장음표시 사용
171쪽
xlicet Deum esse Chimaeram ; at vero Ecclesiam Christimaterialiter sumptam, hoc est, visibilem hominum societatem a Christo institutam , quam oculis suis coram usurpat , possibilem esse, immo eam aeta existere judicat. Potest itaque Atheus, non obstante sua incredi
litate, intendere id quod facit haec hominum societas quamvis id quod ab ea initur, ipse nihili faciat:
cumque possit agere nomine et authoritate Ecclesiae, boo ipso iudi recte et implicite potest velle agere nomine et authoritate Dei. Judaeos et infideles quod attinet, etsi illi non peragant ritus Ecclesiae ut tu se Sacros, POSSant tamen eos peragere velle ut ritus , qui in Christiatigrum communitate sunt sacri, et ut caerem ODias quibus utuntur Christiani. Quare si illi baptismum ex amicitia conserunt, Potest praesumi bona et recta intentio ; quia volant gratificari potentibus , et prodesse quantum poSsunt: atque adeo implieite et praetice vola at conficere Sacramentum. Extra hanc casum Baptismas a Iudaeis vel Infidelibus collatus, non male re iteratur, saltem sub conditione; contigit enim non itisrequenter , hos ob haereditariam odium in Christum .
per plures annos Sauramenta nou serio admiri isti ab se ,
ut de Sacerdotibus quibusdam in Hispania ex Iudaico uu Alaurigo sanguine oriundis refert Quia LInlrdo eurias . At Il. Re p. Episcopi volunt illos absterrere ne ad Sacros Ordines accedant: quod si do nullo praesente sibi constet, volu ut singialis conferre ordines, et lac re quod sauit Ecclesia, absque ulla conditione. CXLV. Objiciuntur Fasita quaedam Historica. I. si nes ius distrio, ut rescitur in Mart3rologio uduinu Aagis .i, Christiata a aDysteria in theatro
172쪽
M INTENTIONE MINISTM. a eXPonens ludibrio coram Diocletiano, et ab alio Affimo ioculariter baptizatus, illico in alium mutatus, Martyrio coronatus est. II. Alexander Patriarcha Alexandrinus ratum habuit baptismum ab Athanasio adhuo puero collatum aliis pueris Catechumenis per iocum. III. Nicephorus Lib. III. Hist. Eccles. Cap. ult. refert Iudaeum pueruiri a sociis in littore maris ludentibus haptizatum fuisse , huncque baptismum ratum fuisse habitum ab Ecclesia CPolitana. R. ad Ι. Historiam illam longe probabilius fabulosam esse evincunt circumstantiae prorsus incredibiles, discrepantia Scriptorum Tecentiorum in eo facto enarrando , et silentium Scriptorum Veterum usque ad Saeculum IX. quo Ado Vie nensis Martyrologium suum concinnavit. Et quamvis 'daremus historiam hanc esse veram, ex ea tamen i unum legitime inferri posset, Genesium repente an mo conversum ad Deum, fidem veram prosessum, et
absque haptismo numinis, sanctificatum fuisse baptismo flaminis et sanguinis. Ad II. Resp. I. , et hanci quoque historiam probabilius fabulosam esse. Prob. id Ι.
εκ silentio antiquiorum et coaevorum authorum. Primus
hujus rei meminit Rus Is Lib. I. Hist. Eccles. cap. XIV.
atque ex eo Mescripserunt Socrates Lib. I. cap. XI.
Sozomenus Lib. I . cap. XXI. Aicephorus Lib. VIII.
Cap. XV. qui tamen rem hane non tradunt tamquam certam et exploratam; aiunt enim : Memorant, ferunt istud epenisse etc. II. Ex serie temporum. Alexander praeesse coepit Alexandrinae Ecclesiae non ante annum
313, et si fides mero mo adhibetur in Chronico anno primum 321, Palicisqus post Nicaenum concilium mensibus, nempe initio anni 326 vivere desiit, Successorem nactas Athanasium. Quis autem sibi persu
173쪽
ARTI ULΠS I. coNTROVERSIAdeat, Athanasium annorum XIV. aut etiam XX. ad lescentem, Diaconatu iam tuno initiatum, Concilio Ni . caeno intersuisse, locumque iam tum inter celeberrimos illius aevi Theologos occupasse : denique Post me ses perpaucos sactum esse nobilissimae Ecclesiae Episcopum contra Canonicas sanctiones, quin umquam Ariani aetatis vitium illi objecerint 3 Resp. II. Transmissa historiae veritate , Athanasium non egisse Peri um , sed cum vera intentione baptizandi et sacte di id, quod ab Episcopo fieri observaverat: etsi hano caeremoniam simul retulerit ad iocum, seu puerilem animi oblectationem, tamquam ad finem extrinsecum, ea sere ratione , qua V. g. aliqui administrant Sacramenta ob lucrum temporale. Ad III. eadem datur responsio. Pueri in ludis suis nonnumquam serio imitam tur, quae a Maioribus suis fieri conspiciunt. XLVI. Objicitur V. Ratio. Sacramenta sunt iuxta Catholicos signa essectiva gratiae divinitus instit ta. Ergo significant et causant gratiam independenteroh intentione ministri. P. c. Signa publica habent significationem suam independenter a voluntate utentis. Ergo. II. Qui ponit materiam et formam Sacramenti, ponit totam illius naturam. Ergo desectus intentionis non impedit Sacramentum. III. Christus potuit ita imstituere Sacramenta , ut eorum valor non penderet ab intentione ni Eistri. Ergo illa ita instituit. P. c. Hae ratione magis consuluit dignitiati Sacramentorum, quia eorum valor impediri pro libito non potest a minesstro rconsuluit hono Ecclesiae, quae certa redditur de legitima Sacramentorum administratione e consuluit suo honori, quia tali modo sacramenta dependent a causa
principali, non instrumentali; ab latentione Domini.
