장음표시 사용
321쪽
DE MANICARI s. 3I1dante Deo bella gessisse ejus justu digna dignis rependendo, additque , quod vocendi cupiditas, ulciscendi cxurilitas, impacatus, atque implacabilis animus, feritas rebellandi, libido dominandi , ct siqua similia , baec faut quae tu bellis jure cre antur . Bellum vero si justum sit non damnari, ostendit tum ex Joanne Baptista, ad quem accedentibus militibus & dicentibus Lucae I 3. v. I 4. xuid faciemus O nos non respondit, Arma abjicite: sed Neminem concutiatis, seque e alumniam faciatis, ct contenti sole stipendiis vestris. Tum ex ipso Christo qui Centurionis fidem laudavit quidem s sed militiar desertionem non imperavit. Mirum tamen mihi est, quod Manichaei, qui ex pugna A bello inter sua principia Mundum Moetera omnia processisse imo & in pugna consistere, ut ex dictis, asserebant, bellum postea inter homines reprobarent: Cum tame Sebastianus quidam de eorum Secta dux militum esset, qui res rente S. Athanasio in Apologia de fuga sua, ut Arianis faveret, in Catholicos crudeliter desaeviit. XV. In moribus & conversatione suavitatem ac modestiam , pr. cipue Electi exterius aflectabant, vitam austeram, humilem , caritatem spirantem profitentes, vultu demisto, & habitu contemtibili incedebant. Jejunia frequentabant: sed diebus Dominicis & Lunae in honorem Solis &Lunae, quibus cultum deserebant, vel tanquam Diis, vel tauquam Dei sedibus, ad quas animae purgatae serebantur. Diem etiλm Dominicum jejunio consecrabant, ut Catholicis, quibus ea die jejunium in gaudium Resurrectionis Domini in usu non erat, se opponerent; unae Manichau, qui Chri stum vere resurrexisse negabant, in contemtum jejunare volebant. Hinc factum est, ut die Dominico jejunare Catholicis scandalo esset. Sic S. Augustinus Epist.36. alias 86. ad Casulanum c. I a.
Die autem Dominico jejunare scandalum est magnum, maximὰ postea quam innotuit detesabilis multumque Fidei Catholicae Scripturisque Divitiis aperti me contraria haeresii Manichaeorum, qui fuas auditor bur ad jejunandum sum tamquam constituerunt legitimum diem.
XVI. Qui se hujus Sectae sereriores custodes, & majori Zelo ejus observantiae promotores esse gloriabantur, ex dictis, Elect rum sibi nomen usurpabant, caeteros Auditores, quasi Catechumenos , & nondum bene instructos appellantes. Hi tria signacula suis in moribus magna ostentatione jactabant, oras, mauuum, &sinus. Adoris signaculum pertinere dicebant, quod ab omni se continerent blasphemia : cum tamen nulli alii Haeretici atroci res quam ipsi in Deum Masphemias evomuerint. Oris signaculum sibi insuper arrogabant, quod nec vinum biberent, nec carnibus vcicereutur . De manuum fgnaculo. ambitiosius gloriabantur,
322쪽
quod ab animalium nece, & a stirpium laceratione temperarent. De signaculo denique sinus, quod castitatem colerent, nec uXores ducerent. Haec ex S. Augustino de Moribus Manichaeorum c. Io.& sequentibus. Signis tamen res ac mores non respondebant: sub ovina enim velle veri lupi erant, ovile Christi laniantes ore, manibus, sinu .
