장음표시 사용
261쪽
DOmisi , inter feorpiones oe Glubres incedendum, ut es illud statim in primo volamine : Gripum Hltam Dei non natam ess sed factum.
Deam Patrem per nataram invisibilem etiam a Filio non isderi : H-uπm , qai sit imam iuvisibilis Patras , comparatam Patri non esse meritatem : apud nos ratem qui Dei omnipotentis non possumus recipere veruarem, .mamaariuo veritatem videri: ut majesas ac magnitudo
majori r , qaodammodo circa incri a feminar in Fatis , Deum Patrem esse tamen incomprehensibile . Christum collatione Patris , ple dorem esse perparvum, qui apud uos pro imbecillitate nostra magxueefe Oideatur. Duaram statuarum majoris ct parvulae, unius , ε α
Mundam impleat, ct maguitudine fuε quodammodo invisibilis sit, Oaιreriar , quae sub oculis cadat, ponit exemplum: priori Patrem , posteriori Filiam comparans . Deum Patrem omnipotentem appellat
bonum, ct perfectae bonitatis . Filium non esse bonum, sed auram qua dam ct imaginem bonitatis , aι non dicatar ab iste bonus , sed cum additamento , Pastor honus, ct caetera. Tertiam dignitate oe honore post Patrem oe Filium, asserit Spiritum Sanctum . De quo quum ignorare se dicat, utrum factus sit, an infretas , in posterioribus qui de eos extirer, expressit: nihil absque solo Deo Patre infectum esseon maus . Filiam quoquὰ minorem Patre , e) quod secundus M .uo sit Spiritum Sauctam isseniorem Filio in Sanctis quia vis vere fari: atque ioc ordine majorem Patris fortitudinem esse , quam Filii ct Spiritus Sancti. Et rursum majorem Filii fortitudinem esse quam Spiritus Sanui s ct consequenter ipsius SasHi Spiritus majorem Gevirtatem emeris , quae sancta dicantur. His Origenis de Filio Dei
N Spiritu Sancto doctrinam in Libris Periarchon Hieronymus Avisto exponit .
U. Perpendat quaeso Lector, & judicet, an qui talia de Filia Dei & Spiritii Sancto docuit, ab Arianismila excusari possit.
Haec ex Origenis Periarchon in sua Versione excerpsit Hieron mus , Auctor certe Origeni non infensus , sed alioquin adeo ei a dictus, ut in suspicionem Origenistae apud aliquos venerit. Scio. in Scriptis Origenis, quae modo habemus haec non legi: sed hoc accidit, quia solam habemus Ruffini translationem, qui pro geni illa expunxit ac detraxit, addiditque alia non pauca, uti ipse tu Prologo suae Versionis testatur. E contra vero non sine Milesiae& veritatis detrimento ingenua Hieronymi Versio excidit. Nec Rumum juvat, se ea expunxisse, quia ab haereticis 3c malevolis
intrusa . Unde enim id probat e A quibus haereticis8Non ab aliis quam ab Origenistis ejus discipulis, qui certe errorem, quem ipse non docuisset, magistro non imposuistent. Ut ut sit, Photius in Biblioth. Cod A. Lecti sum, inquit, Orionis de Principiis Libri I i a Horum Diqitigod by COOste
262쪽
Horam primus de Patre , ct Filio , ct Spiritu Saucto agit. Θο is Libro plurima blasphemὰ feribit: ut Filium a Patre factum : Spiriatum a Filio : ct Patrem quidem per omnia quae existunt pervadere :Filium vero ratione dumtaxat praedita: Spiritum ver3 ea tantum quae salva facta funt: aliosque ejus errores recenset. inibus omnibus pensatis etiam S.I homas 1. p. q. 34. art. I. ad I. Origenem fontem Arianorum appellat. Et S. Augustinus L. de Haeres. c. 3. quamvis absolute Origeni hunc errorem non tribuat, ab eo tamen illum non absolvit. VI. Pelaganam quoque haeresim Origenis doctrina praesormatam fuit se, sentit S.Hieronymus Epist. 3. ad Ctesiphontem ubi Pelagium redarguens ait: Vis adhue ct aliam nosse tui eaToris principem e Doctrina tua Origenis ramusculus es. Et subscribit S. 1homa in 3. contra Gentes cap. 89. his verbis : Iuidam veris non intelligentes , qualiter motum votautatis Deus in nisis causare possit absque praejudidio libertatis voluntatis , conati sunt has auctoritates s nimirum Proverb. II. ,, Cor Regis in mauu Domini, quocunque voluerit inclinabit illud , , . Et ad Philipp. a. ,, Deus est, qui operatur in nobis & velle Sc perficere pro bona voluntate ,, maia exponere : ut Ditieὰt dicerent, quod Neus ea at in vobis velle ct perficere , inquantum dat nobis virtutem volendi, non autem sic , quisu faciat nos velle hoc Cel illud s sicut origenes exponit iu 3. Periarchon
ιiberum arbitrium defendem contra auriυritates praedιctas.
