장음표시 사용
121쪽
122 Lm . meri. Lib. VIII. de Sacramentis aliis adhibeantur caeremoniae. Videant ergo Heteroduxi quantus sit sui spiritus contradicendi , et altercandi lΑd ultimum dicimus , quod argumentum negativum, silentium scilicet nonnullorum , nihil concludere potes Contra Veritatem nostrae thesis , quae confirmatur a gumento positivo aliorum Patrum , quos in probatione attulimus , maxime antiquissimi Irenaei , Cypriani elc. Quod ad Tertullianum pertinet , sussicit ut pro Vero SD Cramento agnoverit confirmationem tu lib. de Bapt., cap. VIII., ut diximus S. r5 I. ): nec minimum luterest, unde desumenda sit origo Sacrae unctionis. Quod solum necessarium esse dicimus, est, ut sive immediate , sive mediate , divinam habeat originem , scilicet aut ab Apostolis ex Christi ordinatione , aut ab Ecclesia ex uinctoritate sibi divinitus mucram.
r53. Circa ministrum Confirmationis duplex occurrit controversia. Altera adversus Haereticos, praesertim Photium , Waldenses , et Hu,sitas , num scilicet solus Episcopus sit ordinarius ministhr hujus Sacramenti: et altera agitatur inter Theologos Catholicos , utrum Pre
sbyteri sint ministri Extraordinarii, sive delegati , ejus dem. Quod ad primam altinet , sit
122쪽
Pura II. de Sacramentis in Specie
Solus Diseopus , non Mero quipis si lex Sacerdos , est Minister ordinarius Saeramenti Confirmαlionis.
I5.1. Haec propositio , quae est de fide ex supra S.
I48 . exposito can. II l. sess. VII. Concilii Trident, ni , sic demonstratur. In Actib. ΑpOSt. Cap. VIII. V. I 4. Scriptum est. Cum autem audissent Mostoli , qui erant Ierosob mis , quod recmisset Samaria perbum Dei , miserunt ad eos Petrum , et ' Ioannem , cuin penisSent , Oraverunt pro ipsis tis acciperent Spiritum Sanctum: nondum enim in quemdam illorum oenerat. Sed baptizati tantum erant in nomine Domini Iesu. Tunc imponebant: manus super illos , et acciyiebant Θriritum Sanctum. Si Α-Postoli Petrus , et Ioannes missi fuerunt Samariam ad conserendum Spiritum Sanctum , scilicet ad confirmandos eos , qui receperant fidem , et procul dubio erant baptizati, quis non videt , solos Apostolos fuisse ordinarios Ministros hujus Sacramenti 2 Sed soli Episcopi , non vero simplices Sacerdotes , sunt apostolorum su
I 55. Cons. ex auctoritate Ss. Patrum , unde fas est deducere Divinam Apostolicam traditionem. Itaque S.Chrysostomus Hom. XVIII. in citatum locum Act. Apost.
dicit. Ideo baptizans Philippus iritum Sanctum
non dabat ; hoc enim solorum 'iscoporum erat. Virtutem quidem acceperant Diaconi faciendi signa,
123쪽
I24 LasI. Theol. Lib. VIII. de Sacramensis non etiam dandi aliis Spiritum Sanctum : igitur hoc erat in Apostolis singulare unde et praec*ιιοS , et non alios pidemus hoc facere. Sanctus Cyprianus . in Epist. LXXIII. ait: Qui in Ecclesia baptizantur, per Praepositos Ecclesiae osteruntur. Sanctus Marcianus in dialogo contra Luciferianos dicit : Non abnuo, hanc esse Ecclesiae consuetudinem , ut ad eos, qui longe in minoribus urbibus per Presbyteros , et Diaconos butizati sunt , Discopus ad invocationem Spiritus Sancti manus impos turus excurrat. Et rationem adducens , cur tali praerogutiva Deus Episcopos donaverit , dicit : Ecclesiae salus in summi Sacerdotis dignitate pendet , cui si non exors , et ab hominibus eminens quaedam detur Potestas, im Dium Suut schismata , quot Sacerdotes. Item Innoceutius I. in Epist. ad Decentium , ait: Ponti ibus solis deberi, ut vel consignent, uel Paracletiam SPAritiam tradat , non solum consuetudo Ecclesiastica demonstrat verum et illa lectis Actuum Apostolorum , quae asserit , Petrum , et Ioannem esse directos , qui jam baptizatis traderoent Spiritum Sanctum. Tandem Concilium Eliberitanum habitum ineunte Saeculo quarto sic decrevit can. XXVIII.: Ad Disco
pum eum baptizatum ) perducant , ut Per manus impositionem Persici possit.