ore quidem dum simplicibus fallis suis dogmatibus illudentes, in
perniciem eorum animas trahebant. Dum licet a vino A carnibus
abstinerent, potibus tamen oc cibis delicatioribus tibi permissis ,
etiam ultra satietatem utebantur. Manibus, quia licet herbas Rhuctus evellere crimini deputarent, volebant tamen , imo cogebant alios ut ea evellerent, & ad se deterrent, quali aliud esset crimen patrare, aliud velle ut alter pro se illud patret. Quaedam tamen animalia homini incommoda absque scrupulo necabant: unde S. August. citato loco cap. IT. ait: xuid quδd a nece animalium nee ιοι ipsi in pediculis ct pulicibus di cimicibus temperatis Numquid in istis non erat anima Sinu denique, quia licet a conjugio temperantes continentiam se profiteri dictitarent, obscenis tamen impuritatibus, mille tamen impudicitiis se inquinabant, quarum aliqua exempla etiam de visu narrat S. Augustinus laudatus c. I9. Hoc verum est, quod insana praecepta multiplicabant, quae vel implere malum erat. Sic idem S. Doctor Lib. s. contra Faustum cap.6. Talia funi, inquit, isto praecepta Manichaei, ut si ea non faciatis , deceptores; si autem faciatis , decepti sitis. Neque euim orisus vobis praecepit, ut herbam ubu evellatis, ne homicidium perpe-rretis , qui discipulos subs per segetem transeuutes, ct esurientes, vellere Apicas Sabbato non prυhibuit, unde convinceret oe praefentes Iudaeos, ta futuros Manichaeos s illos quia Sabbato flebat, sos ver3 quia flebat. Sed plane Manichaeus praecepit , ut otiosis manibus vestris, de homicidiis vivatis alienis : 9 ilia quidem falsa sunt homicidia , sed vestra sunt vera, eum tali Damoniorum dominά miseras
XVII. Horrendum tamen ia execrabile facinus erat, quod Electi eorum in sua Eucharistia conficienda &sumenda patrabant, ut refert S. Augustinus L. de Haeres. cap.ain. Nimirum quod Electi eorum cogebantur tuam velut Eucharistiam conspersam cum semine humano sumere, ut etiam inde , sicut de aliis cibis, quos accipiunt , substantia illa Divina purgetur. Quod licet aliqui eorum
hoc se facere negarent: detecti fuere tamen ex confessione cujusdam puellae Margaritae nomine coram Tribuno facta, quae cum effet annorum nondum duodecim , propter hoc scelestum mysterium se dicebat esse vitiatam: quod 3c Eusebia quaedam Manichaea quasi
323쪽
quasi Sanctimonialis,se propter idipsum esse pastam,confiteri conjpulsa est . XVIII. At pudet me hisce vanitatibus & obscenitatibus legentem diutius detinere . Ex dictis deducere quisque poterit,
omnes in aliis haeresibus errores ac turpi tuaines divisim repertas, in hac una fuisse collectas, praeter eas quas de proprio addidit. Dum enim abjecta fide in Deum 1 cientiam boni & mali promittit, facta est sicut Serpens, qui Adamum & Evam seduxit. Unde ita concludam cum S. Augustino Lib. a. de Genesi contra Manichaeos c. as. Nulli loquacius atque jactantius promittant frietitiam boni oemati, er in i se homine , tamquam tu arb re, quae plantata est in med οParadisi, eam dignUcentiam demonstraturos se e e praefumuut. Et etiam quod dictum es,, Eritis sicut Dii, , qui alii magis dicaut , quam illi , qui per suam superbam vanitatem eamdem superbiam persuadere conantes a maut, animam naturaliter hoc es quod Deus est Et ad quυs magis pertinet apertio carnalium oculorum , quam ad istos, qui relicta interiori sapientiae luce, Solem illum qui pertinet ad ocπ-los corporis adorare compellunt '. Et omnes quidem Oretici generaliter Icientiae pollicitatioue decipiant, ct reprehen ut eos quos simpliciter credentes invenerint s ct quia omnino carnalia persuadent, quasi ad carnatium oculorum apertisnem conantur adducere, ni interior oculus excaecetur. Sed istis etiam eo ora sua displiceut, non propter paeualem mortalitatem, quam peccando meruimus, sed ita uegent Deum este corporum couditorem, tamquam apertis oculis carneis uu-ditas sa displiceat. Sed nihil vehemeutires istos designat O notat , quam quod dicit Serpensis Non morte moriemini: 1ciebat enim Deus, quoniam qua die ederitis aperientur oculi vestri se . Sisenim si credunt, qu)d Serpens illa Christus fuerit, ct Deum nescio quem gentis texebrarum, sicuti a mant, illud praeceptum dedi e eon gunt, tamquam invideret homini scientiam boni ct mali. His S. Augustinus Manichaeum comparat Serpenti antiquo: dum uterque falsa promissione scientiae homines fefellit, ac in perniciem traxit. Utrumque ergo anathemate proscriptum dimittamus.