Hoc autem Origenem ibi c. a. dix ille ejus verba demonstrant: A Deo datur, inquit, non ut fusiueamus, alioquiu nullum jam vi deretua esse certamen, scd ut fusiuere possimus . Ea tamen virtute quae nobis data es, ut vincere possimus fecuudum liberi arbitrii f euιtatem , aut industru utimur, ct miscimus: aut segniter, ct superamur . Si enim totum uobis hoc detur, ut omni genere superemus Oxullo modo vincamur , quae jam superest ea a certandi ei qui vinci non potes ' Aut quod palmae meritum, ubi reprauandi adimitur vincendique facultas ' Si veris aeque quidem omuibus nobis vincendi
possibilitas praebeatur , tu votira autem positum sit potestate , quomodo δει nil ilitate uti debeamus , ides Φοι industrie, vel segniter, ' erit vel victi culpa vel palma victoris. His quis non videt Origenem facem praebuiise Pelagio e VII. Rursus. Cism ex dictis Origenes poneret animas unioni ad corpora praeextitille, grat am dari dicebat ex meritis ante comparatis. Sic in c. 7. Jeremiae ipsius sanctificationem in utero praecedentibus ejus meritis collatam dicit. Parvulos ipsos vasa in honorem, vel in contumeliam propter merita praecedentia his . verbis pronuntiat: Uaumquodque igitur vias, at vel ad honorem d
263쪽
Creatore formetur , vel ad contumeliam, ex seipso e fas ct Oeea Bes praestitit conditori. Et L. 3. Periarcon c. I. Σμὸ si, inquit, jusa haec videtur, assertio, sicut es cert3 justa , ct eum omni pietate concordans, uti ex praecedentibus causis unumquodque vas vel ad bonorem a Deo, vel ad contumeliam praeparetur: non videtur absurdum eodem ordine , atque eadem cousquentisi discutientes nos antiquiores causas, eadem etiam de animarum ratione sentire 9 Ohoc esse in causa quod cob dilatius est, etiam dum adhue ni vexire matris haberetur. uae
doctrina directe contradicit Paulo Rom.9. VIII. Praelusit etiam Semipelagianis Origenes. dum ait: ini lium fidei in nobis csse ex nobis: perfectionem vero & augmentum esse a Deo. Ita L. s. in Epist. ad Romanos ad illa verba Apostoli: Habentes donationes, unusquisque secandum mensuram Iidei. Quae sic exponit: xuod autem dixit fecundum rationem Pel mensuram fides , puto jam plexe in superioribus expositum : quae sit fides, quae a nobis requiritur, ct qua d Deo per gratiam dat nr, fecundum boc quod idem Apostolas dicit se Alii fides in eodem spiritu ; ct item ubi ad Dominam dicunt se Auge nobis fidem a uod rides quidem quae Deret, ct credat, ct absque alia dabitatione confidat , tu nobis est, ratio viero fidei ipsius oe frientia, edi perfectus eorum intellectus quae
credimus, Gnator a Deo . . . Si ergo tu nobis tanta fides iuveniatur ,
quantam possit sublimior gratia promereri, nostri videtur Osuo. Quibus verbis jactum Semipelagiani sint semen quis non videt eu.ec de Origene dicta sussiciant.
