장음표시 사용
341쪽
Carponem, alterum Arium, Sarmaten, EuZoium, Lucium Gulianum , Menam , Helladium, Gajum, & cum his Secundum, ac Theonam olim Episcopos, illum Ptolemaidis, istum Marmaricae,
omnes numero quatuordecim: quos omnes in Synodo Alexandriae coacto centum circiter Episcoporum anathemate a se damnatos
dicit. S. Epiphanius tamen Haeres. G. dicit ab Ario septingentas Virgines Deo consecratas, Presbyteros septem, Diaconos duodecim, brevi fuisse seductos. Quid in hac causa gestum sit, dicam. q. II. De Arii damnatione , restitutisne, ct exitu .
I. E anno, quo Arius errorem suum prodere coepit, conir LI versia est. Eum innotuisse non ante annum II f. putat M'ronius. Alii ad annum 317. &S. Hieronymus ad annum 3 II. eum
differt. Conciliari tamen posse credo, si distinguantur tempora , illius primi ortus Alexandriae , ejus disseminationis per AEgyptum, & denique propalationem per totum Orbem, & dici de primo loqui Baronium, de secundo alios, &de tertio S. Hiero
II. Verum, quidquid de anno sit, Arius anathemate damnatus & gradu pulsus Alexandria relicta in Palaestinam abiit. Ibisngulos Episcopos adire, singulis adulari coepit, quo plures sibi
ac suo errori su Magatores adjungeret. Ex his quidam eum rec Perunt , quidam rejecerunt s quae mox ut ad aures Alexandri Patriarchae perlata sunt, praeter Synodicam, de qua supra , alias Epistolas ad plurimos Episcopos scripsit, quibus Arii oc Sectatorum ejus impietatem detexit. Dedit inter alias eruditissimam ad S. Alexandrum Episcopum Constantinopolitanum, Quam nobis CXhibet Theodoritus L. I. ΗM. c. . Arius e converso ad Eusebium Nicomediensem praecipuum suae causae patronum, & in errore socium literas dedit, quas legimus apud eumdem Theodoritum c. s.& Epiphanium Haer. 69. n.6. In quibus de Alexandro conqueritur, tamquam se ac sibi adhaerentes propter Veritatem injuste pers
quente . Se Ammonii filium vocat, & Eusebium Coniseiani an appellati quod verisimiliter S.Luciani Antiocheni simul auditores fuissent: non quod ab illo S. Martyre, quem tot laudibus cel hrat S. Chrysostomus, errorem acceperint. His literis acceptis Eusebius, ipse quoque impietatem suam evomuit, & ad Paulinum Episcopum Tyriorum, quem inter suos fautores Mius receniebat, Epistolam dedit, quam legere est apud Theodoritum L. I. cap. 6.T t a Epi-Diuiti sed by Corale
342쪽
Episcopi vero, quos suae cauta fautores Arius in dicta Epistola refert, sunt, Eusebius Caesareae Episcopus, Theodotus Laodiceae, Paulinus Tyri, Athanasiius Anararbi, Gregorius Beri, Aetius Liddae, quae postea Diospolis dicta fuit. Eos vero quos advers rios nominat sunt Philogonius Antiochensis Antistes, Ellanicus Tripoleos, & Macarius Ierosolymorum, quos calumniis inse
III. Interim Thaleiam suam Arius composuit: Thaleiam seu
Thaliam, vel a nomine unius ex Musis, vel a laetitia nuncupavit, cantilena quippe erat mollis & impura, ac nomen & modum a Sotade antiquo Poeta mutuatus fuit. In hac totum suae haereseos virus exprellit, ut illud suavibus modulis in nominum ac mulier cularum ad voluptates proclivium animos sensim instillaret. Ex ipsa aliqua fragmenta reteri S. Athanasius Orat. I. contra Arianosnum. s. ,, Non 1 emper Deus fuit Pater : sed fuit, cum Deus solus,, estet, nondumque Pater erat, postea vero lactus est Pater . Non ,, semper fuit Filius: nam cum omnia ex nihilo lintorta, resque ,, Omnes creat.e sint S factae,ipsum quoque Dei Verbum ex nihilo se factum est, & fuit aliquando cum non ellet: nec erat antequam ,, fieret: sed habuit quoque creationis initium. Erat enim, in- quit, solus Deus, nondumque erat Verbum & Sapientia. Cum, , autem nos postea voluit creare, tunc protecto unum quemdam se fecit, quem & Verbum & Sapientiam & Pilium nominavit, ut, , nos per ipsum crearet. Duas ergo Sapientias esse ait: unam
