장음표시 사용
221쪽
DE FIDE MIRISUI. SACRAΜΕΝΤΟ ΓΜ. st 19ia desit Eriscopus , a Presbyteris cum chrismate et benadictione consignari Placuit. Arelatense II. A. 452. Can.
XVII. Bonosiacos autem ex eodem errore ςenientes
c Photinianorum et Paulianista ruin quos sicut Arianos baptizari in Trinitate manifestum est, si interrogatisdem nostram ex toto corde confessi fuerint , cumichrismate et manus impositione in Ecclesia recipi sufficit. Ergo Resp. impositionem manuum Episcopalium. de qua loquitur Sirici iis, mero suisse eae remonialem
et reconciliatoriam , quae gratiam eX Opere operato non producebat, Sed potius signum erat, per poenitentiam erroris et sinueram conversionem cordis obicem gratiae remolum suisse. Quare ad argumentum ex eo loco depromptum Resp. C. A. N. C. Novatiani adinittebantur in Ecclesiam per confirmationem , quia Sacramentum hoe baptizatis, apud illos non conferebatur. Contra vero Ariani, Donatistae, aliique haeretici recipie-Dantur sine Confirmatione quia ab Episcopis suis hoci Sacramento donati fuerant. Ad probat. D. A. Siricius ait caeteros eodem modo recipi quoad baptismum, iaest, quod rebaptizandi non sint, sicut deo rebaptizantur Novatiani, C. A. Quoad Confirmationem , N.A. et Conis I. Ad II. Resp. Vox consirmare apti l S. Leonem non designat huius nominis verum Sacramentum , sed ritum dumtaxat, quo haeretici Ecclesiae reeonciliantur, et in fide Catholica confirmantur. At III. Resp. Arausicanum vel de manus impositione re-eonciliatoria loquitur ; vel si de Saeramento Confirmationis ibi sermo est, haeretici illi, de quibus ibi
agitur, antea confirmati non fuere, quibus idcirco eitatus canon jubet urgente mortis periculo , atque in , absentia Episcopi, a simplici Sacerdote hoc Saeramem
222쪽
nus Alimc UDIS 1. ConstovER IA rit. tum administrari. Arelatense II. verisimilius ag;t manus impositsone et unctione reconciliatoria. CLXXXII1. Obiieitur X. Authoritas Ecclesiae O-,ientalis. Ecclesia Orientalis admisit haereti eos redeuntes ad Ecclesiam per Unctionem chrismatis , et illa ve ha, S naculum donatἱon;s Spiritus Sanctἱ, qitibus Graec; Saeramentum confirmation Is administrant, ut patet ex Can. VII. CPolἱtanἱ I. chn. XCv. Trullanae Synodi, et Euchologio Methodii. Ergo hic ritus , quo haeret oi ad Ecclesiam redeuntes a Graecis recipiebam tur, non erat mere caeremonialis , sed vore Sacramen, talis. p. c. Ubi eadem est materia, eadem forma , atque idem enectus saeramenti Confirmationis, ibi idem quoque est sacramentum. Atqui in illo ritu eadem erat materia, forma et essectus. Ergo. Resp. c. A. N. C. Ad probat. C. M. N. m. In ritu illo, quo haeretici a Graecis recipiebantur, sadem quidem erat materia et forma; sed nec idem essectus erat, nec idem operandi modus. Non idem enectus, nam in Confirmatione datur spiritus Sanctus ad robur, ut intrepide fides Christiana adversus omnes ejus impugnatores defendatur : in illo vero ritu dabatur Spiritus Sanctus ad remissionem peccati haereseos , ad pacem cum Ecclesia conciliandam , atque ad fidem firmius retinendam. Neqtie idem erat modus operandi in illo ritu , qtri in confirmatione; etenim confirmatio per se et ex opere operato gratiam conseri , ritus autem ille ex opere operantis , ratione scilicet poenitentiae et sincerae comversionis.
