장음표시 사용
161쪽
, s ARTICULUS I. CONTROVERSIA VI. qui intendit faeero quod Deit Eeclesia Ariana aut D natistica, ille generatim facere intendit, quod facit u
ra Christi Ecclesia, licet erronee credret Arianam aut Donatisticam Ecclesiam veram et orthodoxam esse; qui error privatus non destruit veritatem generalis intentionis faciendi quod Ecclesia Christi sach, adeoquo
neque destruit veritatem Sacramenti. Si tamen minister haereticus, v. g. Arianus valorem Sacramenti allia garet Suo errori, v. g. distendo : Volo confieere Sacramentum Baptismi, sed non aliter, quam si verum sit
judicium meum privatum, quod Ecclesia Ariana sit vera risti Ecclesia , Sacrament una esset nullum ; quia consertur sub conditione, quae numquam im Pleta est,neo implebitur. CXX XVI. Quaeres III. Quaenam intentio inte-xior ex parte ministri requiratur , ut is Sacramentum valide conficiat 3 Resp. Intentio autualis faciendi Satramentum, quamvis sit optima et omnibus suadenda. non tamen rc quiritur ad valorem: habitualis, multoque minus interpretativa non sufficituit: virtualis et requiritur , et sufficit. Prima pars assertionis Prob. I. Negative, quia necessitas actualis intentionis evinci n quit. II. positive, tum ex communissimo consensu , tum etiam ex eo, quia saepissime illa non ost in o tra Potestate morali, eum plerumque, praesertim in diuturna administratione Sacramenti Poenitentiae , m raliter impossibile sit ita exitare omnes animi distractiones , quibus actualis intentio non impediatur. Igiatur si haec intentio requireretur, foret ni oraliter necessarium, ut Sacramenta saepo administrentur invalide, horumque valor saepissime dubius redderεtur. At
vero neruo Sanus sibi Persuadere Potest, christum ita
162쪽
DE INTEImoNE ΜlNISTRI. assinstituisse Sacramenta, ut ea exinde sequerentur incommoda, 'quae spectata humana imbecillitate saepissimo sent eventura. Prob. etiam altera pars assertionis. Alvatorem Sacramenti requiritur intentio efficax seu i
iis , quae vel per se ipsam, vel per aliquid sui influat
in actionem Sacrainentalem, et illa determinet ad rationem Sacramenti. Atqui intentio habitualis, quae etiam dari potest in ebrio, amente, aut dormiente, talis non est. Ergo. Neque obest assertioni nostrae S. Thca
mas in III. Parte, Quaest. LXIV. Artie. VIII. ad III.
docens, sumcere intentionem habitualem ad valorem Sacramenti. Ut enim ex contextu mani*stum est, S.
Doctor nomine intentionis habitualis intelligit virtua- Iem in sensu a nobis superius explicato. Quod de ha-hituali , multo magis de interpretativa dicendum cst;
quia ea intentio cum neque eXistat de praesenti, neo umquam physice extiterit, non est intentio efficax, sed. intentionis praesumptio. Tertia pars assertionis probatur ex antea dictis. Cum enim aliqua interior intentio Tequiratur, actualis vero non sit necessaria. habitualis autem et interpretativa non sufficiant, virtualis et requiritur , et sussicit. XXXVll. Quaeres IV. An minister veram sacriamentum conficiat, quando duas habet intentiones . quarum una valori Sacramenti repugnat 3 Resp. a tali ministro vurum tune confici Sacramentum , quando intentioni , quae repugnat valori Sacramenti, Praevalet opposita , eique derogat. Tune enim intentio valori Sacramenti repugnans, est mera velleitas, vel inera circa persectionem Sacramenti displigentia , qua eum stat voluntas absoluta et efficax illud coularendi. Quod si v ro ambae intentioues sint aequales, tuuia tutu ter ni
163쪽
,66 λRTICULUS I. CONTROVERSIA VI.hil efficit, Plia aequaliter. . vula Leere et non sacere
Sacramentum : qui autem aequaliter vult et non vult facere Sacramentum , non vult efficaciter illud sagere. Porro ex duabus ministri intentionibus simul existen tibus illa pra valci, quae est appretiative major: intentio autem appretiative major dicitur ea , quae simpliciter, absolute, ct quantum edit ex parte voluntatis, etsi eae iter vult suum objectum , Sive hoe possit starct cum objecto alterius intentionis, Sive non. Intentio appretiative minor est illa, quae objectum suum non vult absolute , sed sub aliqua conditione tacita vel expressa , si nimirum objectum stare possit cum objecto alterius intentionis.