XIX. Finiam ergo cum Cyrillo Jerosolymitano Catechesi 6.
num. 3s. Verum nos Dominas ab tali defendax errore : eaque Obbis adversus dracouem inimicitia tribuatur , ut q&omodo ipsi calcaneum observant f ita O vos illorum caput conculcetis. Memores estote eo rum quae vobis dicuntur . Iui concentus nostrarum rerum cum rebus
iliorum Raid lux cum teuebris comparata e xuid Ecclesiae gravitas ct sanctitas cum Mulcbaeorum exsecrandis iusitutis e me ordo , hie discipliva s hic gravitas ct ea moria s h)e viet femiuam ad libidinem . adspicere piaeAlum est. 'me connubium sancti naum s bic coxtrueati
324쪽
ides .iduitatis tolerantia s hie virginitatis eam Angelis certansdunitas: hic ciborum cum gratiarum actione perceptio : hic gratus in universarum rerum opscem .animus. Hic Pater Christi adoratur: hic ejus qui pluviam fundit metus ac tremor docetur : bie tonanti ac fulguranti gloriam ct honorem referimus. Haec dicia sint in consolationem etiam presentium Catholicorum , qui in praesenti Ecclesia dotes quas Cyrillus laudat, inveniunt: & sic adversus moder-
I. I. Haeresi Auctor. I. π π IERACITARUM haeresis in aliquibus Manichaeorum, in -- aliquibus Origenistarum Pholes , Hieracem seu Hi I. a. racham auctorem habuit. De eo Epiphanius Haeres.6 7.
haec refert: Hic in oppido Eopti Leontone vixit, humanioribus literis in primis eruditus , ac Graecorum disciplinis praefertimque me dicina ct aliis artibus imbutus: ad quas Aoptiorum quoque doctrinam aquaxerat: ac nescio, an O Asronomiae ae Maricarum artium scientiam attigerit. Fuit certὰ viariis artibus instructus atque explicandi peritus, ut ex illius Commentariis apparet: sed AEDptiorum tinguam potissimum calluit, utpote genere Prantius. Nec vero Grae eae linguae scientia mediocriter es perpolitus , Or acutissimo in omni
bus ingenio. Atque hic quidem orsi anus fuit, sed non in eo vita genere , quod esset orso dignum , perseveravit. Siquidem prola uas ct impastus d veritate excidit. Cum enim Veteris Novique Te- samoti scientissimus esset, ut ea de pellare suo velut expromeret, sccommentario scripsisset, multa de suo dogmate vanissime aspersit, sic quidquid visum es pro libidine fua proposuit. Haec de Hieraca νEpiphanius . ullae postrema verba cuique t retico applicari possunt: non enim aliunde haereses prodeunt, quam cum homo pro libidine sua Sacras Scripturas ad tuum s non ad Sancti Spiritus sensum audet detorquere. Hunc errorem detestatur S.Hieronymus Epist. so. alia Ios. ad Paulinum de studio Scripturarum his verbis: Taceo de mei s-ιibus , qui si forte ad Scripturas Sanctas post scalares literas Censerint , O sermone composito aurem populi mulserint, qui aid dixerint,
325쪽
Me Legem Dei putant: nee scire dignantur, quid Prophetae vel Aρω- soli se erint; sed ad sensum suum incongrua aptant testimonia, quasi grande sit, O non mitiosissimum docendi genus, depravare sententiar ,
ct ad voluntatem suam Scripturam trahere repugnantem . MOnitum
sane utile , ne Sacrarum Scripturarum studioli eas ad proprium , relicto Ecclesiae judicio, trahere praesumant. II. Hierax hujus haeresis auctor ab alio Hierace pariter IF ptio & Episcopo viro Catholico, ad quem S. Dionysius Alexandrinus literas dedit, ut ex Eusebio Lib. 7. llist. cap. 2I., distinguendus est. Similiter ab Heracla presbytero Alexandrino Origenis corio viro in Graecis disciplinis erudito de quo idem Eusebius L. 6. c. I9. Hunc ergo Hieracem haeresiarcham Lambertus Danaeus Op. de Haeres. cap. 47. suo in Monachatum odio Monachum iacit: dicit enim , hanc haeresim exortam fuisse ex Origenistarum schola, &post Monachismum non modo exortum, sed in pretio habitum , adeoque post Origenem & Paulum Eremitam, a quo primum
