장음표시 사용
191쪽
vero dicat revelatam esse a Deo ; vocat enim illani edirorem , sed contra disciplinam, non contra fidem : suam sententiam ait a Deo revelatam esse, non quidem so maliter et expresse, set arguitive tantum , atque ut ipse perperam sentiebat, per illationem. Nimirum solemne est omnibus de re quapiam gravi et Theologi- ea disputantibus , ut suam quisque sententiam ex fida ac revelatione deductis momentis confirmare nitatur, quin tamen asserat, aut evincere conetur , eam ut cXPresse rovelatam , et pro fidei articulo ab omnibus habendam osse. Vide plura apud Natalem Alexandrum in Hist. Eccles. Saeculi III. Dissertat. XII. Artic. IV. CLXV. Quaeres II. An Stephanus Papa quaestionem de haptismo ab haereticis dato ad fidem pertinere
censuerit, eamque eXpresse definiverit 3 Resp. Stephanus censuit quidem illam pertinere ad fidem , non tamen expresse et explicite definivit. Duas insignes quaestiones celebris illa controversia complectebatur. Altera pertinebat ad dogma fidei , videlicet, utrum validus esset Baptismus ab haeretiuis ritu administratus Τ Altera spectabat ad disciplinam Ecclesiae, scit Cet utrum retinenda esset antiqua consuetudo recipiendi reduces ad Ecclesiam haereticos ritu Iegitimo ab haereticis haptizatos , instar poenitentium, sola super eos mi anus impositione Τ Stephanus consultus a Cypriam , cum in ea Ecclesiae tempora incidisset, quae tum Propter truculentissimas ab infidelibus insociationes, tum propter acriores acerbasque Episcol orum de bapti- smo disputationes, periculosissima ea aetate fluebant, ne res Christiana in extremum discrimen adduceretur,.summa qua psellabat prudentia, ex duabus quaesti
192쪽
niblis, quarum altera ad dogma fidei, altera ad disdiplinam Ecclesiae pertinebat, Praetermissa tunc importuna quaestione de dogmate, quaestionem de disciplina diremit celebri illo reseripto : Si quis a quacunque haeresi penerit ad uos , nihil in nouetur , nisi quod traditum est, ut manus illi imponatur in poenitentiam, sub poena excommunicationis, non latae, sed serenda sententiae Asiaticis Afrisque praecipiens, ut a rebaptizando deinceps cessarent. Atque hae de causa Augustinus scribit, etiam post rescriptum Stephani quaestionem hanc, propter indefinitum dogma nimirum, nondum suisse eliquatissima persectione discussam et
eamque Basiliu . Athanasius, Epiphanius, et Cyrillas
Ierosolymitanus vocant quaestionem merae disciplinae, non fidei. Itaque cyprianus, eique consentientes Episcopi tum Alii tum Asiatici, numero ferme CXXXVII. nequaquam solemni iudicio fidei definitivo, sed praecepto operis prohibitivo; non constitationi de dogmate, sed Deo reto Stephani de disciplina praefracte obstiterunt , quod iniquo animo ferrent, Stephanum comminatum si hi fuisse exmmmunicationem, quam eadem in se minime posse existimabant; quiae consuetudinem re deuntes ad Ecclesiam haereticos haptizandi, non ad MXam, certam, constantem et universalem ; sed ad variam , peculiarem, commutabilem, εt arbitrariam disciplinam Ecclesiae pertinere arbitrabantur. Vide Laurentium Atticotium in Summa Augustiniana, ParisIlI. Quaest. II. Artio. V. et VI. . CLXVI. Quaeres Iu An Stephanus Papa S. Cyprianum et Firmilianum , eisque adhaerentes Episcopos
a sua communione Suspenderit, eosque anathemate pedistrinxerit 3 Resp. cum Bellarmino, Halasio, Schel-
193쪽