is quae propria sit occum Deo simul existat; Filium vero in ista se Sapientia factum mille , eiusque factum participem, Sapien-
tiam & Verbum nomine tenus elle appellatum. Sapientiata
se enim, inquit, per Sapientiam Dei sapientis Voluntate extitit. Sic aliud Verbum in Deo esse dicit praeter filium , cujus Verbi se participem factum Filium, ipsum quoque gratia Verbum &M Filium vocatum fuisse. Christum autem non esse veram Dei virtutem , scd unam ,, earum, quae virtutes solent dici, inter quas de locusta & eruca se non virtus tantum sed magna virtus appellatur Joelis a. v. a s. s,, alias porro multas este similesque Filio, de quibus David psal-
,, lit Psal. 23. v. Io. Dominus virtutum. Item Verbum natura , ut nos omnes, esse mutabile, suoque arbitrio, quousque volet,
se bonum perseverare: quod si voluerit, polle quoque ut & nosis mutari, cum mutabili sit natura. Quia enim Deus, inquit, b i,, num eum fore praescivit, idcirco hanc ei gloriam praeven .endo,, donavit, quam ho .no postea ex virtute consecutus est. Qua- ,, propter ea Gub operibus, quae praescivit Deus talem illum nascis, Voluit. . IV. Pr ilired by COO le
343쪽
se Deum. Nam tametsi dicitur Deus , inquit, non tamen verus,, est Deus, sed gratiae factus particeps , non aliter quam alii
is omnes, & quemadmodum res omnes secundum naturam di-
,, versae reditumiles Dei sunt 3 ita & Uerbum omnino alienum, is de dissimile est naturae proprietatisque Dei Patris , sed ad resse factas & creatas pertinet, quarum una ipsum est. In Thalia etiam scripsit, Patrem a Filio videri non posse , se neque Verbum persecte & plene suum Patrem posse intueri, vel se cognoscere, sed quidquid cognoscit & cernit convenienter pro
se suis viribus cognoscere & cernere, quemadmodum & nos pro is nostra facultate cognoscimus . Enilnvero, inquit, non solum M Filius Patrem non accurate cognoscit, utpote cui comprehendi ,, facultas desit, verum nec suam ipse naturam notam habet.
Addit similiter natura divisas, diversas , disjunctas, alienas- que, nec invicem participes esse Patris Filii &Sancti Spiritus is substantias, quin etiam, ut ipse ait, penitus inter se Zc substat se tia & gloria sunt infinite ditaniles . Itaque, quod ad naturae &is gloriae similitudinem attinet, Verbum ab utrilque, Patre vi-- delicet & spiritu Sancto alienum omnino elle docet: haec enim ,, sunt impii illius verba, qui item ait Filium ex se a Patre elle divisum, nullaque in re participem ejus esse a V. II iste particulis ex impia Arii doctrina excerptis exclamat S. Athanasius: Quis ergo bis ct carmine Naliae auditis, Arium quasi
