장음표시 사용
51쪽
Christus ipse Iocis supra ex Evangelio allatis testatus est. Unde S. Cyprianus Epist. sa. ad Antonianum ait: Neque enim praejadicamus Domiuo judicaturo , quo minus si paenitentiam plenam est jusam peccatoris tu uerit, tunc ratum faciat, quod a nobis fuerit hic sa-
VII. Non desuerunt S. Cypriani aetate, qui graviorum criminum reis veniam denegarent, quorum ipse meminit prae laudata Epistolas ubi tradit, quosdam antecellores suos Episcopos dandam pacem moechis non putaviste, & poenitentiae locum adulteris in totum clausistes non tamen quia cum Montanistis crederent in Ecclesia non elle hanc potestatem, sed ex mero rigore diici plianae . Quare ait: Mu tamen a Gepiscoporum Dorum collemo reces ferunt, aut Catholicae Ecclesiae unitatem , vel duritiae , mei censura suae obstinatione respue ut, ut quia apud alios adulteris pax dabatur, qui non dabat de Ecclesia separaretur . Mauente concordiae UiΠculo ,
U' perseverante Catholicae Ecclesiae Sacramento , adium suum dispoirct dirigit uuusquisque Episcopus, rationem propositi fui Domino re diturus . Quod Cyprianus, qui oppositam sententiam acriter tuebatur , non dixistet, si diversitas fuisset in dogmate, ut scilicet dandam pacem moechis negassent, quia putassent cum Montanistis hanc in Ecclesia non esse potestatem . VIII. Hac ratione, quia ex rigore disciplinae statutum fuerat, ne quorumdam graviorum rei, adhuc peracta poenitentia, ad Clericatum, vel Episcopatum promoverentur, non proinde velut rami ab Ecclesia praxili censebantur, dicit S. Augustinus Ep. so.
modo I 8 s. ad Bonifacium cap. Io. sic: Ut enim constitueretur in Ecclesia, ne quisquam pos alicujus criminis paenitentiam clericatum accipiat, vel ad clericatum redeat, vel in clericatu maneat, nou de
Aperatione indulgentiae, sed rigore faelum es disciplinae: alioquin con ιra elaves datas Ecclesiae disputabitur, de quibus dieium est ,, Qu,nsolveritis in terra , soluta erunt M in Coelo,,: sed ne forsitan eti mdetems criminibus, De boxoris Ecclesiasici auimus intumescens s perbὸ ageret paenitentiam, severis e placuit, ut post actam de crimmive damnabili paenitentiam, nemo sit Clericus s ut desperatione tem poratis altitudinis, medicina major, O verior esset humilitas. Haec& alia ibi Augustinus. Cui antiquae Disciplinae rigori respondet modo ob aliqua graviora crimina etiam post poenitentiam imp sita IrregularitaS. Quia vero quis objicere potuisset, quod Et Sanctus David criminibus mortiferis paenitentiam egit, ct tamen in δυπore suo pe sitit. Et Beatum Petrum , quando amarissimas lacrymas fudit , uti
52쪽
det: Sed non ideo supervacua putanda es pseriorum dili vita, qui tibi fatali utibil detrabebatur, iamilitati aliquid addiderunt, quo salus tutius muniretur, experti credo aliquorum ias paenitentias per Ufellatas honorum potentias. Cogunt euim multas invenire mediciuar multorum experimenta moν horum. Verirm tu hujusmodi causis ubi per
graves dissensionum scissuras, non baist aat illius hominis VI periculum, sed populorum fruges jaceut, detrisendum est aliquid Iezeritati,
ut majoribus malis fanandis caritas Aucera subveniat. H.ec ex S. DO-ctore placuit subjicere, quia in Inultis inservire pollunt. IX. Nunc ad Montanistas revertor, quorum inclementiam erga lapsos in graviora peccata S. Hieronymus in lip. 27. alias s ad Marcellam ita sugillat: Illi ad omne pene delicium Ecclesiae obf
raut fores s nos quotidie legim*s: malo misitentiam peccatoris quam mυrtem. Et Numquid qui cadit non refugit, dicit Dominus e Et Conoertimini ad me Alii eoueterientes, π ego curabo contritiones
Cestras. Rigidi autem sunt, non quo O ipsi pejora που peccent : sed hoc inter nos Em illos interes , quod illi erubescunt peccata consteri quasi justi, nos dum paenitentiam agimus, facitius venium promeremur . In hoc cum Montanistis concordare videntur moderni Heterod Xi, qui dum negant peccata aperienda et se per Consessionem Sacerdoti , sed soli Deo s consequenter dicunt, in Ecclesia non esse potestatem remittendi peccata: imo Montanistas superant f nam Montanistie aliqua saltem peccata minus gravia remittendi potestatem Ecclesiae concedebant f isti vero nullam, sed omnia soli Deo absque ullo Ecclesiae opere remittenda reservant. X. In hoc errore cum Montano & Montanistis convenerunt
