장음표시 사용
311쪽
generis cibum praebere nefas arbitrabantur, ne adminiculum darent materiae, & mali principii causam agerent stacite improbantes factum Christi, qui ad turbas famelicas pascendas panes multiplicavit & hoc quia putabant, a nemine, quam a suis Electis Divinam substantiam in alimentis detcntam, A quasi inquinatam purgari ac liberari polle. Unde S. Athanasius in Epistola ad Solitarios ait: Pro re bositi habetur apud Manichaeos pauperum commis oratio . Attamen S. Augustinus supponit, pauperi importune petentinummos dare non exhorruisse: ideoque L. de Moribus Manicha: rum cap. I 6. eos irridet dicens: Eoae cum ita sint, etiam pauem mendicanti dare probibetis : censetis tamen propter misericordiam, vel potius propter invidiam nummos dari. xuid Aic prius arguam, cru delitatem , au vecordiam ' Iuid enim si eo loco res agatur, ubi cibus inveniri non potest e mmo egeus ille fame moriturus est , dum tu vir sapiens ct benignus magis cucumerem, quam hominem miserearis. Haec es profecto quid enim dicam eoumentius O planius falsa misericordia, ct vera crudelitas . Naue vecordiam videamus . xuid enim si nummis illis quos dederis ,sibi panem emat e Nonne me tu illo pars illa vestra Divina, qui baue famit a Cenditore , postfura est, quod passura erat, si te dante fumsisset ' u Ivit igitur j ordibus peccator ille mendieus partem Dei reis are cupientem , tuis Nummis ad tantum scelus adjutus: tamen mos homines prudentissimi luteresse arbitramitii , s homicidium Ddiuro non detis hominem quem occidat, sed scientes pecuniam, uuis occideudum cυmparet, detis. Ruid ad hane infantam addi potes 8 Ita enim fit , ut aut homo moriatur, si venalem non invenerit cιbum, aut cibus ipse , si iuvenerit: quorum alterum esvierum homicidium s alterum vestrum, vobis tamen ita tribuendum, tamquam utrumque sit verum. Ita irridens eorum inlaniam detegit , &dii sipat S. Augustinus.
XII. Septimo: Odio quo adversus carnem serebantur Samst rum reliquias execrabantur: unde Faustus Manici uῖ, ut videre est apud S. Augustinum Lib. ao. contra ipsum, improperabat hoc Catholicis, quod eas venerantur dicens cap. 4. Idola vertistis in Mar res, quos votis similibus colitis. Hinc vides, a quibus haus sint moderni Haeretici sacras reliquias contemnere, M nos qui eas veneramur de idololatriae crimine accusare. Utrosque tamen calumniatores eis e S. Augustinus demonstrat ibidςm cap. ar. dicens-:
Populus ori auus memorias Marorum is eligiosa solemnitate couc Iebrat , er ad excitandam imitationem , ctat meritis eorum coinci Iur , atque orotiυuibus adjuvetur : ita tames, ur utilli Marorum, sed ira Deo Murorum , quamvis in memoriis Marorum , eo 'ixua mug
312쪽
aItaria . nuis enim Anti tum in locis Sanctorum eor ram a sensaltari, aliquando dixit: Ostierimus tibi Petre, aut Paule , ast Cypriane e Sed quod ertur, clertur Deo , qui Martyres coronavit, apud memorias eorum quos coronavit: ut ex iUorum Iocorum admon tione major afectus e uetat ad acuendam caritatem , ct tu illos quos imitari possumus, ct in ilium , quo adjuvante postiumus. Glimus ergo Mar res eo cultu dilectioris ct focietatis, quo tu hac vita coluuturfancti bomines Dei, quorum cor ad talem pro Evangelica veritate passionem paratum esse sentimus. Sed illos tantis devotius, quantὸ securias post certamina stuperata, quantis etiam Mentiori laude praedicamus jam in vita feliciores vitiores, quam tu isa adhuc usque pugnantes . At illo cultu quae Graecὰ Latria dicitur , Latine uno verbo
dici non potest, eum sit quaedam propria Divinitati debita fervitus ,
nec colimus, nec colendum docemus, vis unum Deum. Halc erat