IX. Priusquam tamen illum dimittam, monendos omnes censeo, ne nimium de se stoque ingenio praesumant: std at omnes .erὰ Catholici noverint, se eum Ecclesia DoHores recipere , vos cum Doctoribus Ecclesiae fidem deferere debere : Ori Senis exemplo ed cli , cujus initiis & progressibus nemo fuit gloriosior, at exitu nemo infelicior. Ita Vincentius Lirinensis in Commonit. num. 17. Nam si vita facit auctoritatem, magna illi industria, magna pudicitia , patientia , tolerantia. Si genus, vel eruditio 3 quid eo nobilius, qui primum in ea domo natus es, qua est illustrata marorio, deinde pro Chrso non solism patre ,sed omni quoque facultate privatus, tantum inter sancta paupertatis profecit angustas , ut pro uomine Dominicae Confessionis saepius, ut ferunt, affligeretur. Neque ieris bac iuillo sola eraut, qua cuncta pinea leutationi forent f sed tanta etiam viis ingenii, tam profundi tam acris tam elegantis , ut omnes penὸ multum longeque superaret: tauta doctrinae ae eruditiovis magni centia , ut pauca sorest Divina , peue fortasse nulla humanae mil-opbiα, qua non penitus adsequeretur. Deinde celebratis tum ejus eloquentia, tum iunumeris ab eo elaboratis scriptis, subdit: Sed
264쪽
forsitan difHpatii parum felix e init anquam felicior e Memn luxu
meri ex sinu suo Doctores, innumerI Saeerdotes, Confessores, θ' au extiterunt. yam vera quanta apud omnes /uius admiratio, quaata gloria , quanta gratia fuerit, i an exequν vaseu e iam ma-eam Diuto religiosior ex ultimis Mundi partibus ad laviι Haec & alia
subjicit de tama, qua Origenes etiam apud Principes clarus erat. X. Verum quia humana filoria inflatus plus sapere voluit, quam decebat, doctrinam qua excellere se praesumsit, in sui &aliorum vertit ruinam. Ita enim Lirinensiis prolequitur: Eb res decidit, ut tantae personae, tanti DoeZoris, tanti Prophetae, non humana aliqua, fed, ut exitus docuit, nimium periculato tentatio plu-νimos a Mei integritate deduceret. xuamobrem bic Origenes tantusae talis, dum gratia Dei insolentitur abutιtur , dum sngenio suo ni mium iudulget ,sibique fatis credit, cum parvi pendit antiquam Chrisianae religionis simplicitatem, dums plus cuntiis sapere praesumit,
dum Ecclesiasticas traditiones, ct veterum magistem congemuens, quaedam Scripturarum Capitula novo more interpretatur, meruit, ut
de se quoque Ecclesiae Dei diceretur ,, Si surrexerit in medio tui propheta se: Opaulis post se Non audies verba Propheta: illius is . Haec Lirinensis. Salutaria certe monita, ne proprio ingenio qui Gquam abutens, ac plus sapere quam caeteros praesumens, Ecclesiae Traditione contemta, nova in dies audeat comminisci, memor Apostolici consilii Hebr. I a. v.9. me rinis variis ct peregrinis uolite
l. I. Duli Sammateni Patria, Conditio, Damnatio . I. H O s et Sabellium & Origenem quidam emersit Paulus, qui
ab urbe Samosata ejus patria Samosatensis, sive Samosa -L teni nomen accepit. Samosata Metropolis Comagenes regionis fuit sita proph Euphratem, qua Syriam & Mesopota miam spectat, ut tradunt Epiphanius Haeresi 6s. R Plinius Lib. s.c. 24. Samosatis teste Baudrand in Lexieo ortus est Lucianus, qui sub Trajano vixit, Christianae religionis, quam prius profestus fuerat, desertor, sed & Deorum irrisor in Dialopis quos scripsit. Is misere tandem a canibus dilaniatus interiit. Labes tamen magis pesti-Disiti sed Ly
265쪽
DE PAuLIANIS . a spestifera fuit Paulus iste ejusdem urbis civis & alumnus, qui sua haeresi Christianam Religionem iniecit. Ab boe ergo, qui ejus la-
