장음표시 사용
271쪽
SabeIIri. Nam Sabellius eundem dicebat esse Patrem , ct Filium, ct
Spiritum Sanctum , Deumque trini nominis appellabat, nullam prorsus Trinitatem statuens : Paulas veris non eumdem dicebat esse Patrem , ct Filium ct Spiritum Sanctam: sed Patrem febat illum esse
Deum, qui omuia creasset s Filium puram illum hominem s Spiritum, illam gratiam quae super Apostolos venerit. Ita Leontius. IV. Ne autem videatur Leontius in hoc contrarius esse Epia
phanio, confiderandum censerem, Verbum & Spiritum sumi posse dupliciter, nempe ut sunt in mente & corde Dei: & hoc modo dicit Epiphanius Verbum Dei eiusque Spiritum ineste Deo perpetuo , sicut hominis in corde proprium verbum & spiritum inesse cernimus, & hoc modo dicebat Paulus Verbum & Spiritum unam esse Dei ac Verbi personam, sicut homo unus est cum verbo suo. Alio modo ut Verbum est exterius prolatum, Sc Spiritus externe spiratus, & hoc modo Verbum & Spiritus a dicente M spirante distinguuntur. Unde quia Paulus dicebat Verbum in Christo inhabitans,ia Filium Dei ipsum constituens este Verbum a Deo cXt rius prolatum, ideo dicebat Christum este purum hominem , nec ante Mariam extitisse. In quo a Sabellio diuidebat, quia Sabellius ponebat Patrem, qui & Filius, immediate per suam subsistentiam unitum M incarnatum fuisse in Christo Jesu, R ideo patiente Jesu Patrem fuiste pallium. At Paulus ponebat, Deum Patrem non immediate per suam subsistentiam unitum fui iste Christo, sed solum per Verbum temporanee prolatum M in Iesu ab ortu suo inhabitans, nec ipso patiente fuisse passum, sed ab eo abscessisse,N ad Deum Patrem reversum fuisse, ut ex Epiphanio supra dixi. U. Constat hoc ex Philastrio Haeres M. ubi ait: Paulus quidam fuit Samosatenus in orta , qui Verbum Dei idest orisum Deum Dei Filium subsantivum ae Personalem ct Iempitervum esse eum
Patre deuerabat: prolativum autem , idest quasi aera quendam die bat , non tameu personam vivam Filii sempiternam eum sempiterno Patre credendam docebat. Hie Gripum bominem justam, non Deum verum praedicabat, Iudaizans purius o . Marius quoque Mercator
Disteri. de I a. Anathematismo Nestorii de Paulo Samosateno: Verbum autem , inquit, Dei Patris non subsantivium, sed prolat vum , vel imperativum Dusit, atque pronuntiavit, non ut fides habet Catholica , Verbum iu substantia , .ei essentia eonsubsantivum, ides Homoulion Filium Dei Patris. VI. Ex Artema, seu Artemone, ut dixi, hanc haeresim hausisse Paulum , Synodus Antiochena tradit: quod &S. Augustinus
L. de H.eres. c. . confirmat dicens : Pauliani a Paulo Saminateno
orisum πώπsemper fulse dicunt, sed ejus initium ex quo de Maria
272쪽
natus es, affeterant f nec eum aliquid amplias, quam seminem ρο- tant . Ua haeresis aliquando eujusdam Artemonis fuit fed eum defuisset, iustaurata est is Paula . Artemon iste seu Artemas de quo Euiebius L. f. Plist. e. 28. circa annum Domini a Io. haeresim suam spargeri: coepit de Christo puro homine , cujus semina paucos post annos suscepta Paulus Samosatenus reviviicere fecit. Artemo autem ab Ebione, Cerintho, Carpocrate, Theodoto, Montano, qui omnes Christo Divinitatem eripuerunt, purum hominem elledicentes, hunc errorem accepit, eumque in Samoeatenum transfudit , a quo deinde in Photinum, 8c alios mutato nomine pestifera haec lues