Demetrii Zeni Paraphrasis Batrachomyomachiae : vulgari graecorum sermone scripta : quam collatis superioribus editionibus recensuit, interpretatione latina instruxit et commentariis illustravit

191쪽

---ἐὶ alio epitheto explieationis causa addito dementes appellat. Ex hoc multisque aliis exemplis ostendi potest, Hesychium sine recentioris Iinguae graecae Opct a nemine probabiliter emendari posse.

feri non potest, ut, quod fecerunt in me, oblivisciar. In

his verbis λαὶ σνιο eiterioris graecitatis vocabulum est ex notissimo antiquorum adjectivo λωμων sormatum. Etenim obliuiscendi notio nunc semper ista voce eXprimitur, quae in 1oeum τοῖ -ν άνεσχαι suffecta est, siquidem npud n

stri temporis Graecos nihil sonat, λαaνύνομαι nisi pecco, erro et fiallor. V. 322. ituta' per synigesin et apocopen pro μίαν.

- αφησαν Ror. ind. Ret. Verbi ἀφlivo ex antiquo αφίη ita formati. - τω 'μαύτια explicui ad vers. 128. V. 323. πο ιου metri causa pro πολέμου. - εγχουι--α forma plebeja pro et χό3iην Veniebam. - et icto ex plebis consuetudine pro i. e. etlυ criam. - Κοπια Υ-

ένη pari. Pers. pass. verbi κοπιωζω omissa reduplications pro κεκοπιασμένη i. e. fatigata, defessa. CL adnot. ad vers. 305. V. 324. vulgi moro pro ἐδείς V . - ΟΘγισμένοι pari. pers. pass. Verbi Nγίζω pro si γισμένοι, sed lange alio, quam in antiqua lingua significatu. Est enim γισμένος h. l. exsecratus, exsecrabilis. V. 325. 'Oλη-ατης adverbium est significans: Pertolam noriem. Constat autem haec dictio ex adj. oy N et recentiore voce νύκτα, quae primam declinationem sequitur. Vid. observ. ad vers. 28. Similiter plebs nune dicit ὁ μερῆς et ὁ μερνῆς per totum diem. - ε λαζ- Impers.

act. verbi novitii φωνάζω, pro quo antiqui γονέω dixerunt.

192쪽

CL Coraem de hoc verbo disputantem 'Arcuer, Tom IV p. 665. Duplex sere potestas hujus verbi est, altera inciferandi, clamandi, Docem emi fendi, altera vocandi etsdvocandi. Quum prior hic Iocum lial,eat ae do ranis

agatur, εφω drau cum Crusio verti: coaxiabant. - ε--v metri causa pro εκατω, ut supra versu 157.

V. 326. ἔξυπνη sem. pro CL adn. ad v. 48. Nove hic εξυπνη est insomnis, quamvis vetustus voeabuli

sensus nondum apud Graecos interierit. - με-oUMO vulgariter pro εκεπόμην i. e. εκείμην. Nam πιλο Ota nunc e

Iebratur pro κεῖμοι, a quo derivatum est. Sed κἀμcit Ii dieque ad certas quasdum res enuntiandas in pluribus dueendi generibus applicatur, voti it κεῖται hic situs est de mortuis dicitur. - ὼδημουιὰ i. e. ἀδημονίαν. - . metri causa pro εμναν ut versu 158. V. 327. clio in I. q. Uinis do quo vido vers. 323. - gγρυπνιὼ' per synizesin et apocopen pro αγQυπνίαν. V. 328. κεφάλι i. e. κεφάλιον. V. 329. α παία με i. e. παἈμμετ, in archetypo vers. 192 πα-σίμω α. Tenendum enim, activum verbi παυω nostro tempore apud Graecos et transitivum et imiransitivum esse, quae res, ut in multis aliis verbis, ita in