hem contraxere , Pauliani seu Samosatent, vel Samosataei nunc pati sunt. II. Anno Christi circiter Ma. Valeriano & Gallieno imperantibus Episcopatum Antiochenum Paulus adeptus est . seu verius invasit. Nam ante Episcopatum pauper & mendicus, sceleribus, sacrilegiis, fratrum concussionibus, aliisque malis artibus immensas divitias sibi comparavit ut teliantur secundae Synodi Antiochenae Patres in Epistola sua Synodica quibus abusus est ad fastum,quo maximam Christianae Religioni apud Ethnicos conflavit invidiam. Ita praefati Patres: Fastu, inquiunt, ct arrogantiasapromodam eIaras, seculares gerit dignitates, ct Ducenariar voeari, quam Episcopus mavuli: per forum magni cὰ incedetis: Epistitas ιε- geus ae dictans inter ambulandum palam ac publicὸ s sipatasque --xima hominum multitudine partim praeeuntium, partim obsequentium : adeo ut ex illias fastu ct arrogantiε incredibilis iuvidia odiamque muιtorum adversus Mem mseram eonflatum M. Vana ambitione se extollebat: Neque item attinet examisara ambitiosam hominis vanitatem in Ecclesiasticis conventibus , quam omni Radio eonfectatur : si ii alius quam inanem gloriam eaptans ct pompam affectans , atque hujusmodi artibus animas imperitorum perterrefaciens . Nam ct tribunal ct sublimem thronum , uos ut Chri
discipulus Abi ipse eoUraxit sosecretum, pertude ac feealares manseratus, ita appellatum babuit. Ad bac femur manu percutere Otribunaι pedibus pussare fotus. In concionibus nil quaerebat aliud, quam plausum & gloriam: Eos verὸ qui uos laudarem, sec ut ibeatris Aeri solet, oraria eoncuterevi, neque una cum fautoribus ipsius, viris ae mulierculis indecore auscultantibus exclamarent, atque exsilirent , fed cum o mitate ae modestisi, sicut in domo Dei decet, audiretit, increpabat oecontumeliis inciebat.
liquos Doctores contemnebat, se Angelum e Gelo delapsum praedicari 1 suis patiebatur, Psalmosque in sui laudem in Ecclesia cani. Ita prosequuntur in prauaudata Epistola iidem Patres : Et alios quidem legis nostrae Doctores jam vitε functos petulas ter in concione lacerabat, de se autem ipse maguifice loquebatur, muuι Episcopas, sed ut sophista quidam ct impostor . Giu etiam PDι- mos is honorem Domini Iesu orsi east fultos, quasi novellos re δνecennorabas hominibas eompositos Molevit. Mulieres autem magno
266쪽
rit. Episcopos quoque vicinorum pagorum ct civitatum , necnou ct Presisteros assentatores suos submisit, qui infuis ad populum concionibus eadem de ipso praedicarent. Etenim Filium Dei da Caelo descendisse, nobiscum confiteri renuit . . . . At vero illi, qui in ejus bonorem Psalmos canunt, ct coram postreis eum depraedicaui, ipsum , quem impietatis Dodrorem tabuerunt, Angelum esse dicunt ὰ Caelo
delapsum . Sic perfidus iste, dum Christum non de Coelo descendiste, sed de terra ortum ut videbimus atterebat, se ipsum Angelum e Coelo delapsum praedicaria suis volebat. Moribus etiam turpis, mulieres subintroductas duas ipso habebat, & suis alias habere concedebat, ut praefati Patres his
verbis narrant: uid hic referre attinet subintroductas, ut Antio- crini sunt, mulieres, tum ipsius quam Presbterorum ejus ac Di conorum 8 In quibus non Mefolism , fed etiam alia infanabilia crimina, quorum conscius es, ct quorum ipsos reos esse convicit, nihilominus tegit ac dusimulat, ut illos Abi obnoxios habeat: utque dumsibi ipsis metuunt, tuum ob ea quae impie agit ac loquitur accusare nun audeant . Ad haec divitiis eos Iocupletavit . . . Itaque etiamsi quis concesserit, nihil ab eo rurpe committi, suspicionem tamen quae inde nasci potest, vitari oporoebat , ne quemquam Ufenderet, neve aliquos ad imitationem fui provocaret . diuo euim modo increpabit alium , ct admovebit, ut a frequentiori maiieris consuetudiue abstineat, ne fomte corruat ,si ut scriptum es, is qui uuam quidem jam dimisit , duas .ero aetate florentes, ct forma uas fecum babet, ct quocumque proficiscitur Deum ducit: idque deliciis diffluens , fesque 3ngurgitati, ' His & aliis in Epistola Synod ca apud Elisebium L. 7. Histoc. 3o. Patres Antiochenae Synodi rationem reddunt, cur Paulum non Pastorem, sed furem & latronem , OveS nedum pravis moribus sed impia doctrina seducentem, ab Episcopatu deposuerint, ocalium loco ejus substituerint. III. Propterea addunt: merum de his sicut antea diximus, examinaverit fortasse aliquis ct in judicium Oocaverit hominem Catholicae professisuis, nobisque Mei ae ministeriis societate conjunctum . Abboc .er3, qui prodito atque ejurato religionis nosse masterio , ad exserandam tra gressus haeresim Artemae quidni enim parentem illius bis tandem indicimus ' in ea se plurimum jatraoit: ab hoc , inquam