ius cena de hujusmodi rebus jucantem jure Non oderit e Leuis non amo Dit illum, eum Dei nυmen proferre ct de Deo loqui videtur , illimum esse fer pentis mulieri dantis consilium e Ecquis verb aliis quae ibidem sequuntur perlectis, non tam elues ejus perspicit impietatem, quam fraudem, in quam ferpeus mulierem dolosὰ induxit. Has easdem blasphemias Arianos docuisse, testis est S. Alexander Epist pus in Epist. Encyclica quam refert S. Athanasius, qui in Libro de Synodis eadem refert. In aulam etiam irrepsit perfidus Haeresiarcha, &Constantiam Augustam Constantini sororem suis partibus addixit, in hoc etiam imitatus serpentem, qui mulierem seduxit , ut ejus patrocinio, & suasu viros deciperet. VI. Ecclesia interim scindebatur in partes . Eusebius Nicomediensis totus pro Ario, coacto in Mihinia Concilio literas ad omnes Episcopos dedit, adhortans ut Arium & suos in communionem admitterent, & Alexandrum ipsum ad pacem cum illis ineundam impellerent. Una ex his Epistolis ad Paulinum Tyri Episcopum,de qua supra apud Theodoritum L. I .Hiaec.F.,legitur, in qua gratulatur , quod Eusebius Caesarienus veritati verius. blasphe-Diuitiam by Cooste
344쪽
blasphemiae in tuendae se adjunxerit. M opposito S. Alexander Epistolis & malis artibus Arianorum libellum opposuit, eumque
misit ad Episcopos AEgypti, Thebaidis, Lybiae, Pentapoleos, Syriae , Lyciae, Pamphiliae, Cappadociae, Asiae M. qui ipsi subscriθplere, & summa consensione ad tuendam fidei veritatem cum ipso conspirarunt, ut ex Theodorito L. I. Hist. cap. 4. Certiorem
etiam de Arii haeresi , & turbis ab ipso in AEgypto& Palaestina excitatis , fecit Silvestrum Romanum Pontificem, ut testatur Liberius in Epistola ad Constantinum. Noverat enim ad Summum Pontificem pertinere judicium de causis fidei, quas nomine majorum tota intellexit Antiquitas.. VII. me eum audi et Imperator inquit Socrates Lib. I. Hist. cap. 7. gravissimo dolore perculsus es, suamque esse ducens hanc calamitatem , eis iocubuit, ut excitatum malum quamprimum restiugueret. Proinde literas mittit ad Alexandrum er Arium per virum
Deetatae fidei Hostium nomine Episcopum Cordubae, quae Hispaniae civitas est, quem quidem Imperator ct amabat O colebat plurimum.
Deinde subjicit exemplum literarum Constantini: quas exhibet etiam Eusebius L. a. de Vita Constantini c. 64. &seq. In eis totus est pius Imperator in suadenda pace & concordia inter Alexandrum & Arium, & tollendis ab Ecclesia dillensionibus tanquam de re ut sibi falso persuadebat summam Religionis non ta
VIII. Verum clim hoc pro votis non eveniret, Alaxandro pro Fide Catholica stante, Ario vero pertinaciter renitente, ac in dies magis turbas excitante, Silvestri Romani Pontificis consensu &auctoritate, Nicaeae in Byttania Concilium cui 3I8. Patres aliique, inter quos S. Athanasius adhuc Diaconus, interfuere, coactum est squod est celeberrimum Nicaenum I. in quo Arius cum suo errore damnatus est, & controversia de die Paschatis definita, ipso Imperatore praesente &Catholicae veritati subscribente. De hoc t stes habemus Eusebium Pamphili L. a. de Vita Constantini cap. 6.& seq., Socratem L. I. c.8., & Theodori tum L. I .Hist.c. 7. Fidem ine' statutam Ecclesiis omnibus suis literis Constantinus promulgavit i Eusebio teste L. a. de Vita Constant. c. I 7. Arium cum luis discipulis exilio mulctavit, perpetua ignominia notavit, jubens eum M Sectatores ejus Porphyrianos vocari, a Porphyrio apostata, & Christianae Religionis hoste, ut cujus imitabantur moreS, V a bulum etiam naberent. Arii quoque Thaliam ejusque Libros flaminmis tradi jussit, poena mortis indicta ei, qui illos occultasse deprehensus fuisset. IX. Hoc Imperatoris Edictum legimus apud Socratem Lib. 2.
345쪽
cap. s. his verbis: Cum malas ct impios homines imitatus sit Arius.