Augustini temporibus Ecclesiae Catholicae fides: eadem modo est Ecclesiie Romanae. Quod tunc opponebant Manichaei, opponunt modo Protestantes . t uis pro vera fide pugnet qui1que judicabit. De hoc egi in Vera Ecclesia Tom. a. p. a. art. I s. XIII. Octavo: De Christo alia ridicula simul & indigna spargebant, nimirum mille Serpentem illum, qui Adamo & Evae per esum pomi scientiam boni A mali infudit. Ita ex S. August. L. de Haeresibus cap. 46. Quam insaniam ab Ophitis supra rejectis hauserant. Rursus Christum esse Solem hujus orbis, eos tradidille refert Theodoritus L. i.Haeret. Fab. c. 26. Re vera tamen Christum in Sole potius & Luna, sicut Spiritum Sanctum in aere habitasse asserebant, ut ex Fausto apud S. Augustinum L. ao. contra ipsum
Quia vero mendacium sibi nunquam constans este potest, Christum , seu Jesum, a quo tanto conatu ex dictis veram carnem auferentes vere patibilem esse & ex Virgine natum esse negabant, dicebant postea, ex Spiritu Sancto & terra patibilem gigni, &in omnibus herbis, S. arboribus esse suspensum. Unde vel duos Christos fingebant: uuum in Sole Sc Luna desentem, qui sub Pontio Pilato apparenter tantum esset pastus, ec alterum patibilem &per terram distentum s vel secum ipsi pugnabant. Hujus delirii testis est & irrisor S. Augustinus L. Io. contra Faustum c. II. ubi 2 2uid autem bine dicam, inquit, quod ait se Ex viribus Sancti Spiri- ,, tus ac spiritali proni ne terram quoque concipientem gignereis patibilem Jesum, qui est vita & salus hominum omni suspensus is ex ligno ise o demens l. . . . potesve terra de Spiritu Sancto concipere patibilem fum, O Maria Hirgo nos potuit e Comparasi au-
313쪽
Deis, ubi arbores herbaeque gignuntur. Itane tu illa femina exhorrescis, aut borrescere te fuis uterum pudicitiae dedicatum: O in bortis omnibus circum quasque urbes ex eloacinis aquis yefum gigni non exhorrescis e . . . . An ux hoc defendatis, dicetis, Spiritum Sanctum in contaminabili ubique pollere praefentiε t' Respondetur vobis: Cur non ergo ct in utero Oirginali ρInde post multa , quae a Lectore meo videnda reservo: Po-sremis, subdit, dicite nobis, quot Gripos esse dicatis. Aliusne es , quem de Spiritu Sancto concipiens terra patibilem gignit omni non δε- Ium suspensus ex His , sed etiam jacens in herba e Et alius ille quem daei crucifixerunt sub Pontio Pilato ; ct tertias ille per Solem Lunamque disentus e Au anus atque idem ex quadam fui parte ligatus in arboribus, ex quadam vero liber, eidem ligatae captaeque subveniens' Deinde procedit ostendens: quod si idem est qui fuit crucifixus , aut corpus verum non habuit, & sic pati non potuit. Aut habuit,ia sic quaerit, unde habuerit, cum omnia corporea CX gente i ne-hrarum esse dicant, imo nec substantiam Divinam cogitare nisi corpoream valuerint. Unde concludit, eos cogi admittere, aut sine corpore crucifixum este Christum: aut eum habui illa corpus de gente tenebrarum: aut dari corpus de Divina substantia, quod tamen pollit ligno assigi & occidi. At miseros istos tot contradictionibus implicatos dimittentes, ad ulteriores eorum dementias
procedamuS.I. V I. Errores de Homine , Animabus, Libero arbitrio, Fide, Bello c. I. IC Ot hujus turpissima: Sectae fuere deliramenta , ut singuIis
L reserendis &. simul refutandis vix integer Tomus su mceret. Stricte ergo ea recensebo. De Mundi creatione, hanc ut dixi cum S. Auaustino Haer. 46. ex conflictu gentis tenebrarum cum Deo procelliste effutiebant, ut Divina substantia corporibus ligaretur. De Adami etiam 8c Evae productione eorum tabulam cum S. Augustino citato loco supra exposui. Hanc Epiphanius Haeresi 66. num .3o. ita refert: Eum qui ita loquatus es is Venite I faciamus hominem ad imaginem nostram Sc similitudinem ,, sive ad eam quam vidimus formam, Priscipem esse , . qui reliquis Priscipi a dixerit : Adese: date mihi ex illa luce , quam accepimus ,, 8c laciamus nominem is ad usram qui Principes fumus erilem, qualem peximus i qui quidem primas homo es : ita bominem subricam. Ea- Diqitiaco by COOste
314쪽
dem ct mam ritione condidisse, eique de Da cupiditate ad Adah mdecipiendum impertiisse. Ita Epiphanius.