rationem eorum omnium exigendam esse uou existimamus .... Hunc igitur Deo beIlum indicentem, nee cedere volentem, cum is communione nostra abdicassemus , necesse habuimus alium ejus loeo Ecclesiae Catholieae Episcopum ordinare , non absque Divina, ut credimus, pro OidentiE : Demetriani scilicet beatae memoriae Episcopi , qui ante .unc magna cμm Diae coandem rexit Ecclesam, Alium Domnum
267쪽
virum omnibus, qua Episcopum detent, dotibus exornatum . xuod
quidem ideireb vobis signi casimus , at di ad eum feribatis, or ab eo
communicatorias literas accipiatis . Hic veris ad Artemam scribat, si iubet ; ct qui Artemam sectantur, eum eo communicent. Ita claudunt Epistolam Synodicam Patres Antiocheni. IV. Ex qua apparet, Paulum Samosatenum, tum ob mores Episcopo indignos ι tum ,& maxime propter iuerelim, ab Episcopatu Antiocheno in Synodo ibi coacta dejectum fuille, & in ejus
locum substitutum Domnum. Notandum tamen, duaS contra .
ipsum Synodos Antiochiae convocatas suille . Prima fuit anno 264. Dionysio Romano Pontifice, Gallieno imperante, ne qua Eusebius L. T. Hist. cap. 27. A 28. qui ad eam plurimos undique Episcopos convenisse refert, inter quos S. Gregorium Ne .usariensem, &Athenodorum ejus fratrem, Firmilianti in Caesareae in Cappadocia Episcopum, Helenum Tarsensem, Nicomam Iconii, Hymeneum Jerosolymorum, Theotecnum Caena reae in Palestina, & Maximum Bosrorum. Valetudine & extrema senectute coactus S. Dionysius Alexandrinus intercile non potuit s literas tamen dedit ad Patres, qua suam de Paulo & ejus errore sententiam aperiebat. Accurate a Patribus in Pauli fidem inquisitum est , & contra ipsum accu-1ationes susceptae sunt f sed istis Catholicae fidei simulatione &emendationis specie vaserrimus haeresiarcha illusit. Ira praeter Eusebium citatum refert etiam Theodoritus L. a. Haeret. Fab. c. 8.dicens : Patres qui convenerant primum quidem fua uibus oeexhortationibus conati sunt, Paulum ab improba opinione abducere .
Postquam autem ille aperte negavit se tale quid sensisse , se Ie Apο-μlica decreta sequi dixit, laudato pro concordia ct consensioue Domino , ad suos greges redierunt.
V. Sed cum procedente tempore fama ubique pervaderet, Paulum in pejus declinasses & monitis quibus per literas, ut ad se rediret, hortati fuerant, nihil prodesse viderent, Antiochiam rursus redierunt, ubi praemuis iterum lenibus adhortationibus, quibus ei pacta quibus se obstrinxerat in memoriam ei revocare conati sunt: sed instante populo , eumque accusante, conVene runt in Concilium, ubi a Malathio vel Malchione γ quodam viro eruditisumo Paulus convictus, a communione abscillus, &Epia scopatu dejectus fuit. Haee fuit secunda Synodus contra Paulum Samosatenum, & quidem decretoria, Antiochiae congregata anno Domini a7o., in Petri Cainetia adhuc Dionysio sedente, & Aure Iiano Imperium consecuto. De qua praeter Theodoritum laudatum , Eusebius L. . c. 29. ait: Hujus t Aureliani a temporibus p prema donodas innumerabilium fere Episeoporum eongregata es: in TOm. VII. Par. II. Kk qua Diuiti o by Cooste
268쪽
qua author ille nefariae apud Antiochiam haereseos Paulus, comitΞus . Er ab omnibus manifestis Θ deprehensus false dogmatis reus , ab universa, quae sub caelo es, Ecclesia Catholica eliminatus est. Pra eiραὶ vero illum coarguit, ct latere cupientem eonfutatat Malchion
quidam , vir disertissimus : quippe qui sopbisticae apud Antiochiam scholae praefuerat: ct qui ob fidei orisianae simoeritatem is ejus loci
Ecclesia presisterii bonorem erat consecutus . Hic igitur adversus Paulam fuseepid disputatione, excipientibus euneta notariis c quaqώidem disputatio etiamnum constat occultos hominis fensus fraudesque detegere sitas omnium valuit.