sublimatici neque valide Eucharistiam consciunt, neque valide administrant Sacramentum extremae un-
223쪽
DE FIDE MINISTRI SACRAMENTORUM. 222 etionis. Ergo Episcopi haeretici et schismatici nequo alido confirmant. P. A. I. Pelagius II. apud Gratianum Causa XXIV. Quaest. I. Cap. XXXIV. ait, non esse corpus Christi quod Schismaticus conficit. Ergo Schismatici invalide consecrant. II. De Sacramento ex tremae Unctionis dicitur Jacobi cap. V. Oratio Idei salo abit infrinum. Atqui in haereticis qui fide carent, locum non habet oratio fidei. Ergo oratio quam illi fundunt infirmum ungentes, non potest illum salvare. R. N. A. Ad I. Probat. aio, Pelagium uoci loqui de corpore Christi physico, seu de Sacramento Eucharistiae, sed de corpore Christi Hystico , quod est Eo
clesia : adeoque id unum asserit Pontifex, non esse v Tam Ecclesiam quae ex Schismaticis constat. Ad II.
Probat. Resp. D. M. Oratio fidei formaliter sumptae pro ipso actu , quo quis formaliter fide divina credit , N. M. Fidei objective sumptae pro obiecto credendo, qu0d fide diVina debet apprehendi, C. M. Et D. m. Oratio fidei formaliter sumptae Ioeum non habet in haereticis , C. m. Oratio fidei objective sumptae , N. m. et conseq. Haeretici quamvis fidem divinam non habeant,
Possunt tamen proserre orationem, et Praddicare Ver-hum fidei. CLXXXV. Objieitur XII. pro sententia Morini et Maldonati, de qua Num. CLXIII. diximus. Quamvis
Confirmatio ab haereticis vel schi smaticis Episcopis eo, Iata, irrita numquam fuerit iure divino, potest tamen dici eam irritam fuisse lare Eeclesiastico. Ergo ex eo quod Ecelesia aliquo tempore illam admiserit ut validam, non evincitur Confirmationem haereticorum ab Ecclesia semper habitam fuisse pro valida. P. A. E Hesia prioribus saeculis, schisma et haeresim apposuit
224쪽
aeta ARTICULUS I. corπROVERSIA HL ut impedimentum dirimens, quo ministri ab Eeclesiaseommunione praecisi, fierent ad hoc Sacramentum a ministrandum inhabiles; quod impedimentum deici alis quot abhinc saeculis sublatum est. Ergo. Resp. N. A. Ad probat. N. A. Adversariis incumbit ostendero, a quo Pontifice vel concilio prioribus saeeulis apposita , et a quo demum sublata fuerit haeo inhabilitas. Pra terea talis inhabilitas ab Ecclesia apponi non potuit. Nam I. quamdiu Episcopus retinet persectam et abso- Iutam potestatem confirmandi, tam dia valide confirmat adhibito ritu quem Christus instituit. Atqui Episcopus Semper retinet characterem episcopalem , qui est potestas ordinandi et confirmandi. Ergo. II. Ecclesia eum tantum suscepti ordinis usum invalidum reddere potest , ad quem requiritur iurisdictio quae non datur per ordinationem, sive ea iurisdictio, quam - Ecelesia potest pro arbitrio concedere vel negare , et concessam vocare. At vero Episcopus ad confirmandum non imdiget jurisdictione , sicut ea non indiget ad baptizar dum, vel ad Eucharistiam conficiendam: ideoque Epia scopus in aliena Dioecesi confirmans sine consensu O dinarii illius loci, valide confirmat, quamvis illicite. III. Si jura Ecclesiastico ejusmodi inhabilitates contraherentur , Saeerdos postquam irregularitatem aliquam incurrit, non amplius valide posset consecrare. Atqui hoc salsum esse omnes Theologi sentiunt. Ergo P. M.t Irregularitas est Poena, qua Ecclesia, quantum potest, hominem reddit inhabilem ad usum susceptorum O .dinum. Ergo si hujusmo i inhabilitates iuro Ecelesiastico inducerentur, Sacerdos irregularis valido non consecraret. Eadem objectio, cui subservis eadem responsio , formari Potest contra valorem ordinationum,
225쪽
DE τIDE MINISTRI SACRAMENTORUM. au quae ab haeretieis vel schismaticis Episcopis fiunt. Vide plura apti l Edmundum Simonnet in Institui. Theo- Iog. Traelatu XIII. de Confirmatione , Disp. Π Artio. III. CLXXXVI. Obiicitur XIII. contra III. Conclusio.
