장음표시 사용
331쪽
ue Ecelsam fui ate discidit: ita tamen ut fidem naua ex
parte mutaret. xui in illa persecutione una eum Sancto Petro Episcopo ct Mar re caeterisque Maroribus compreMnfus es ab Alexandriae 'Ipti Praefectis, qnibus Me ab Imperatoribus mandatum fuerat. Et postquam dixit, primum inter AEgypti Episcopos dignitatis locum obtinuisse Petrum Alexandrinum Episcopum,
secundum vero a Petro Meletium : 1ul clit: Ergo omnes illi ob Chri- si nomen in eus iam dati diis in vinculis detenti sunt: ante quos πυ nulli eadem de causa Gucti mar rium obierunt, ac praemium morte eonfecuti funt: eum interim si tanquam primarii ac praesumiores imposterum reservati essent. Haec Epiplianius: qui deinde prosequitur dicens, quod cum aliqui in illa persecutione defecissent, inter detentos in carcere mota est controversia propter eos qui lapsi per poenitentiam communionem postulabant s ac resistente Meletio, cui pars minima Confessorum ibi detentorum suffragabatur, ne reciperentur, donec restituta Ecclesim pace poenitentiam egissent sPetro vero Alexandrino cum paucis aliis Consessoribus conten dente, statim esse communione donandos: inde divisis ab invicem Partibus, ac seorsim preces ac sacrificia peragentibus, schisma in
ipso carcere conflatum est. Deinde cum S. Petrus martyrium
subii stet, eique succellistet in Alexandrino Episcopatu Alexander verius tamen Achillas Meletium cum Epitcopis & Confestori-hus sibi adhaerentibus recens ad metalla damnatum ordinas te Ct ricos , Diaconos, Presbyteros, M Episcopos, necnon Ecclesias in carcere & in itinere variis in locis erexille. Additque, Meletium , postquam reddita jam Ecclesiae pace ab exilio Se fodinis revocatus est, Episcopo Alexandrino amicissimum fuisse, dc ad eum primum detulisse Arium tanquam novae blasphemiae auctorem. Ita refert S. Epiphanius. III. Haec tamen narratio suspecta Baronio ad ann. 36. num.48.& aliis est, quasi Epiphanius ab aliquo Meletiano scriniam , nesciens, mutuatus sit. Et ratio est quia S. Athanasius fidelissimus testis, qui & ortum illius schismatis vidit, de Meletio contraria
scribit. In secunda enim Apologiae parte contra Arianos: Petrus, inquit, apud nos ante persecutionem Episcopus, in perfecutione Mar- r occubuit. Hic Meletium , qui Episcopus in AEDpto erat, pluri morum convictam scelerum, ac pstissimum quod immolasset idolis, incommuni Episcoporum onodo demisit. Meletius verὸ neque ad aliam confugit donodum , neque curavit apud posteros se se purgare, sed schismatis auctor fuit. Hineque factum , ut ejus Sectatores pro ori piauis Meletiani audiant. Statimque ille Episcopos maledieris coepit incessere i primo quidem ipsum Petrum,debine Achillam calumniatus
332쪽
est, ct ps Achillam Alexandrum. Hoc autem Absalonis imitatus exemplum eaIliri est aggressus, eo nempe animo, ut quandoquidem ad initio ignominiam inurebar, calumniis fauem suis simpliciores posset circumverire .
