장음표시 사용
121쪽
a18 ARTICULUS I. CONTROUERRI A V.
XIII. inter damnatos a Leone X. Ubi non est Sacem dos, aeque Iolest quilibet Christianus , etiamsi mulier. iaut puer esset. Hujus erroris illio principia fuerunt ,
quoruna primum est, Proci Sacramenta non operentur
nisi excitando fidem: unde sequitur, nullam ministri qualitatem requiri ad valorem Sacramenti; verha euina Sacramentalia εt 'signa a quocumque exhibeantur , excitare possunt fidena. dam sive dicantur ab ordinato sive a non ordinato, Sive ab homine sive a daemone, idem significant, et signis cando animum audientium eodem modo movent. Alterum est, quod per ministrorum ordina: ionem nullus Imprimatur character, nec detur nova aliqua potestas spiritualis, sed tantum detur usus, seu Osficium. Ex quo principio manifeste sequitur, nullam ordinationem vel electionem ministr Tum requiri, ut fiat verum Sacramentum, sed solum ut orito et disciplina servetur.
XCVI. Neque primus fuit Lucterus, qui haec doctrinae monstra excogitavit. Grtullianus Lib. de Praescriptionibus, cap. XLI. conqueritur, a Novatoribus sui aevi sublatam suisse ordinum , ae functionum hierarchicarum distinctionem. Ordinationes eorum temerariae, lepes, in-
cons 'anti s . nunc Pia Oρhytos conlocant, nunc saectito obstrictos, nil ΠC APOStatias nostros, ut gloria eos obligent, quia
seritate non possunt. Nusquam Iocilius Pr scitur , quam in castris relellium , ubi ipsum esse illic , promereri est. Itaque alius hodie Discopus , as alius, hodie Diaconus , cras Lector : hodie Presbyter, Mi cras laicias. Nam et lutos Sacerdotalia munia in ungunt. Waldenses, qui Sacculo XII. exorti sunt , cum v llent Sacramentorum vim et Efficaciam pendere a fide et probitate ministri, tonsecraudae Eucharistiae, et absolvendi a peccatis sin
122쪽
ng MINIsTRO SACRAMEN TORDM. testatem negabant in malis Sager lotibus Permanere, eamdemque in bonos quoslibet, etiam laicos transscres ant, ut rescrt Naanerius in Lib. contra M istenses , Cap. V. eamdem fuisse Ioannis Wiel lolta sontentiam aperte colligitur ex Bulla Martini V, in qua Pontifex quemlibet de Wiu Llesfisino suspectum interrogari iubet. utrum credat, quod Christianus ultra contritionem cordis, habita copia Sacerdotis idonei , soli Sacerdoti de necessitate salutis constei i teneatur , et non laico , seu lai- Cis , quantumcunque bonis et decutis Τ Paulo absurdius delirarunt vetisres quidam hae tetici, qui ad sacros Ordines promoveri posse Deminas asserebant. S. Irenaeus Lib. I. adversus II aer. Cap. IX. author est , Mur- Cum haereticum Reminas, quas sibi socias adsciverat, ad Sacerdotius evexisse. Montanistae proprias habe-hant Sacerdotissas et B piscopag. Collyridiani in Arabia mulierum ministerio sacrificia sua osse rebant. Quintilliani, seu Pepuaiani, a Pepuna Phrygiae civitato sic appellati, eadem insania laborabant, teste S. Epiphanio Haer. XLlX. Apud eosdem mulieres Discopi sunt et Presisteri, et ad caeteros gradus esicuntur, nullum ut sexus discrinisu. sercetur. Horum EXemplum Sequuntur nostro aevo Iansentani aliqui, qui de conciliandi sibi foeminis solliciti, per quas error latius spargatar, easdem Sacerdotalibus functionibus inaligurant, ita ut
in privatis conventi has ad aram accedant, et Sacerdotum vestibus indutae Sacrum dicant, Sacerdotibus ad aram servientibus, ad suarum Amazonum Pietatem de-- mirantibus. XCVII. Conclusio I. Solus homo viator ratione utens , potest esSe Minister Sacram euiorum secundum
legem ordinariam. Dixi I. Solus homo , tutor, id est,
123쪽
ladio ARTICULUS I. CONTROVERSIA V. quamdiu anima unita est corpori II. Ratione utens. Imfantes enim , dormientes, et amentes non possunt ministrare ullum Sacra inentum, cum non habeant usum
rationis . neque habere possint intentionem necessariam ad valorem Sacramenti. III. Secundum legem ordina-τiam. Non enim negamus ex speciali et extraordinaria Dei concessione posse ab Angelis , et animabus beatis a corpore separatis Sacramenta administratis , quia nubia hae in re Deo liberrima, potest ostendi repugnantia. Hinc si Angelus bonus administraret Suramentum aliquod , V. g. si baptizaret, vel ordinaret aliquem, Sacramenta illa non essent iteranda; Angelus enim , procul dubio id fecisset ex dispensatione Dei extraordi uaria.