rertransiit. VII. Quamvis autem errorem istum agens contra praefatos haereticos Paulo antiquiores non semel impugnaverim : specialiter tamen, ut ab ipso alterium ex Epiphanio num. 3. aggredi placet: quod enim dicebat Divinum Verbum fuisse semper quidem in Patre , non tamen a Patre ut Personam ab eo distinctam, opponitur Evangelio Joannis c. I. In principio erat Verbum, ct Verbam erat apud Deum , ct Deus erat Verbum &c. Epiphanius : Si enim , inquit , in priscipio Herbum erat, ct Verbum erat apud Deam, hoc ipsum quod dicitur elle, non adsolam prolationem, seu ad Oposta par est pertinere. Ae si Verbum erat apud Deum , non potes πιν-bum ille esse apud quem erat. Neque enim apud quem erat, es Ver bum . nuod si Verbum illud Oelut in eoiae Deus continet, ualloque modo geuitum, qu nam illud impleri potes quod legitur , erat s itemque Deus erat Verbum e Non evim verbum hominis homo est apuae
bomiuem , quod neque vivit, neque subsisti s fed viventis acob νη- tis quidam cordis motus est, non Θmposis : semul esim profertar ,
sublude nusquam es : ac tamdiis dam pronuntiatur permanet . At Dei Verbum perinde se habet ae per os Prophetae Spiritus Sanctus pronuntiat s Ralna. I I 8. v. 8s. se Verbum tuum in aeternum Per
VIII. Hoc ergo Verbum quod erat, idest subsistebat, a Deo Senitum sine initio ullo ac tempore a Patre Uni enitum in Christo incarnatum, idem Ioannes dicit: Verbam caro odium es o habit
vir in nobis , O vidimus gloriam ejus , gloriam quasi unigeniti is m-3υ , plexam trariae ct veritatis. Verbum ergo in Christo inhabitans non est verbum prolvitium & temporanes emissum, sed
Verbum ab aeterno a Patre procedens, A propria hypostasia Patre distinctum. o penitus confoditur Pauli Samosateni error di-eentis, in Christo non esse Verbum N Filium Dei, nisii per gratiae effusionem. Quod Christus ipse falsitatis convicit cum Marci I . v. 61. a Summo Sacerdote interrogatus: Tu es orsas Filius Deὸ
273쪽
benedictis Respondit: Ego sum. Et Joann. g. v. s6. cum dixisset Jesus Judaeis: Abraham pater veser exultavit ut videret diem meum, indit, ct gauisus es. Et Judaei ei dicerent: Ruisquaginta annos nondum habes ct Abraham vidisti e Respondit Iesus : Amen . amendico .obis, autequam Abrabam fieret, ego DM. Si ergo Christus ante nativitatem ex Maria non e titit, quomodo verum est, quod dixit: Antequam Abraham fleret, ego sum , cum Abrabam Christi secundum carnem nativitatem plus mille annis praecellerit s' Et
cum alibi vocetur filius Abraham, nec sit possibile, ut filius sit ante patrem, necet se est dicere in Christo esse aliam naturam, secundum quam filius Abrahae non sit, & prior illo sit. Haec pro nunc sussiciant, quia Pauli, ac sui similium jugulum petunt. IX. Non solum autem in fidei professione, sed etiam in formula Baptismi errorein suum de Trinitate exprimebant Paulianistae s hoc autem an ab ipso Paulo acceperint, incertum est Quare in Concilio Nica no an. is. statutum fuit, Paulianistas ad Ecclesiam Catholicam redeuntes omnino rebaptizari debere . Quod confirmat S. Augustinus L. de Hieres. c. . dicens: Vos fanὸ Paulianos baptizandos esse tu Ecclesia Catholica Nicaeno Concilio eousti tutum es . Uude credendum es, eos regulam baptismatis non tenere , quam fetam multi haeretici elim de CaiAxilii a discederent abstulerunt, eamque cus diutit.