156. Mulla nimis ab Haereticis nobis opponuntur.
I. dicunt : Qui potest majus , utique Potest quoque ini-
124쪽
Pors II. de Sacramentis in Specie . 125nus. Sed Presbyteri possunt conficere. Eucharistiam. Ergo possunt elium confirmare. II. Ananias non erat
Episcopus ; et nihilominus , ut habemus ex cap. IX. Aet. Apost. imposuit manus Saulo. III. Si solus Episcopus esset minister Confirmationis , cum rari sint Episcopi, praesertim in regionibus infidelium , inultissimi, et quibus major est necessitas , non possent hoc Sacramentum recipere. Ad quid ergo pro majori robore constendi fidem Christus illud instituit 2 Tandem dicunt :negari non potest, quod olim non solum in Ecclesia Orientali , sed etiam in Latina , Presbyteri consueVerunt baptizatos confirmare. Etenim de Ecclesia Orien
tali habemus , quod Photius , qui fuit in IX. saeculo,
encyclica epist. ad omnes Patriarchas orientales conis queritur , Legatos Nicolai I. contra antiquum , et rece-Plum morem in Bulgaria improhasse confirmationem Collatam a Presbyteris. De Ecclesia autem Latina S. Grc
gorius in fine saeculi VI. monitus , . Presbyteros Calaxitanos in insula Sardinia Confirmationem ministrare, primo improbavit , et prohibuit hujusmodi consuetudinem
Epist. IX. lib. III. ad Januarium Episcopum Calaritanum. Sed epist. XXVI. ejusdem libri se retractans , dicit: Nos quidem secundum usum Ueterem Ecclesiae nostrae fecimus ; sed si omnino hac des re alia qui contristantur , ubi Disco i desunt, ut Presb- feri etiam in frontibus baptizatos chrismate tangil debeant , coracedimus. Ergo etc... Et ad primum retorquendo argumentum , dicimus Quivis Sacerdos potest conficere Sacramentum Eucharistiae , quod est majus: Ergo potest quoque ministrare
125쪽
Pars Π. de Sacramentis in Syecia 127 quaeratur , eam esse respondemus , quia non Videtur , posse in dubium revocari , hanc fuisse antiquam consuetudinem Ecclesiae tam Latinae , ut constat ex objectis verbis S. Gregorii ad Ianuarium Episcopum Calarii num S. sup . , et ex Concilio Τoletano I. in sine can. XX. , quam praesertim Ecclesiae Orientalis , et AEgypti , uti , praeter Morinum in Exercitatione δε Sacram. Confrm. , testantur Lupus in Dissertatione de VIII Synodo , Lucas Holstentus , et innumeri recentiores Theologi.
SolMuntur nonnullae objectiones.