Novatiani, de quibus infra: hi autem illum a Montanistis acceperunt . Nam primus qui illum evulgavit fuisse creditur Mont nus : quamvis oppositum videatur stntire Vincentius Lirinensis
in Commonitorio num. as dicens : Σuis ante erudeossimum Nou tianum erudelem Deum dixit eo qu)d maIlet mortem morientu, quamst revertatur O .ivat e Dici forte posset, Novatianum fuisse primum qui Deum crudelem fecit, quia peccatorem neque a Deo sperare veniam posse doceret s sed neque hoc sustineri potest. Teste enim Socrate Lib.4. Hist. c. I . Novatus cum Montano sensit, nimirum veniam non per Ecelesiam, sed a Deo unice esse sperandam. Cyprianus tamen, seu alius Lib. contra Novatianum, videtur asserere, hunc lapsis consequendae etiam a Deo veniae spem
ademisse. Sed de hoc infra. Tom. VILPar. IL F s. VII. Diqitigod by GOrale
53쪽
q. VII. Montani error de fuga in persecutione.
I. ' ontanus qui studio rigidioris disciplinae excessit, ut ha- 10 ctenus vidimus, helo quoque Fidei, sed non secundum
scientiam, accensus alium statuiterrorem, nimirum, non licere Christianis urgente persecutione quacumque fugam capere. Hinc
Montanistae martyrii amore flagrantes se pradicabant, &plures esto numero martyres jactitabant, & noc cervisimum prophetici , quem se habere 3loriabantur, spiritus indicium esse praetendebant: quos tamen saepe laudatus antiquus Scriptor apud Eusebium L. f. Hist c. I 6. falsos martyres appellat . Nam etiam alii Haeretici plurimos se habere martyres praedicant, &praecipue Marcionitae, qui tamen nec pro verae fidei & Christi consessione mortem subiere, quod ad verum martyrium necet Tarium est : A addit, quod quotiescumque Ecelesiae viri ad martyrium pro vera fide subeundum vocati una cum quibusdam de Phrygum haeresi , qui martyres dicuntur, casu quodam coierunt, 1 emper ab illis distentiunt, &communionem illorum sollicite vitantes, gloriosum martyrii exsetum consequuntur: & afleri recens exemplum de Cajo 8c Alexam dro in urbe Apamaea Martyribus. Quod apud Eusebium cap. I 3. Apollonius testatur de Alexandro Sc aliis quos martyres praedicant Montanistae, qui pro aliis potius delictis poenas dederunt, quam pro fide palli fuerint. II. Hunc tamen errorem Tertullianus factus Montani stata, etiam adoptavit, & pro tuendo scripsit Librum de Fuga in pers
cutione ad Fabium, in quo pluribus conatur ostendere, non licere vero Christiano in persecutione tugam arripere, sed debere eam fortiter ad mortem usque tolerare s bc hoc elle argumentum, quod ille accepit Paracletum, ac Librum ita concludit: Et ideo Par
rietas necessarius dedatior omnium veritatum exbortator omnium ι
Ieramiarum : quem qui receperunt, neque fugere persecutiouem, se que redimere nozerunt, habentes ipsum , qui pro nobis erit , sicut is tuturus is tuterrogatione , ita juvaturus tu passione. At Paracletum
numquid habebant Apostoli, numquid habebat Christus e Et tamen Christus declinavit persecutionem Herodis, sca Judaeis pluries se abscondit eum occidere volentibus, ut se reservaret Izm
pori suae passioni a Patre praefixo. Apostoli pariter, & maxime
Paulus, qui Paracleto ducente non1emel a persecutoribuSevasit, non quia mortem pro Christo detrectaret, sed ut diuturniori lcmpore Evangelio serviret, quo clapso Paulus caeterique Ap stolota iligoo L. CO e
54쪽
stolorum martyrio vitam gloriose coronarunt s ut praeteream tot
alios sanctos viros, qui Sancto Spiritu duce persecutionibus se substraxere, ut sic melius Christo ac ejus fidei prodellent. alis est iste Paracletus Montani & Tertulliani, qui fugam in persecutione nemini permittere vult, quam Spiritus Paracletus Christi &Αpostolorum permittit e
III. Quando, & quomodo, & quibus liceat in persecutione
fugere, late ostendi in Theol. Tom. I. in a. a. Trach. de Fide qu. de actu externo Fidei Dubio 8. quo Lectorem remitto . Attamen ut Tertulliani rationes, quas in dicto Libro congerit, vanas esse demonstrem , aliqua repetam , & alia addam. In primis enim Tertulliani doctrina & Montani ex nova pseudoprophetia r roducta, nemini unquam & in nulla circumstantia, aut calu licere ,
persecutionem vitare,contraria est verbis Domini Matth. Io. v. 23.