X. Aliuna.errorem Paulo Samosa teno tribuit Philastrius Haeres. 6Φ. nempe mutila, Circumcisionem necelsariam ei te Christianis, & hoc in gratiam Zenobiae Reginae in Judaismum propense, cujus, ut dixi, patrocinium ambiebat. At licet negando Divinitatem Christi & procellionem Uerbi a Patre, Judaeis suffragari Paulus visus sit, eum tamen Circumcisionem necetiariam docuilla Christianis, nemo Veterum praeter Phil utriuin seripsit. Imo EpiphaniuS, qui H.erest 6 s. num. a. Paulianos Cthristum Deum de Deo ues/nies alteros Iudaeos appellar, eos tamen Circinuessionem& legalia obis vaste uegat. Ejus hale verba sunt: At si Iudai-
Pudαι alteri m nania fusi σSciso texi s neque abad omnivosi at, ae foliisv uomes Fesu prae se se sui. Nomticum Deum ex Deo, um-genamque Ritum , ac Verbum: ab egem , ejusmodi sum, quales ii famam, qui prasentem ilium duraru , Me est Dei as minora par ricidae , ct ejusdem Dei negatores. ciuamaam ne altar αυ--- adhibent, neque Sabbatum, otiosce daeorum ritus observant. Haec EpiphaniuS . XI. Hujus haeresis nomen parum duravit, diu tamen error
274쪽
,, tissime, inquit, sed interpolato & mutato postea nomine per- ,, mansit, quando Ariani ipsi fuerunt hujus radicis amarissimae ,, tantum surculi: quidam, vel rivuli male illi quidem & foedeis olentes. Latissime vero disseminata est, quando Arianismus,, & Mahumetismus, qui sunt inde orti, se se postea in universum
se terrarum Orbem distuderunt, & omnia contaminarunt. Diu - ,r tissime quoque perstitit, quando etiam nunc durat plus quam ,, 13 3. annis postquam primum nata est A. XII. Sed , inquies, apud quos adhuc durat e Danaeus non dieit : dicam ego . Durat apud aliquos suae Pseudo-reforniationis male olentes rivulos. Eam ab inferis excitarunt seculo sextodecimo Antiirinitarii duce Serveto natione Hispano patria Tarraconensi, Anabaptista prius, deinde in Trinitatem adeo blasphemo, ut propterea, instigante ipso Calvino, Genevae igne consumtus
fuerit : cum eo tamen haeresis consumta non fuit: Poloniam enim,
Transylvaniam, &Hungariam invasit propagatoribus praecipuisValentino Gentili Neapolitano, qui suas etiam impietates addidit , Georgio Blandrata , Alciato, Ochino, Gribaldo & Francisco Davide & aliis, quorum omnes BeZa teste intelici exitu vitam
finierunt s atque utinam finiistet error. Impietate tamen celebres fuere Lelius &Faustus Socini Patruus & Nepos, uterque Senis in Etruria oriundus: unde eorum Secta adhuc durans etiamnum appellatur Socinianorum. Plures evomit impietates tum contra Trinitatem , in Deo unam tantum
personam ponens, quasi repugnet Deum esse unum & plures in eo personas esse: Filium Dei appellari metaphorice Deum ob sublimem potestatem ipsi a Deo vero participatam, nec Spiritum Sanctum esse personam, sed Dei virtutem & efficaciam. Tum contra Christum asserens, eum secundum personam esse verum hominem Divina filiatione ob ortu instignitum: ante Virginem
Mariam tamen non extitisse . Incarnationem etiam evertens dum ait, Deum naturam humanam in unitatem personae minime ac
sumsiste. Ecce Paulum Samosatenum ejusque errorem in Soci nianis redivivum. Hi sunt amarissimi fructus, qui ex mala prae tensa: Reirmationis verius deformationis ac destructionis Catholicae Ecclesiae arbore prodiere, ac in dies peiores prodeunt. Sed de his modo agere metuit non est, maxime cum in Vera Ec
clesia de alibi satis dixerim.