CXXXV ll. Quaeres V. An tutentio con litio nata sufficiat ad valorem Sacra metrii 3 Resp. Si conditio sit de praesenti, vel de praeterito, et reipsa sit iam ii
pleta antequam absolvatur actio Sacramentalis, validum eonficitur Sacramentum : si vero conditio sit de futa-ro , suspendens valorem Saeramenti usque ad eventum conditionis, nullum conficitur Sacramentum, exeepto tamen matrimonio. Ratio assertionis est , quia in primo casu voluntas conditio nata per put i icatione in couditionis, aut equam absolutitur actio Sacramentali S , trausit tu ab olutam : voluntas alitum et in te utio ab Oluta sufficit ad valorem Sacra metiti. Coutra vero in posteriori easu, quando minister materiam et forinameompidie psciit, non habet absolutam voluntatem usu
scien ii Sacramentum ; quia conditio illa de futuronoudum en purificata. ideoque intentio illa nou lumvis ratitur et a qui vale utur trauciit in ab olutam. Eri oc atra sarinae S : erat uelatorum seu 3Im habeant de Prao-
164쪽
DE INTENTIONE IIINIRTRI. ' rci' in tali casu confiditur Sacramentum. NequΘ postea valero poterit Sacramentum, quando non dabitur amplius illius materia et forma ; Sacramentum enim fieri non potest, nisi materia et forma praesentibus, quas actu applicat minister cum ab solata intentione saltem iaciendi quoi facit Ecclesia. Aliter de Matrimonio loquendum est, quod sequitur naturam
CXXXIX. Quaeres m. An aliquando forma con ditionalis sit adhibenda 3 Resp. in collatio no Sacramentorum formam conditionalem , ut Rituales libri pra- seri hum, usurpandam esse in legitimo tantum et prodenti dubio do veritate Sacramenti, si nimirum praemissa quantum fieri potest diligenti indagatione, rei veritas innotescere non possit. Ratio est, quia dignitas Sacramentorum exigit, ut non exponantur inutili iterationi ; quod periculum removetur, adhibita serma conditionali. Porro assortio haec intelligenda est de eonditione intrinseca et inexistente , non tantum in administratione eorum S agramentorum, quae characterem iam primunt, sed etiam aliorum, praecipue Poenitentiae. CXL. Quaeres VII. Quid de sormae conditionalis antiquitate se tiendum sit 3 Resp. ante VIII. saecu- Ium eXpressa mentio formae conditionalis nulli bi fit in Ecclesiasticis moni intentis, otiam cium de veritato collati Saeramenti Prudens dubium moveri poterat. S. Cyprianus putabat Baptismum Clinicis per aspersionem datum, esse validum; dubitantibus tamen author fuit Epist. LXXVI. ad Magnum, ut iterum eonferatur. nulla prorsus injecta mentione conditionis. Saeculo V. a Legatis Maurorum interrogati Paties Concilii Carthaginensis V. A. 4oI, quid agendum foret de Pueris
165쪽
qui an haptizati essent nemo certo sciret, nulla facta conditionis aliculas mentione, Tesponderunt Canone H. Plaeuit de in antibus, quoties non inperiuntur certissimi testes, qui eos baρtigatos esse sine dubitatione testentur ; neque ipsi sunt per aetatem idonei de traditis sibi Sacramentis respondere absque ullo scrupulo eos esse baptizandos, ne ista trepidatio eos faciat S
cramentorum Purgatione privari. Idem reseripserunt
Leo M. Epist. XCII. ad Rusticum Narbonensem, et Epist. XXXVIL ad Neonam Ravennatem, S. Gregorius Lib. XII. Epist. XXXI. ad Felicem Messanemissem, et S. Gregorius II. Epist. XIII. ad Bonifacium. S. Gregorius III. nulla facta conditionis alicujus mentione, Epist. II. ad Bonifacium jussit ordinari Presbyteros , de quibus dubium erat, an fuerint a veris Episcopis ordinati. Omnium primus formae conditionalis Expressam facit mentionem Saeculo VIII. S. Bonifarius Archiepiscopus Moguntinus in suis statutis A. 7 .