IV. Haec, quae Athanasius de Meletio dicit, directe pugnant cum iis quae de eodem Epiphanius narrat. momodo enim inter Consessores & Martyres detentus in carcere Meletius , ut vult Epiphanius, qui jam metu tormentorum idolis sacrificaverat, &propter hoc in Synodo depositus fuerat e Quomodo lapsos a pCenitentia rejicere potuit, qui inter lapsos fuerat insignis e Aut quomodo S. Petrus Alexandrinus, qui severiorem in lapsos disciplina in constituerat, ut ex ipsius Canonibus apparet, molliori indulgentia eos prosequi potuit, ipse martyrio proximus, A servente adhuc persecutione, ut absque debita poenitentia recipiendos esse censeret 8 Aut tandem quomodo verisimile est, Meletium fui illa Petri, Achillae, & Alexandri Episcoporum Alexandriae amicissi mum, qui eos tot calumniis Athanatio teste oneravit e aut quomodo Meletius primus Arianos ad praefatum Alexandrum detulit , cum potius Meletius ac sui eis patrocinium dederint, eodem
Athanasio teste orat. contra Arianos : 8c Socrates L. I. Hist. cap.6. statim referendus confirmat e V. Socrates ergo laudato loco haec habet: Metilius quidam Episcopus AEgrpti a Petro Alexansriae Episcopo , qui sub Diocle tiano mar rium consummavit, tum M alias causas depositas es, tum praesertim eis quod persecutionis tempore Mem inficiatus, faeri ἄ-set. Rui eum sacerdotio pulsus esset, multosque haberet sectatores, ducem atque auctorem se praebuit eorum, qui ab ejus nomine Metitiam in Arinto etiamnum appellantur. Porrὸ cum nullam baberet id xeam cautiam , cur se ab Ecclesia segregasset , se quidem assectum injaria esse dicebat, Petrum vero maleditiis er eouvitiis incessebat . Ac Petrus qaidem perfecutionis tempore marorio es corovatas. Me-ιitius verδ calumnias suas transtulit primum in Achil/am qui Petro in Episcopatu Decessirat, deinde in Alexandrum Acbillae Decessorem. Dum baec ab illis gerantur, orta es Aria contr-ersa : ct -- Ictius una cum fuis Arii partes fovit eum uis eo pirans adversur Alexandrum Episcopum . Eadem refert TheodoriIus tum LMIdist. cap.6. tum L. . Haeret. Fab. cap.9. Concors Irax Ueteram de Meletio sententia cum iis qinu ex Epiphanio retuli cohauere non potest.
v I. Quid vero Meletio seu Melitis , ac suis in contumaci suo schismate perseverantibus postea evenerit, dicam . Delati ad Concilium Nicaenum, qualiter a Synodo in eos provisum sit, eo stat
333쪽
stat ex ipsius Synodi Epistola ad Ecclesiam Alexandrinam, quam
refert Socrates L. I. Hist. c. s. in qua praeter caetera haec leguntur: Placuit igitur , clementius erga Melitium agente Duodo : summo enim jure nullam veniam merebatur : ut is in civitate sua maneat, nee ullam babeat, aut manus imponendi, aut eligendi potestatem, nec ba-jus rei causά aut in vico, aut in urbe alla compareat, sed uadam bonoris fui nomen retineat. Is verὸ qui ab ipso consitationi, sanctiore ordinatione confirmati, ad communionem admittantur, ea lege . ut honorem quidem ae ministerium secum retineant: secutido tamen semper loco sint ab iis omnibus, qui in anaquaque Paraecia ct Ecclesia versantur is earissimo collega nostro Alexandro prius ordinati.
Ade) ut his quidem nulla facultas fun et ut, quos visum fuerit eIDMπt , aut nomen cujuspiam fregerendi siue eo e u Episcopi C tholicae Ecclesiae qui Alexandro subjectus es. Hoc Synodi Decretum in Melitium & ordinatos ab ipso resert etiam SMomenus
L. I. Hist. c. a. addens : Atque id aequum esse onodus judicavit, reparans scilicet Melitia ejusque eonfortium praecipitem in ordi-tiouibus faciendis temeritatem. Ruippe qui dum Petrus Episcopus Alexanhiae, qui pse a mar rium consummavit , obsevimtem tum
perfecutionem fugisset, ordinationer ad ilium pertinentes sibi tandi
VII. Post haee refert Soromenus L. a. c. II. Redeunte in Andi piam Alexandro Melitius EeeIesias, quas contra jus potestati suae subjecerat reddidit: ct in urbe Deo reliquam aetatem transegit, sed non multὸ post eum migraturus esset ὸ vita, contra Decretum Duodi φωνα , Ioannem quemdam unum ex familiaribus fuis in Dum ιο- cum obrogavit, ae rursus turbarum in Gelasia auctor extitit. Joa nes iste, quem Melitius moriens suum in locum contra Decretum
Synodi subrogavit, creditur, fuisse Ioannes Memphis, qui caput
sthismatis, postea fuit. VIII. Schisma noe, quod in haeresim postea , ut dicam, tra svit,coepit anno 1 Christo nato circa 3ox. Postea cum Amnis co fusum latissime sparsum est, ac multas Orbis regiones infecit. Diutissime autem perseveravit: adeo ut Theodoritus de eo tam quam adhuc suo tempore in AEgypto perdurante loquatur Lib. 4. Haeret. Fabul. his verbis: Naue autem dicunt quidem eos esse ab hoc morbo Arianorum nempe errore Iiberatos s sed μὰ ullo metu dingere , nec velle ab risis regi, ct cum Gelasiis conjungi remore.