275쪽
De Marcelio An rano. I. U Μ Photinum cum S. Aupustino cap. s. Paulo Samo's lateno immediate subjungimus, similitudinem erroris, d non ordinem temporis attendimus, cum inter utrum que plures haeretici diversa sentientes intercetierint. Ita laudatus S. Doctor: Photinus ab Epiphanio non continu3 post Paulum , sive cum Paulo, sed aliis interpositis ponitur. Non tacetur fanὰ similia credidisse : fecundum aliquid tamen adversatus ei dicitur ἡ sed quid
sit tuum aliquid , omnino non dicitur . Philaster autem continuatim possit ambos sub singulis π propriis numeris , quasi haereses duas, cum dicat Photinum in omuibus Pauli fecutum esse dburinam . Re vera
autem ita se habet. Nam Philaster Photinum ponit immediate post Paulum : Epiphanius vero inter utrumque medios ponit Mani chaeos, Hieracitas, Meletianos, Arianos, & Audianos. Quo fit, ut Epiphanius observare voluerit ordinem temporis, Augustinus vero similitudinem dogmatis. Quia enim tetrum Samosateni errorem Photinus renovavit, propterea hunc illi subjecit Augustinus , quod Sc Philastrius praestitit. ΙΙ. Haeresis ista a Photino Photiniana, a Marcello autem PhOtini praeceptore Marcelliana etiam dicta fuit. Marcellus iste Ancyrae , quae minoris Galatiae civitas est, Episcopus erat Constantino Malno imperlum tenente . Accidit ut Asterius prius in Cappadocia Rhetoricam docens, ea relicta se Christianum professus , Libros scribere aggreisus sit, quibus Arii dogma asserebat, Christum dicens este virtutem Dei, eo modo, quo locusta & bruchus apud Moysen virtus Dei esse dicitur, aliaque his similia. Vers
batur autem Asterius cum Episcopis Ario faventibus, eorumque Synodos frequentabat, ad Episcopatum quempiam arrepere cupiens . Verum nec Sacerdotium quidem potuit consequi, eo quod persecutionis tempore idolis sacrificasset . Urbes autem Syriae peragrans , libros quos composuerat , publice recitabat. Hoc comperto Marcellus adversus eum scribere aggressus est: sed dum nimio contradicendi aestu sertur, in contrarium errorem delabi tur: dum Christum perinde ac Paulus Samosatensis nudum hominem esse non dubitavit asterere.
276쪽
III. Hoc cum rescivissent Episcopi, qui tunc erant Ierosolymis
congregati, Asterii quidem nullam rationem habuerunt s quippe qui in ordinem Sacerdotii adscriptus non esset s a Marcello vero utpote Sacerdote exegerunt, ut libri a se conscriptionem redderet: & comperto, illum errore Pauli Samosatensis implicatumelle, julserunt, ut mutaret sententiam. Ille pudore suffusus li-hrum suum se combusturum promisit. Verum Concilio cum festinatione dimisso, eo quod Imperator Episcopos Constantinopolim evocasset, ibi Marcelli cavia iterum discussa est. At cum ille improbum librum comburere, ut promiserat, recusaret, Episcopi qui aderant eum deposuerunt, & Ancyram ejus loco Bam Iium milerunt. s Hic Mareelli liber tribus voluminibus ab Euse-hio Pamphili confutatus legitur ad calcem Demonstrationis Evangel cae; Marcellus vero postea in Synodo Sardicensi Epistopatum recuperavit, cum diceret, ex malo intellectu sui libri processisse, ut in suspicionem erroris Pauli Samosatensis ipse venisset. Haec
habet Socrate, L. I. Hist. c. 35. & Sohoinenus L. a. c. 33. ubi ait:
xuod quidam Hebant, is Marcello inquiresdi gratia isa ditia esse , ab Eusebianis calumniosὸ ad Imperatorem delata , quasi Marcellus ita asseverasset . Etenim Eusebiani admisum tui infens erant, eo quod iis quae in Duodo ori decreverant minimὰ consensisset, nec iis quae Ferofobmis de Ario constituta fuerant acquievisset , nec Dedi cationi magni Marorii interfuisset, ipsorum scilicet communionem disitans. Denique scriptis ab eodem Marcella titeris ad Imperatorem , isa quoque criminati sunt, quasi ct Imperator ipse ab illa eo tumelia ast ectus fuisset M. IV. Haec in Marcelli defensionem afferebantur, quasi ejus depositio non eX errore quem re vera profiteretur processisset, sed ex mala doctrinae intelligentia, quam Eusebianorum invidia ejus libro assingebat, ideoque veritate detecta in Synodo Sardicensi Episcopatui restitutus fuit . utv d autem re vera Marcellus in animmo habuerit, solus Deus novit: Caeterum sinquit Epiphanius Hae res. 7 a. qua n de Marcellianis inicribit num. I. illius seEIatores
cum ejus morem ignorarevi, uec quae verὸ sensisset exprimerent, tres post es eos teri πυιaerunt, uti veritas duco: quae unam censet Di vinitatem, suamque gloriam ct consubstantialem Triuitatem : quae
uidit tu glaria sua diversum babeat: αι te perfecta Trinitas σ una
Divinitas , una virtus , una essenia: ue e in unum contracta , G ια afa, nec ullo fui parte inferior, aut subjecta. Haec Epiphanius ,
propterea Marcellianos inter mereticos recei se .