caeterum Theologi communiter asserunt, Sagramentum ab Angelo, aut animabus a corpore separatis coniectum, non fore ejusdem rationis cum nostris. Saeramenta enim,
prout de facto a christo instituta sunt, constant rebus et verbis sormalibus, solum Matrimonium si excipias, quod sequitur naturam contractus: per verbum autem formale intelligitur vox articulata, ab animalis ore vitaliter prolata , qualis non censetur esse sonus ab Amogelo in aere sormatus. At vero si diabolus Sacramentum aliquod nil ministraret, iterandum esset illud ; quia daemon neque ex se habet hane potestatem, nequo peculiari Dei dispensatione eam acet peret; sed eam sibi uSurparet ut falleret.
XCVIII. Prob. jam Conclusio sic explicata, I. Amthoritate Scripturarum. Christus ad solum hominem vi torem ratione utentem direxit ea verba Matth. cap. XXVIII. Docete omnes gentes , baptizantes eos in nomine Patris etc. Lucae cap. XXII. me facite tu meam Commemoratione'. Joan. cap. XX. Quorum remisseritis
124쪽
Peccata, remittuntur eis. Ergo secundum Iegem Ddi o clinariam solus homo viator ratione utens, designat fuit a Christo ad munus Ministri Sacramentorum. Ergo solus homo viator ratione utens, est Minister Sacramentorum s quia nemo ex propria Sua authoritate potest
valide agere nomine Christi, et fieri eius instrumentum. Prob. II. Ruthoritate Patrum, praecipue S. Chrysostomi, qui Lib. III. de Sacerdotio scribit: Qui temram incolunt , in eaque commorantur, ad ea quae imcoelis sunt, rivensanda commissi sunt, potestatemqueia merunt, quam neque Angelis, neque Archangelis dedit Deus. Neque enim illis dictum est, Quaecunq;ιeligaveritis in terra etc. Haec assertio quamvis sine haeresis , quia ab Ecclesia expresse non suit definita; non tamen sine erroris nota negari potest, quia tota Molesta
XLIX. Conclusio II. Idoneus sacramentorum MLinister non est quilibet homo. etiam baptizatus; sedistantum qui ad id muneris rite ordinatus est. Prob. Comclusio I. Authoritate Scriptorarum, ex quibus discimus diversa officia et functiones non omnibus promiscue m delibus , sed aliquibus tantum hominibus concessas esSe. I. ad Cor. Cap. XII. Et quosdam quidem posuit Deus in Ecclesia primum ostolos , secundo Prophetas, te tio Doctores, deinde pirtutes. Numquid omnes
stoli 3 numquid omnes Prophetae 3 numquid omnes Do-etores I ad Ephes. cap. IV. Et ipse dedit quosdam
quidem Apostolos. quosdam autem Prophetas, aliospero Mangelistas, alios autem Pastores et Doctores, ad consummationem Sanctorum in opus ministerii, in aediscationem corporis Christi , donec occurramus
omnes in unitatem Adei. Ad Hebr. cap. V. Nec quis- Tom. VI. F
125쪽
ista timcΠLΠS I. conROVERSIA v. quam sumit sibi honorem , sed qui uocatur a Deo ,