DE MDE MIMSTRI SACRAMENTO M. asa strate, Natale Alexandro, Toumeb, Le Droupeneto. contra Rigaltium, Tissemontium , et Boncaglia, negative. Prob. assertio I. ex silentio Veterana , Eusebii in Hist. Ecclesiastica, S. Hieronymi in Dial. adv. Luciferianos, S. Vincentii Lerinensis in commonit. Φtinet ipsi Donatistae hane excommunicationem niisquam
objecerunt Catholieis. II. Authoritate S. Dionysii Alexandrini , qui scribens ad Xistum, Stephani successorem, apud Eusebium Hist. Eccles. Lib. VII. Cap. IV. de Stephano haec memorat: Antea quidem litteras scripserat de Heleno, et de Firmiliano, de omnibus denique Sacerdotibus per Ciliciam , Canadociam , cunctasque Initimas propincias constitutis, sese ob eam
causam ab illorum communione discessurum , quod haereticos rebaptizarent. At quod minas has executioni mandaverit, nullibi memorat. Addit Dionysius I. c. se ad Stephanum scripsisse, rogasse eumque obtestatum esse, ne tam florentes Eoclesias a sua communione ii circo separaret. III. Authoritate S. Augustiat, qui Lib. V. de Bapt. contra Donat. cap. XX v. scribit: Stepha-'mis autem etiam abstinendos putaverat, qui de suscipiendis haereticis priscam consuetudinem conpellere conarentur: iste autem Cyprianus quaestionis ipsius di cultate permotus, et sanctis charitatis pisceribus largissime praeditus , in unitate cum eis manendum qui dirersa sentirent. Ita quamvis commotius, sed i men statemne indlignaretur picit tamen pax Christi in cordibus eorum . ut nullum inter eos schismatis malum oriretur: Atqui pax Stephanum inter et cyprianum abrupta fuisset, si Cyprianum ,ipsique adhaerentes Episcopos Stephanus anathemate com
fixisset. Idem S. Doctor Lib. de iuuco Bapt. cap. XIV.
194쪽
ARTICULUS I. CONTROVERSIA m. ait: Cum ergo Steρhanus non solum non rebaptizaree haereticos, perum etiam hoc fucientes , uel ut fieret
decernentes , excommunicandos esse censeret, siccit
aliorum Discoporum et ipsius Cypriani litterae ostendum; tamen cum eo Cyprianus in unitatis pace permansit , - - - nec ulla facta est a C riano, et eis que pariter de baptismo sapiebant, ab illorum communio ne divisio. IV. cum incertum sit, an S. Cyprianus ante martFrium suum ab hoe errore recesserit; nequcti leo minus ab Ecclesia tam Latina quam Graeca ut Sa eius colatur, dicendum laret, eum extra communionem Romanae Ecclesiae in errore suo pertinacem obiisse . sanctimonia vitae, ot confessione Christiani nominis illustrem; quod perquam absonum, et catholicis auri-hus merito videtur intolerabile. CLXVII. Quamvis autem asseramus, cyprianum et Firmilianum cum collogis suis anathemate a Stephano percussos non fuisse; minime tamen negamus , Stephanum anathema illis comminatum fuisse , si in sententia persisterent, atque aliqua eos communione Privasse , omittendo nimirum amicitiae et fratornitatis
familiaria officia. Stephanus enim siquidem Firmili no id asserenti Epist. LXXV. inter Cyprianteas fides est
adhibenda, utpote cujus authoritas hac in re valde suspecta est ut severitate adhibita ad commimem Ecelesiae doctrinam contrarios sibi Antistites facilius Tevocaret, cypriani Legatos, post III. carthaginensem Synodum ad se missos, ne ad colloquium quidem admisit, graviterque prohibuit, ne quis Fidelium Ro- .mae eos in domum suam reciperet, veritus , ne si liberius illi Romae morarentur, clerum plebemquo novae doctrinae veneno imbuerent, et pro beneficio hospitii contagionem erroris rependerent.