V. An vero Marcelliani haec acceperint a magistro, disquiris tur. Marcellum certe de fide Trinitatis stare tum fuiste, testatus Epse
277쪽
Ds PMOTINIANI s. I Epistola , quam ipse pro sui purgatione ad Iulium Romanum Episcopum scripsit: Etenim, inquit Epiphanius ibidem, si nisu
ab ilia diversum sensisset unquam, eujusdam rei gratia hane ille fui
purgationem instituerer s nisi quaedam ab illo parum reHὰ posita aeprouuntiata forem , quae cum aliquos perturbassent, defendendi fui atque excusandi neces Datem attulerint Testatur Acacii liber contra ipsum sapud Epiphaniumst quo venenum eius doctrinae dete- fere satagit i ac denique testatur liber ab ipso conscriptus, & abusebio refutatus. Unde Basilius Epist. s a. ad Athanasium, ut
refert Baronius ad ann. 347. num. ςF., euin de haeresi contra Verbum & Christum accusat. Nee negotium sacellit, quod Syno diis Sardicensis ipsum velut ab errore immunem Episcopatui restituerit s Nam hoc fuit, quia errorem quem corde retinebat, va serrime occultavit, bc sic Synodo fucum secti s sicut Arius &Ariani Nicamae facere tentarunt, qui postea ad sua reversi , quasi triumpho reportato, errorem publice professi sunt. Ita de Marcello crediderim . Unde Epiphanius ait: Marcellus autem nonuullorum sententia , eum aliquid amplius bis astruere vellet, in Sabellii errorem incidisse visus es. Ex quo factum es , ut inter haereses isa
quoque recensenda ct confutanda veniret.
VI. Scio, aliquos etiam ex Recentioribus, inter quos Natalis Alexandre Hist. Eccl. Seculi 4. Dissert. 3o. , contendere Marcellum ab omni errore immunem fuisse, & jure a Concilio Sardicensi absolutum. Sed scio etiam, quod ex veteribus Patribus Basilius Epistola s a. Ep. 74. & praecipue Ep. 78. dicit: aeuamobrem re Mareellus impia fentiens contra personam Domini nosDi Iesu Christi , aenadum illum esse Verbum exponens, illine aufus esse impietatis δώ-jar easor furiisse praetexere, maia videlicet tu Homous1u intellectu exposito . S. Hieronymus L. de Script. cap. 86. Sed di Hilarius in 7.
adversus Arianos libro nominis ejus quasi haeretici memisit. Imo
idem S. Hilarius in fragmentis testatur, Marcellum in eam haer sim lapsum esse, quam propugnavit Photinus 3 & propterea Sa chum Athanasium ab ejus communione se separasse. Quod confirmat Sulpicius Severus Lib. I. Hist. num. s3. aperte dicens, quod Marcellus Sabellianae haeresis auctor extiterat. S. Jo. Chrysost. in Epist. ad Hebraeos, Marius Victorinus L. I. adversus Arium Ph tino Marcellum adjungunt. Duae ergo praecipuis Marcelli fuerunt erroneae hypotheses . Una: Trinitatem nil aliud esse, quam Deitatis ad modum cujus. dam cerae liquefactae extensionem, quae pro usu & oeconomia P stea contraheretur in unum. Ita ex Patris extensione Filium , &Filii extensione prodiisse Spiritum Sanctum. Eam Theodoritus
278쪽
L. a. Haeret. Fab. cap. Io. his verbis eXponit: Marcellus autem Ga- aia ei Sabellio quidem eonsimiliter negavit Trinitatem persona-Fum : quamlam autem extensionem Patris dicebat ad orisum Oenisse,
ct eam vocabat Deum Verbum . Unioersa autem peraud ceconomia ,