Cum autem persequentur vos in Civitate ista , fagite in aliam. L quitur autem de persecutione illata propter nomen suum: quod esto praeceptum non contineat sed consilium, sequitur tamen fu-gre persecutionem non esse absolute & in omni casu illicitum . onsilium hoc secutus fuit Petrus Act. I a.,qui ab Herode in carcere detentus ad mortem, Anaelo duce fuga vitae suae consuluit.
Secutus fuit Paulus, cum a Judaeis quaesitus ad necem Damasci dimissus a fratribus per murum in sporta fugiens evasit, quod narrat ipse a. ad Cor. c. I I. v.33. Thessalonicae quoque seditione contra ipsum concitata , fuga Beratam una cum Sila petiit. Act.r 7. Ma Festo Proconsule Celarem appellavit, ut Judaeorum insidias declinaret. Si ergo illicitum esset in persecutione fugere, malum consilium Christus dedisset, & Petrus ac Paulus ei adhaere do turpe exemplum posteris reliquissent. IV. Respondet Tertullianus citato Libro cap. 6. Hoc in persona proprie Apostolorum , 8c in tempora, & in causas eorum pertinere , sicut praecedentia & subsequentia demonstrant: cum enim prius praedicare deberent domui Israel & praedicarionis esset initium : Ideo illis fugere tune ad tempus praeepit, non propter e uisu dum periculam proprio nomine persecutionis c at quin perseutio ne
eos passuros praedicabat O tolerandas docebat sed propter profectum annuntiationis , ne statim oppressis, Eoavelli quoque disseminatio perimeretur . At Evangelio Iudaeis promulgato & jam ad gentes translato, cessante pericuro, cessavit dc fugae praeceptum. Et Propterea Apostoli ad Nationes transeuntes, pati non dubitave runt , & Paulus qui se per murum expediri concesserat, a discipulis rogatus , ne se Ierosolymae committeret, ubi eum paliurum ASMbus praenuntiaverat, eorum precibus subscribere noluit. Unde in F a fert. Diqitiaco by COOste
55쪽
seri, etiam apud Apostolos temporaneum fuisse fugae praeceptum j& proinde apud nos non perseverare, quod etiam apud ipsos cessavit: aut si perleveravit, deliquerunt Apostoli, qui non usque in sincin fugere curaverunt. Ita Tertullianus discurrit. V. Verum hac doctrina, quam astio Paracleto edoctus pr tulit, in multis ruit. Primo, quia supponit, fugam in persecuti ne mille a Christo Apostolis pr. xceptam, cima solum fuerit prudenti consilio permilla ; alias Stephanus qui primam illam persecutionem fuga non declinavit,sed lapidibus ad mortem usque se se subjecit, praeceptum violatset. Secundo, quia dicit hoc solis Ap stolis ad tempus praeceptum, seu verius permissum, nec ad alia post riora tempora perieueraste. Unde enim hoc colligit e Quia Christus loquitur de sola persecutione, auamApostoli palluri erant
in synagogis Iudaeorum λ At loquitur etiam de persecutionibus ,