Aliter fabulam hanc narrat Theodoritus L. I. H. .Fab. c. 26. his verbis: Porro autem hominem quoque dicunt non efe d Deo Dr- mat- , sed is Principe materiae, eum autem Saciam nomincnt, ct s liter dicunt, Evam is Sacla ct Nembrod fictam esse: ct Adam quidem bellaina forma praeditum creatum fuisse s Evam autem ina ximam ct immobilem . Majicnliuam autem Virginem , quam Filiam talis nominant oe el appellant, vitam O lucem Evae impertiisse . Adam vero ab Ma feritate liberatum esse. Sactam autem cum ea
primum coiisse ct belluae Arma praeditum filium ex ea fuscepisse. Delude cum ea etiam rursus conjuuctum esse dicunt. Sed quid in hisce nugis seu verius impietatibus I ectorem detineo' Verius dixillent, non primos homines, sed Alani clinim & suos a Principe tenebrarum Diabolo ortum suum accepisse. II. Nec eos convincere postes provocando ad Scripturam, aliter pro di ionem Adami &Evae, & quidem a Deo summo omnium conditore, factam, enarrantem. Nam Vetus Testame tum & is erat alter eorum errori integrum injiciebant f allerentes, Deum qui per Moysen I.egem dedit, R in prophetis loquutus
est, non esse verum Deum sed unum ex Principibus tenebrarum. At hie etiam se stultos manifestabant. Si enim Princeps tenebrarum condidit hominem, si idem Veteris Testamenti auctor est: cur hominis conditionem non exponunt, eo modo ouo Vetus T stamentum in Genesi eam factam suisse narrat e Sed eorum mentes quasi miserae naves omni vento huc illucque circumseruntur. Quare eadem ratione etiam Novi Testamenti Scripturas adulteratas elle contendebant, nec in totum admittebant ut veras. Unde S. Augustinus L. II. contra Faustum c. 3. O mirabilem, inquit, infanIumi De Chriso aliquid narranti nolle credi Matibaeo, ct velle eredi Manichaeo . Si Matthaeus nou interfuit, eum Christus dixisset: Non veni solvere Legem aut Prophetas, sed adimplere is o pro-tterea non es ei credeudum : numquid Manichaeus interfuit, aut jam vel natus fuit, cum Christus inter homines appareret e Secundum ergo hane Mei Cestrae legem, nihil ei de Christo testi canti credere debui sis. Nos autem non propterea dicimus non credendam esse Marichaeo,
quia diesis finisque orsi non interfuit, ct Ant8 pos natus es : sed
quia de Christo contra Chrisi discipulos loquitur, ct contra Evangetium , quod illorum ouctoritate firmatum es. Habemus enim Apostoli vocem, qui in Spiritu Sancto tales .enturos esse eernebat. Unde βδε- Iibus dicebat, si quis vobis evangelizaverit, praeterquam quod acce
315쪽
DE MANICHAEI s. 3OFdit, eredendum este Mattheo, 3c quod si Matthaeo credere nolunt, credant saltem Ioanni attestanti Legi & Prophetis s concludit:
Sudique tergiversatio vestra contunditur . Apertὰ dicite , non Ῥυreredere Christi Evangelio : nam qui in Evangelio quod vultis ci editis, quod vultis ubn creditis, vobis potius quam Evangelio creditis . Aud ant hoc moderni Haeretici, qtu suo privato spiritu judices Evangelii se constituunt. III. Quia vero dicebant, in Manichaeum descendisse Spir tum sanetum & in eo impletum fuisse, quod Christus promiserat Ioan.