eam rursus retractam, ct reversam esse ad Deum, d quo extensa D rat. Spiritum autem Sanctum dixit esse extensionem extensionis, o eum Apostolis esse exhibitam : ct omnino existimabat, Trinitatem di extendi oe contrahi pro consiliorum ct oeconomiarum diversitate . Altera ex praefata consequens hypothesis erat,Christum ante praelatam Deitatis extensionem non exstitiste,ac proinde nudum hominem mille, in quo cum Paulo Samosateno sentiebat. VII. H.ec & alia ex ipsius Marcelli Libris quos confutavit, Eusebius Caesariensis colligit: in eis enim quinque pol illimum errores Marcellum protulille notat. Primum s quod Verbum Dei unam esse cum Patre Personam senserit. Secundum, quod sica1- sumtum hominem dixerit, ut efficientia sola & cxtensione, seu dilatatione Divinitatis sit Deus. Tertium , quod post resurrecti nem Christus, seu Verbum scripserit ad Patrem, 1e destituta carne ad eum rediturum s quo perpetuum fore Christi regnum negabat . Quartum, quod Verbum ante humanae assumptionem natura: Filium elle Dei inficiabatur, sed tunc factum suille Filium Dei contendebat, quando caro factum est. intum , quod Ver bum ipsum ex se imaginem Dei non elle diceret, sed hoc illi propter astunatam hominis naturam competere. Haec Christ anae r
ligionis mysteria funditus evertentia ex ipsius Marcelli libris re-1ert ac refutat Eusebius in libris duobus contra Marcellum Ancyranum , & aliis tribus de Ecclesiastica Theologia inscriptis, &contra eundem editis. Porro an tum Eusebius, tum pr laudati Patres calumniose, vel ex lalsa existimatione haec Marcello imposuerint, ut aliqui putant, judicio prudentis relinquam .
q. II. De notino , 6 que dainnatione.
l. D Hotinus apud aliquos Patres Seotinus, idest tenebrosus, L quod nomen magis quam Photini, quod ab illuminatione derivatur, illi convenit natione Galata a Marcello Ancyrano institutus est, cum estet junior, ejusque discipulus, N. etiam Diac nus aliquando fuit. Ad Sirmiensem postea in Pannonia Episcoparum promotus fuit, eruditione & facundia praestabat: unde majoris in Ecclesia Calliolica tentationis occasio fuit, ut observat Diuitia ly GO Ie
279쪽
Lirinensis in Commonitorio num. I x. Ut enim ait Socrates Lib. I. Hist. cap. 18. pravis a Marcello magistro suo imbutus doctrinis, ejusque insistens vestigiis male de christo asserens, cum nudum ac simplicem hominem esse, sentire & apud suos loqui coepit , cumque Graca & Latina lingua maxime eruditus esset, Ebionis, Sabellii, & Pauli Samosatem perfidiam gregi tuo etiam insinuare, ipsumque a Catholica veritate sensim avertere humanae sapientiae artibus aggrestiis est. Ita Lirinensis citato loco de iis loquens qui multis protectibus & multa doctrina praediti, non parvae tentati
ni Catholicis extiterunt: Velut, inquit, apud Pannonias majorum memoria notiuus Ecesesiam Sirmitanam tentasse memoratur ; ubi cum magno omulum favore tu Sacerdotium fuisset ascitus, ct alse quandiu tanquam Catholicus administraret , subito, si ut malus ille Propheta, aut Lmniator, quem Moses signi at , creditam sibi plebem Dei persuadere coepit, ut sequeretur Deos alienos , ides errores
extraneυI , quos aute nesciebas. Sed hoc usitatum : iIlud vero perniciosum, quod ad tautum nefas non mediocribus adminiculis utebatur . I Lum erat Er ingenii viribus valens, γ' doetrinue Opilus excelleus , θ'
eloquio praepotens, quippe qui utrυque fermove copiose ct grac iter disputaret scriberet , quod monumentis librorum suorum manifestitur , quos idem partim G raeco partim Latiuo fermυue compo fuit. Sed bene quod commissae ipsi oves Christi multum pro Catholica de vigilantes ct cautae, cito ad praemouentis μυ eloquia respexe-νaut , er Prophetae atque paporis fui licet admirarentur eloquentiam ,
tentatiouem tamen non Quoraraut . Nam quem antea quas arietem
gregis sequebantur, eundem deinceps veluti lupum fugere coeperuul