Monachatus emersit, additque, quod haec haeresis inter Monachos primum recepta est, qui quam vocant conjugii & ciborum ah-stinentiam voverant ,, Mansit autem diutissime etsi non ipso Hie- ,, racitarum nomine, cum quaedam illius capita etiamnum hodie is inter Monachos vigeant & defendantur. Latillime denique ,, tanquam teter quidam odor ditsusa est, quando omnes Mona- , , Cliorum, noΠ tantum AEgyptiorum, sed Europaeorum Sc Asia- norum cellas hic laetor occupavit & persuasit se. Haec e putrido suo stomacho de more contra Monachorum a conjugio& certis cibis continentiam evomit Danaeus . Dimillis tamen iis quae contra Monachatus vota blaterat, tum quia de hoc agere hic locus non est : tum quia in Vera Ecclesia & in Colloquiis satis egi a solum a Danaeo petam: unde didicerit, Hieracem istum haeresis auctorem Monachum fuisse. Epiphanius sit pra relatus dicit quidem , eum fuisse Christianum, sed Monachum non dicit. An quia post exortum Monachatum Hierax vixit e Si ita est : dici debebit,
omnes haereses postea exortas Monachos habuisse auctores, quod nec ipse admittit. An quia similia quae Hieracitae profitentur Mo nachi e Ita forte . Sed hoc citatis locis refutavi. III. Hujus haeresis ortum Danaeus ipse consignat anno 243. a Christo pasto, seu a Christo nyto 267. Baronius tamen ad annum 288. illum differt . Prateolus vero illam exortam putat Taciti Imperatoris &Eutychiani Romani Pontificis temporibus circa annum a Christo nato a 79. H Peracitas alio nomine Absinen tes a Philastrio Haerest 34. Diste appellatos, censet Baronius ad ann. 288. num. . Sed Philastrium nomine Absinentium Priscillia-R r a nitas Digiti co by Corale
326쪽
nistas potius quam Hieracitas indicare voluisse, existimant alii ,eo quod dicit,eos fuisse in Hispaniis & Galliis,cum Hieracitae maxime aegyptum pervaserint. Nec absolute negabo eam haeresim plures AE pii Monachos inscctile, hoc enim Epiphanius testatur Hae-re1.57. mina. I. Sed quod generale ac purum Monachorum institu- tutum ab ea prodierit, hoc Catholici omnes negant, ac negarunt semper : solus Danaeus cum suis assirmat. In hujus testimonium
IV. Placet hic enarrare ex Evagrio Pontico in Vitas Patrum conflictationem Macarii AEgyptii cum haeretico Hieracita relatam
a Baronio ad ann. 288. num. s. mebant praeterea voisse ad eumi Macharium Monachum haereticam quemdam Hieracitam , quod genus haereseos invenitur apud Aradiptum. Hic cum per multam loquendi artem plurimos fratrum qui Babitalant in eremo, conturbare
ausus esset, ct jam coram ipsis Mei suae afferere pravitatem, eique
resisteret ferior o contradiceret : ille verba simplicia argumentis caselidis eludebat. Sed eam videret Sanctus Mem fratrum periclitari :diuid opus est, inquis, nos verbis contendere ad subversiovem audien tiumst Exeamus ad sepulcra fratrum qui uos praecesserunt in Domino , ct eui nostram concesserit Dominus fuscitare murtuum de sepulcro , fetant omnes, quia illius Mes probatur a Deo. Sermo hic omnibus qui aderant fratribus placuit. Processerunt ad sepulcra. Hortatur
Macarius Hieracitam , ut evoca et mortuum tu nomine Domini . At
ille : Tu, inquit, qui proposuist, prior revoca. Et Macarius proserexens se in oratione ante Domiuum, ubi I .ieuter oravit, elevatis fursum oculis ad Deum: Tu, inquit, Domine, quis ex duobus uobis rediam fidem teneat, seude , elevato mortuo hue. Et cum haec di xisset , fratris cujusdam uomen , qui nuper fuerat sepultus, evocavit: cui ille cum de tumulo respoudisset , accedentes fratres continu) quae superposita erant, auferuui: Ur edusium eum de sepulcro resolutis f. ciolis , quibus constrictus erat, exbibuerunt viventeis . Hieracita vero ubi haec vidit, obstupefactus is fugam vertitur : quem fratres
quoque omnes issequenter extra terminos illius loci exturbarunt.