I . v. I 6. Ego rogabo Patrem, er alium Paraclitum dabit vobis: respondeant quaeso. Paraclitus, quem Christus Apostolis promisit, Spiritum veritatis futurum este dixit, quo repleti in die Pentecostes omnem Evangelicam veritatem Ecclesiae tradiderunt. Porro cum Paraclitus, quo se imbutum dixit Manichaeus, contraria locutus sit doctrinae ab Apostolis traditae, vel duos Paraclitos Spiritus Dei invicem pugnantes admittere necelle erit, quo fiat, ut cui credendum sit, ignoremus: vel dicendum, ut re vera est, Spiritum quo se impletum jactabat Manichaeus, non esse Paraclitum Dei Spiritum Veritatis , sed Spiritum Principis tenebrarum Diaboli, Spiritum mendaciis qualem futile Spiritum, quo se impletum jactabat Montanus supra ostendit quod S. Augustinus confirmat L. II. contra Faustum c. 17. xuia enim , inquit , pos resurrectionemo ascensionem Domini continuo venturus erat Spiritus Sanctus, aper rissime dictum es is Danne s c. 7. v. 39. ,, Spiritus enim nondum erat datus, qui a Jesus nondum fuerat glorificatus,, . Si haec it
que causa erat, ut non daretur, quia nondum erat clari catus P us ,
procul dubio elari cato γωu jam causa erat ut satim daretur. IV. Rursus cum Manicboei assererent, Manen suum non tantum fuisse a Paraclito in lium , sed a Paraclito susceptum eo modo, quo JesuS susceptus fuit a Verbo, seu Filio Dei, placeat audire Augustinum L. contra Epistolam Manichaei c. 7. eos ita perstringentem: Luaero, eum Pater Filius oe Spi; itus Sanctas, vobis
etiam eonfitentibus , non dispari naturE copulentur , cur hominem fusceptum d Spiritu Samyo Massichaeum, non putatis turpe natum ex utroque sexu praedicare , hominem autem fusceptum ab Unigenita Sapientia Dei, natum de Virgine eredere formidatis e Si caro humana, si concubitus viri, si uterus mulieris non potuit inquinare Spiritum S nctum, quomodo potuit uterus Virginis inquinare Dei Sapientiam Ii mn chaeus ergo iste, qui de Sanuo Spiritu ct Evangelica lestione
gloriatur , nectis est vobis concedat, aut mi um se esse is Spiritu Sancto , oui fusceptum. Si missus es, Paracleti se Aposolum dicatss susceptas, concedat ei homiuem matrem, quem suscepit μου i-
316쪽
tus Filius, si ei quem fuscepit Spiritus Sanerus eoncedit O patrem . Et paulo infra : diubd si dixeritis, non in utero , vel ante uterum , fod jam natum Manichaeam a Spiritu Santyo es e fasceptum, susscit fureamini habuisse carnem de viro ct femina procreatam. Gm
enim vos non timeatis viscera o sanguinem Malchaei de humano eo cubitu venientem , ct intesina fimo plena , quae caro illa gestabat s ct his omnibus non credatis contaminatum esse Spiritum Sanuum , is quo illam hominem fusceptum esse creditis : cur ergo uterum virginalem Ointadia genitalia reformidem , ct non potius credam , Sapientiam Dei tu ipsis maternis visceribus homine fuscepto immaculatam sinceramque mansisse e xuapropter quoniam sive missum, sive fusceptum d Paraelato se Manichaeus veser a mei, nihil horum poterit obtinere evo jam eaMior, neque mi um eum credo, neque susceptam . His
Ausustinus jugulum Manichaeorum petit. V. Cohaerenter ad suum errorem de ducibus principiis bono &malo duas in homine ponebant animas: unam bonam, quam dicebant elle partem substantiae Dei si Deo inditam, cui omnia bona hominis tribuebant: alteram malam, quae non a Deo, sed a gen- Ie tenebrarum procederet. Istam propriam este carnis: illam ex adventitia Dei parte , quae cum tenebrarum gente conflixerit, eseque permixta remanserit. De hoc agit S. Augustinus priecipue in Lib. de duabus Animabus cap. I. & sequentibus. Et sane animam hominis non este de substantia vel partem substantve Dei, sed effectum Dei a Deo in homine inspiratum, probant verba illa Genes. a. v. 7. Furmavit igitur Deus hominem de limo terrae, O ing ravit in faciem ejus spiraculum vitae , ct fadrus es homo tu animam .iventem. Unde S. Augustinus L. I. contra Adversarium Legis &Prophet. cap. I . ait: Flatus autem ille Dei qui hominem animavit,