conditis , et Tomo I. Spioilegii a Luca Dacherio editis. tibi Cap. XXVIII. Meo habet: Si de aliquibus dubiurn
sit, utrum sint baptizati, absque ullo scrupulo butire Iur, his tamen perbis praemissis : Non te rebaptizo . sed si nondum es baptizatus , ego te baptizo. Idem , ac totidem fere verbis staturiun legimus Lib. VI. Capitularium , cap. CLXXXIV. SMoulo XII. Alexander III. formam conditionalem praescripsit his verbis'
relatis cap. De quibus, Extra, de Bapt. De quibus dubium est , an b tisati fuerint, butirantur his uerbis praemissis: Si baptigatus es, non te butiro; sed sῖ
nondum baptizatus es, ego te baptizo est. Ubique tamen non invaluerat tunc haec forma baptizandi subeonditione, Priusqaam haec decretalis epis Ola Alexau-
166쪽
Eboracense nimisum A. 1195. et Londoniense A. 12oo.i ubent absolute conferri baptismum , ubi legitima su- 'hest dubitandi ratio, an collatus aliquando suerit, hae inclicata communi ratione, Quia non dicitur iteratum, quod non scitur fuisse collatum. CXLI. caeterum quamvis ante saeculum VIII. nulla fiat conditionatae sormulae expressa mentio in Conciliis et Patribus , legitime tamen inferri nequit, eam non fuisse in usu, ut observat Benedictus XIV . Lib. VII. de Synodo Dioecesana, cap. VI. Immo ex au liqua et constanti Ecclesiae praxi oppositum colligi P
test. Cum enim ex uua parto Ecclesia Tebaptizantes da- .mnaverit, gravibusque poenis subdiderit, eos Molesiastica communione privando: ex altera vero parte eos
ineunetancter baptizandos esse decreverit, de quibus merito dubitabatur, an fuerint in christo legitime regenerati , ne dicamus Ecclesiam in eumdem incidissorebaptinantium errorem, quem toties detestata erat aodamnaverat, necesse est existimare, eam non aliter iuea dubietale Baptismum conferri voluisse, quam sub tacita et mente con epta conditione si nondum es k- gitime baptizatus. Haeo autem conditio , quae Prius mente tantum concipiebatur; coepit saeculo VIII. in
ipsa Baptismi forma exprimi et pronuntiari, hancqua disciplinam multis iam locis receptam Alexander LIL
non solum ratam habuit, sed etiam abigau servanda edixit. 1
167쪽
Doctor Tract. V. in Ioan . scribit : Non ti,neo adulterum . non ebr osum , non homicidam : quia columbam attendo, Per quam mihi dicitur. Hic est qui baptizat. Atqui ebriosus nullam habet tutontionem laeten ii quo a facit Ecclesia. Ergo. II. Libro VIL. de Baptismo contra Donatistas, cap. LIII. scribit: Ubi autem neque Societas ulla esset ita credentium , neque ille qui ibi acc*eret. ita crederet, sed totum ludicre et mimice et joculariter ageretur, utrum inpprobandus esset ba 'tismus qui sis daretur, dioinum iudicium per alicuius repelationis Oraculum, concordi oratione et impensis supplici deuotione gemitibus implorandum esse censerem. Ergo frustra probatur ex Traditione , utpote quam Augustinus ignoravit, requiri in ministro intentionem et Baptismum mimice collatum, esse invalidum. Illa Eodem Libro et Cap. ait S. Augustinus : Si enim nihiι interest ad integritatem Sacramenti in ipsa Catholica, utrum id aliqui fallaciter an peraciter agunt: cur extra intersit, non video, quando ille qui acc*it, non si 'mulatione Palliatus , sed religione mulatus eεt. An plus Oaleant ad confrinandum Sacramentum illi ceraces inter quos agitur, quam ad frustandum illi Jallaces a quibus agitur , et in quibus agatur Τ Et tamen si Postea Prodatur , nemo re letit, sed aut excommunicando unitur illa simulatio , aut Poenitendo sanatur. Ergo S. A ugustinus sensit ratum esse ae validum ha ptisma fallaci ac si ulato animo traditum et susceptum
168쪽
Resp. C. M. N. m. Aliud est ebrius, aliud ebriosus. Ehrium dicimus , qui nimio vino actu incaleseens , rationis usum amisit, ideoque omnis intentionis est in eapax; Ebriosus est, qui pravam habet se vino in gurgitandi eonsuetudinem , etiamsi nihil vini hodie gustavcrit: sola autem sese inebria udi consuetudo actu nec libertatem , nee in- tentionem tollit. Gratianus equidem tu Decreto citans huno Augustini locum, legit, 'on timeo ebrium; sed male, et contra fidem omnium codicum , quod vice non una factum est a Gratiano. Ad H. C. A. N. Conseque utiam , quam non probat solius Augustini dubitatio nisi subversa velis quam Plurima dogmata, eo quod re nondum satis eliquata unus aut alter Patrum de illis dubitaverit, aut ea etiam negaverit. Augustinus ita que ageus contra Donatistas, qui validum esse baptismum ab haereticis, aut etiam impiis hominibus collatum negabant , de valore baptismi mimico colluti dia . Lius haesit, non ratione ductus Protestant tua, quod Sacramenta sint tantum signa vacua; sed quia Propria sanctitate et veritate constant, uou meritis dantium aut accipientium. Dubitavit ille in re sibi nondum sat cognita et perspecta, ab Ecelesia nondum tunc temporis
