Demetrii Zeni Paraphrasis Batrachomyomachiae : vulgari graecorum sermone scripta : quam collatis superioribus editionibus recensuit, interpretatione latina instruxit et commentariis illustravit

201쪽

ad verss. 162, 360 et 203.

V. 384. το ποδι es. vers. 132. - τροικοῦ explicui ad vers. 158. - τοτὲ βάνει pro αὐτον δύνει, ut supra. Verba ista τηυ λίμνmst remὲ βάνει ad litteram sigilifieanir in stagno eum Ponit i. e. h. I. abficit. V. 385. 1 ιιπορεῖ vulgariter pro ἐμποροῖ Vid. adn. ad vers. 142. V. 387. OHOωox dilucidavi ad vers. 343. - - ψη ut subveniret. CL ad vers. 92.

V. 388. συντροφιας ob synizesin et rationem mmtricam pro ουντροφίας CL ad vers. 199. V. 389. καλ- praemissum sententiae negativae, quam sequitur δάου, eonstruetio est linguae vulgaris noviliarum linguarum imitatione, ut videtur, expressa. In tali nimirum enunciatione καλὰ eum eo quod subjicitur, δευverti debet via . Proinde sensus verborum, quae in lexlusunt, hic est: vix in terram redierat Prasaeus, quum etc. - σωγ δευς i. e. σεσωπιμεν . CL ad vers. 92. V. 390. εκοντῆ ε, ut vers. 346. V. 39 l. o πρός του ααπλω ηκε, ut vers. 354. V. 392. σύντομα, ut versu 186. V. 393. ες cisae accucurrit. Vid. adliot. ad vers. 237. - τινας vulgariter pro τίς. Vid. quae observavimus ad vers. 28. - 'μποδίζει i. e. εμποδίζει.

V. 394. πα νει sumit, tollit. CL ad Dialogi v. 10. - τ- - - antique modi m. V. 395, ρεκτει facit. Vid. adn. ad vers. 372. ταγγα veI quod hoc sensu hodie usitatius est τάχα re usumpatur ut antiquorum δη εν. - για - vel διὰ via eo consilio, ut. V. 397. σκωμ vel σκοτω recentioribus est in-

202쪽

esino me, praeterea Pendeo. Ducenda est vox a veterum amω, quamquam non improbabile videtur, utramque lammam Jam veterum aevo exstitisse, qui ιιικρος et σμικρος et alia usurpabant voeabula, quibus G praeter necessitatem modo addebatur, modo demebatur. - De ἄπλότει es quae diximus ad vers. 374. V. 398. σηκλει explicui vers. 191. V. 399. De εωκε es. quae exposuimus ad v. 362. V. 400. κόκκαλα recentioribus sunt Ossa, απῶ. CLDueang. GIoss. ad script. med. et ius. Gr. Tom. I p. 680,

ubi tamen malo κόκαλον exaratum est.

V. 401. μύσκελος apud aostri temporis Graecos est resvinus, inra . Sic et ἀνάσκε , quod adverbialiter

hie ponitur, intelligendum. Crustus ad litteram reddidit cruribus sursum porrectis. Sic in Historia Apollonii Tyrii:

quem locum Ducangius s. h. v. eitans sie eorrigere debebat: κι δασκελα τα κείωτται 'tι φα παλληκίQια. λω κε, ut versu 39s. --interpretatus sum ad vers. 90.

V. 403. εσωσε invasit. Vid. ad vers. 92. λει τἀριob synigesin pro λεονταρι. Vid. ad Dialogi vers. 1. Booλεα- ι vel λεοντώριον deminutivum est vocabuli λέ-. Pari synigesi Gallorum eo uetudo lion ex latino leonis nomine secit. V. 404. απάνου hic quoque est tu, contra, ct emaus. o. vers. 286. - απόλυσε, ut versu 375. - βο-ram' L e. βο-λιν-. A substantivo 'o λον, quod Iegimus versu 274, dorivatur adjectivum 'o λινος, funCeus. V. 405. κοιλια ' explicui v. 55. - εδωσε cs. ad