fodist es ob ipso , non de ipse . diuia nec hominis flatus hominis parres, nee homo eum facit de se ipso ed ex aerio halitu sumto ct effuso:
Deus vero potuit oe de nihilo ct vivum ratio lemque facere, quod non potes homo . Idem S. Doctor in Disputatione I. contra Fortunatum Manici iam interrogantem, an Anima Dei sit an non e ait: Si quaeris, utrum is Deo descenderit anima, magna quidem quaesis est: sed sevea Deo descendit , sise non s illud de anima respondeo, nos esse Deum saliud esse Deum, aliud arimam. Deum esse inviolabilem , incorruptibilem , ct impenetrabilem ct ineoisquisollem , O qui ex nulla parte eorrumpi m , ct cui nulla ex parte noceri potest. Animam veris videmus, ct peccatricem esse, ct is aerumna versari, er veritatem quaerere , O liberatore indigere . Hae mutatio animae ostendit
317쪽
obstaσsa Dei errat, substantia Dei eorrumpitur , substantia Dei violatur, obfrania Dei decipitur: quod nefas est dicere. VI. At quia dicebant, animam peccatis ac infirmitatibus o noxiam non elle animam bonam, quae pars substantiae Dei est: sed animam natura malam a gente tenebrarum protectam. & cum Dei parte pugnantem ι Haec tamen eorum turpis erat imaginatio. Tum quia malum naturam aliquam & substantiam esse ponebant . non purum vitium naturae , alioquin bonae . Tum quia volehant malum praevalere bono, & quidem Divino, & animam bonan partem Dei vinci a malo, eique velut captivam servire etiam in
VII. Sciant ergo, malum non esse naturam, sed vitium naturae alioquin bonae mala sua voluntate contractum. Anima quidem bonam fecit Deus: sed cum dederit liberum voluntatis arbitrium. ipsa eo abutens maluit suae cupiditati, quam Deo ac ejus Legi obtemperare. Unde S. August. contra Fortunatum Manichaeum. Disput. a. Nostra , inquit, fides haec est, qudd maiorum genitor non
sit Deus, neque ullam naturam fecerit malam. Sed tam uterque u frum eo entiat ineorruptibilem Deam ct imoiuquinabilem, prudentium est aesimare O Melium, quae fit Ades purior oe majesata
Dei dignior : illa tibi asseritur , vel virtus Dei, veι pars siliqua Dei , vel fermo Dei posse eommutari, violari, corrumpi, ligari s an ea ubi dicitur, ct omnipotentem Deum , ct omnem ipsius naturam oesubstautiam nulla parte unquam posse corrumpi : sed mala esse vota νario peccato animae , cui dedit Deus liberum arbitrium . mod liberum arbitrium si non dedi et Deus, judiciam puniendi nullum jusum esse posser, nee meritum rectὰ faciendi, nec praeceptum Divinum uxageretur paenitentia de peccatis s nee ipsa indulgentia peccatorum , quam nobis Deus per Dominum nUrum yefam Christum donavit. xuia qui non voluntate peceat, non peccat . . . . Si quis enim verbi causs tigaretur ab aliquo eat eris memhris, ct de manu ejus falsum feriberetur sene ejus propria violantate s quaero si hoe judici patefieret, posset buse hominem falsitatis erimine eosdemnare e mares mans sum est , peccatum non esse, abi non est liberum volantatis arbitrium, volo audire , anima, quam dicitis, aut parrem, sin virtutem, si s sermonem, aut aliud quodlibet Dei, quid mali fecerit, ut a Deo ps- matur, aut paenitentiam agat peeeari, aut veniam mereatur, eum nisu ipso perea erit.