Hactenus Evagrius. Quid ad haec Danaeus f Dicent ne , Hieraci- citarum haeresim a Monachis susceptam st Si ita esset, Hieracita ille suillet ab illis veluti frater benigne susceptus, non tamquam malae fidei rejectus. Cumque Deus Monachorum fidem mirac Io comproba rit, evidenter inanisinavit, eam veram elle.
327쪽
rectionem negabant, animae tantum eam futuram allerentes . Ita S. Augustinus Haeres. 67. Epiphanius Haeres. 67. n. I. Quem errorem ab Origene mutuatum mille dicit, & sorte etiam a Manichaeis, aliis quos supra refutavi. Hunc errorem ita rejicit Epiphanius num. 6. Ad caruis eteris resurrectionem quod atti uet , nonne couzeuire illa carni debet, o vanissime Hieracet cum Sipsa loquendi ratio fatis vim illius arguat ' si textis resurreesio de eo nos dicitur,quod minime ceciderit. Σuidnam igitur illud est quod cecidit , quod sepultum es, atque distatum, praeterquam corpus s/ Neque enim de Assima sud dici potest, quae neque cadere, neque separari potes . Quare hic error alium turpior supponere debet, nempe quod anima sit mortalis .
menti proprias elle dicebant. Si enim Christus etiam in Novo nuptias volui siet, nihil Novi & egregii in Lege sua statuillet, quod in Veteri non futilet statutum: hinc in sui erroris patrocinium a vocabant Paulum ad Hebr. I a. v. I . dicentem : Pacem sequiminier sanctimoriam , sine qua nemo videbit Deum s ubi fauesimbuiam pro continentia sumebant. Si quis autem respondebat, Paulum ibi ii
telligere continentiam , non a nuptiis, quaS cap. II. U.Φ. Honora
biles & tborum immaculatum appellat, sed a fornicatione, ut exsequentibus apparet s statim ad alium ejusdem textum I. Cor. 7. v. 3 . confugiebant, ubi dicit: Mulier innupta virgo cogitat quae Domini sunt, ut sit faucta corpore 2Diritu . Ωuae autom nupta est, cogitat quae Dut muri quomodo flaceat viro, α divit a cit. Unde inferebant: Si diviso es, quom,do intercedere commumo potest e Ac si Deo non placeat sed viro , potestne haereditatem is Deo consequi e Haec ec alia in favorem sui erroris adducebant, praecipue quod Salvator ipse virginitatem elegerit.