quas palluri erant a Regibus 8c Praesidibus v. 18. Et ad Praesides Oud Reges ducemini propter me, tes monium illis oe gentibus. Ergo dum lubjuia1it: Cam autem perseque,tur vos in Civitate isa, fugite tu aliam, non de sola persecutione Iudaica , sed gentili etiam l quebatur . Tertio, quia ratio, ob quam dicit fugere in persecuti ne praeceptum sutile initio Apostolis, fuit, ne eorum morte Ga gelii quoque disseminatio perimeretur. Sed hoc quovis tempore poriculum evenire rotest , nimirum si in aliqua regione aliquis, vel plures Evangelium spargere incipientes, in persecutione morte succumbant, Evangelii dii seminatio perimetur : A istis tunc persecutionem vitare licebit, ac se meliori tempori reservare, interea
etiam absentes in Evangelio fideles confirmando, quod Apostoli fecerunt, & S. Cyprianus cum aliis praestitit . Quo completo, tempore a I eo statuto, sicut Apostoli vitam pro Christo ded runt , ita ec S.Cyprianus, aliique pro eodem pati non dubitarunt. VI. Hinc idem Cyprianus in Lib. de lapsis: Primus est, inquit,
victoria titulus gentiliam manibus appreMufum D minum confiteri. Secundus ad gloriam gradus es cauta fecesmne subtractum Do πονeservari. Illa publica, baec privata eo essio est . Ille judicem saeculi
vincit , hic contentus Deo faυ judice conjicientiam puram eordis tutegritate cusodit. Illic fortitudo promtiis , Me follicitudo severior. Ille appropinquante bord fua jam maturus iuventus es : hic forta editatus es, qui patrimonio derelie3o idcirco fecessit, quia non erat De gaturus 3 consteretur utique si fuisset fe detentus. Quantum utilitatis Ecclesiae advenerit ex fuga in persecutionibus, fuse S. Athanasius ostendit in Apologia de fuga sua, eXemplis Jacob, David, lili.e, ec Pauli: unde inseri num. 2I. Nequa quam zituporax la igitur es aut ivaritis Suuosorum fuga: nam si u
56쪽
persecutoribus non declinassent, quomodo ex femine David ortus esset Dominus e aut quinam praedicassent Verbum meritatis ' Persecutores quippe ea de causa Sanctos perquirebant, ut nullus operesset Dotior veritatis, prout Fudaei Apostolis praecepere ; qui tamen nihil non pertulere, ut Gangelium praedicaretur. Et infra num. 22. 6 ic igitur Sancti , ut dictum est, dum fugerent, maxima providentia ct cura in usus indigentium fervabantur. Atiis autem dr plave omnibus nobis hominibus haec posta lex es, ut fugiamus perfecutores , nosque occu temus dum inquirimur, neque ita praecipites oe temerarii Anus , ut tentemus Dominum : sed expectemus, ut supra dixi, donec definitum mortis tempus adveniat , acit judex ipse id de illis saluat, quod sibi visum fuerit: suxque parati, ut vocante eos statuto tempore, apprehensi, ad usque murtem decertent pro veritate. Haec observarant beati Mar res tu perfecutionibus quae fuis occurrere temporibus, iupersecutione scilicet fuere silebant, in latebrasque permauere , δε- prehensi autem martyrium Drtiter subire . a uod si ex illis quidam
perfecutoribus. δεδε offerrent. non temere illud agebant: mar rium quippe statim perferebant , palamque omnibus erat, eam alacritatem, eumque ad persecutores accusum Spiritum Sanctum auctorem babere. Η.ec Athanauus.