duabus Animabus cap. I . ubi probat, neutram ex illis poenitere Posse peccati: non honam, quia nihil mali, non malam, quia nihil ni facere potest: maero, inquit, ex duo ε illis generum Onimae QΣ rum. Digitigod by Corale
318쪽
rum, crius sit paenitere peccati e Scio quidem seque illius esse posse, qui mau facere, neque illias, qui benὰ facere non potes: quare ut eorum verbis utar, se animam tenebrarum peccati paenitet s non es de substantia summi mali: s animam lucis , non es de substantia summi honi. Paenitendi enim affectus ille qui prodes , ct male fecisse paenitentem , O bexe facere potuisse testatur. xuomodo igitar ex me nihil mali , si ego perperam feci e aut quomodo me reti e paenitet, si ego non feci Audi partem a teram. 2uomodo φx me nihil boni es, cui bona loluntas inest e aut quomodo me rectὰ paenitet ,simnino e Inde concludit , quod Manichari, vel a Christiano nomine & etiam imaginaria ratione poenitentiam ejiciant, aut animarum duo illa genera docere jam desinant. xuod si faciant, Maniciat esse utique jam desinent: nam tota illa Sedia bicipiti, vel potius praecipiti anima-νum varietate fulcitur . Ita S. Augustinus . IX. Et merito nam ex hoc falso principio inserebant primo, ut supra ex S. Augustino L. de Haeres cap. 46. dixi, carnalem concupiscentiam non elle infirmitatem ex primi hominis peccato in nobis superstitem, sed este substantiam mali nobis intime adhaerentem & purnantem cum substantia boni s 3c in hoc sensu exponebant illud Pauli ad Galat. s. v. I7. Caro eoncupiscit adversus L -νitum , ct spiritus adversus carnem: haec enim IVι iuvicem adve au-tur, ut non quaecumque vultis illa faciatis 3 ex quo pugnam duarum animarum deducentes dicebant, concupiscentiam non elle vitium
aliquando in nobis in aeterna felicitate sanandum s sed substantiam malam a nobis in arandam , N. post Mundi coni lagrationem in globo quodam velut in carcere recludendam. In quo Manichaei cum Pelagianis partim conveniebant, partim disconveniebant. Conveniebant: quia utrique concupiscentiam ponebant elle de natura hominis,ac proinde eam in Paradiso etiam habuisse: disconveniebant , quia Manichari eam ponebant substantiam naturae malae Pelagiani vero eam ut bonam laudabant. Ab utrisque dissident Catholici, ait S. Augustinus L. 3. Oper. impersecti contra Julianum cap. IT . Nos ergo carnis concupiscentiam nec obstantiam nasurae malae esse dicimus, quod dicunt Manichaei , nec omnis ejus usus reprobatur a uobis , sicut d Manichaeis: nec eam rursus bonam dicimus, quod dicunt Pelagiani, nec ejus contra Diritum motus laudatur 4 his , sicut is Pelagiaris : sed dicimus eam esse vitium substantiae bona , quod tu nostram naturam per praevaricationem primi hominis versum
est , quod dicunt Catholici Christiani , ejusque mali usus licitus O
319쪽
videtur minor, ipse illius qui videtur major, demonseretur adiutor. X. Inferebant secundo, in homine non esse liberum arbitrium ad peccandum . Ex quo enim duas in homine collocabant animas, bonam unam, & hanc a Deo s malam alteram, & hanc a Principe tenebrarum, mala culpae, quae in homine sunt, non libero arbitrio , quod, ajebant, foret Deum peccati auctorem sacere , nec infirmitati naturae peccato primi hominis corruptae tribuebant, sed animae natura malae: itaui a criminum quae patrabant culpa se vacare allererent, sed ad ea vi malignantis naturae vel invitos cogi.
Contra hunc errorem tres libros de Libero Arbitrio scripsit S. Augustinus: in quorum primo mota quaestione , unde sit malum, eX-plicat quid sit male agere, tumque mala hominum facta ex libero voluntatis arbitrio proficisci ostendit, cum libidini,quae in omni malo facto regnat, servire nemo cogatur. Quae studiosus apud S. Doctorem percurrere poterit. At quia in au serendo libero arbitrio a natura hominis per peccatum corrupta moderni Haeretici conveniunt, videri possunt quae dixi in Vera Ecclesia Tom. a. p. I. art. 7. Primus, qui hominem libertate spoliavit, & omnia necessitate absoluta evenire dixit, fuit Simon Magus, quem secuti sunt Marcion, Manes, Petrus Abaelardus, Jo: iclessus, Lutherus, Calvinus, eorumque gregales.