195쪽
DE HM MINISTRI SACRAMENTORUM. CLXVIII. Niutuo contrarium evincunt Cypriani verba Epist. Lxx lv. ad Pompeium Sabratensem , Stei,hatiam vocantis Uuitatis oblitum : aut Firmiliani querelae, Epist. L LV. scribentis, quod Stephantis
cum Asiae et Africae Epi,copis pacem reperit, et se in ipsum a tot gregibas sciderit. Cyprianus enim Steph xium voeat imitatis oblitum, non ob rapiam pacem , et latam excorumunicationem ; sed quod unitatem baptismi , ut Cypriauus perperam omnino interpretabatur, violaret, et verum baptismihiu mii non nisi iin,
eus est, extra Ecclesiam agnosceret , ut mani te apparet ex ipsis Cyprianicae illius epistolae verbis. Fir auilianum quod attinet salva eius sauelitate id dicero liveat, quam Graeca Ecclesia, non item Latina agnoscit , γ servidioris indolis lanno rem totam acerbius
exaggeravit, atque ultra metam abreptus multa in Stephanum inverecunde effutiit, non modo aequo aee biora , sed et salsa. Neque enim erubuit Stephanum audaciae , insolenti ac , et inani tae stultitiae arguere ;eumdem imperitum , iracundum , schismaticum , apo statam , abstentum, haereticis omnibus peiorem dicere; de rebus improba gestis accusare, aliisque onerare o
probriis. illud quoque salso ait, eumdem SanetaruPontificem cum tot Episcopis per totum mundum dis sensisse ; Pacem cum singulis pario discorditas genererum mnlem. Quasi potissima Ecclesiae pars cum Fimmitiano sensisset, et Stephanus propterea, aliisque de
causis Omnes γr totum mundum Episcopos excommunicasset; cum tamen Augustinus Lib. de unico cap. Xlv. diserte tradat, multo plures S. Stephano adiutesisse, neque quemquam Partis adversae idcirco anathemate percalsura fuisse. Vide continuatores Aoliandi Tom. VI. I
196쪽
,M ARTICULUS I. CONTROVERSIA VI . in Aciis SS. Tomo IV. Septembris, ad diem XIV. ia Vita S. Θρriani, Cap. XLI. CLXI . Quaeres Ir An S. C rianus ante moditem ab errore rebaptizaut iam recesserit 3 Resp. il valde probabile esse, non tamen certo Constare. Prob.
assertio Atithoritate Augustini, qui Epist. XCIII, alias XLVi II. ad Viacentium Rogatistam, Cap. X. scri-hit: Cyprianus autem sensisse aliter de bulis no , quam forma et consuetudo habebat Mesraiae, non in canoni- eis , sed in suis et in Concilii litteris inpenitur: cor rexisse autem istam sententiam non iapenitur. Non. incongruenter tamen de tali piro existimini Dis est quod correxerit, et fortasse fureressum sit ab eis , qui hoc errore nimirum delictati sunt, et tanto velut patrocinio carere noluerunt. Et Lib. II. de Ba)t. contra Donat. sap. IV. ait de Cypriano : Et fortasse factum est, quod ab errore resi Iierit 3 sed noscimus. 'eque enim omnia quae illo temρore inter Discoροs gesta simi, m moriae litterisque mandari Potuerunt, aut omnia quae mandata sunt, uoςimus. Et cap. V. Alterum aute. n id est, quomodo accipere potuerit oeritatem contra siquod sentiebat inuentam, etsi . litteras tacent, mei ita elamanti; si epistola non inpenitur, corona testatur; si Concilium non indicat Discoporum, caris urtium indiacat Angelorum. S. Hieronymus in Dial. allv. Luciferi nos, licet id de S. Cypriano expresse ad diserte non asserat, de eaeteris tamen Episeopis Africanis, qui cum
eo senserant, affirmat: Denique illi ipsi Discopi, qui
rebaptizandos haereticos cum eo statuerant, ad antiquam consuetudinem repoluti, novum emisere decretum. Quid facimus 3 ita et nobis Majores nostri, et illis sui tradidere Majores. Vea. Beda Lib. variaram Qua