quod Iegimus versu 178 et alibi

203쪽

V. 406. σκωτι- per a eopen breviatum ex συκω-ram. Vide quae exposui ad vers. 339. - ἐκ καν - - gariter et ob metri Iegem pro εχύ σωι CL adnoti ad vers. 379. i V. 408. του τραφον, antique την τάφρον. Pauci, quod nos quidem seiamus, apud veteres o τάφρος dixerunt,

in hiis Aleidam. p. 65 ed. Reish. et Apollodor. I, 8, 1. aor. pass. verbi κρυμ Gbε ndo, ut infra versu 467. Longo usitatius hodio est κρύ es. vers. 420. vel magis etiam populariter κρωγω, quibus formis signatur idem quod inest in veterum verbo κρύπτω. Haud injuria tamen Coraes 'Amin. tom. IV. p. 259 κρύβω aetato priuasuisse eenset quam κρύπτω, id quod in sorinis βλάβω et βλάπτω contigisse videmus. Unus adhuc Homerus simpli-eiore sorma lito illio utitur, e. o. II. lib. XIX, 82 βλύβασγι δε λιγύς περ ἐων α ροτης, reliqui constanter βλάπτω scribunt. Probabile igitur, dam antiquo aevo in populari

Aermone exstitisse κρύβω pro κρύπτω. V. 409. σε i. e. εἰσδ, εις, ut vidimus dialogi v. 9. V. 410. αλλὰ 'vino i. e. ἀλλα στροπην. A nostrae memoriae Graecis εντροπη vel de Pudore vel de iam decore eapitur. - τά l. e. - Iἰ.

V. 411. 4εχωριοπός adjectivum a verbo οχωρίζω l. e disjungo, amaro, distinguo formatum. Est igitur 9χω ριστός disjunctus. Crustus h. I. adverbio reddidit. 4εχω ρίζω, eonstans praepositione u licet transpositis litteris et κωρίζω, ab antiquo εα ίζω mutata significatione manavit, ita ut ad potestatem simplieis χωρίζω redierit. V. 412. ἐπηγεν acri ind. verbi κἄγω, do quo egipd vers. 303. - σπίτι explicui ad vers. 61. - μησε r liquit aor. ind. act. verbi λίνω. CL ad vers. 322. V. 413. εκραξε vocavit. Alia hujus significatus

204쪽

exempla vide ap. Ducanglum T. I p. 750. Caeterum esdo verbo disputantem Lobsek. ad Phryn. p. 337. -

V. 414. εἰή μυς εχ γυς. Antiqui vocabulum hoe sensu non ponunt, sed hostes πολεμίους appellant, mimicos in ovi', id quod congruit cum eo, quod Amm nius hae do re tradiditi At in deteriore graecitate hostes plerumque vocantur ἐκ γέ quamquam nomen πολεμιοι nondum obsolevit. Similiter Galli aliique populi, qui linguam a Latinis mutuati sunt, hostes nominant Ira eunemis. - προτέ.ρημα h. I Dcimu praeclarum, res bene grata, quae r liquis omnibus praeserenda est. - να muri, ut versu 129. V. 415. εφνασε, ut versu 393. - το ποτοι expli-

eui ad vers. 133. V. 4l6. τ- βορ ακίδων genitivus pluralis barbari

pro 'oc ακων, quam formam noster alias adhibere solet anom. sing. gost κύς. Vide quae observavimus de hae n minum nectendorum ratione ad vers. 185. V. 417. μεσα 'ς την μεστοι CL adn. ad verss. 73 et 193. - καρύδι i. e. - διον. CL quae diximus ad v. 6. V. 418. ro vo wυς interpretatus sum ad v. 150. V. 419. βπ ύ-- metri gratia pro De ακούς. εσκιακτηκαν ob metri rationem pro εσκι- κον, quae larma vuIgaris est, cujus Ioco ineruditi praeterea ἐσκιάχ καλεσκια κω ε et εσκιάπησαν, eruditi ε uia ησαω dicunt. Ex postrema sorma statim intelligitur thema esse σκιάψω quod in inferioris aevi graecitato non solum vetustam Obumbrandi notionem retinuit, sed etiam de eo capitur, quod est terrerem in Iere, territare, ita ut passivum significet