334쪽
De Meletianis ct eorum erroribus. I. v Isdem temporibus, quibus Melitius seu Meletius Ecclesiam I schismate dividere conabatur, Arius suo pestifero dogmate
eam inquinare molitus fuit. Quamvis enim, ut scribit Socrates L. I. cap. 6. Arii partes contra Alexandrum foverit: attamen ejus errori Meletius, quousque superstes fuit, minime adhaesisse, sed in puro schismate perstitisse creditur. Ipso tamen uva functo, qui ejus partes tuebantur, videntes Arianis multos patrocinari, eis etiam in errore se adjunxere . Ita MLomenus L. a. cap. II. ubi postquam dixit, quod non obstante Nicaenae Synodi Decreto contra Arii dogma & Melitii derogatione,Alii Arii opinionem laudabant'. alii aequum esse censebant, ut ii qui is Melitio orditiati fuerant, EeeIesiis praeessent: eorumque partibus sese adjungebant, Subjungit: Porr.ckm utrique prius pnter se di entirent, postquam tamen animadverterunt, plebem Sacerdotibus Ecclesiae Catbolica additiam esse, iuvidia eorrepti sunt. Initogae inter se faedere communes inimicitias adversus Clorum Alexandrinum fuscepere s junctimque O auos accusare quibuscum dissipatabant, ct se ipsis defendere caeperunt: adeo ut processu temporis Meletiani d plerisque in AErapto vocarentur ii , qui Aria opinionem fectabantur : cum tamen Melitiam ob primatum dumtaxat ac regimen Ecclesiarum d Catholicis dissiderent: .esriani verὸ perinde atque Arius sentirent de Deo .... Verum temporis fuccessu , - ωerisimile es, Melitiani ex vis is ea de re disputationibus , Arrauorum dogmatum peritiam adepti, eadem eam illis de Divinitate se se ut . Consentit Theodoritus L. 4. Haeret. Fab. ubi de Meletio: Sed ille quidem, inquit, pietatis dogmatum uirit in vavit : hi autem Meletiani cum Arianorum haeresim ab iis, qui tunc imperabant, eon mari viderent, ad illam declinarunt. Hoc S. Augustinus H, res. 48. R Damascenus Haries. 68. aperte confirmant.
II. Meletiani ergo Arianis conjuncti videntes, S. Athanasium, qui Alexandro in Episcopatu Alexandrino successerat, sibi pro
Dei Zelo insensum elle, consertis manibus adversus eum arma moverunt, de variis criminibus coram Imperatore eum accusa tes . Verum comperta ab Imperatore & damnata calumnia, aliam
meditati sunt , nimirum quod sacrum poculum confregillet, &quod Arsenium quemdam interfecisset, quem subdole occuli runt, ut mendacio fidem conciliarent. Sed innocentiae patrocinante Deo, Arsentiri vivus repertus fuit . ullae cum Constantinus
335쪽
Imperator rescivisset, ad Athanasium scripsit, ut suum Episcopale munus impigre obiret, & Meletianorum insidias pro nihilo duc rei s addens, se talia imposterum non passurum , sed calumnia tores debitas poenas daturos. Qua Imperatoris Epistola publice lecta Meletiant timore perculsi aliquantisper quievere. Narrat haec Sogomenus L. I. Hist. c. aa. & 23. III. Modo ad erroneas Meletianorum opiniones transeamus. Et quidem dimisso Arsi errore, quo, ut dixi, successu temporis infecti fuere, & quo ut refert Theodoritus suo tempore Iiberati fuerant f quisnam vere fuerit error, qui Meletium & suos ad schi Gma impulit, in eo allignando non sunt admodum concordes Ueteres . S. Augustinus L. de Haeres. c. 48. Meletiani, inquit, a Me- Ietio nuncupati, noleutes orare cum conversis, idest eis qui in perfe-eutione cecideraui, schisma fecerunt. Nunc autem dicuntur esse eonjuncti. Idem quamvis aliter, ut supra dixi, sentit Epiphanius Haeres. 