aamdem eam illis poenam infamiae meretur subire. Memadmodum erra Arphdirius vera pietoris inimicus compositis adserras oristiana uis Religionem nefariis voluminibus, dignam mercedem retulit, at o ipsa
infamis sis apud posteror multingae oppetitur opprobriis, ct impii Gaalibri penitus fueriat aboliti: ita plaeuit Arium Se torenue
ejus Porphyrianos vocari, ut cuim imitati funt morer, ejus etiam va-eGaIo appellentur. Praeterea si quis fortὸ Iiber ab Ario eo eriperi reperiatur, flammis eum obfumi praeci mure ut nos solim prava illius Mesrisa funditus aboleatur 3 fed ne monamotum qaidem ejus silum posteritati relinquatur. Illud etiam denuntio , qabd si quis Iibrum ab Ario compostum occultasse deprehensus sit, nee eum flatim ablatum igne eombusserit, mortis paream subibit. Simulatque enim is
Me facisore fuerit depreMufus , capitali supplicio ferietur . Ita tu exterminium Arianae blasphemiae pius Imperator decrevit. X. Quinquennio tamen post damnationem in Concilio Nicaeno, nimirum anno 33Q. , Constantia ejusdem Imperatoris sorore morti proxima postulante, Arius in Aulam vocatus est . Leguntur Constantini Literae ad Arium apud Socratem L. I. Hist. c. I s. quirem narrat factam industria cujusdam Presbyteri, Ariani quidem sed occulti, quem Constantia moriens Constantino fratri commendaverat . Is Sratiam Imperatoris adeptus, causam Arii apud ipsum agere ccepit, a maπs , eum non aliudfentire, quam quod a Θουο decretum fui et, ct si is conspectam ejus admisteretur, δε- nodi decretis eo enorum esse, ct e causa eum falsis insimulari.
Novia atque admiranda Imperatori vi sunt 3 quae is Presistero disebantur . Sic igitur ille respondit Presistero . Si Arius Decretis Θ- nodi subfribit, ct eadem fretu eum dFuodo, eum iu DHum meam admittam libens, ct eam honore remittam Alexandraiam. Hae locu
rus , confestim ad illum feri t.
Epistolam quam Imperator dedit ad Arium cIementiae & nignitatis plenam placet ex Socrate reserre: Victor Constantinus Maximus Augustus Ario. Pompridem gravi ati tuae signi catum es, ut ad Comitatum uosram venires , quo M satis nostrae conspectu perfrui posser. Sed mirari satis non possumus, quod confisim id non praesiteris. Conscenso igitur vehiculo publico ad Comisatam nostrum
venire accelera , ut πυIram clementiam ac beneficentiam expertus ,
in patriam reverti possis. Di nitas te fervet, frateν dilem a. Data aste dιem quintum Calendorum Due-rium. Hisce tegminis scribit Imperator: ad quem e Αd Arium Ecclesiae transfugam, ut eum reducat. Merito igitur Socrates ait: me ιινὸ mirari subit Imperasoris sudium atque zelum, quo erga Religionem erat Ufetis .
346쪽
Ex hae enἰm episeola praecipue apparet, quὸd Arium saepissimὸ ad pa
silentiam cohortatas fit. Quippe illum reprehendit, qu)d eum ipserebras ad illum dedi et literas, nihilominus ille ad viam veritatis redire minimὰ properasset. XI. Arius igitur aceeptis Imperatoris literii haud multὸ post
Constantinopolim venit. Erat cum eo etiam Eu jus, quem Alexander Diaconatus honore exuerat, cum Arium ejusque focios deponeret. Eos Imperator ad conspectum Dum admisit, interrogavitque utrum
fidei consentirent. Illis protinus assentientibus, Imperator libellum Mei. suae tradere eos jubet. Formulam ergo obtulerunt Principi specie quidem Catholicam, sed aequivocam, & quae errorem suum non excluderet. Talem inter alios exhibet Socrates Lib. I. cap. 26. Credimus in unum Deum, Patrem Omnipotentem, ct in Dominum risum orsum Filium ejus, qui ex eo factus es ante omnia fecula :Deum Verbum, per quem omnia facta funi, quae in Caelo ct quae in terra &c. Atque ita se corde credere Deum testem ac judicem advocantes, se in communionem recipi postularunt. Unde pius Imperator nihil fraudis latere existimans, eis Alexandriam revertendi licentiam indulsit. XII. Anno itaque 331. Alexandro jam defuncto, ejusque in Iocum Athanasio Episcopatum gerente , Arius Alexandriam revertitur . ad quem Eusebii Nicomediensis Epistolam quoque detulit, ipsum adhortantis, ut Arium in communionem reciperet. Verum cum Athanasius hominem captiosum agnoscenS,eum recipere renueret, Imperator Eusebio suadente, ut eum cum sociis admitteret, movit. Restitit tamen Athanasius, & Imperatorem per literas docuit . fieri non polle, ut qui fidem semel violassent,ia anathemate perculsi essent, rursus de integro, maxime non probata per poenitentiam fide , reciperentur . Id moleste ferens Imperator, Athanasio rescripsit, si mandatis ejus non par ret, aditumque omnibus petentibus in Ecclesiam non aperiret, se mistiirum continuo aliquem, qui ipsum deponat, & extra patriam suam deportet. Cumque nec his Athanasius flecteretur , hinc occasionem Eusebiani sumserunt persecutionem in Athanasium excitandi omnibus notam a quam invicto animo pertulit ac
superavit. H c ex Socrate L. I. e. 27. , SOZomeno L. a. c. 22. Ma& ex ipso Athanasio passim. XIII. Anno a a s. Ad dedicationem Ecclesiae, quam Ierosolymmis Imperator construxerat, frequentes Episcopos juilerat convenire. Eos ergo, priusquam illuc convenirent, in civitate Tyro collectos causam Athanasiit variis criminibus ab Arianis accusativentilari praecepit, quo sexaginta Episcopi majori ex parte Ariani
347쪽
accessere, ubi, quamvis Athanasii innocentia comperta futilet, Synodali tamen sententia depositus fuit s ac Synodus relicta Tyro
Ierosolymam veniens Arium cum sociis in communionem recepit . Haec refert Socrates Lib. I. c. M sequentibus.