decisa, divinumque judicium per alicuius revelationis Draculum multis precibus implorandum , ae Concilii alicii iris Sententiam expectandam esse optiguit. lmplo ithoo Augustini votum Fl0rentina et Triden litia Sylludus , quas tamen Protestantes protervo aspernatatur. Ad III. Resp. C. A. F. C. S. Augustinus loco citato non loquitur de simulatione, seu saὶ Licia intentionis, se i de
simulatione seu sullacia fidei, uouutque illum Liliacem,
169쪽
166 - ARTICULUS I. CON ROVERSIA VI. qui non habens rectam fidem de veritate aut efficacia Sacramenti , illam tamen simulat conserendo baptismum , quasi illum pro vero haberet Sacramento, gratiam conserente. Haec autem fallacia non impedit, quin minister ille, sive occultus sive manifestus suerit ham reticus , possit intendere in genere ritum illum sacere
it in Ecclesia sacrum. Profecto , ut caetera omnia si-untio praeteream, sensum hunc aperte demonstrat status controversiae , quam cum Donatistis habebat S. A
sustinus. Contendebant Donatista a , quos in libris illis impugnat S. Doctor , Baptisma sine fide collatum i Titum esse : e contrario ostendit Augustinus illud validum esse. ISrgo de absentia seu defectu fidei loquiatur S. DOctor, non de absentia intentionis, de qua nulla erat quaeStio. CXLIII. Objicitur II. Authoritas Pontificum . I nocentius IV. scribens in Cap. Siquis puerum, Lib. III. Decretal. Tit. XLII. de Bapt. ait: Non est necesse, quod
baρtisans sciat, quid sit Ecclesia quae butizat, quisbuρtizatus , et unde sit; nec quod gerat in mente facere quod facit Ecclesia : immo si contrarium gereret in mente, scilicet non facere quod jacit Ecclesia , sed tamen facit , quia formam serpat, nihilominus bap tiaratus est, dummodo baptizare intendat. Ergo iuxta doctrinam Pontificum non requiritur in ministro Sacramentorum intentio laciendi quo' iacit Ecclesia. Resp. I. Sinibaldus Fliseus Ganuensis, dictus organum Verita- tis assumpto Innocentii IV. nomine Ρonti A creatus , commentarios suos in libros Decretalium edidit quidem tempore sui Pontifidatus A. I 2 3. , eos tamen haberi voluit tamquam privati Doctoris opus. Besp. II. C. A.
D. c. Non requiritur i ntentio explicita et sormalis cau-
170쪽
DE INTENTI0NE IUNISTM. ais sancti gratiam sanctificantem, et saciendi quod lacu
EccIesia sub ratione Sacramenti, C. C. Non requiritur intentio implicita et generalis, N. C. Innocentius IV. necessitatem tantummodo intentionis explicitae et for-- malis negat, non vero generalis illi iis et implicitae ut Patet consideranti verba in Ohjectione adducta, atque ea quae mos subiungit: Unde siquis in casu nNessi-- latis, pel etiam sine necessitate vadat ad Saracenum, et dicat, Baptiaa me, et doceat 'eum formam, et ille Saracenus baptizet, non credens per immersionem aliquid feri, nisi madefactionem , et non intendat eum Baptizare , pel etiam madefacere secundum intentionem petentis, id est, ut Baptismus operetur quidquid operari potest; et ipse baptizans tamquam minister comferat quod alii baptizantes consserunt, licet non credat ipsum posse aliquid operari cere baptizatus est; sed si hoc non intenderet, non baptizaret. XLIV. Objicitur III. Praxis Ecclesiae. Ecclesia ratum habet Baptismum ab Atheo, Judaeis et infideli-hus collatum , servata materia et forma. Atqui Athei . Judaei et Infideles nestam habent intentionem faciendi quod facit Ecclesia. Ergo. P. m. Atheus iudicat impossibilem esse Ecclesiam Christi: Judaeis tota Religio Christiana est scandalum, Gentibus vero stultitia. Ergo non apparet, quomodo seriam habere possint intentionem faciendi quod facit Ecclesia. II. Episcopi Catholici priusquam ordines conLrant, protestantur se nolle o dinare excommunicatos, aut non habentes a suis Superioribus iacultatem suscipiendi Ordines; et tamen si qui sint hujusmodi, valide ordinantur. Ergo R. C. M. N. m. Ad probat. Resp. Atheus judicat impossibilam esse Ecclesiam christi reduplicative sumptam , ut ilia esk a