VII. Dicit ulterius Tertullienus, persecutionem elle a Deo. Quo supposito cap. 7. At a Deo perfecutio es, quale est, ut idem
fugiendam eam mandet, qui θ' infert e quam A evadi vellet , melius non immitteret , ne votautatem suam alia voluntate praevaricari vide retur . Aut pati evim nos voluit persecutionem, aut fugere. Si fugere , quomodo poti r Si pati , quomodo fugere e Respondeo, quod persecutio a Deo est, A a Deo volita, eo modo quo a Deo fuit Jc ab eo & Christo volita pallio Christi. Sicut autem pallio Christi alio modo a Deo .&Christo volita fuit, ac
vol ta fuit a Judaeis, a Juda ,& a Pilato, & ideo ut a Deo & Christo bona tuit, Sc laudabilis, ut a Iudaeis autem, Juda, bc Pilato, fuit
mala dc vituperabilis su Xta S. Thomam s. P. q. Φ7. art.3. ad 3. di' centem : ciuia eadem actis diversmode judicatur in bouo Cei in malo fecundum quod ex diversa radice procedit. Pater enim tradidit Chri sum , ct Ipse femerufum ex caritate 3 ct ideo laudantur :yadas autem traaidit tuum ex cupiditate , Iudaei autem ex iuvidia, Pilatus ex timore mandano, quo timuit Gesarem s ta' ideo is vituperantur :Ita eadem actio persecutionis, ut a Deo Volita in exercitium patientiae, & meritum fidelium constanter ipsum confitentium, bona est, & in hoc sensu dicitur Deus tradidille Martyres persecutor hus , sicut dicitur Christum tradidille pro nobis: ut autem volita
a tyraunis persecutoribus in odium Christi mala est, dc sic iacca
57쪽
Deo volita, sed solum permissa. Et ideo sicut laudat & coronat
fideles eam krtiter tolerantes, ita detestatur & punit tyrannos eam inferentes. Uno verbo persecutio quatenus a Deo, & ex parte fidelis eam perferentis, bona est s quatenus vero a tyranno illata mala & a Diabolo excitata. EX ea parte autem, qua persecutio bona est, male inseri Tertullianus, Deum velle ut Christianus se coram tyranno sistat, ut non liceat ei persecutionem fuga declinare s sed solum Deus vult, ut fidelis paratus sit persecutionem sustinere eo modo quo ipse decreverit. Qui autem eam fuga declinant, adhuc persecutionem patiuntur, eique subsunt diuturniora & graviora mala tolerantes, quam si semel occisi fuissent. Cumque haec omnia patiantur , quia Christum negare nolunt, sed in ejus fide constantes perseverare etiam ad mortem usque, ideo Christum coram ho .n nibus vere confitentur. Sic Apostoli, dum declinantes persec tionis furorem huc illucque fugiebant, vere patiebantur, ec Christum confitebantur , quod nec Tertullianus negabit. VIII. Dicit tamen tertio : Praepositi Eccletiae fugere in pers cutione non possunt, nec debent: ergo neque grex illis commisesus: sic enim ait cap. II . Si grex fugere deberet , non deberet P positur gregis flare, sine eausa saxutus ad tutelam gregis, quam grex non desideraret ex Iiceutia fuga . Respondeo, quod si totus grex fugeret, ut nulla ovis perm
neret , inutilis esset permanentia Pastoris, sed falsum supponit Tertullianus, dum ait gregem fugere debere. Poste quidem licia te gregem fugere dicimus, sed debere non dicimus. An autem,& quando Praepositus fugere possit , quando non , dixi citato
Tomo I. in a a. de Fide q. 4. Dub. 8. s. I. num. 6. &sequent. unde
quae ibi dixi Lector videat. In praesens solum dicam , quod alia est ratio de Ecclesiae PLepositis, alia de plebe, dc privatis Christianis ,
quibus non subest animarum cura. Praepositi enim Pastoris officium gerunt, ideoque instante persecutione non debent deserti plebe fuga sibi consulere s alias Pastores non essent, sed mercenarii. Ut enim dicit Christus Ioan . Io. v. II. Bonus Pastor animam suam dat pro ovibus suis. Mereenarius autem O qui non es risur , cujus non DG oves propria , videt Iapum venientem O dimittit oveo
furit : ct Iupus rapit, ct dispergit oves. In aliquibus autem casibus licere Prae positis, ut se in utilitatem gregis meliori tempore reservent, secedere ingruente perse cutione loco citato dixi: puta si remaneant in Ecclesia alii Min, stri,qui eorum vices implere possint: vel si a persecutione special
ter peribna Praepositi quaeratur, vel si Praepositus suae infirmitatis
58쪽
eonscius timeat, se non sore constantem in tormentis. In his &similibus casibus poterit,& sorte etiam debebit Praepositus seipsum fuga reservare. Sic M. Petrus & Paulus, Cyprianus, Athanasius, S alii etsi Ecclesiae Pastores, persecutionem declinarunt. De hoc videri potest S. Augustinus Epist. 18o. modo a 28. ad Honoratum, ubi praescribit Regulas, quanao Praeses Ecclesiae possit in persec
tione secedere, quando vero non .