197쪽
DE FIDE MINISTRI SACRAMENTORU. am stiomini , Quaestione V. ait : B. Cyprianus cum C ρisco is qui erant in Africa, rebaptizandos es
se haereticos contra morem Ecclesiae statuit: sed quia -in suo sensu, qui sibi rectus uidebatur, bonis abundare ορeribus studuit, mox corrigi meruit, atque ad uniuersalem Sanctae Ecclesiae normam Diritua--lium Virorum institutione roduci. At Venerab. Bo-da Augustino et Hidronya o tribus omnino saeculi Posterior est ; adeoque n)n onans dubium criti eis
CLXX. Quaeres V. An S. Stephantis Papa eum Cypriano dimicans, in oppositum illi errorem Iapsus saerit, censueritque nullos plane h oreticos esso tibi uendos, etiam eos qui formam ad baptismi vat rem a christo Domino constitutam non applicassent λBesp. contra Launoium , mpimum , Basiletum , negative cum Baronio , Sehesstrate, Pagis , Natale Ale
In celebri illa de Baptismo haereticorum controversia nulla de forma baptismi habita est quaestio, sed do fide dumtaxat Ministri. II. Quod Stephaniis yelute ertum supposuerit, baptismum datum ab haereticis vim suam habere ab invocatione Trinitatis, per quam consecratur, aperte significat Firmilianus Epist. LXLV. inter Cypriauicas: Illud quoque absiιrdum, quod non putant quaerendum esse , quis sit ille qui haρtizauerit, eoquod qui baρtigatus sit, gratiam consequi ρ tuerit , invocata Trinitate nominum , Patris et Riii oeSHritus Sancti. S. Cyprianus pariter tu Epist. LXXiv. ad Pompeiam. testatur, a Stephano baptisinum haereti- eorum ratum suisse habitam ob vim et efficiaciam vos horum Evangelicorum , quibus sontertur. Aut M σ-
198쪽
ARTICULUS I. CO IOPERSIA FII. 19sfetum baptismi majestati nominis trilinint , , iit qui in nomine Christi ubicunque et qii Omodocunque baptizantur , innoWati et sanctificati judicentur. lli. Ex silentio Veterum , Eusebii in Hist. Eccles. S. Vincentii Leritrensis in Commonit. S. Verono mi in Dial. adv.
Luci stirianos, Facundi Hermianensis in Lib. contraa ocianum etc. quorum nullus Stephanum hujus erroris accusavit. Immo S. Augustinus Lib. V. de Bapt. contra Donat. Cap. XXli I. usfirmat, decreto Stephani vindicatam fuisse consuetudinem, quae Plenario totius, orbis concilio subinde c firmata est , quam ipse naet Augustinus ex Apostolis derivatam affirmat. Ergo do-etrina Stephani de Baptismo nullo laboravit errGre. t V. Si Stephanus εt cyprianus in duos extremos sibiquo oppositos errores lapsi fuissent, universa tunc tempo-xis errasset Ecclesia in fide circa doctrinam Baptismi , errore quamvis diverso; omnes enim Catholici Episcopi vel, Stephano vel Cypriano adhaerchant. Atqui hoc. saliis Christi promissionibus diei nequit. Equidem Samuel Lasnvius Tomo II: Λυnol. Politico - Ecclesiasti-eor trin, ad A. 256. ait, Ecclesiam in obscurissima materia , et in re quae Pietatem uou evellit, errare Posse. At Calvinianum hominem non moramur. Praetem quam enim quod Ecclesia in ro etiam obscurissima ud fidem et Mores pertinente sit insallibilis, optulo erro- Tea de valore Sacramentorum pixtatem christianam in viis evellere censenda est; quia agitur de opinione in Te sacratissima , . quam dum fideles sequuntur, aut immani se obstringunt sacri logio inito rabile Sacramentum repetendo, aut aeternae saltitis perieulum subeunt i Iud non reeipiendo.