174쪽
non vero seria. R. c. A. N. c. Ad probat. D. A. Si- 'gn a publica speculativa , C. A. Signa publica practica, quae simul efficiunt quod.significant, stibilist. N, si ipse instituens talem voluntatem requisierit ad illorum effectum, Trans. A. Secus, N. A. Atqui Christus talem voluntatem seu ititentionem requisivit in suis ministris, qui utuntur hisce signis practicis. Ad II. rationem, D. A. Qui ponit. materiain et sormam cum debita intentione laciendi quod Loit Ecclesia, C. A. Secus, N. A. Sine illa intentione materia et forma,
quae Sacramentum alias constituerent non possunt dici Sacramentales. Quamvis enim natura Sacramenti consistat in consociations formae cum materia; non omnis
tamen quae seri potest utriusque conjunctio, donari
hoc nomine; debet, sed ea solam per quam utraque a lesse Sacramentale determinatur. Nemo enim dixerit baptizari a nutrice insantem, quando etiam adhibita invocatione SS. Trinitatis, corpus ejus lavat, sanitatis aut abstergendarum sordium causa. Ad III. rationem Resp. I. Christus potuit etiam Sacramenta instituere. quin certam materiam ac formam praescriberet. Ergo
ea ita instituit Τ Resp. II. c. A. N. C. Ad probat. Resp. Sacramentorum dignitati nihil ideirco decedit, sicut
nihil eorum dignitati detrahitur, quod valor Sacramentorum impediri possit a ministro per substantialem materiae aut formae mutationem. Certitudinem quin attinet de legitima Sacramentorum ad in inistratione , sufficit Ecclesiae certitudo moralis negativa, quae nullum prudenti dubio locum relinquit; neque enim major saepe haberi potest a baptizato certitudo, quod Minister debitam formam ad materiam adhibuerit. Quid vero chriso .magis honorificum sit, optime novit ipse
175쪽
thristus , qui voluntatem suam per conciliorum et Porditi ficum oracula, ao per continuam Ecclesiae praxina nobis sufficienter manifestavit. ., CXLVII. Objicitur VI. Paritas. Verbum Dei, qua
eumque demum intentione praedicetur, excitat fidem . . Ergo quaecumque sit intentio ministri: in administratione Sacramentorum homo iustificatur. II. Infidelitas et impietas ministri non obest valori Sacramentorum. Ergo neque prava intentio. HI. Mimus si ignem a plicat stuppae, quaecumque sit illius intentio, illa com-huritur. Ergo etiam Mimus ioculariter Baptizans, vere ac valide baptizat. IV. Quando Dominus per samu Ium solvit debitum, vel dat eleemosynam, valet solu tio vel donatio, quamvis famulus non habeat intentionem solvendi vel donandi. Ergo a pari. Resp. ad I. paritatem, C. A. N. C. Verbum Dei per se excitat fi dem , estque operatorium independenter ab intentione hominis: at vero Sacramenta hominem non justificant, nisi materia et forma ponantur secundum institutionem Christi, id est, humano modo et cum intentione uteu di potestate ministeriali. certo si eadem foret ratio Verbi Dei et Sacramentorum, sequeretur Sacramenta valide confici, quamvis verba non pronuntientur; quia Verbum Dei quod in impressis libris continetur, ae-q ite fidem excitare potest, ae Voce prolatum. Ad II. N. C. Nec fides , nee probitas , sed sola tutentio ministri afficit materiam et sormam, easque determinat ad esse Sacramentale. Ergo nec fides nee probitas, sed sola intentio ministri cum materia et forma requiritur ad valorem Sacramenti. Ad III. ' Resp. Iatissimam esse
disparitatem. Siquis ignem applicet stuppae , quamvis de combustione nihil eogitet, non est in illius p
176쪽
DE INTENTIONE MINISTRI. a 3 testate situm , ut ignis, qai est causa necessaria, non comburat stuppam: At vero Minister Sacramentoram qui est agens liberum , potest materiam et sormam da se indisserentes , omittendo intentionem faciendi quod - facit Ecclesia , non determinare ad esse Sacramentale , . sicque nullum Sacramentum conficere. Ad IV. N. C. Famulo praecise demandatur ipsa executio operis exte ni , pro in is in aestimatione morali habet se instar causae instrumentalis inanimatae. Idem pariter dicendum est de meris nuntiis et oratoribus, qui absque potestate ulla voluntatem solummodo Regis aut Reipublicae manifestant, ae mandata perserunt. At vero MLnistri Sacramentorum sunt Legati Christi et Eeclesiae, qui habent veram potestatem citis nomine, Suo tamen judicio et arbitrio, negotium tractandi et perficiendi sunt instrumentum Christi, non physicum et inanime , sed morale, animatum ac liberum, quod se ipsum m vere debet, ut agat.