68. Damascenus quoque Haeres. 68. his verbis: Meletis, schismatici in AEDpto potius quam haeretici habentur. Hi eum illis precam communione adjungi uolue ut, qui in perfecutione lapsi e sent. Idem tamen sese ad Ariauos nauc adgregarunt. Mirum tamen quod Melctius, qui, ut supra ex Athanasio N aliis dixi, in persecutione dc ipse lapsus idolis sacrificaverat, noluerit cum illis, qui in eodem crimine ei socii fuerant sacrificare, & eo maxime quia hoc non obstante Ecclesia pia Mater il lunt recipere parata erat in Concilio Nicaeno, ut supra c&certis tamen restrictionibus ,
Dici tamen potest, Meletium rabie adactum hoc cogitasse scum enim propter hoc a Petro Alexandriae Episcopo, & Tsebaidis totiusque illius tractus Metropolita dejectus ab Episcopatu fuisset, ut se ulcisceretur, eo vesaniae ob ambitionem tandem prorupit, ut ne laicos quidem, qui semeI a fide demissent, & postea resipsescerent , in Ecclesiam recipiendos esse contenderet, si ipse propter Iapstim Episcopatu privaretur. Inde schisma ab ipso & sitis adeo dirum factum est, ut ne cum Catholicis, eo quod lapsos vere poenitentes reciperent, communicare in precibus vellent. Novatianis pejores, qui lapsos admittere nolabant, quia in Iapsis resipiastentiam posse unquam elle negabant: hi vero quamquam in lapsis poenitentiam admitterent, in Ecclesiae coetum recipere renuebant: quasi qui per poenitentiam a Deo suscipitur&filius Dei evicitur, ιHorum coetu arceri possit. ' - . Ιv. Porro Meletiani, quibus rei gio erat a communisne cum
Iapsis etsi poenitentibus, & ab EccIesia catholica susceptis, abstinere, cum Arimis diureticis ab.Ecclesia Catholica pro iptis, so-
336쪽
cietate 8c stricto foedere contra Catholicos jungi non sermidabant.
Hine citati Patres inserunt, Meletianorum sectam ex puro schismate lim e sim evasisse. Quod Epiphanius alioquin erga Meleti viri'R Meletianos benignus, Haeres. 68. num. F. his verbis deplorat: vivam Meletiant i si, qui Exiatissimam justitia ae veritatis rationem professi fuerant, cum iis qui I si eram post paenitentiam eσmmunionem habere, quam cum Arianis malassenti Contigit enim eis qsodes io proverbio , ut qui fumum deetitant, in ignem incidant. Negae enim consipere Arius, aut Admeiam ullam babere potuimet, nisi eam esset occasionem nactus, qua pessimam ad hodiernum usque dieis concordiam devinxit. Siquidem Meletiani sinceri quondam Meique tenacissisi eum Arianis commixti fant f ct plerique falsa Arii Merrinε contaminati a recta Me is hoc tempore degenerarunt: nonnulli verὸ , et si consanter in ea perseverarunt, ob illam tamen cum Ario Arianisque δε cietatem in eoeno illo ae foribus bHerunt. Hactenus Epiphanius.