tamquam Aaron. Ergo non omnes Christiani habent legitimam potestatem administrandi Sacramenta. Coulam. Ozias Rex in veteri lege lepra percussus est, eoquod munus Sacerdotale usurpare ausus. fuerit. Ergo multo magis in lege Christi a sacro Ministerio removendi sunt, qui ad illo speciali consecratione non deputantur. Discunt equidem Protestantes, Apostolum I. o. Ioqui de usu, non de ipsa potestate. At plane contra mentem Apostoli sentiunt. Nam I. Paulus loquitur de ea potestate, quam Apostoli a Christo, Aaron a Deo acceperant et non usum dumtaxat, sed ipsam etiam potestatem, eriqua legitimus usus nascitur, illi aceeperunt. Ergo. II. eodem cap. XII. Epist. I. ad Cor. diversa munia in Ecclesia oomparat diversis officiis membrorum. Atqui
membra ejusdem corporis non tantum non habent eum. Iem usum , sed neque eamdem potestatem ; eum neque oculus audire, neque auris videre possit. Prob. II. ex comstanti et antiquissima Ecclesiae praXi, quae numquam permisit, ut viri Iaici, quamlumvis Principes, negotia Ecclesiastica attingerent: et si qua de valore Sacramentianota fuit quaestio, sollicite indagavit, an qui ea Sacramenta contulisset, de Sacrorum Ministrorum numero esset, legitima praeditos potestate. Prob. III. ex Tride tino. quod Sess. VII. Can. X ait: Siquis dixerit, Christianos omnes in perbo, et omnibus Sacramentis adminia strandis habere potestatem; anathema sit. Generalem hanc dogmaticam conclusionem illustrabunt aliae, quas de ministris aliquorum Sacramentorum in specie sumbiungemus.
C. Conclusio ut Soli Sacerdotes potestatem his
hent conficiendi Eucharistiam, suntque ordinarii illius
126쪽
DA MIRUTRO SAcRAMENTORUm .dis dispensatores ; Diaconus -vero non nisi ex commissiono Presbyteri vel Episeopi Eucharistiam dispensandi potestatem habet extraordinariam: Prob. conclusionis prior pars I. Authoritate Scripturarum. Christus Lueae Cap. XXII. ea verba , Hoc facite in meam commemorationem, ad solos Apostolos , eornmque in Sacerdotio Successores Presbyteros direxit. Ergo illi soli habent a Christo potestatem conficiendae Eucharistiae. Ρ. Λ. Authoritate Eeclesiae , quae semper intellexit ea verba ad solos Pre-Sbγteros pertinere; alia vero, quamvis solis Apostolis praesentibus prolata 2 latth. cap. XXVIII. Docete omnes gentes , Baptizantes eos in nomine Patris etc. ob summam baptismi necessitiatem , ad omnes omnino homines extendi. Neque obest, quod Apostolus L ad cor. Cap. XI. ea verba, Hoc facite in meiam commemorationem, ad eos dirigat, qui Eucharistiam susinpiant. Hos enim solos ibi alloquitur , et prouti verba haec eontinent sumptionem, ad omnes Fideles pertinent, quos utique oportet Eucharistiam percipere in memoriam Passionis D minime: prorui tamen important consecrationem, non nisi de Apostolis, eorumque in Sacerdotio successoribus
cI. Prob. II. Auctoritate Patrum. S. Iustiaris M.
Apologia II. scribit: Qui fraetibus praeest Episcopus
vel Presbyter rerum uniuersarum Patri per nomen Iulii et Spiritus Sancti, o eri Eucharistiam juxta man datum , quod Apostolis Christus dedit , cam accepta pane dixit: Hoc Jacite in meam commemorationem. S. Meronymus Epist. LXXXV. ad Evagrium invehitur in Diaconos quosdam, qui se Presbyteris praeponebant.