XI. Errabant insuper, quia fidei necessitatem, & utilitatem
rejiciebant, irridentes Catholicam disciplinam, qua homines cremdere in primis 3 uberentur, non autem ad veritatis notitiam rati ne ducerentur. Et quidem stulte, nedum impie . Nam si quis criterio rationis Manichaeorum doctrinam expendere velit, eam nedum verae fidei, sed rectae rationi repugnantem inveniet. Quid enim rationi magis adversum, quam Deum captivum, coinquinatum proponere, praeter alia, de quibu3 supra, quae ipsi docebant e Contra hunc errorem, quo oc ipse olim deceptus fuerat S.Augustinus Librum scripsit de Utilitate credendi ad Honoratum, hoc naevo ex parte pollutum, ubi cap. I. ait: Ep igitur mihi propositum, ut probem tibi,s possim, quod Manictaei sacrile, ct temere invebantur in eos , qui Catholicae Mei auctoritatem sequentes , antequam illud verum quod pura mente conspicitur, sutueri queant, credendo praemuniuntur, ct illuminaturo p parantur Deo. Nosti enim, Honorate , mn aliam ob causam uos iu tales homines incidisse, nisi quod fodicebant, terribili aufioritate separald, mero simplici ratione eos qui se audire velletit, introducturos ad Deum, O errore omni liber turos . Duid euim me aliud cogebat, ausos fere nomem, spreta reli gione qua mihi puerulo a parentibas iusta erat, homines illos sequi ac
320쪽
ant e rationem imperari dicerevi, se autem nullam remere ad Idem, nisi prixi discussa ct enodata veritate e Puis non bis pollicitationibus illiceretur , praesertim adulescentis avimus cupidus veri, etiam nyn-
nullorum in Icbola dotiorum hominum disputationibus superbus 9 garrulus s qualem me tunc illi iuvenerunt peruentem scilicet quasi aniles fabulas, ct ab eis promissum, apertum Osincerum verum tenere atque haurire cupientem. Dis Sc aliis suam deceptionem ingenue ac sincere confitetur S. Augustinus, quam deinde positus in Auditorum numero agnovit, &movente gratia deposuit, & tot Libris editis ab aliis etiam avertere acerrime studuit. Hac arte Manichaei fallebat incautos, & ut fidem poesumdarent, Sacras Scripturas ,
simplices allicere conabantur, insanae mentis potius chimaeras, ruam rectae rationis cogitatum , supra ex parte exposui, nimirum e duobus principiis, eorum pugna, ex qua Divinam substantiam ubique permixtam esse dicebant. Quibus addebant, plantas Marbores non vegetante dumtaxat, sed sentiente vita praeditas este,& doloris capaces somniabant: unde agriculturam tanquam plurium homicidiorum ream accusabant f hinc fruῆes metere, fructus ex arbore decerpere, plantas & legumina quaelibet evellere, Ma nichaeorum Electis nefas arbitrabantur: quae tamen suis Auditoribus isnosci asserebant, quia haec sibi ad esum parabantur s sic ex homicidiis vivebant. Et quia ea quae ab Electis suis comedebantur , a faece materiae 8c mali purgari, secus tamen ea quae ab aliis comedebantur i fiebat, ut quae ad esum ipsis parabantur tota a se consumenda osse censerent, nefasque putarent, reliquias ciborum suorum aliis etiam pauperibus dare vel abjicere: & hoc , ajebant, ne cibis permixta lux dc substantia Divina non purgata maneret: ideoque non solum ad satietatem, sed ad cruditatem & ructum usque comedebant, S. Augustino teste Lib. de Moribus Manich.
Pylli ora asserebant, adeo ut animam hominis in corpus bruti , aut etiam plantae transire putarent. Animas tamen suorum Auditorum In corpora Electorum transire arbitrabantur, ut in ipsis purgatae in nulla amplius corpora reverterentur. Ex S. August.
stus apud illos celebris accusabat Moysen, quod spoliaverit AEgyptios & bella gesserit. Eum tamen confutat S. Augustinus L. a 2. eontra ipsum cap. 7 dc seq. ubi inter alia ostendit, Moysen mandanteia Digiti co by Coos e