iero de electione plura dicit Hieracas qua Salvator virginitatem , eontineutium, O casimoniam elegit: quis hoc non intelligit, de eodem delectu gloriari quoque Sanctam Catholicam blicam Ecclesiam e caudis Danaee r Sed eadem nihilo uas ct eos quoque qui honestis nuptiis illigati sunt, pro fui conditione flatus ad salutem per- ωevire puse non dubitat. Nam venerabiles esse nuptias ae Dei ais rante gratia Gisse Regnum oblivere, quis ex eo nou uostscat, quod Digiti co by Corale
328쪽
huod ad nuptias invitatus Salvator ipse fuerit, ut iis benediceret i . . Ideoque θ' adesse iisdem volit, ut eorum Ora praecluderet , qui contra veritatem disputant. Quare subdit ibi primum miraculum feci me , ut honestas nuptias prodigiis illustraret: quibus alia lubjicit. Unde apparet in Ecclesia Catholica laudari quidem ut perse-ci orem criam exemplo Christi virginitatis & continentiae statum,1ed nuptias tanquam Regno Dei consequendo, & doctrinae Christi contrarias non damnari s ut Hieracitae & alii haeretici faciebant: ideoque Ecclesia Catholica aeque nuptiis alligatos, ac virgines Rcontinentes sinu suo complectitur. IV. Tertio : puerulos ante usum rationis decedentes Regnum Coelorum capessere negabant. Nam cum dixerit Apostolus i. Timoth. 2. v. s. Non coronatur , nisi legitimὰ eertaverit: Si ne ii quidem qui certant, nisi id legitime praestiterint, coronantur, multo minus ii qui ad certamen ne quidem vocati iunt. Respondet tamen S. Epiphanius : Sed ut de puerulis agamus, quid de illis dicemus qui tu Bethlebem radaeae subinde propter Christum occisi funt f
'DIaero, utrum nec ue Caeleste Regnum consecuti sunt ' Euimveroco ecuti sunt, utpote labis omnis expertes . Nisi enim illud obtinuerint , tantum illis malum Domitius consciverit, cujus causa necati
sunt. Σαδd si ob eumdem prius intersitii funi, quam in certamen descenderent, ae praemium assequerentur, consequeus est, illius adventum Mundo potius detrimentam attulisse'. quoniam quidem causam illis praebuerit, cur immatura morte vitam per supplicia profu derent , er Regio nihilominus luterdicto a certamine perinde ac pro mio prohibiti fuerint. Deinde ex illo Sapientiae 4. v. I I. Raptus es ne malitia mutaret intellectum ejus, ostendit, Deum aliquando ad se rapere hominem in tenera aetare, ne in certamine malitia corruptus succumbat. Et demum idem probat ex dicto ipsius Christi Matth. I9. v. I 4. Sinite parvulos, ct nolite eos probibere ad me Qenire : talium es enim Remum CaeAram. Ut enim ait S. Augustinus L. I. de Peccat. Meritis & Remist . c. I9. Parvulus si percepto
Baptismo de bac vita emigraverit, soluto reatu , cui originaliter erat obnoxius, perscietur tu illo lumine veritatis , quod incommutabiliter movens in aeternum , justificatos praesentia Creatoris illuminat. Regnum ergo Caelorum pueri baptizati morientes consequuntur haeredit
te , quia fiacti Mis Dei, etsi non certaverint. V. Quarto: Paradisum fuisse corporeum, &sensibilem n gaste, S. Epiphanius resert. Quia vero hic fuit error etiam Origenis quem supra cap. 3 s. g.3. num. Io. refutavi: ideo ibi dicta adire Lector poterit.
VI. Quinto: Melchisedecum esse Spiritum Sanctum asser
329쪽
bant. Ita idem Epiphanius. In hoc cum Melchisedecianis ex parte conveniebant, contra quos cum egerim superius cap. 3o. , ideo hic ea repetere superfluum estet.
VII. Sexto : De Patre Filio & Spiritu Sancto Hieracas sentiebat, Filium a Patre re vera genitum & Spiritum Sanctum a Patre procedere , S. Epiplunio teste num. a. attamen de Filii Dei generatione & Divinitate pessime loquebatur. Quamdam enim Divinae substantiae divisionem excogitavit, similem ei, quae fit cum lampas, duobus oleum inter se communicantibus lychnis instructa,di plex lumen profundit. Ita exponit S. Hilarius Lib. 6. de Trinit.
num. II. Hieracas nescietis Dulgeriti nativitatem, nec Evangelicorum Sacramentorum virtutem adeptus, unius lucernae duo lumina
praedicavit, ut breuoruM bipertita dioso subsaniam Patrii ct Filii
aemuIaretur, quae ex uuius vasculi unguine accenderetur tu lumen , tamquam esset substantia exterior , ut olei in lucerea continens luminis utriusque naturam s vel certὰ ut lampas panro eodem intexta , utroque capite luceret, esseIque media materies tamen ex se utrumque profundens. Haec sultitiae humanae error invexit, dum quod fa-piunt, ex se potius, quam ex Deo sapiunt. Haec Hilarius. VIII. Et quidem hoc Hieracis ec aliorum Haereticorum in sortunium semper fuit, quod ex se ipsis non ex Deo sapere voluerunt.