Deptiefata Synodo Tyria dicit Epiphanius Haeres. 68. n. 7.ruod ei praeerat Eusebius Caesariensis cum aliis in Arianorum ogma propensis . Aderant ex Catholica AEgypti Ecclesia &Athanasio subjecta Episcopi quidam vitae sanctitate praediti, inter quos Magnus Potamo olim Heracleae Episcopus, vir ardore veritatis aestuans, & summa loquendi libertate potens, qui pro fide
confessione alterum in persecutione oculum amiserat. Is Eusebium fedentem ct judicantem, flantem vero Athanasium con hicatus, δε- Iore confedius ct illae mans, cujusmodi suceris mentibus Uuvenire folet, magna voce adversus Eusebium iuvetitus es. Et te ne , inquit,
Eusebi sedere, O innocentem Athanasiam a te judicari e dinis i usustinere possit ' Die sodes, nonne me eum persecutionis tempore incusodia fuisti e Atque ego quidem oculum pro veritate perridi s tunIIIJ corporis parte mutilatus es, neque mar rium subiisi, sed etivusi teger que consistis. xuanam ratione e cusodia evolasti, nisi quod perfecutioribus no is nefarium facinus admissurum te esse recepisti, vel etiam admisisti e me Eusebius audiens ma opere doluit, ct repentdsurgens Concilium dimisit. A qualitate Judicis, colligat quisque, quale estet adversus Athanasium Tyrium Concilium, simile
ei certe cui adversus Christum Caiphas praeerat. XIV. Anno 336. urgentibus Arianis, qui ad Concilium contra Marcellum Ancyranum Nicaenae fidei defensorem Constantinopoli convenerant, ut Arius,quem plebs Alexandrina ab ingressit Ecclesiae arcebat, in communionem Constantini mandato reciperetur , & gratia ipsi a Synodo Jerosolymitana concessa frui lic
ret , Imperator ipsum Constantinopolim vocavit. Ibi oblata pie tissimo Principi Nicaenae fidei formula, ita se credere juramento confirmavit, aliam tamen perfidiae suae formulam sub ala reco dens , ad quam juramentum suum restrictione mentali dirigebat, ut tradit Socrates L. I. c. 38.: cui fidem praestans pius Imperator, Alexandro tunc Constantinopolitano Episcopo mandavit,ut Arium in communionem reciperet. Alexander Apostolicus Antistes , fideique Nicaenae propugnator ingenuus s dolens nimia Principis credulitate Arium, Eusebium Nicomediensem & Arianos trium-pbaturos , ad preces dc jejunia una cum S. Jacobo Nisibi Episcopo
confugit. XV. Quae sequuntur ex Socrate loco citato referam is Eratis tum dies Sabbati. Postridie vero sperabat Arius , se in Ecclerim. m. Par. II. V v sia Diqitig o by GOrale
348쪽
- sia cum reliquis fidelibus conventurum. Sed perditis Arii co se natibus Divina ultio jam instabat. Egressus enim ex Imperialiis Palatio, Eusebianis satellitum instar eum stipantibus, per meis diam civitatem magnifice incedebat, omnium Oculos in se se convertens. Cumque venisset juxta forum, quod dicitur Coninis stantini, quo in loco statua porphyretica posita est , terror qui- ,, dam ex conscientia scelerum ei subortus est, & cum terrore se simul alvus relaxata. Percontatusque, num in proximo essentri latrinae, cum post Constantini torum este didicisset, illuc peris rexit. Mox animo deficere coepit, & una cum excrementisse anus ipsi delabitur, & id quod medici vocant apepsthisma, pr se tinus per anum decidit. Subsecuta est sanguinis copia s ac po- stremo tenuia intestina, simul cum splene ac jecore effusa sunt. ,, Et ille quidem continuo animam exhalavit. Latrinae autem se illa: Constantinopoli post sorum Constantini, sicut