Drores Montanisis tributi. I. Irontanistas hoc alio serunt fuisse infectos error quod An,
olb mam humanam corpoream esse existimarent, substantiae tamen aereae, levis, & lucidae. Cui errori occasionem dedisse putant vilionem quamdam phanaticae illius Sectae feminae, cui iuecstasii talis apparuerat: quo factum fuit ut Montanistarum saltem aliqui nimium visionibus dediti, animam humanam re vera in se
corpoream esse existimar nt. Factum Tertullianus narrat Lib. de Anima cap.f. his verbis : Ese hodie soror apud nos revelationum charismata fortita, quas in Ecclesia inter Dominica solemnia per ex sim in Diriιu patitur, eonversatur cum Angelis, aliquando etiam eam Domino , ct videt ct audit Sacramenta , O quorundam corda dignoscit, er medicinas desderantibus submittit. yam verὸ prout deripturae leguntur, aut Psalmi eanuntur, aut adiscutiones proferuntur , aut petitiones delegantur: ita indὸ materiae visionibus f -- niserantur s fortὰ nescio quid de anima disserueramus, cum ea soror
in spiritu esset. Post transacta solemnia , dimissά plebe, quo usu filat
nobis nuntiare quae viderit suam ct diligenti me digeruntur, ut etiam probemur ,, Inter caetera, inquit, ostensa est mihi Anima se corporaliter, dc spiritus videbatur, sed non inanis & vacuae is qualitatis, imo quae etiam teneri repromitteret, tenera &I se cita 8c aerei coloris, & forma per Omnia humana se . Haec visios: Deus resis vo ΤοIus charismatum is Ecclesia futurorum ido-ueus sponsor. Haec Tertullianus: qui nimium credulus muliebri
huic visioni fidem praestare videtur, dum subdit, quod si anima
corporea est, sine dubio non alterius erit coloris, quam aerii, ialucidi: unde sic concludit: Recognita enim, eum Deus fiasset in f eiem homitiis flatum oua, Ofactus esset homo is ammam vivam, totum utique per faciem satim flatum illum in interiora transmissum , ct per universa corporis Datia diffusum Amulque Divina aspirations . Oἔum , omia intus huea expressum esse, quam denotus impleτerat s
59쪽
3 at, ct velat in forma gelasse. Iude igitur O corpulentia animae ex densatione solidata est, ct eriles expre ne formata . me erit homo
interior, alias exterior , dupliciter unus &c., II. lix praelata orso fallaci visione Tertullianus existimavit , animam elle flatum illum, quem Deus in faciem nominis inspiravit, qui deinde per omnia membra corporis diffusus & ibi condensatus, omnium eorum formam imbuerit, puta in oculo lasemam oculi, in lingua ibrinam linguae, & sic de caeteris, ideoque
corpoream formam habere, aeream tamen, & tenuem, quam vocat hominem interiorem, quem habere oculoS,manus, linguam,&c.xteros artus ostendere conatur in Divite , Lararo, Κ Abraha , qui esto λlum secundum animam apud inseros ellent, eis tamen
lingua, digitus, & simis tu Evangelio tribuuntur 3 ait enim : Sie oedioiti apud inferos lingua est, ct pauperi digitus, ct sinas Abraba .