Hoc praecipue Hieraci contigit, qui caeteroquin ingenio praeditus, Sc humanis disciplinis apprime instructus, dum Divinam scientiam exponere VTressus est, multa fabulosa & falsa de suo miscere
non crubuit . Nam ut refert Epiphanius num. 3. Inter caetera Gommentarios di lucubrationes de Opere sex dierum feripsit , quibus fabulas nonnullas ct vanissimas allegorias commeutus es : necnon alia quaedam ex Sacris Literis depromta e quibus ct Psalmos novitios diseouditos adjecit.
Austeram vitam professus est, & docuit fidem Epiphanius asserit 3 Consat illam ab eduliis omnibus sibi temperasse, ade)que fe-
Qerὰ Oixise, ut 2 vivo careret. Authores Nouuulli funi, ultra annos nonaginta vixisse, er ad extremum vitae tempus libros antiquarii mors
scripsi e . Librarius enim ct quidem peritus fuit, nec oculus ei ca-ιumit . Qui sub ipso ejus Sectam ex animo profitebantur, plerique ab animatis abstinebant. Sed qui post illum extitere discipuli , nihil praeter simulationem habuerunt i ex eodem Epiphanio. C Diuit ipso by Coosl
330쪽
I. π T T omnis aequivocatio tollatur, supponendum est, duosi fuisse Melctios, unum Ponticum & Ecclesiarum Ponti Episcopum, diversum ab eo,de quo locuturi sumu8. Hujus meminit Baronius ad ann. 28 s. n. II. ac de eo ex Eusebio L. 7. Hist. c. ultimo sequentia refert : Meletius, quem vulgo Mel Acti- eum docti homines ροcabant, talis omnino fuit, qualem quis hominem perfectissimum in omni genere dourinae vellet describere . ELquentiam quidem quud attinet, nemo illum pro merito laudaverit. Sed hanc facultatem a natura ipsi insitam fuisse , aliquis fortia e dicet. Reliquam verὸ peritiam ac multiplicem eruditionem, quis es quipsssit unquam superare e Certὰ quicumque vel femel ejus periculum fecerit, tu omnibus discipliis, quae ratioue nituntur, subtilissimum aedisertissimum fuisse fatebitur. Pam verb virtus et it aeque sanctimonia nullatenus iis dotibus inferior erat. Huue nos perfecutionis tempore in Palaesino latitantem septem annorum Datio videre meruimus. Ita
de hoc Meletio Eusebius . Hic est quem Magnum Meletium vocat Athanasius Orat. I. contra Arianos, qui Nicama: Synodo interfuit . Sebastopolis in Ponto mille Episcopum dicit Philostorgius. Pro Fide Catholica constanter ac sincere stetiste demonstrant S. Athanasii laudes, S S. Basilii in L. ad Amphilochium de Spiritu Sincto cap. ultimo dicentis : Sed ct magnum Meletium in eadem fuisse sententia, narrant qui cum eo versati Dut.
II. Alter Meletius seu Melitius Lycopolis in AEgypto Episcopus, quo Meletiani, & de quo hic sermo erit s quamvis inter
Veteres discordiam reperiam . Nam S. Epiphanius Haeresi 68. de hoc Meletio h.ec narrat: V quaedam in AEDpto Meletianorum fastio , quae a Meletio quodam in Thebaide olim Episcopo nuncupatur. xvi quidem ad Catholicam Ecclesiam suceramque Adem nihilominus
anaest: neque enim ullo tempore a Sanseae Catholicae Getesiae religione descivit. Floruit bic eodem quo Hieraces tempore , eamque or dine consequitur : quo etiam tempore S. Petrus Alexandrinus Episcopus vixit. Atque omnes si perfecutionis illius tempore fuerunt, quae a Diocletiano ct Maximiano Imperatoribus excitata est. 2μα
autem ad Meletium attinet, boc modo sese habuerunt. Hic Dio 2 91 L. GO a b