Iacobi Sirmondi Soc. Iesu presbyteri Historia poenitentiae publicae. Eiusdem disquisitio de Azymo, sempérne in vsu altaris fuerit apud Latinos

71쪽

: HIs TORIA confessionem nihil habent quo defendant. perseuerasse contra, faeculisque sequentibus stetisse,Synodus VI. comprobat. cuius Canon vltimus sacerdotum erga poenite tesquae sint partes & omcia describit. Nec dubitandi locum relinquunt innumera sanctorum virorum exempla, qui huius laudis studio & gloria claruerunt. Quos inter Platonem suum iure Theodorus Studita in eius epitaphio celebrat his verbis. Καὶ ἡ αὐαν οὐ σι

μφον. Etenim pro ludo diuinas linio .

72쪽

P OE N I T. P v B L I C IE. Mnes, quibus attentus erat , pro theatrish'ediacuti Ecclesias frequentabat, pro inhonestis diuersoriis honesta collegia. Quodque laudabilius est, occultas

mentis cogitationes , adia cuidam eo rum qui praeerant sepius confitebatur. Quae res magnum religionis istius erat

indicium , idque cum perfecte faceresolitus esset, ei qui confessionem ipsius amdiebat admirationem os stuporem adferebat. Ceterum priuata haec confessio , quae sacerdotum auribus committitur , quamquam ab illa differt, de qua dictum est, qua Vni Deo , sine voce , intimis sensibus confitemur, Deo tamen &ipsa fieri, cuius vices sacerdos in ea gerat,mnito dicebatur. Sic enim loqui tur Leo Epistola xxCv I. ad Episcopos per Campaniam. SUScit illa confessio, quae primum Deo offertur,tum etiam sacerdoti, qui pro delidiis paenitentium precator accedit. dc Sidonius.

73쪽

64 HIs TORIA Episcopus libro I v. Epistola XIV.

ad Polemium. Noueris volo, non ut

est apud praesulem fori, sic esse apud iu

dicem mundi. Namque ut is qui propria vobis non tacuerit sta ilia iam natur : ita nobiscum qui eadem 'Deo fuerit confessus absoluitur. Quibus verbis nihil ad sacrae confessionis dignitatem explicandam adferri

poterat accommodatius.

C A P V T I X. Publicos poenitentes in Cana Domini reconcibari Roma olim mos fuit,

es in Gallia. IN poenitentia publica, cete inque in partibus Ecclesiasticae disciplinae, non idem semper mos

fuit omnium Ecclesiarum : erran que Vehementer , qui ex eo quod

de poenitentibus aliquid in Synodo

74쪽

POENIT. PUBLICAE. Qdo quapiam sancitum vident , id

continuo ad omnes pertinuisse, legemque omnibus positam putant. Sui enim Synodo cuique fines fuerunt , extra quos imperium illis nullum, quo minus liberas habe

rent suas aliae consuetudines. Erga poenitentes aute quae Romae obseruari solebant, eadem obtinuisse videtur & in Gallia. Sed de Gallorum more postea. Nunc de Romano, quod ad illorum reconciliationem attinet, illustris est locus in epistola Innocent ij ad Decentium. De poenitentibus, inquit, qui siue ex grauioribus commissis , siue e x leuioribus poenitentiam gerunt, si nulla interueniat aegritudo, quinta feria ante Paphaeis dimittendum Ecclesiae Romanae confluetudo demonstrat. Ceterum in ponde

re aestimando delictorum, Ficerdotis est iudicare, ut adtendat ad confessionem poenitentis, m ad fletus atque lacrymas

75쪽

corrigentis , ac tum iubeat dimitticum viderit congruam satisfectionem. Quam enim Ecclesii ae Romanae

consuetudinem vocat , non Omnium videlicet hanc fuisse signi fi

cat. Eodemque opinor spectat ob seruatio illa, incertum cuius, in Veteri Codice Fistanen sis monasteri j: Romani reconciliant hominem intra ab fidem, Graeci nolunt. Reconciliatio peccatorum in cana Domini tantum es ab Episcopo , conqummata poenitentia. Sietero Episcopo difficile sit, presbytero potest necessitatis causa praebere potestatemeti impleat. Quod vero de Episcopi

iudicio subiungit InnocentiuS, argumento est non omnes prorsus absolutos tunc fuisse, sed illos duntaxat, qui satisfecisse videbantur, ceteris dilatis. Quid ergo Θ an illos etiam in cama Domini reconciliatos credimus,qui suscepta in capite ieiunij poenitentia, tam breui tem-