His indicat Lirinensis, Photini artes saltem initio ad seducendos a Catholica veritate Sirmienses minime profecisse. Nec statim se lupum tuo gresi mani iustaste, sed sub ementita Pastoris si ecie aliquandiu latuisse. II. Nihilominus, si Russino credimus, Photini haeresis sub Photiniano nomine innotescere coepit, etiam ante Synodum Nicaenam, cum Photinianorum nominis mentio in ea facta fuerit, ut videre est in praelatione Concilii Nicaeni ex Arabico translata Tom. I. Conc. Harduini pag. sa . Sed quia nondum tunc radices late fixerat: ideo sub Constantio Imperatore & Julio Romano Pontifice circa ann. 343. quasi tunc orta collocatur a Socrate lia a Hii l. cap. I 8. ubi ait: Sirmii, quae civitas est Itbrici, alia haeresis exorta es. Nam Phυtiuus , qui ejus sici Ecclesiis praesidebat, ortus ex minore Galatia, O Marcelli ejus, qui Episcopatu desedius fuerat
olim discipulus, magiseri fui tu ens ves iis Filium Dei nudum ae simplicem esse bominem praedicapit. Hujus sci utilis Sirmii primam
280쪽
accense, per Asiam, & reliquas Orbis regiones maῆna incendia
pepererunt: adeo ut licet DTesis ista Artemonis & Pauli Sam 1ateni foetus ellet, sub nomine Photini ubique divulgaretur, teste S. Augustino L. de Haeres. c. . dicente : Ua Oresias Pauli Sam fatent ) aliquando cujusdam Artemonis fuit: sed cum defeei et, iustaurata es d Paulo: ct posea sic a Photiuo confirmata,ut Photini
vi, quam Pauliari celebrius nuncupentur.
III. Porro cum, ut ait Nicephorus L. f. Hist. cap. 3I., haeresis ista tum Catholicis, tum Arianis dispi iceret, eo dogmate ubique locorum divulgato, universi tam in Oriente, quam in Occidente Episcopi, sive Nicaenam sequerentur fidem, seu Arianam co nplecterentur sententiam, graviter id tulere s ac ipse Imperator Constantius, qui tunc Sirmii erat, eo dillidio non mediocriter est commotus. Quare super hoc Concilium ibi coegit. Convenere eo ex Oriente Episcopi Marcus Arethulius , Georgius Alexandrinus , quem Ariani miserant, Balilius Ancyranus, Pancratius, Polu-lius , Hypatianus Heracleotes . Ex Occidente Valens Muti rum , & Magnus Hosius Cordubat in Hispania Episcopus, qui quidem rei invitus tum Sirmii affuit, Arianoruni dolo antea in exselium pulsus, sed Imperiali Edicto revocatus. Synodus ergo cum Photinum eundem ac Sabellium Libycum & Paulum Samosatenum docere errorem manifeste deprehendisset, statim ei Epist llieni abrogavit dignitatem. Quod refert etiam Socrates Lib. a.
ist. cap. 29. addens : Et hoc quidem tanquam re re ae jure Dirum
universi ct tune ct postea approbarunt. Eadem habet Soromenus Lib. 4. Hist. c. 6. Coacta creditur h.ec Synodus Sirmii. Damnatus autem ante fuerat Photinus in Concilio Mediolanensi anno 347., teste Hilario in Fragmentis . IV. Ceterum tinnuit SoZomenus citato loco post depositionem notini, isnodus Epigcoporum experiri consituit, atrum ille a pri re sententia deduci posset. Sed Photinus, cohortantibus licet Epifeopis , ct Episcopalis loci resilutionem ei pollicentibus , si opinionem suam damnasses, ipsorumque dei expositionibus eo entire volui ex ,
minim. acquievit: im3 vera eos ad disputationem provocavit. Itaque eum ad eonstitutum diem eonvenissent Episcopi , praesidentibus ex - Imperatoris mandato Pudicibus , qui ct due rina ct dignitate in Palatio praeceIlore videbantur , partes disputandi contra Photinum fuse pii Basilias Episcopus An rae . Camque disputatio ob varias utris que interrogationes se responsiones, longius protracta esset, Notariis eorum sermones excipientibus, victoria penes Basilium stetit. Phot uus ver/ exilio damnatus, ne sie quidem opinionem fuam tueri desitit. Sed libros tam Graeco tum Latino sermone scriptos edidit, quibus eri