CXLVIII. Objicitur VII. Sequela. Si ex parti ministri requiritur intentio saltem faciendi quoa facit Ecclesia, sequitur I., quod Sacerdos hucharistiam distribuens,
Sacramentum non conserat, si illud conserro non intendat. II. Quod intentio ministri se ipsam habeat pro obiecto; quia qui vult facere Sacramentum, debet etiam Velle ea, quae requirantur ad valorem Sacramenti, qualis iuxta nos est intentio. III. Salutem nostram Peadere a probitate ministri, qui si improbus sit, potest nullam habero intentionem conserendi Sacramentum. IV. Quod homo certus esse non Posset se esse baptizatum , vel Consecutum se esse euectum Sacramenti. id
est, justificationem. V. Quod quis perire possit propter malitiam alterius. VI. Demonstrari non P0sse Eoclosiis
177쪽
visibilitatem a catholieis; quia in ipsorum sententia nihil omnino certi statui potest de Fidelium baptismo,
et Ordinatione Ministrorum. Atqui sequelae istae a catholicis admitti nequeunt. Ergo. Resp. ad Ι. F. M. Sace dos in distributione Eucharistiae non conficit Sacrame tum , nec quidquam de novo producit, sed praecise
distribuit id quod iam sactum est. Unde in tali acti ne se habet instar famuli, qui donum aliquod Domini sui alteri deseri. Ad II. Res p. Intentio ministri habet
pro objecto distincte ipsum Sacramentum, confuse vero ea quae requiruntur ad valorem Sacramenti, inter quae Numeratur intentio faciendi Sacramentum. Igitur intentio ministri se ipsam habet pro obiecto , non distincto
quidem, sed confuse. Ad III. Resp. salutem nostram non pendere simpliciter a probitate ministri, cum saepe contingat eos peccato mortali obstrictos Sacramenta a ministrare ; sod tantum pendere ab aliqua eorum probistate , nam pe sincera voluntate fungendi officio suo, et gerendi se tamquam ministros Ecclesiae r quae voluntias rarissime , ae non nisi in scelestissimis ministris deesse solet. Ad IV. Resp. eam haberi certitudinem de
valore baptismi, quae haberi potest de eo, quod minimster debitam materiam et formam usurpaverit. Sufficit nimirum certitudo moralis negativa, quae prudentem dubitationem excludit. Certitudinem quod attinet effectus Sacramental is , seu iustificationis, ea nonnisi conjectura- Iis esse potest, ut diximus Tomo V. Num. CDLVI. Ad V. Resp. talem non perire proprie loquendo, propter S tam ministri malitiam, sed Oh propriam culpam, sive originalem sive personalem; quamvis ob malitiam ministri contingat, ut haec culpa non tollatur. Praeterea re
torqueo argumentum in ministro, qui legitimam mat
178쪽
DE INTENTIONE ΜINISTRI. a Sriam aut sormam non usurpat. Ad VI. Resp. Quamvis de singulis determinate sumptis non nisi mo Talis haberi possit certitudo, eos nempe rite bapti- aatos , et legitime ordinatos fuisse; certi tamen sumus certitudine summa, ac fidei divinae, cui nullo modo Potest subesse salsum, utpote nixa promissionibus Christi Ecclesiae factis, quod plurimi in Ecclesia dentur rite baptizati, ac legitime ordinati.