158. Nulla quidem , et a multis contra hanc sententiam objiciuntur , maxime ab Estio , et Petro Aurelio et nos praecipuae asserimus. I. itaque opponunt decretum Nicolai Ι. , qui jussit , iterum confirmari eos , qui sub Photio in Bulgaria confirmati suerant a Presbyteris Graecis. II. Constitutionum Iunocentii IV. qua videtur irrita declarari Confirmatio fucta a Presbyteris Constantinopolitanis. III. Item Constitutionem Innocentii IV. ad Episcopum Tusculanum Legatum Apostolicum
in Regno Cypri , in qua vetantur Presbyteri , ne in
Poeterum confirment. Tandem Iustructionem Clementis
VIII. , in qua non solum idipsum prohibetur, Sed prae- .cipitur quoque, ut Episcopi Latini sub conditione repetant Confirmationem iis, qui confirmati fuerant a Presbyteris Graecis , et praesertim qui ad sacros Ordines promoveri debebant. Hisce omnibus sucilis est responsio. Etenim propterea
126쪽
128 nti. Theol Lib. VIII. de Satramentis Nicolaus cilatum decretum edidit , quia Bulgaria orat sub jurisdictione Patriarchae Occidentulis, non vero Photii, et idcirco Presbyteri illi egebant legitima delegalione ad Confirmationis Sacramentum ministrandum. Qua de causa illi Presbyteri , juxta Photii errorem , se faciebant ministros ordinarios hujus Sacramenti. II. Constitutio Innocentii J II. respicit Presbyteros Latinos , qui Constantinopoli , quae tunc erat sub jurisdictione Patriarchae Veneti , sine delegatione Pontificis , juxta morem Graecorum , veluti ordinariam sibi arrogabant talem facultatem. III. Sciendum , quod tunc temporis in insula Cypri, pariter ac Graeci , dominabantur quoque Latini. Cum aulem suo more Graeci ministrarent Confirmationem, et non item Latini , id causae erat , ut Latini Presby- tori aspernarentur , Veluti inferioris potestatis. Igitur ut hujusmodi inconvenienti consuleret R. Pontifex , unde pax poterat turbari , prudenter Se gemit Velando , . ne deinceps hoc Sacramentum a simplicibus Presbyteris ad-
Tandem Clemens VIII. loquitur de Prest teris Ilai Graecis , qui subjecti. Episcopis Latinis sequi volebant
De Materia , et forma Saeramenti Confirmationis.
359. Circa materiam , et formam Sacramenti Confirmationis nihil , vel uli de fide sancitum fuit a Concilio
127쪽
Pura II. de Soeramentis in Specis 129 Tridentino , neque unquam ab Ecclesia decretum. Hainbemus quidem hac de re mugnam controversiam Sed ipsa habetur in Scholis , salvo vinculo unitalis sidei catholicae. Nos varias tantum exponemus Theologorum sententias , parum , vel nihil solliciti exponendi, et propugnandi nostram. I 6ο. Itaque quatuor sunt sententiae Τheologorum cir- in m .leriam , et consequenter etiam sermum Confirmationis. I. est Isaaci Haberi , Sirmondi, et aliorum , qui
opinantur , Solam impo8itionem malivum esse essentialem confirmationis maleriam. Haec sententia innititur sacto
Apostolorum , qui, ut habemus ex cap. VIII. v. IV. Actorum, solam manuum impositionem adhibuerunt iii Confirmando. Confirmatur aulem ex silentio antiquorum ritualium , et multorum Ss. Ρatrum , qui nullius unctionis mentionem faciunt.
II. sententia est Divi Τhomae , Bellarmini , Maldonati , Morini etc. qui contendunt , solam Chrismationem
eSSe mpteriam eSSentialem , et necessariam Confirmationis , ut quae impositioni manuum substituta fuit ab Ecclesia , cui Christus potestatem secit determinandi maleriam Sacramentorum. Haec sententia nititur praxi Ec. clesiae Orientalis , quae sola Chrismatione consuevit confirmare , et etiam auctoritali Eugenii IV. qui in decreto Pro unione Armenorum dicit: Loco manuum impos, gionis datur in Ecclesia Confrmatio. III. sententia est Ruardi Tapperi , qui ex exemplo Eucharistiae , quae idem semper , et unum est Sacra- mentum sive Sub una tantum , sive sub utraque specie
128쪽