hoo esseeit, ut ejus passivum inusitatum jam sit. Caeter qui notum est, epicos poetas jam antiquo tempore sic aetivo esse usos, CL Odyss. lib. IV, 659. Hesiod. scut. Here. v. 449 ; ex attica dialecto autem solum imperat. praes. παλhue pertinere. CL Aristoph. Ran. 122, 269, 580. - mvocula o disserui ad vers. 216. - μηνοῖμε' vulgariter pro β dici tre. V. 330. ἐσμίξασι 3 pers. pl. aor. ind. Ret. verbi recentioris σμίγω ex antiquo μίσγω litterarum transpositione orti. CL adnot. ad vers. 78. De hujusmodi formis,

qualis

193쪽

qualis hio est pro εσ3iιξαν, locutus sum ad vers. 9.Aecipiendum est εσμίωσι intransitivo significatu. Nam isoquenter σμίγω me misceo verti potest. Quodsi initium proelii jam lactum esset, verterem εσμίωσι manus conseia ruerunt. At nondum pugnant, id quod eae sequentibus patet. Porro hoe verbo paraphrastes noster reddit quae in archetypo vers. 194 sic sonant: εἰσὶ γαρ ἀγχεμαχοι, sunt enim Cominus pugnantes, quod quidem improprio do iis duelum videri possit, qui nondum pugnant; sed quoniam ω'χέμαχος adjectivum est, eum indicat qui eominus pugnara solet, si pugnat. Quum igitur utraque acies nondum comnixerit, quid restat aliud, quam ut εσμ tam vertamus: acies admodum inter se Pro inquae sunt; licet manifestum sit, Zonum hie non satis apto Iocutum esse. - λαμπο gvulgariter pro λοβω ιεν 1 pers. pl. aor. eonj. pass. verbi novitii λαβανω transpositione vocalium et insertione του υex antiquorum λωβύω, cujus loco λωβάναι usitatius sui formati. In citeriore Graecorum lingua λαβόνω designat

saucis, vulnero.

V. 333. O-άκων metri causa pro υκ σαω i. e.

V. 334. κτσαπι i. e. πηγαν vel επηρον 3 pers. pl. aor. ind. verbi πηγαίνω ex ἐπιβαίνω, vel quod idem apud recentiores est, πωγω, ex antiquo μάγω nati. - πε eo, quo hic ponitur, sensu jam legimus Dialogi vers. 9. --ν vulgariter pro νεωρο-- es vers. 25 , antiquo laeo ρουν 3 pers. pl. Imp. ind. aeti verbi - . De hoc imPerlaetorum flexu es observata ad vers. 210. V. 335. ἐσαλπίσαν metri ea a pro εσάλπισαν.

194쪽

verbi in τῶ, eustus Ioco veteres nor. 2 εὐ-ων ponero go. Ient. Haeo vero loquendi ratio πόλεμ- εκτύπη ra' deterioris graeeitatis est.

V. 337. 6ove explicui v. 14. - De adjectivo γε- μύσος dixi ad vers. 287. V: 338. Λεικήνορα genitivus est dativi vies iungens

R nom. Λεικτην ας. Ita enim nomen Λεικηνωρ ob vulgaris linguae proprietatem mutandum censuit Zenus. Vid. quae observavimus ad vers. 28. - εδωσε i. e. εωκε; εδωσα --eentiorum est noristus, qui tamen εδωκα quoque dicunt. κονταρία, vulgo κώ-2ια, recentior vox, ieium designans, qui hasta infligitur. CL vers. 224. V. 339. - συκωτοπῖψωνια per g migesin et ob rationem metricam pro συκωτοπλεμόνια. Est autem το συμ- νοπλεμόνι- fecur. Constat hoc vocabulum ex al. συκωτάς sicis conditus, ex quo recentiores Aubstantivum το συκύ,

vel συκωτι- jecur finxerunt, et vulgari deminutivo πλεμόνι vel πλυώνιον, quod omisso v, sed servato pristino significatu ab antiqua Iocutione πλευμ-in manavit. Rem, quas prima fronto admodum mira videtur, declarabo verbis De-hhquii in Dicti Gri mod. D. s. v. συκωτι. Ait ille: MLolato dun animal ongruissέ aveo des fgues, ηπαρ συκώσω, elant un meis tr -usite cheg Ies anciens, πυ-rta a prish la longus Ia signification de solo en general; do meme, dans Iecur salum, Ι'adjectis a privatu. Lea Italiens enout ruit legato, et noms, Die. CL Salmas. ad Solinum

195쪽

νός, pro quo veteres κοπιοσει; dixerunt. Verbum hoo desi gnat: pulverem exciso, Pulvere C SP rgo, Puiscro.