199쪽
DE FIDE MINISTRI SACRkMENTOaUM. apyCLXXI. Opponunt Adversarii I. verba Decreti S. Stephani : Siquis a quacunque haeresi uenerit ad vos etc.
quae omnino universalia et indefinita sunt, videnturque qualemcumque baptismum ab haereticis collatum ratu in
habere. II. Anthoritatem β. Θρriani , qui Epist. LXXIV. ad Pompeium scribit : Cur in tantum Steρh ru Fratris nostri obstinatio dura prorupit, ut etiam de Marcionis baptismo , item Valen ini, et Appellis ,
et caeter ortim blasphemantium in Deum Patrem contendat Ilios Dei nasci, et illic in nomine Jesu Christi dicat remissionem peccatorum detri, ubi blasi hematur in Patrem et in Dominum Deum Christum 3 Atqui Marcionitae, Vale utiniani ete. baptizabant absque invocatione SS. Trinitatis. Ergo. III. Authoritatem Benedicti XII, qui in responsione ad objecta Frat iecit rum adversus Constitutiones Ioannis XXII. asserit , Stephanam et cyprianum lapsos fuisse in errores omnino contrarios , et concilium Nicaenum utramque Opinionem correxisse, determinando quod baptizati ab haereticis non seroantibus formam Eccleεiae, peniearites ad Ecclesiam butiaentur; ab aliis Mero haereticis butigati, non rebaptizentur. Resp. ad I. Stephani verba illa, a quacunque haeresi , intelligenda esse da illis tantum haereticis, qui integra sorma baptismi, ac
nullo modo vitiata utebantur. Etenim verba quae ovestigio subiungit, Nihil innopetur nisi quod trassitum
est, satis ostendunt, Stephanum ratum duxisse illud dumtaxat baptisma, quod Traditio Probaret: Traditione autem probari tantum baptisma. administratum sorma a Christo Domino imperata, apud omnes in gοnfesso 'est. Profecto adversariorum criminationem alii vitam Patres Stephano posteriores non effugient, euin
200쪽
t 98 ARTICL'LUS I. COMROVERSIA vn. relam serme loquendi inodum eum Stephano usurpantes. Sic S. Hieronymus in Dial. ade. Lucifer, ait: Diea quippe Ecclesia Hil.irilis ) baptizatus est, quae
ferri Per ob haereticis baptismum recepit. S. Laeo M.
L pist. LXXIX. ad Nicetani , Ccip. VII. Qui ba 'tismum
ab haereticis acceperunt, sola in Mocatione Diritus Sancti per impositionem 'maimium confirmandi sunt. Immo ipse S. Augustinus Lib. V. de Bapt. contra Donat. Cap. V. ait, homines occulta quadam inspiratione Dei detest ri , siquis iterum baptismum 'accipiat, quem ubicumque iam acceperat: Λd i I. Resp. C. M. N. m. Nam ut ait S. - Augustinus Lib. VI. de Bapt. contr. Donad. cap. XXV. Facilius inueniuntur haeretici, qui omnino non baptizent , quam qui non illis uerbis c Evangeliei s baptizent. Neque hoc Augustini testim tum intelligendum est de haereticis suis temporis tantum. Nam quod
de illis Augustinus, id potiori jure dici potest de
haereticis II. ao III. saeculi , qui initio sectae suae communem et Catholicam haptizandi formam secuti , - eam postea mutarunt, quo magis reditum ad Eeelesiam Catholicam suis intercluderent. Confirmatur id testimonio S. Irenaei, qui Lib. I. adv. IIaer. Cap. XVIII. testatur , a solis colobarsianis et Marcitis vitiatam suisse consuetam baptizandi sormam. non vero a Menandro, Basilide , Carin crate, Cerintho , Ehi ne , - Cerdone etc. Neque obest , quod hi de Trinitate haud recte sentirent ; siquidem ut docet Augustinus Lib. III. de Bapt. contra Donat. Cap. X v. Si Euangelicis perbis, In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, Marcion baptismum consecrabat, integrum erat Sacramentum , quamvis ejus Ades sub eisdem cerbis aliud opinantis quam Catholica peritas docet , .