130 Inu. Theol. Lib. VIII. de Sacramentis licet impositionem , et unctionem Chrismatis esse essentialem : ast alterutram susscere , et adhiberi juxta Ecclesiarum consuetudinem. Et haec sententia innititur argumentis tam primae , quam secundae opinionis. IV. sententia , scilicet et manuum impositionem , et unctionem Chrismatis simul esse essentialem et adaequatam Confirmationis materiam , est Natalis Alexandri , Iuvenini , Ludovici Haberi de Confirm. cap. III. OS.I. et II. , Τournelli , et serme omnium recentiorum , etiam doctis. Ioannis Perr. in tract. de Consirm. cap. III. S. a. Pro hac sententia argumenta Sumuntur ex
Scripturis , ex Eucliologiis, et Sanctis Patribus , praesertim Tertulliano , et Cypriano , qui promiscue utri-u ue materiae mentionem faciunt. Sed quia iterato sit ab Episcopo manuum imposilio , primo cum in com-
muni manibus extensis sudit preces , secundo cum v numquemque sacro Chrismate signat , inde sapienter advertit Ioannes Perr. ex Benedicto XIV. de Synodo cap. XIX, , quod haec , non vero illa , pro essentiali materia hujus Sacramenti habenda sit. I 6 i. De Chrismale autem plura solent quaeri I. Num ex solis olivis esse debeut oleum , quo conficitur. II. utrum sit necessaria admixtio balsami. III. quo jure divino ne , an vero Ecclesiastico Chrisma debet esse benedictum. Tandem , a quo benedictio isthaec seri debeat. Ad primum dicimus , nulli dubium esse , ut debeat esse ex olivis. De altero non conueuit inter Τheologos. Sed quia cum de Sacramentis agitur , tutior pars tenen
da est , idcirco dicimus , quod servanda est hujusmodi
129쪽
Pars II. ia Sacramentis in Specie laiadmixtio , et ita quidem ut si praetermissa fuerit , suppleatur , juxta declarationem Innocentii III. , aut sub conditione Confirmatio repetatur. Ad tertium dicimus , quod pariter non convenit inter Theologos r alii enim dicunt , esse necessarium jure divino , alii vero ex praecepto Ecclesiastico . Tandem dicimus , Chrismatis benedictionem de jure ordinario pertinere ad solos Episcopos, ut docet Benedictus XIV. in lib. VII. de Synodo cap. VIII. D. I. : et ex delegatione convenire posse etiam Presbyteris. Sed a quo d legatio isthaec fieri necesse est8 Respondemus , quod ex jure antiquo fieri poterat non solum a Rom. Pontifice , sed etiam ab Episcopo ordinario ; ast ex jure novo id reservatum est soli R. Pon
163. Quod ad formam pertinet, res per se perspicua est. Quippe juxta suam Propriam sententiam de materia, qui ue convenientem formam necessariam dicit. Unde qui alterutram , aut ullamque , aut unam tantum eS- sentialem materiam dicunt, alterutram quoque sermam, aut utramque , aut unam solam necessariam propuguant
De Consirinationis essectibus.
164. Sacramenti Confirmationis duplicem esse essectum augmentum scilicet gratiae , quam per Baptismum accipimus , sive majus robur Spiritus Sancti pro sustinenda fide , quam in Baptismo profitemur; et spiritualem ac indelebilem characterem, qui in anisa impri-
130쪽
l32 Insf. Theol. Lib. VIII. de Saenumentis initur , nemo potest in dubium revoeare, quin simul e Sacramentorum numero Confirmationem expungat. Sed prop. IX. jam demonstratum , et vindicatum est f. 5o , Confirmationem esse verum Sacramentum novae
legis. Et in prima parte prop. XVI. S. 98. demonstratum est , quod spiritualem , et indelebilem characterem in anima imprimit, ex quo factum est, ut non possit iterari. Ergo nihil ultra necessarium videtur immorari in hac disputatione. Sed quoniam in can. ΙΙΙ. seM. VII. ut diximus S. i 48- , Concilium Tridentinum expresse damnat Novatorum errorem circa Chrismatis Virtutem , idcirco non piget aliquid dicere de hac catholica veritale. Sit itaque
Nullam injuriam faciunt Spiritui Sancto , qui aliquam Mirtutem sacro Confirmationis Chrismati tribuunt. 265. Haec propositio , quae ex allato can. II. Con
cilii Trident, 148. ad sidem perlinet , sic brevi
ter demonstratur. Vel Chrisma pertinet ad essentialem Materiam , sive solam , sive partialem, Sacramenti coll- firmationis , ut tenet ferme communis Theologorum sententia S. i6o n. II. III. et IV. , vel sallem , juxta n. i. ibidem est ritus ab Ecclesia ordinatus ad melius significandos hujus Sacramenti effectus. Si primum. Ergo mirifice placet Spiritui Sancto, quoniam divina est illius institutio , saltem per iacultatem datam Ecelesiae materiam Sacramentorum delerminandi. Si al-