V. 420. ' OωΘ declaravi ad vers. 343. - εδὰ

205쪽

καν quae est forma vulgaris 3 pers. pl. aor. lnd. pass. pro em V ησαν a praesenti ind. aet. κρυβω. Vid. adn. ad vers. 408. V. 421. αδεν vel αδε vulgariter pro αν δὲ, si non, nisi. - - 'λ i. e. - ελεε . V. 424. με-- i. e. βλεπρουσι. - να 'μμώια di-Iuoidavi ad vers. 128. - De φωτίζω dixi ad vers. 325. V. 425. περίσσα, ut versu 304. - τούτω: Jain I gimus versu 219. V- 426. -λισυς metri ea a pro α λίους quamquam vulgus et in pedestri oratione plerumque α λιους,

ασγο δε α vio dicit, Recentum, qualis in nom. sing. est in reliquis casibus utriusque numeri servans. - - --ε pro Ora ep- ει, ut observavimus ad dialogi vers. 1.

V. 428. N ιδ-παγα hio non est Accusativus a Mεριδί cic sed Genitivus a Μ ιαρπαγας formatus, quem Nominativum versu 415 invenimus. - - eom. nor. acti. verbi πωρ- do quo eonser dieta ad Dialogi vers. 10. V. 429. Δίας pro Mis; ut supra vers. 279. V. 430. ηξευρε scito. Vide adii. ad Dialogi v. 13. V. 43 l. δύ-- i. e. δύ-ται. CL quae observavi ad vers. 4. V. 432. δύο is conj. aoristi reeentioris, verbi δίδωpro δίδωμι nune usitati, quem acristum jam supra vers. 338

reperimus. - es. vers. 428.

V. 433. Minosiis ut versu 186. - ἡ πλα reeemtioribus est animi dolor, mraeror, cura, sollicitudo, moi stia, indignatio. - - rins es adn. ad vers. 329. V. 434. ισε i. e. πισον impera. Vid. quae adnotavimus ad dialogi vers. 2. - να, explicui ad v. 181. Cf. praeterea quae notavimus ad vers. 303.

206쪽

142 V. 436. Da vide Lobeia ad Phryn. p. 426.

- επηγει; isisti nori verbi πάγω, de quo aupra egimus. V. 437. 4ευγυν i. e. αευγχοι, de quo verbo ad Dialogi vers. 13 eommentatus sum. V. 438. ει προσεμερα serius, antea, vocabulum so

malum ex in οεν. - γιγαντες, ut supra vers. 12.

V. 440. ειά σα i. q. μα- . Vid. Cor. animadvers. ad Plutareh. Tom. III pag. 33, ubi originationem nominum, qualia sunt μύτιτο, --τα, αργιτα illustrat. - βέλι pro βέλ- deminutivum harbarum vocis β c. CL observationem ad vers. 105. V. 442. ανατρομασσει tremefacit. Simplex re μάσσω legimus versu 86, ubi vid. adn.

V. 443. ταω 3 pers. pl. Impers. act. verbi ἀφίνω, de quo dixi ad vers. 136. V. 445. pro quo alii minus recis tr vel εαι

aeribunt adverbium est incerti e mi idem sonans quod o&μα Alii graecam esse voculam censent litterarum tran positione ex mστι natam, alii, inter quos Coram 'Aroo . I p. 304. ex σι depravatam, id quod composito Μεσσι MIMBζι orto, ut volunt, ex M' m probabilo fieri affirmant, alii ex Gallieo alasi exstitisse opinantur, quam opinionem repperi in Debequit Diei. gr. mod. D. a. h. v. , alii denuque ex Iatinis vocibus et sic originem repetendam esse ambitrantur, quae postrema derivatio haud scio an unice pr handa sit. - ε- πιζαν L e. ωκόροιζον. - μαχικους i. B. μαχ, ρμγ , μα--ύς. V. 446. ἐπέπαν metri causa pro Mempταν Imperi. verbi κάπω, quo vulgus pro πίπτω utitur. - υ νταν viaia

garis 3 pers. pl. Imp. Pass. pro ἐ- - a verbo γου de quo egi ad vers. 408. V. 447. ἔσς - i. o. et 'κκον.