U. Philastrius vero Haeresi yo. nihil dicens de negata a Melitio& Melitianis communione cum lapsis, totum eorum reatum in hoc constituit, quod Arianorum partes secuti sint: Metiliani, ininguit ,sunt o Melitio quodam in AEgypto, qui de parte fuerat Ariana, abis Ius es ab Ecelesia Catholica , qui postea quasi verum sequendo
susceptus es discipuli ejus eum eo pariter. Atque iterum indi ferenter ps hac agere cupientes, communicabant oe Haereticis OEcclesiae Catholicae : quorum eirm cognovisset indifferentiam, exfortes eos sua communionis e fecit Ecclesia Catholica. In quo Rhetoricorum haeresim prae sormabant, qui omnes Haereticos laudabant, Sccum eis sentire rem indisterentem judicabant. De qua haeresi agitidem Philaster cap. si . dc inserius Deo dante cap. 72. mihi 1erino erit. An in hunc errorem conspiraverint moderni Adiaphoristae,
qui unumquemque in sua Secta salvari posse dicunt ; ipsi viderint. VI. Theodoritus L. 4. Haeret, Fab. scribit, Meletium 8c suos ab initio in fidei veritate stetiste, solum seditionem movit se, postea tamen in Arii haeresim declinaste a nulloque regi voluisse: ait
enim: In Alaxandria autem AEgypti , quo tempore Arius adversissmigenitum blasphemiam inchoavit, Meletius quidam Episcopus ad versiss Alexandri Magni principatum seditionem agitans, in multis civitatibus ordinatat Episeopos di Presbteros O Diaconor, nos Nova haeresis principatum gerens, sed eadem quidem cum Ecclesia sutiem , sed ambitionis ct imperandi eupiditatis morbo laborans. Eum qui N eaeae convenerunt Sancti mi Patres ab Ecclesia adminiseratisne rem verunt . xui autem ab eo ordinati fuerant, iis qua praeter leges Asa
xa erant servarant. Ex hoc deinde factum esse schisma dicit ae
337쪽
Melitianos conjunctos Arianis, & eorum dogmati. Addit tamen, eos etsi ab eo morbo liberatos, μὰ ullo metu detere, nec vella iab uIsis regi, ct em Ecclesiir eo jungi recusare . Ea ratione ct tam- 'quam liberi Osui iuris, illa quoque ridicula excogitarunt: iste iis
quidem eo as aqua mundare, cum plausu autem manuum, oe quadam saltatioue omnos concinere, ct multa Mutinuabula funi appensa --
vere , ct his similia. VII. Haec Theodoriti verba de Meletianorum Ritibus in Ritus
Ecclesiae Catholicae vertit Danaeus cap. 8. de Haeres ubi ait, quod hoc idem retinueruut Papistae: tam est nimirum infelicis Iotii O .eneni ferax tenaxque humanum iugerium. His paucis verbis inaelix blatero omnes Ecclesiae Catholicie sacros Ritus audet pessumdare, tamquam a Meletianis acceptos, & ex Judaicis Caeremoniis haustos. Sed quis non videt, Danaeum hic ut de more apertis oculis caecutire ' Ubi enim in Ecclesia Romana Judaico more lotiones repetitae, ubi in canendis hymnis saltitatio, & tintinnabulorum crebra pulsatio ' Iure potius ad ipsum dicam : unde ipse cum suis omneS ritus omnium seculorum usu testibus antiquis Patribus consecratos, ipsumque Sacrosanctum Mist, Sacrificium abrogare& ab Ecclesia tollere didicit, & novos & inauditos absque ulla auctoritate inducere t' Non ab aliis certe quam a Meletianis caeterisque antiquioribus Haereticis, qui, ut notat Cardinalis Bona Li- Iurgic. L. I. c. 7., hoc sibi jus asciverunt, ut cum a fide deficerent , Libros etiam Rituales vel suis erroribus inficerent, vel privatalauctoritate immutarent . inare merito Danaeus&sui similes Novatores a Concilio Tridentino Sess. 7. Caia. II. &Sess. raa. Can. s.& aliis, anathemate confixi sunt. Sed haec praesentis argumenti
De Ario , ejus haeresis oeusAne, O initiis .