CONTROVERSIA VILAN AD VALOREII SACRAMENTI REQUIRATUR FIDES MINISTRI 3
Contra Rebaptizantes , Et Donatistas.cXLIX. D. Valora Babiismi ah haereticis collati, ingens e
tholicos inter iam Saeculo III. eXorta est controversia, magnis partium studiis agitata. Primi in Occidente B ptismum ab haereticis vel schismaticis collatum, irritum esse censuerunt Tertullianus Lib de Bapt. Cap. XV. et Agrippinus Carthaginensis Episcopus in Synodo
circa A. 215. aut ut alii malunt, a II. Goacta, ut testantur S. Augustinus Lib. II. de Bapt. contra Donat. Cap. VII. et Vincentius Lerinensis in Commonit. Cap. IX. Praed cessorem suum hac in re secutus est C rianus Carthaginensis, qui consultus a Ianuario, aliisque Numidiae Epia scopis A. 255. do Haereticis et Schismaticis ad Ecclesiam , redeuntibus, utrum deberent denuo baptizari, respon- ldit cum XXXI. coepiscopis suis carthagine in Sy-
179쪽
esse non posse Sacramenta; atque adeo necessario Esse rebaptigandos, vel potius cum antehac nihil habuissent, simplicitor baptizandos quicumque in Haeresi aut Sehismate aequa profana et adultera tincti sorent. Sequenti anno 256. a Quinto in Mauritania Episcopo eadem quaestione pulsatus, parem dedit re- Sponsionem, quam habita altera, multoque numerosioris ' LXXI. Episcoporum Carthaginensi Synodo , nova de finitione confirmari procuravit, ut ipse Cyprianus testatur Epist. LXXIII. ad Juhajanum . Utque aliquorum in Africa dissidentium contentiones graviori authoritatis Pondere reprimeret, Synodicam inde ad Stephanum Romanum Pontificem direxit Epistolam, nihil dubitans
sententiam suam a Romana Sede comprobandam. Vcru Stephantis Apostolica qua vigebat authoritate, cum caeteris quidem Collegis suis Italiae Episcopis, sed tamen Prae caeteris obstitit novitati , et Cypriani opinione rejecit, edito rescripto , ut ipse cyprianus Epist. LXXIV. ad Pompeium refert: Siquis ergo a quacunque haeresi senerit ad uos, nihil innovetur nisi quod traditum est, ut manus illi imponatur in poenitentiam. Immo an thema etiam Cypriano, ejusque Collegis Episcopis comminatus est, nisi mutata opinione decreto huic acquiescerent. His paulo commotior factus Cyprianus , Talendis Septembris ejusdem anni 256. tertium coegit Cἐπ-thaginense Concilium, cui ex Provinciis Africae, Ni midiae et Mauritaritae interfuere Episcopi LXXXVII ,
In quo Postquam lectae fuerunt reciprocae Epistolae Cypriani et Iubajani , unanimi calculo sanestum est, haptisma , quod dant Haeresier et Schismatiui, non esse verum christi baptisma.
180쪽
DE mDR MINI TRI sA RAMENTORUM. ECL. Eisdem temporibus Stephantis datis pariter ad Asiae minoris Episcolψs litterisi, graviter prohibuit haptizatos ah haereticis rebaptizari , easdem quas Afris,
Poenas eis comminatus e Prava enim haec 'consuetudo
apud Cappadociae, ciliciae, ae finitimarum regionum Episcopos sensim invaluerat, Synadensis atque Iconiensis Concilii decretis firmata. Quod ubi nuntiatum est copriano, ad Firmilianum Caesareensem in Cappadoeia Episeopum litteras dedit, per Rogatianum Diaconum transferendas , quibus respondit Firmiliantis Epistola LXXV. inter Cyprianicas, quam proni erga Cypri
num obsequii, tam exulcerati erga Stephaniim animi. Verum has inter turbas et eontentiones, quibus Episcopi Stephano et Cypriano adhaerentes inter se collidi videbantur, nullam exortum est schisma; sed vicit pax. christi in cordibus eorum, ut scribit S. Augustinus Lib. V. de Bapt. contra Don at. cap. X XV., multiquo ex Asiae minoris et Africae Episcopis extitere , ut Fi milianus et cyprianus fatentur, qui sententiam et pra-xim Romanae Ecclesiae sequebantur, atque ob haeretiola tinctos noli amplius Baptizabant. Ne graviora excitare
tur dissidi a , obstitit sorte nova perseuutio Impp. Val riani et GaIlieni , quae A. 257. Stephanum Papam lix Italia, mox sequenti anno 258. S. Cyprianum prope
carthaginem nobili Martyrio coronavit c M. Post moraem Cypriani serme omneq Asrie senae E Iesiae Episcopi violas dedere manus, vixque tenuo rebaptizantium vestigium ea in regione superfuisset, lnisi Donatistae hueretici initio Saeeali IV. errorem illum pene obli ioni, traditum renovassent, immo auxig-sent etiam, at va rem Sacrainenti non filem modo, sed etiam Piobitatem miuisui sequirentes. Nostro aevo