VI. Ex hac secunda Synodo scriptae fuerunt literae, de quibus supra Einebio teste c. 3o. ad Dionysium Romanae Urbis Epist pum, Sc ad Maximum Alexandrinum s quas S ad omnes Provincias transmiserunt, de gestis contra Paulum Samosatenum ejuseque vita, moribus, ac haeresis ob quae eum anathemate & depositione mulctarant. At quis hic Pauli inverecnndiam non detesteturs Ja n a fide sinul &Episcopatu exciderat, jam Domnus Antiochensis Ecclesiae administrationem susceperat: Sed eam Paulus edomo Ecclesiae nullatenus excedere vellet s interpellatas Imperator Aureliauus, restissime Me negotiam dijudicavit, iis dumum tradi praecipietis , quibus Italici Christianae relixionis Antistites , o Romanas Episcopas scriberent. Hue modo vir fustra memoratus cum omm dedecore per fecularem potesatem ab Ecclesia exturbatus es. Ita Eusebius dicto cap. 3o., cujus facti memini supra Tom. F. agens de Aureliani Persiccut. cap. II. g. I.
VII. Lambertus Danaeus Opust. de Haeres. c. 44. hinc arripit occasionem se ipsum ac praetenssis Relormatores suos sorte racusandi, si in sui tutamen & auxilium secularem Principum potestatem implorarunt ,, Nec enim sinquit in publicae pacis tran ,, quillitate tuenda, Imperatoris quamquam Ethnici, auxilium ,, implorare boni illi MChristiani viri M lubditi dubitarunt: quod , nobis potest prodet se ad exemplum , ut in Chronicis suis anno- , tat L . Philippus Melan Chion se. Sed Melanchionem, & Davaeum in meridiana luce caecutire Demo non videt, dum in sui praesidium trahunt memplum quod facio suo aperte resistit: nam ibi Episcoporum Synodus potentiam Imperatoris Ethnici imploravit . ut Paulum jam Ecclesiae Catholicae decreto ut haereticum ab Epi copatu dejectum, sed cuntuma--Π, ad obediendum cogeret s quod Ecclesia Catho ita contra Donatistas, oc cios similes agere insuevit. At hic , nou Epist pol iam coetus, sed sauci, privari. S. rebelles homines in suae omn-tai maciae praudium contra Vccieliam Plincipes armarunt , N in suum Diuiliaco by CO '
269쪽
DE PAULIANI s. asssuum errorem traxere. Ibi Princeps quamquam Ethnicus, ad Ohediendum Ecclesiae coegit, & causam Episcopis & Romano Pontifici adjudicavit. Hle Principes ante Catholici ab Ecclesiae rebellibus seducti, dc in haeresim eorum tracti, eorum rebellionem tuiti sunt, & adhuc tuentur, contra Catholicam Fidem , contra Episcoporum decreta , & maxime contra Romanum Pontificem , quem ab Ecclesia tollere totum eorum studium est. Aptum quidem pro Danaeo & suis fuisset exemplum , si Paulus ut Ecclesiae judicium declinaret Aureliani praesidium implora flet, & iste ei
contra Ecclesiam patrocinium praebens in sua rebellione tuenda praesto fuit et . Debuillet ergo Danaeus ad exemplum potius Aria norum, & aliorum confugere: hi enim ut judicium Nicaeni Concilii irritum redderent, Constantis & Ualentis Imperatorum ratrocinio se munierunt. Sed de hoc satis. Vt II. Porro si Paulo jam haeretico Imperatoris Aureliani defuit praesidium, ei tamen Zenobiae Reginae auctoritas multum contulit. Cum enim eo tempore, ut scribit Theodoritus Lib. 2. Haer. Fab.cap. 8., Persae victis Romanis Syriae ac Phoeniciae regimini istam praesecillant, quae Iudaeorum religionem profitebatur, Paulus licet jam Antiochenae Ecclesiae Episcopus, homo tamen aulae
sis quam Ecclesiae servire volens , ejus sibi conciliandi gratiam studio, haeresim quae ei ae Judaeis placeret excogitavit, coepitque clam allerere, se idem de Christo sentire quod Lenobia ipsa, &J udaei sentiebant, nimirum esse purum hominem, nec ante Mariam extitille . Expendens hoc S. lo Chrysoae Homil. 7. modo 8. in Joann. xuamobrem , inquit, mirari femper obit Pauli Samosa-νeui infaniam , quumoda tam manifestae veritati ob ere potuerit, seseque sponte praecipitem dederit. Neque enim ex ignorantia , fesrei admisam gnarus erravit, non Deus ac D i. kuemadmodum enim illi , ut bominibus as starentur, sanam prodidere fidem, Dori fum Uuigeritum Dei esse, principum vera metu id uos eonfixeutes , ne ex Duagoga ejicerentur s ita O iIlum in mulieris cujuspiam gratiam salutem suam i aiunt prodidisse.