I. T ULLA haeresis magis ac diuturnius Ecclesiam dilacer i u vit quam Ariana, quae nedum Ecclesiae Praesulum, sed & Mundi Potestatum auctoritate suffulta, nedum fra dolenta fuit ut caeterae, sed & violenta , & nova persecutio , quae persecutioni paganorum succedens, nedum in animas, sed Min
338쪽
eorpora desaeviens s ut Antichristianae persecutionis, quae S. Augustino teste in Psalm. s. fraudolenta simul & violenta sutura est, initium eam S. Hilarius censuerit L. adversus Constantium Imperatorem: ubi & fraudes & violentias, quibus ad seducendos pios fideles utebatur imperator ille Arianus, Rexprobrat, ut maSis detestabilem pronuntiet persecutionem quam ille inferebat Ecclesiae, quam illa qua Imperatores pagani eam vexarunt: quia isti in corpora , ille autem in corpora Scin corda irruebat. Sed de hoc inserius dicam, II. Tantae stragis auctor Arius suit. Is teste S. Epiphanio Haeres. 69. num. I. Ex ea Lybiae parte , quae AEgypto vicina est, &Alexandriae contributa oriundus fertur. Hinc patria Alexandrinum aliqui eum vocant, eique Ammonium parentem tribuunt. Externa corporis , oris, & habitus specie eam praeferebat virtutem, gravitatem ac modestiam, qua facile hominibus illuderet seam in verbis comitatem, urbanitatem , easque blanditias, ut omnium sibi animos conciliaret. Dialecticarum argutiarum erat
peritissimus. Eum e Luciani Antiocheni schola prodi iste probabile fit, quia Eusebium Nicomediensem Conlucianistam appellat, quo titulo Luciani Martyris discipuli gloriari, ac se mutuo indi-fitare solebant. schismaticus antequam haeresiarcha Arius fuit steletio quippe, de quo Cap. praecedente, schisma molienti adhaesit, ut scribit So' omenus L. I. Ηist. e. et s. Postea vero relictis esus partibus a Petro Alexandrinorum Episcopo Diaconus est ordinatus . Rursus tamen Ecclesia pul1ux est ab eodem. Nam cum Petrus Meletii fautores excommunicasset, nec eorum Baptismum
admitteret si dest Baptismi administratione, ac caeteris muniis Ecclesiasticis interdiceret ipse Petri Acta reprehendebat, neque ullo modo quiescere sustinebat. Narrant Acta S. Petri AleXandrini,quae Anastasius Bibliothecarius ex Graecis Latina reddidit, quod eum Arius 1 S. Petro in carcere constituto ec jam morti proximo in communionem recipi vehementius postularet, Christus Sancto Episcopo noctu apparuit velle discissa, causamque rei sciscitanti respondit : Arius mihi
scidit. Praecave timuino , ne eum iu communionem recipias. aeuin potius jubeto Achillae di Alexandro presisterit, qui post tuum exitum
recturi funt Ecclesiman meam , ne eum iu communiυnem recipiaut .
Verum Visionem hanc suspectam habent Critici, & Natalis Alexandre in Hist. Secuti Dissert. f., a quibus non distentior . Ea enim admissa oportebit dicere, vel quod S. Petrus mandato Christi non paruit, si Achillae & succelloribus illud non aperuit, vel Achillam & Alexandrum contra illud 1ibi manitestatum egisse :
339쪽
nam Achillas non solum in communionem Arium recepit, sed aqPresbyteratum promovit: Alexander vero cuidam Ecclesiae, ut populum instrueret, illum praesecit, ut statim dicam. III. S. Petro martyrio jam coronato, in Ecclesiam Arius irrepsit, & ab Achilla Petri succelsore in communionem susceptus Presbyter factus est, δc ab Alexandro in honore habitus. Haec ex Soromeno loco citato, cui addit S. Epiphanius, quod Ecclesiae cujusdam vici Prassecius futile dicitur. Ita Haeres. 69. num. I. ubi de
Ario : Ferunt, inquit, illum ex labia oriundum Alexandriae Presbyterum esse factum, qui tunc flauealensis cujusdam Ecclesiae Praefe- Huram gerebat. Et e uim quotquot Alexandria Catholicae communionis Ecclesiae sunt, uni Arehiepiscopo subjectae ,fuus cuique praepositutes Presbditer , qui Ecclesiastica munera iis a miniseret, qui circa EGelesias illas babitabant, eorumque eonventicula Vici, seve Laurae ab Alexandrinis vulgo nominantur. Idem fatetur Gelasitus CyZicenus,
In hoc tamen diversus, quod Arium dicat, non ab Achilla , sed S. Alexandro Presbyterum ordinatum. Itaque Arius Presbyter,& simul quasi Parochus erat. IV. Id quod Arium ad concipiendam & effundendam dieresim impulit, ambitio fuit & invidia in S. Alexandrum, quem sibi prauatum in electione ad Episcopatum Alexandrinum aegre ferebat . Quamvis Philostorgius secta Arianus L. I. Hist. num. 3. dicat: Arium eum suffragia pro Archiepiscopatu Alexandriuo in ipsum inclinarent, Alexandrum tamen sibi praetulisse, bosfragia in eumeransulisse. At Theodoritus cui major fides habenda est L. I. Hist.