De participio d- αμμένος quid dudieandum sit dixi ad

Vers. 13. V. 341. εμπηξε i. e. ενειηέε. Praesens Iirius verbi hodio est ἐμπηγω vel εμπαν V. 342. ὁποῖ' σου pro omia bov i. e ος-- V eam παλ-κάρι illustravi supra vers. 6. V. 343. γλ ωρα cito, celeriter. Aeque usitatum est ose oraci, quod ex oλίγη - exstitisse, planum atque evidens est. - ε- ω idem sonat quod ψυχω. Vid. vers. 90. V. 345. εφονευ ηκε populariter pro ἐφονευ η. V. 346. εκοντάρεψε vulgi mors Pro --τ εχπιε. CL vers. 119. --αρεύω valet: hasta Percutio, faculo ico.

V. 347. βλεποὶτα, hodio Mino M l. s. βλέπων. Doindeelinabili hoo participio linguas vulgaris quaedam e posui ad vers. 106. - ναμμένος i. q. ἀποχαμμένος, quod

legimus vers. 340. V. 348. Ω-ηθηκε ex vulgi consuetudinis pro omπ 2 η. - -γε , cujus loco Dueangius Tom. I p. 596 mendose καργηρω scribit, recentioribus est exmecto, et ευμ tineo. Hic exspectandi vim habeL Igitur verba δευ ἐκαρτέρει πλέον antique sic enuncianda sunt συκέτι -έμετε.

V. 349. Os iso M i. e. ἀρυβο λον iuncum acutum designat. Contata est haeo vox ex odia et go λον, do quo egi ad vers. 274. - κοπι ia' l. e. -- ι explicui vers. 338. V. 350. De L κησε vid. ad vers. 336. V. 351. ε ασε accurrit. Q. adn. ad vers. 237. - De raeentiora signifieatu voeabuli exposui ad vera. 105. 9.

196쪽

V. 352. μπῆκε, pro quo et ἔμπυα et ἔμβαμα diei

poterat, aor. verbi εμβαίνω, vulgo εμπαίνω sivo μπαίνω. el. ad vers. 114. - χ ὶς τηροσι i. e. νέροὶ ιν sine cautione, quae deterioris graecitatis significatio est. V. 353. επιτυχε i. e επετυχε. - De μεσα εις dixi

ad vers. 73. V. 354. De voco ' πρός disputavi ad vers. 24. - ακλωνηκε explicui vers. 178. - εχ σε quid nostro tempore apud Graecos valeat, dixi vers. 116. - λαλίαν metri gratia pro λαλι .

reduplicatime, ut solent recentiores. V. 357. oπου bois pro omJ νε. - m, vulgo nune μακρειά neutrum pl. adjectivi μακρυς, μακροιά, iuram quod tamen vicem adverbii μακράν hic explet. Adjectivi μα- - exempIa ex medias aetatis scriptoribus eoileeta vido

BP. Dueang. T. I p. 855.

V. 359. πάλι pro πάλιν, ut vers. 24. - εμεσί γε i. e. μετεωρομε. - ἀνει invadit. De hoe verbo pluribus disserui ad vers. 92. V. 360. -ωὲ vulgariter pro τω i. e. tauro ut jam vidimus vers. 162. - λαβόνει vulnerat, praesens historicum. De hac voce vide observata ad vers. 330. V. 361. γυρίζει convertit M. CL ad vers. 119. Κοστο metri causa pro Κοστοφόρος. V. 362. εωσε, ut supra vers. 338. Videtur prima

specie elliptieus loquendi modus pro ἔθωσε πληρον. Sed haec

197쪽

ellipsis nominis non semper quadrat, siquidem Graesirecentiores simplex verbum sic ponere consueverunt monsolum de verberibus Ioquentes, quae quis manu aut baculo alteri instigit, sed etiam de telorum, Iapidum aIiarumvorerum conjeetu. Cf. vers. 399. In his omnibus loquendi generibus nihil subaudiendum est. Similiter nos: er gab

tam eius. Alia ratio est Ioel Aeschylei Agam. 1393:

τριτηυ ἐπενδίδωμι ubi ob vocem τοῦίτην nomen πληγηυ in verbo παίω Iatero eoque quasi latenter dici recto statuit Hermannus in di sertatione de ellipsi et pleonasmo in linguai graeca Opuse. Tom. I pag. 152. - 4εκοίλιασε ob synizesin et metrum pro 4εκοιλιασε. Verbum 4εκοιλιάζω, pro quo veteres Δοκοιλιάζω dixerunt, eontinet praepositionem inverso Iitier rum ordine. Vid. ad vers. 125. Verti debel 4εκοιλιίζω eviscem, ex tero, Niscera extraho, intestina sun .

jam invenitur ap. Eurip. Troad. 291 et Aleest. 471. CLDutim. Gramin. amplior. Tom. II pag. 2l T seqq. Saepius exstat in posteriorum, imprimis Alexandrinorum seriptis. Vid. Lobeck. ad Phryn. p. 724. μου, antique χαμαί

humi. Caeterum verba μου ε4απλω τὶ non ad εντερα reserenda sunt, quia hic Atticismus, quo neutra pluralis numeri substantivorum cum verbis singulariter enunciatis eo-pulantur, vulgo hodie ignotus est, sed subjectum e superioribus asciscendum est Limnocharis. 'Itaque haec verba Crustus malo interpretatus est et humi ea Pansa Sunt; se msus enim est: Limnocharis humi extensus est. Similem ejus errorem notavi ad vers. 60. V. 364. εκοκκίνισε rubuit. Quum enim κόκκινος Diuitigoo by Corale

198쪽

in elleriore graecitate non amplius pro eo ponatur, qui veteribus coccineus est, sed omnino ad rubrum colorem exprimendum applicetur, idcirco κοκκινίζω quoque solum ruisbefaciendi et rubescendi significatum habet. V. 365. Tino γος metri gratia pro Trio γος. V. 366. ἄνηγρετος risero abiris; dam apud Nonnum

epitheton somni, ex quo excitari nequeas. Homerus somnum νέγαετον appellat Od. 13, 80 Itym. Veii. 178. Quod

superiores editores in textu toleraverant ciνηγεσος non est

graeca vox. Confudit aut Crustus, quem reliqui secuti sunt, aut librarius, qui eodicem exaravit, quo usus est Crustus, ambo ista adjectiva ἀνεγεσος et ἀνηγρετος. V. 367. Mai i. e. V. 368. et a κείσετcit populariter pro vin κείτη Γλι conss. praes. verbi oboliora, de quo dixi ad vers. 326. - γδει dilucidavi ad vers. 31 l. V. 370. Do particula μα quid judicandum sit, e posui ad vers. 97. - μαγέρεσε exvectavit, ut vidimus

quod jam legimus versu 262. V. 37 l. ἡδνη proprie est Platea, via, vicus, qua

potestate, ut alios omittam, adhibuit hoc voeabidum Theo dorus Ρrodromus lib. I vers. 189 pag. 7 ed Cor. και απο φ γῆς να Tu γις- περεπατῶν τὰς ὐίμνας, ubi Coraes metri gratia scribere poterat κι απο. Hoc 2ίμνη nihil est nisi antiquum nomen ρύμη, quod veteres interdum hoc sensu usurpasse constati Sed nostro loco ριμνη alium habet significatum, cujus non meminit Comes 'Aταψ. I p. 185 neque II, p. 32l et quem Ignorasse videtur Duc-gilis Tom. II p. 1299. Si onim hunc versum cum sequenti conserimus, lacile nobis erit persuasum, magis finalem iulunt versuum concentum quam ipsam sententiam effecisse, Diuiti su by Cooste