Pauli Sammateni errores. I. D Rimum erroris eaput Pauli Samosateni fuit, quod Christus L non semper fuit, nec ante Mariam extitit, Verbum tamen& Sapientiam in eo habitare dicebat: sed quae tunc solum subsistentiam habere coeperint a Patre distinctam, cum in utero Vi
270쪽
ginis Christus formatus est. Hac enim temporali missione & externa prolatione Verbum evasisse Filium . Ceterum licet recens ellet ac novellus Deus, pnedestinatione tamen aeternum fuisse. Ita eisdem sere verbis S. Athanasius L. de salutari Christi adventu : Paulus, inquit, Samosatensis Deum ex Virgine confitetur : Deam ex Nazaret visum , ac qm iudὰ eum existendi , tum regnandi initium duxerit: Verbumque es ex Caelo e - , in quo Sapientiam esse eou-fitetur : quod praefinitione quidem ante fecula sit 3 exsentid merδ ex Nazaret sit editum, ut Deus, isquit, unus illa sit, qui super omnia Deus est Pater. Et Antiochenae secundae Synodi Patres in Epist la sua Synodica supra relata apud Eusebium Lib. 7. Hist. cap. 3o. Eteium , inquiunt, Filium Dei e Gelo defeendi e nobiscum eon seri renuit . . . Neque id simplici assiertione noμε, sed ex bis, quae admos mismus , gesis non femel declaratur : maxime vero ubi dicit , Iesum orsum de terra ortum fui e . II. Apertius autem hunc Pauli errorem exponit Epiphanim Haer.6s. num. I. hi S verbiS: M autem illius Me opinio : Deum Patrem , ct Filium ct Spiritum Sanetum unum es Deum . Verbum Dei ejusque Spiritum in e Deo perpetuo, sicut Θυminis tu corde proprium
Uerbum tu e ceruimus. Filium Dei subuentiam habere per fefenullam , sed in Deo subsistere : id quod Sabellio quoque placuit,
Novato ct Noeto , aliisque uouuullis : quamquam non eodem cum si modo : sed diverso quodam ille fentiat. Ad haec Dei Verbum in temsas delapsum, in y u , qui bomo merus est, habita e . Ita uum , inquii ille, Deus es: neque aut Pater est Pater, aut Filius Filius, aut Spiritus Saucius Spiritus es Saueius . Mis .erὸ Deus unus es Pater , ct hujus in ipso Filius, ut es in bomine fermo . Q Dd iterum e
ponens num. 3. de Paulianis: Verbam , inquit, taIe esse putant, quale in is missis es pectora, ct ejusmydi Sapientiam, qualem in animo quilibet θυmiuum iusitam a Deo ias umque pusidet. Quare unam esse Dei merbique personam exsimant, nou secus atque homo unus es eum Verbo suo. Ita cum Paulo delirabant insani homines . III. Ex his apparet, Paulum cum Sabellio & Noeto Personarum Trinitatem a Deo amoville, ab eis tamen discrepaste, ait Epiphanius num. I. Neque verὸ eum Meto Patrem ille pasum eo defuit. Sed folum , tuquit, adventeus Verbum , totum illud administratat, ct ad Patrem revertit. od explicatius tradit Leontius L. de Sectis ait. 3. his verbis : Paulus autem Saminatevus sub eu-tem per se Dei fermonem in oristo fui e non dicebat : sed volebat , Iermovem esie Iusum quoddam ac mandatum: hoe es, jussi Deus uti e laquebatur fieri per ilium hominem quod volebat: idemque per illum condebat. Nec erat eadem Pauli de Diomitate sententia, qua