cap. a. oppositum sentit: & hinc ad suae haeresis pestiferum virus evomendum permotum reserens : Eodem tempore , inquit, Arius, xi in Presisterorum ordinem erat adferiptus, ct cui faerorum mo-uminum expositio commissa erat, eum Alexandram videret Ecclesiae
adminiserationem fuscepisse, livoris impetum ferre non potuit: sed
inoidiae simulis exagitatus contentionis ae discordiae eaHas aucuparieaepit. Et calumnias quidem adversus sitam contexere ualias poterat , eum vitam ejus ct conversationem omni laude dignam videret. Invidia tamen eum quiescere non sinebat. Haue igitur nactus Daemos veritatis inimicus, ejus operε Ecclesiam misere dc perturbare coepit.
Persuasit exim illi, ut Amsolicae Alexandri doctrinae palam contra
caeterarum, causa & initium fuit. Quia autem Arius in Alexandri moribus nihil blasphemiae capax reperiebat, blasphemias convertit in Deum. Cum enim audisset Alexandrum in conventu de
Mysterio Sanctissimae Trinitatis publice disserentem, & Filium
340쪽
Patri honore parem, & ejusdem omnino substantiae cum illo asserentem , obmurmurare ac resistere coepit. Ita Theodoritus prosequitur : Et Alexander quidem Sacra m Literarum vestiis in=peus Filium ejusdem esse dignitatis cum Patre, eamdemque eum Deo , qui ipsum genuir, habere substantiam Uerebat. Arius vero aperιὸ ωeritatem impugnans, Filium Dei erraturam ct factaram vocabat. Addebat etiam fuisse tempus eum non esset, ct alia nonnulla , qua ex
ejus feriptis clarius cognoscemus. his indicat praecipvh Thaliam ab Ario compositam , de qua infra Atque hae ille, nos in Gelasia
solum, verum etiam in exterius conventibus Meeditibus assidue di serebat . Ruin etiam domos circumiens, quotquot poterat, in sententiam suam traducebat. Hucu 1que Tneodoritus.
Idem releri Socrates L. r. Hist. cap. s. ubi ait: Fortὸ quia die, praesentibus suis Presisteris unis eum reliqao suo Clero, de Sa-er anctae Trinitatis Maperto Alexander ambitiositu disputans, in
Trinitate esse docebar uuionem . Arius verὸ unus e numero Presisterorum , qui Alexavno parebant, vir artis dialecticae minimὰ ignarus, ratus Episcopum Sabellii obici dogma inducere, ad opinionem, quaeum Sabeliis dogmate ex adverso pugnat, contentionis studio deflexit, ii ue , quae ab Episcopo ditia fuerant, acerbius, ut videbatur, occurrit , ita disputans. Si Pater genuit Filium, exfendi iritium babet is qui genitus es. Ex quo manifestὰ liquet, fuisse aliquando tempus , cum non esset Filius : O necessario conscitur, eumdem ex nihilo ob sere. Haec prima Arianae haeresis nascentis vox, quae audita plures ad eam quaestionem excitavit, atque eam Ario circums nante magnum subito murmur excitavit.
VI. Blasphemae istius vocis sonus Alexandriae primum prolatae per universam AEgyptum & Lybiam ae superiorem Thebaidem perstrepuit, & tandem reliquas Provincias &Civitates concussit, adeo ut divisio opinionum exorta sit, quibusdam, si uepluribus, Alexandro & Catholicae veritati faventibus : quibusdam vero Arii errorem approbantibus, quem prae caeteris suscepit E lebius, non Caesariensis, sed alter, qui ante Berytiorum Episcopus tunc ad Nicomediae, quae in Bithynia est, Episcopatum irrepserat. Quae cum audiret ac cerneret Alexander, gravi exarsit ira,& collecto multorum Episcoporum Concilio, Arium & reliquos , qui sententiam ejus amplectebantur, Fadu movit, e Presbyter rum ordine illum ejiciens, & Episcopis per singulas urbes constitutis gravem de hac re scripsit Epistolam, quam per extensum refert Socrates L. I. Hist. c. 6. In ea praecipuum Arii patronum Eusebium Nicomediensem statuit s nomina autem eorum, qui Arium
in errore sequebantur haec fuisse scribit, Achillam, Althalem ,