Quis patiatur, ut mensarum et seduarum minis er S
pro eos se tumidus serat, ad quorum preces Christi
127쪽
corpus sanguisque conficitur 3 Ergo si ne diaconi quia dem , multo minus Iaici Eucaristiam conficere valent. Et in Dialogo contra Luciferianos ait: Ularius cum Tiaconus de Ecclesia recesserit, solasque, Ut putat , turba sit mundi , neque Eucharistiam conscere potest, Episcopos et presbyteros non habens. S. Epiphantiis in Epist. ad Ioannem Ierosol. se excusat hae ratione, quoa Presbyteros in ejus dioecesi ordinarit : Ne Ititudo Samelorum Fratrum ibidem degentium sacris privaretur m steriis, cum ille non haberent, qui sibi Diyina Sacramenta conscerent.
cII. Prob. III. Authoritate conciliorum. Nicaenum I. can. XVIII. ait: Perς enit ad Sanctum magnumque concilium, quod in quibusdam locis et ciuitatibus Presbyteris gratiam sacrae communionis Diaconi porrigant; quod nec regula, nec consuetudo trassidit, ut ab his
qui potestatem non habent offerendi, illi qui offerunt,
Christi corpus accipiant. Lateranense IV. sub Innocentio III. Cap. I. de Fide Cath. Hoc itaque Sacramentum Eucharistiae nemo potest consscere . nisi Sacerdos, quἱ fuerit rite ordinatus secundum elapes Ecelesiae , quas ipse concessit Apostolis , et eorum Successoribus Jesus Christus. Idem dicitur in Florentino in Decreto pro Armenis, et Tridentino Sess. XXII. cap. I. et Sess. XXIII. Cap. I. III. Prob. IV. ex antiquissima et constanti praxi Ecclesiae, quae hanc potestatem in nullo alio agnovit quam in solis Sacerdotibus. Nam. I. Presbyteri sa viente perseeutione cum magno vitae periculo submittebantur in carceres, ut Sacrum ibi peragerent , et Sanctos Consessores communione corporis et sanguinis Christi, quam votis ardentissimis postulabant, refio
128쪽
BE MINISTRO SACRAMENT0RUM. 1αSrent, ut patet ex Epist. V. S. Cypriani ad Clenim Carthaginensem. II. Patres toti sunt in eo, ut osendant, ne in casu quidem saevissimae persecutionis licitum esse Sacerdotibus arripere fugam : cujus doctrinae non aliam causam asserunt, nisi Eucharistiam, aliaqtie Sacrame ta administrandi officium. III. Theodoretus Lib. IV. Hist. Cap. XII. refert, S. Eusebium Samosalensem Episcopum Valentis Ariani Imperatoris temporibus, Cum audivisset militas Ecclesias propter Arianorum perfidiam Sacerdotibus esse viduatas, militari hia ita sumpto , ΡωIaestinam et finitimas provincia peragrasse , et ubicumque potuit, Sacerdotes ac Diaconos ordinasse, qui nimirum gregem Christi verbo vitae et Sacramentis Pasce Tent. Atqui imprudenter Eusebius , aliique eius e X2Plo , cum tanto vitae periculo de ordinandis Sacerdotitius fuissent solliciti. si putassent, in casu necessitatis posse laleum quemlibet sibi esse pastorem , in consecrandae Eucaristiae habere Potestatem CIV. Solos Sacerdotes habere potestatem ordinariam distribuendi fidelibus , Eueharistiam ostendit tum praxis Ecclesiae antiquissima, cujus meminit Tertullianus Lib. de Corona militis, Cap. IV. scribens : Eucharistiam non de aliorum manu, quam de pra es dentium sumimus. Et Tridentinum Sess. XIlI. Cap. Viu. In Sacramentali
sumρtione semper in Ecclesia Dei mus 1tiit, ut luici a Sacerdotibus Communionem acciperent; Sacerdotes autem celebrantes se i 'sos communicarent: qui mos tamquam ex Traditione Apostolica descendens, iure ac merito retineri debet. Tum etiam latio Theologica, quam S. Thomas asseri III. Pario, Quaest. LXXX l I. Artic.