III. Licet autem ex praefata mulieris visione, in errore quod anima corporea sit, habens oculos, manum, linguam A caetera membra, Tertullianus confirmatus fuerit, illam tamen antea concepisse apparet ex his quae alibi dicit, praesertim in Lib. de Restir-rcet. Carnis cap. l7. An autem illum hauserit a Montanistis dubito: potius a PhiloQphis illum accepi me crediderim. Tum quia priusquam fieret Montanista illo laboras te apparet ex Iocis allatis ante suum lapsum in Montanismum conscriptis, ut plures credunt . Tum quia factus Montanista hunc errorem, ut alioS, contra orthodoxos propugnandum non suscepit. Tum denique quia certum non est, Montanistas hac labe mille insectos, cum nec S. Augustinus, nec Philaster, nec Epiphanius, nec Theodoritus, nec ullus Veterum de hoc illos accusent. IV. Sacram Eucharistiam funesto ritu contaminasse fama fuit, utendo scilicet in ea pane ex farina innocentis pueri sanguine per mixta. Referunt hoc S. Augustinus L. de Haeres. c. dis , ubi de Cataphrygibus seu Montanistis: Sacramenta, inquit, perhibentur
habere funesta: nam de infantis anniculi sanguine , qaem de toto ejus corpore miMutis punctionum vulveribus extorquent, quasi Eucharisiam fuam eonficere perbibentur, miscentes eam farinae , panemque indΘfacientes: qui puer si mortuus fuerit, babetur apud eos pro mar re: si autem vixerit, pro magno facerdote. Philaster Haeres. 49. loquens
de Peputa Phrygiae villa, in qua Montanus cum suis Prophetiisis vitam duxit, ait: Ubi ct mysterium Cynicorum seu Quintillianorum infantis execranda celebratur impietas: Dicunt enim eos dei antis sanguine in Pascha miscere in suum faeri cium, fuisque ita emittere perniciosis ct fulsis satellitibus. Epiphanius item Haeres.48. n. I . Ceterum, inquit, iidem illi Cataphryges desertum que
60쪽
dam in Phlogia locum praecipue et everantur , ubi Pepueta quondam oppidum fuit, qu9d hodie solo aequatum es . Eo siquidem descendere
Caelestem Hierusalem σrmant. Ergo illo proficiscuntur, ac misteria quaedam obeunt, facrisque caeremoniis pro sua opinione celebrant. Q nam autem ellent h. v caeremoniae inserius exponit dicens: In hac Montari , vel in tias germana xuintillianorum , aut certὰ Pri scillianorum di Pepuaianorum haeres, horrendum quυddam ac dete- flaudum fleri dicitur 3 uam infantulum persolemne quoddam fesum acubus aereis toto corpore pungentes, exceptum sanguiuem facrifciis fuis adbibent . in V. Illi tamen, cum hoc eis exprobraretur, calumniam esse dicebant : unde Theodoritus Lib.3. Haeret. Fab.c. a. ait: De rasteriis autem nonnulla quidam jactitant. Sed illi non fatentur, ct fui accusationem calumniam appellant. Sed prae pudore hoc 1ateri nolebant.
Unde Timotheus presbyter ait : Ui Duguinem miscent eum farina
ad Communionem 3 verum hujusmodi perceptiovem prae verecundia negaut: vel quia non omnibus notum erat, cum clanculum, non in
omni illius Sectae parte, sed in loco tantum Pepuga , & quidem in
solo Paschate celebraretur a nec inde ad omnes led aliquoS eX prae cipuis pars illius nefandi sacrificii mitteretur, unde aliquibus Corum , maxime simplicibus, poterat elle ignotum : apud eos enim hoc erat mysterium s ut autem ait Theodoritus in c. I s. I. ad Gr. MUerium dicitur , quod non omnibus declaratur , fed sitis amicis ereditur . Quidquid tamen fuerit, S. Hieronymus prae horrore mavult non credere. Sic Epist. a . alias s*. ad Marcellam : Praetermitto , inquit , scelerata masteria , quae dicuntur de latctente puero, ct de victuro mar re confarrata. Malo , inquam, non credere: si falsum Omve quod1 anguinis es.
VI. Alii alios errores Montano, seu Cataphrygibus affingunt. Quod mortuos haptigarent, dicit Philaster Haeres.M. Quod etiam mulieres sacris initiari possint. Sed hic specialis PepuZianorum , de quibus infra, error fuit. Quod incestuosos concubitus, & contra Jus gentium & Divinum initos Montanus approbaverit. Sed hoc contra ejus ideam est. Quis enim putet, hominem adeo rigidiori disciplinae addictum , ut etiam secundas nuptias ut illicitas reprobaverit,omnes illicitos concubitus approbasses' Hoc torte putabitur, quia Priscillam & Maximillam, earum viris adhuc iure stitibus, ut uxores habuiste fertur. Dicunt alii instiper,Montanistas quaedam tabulosa nugari de corporum statu, quae pii & fideles h
mines sunt recepturi, definientes, quanta lucis mensura illa nostra corpora Solem ipsum superabunt, alia nimirum, ut ajunt, cen
tum, alia pluribus, alia paucioribus gradibus , sed cum pro his Tom. VILPar. II. G nuis Diqitiaco by COOste