ipsiusta non sunt ' Si ista dixerint,se evadere 1 ciant non posse censuram,qua merito moderni quidam lansenti Desensores notantur, asserentes, errores quos in Jansenio Ecclesia proscripsit, ex falso cogitatu ei tributos, cum vere Jansenti non sint, nec ex ejus doctrina erua tur : ideoque in hoc utpote judicio facti Ecclesiam errare potuisse,
S de facto errasse. Quod si Origenis patroni ad hoc devenerinti quod non crediderim; sciant, quod , quidquid sit, an in judicio puri facti Ecclesia falli queat: In judicio tamen dogmatico seu facti connexi cum dogmate, quale est judicium de doctrina Origenis sicut & Jansenti, errare aut falli nequit: sed ejus judicio
tanquam irreformabili, dc prorsus infallibili standum est. Alioquin in nullo certi, sed in omnibus fluctuantes erimus, nisi hoc ut
certum statuamus cum Paulo I. ad Timoth. I. v. I s. Quod Melesia Dei Goi columna est ροβrmamentum veritatis.
249쪽
DE ORIGENISTI s. 23ssint ; sed quia illos cum pertinacia defendisse non legitur, quae
sola haereticum constituit, ut docet S. Thomas a. a. q. O. art. γ. ad 3. ex S. August. Epist. I 6 a. modo 43. c. I. sic dicente '. rasententiam suam, quamvis falsam atque perversam nulla pertinaci animositate defendunt, ct praefertim quam Non audacia praesumtionis suae pepererunt. . . quaerunt autem cauta sollicitudine veritatem, corrigi parati eum invenerivi, non sunt inter haereticos deputandi: nimirum , addit S.Th. istula non habent electionem contradicentem Ec-eIesiae doctrina . Ex quo infert, quod etsi aliqui Doctores in aliquihus quae pertinent ad fidem distenserint, quia tamen nondum erant per Ecclesia in determinata, haeretici habendi non sunt: Postquam autem essent auctoritate universatis Ecclesiae determinata, si quis tali ordinatroni pertinaciter repugnaret, baereticus censeretur . e quidem auctoritas principaliter residet in Summo Ponti e .
Porro cum Origenis errores nonnisi post ejus mortem a Romanis Pontificibus Anastasio & Vigilio, & ab universa Ecclesia in Conciliis damnati luerint, non videtur praesumi polle in Origene pertinacia decretis Ecclesiae repugnandi. Imo contrarium Eusebius nobis proponit L. 6. Hist. c.3F., ubi dicit quod Origenes jam sexagenario major post plerosque a se compositos Libros , Ad δε- hianum Romanae urbis Episcopum, & ad complures alios Ecclesiarum Antistites de recta fidei suae ratione Epistolas scripsit. Quae indicant, eum paratum mille, quae scripserat Ecclesiae judicio su mittere. Unde S. Epiphanius, ut refert Gregorius Alexandrinus Ephcopus in Vita S.Chrysostomi cap. 3.,Constantinopolim prosectus , & adversus Origenem agens: Non ipsum Origenem extraeommunionem esse decrevit, sed Libros solism criminatus est. Haeretici tamen tuere eius doctrinae pertinaces sectatores, qui post Ecclesiae damnationem eam propugnare ausi sunt , tanquam Veram dc Catholicam.
Origenis errores de Misabus cte. rejecti. I. Vos scriptis suis Origenes evulgarit errores, colligi potestis ex saepe laudato Tractatu Justiniani Imperatoris & ex Aciis quintae Synodi, in quibus reseruntur, ia sub anathemate proscribuntur. Horum primus est, Hominum animas prius futile intellectuales mentes, sive naturas , Divina vero con templatione exsatiatas, atque in deterius prolapsas, animas evasisse, &in poenam corpore velut in carcere inclusas fuisse . Hunc palmarem Origenis errorem relen Epiphanius Haeres. 64. uum. 4. Digiti co by Corale
250쪽
hiς verbis : Animam hominis ante corpus extitisse putat, ct easdem Angelos esse , virtutesque operiores, quae quod peccata contraxerint , supplicii causa in hoc corpus inclusae funt 3 proindeque ad poenas faberendas di Deo relegari , ut hic judicii prioris damnationem fusi-zeaπt, qVam ob causam , ait, ct corpus denias appellari s quod corpori illigata fit anima. Iu quo vetera Graecorum somnia or nugas re- rexit. I tu nonnullas ad eaudem fententiam fabulas accommodat. maximam ob id Psychin dicimus , quod caelitus afflata sit. Ad baec certas ad opinionis falsae praesidium auctoritates Uert, quas Scripturis Sacris perperam assingit, quae nec it e se habent, ac Iυnge aliter funt edit.e. 2Vod enim a Propheta dictum es ,, Priusquam humiliarerogo deliqui Psalm. Ii 8. v. 67. verba esse animae ipsius assismat, cum in Caelo antea deliquit et, quam ad boc corpus abjiceretur. Quod vero alibi Psal. II 4. v. 7. scriptum es,, Convertere anima mea in requiem tuam se eo refer dum putat, quod qui frenue atque egregie fe in hoc modo gesserit, ob praeclara fua facinora, vitamque ex justitis temperatam, ad supremam illam caelestemque requiem se fectuvertat. Ita Epiphanius, qui cum ex dictis causam contra Origenem egerit in Synodo, omni est fide dignus. Et hic est primus cjus error in Synodos. Κ a Justiniano damnatus. Quem rejeci
Tom.6. in I .p. Traci. de Homine Qu. I. Dub. a. s. a.
II. Secundus error erat, quia dicebat, Animam etiam Christi antequam corpori uniretur praeextitille. Hunc etiam proscripsit eadem Synodus his verbis: Si quis dicit aut fentu, animam Domini praeexsitisse , unitamque esse Deo Verbo ante Incarnationem ct Natioitatem ex Virxive, auatbema sit. Deinde: Si quis dicit aut sentit, prius formatum esse corpus Domiui nostri yefu Gripi tu utero Beatae metuis, ac postea unitum ei esse Deum Verbum 2 animam, ut potὸ quae ante fuisset, anathema sit.
all. Tertius, quod Dei Verbum factum esset simile aliis supernis virtutibus; qui error ita proscribitur : Si quis dicit, aut fentit, omnibus coelestibus ordinibus assimilatum esse Deum Verbum, Cherubimque futium esse ipsis Cherubim, ct Seraphim ipsis Serapbim, ac omnibus plane supernis virtutibus simile esse factum s anathema sit. Quibus Verbum facit unam ex creaturiS. IV. Quartus, quod corpora in resurrectione, formae orbicularis , non recta futura sint: Si quis dicit aut fentit, in resurrectione
eorpora hominum orbiculata fuscitari, nee constetur nos fuscitari re-Hos : anathema sit.
V. Quintus, quod Sol, Luna, & Astra animata: qivedam virtutes sint: Si quis dicit O Solem ct Lunam ct Stellas ct aquas, quae super caelos funi, animatas ct materiales sicu ratione praeditas esse quasdam virtutes, anathima sit. VI. Sex-