III. Dicendum , quod ad Sacerdotem pertinet diUensatio corporis christi, propter tria. Primo quidem,
129쪽
stus sicut consecrauit cογus suum in coena , ita et
aliis sumendum dedit. Unde sicut ad Sacerdotem pertinet consecratio eorporis Christi, ita ad eum pertinet dispensatio. Secundo, quia Sacerdos constituitur messius inter Deum et populum. Unde sicut ad eum pertinet dona populi Deo o erre , ita ad eum pertinet dona sauctificata diςinitus populo tradere. Tentio, quia in reperentiam hujus Sacramenti a nulla re contingitur Hr
CV. Diaeoni iuxta antiquam Ecclesiae praximnumquam habuere ordinariam, set extraordinariam tam tum potestatem administrandi lateis Eucharistiam sub speciebus panis , urgente nimirum Moessitate, vel aec
dente saltem permissu Episcopi aut Presbyteri. Id aperte dedueitur ex carthaginensi IV. A. 398. cap. XXXVIII. Diaconus praesente Presbytero Eucharistiam corporis Christi populo, si necessitas cogat, jussus eroget. Ex 'Arelatensi II. l. 452. can. XV. In segretario Diacono inter Preubteros sedere non liceat, oci corpus Christi praesente Presbytero tradere non praesumat. Quod si fecerit, ab ο cio Diaconatus abscedat. Et ex Epistola S. Gellasii I. afl Episoopos Lucaniae: Diaconi Sacri corporis Christi praerogationem sub conspectu Ponti cis, seu Presbyteri, nisi his absentibus , ius non
habeant exercendi. Caeterum dixi, sub speciebus Panis; eo' enim tempore, quo Eucharistia etiam laicis sub utraque specio praebebatur, Diaconi ordinario pose Tigebant calicem , sive Eucharistiam sub specibus vini ut constat ex S. Iustino, Apologia II. et ex S. Cypri
no Tract. de Lapsis. Cur Diaconis, extra causam ne CeS
sitatis, sola dispensatio Sanguinis dominissa suerit.
130쪽
M MINISTRO SACRAMENTORUΜ. rationem dat IS. Thomas III. Parte, uitaest. LXXXII 'Artio. III. Primo quidem, quia sanguis Christi continetur in pase : unde non oportet quod tangatur a di Pensante , sicut tangitur corpus Christi. Secundo, quia sanguis designat redemptionem a christo in popu- , tum derivatam: unde et sanguini admiscetur aqua, quae signi at populum. Et quia Diaconi sunt inter Sacerdotem et populum, magis convenit Diaconibus d ispensatio sanguinis, quam distensatio corporis. CVI. In casu necessitatis Ecelesia non modo Diaconis, ut diximus, permisit ut Eucharistiam sub speciebus panis administrarent, verum etiam inferioribus
Clericis, ut patet ex Actis passionis S. Tharsioli, do quo Mῆaryrologium Romanum ad diem XV. Augusti rammo ipsis etiam latos indulsit. Eusebius enim Lib. VI. Hist. Eccles. cap. XXXVI. refert, Eucharistiam Serapioni seni porrectam a puero, quem PresbIter ad eum miserat, cum ipse propter infirmitatem decumbens , hoe offidio fungi non Posset. CVII. Porro in veteri Ecclesia sacerdotes Eueharistiam administrabant, non eam ori inserendo, ut nune fit, sed tradendo in manus eorum qui commi nicaturi erant; hoc viros inter et mulieres discrimine, quod viri nuda manu, mulieres vero mana licteolo obvoluta panem consecratum exciperent. Patet id ex
S. Cyrillo, catech. V. S. Basilio, Epist. ad Caesariam
Patriciam, S. Augustino, Serm. CCLII. de Tempore. Fas autem erat etiam laicis panem Eucharisticum vel in Ecclesia propriis manibus ori inserere et manducare, vel eumdem domum deseris, data opportunitato, vel neressitate urgente consumendum, ut ex Tertulliano mauisesto colligitur, Lib. II. ad Uxorem, si P. V.