207쪽

V. 448. εοτελ- l. e. εμελλε. De v hulilvo, quod in lioe verbo cernitur, dixi ad vers. 74.

V. 449. δεα νεια' per synizesin et areopen pro

V. 450. πλατω humeri, μνυIae, quo sensu jam veteres interdum istam dictionem adhibuerunt, quamquam compositum voeabulum ἄμοπλάται hae signifieatione usitalius suisse videtur. Erotianus ait: πλά ς, τας --λάσας. CL Pollucem. lib. II. - εἴκασι, explicui v. 223. - κεφάλιjam legimus v. 328. 451. 'που quibus, ut versu 268. - γωγῶσαν interpretatus sum versu 334. . V. 452. ε iacia ε i. q. . latav et εἴκασι, quod legimus vers. 450. - o αβὰ neutr. pl. adjectivi πιραβος adverbiivirem hio explens, ita ut sit oblique, πλαγίως. De usu h jus adjectivi in vulgari sermone disseruit Coram 'Ανακα Tom. II pag. 335 et Tom. IV pag. 355. - - παν-ων vulgi more pro περιεπάτ/m. Vid. quae notavi ad verss. 79

et 210.

λοι. Vid. ad vers. 400. - σάρκες ex plebis consuetudina pro G κος, ut γίγαντες pro γίγαντας vers. 284 et alibi. V. 455. στρογγυλὴν metri causa pro στρογγύλην. oi - αροὶ viandentes; ita correxi mendosum illud iaci αροι, quod in textu repperi. Subrustice hio laquitur Zon κα αρον appellans quod alii λαεαρον vocaturi erant. Ca terum verbis Οι --γὶ 'ς ταῖς πλάταις ad litteram intori pretari studet quae in arehetypo vers. 287 leguntur: ἀπο-

208쪽

μ i, quae vox nasum, murum dqnique acumen et quidquid ἰaeulum est, designat. Quum non dubium sit, quin μύση et antiquorum locutio μή τις ejusdem originis voeabula sint habenda, mirum videtur, quod hodie a Graecis scriptura μ' η alteri praeoptatur, qui usus esseeit, ut hie odia μνα, non odῬυτα scriberem. De reliquo ὀξυμπος nihil

- ri γάταις plebis more pro αἱ ται. CL adn. ad. v. 14. V. 457. ησανε populariter pro ησαν.

V. 459. νωμοι humeri. Vid. observationem ad

Doribus Aeolibusque tribuit Ioannes Grammaticus ap. in tandr. Lex. GL Bppend. p. 91. V. 460. απο μακρο, cs. ad vers. 379. - -χίναν- ναν forma plebeja pro ἐψαίνοντο. - εἶν i. e. εἶναι. - --ματωμενοι armati. Vid. adn. ad vers. 226. V. 461. τμοιας αγης explieui vers. 148. - παρο- ξενος a recentioribus appellatur insolitus, insolens, mirabilis, mirus, monatri similis, monstruosus. V. 462. οποι- , vulgo hoo sensu οἱ ὁποῖοι. Vide quae notavi ad vers. 6. V. 464. πεπαν l. e. in ταω, quod explicui vers. 446. Caeterum Atticismus illa, quo nomina neutra PIM 1iter enuntiata eum verbis singulariter expressis eopuIam

tur, recentioribus Graecis, ut jam supra ad vers. 60 monuimus, ignotus est. Quodsi illos tantum scriptores, qui attici sermonis et recte loquendi norma ab antiquis habe-hantur, Platonem, Xenophontem aliosque ante Alexandrum Magnum hunc usum perpetuo observasse constat, hae t