76쪽

POENIT. PUBLICAE. 67pore in ea sunt versati λ Omnino, si consentaneum iudicabatur. si aut leuiora fuerant delicta, quibus expiandis leuior poena sufficeret, aut tantus dolor , ut prolixiorem

luctum compensaret, aut ea conditio personae, cuius haec satisfactio esset idonea. Nec mihi certe longior Romae hoc spatio aut diuturnior videtur fuisse poenitentia Fabiolae, quam Hieronymus describit in Epistola XXX. ad occanum. Peccauerat illa haud sane leuiter, non quia dissidium a viro fecerat, licebat enim ab adultero : sed quia illo superstite alteri nupserat, quod adulterium censebatur. Post huius ergo secundi viri excessum ad se

reuersa , poenitentiam expetiit. Quandonam inierit , Hieronymus non explicat. Sed ex tempore, quo inter poenitentes comparuit,

satis liquet unius Quadragesimae

77쪽

c8 HIs TORIA curriculo rem conclusam. Quis line crederet, inquit , ut post mortem fecundi viri in semetipsam reuerse , saccum indueret, cr errorem publice fateretur ,σ tota urbe stectante Romana , ante diem Paschae, in Basilica quondam La terani , staret in ordine poenitentium, Episcopo , presbieris , ' omni populo stare mantibus, starsum crinem, ora lurida , siqualidas manus, hordida colla submitteret uae peccatafletus iste non purget ' quas inueteratra maculas hae lamenta non abluant f Non est ingresse Ecclesiam Domini, fled extra castra cum Maria Jorore Mysiseparata consedit, ut quam sacerdos eiecerat, ipse reuocaret. volebat quasi adulterium commiasisset. Recepta sub oculis omnis Ecclesie communione, qui erit ' &c. T ria haec igitur, quae in more apud Roma nos circa poenitentiam publicamposita cognouimus , diem videlicet poenitentium reconciliationi

78쪽

lraestitutum , absoluendorum ha itum delectum,& contractam in nonnullis, breuemque in gyrum redactam poenitentiam, eadem apud Gallos quoque, pariter obseseuata restat Vt paucis ostendamus. Nec enim magni est negotij. In promptu sunt de horum unoquoque aperta documenta. De solenni quidem reconciliationis die, Con-ciiij II. Cabilonensis Canon XLVII. In cana , inquit, Domini a quibusdam perceptio Eucharistia negligitur. Quae quoniam eodem die ab omnibus fideli bus , exceptu his , quibus pro grauibus criminibus inhibitum est , percipieηda sit, Ecclesiasticus usus demonstrat, cum etiam poenitentes eodem die ad percipienda corporis ου sanguinis Dominici sacramenta reconciliat. De absoluendorum vero delectu, quantus is fuerit, ex Herardi Archiepiscopi Turonensis,Capitulo XI v. intelligere

79쪽

o HIs TORIA est. Sic enim praecipit. Vt tempore opportuno publica crimina ad notitiam scopi deducantur , maximeque in die magno Canae reconciliandi , mel adhuc

fustendendi, per proprium presbterum,

mel per legatum ipsius , eundemque presbyterum, cui causa ipsitus criminis bene habeatur cognita , ad praestentiam Episcopi deferantur , ne anima statriae , ne-guentia vel otio bacerdotis, abGque reconciliatione permanens, eius periculo pereat. Compendiariam denique illam Quadragesimae unius poenitentiam, cuius nobis specimen Romae in Fabiolaeditum videbatur, apud maiores quoque nostros frequentatum , ostendunt antiqua Pontificalia, quae ritus & formulas conti

nent , quibus ij qui poenitentiam

ineunte Quadragesima susceperant, in die caenae absoluebantur. Omnium sit instar Mimatense, cuius haec sunt in ordine Feriae V. cae-

80쪽

P OE N I T. P V B L 1 C Iinae Domini. Secundo loco , lotis pauperum pedibus, reconciliantur poenitentes , quibus ab Ecclesia solennem agere poenitentiam iniunctum est , qui in capite ieiuniorum de Ecclesia eiecti fue rant. Quin etiam manet hodieque multis locis in Gallia prisci huius moris exemplum in illis , qui oppressis per incuriam paruulis suis publicae poenitentiae addicuntur, eiectique ex Ecclesia die cinerum, eidem in caena Domini restituuntur. Quos quidem , ut poenitentia publica re ipsa fungentes , in hoc

ordine habendos ambigat nemo. Alia vero nostrum omnium est ratio sum recepto tota Ecclesia nune

more, sacris cineribus primo ieiuniorum die capita suomittimus Episcopique absolutionem aduentante caena Domini suscipimus. Quamquam enim publice sit virumque , & ex publicae poeniten-

-- . . . .