199쪽

ut hIo Zenus ρώινην seriberet, quae vox eundem quidem versus exitum praebet quem λίμνην, sed a sententia paulo alienior est. Appellat autem noster ὐ mb propterea quod ei λίμνη opponit, terram continentem vel omnino terram. Proinde Crustus non bene reddidit ista verba ἔφυγε εκ τηυρίμνην fugit e vico seu sta ione: vertenda enim sunt δε-git e terra. V. 372. σ-- άρι explicui ad vers. 223. aor. verbi recentioris vel Mκτω, quod eodem modo ex MWυμι ut δείκτω ex δείκνυμι larmatum est. Sed quamvis eadem analogia in his verbis sit, dissert tamen Εανω vi et potestate a veterum inrγνυμι. Etenim sub verbo γὶ κνωoadem nune sententia subjecta est, quae sub ρίπτω, quas res induxit nonnullos, ut malo scriberent es co, opinantes scilicet, quod ineptum est, hujus Ioeutionis natales ab πτειν repeti debere. Hoc igitur ὐηκνω pro loci natura facis, conficio, abicio verti potest. CL Cor. Ἀτακν. Tom. IIp. 319. ωπέδησε aor. iiid. verbi ἄπηδω, quo vulgus uti solet pro πηδω, quod antiquam significationem retinuit. Quod reliquum est, α in απηδῶ illud esse patet, quod sive euphonicum, Sive pleonasticum, vocare licet, quale est in

V. 373. σκοτόνω interscio, occido. Sio dam NLeetas in Μan. lib. 6 num. 4 οι δὲ roinis σκοτωσαντες Πεγσαι. Nemini dubium videri potest, quin σκοτόνω ab antiquorum verbo σκωόω derivandum sit. Quod licet Obscurandi ac praeterea vertigine OccuPandi notionem habeat, tamen inello perspicitur, quomodo reeentior significatio ex antiquiore oriri potuerit. Tenendum etiam, quod Hesychius ait: Σκότος, συγρος, νά-r . Cf. Grais 'Aτακν. Tom. IVP. 518.

200쪽

V. 374. ἄπλωσε, subaudi το κέρι manum extendit. De επια- cs. adnot. Rd Fera. 203. - Uμπει i. q. ci κόνει- de quo verbo egi ad Vers. 191. Hoc quoquo verbum

exemplum praebet euphonici illius ci, cujus mentionem Dei ad vers. 372. V. 375. απολυσε i. e. aπελυσε proprie: e manu dimisit, quod quum de Iapidis jactu intelligatur, nove di-etum esti V. 376. τ c Mo' i. e. το απαλόν. Sic receIitiores verticem sive summam capitis partem a mollitudine appeLIanti Crustus sinciput esse putans magno in errore versatur. - η ηκε Ror. verbi ε4ίσκω, pro quo et ευροκε et

εύρηκε et ηυρε dici poterat. Pertinet hie aoristus ad reliquias veterum perlaetorum in inferiore graeeitate. CL adn. ad vers. 9. At significatus hic peculiare aliquid habet ata quo ab antiquorum loquendi consuetudine abhorrens. Quippe respondet sere verbo germanico tresten, quod de scopo usum pare solemus, quem quis hasta, Iapidibus aliisve rebus a tingiti Latino igitur percutiendi, feriendi, icendi, attingendi verba quadranti V. 377. eoino rei vel 2 o ιον naris, naSus deminutivum est nominis, quo veterea utuntur in Do mutatione voealis ω in diphthongum ου locutus sum ad dia- Iogi vers. 1. -- τω μυαλά pluralis heterogeneus nominis μωλός, quod antiquam potestatem servavit. V. 378. in φυρω κε vulgariter pro επONU η. V. 379. ἀπὸ ii in G, ut vers. 460, e longinquo. Vulgo nunc dieunt ααδ ιι χηρων. - ἐκ aor. pass. Verbi χχmo, qua sorma pro χεω jam Josephum aliosque, qui malo ScripSerunt, usos esse uotum est. Vide Lobeck ad Phrynichum pag. 726.

라틴어 텍스트