209쪽

mon conditione, ut si de animantibus agerent, tum quoquo pluralem verbi numerum frequenter nominibus illis adjungerent, quaeritur, quid causae fuerit, eur, eum liceret dicere πωδία παίζει et τα παιδία παίζουσι, porro εὰν σατ- α πανωπιν et dicram et alia sexcenta, non tamen illius aetatis poetae et pedestris orationis auctores πεν moum ετηεisis sed ἐστίν dixerint. Quam rem sic fieri noverat Pori sonus ad Eurip. Hecub. v. 1141 in Addend. p. 95 ed. Lips., eur ita fieret non perspexerat At nihil puto facilius osse

ad intelligendum. Quum singularis numeri notio eerta et definita a Graecis habeatur, accidere propter hanc eortam sententiam sub singulis nominibus eo numero expressis subjectam non potest, ut alius quam singularis verbi numerus cum iis conjungatur. Quod contra evenit in plurali iunioro. Qui quum magis vagam et indesinitam habeat notionem, quae imprimis in neutro genere elucet, factum est, ut Graeci illius temporis non tam rerum multitudinem rospicientes quam vagam illam indefinitamque notionem, in qua singula non discernuntur, animo cogitantes verbum sim gulare nomini plurali adderent. In quo quIdem ab animaniatibus res inanimatas discerni oportere arbitrati sunt, quia voluntatis diversitas, quae singulis animantibus esse potest, vel temporum locorumque intervalla actionis diversitatem saepe ossicientia eam sermonis sormam requirunt, quae hane disserentiam exprimat. Etiamsi igitur Thucydidem et quicunque heuo attica dialecto seripserunt non εἰσίω, sollioris dixisso notum est, tamen eos pro sententiae diversitate τα παιδία παίζει vel παίω πιι, po To Diau τὰ τέκνα Linoo ιν iel atque alia hujus generis dixisso rvorianus. Si enim ludus, qui memoratur, communis omnium puer rum est, qui eodem temporo in Ioeum aliquom convenerunt,

210쪽

ia 6

ilioendum erat illo aevo m πουδιά παίζει, si singuIi separatim ludunt, παίζουσι, quae larma tum quoque necessaria est, quum Singulorum Iudus in diversa tempora incidit, id, quod praeterito vel suturo, non item praesenti tempore enuntiari posse in promtu est. IIaeo iis, quae supra adv. 60 exposita sunt, addenda esse existimavi, ne oblata omeasione negligerem rem nondum bene in grammatieis do antiqua lingua libris enucleatam, quae non solum Crusio, sed aliis quoque philologis fraudi stat, quoniam partim hoc discrimen in Atticorum seriptis non perceperunt, partim in eorum auetorum opera inserre tentarunt, qui, quibus saeeulis illud jam pridem oblitteratum erat vixerunt. V. 465. ἐλύμασι i. q. iacis αν, ελαβον. - φύγαν L

. V. 466. ἀντρο civ -Igi mor' pro ἀνwεν- i. e. Es σου. - σκόροισαν hoc Iloco intransitivo pro Arrio Lσπυσαν. Intransitivam hujus verbi usurpationem, quae rara est, memoraro neglexit Coram:'Ariner. Tom. IV pag. 5lli S. h. v. - πῆγον vel me iναν Ron , verbi πύγω. Cf. uniumadversionem ad vers. 303. νι . , 'V. 467.. o. λιος εδ πιε i. e. ἐδύσατο, κατεδU, si antiquorum usum spectas. Vulgo nune hac i notione o ηλιος diuunt, i qua de re pauca disseruit Comes Ατακν.

m. II pag. 79 et Tom. IV pag. 50. -- ut

V. 468. : si tam per famigesin pro μία ν, ut versu 322. Quum eximinis . his quattuor versibus inde a verbis νόμωπολὼν ελώβασι octo legantur aoristi, quibus unum imperis, ctum ἀνέμεναν immixtum est, non possum, quin Davidis quandam opinionem commemorem, in Meth. p. elud. I. I. gr. in .i P. 83 pronuntiatam, quae et vera est et salsa. Diuitia oste

라틴어 텍스트