antea dixi, M,, post macellum, quod est in porticu , etiamnum monstrantur: Sc cunctis praetereuntibus digitum ad eas intendentibus, genus,s mortis Arii perpetuo memorabile posteris reddunt ,, . Cum haec ita accidissent, ingens terror ac moestitia animos eorum , qui cum Eusebio Nicomeaiensi erant, occupavit: faminque hujus rei, non per totam modo civitatem, sed per universum, ut ita dicam, Orbem terrarum dispersa est . Imperator vero Christianae Religioni eo magis adlue sit, cum Nicaemat fidei veritatem Dei ipsius testimonio confirmatam este intelligeret . Hactenus
Socrates . mae confirmantur ex S. Athanasio Orat. I. contra Arianos, Theodorito L. I. Hist. cap. I . &L. 4. Haer. Fab. cap. I. S. Epiphanio Haeres G. & Sogomeno L. a. Hist. c. a9. Hoc Divinae
justitiae sententia Arii exitiale supplicium fuit, ut qui Judam Christi proditorem imitatus, Christi fidem prodiderat, S: ipse sicut ille
viscerum dissusione interiret.
q. I I I. Cansantini mors, Iulius Rom. PonL, Arianae haeresii furor.
I. V Equenti anno, nimirum 337. ut refert Socrates Lib. I. Hist. o cap. 39., Coustantinus Imperator in morbum incidit, a quo ut levaretur Helenopolim prosectus est: ibi enim juxta urbem aquae calidae erant, quarum lavacrum salubre aemotantibuS erat. Sed morbo ingravescente, urbe oc balneo relictis, Nicomediam se tra stulit, ibique Baptisma suscepit. De tempore tamen & loco in quo Constantinus baptiZatus fuit, controversia est , de qua hic agere locus
349쪽
Iocus non est. Quare modo suspendo, Baronio & aliis subscribere, asserentibus ab anno I 24. , & quidem Romae a S. Silvestro baptigatum fuisse . Subinde testamentum condidit, in quo tribus filiis suis Constantio, Constanti, & juniori Constantino Imperium divisit. Testamentum secreto tradidit Presbytero illi secta Ariano sibi familiari, quem Constantia soror ipsi commendaverat, mandans ei, ne alteri quam filio Constantio, quem Orienti praefecerat, illud in manus traderet. Cumque aliquot diebus supervixisset. absentibus filiis, mortuus est Constantinus , 3c quidem in Cath lica fide, ut inter caeteros ostendit Natalis Alexandre Hist. Seculi 4. Diisert. 24. Vixit autem annos quinque & sexaginta, ex quibus unum & triginta imperavit. II. Accepto de Constantini parentis obitu nuntio, Constantius Constantinopolim advolavit, & demortui corpus illuc jam translatum, in Ecclesia Apostolorum, in qua sibi sepulturam elegerat, honorifice condidit. Interim Presbyter ille , de quo supra, testamentum Sc mandata, quae Constantinus moriens ipsi commiserat, Constantio filio obtulit. Qui legens, in testamento sibi tradi orientis Imperium, ac summopere gavisus, Presbyterum illum in honore habere coepit, multumque auctoritatis ei concessit, ac liberum in Palatium ingressum habere praecepit. Hac licentix Presbyter ille utens sectam Arianam, tum Imperatoris conjugi. tum Eunuchis instillare coepit. Ea tempestate Regii cubiculi Praepositus erat Eunuchus quidam nomine Eusebius . Huic Presbyter persuasit, ut opinionem Arii amplecteretur. Quo factum est, ut caeteri etiam Eunuchi in eandem sententiam adducerentur. Sed& ipsa Imperatoris uxor, dc spadonum & Presbyteri hortatu Arii partibus sese adjunxit, nec multo post ad Imperatorem .gium haec lues pervenit. Paulatimque evulgata, primum qui-:m his qui in Palatio militabant innotuit, deinde ad ipsum quoque Regiae urbis vulgus promanavit, ut primum quidem in palatio etiam cum mulierculis hac de re quaestio haberetur , deinde per singulas urbis domos transiens, alias quoque Urbes ac Provincias invaderet: sicque parva scintilla ingens contentionis incendium excitavit. Et haec quidem in Orientis dumtaXat urbibus agebantur s Urbes enim Illyrici, & quae in Occidentis partibus, ubi Constantinus iunior imperabat, interim quievere s quippe quae Nicaeni Concilii decreta labefactare nollent ex Socrate Lib. a. cap. a. III. Sic pace a paganis obtenta, aliud bellum invidia DiabolieXcitavit, eo atrocius quia internum, & inter ipsa ejusdem corporis membra, quae ad ejus dissolutionem armavit ad pugnam, ac praecipue ipsos Ecclesiae Antistites ac Pastores, ut eorum multos
350쪽
vertens in lupos, perniciem gregis redderet faciliorem . Tum uiatum ergo in Oriente per supradictum Presbyterum Diaboli mianistrum excitatum, ac Imperatoris Constantii potentia munitum, lucro suo Eusebiani deputantes, omne studium eo direxerunt, ut in locum Athanasii pro Catholica fide pugilis invicti, bc eorum opera a custodia sui gregis jam deturbati, alter suae factionis dea putaretur . Sed eonplium illorum pravenit Athanasii reditas , qui
Alexandriam reversus es Regiis munitus literis, quas unas ex Augustii Consantiuus Iunior patri cognominis ad populum Alexandrianum fori erat. Ita Socrates L. a. c. a. qui earum literarum exemplum subjicit. Contigerunt haec anno 338. IV. Praefatis literis se opponere ausus non fuit Constantius. Unde Athanasius Treviris relictis, ubi duobus annis &quatuor mensibus exul permanserat , trajecta Lybia in AEgyptum, & tandem Alexandriam pervenit incredibili, tum Cleri, tum fidelis populi gaudio & plausu exceptus, omnibus etiam ex agris & remotioribus locis ad eum invisendum accurrentibus. Movit hoc Arianorum animos, qui praecipue Attianasii reditum ferre non Valentes, novas adversus ipsum calumnias instruxere anno 339.& potissime, quod a Synodo Tyria exauctoratus , absque alia Synodo temere Sc contra Canones sedem repetierit. Quas calumnias ab Episcopis Alexandrini Patriarchatus in Concilio egregie dii tas , ad Julium tunc Romanum Pontificem detulerunt, ad quem accurrens etiam Athanasius in Synodo Romae coacta absolutus fuit: 8c cum eo etiam Paulus Constantinopolis Episcopus, Ascle-pas GaZae, Marcellus Ancyrae, Lucius Adrianopolis ab Ecclesiis suila pulsi. Hi enim etiam Romam ad dicendam causam suam c ram Julio adventarant.
V. Totum hoc enarrans Socrates L. a. Hist. c. I s. Eodem tempore , linquit, Paulus quoque Constanti potis Episcopus, Asclapas Gazae, Marcellus Au rae , qua est urbs minoris Galatiae, Lucius denique Adrianopolis, alius aliam ob causam accusati ct Ecclesiis fuispus in urbem regiam adventant. Ubi eῶ lio Romanae Urbis Episcopo causamsuam exposuissent, ille, quae es Romanae Ecclesiae prae regativa, liberioribus literis eos communitos in Orientem remisit, singulis feram suam resiluens , simulque per ringens illos, qui supra dictos Episcopos temere deposuissent. Duque illi Roma digress , O lii Episcopi litoris freti fuas quisque Ecclesias occuparant, oe Epi-flotas ad eos quibus scriptae fuerant miserunt. Haec Socrates. Eadem refert SoZomenus Lib. 3. Hist. cap. 8. , ubi narrato ad Iuliam recursu praefatorum Episcoporum, subdit: Episcopus igitur Romanus cum Angularum cousas coguovisset, omnesque iv Nicae