nem, Authoritas Pontificum. S. Innocentius I. Epist. XVIII. ad Alexandrum Antiochenum, baptismum ab Arianis aliisque haereticis collatum pro valido habuit; Ordinationsis vero ab iis factas . irritas esse pronuntiavit. Quoniam, inquit, cum a Catholica Ide eorum auim ores desciscerent, perfectionem Diritus quam acceperant, amiseriant; nec dare ejus plenitudinem possunt, quae maxime in Ordinationibus operatur , quam cper impietatis suae perridiam potius quam per fiam ,
dixerim, perssiderunt. Ergo cum Innocentius Ordinationes haereticorum opponat eorumdem baptismo, quem validum esse admittebat, hoe ipso censuit ordinationes eorum esse invalidas. Idem S. Innocentius Epist. IXII. ad Episcopos Macedoniae scribit, haereticos manus imponentes, nihil nisi pulnus in ere. II. S. Gregoriiis M. Lib. III. Epist. XX. scrilbit: Quam rem
nos consecrationem dicere nullo modo Possumus, quae ab excommunicatis est hominibus celebrata. R. N. A. S. Innocentius I. acceptam ab haereticis ordinationem irritam esse pronuntiat quantum ad honorem Sacerdotio annexum, non vero quantum ad characterem et
ordinis potestatem. Arianos nimirum, aliosque haer ticos clericos, quamvis valide ab Episeopis haereticis ordinati fuerint, vult in Clericorum ordinem non esse recipiendos; sed ex veteris disciplinae rigore, etiam post reconciliationem , ad laicorum communionem esse redigendos: neque opponit haereticorum Ordinationem
eorumdem baptismo quoad valorem, sed quoad aliquos
226쪽
effectus secundarios. Baptizatus enim ab haeretieis, posteaquam ad Ecclesiam catholicam redierit, statim omnes fruetus haptismi percipit, nimirum participatio-Dem Precum et meritorum Eoclesiae, bus alia Sacra menta percipiendi etc. At vero ordinati ab haereticis
non statim post recongiliationem suam omnes Sacerdotii honores consequuntur , nec omnia Eoch siastica mi nia obire possunt; sed necessaria est restitutio in pri rem gradum, et absolutio a suspensione quam incurrerant. Idem Innoeentius affirmat, haereticos Episcopos
manus imponentes nihil nisi vulnus infigere , de suo videlicet, atque iis qui sibi haeresis communione comi uncti sunt; non autem ratione habita Sacramenti, et operis Christi quod exequuntur. Ad II. Res p. S. Gregorium hic consecrationem sumere, non relate ad P
testatem ordinis, sed relate ad jus hac potestate utem di : nec aliud velle, quam per consecrationem ab excommunicatis Episcopis celebratam, non conferri ius exercendi potestatem ordinis, quae per illam consecrationem datur. Unde relate ad jus ministrandi in Ordino per illam suscepto perinde se hahet ac si celebrata non fuisset, donec impedimentum canonicam tollatur devIogitimam auctoritatem.
CLXXXVII. Dices I. Stephanus Iu in Concilio
Romano A. 769. irritas judicavit Ordinationes Consta lini, qui post mortem Pauli I. Romancam Sedem in Mserat ; iussit enim idem Concilium , ut siqui a Constantino ordinati a plebae et Clero postularentur, rursus a Stephano Benedictionis consecrationem acciperent: quod etiam factum esse testatur Anastasius Bibliote carius. Resp. Ordinationes a Constantino factas, non
fuisse a Romano concilio judicatas irritas ei nullas
227쪽
quoad substantiam et characterem , sed tantum quoad exercitium et functiones Ordinum. Idem enim Romanum Concilium ratum habuit sacramentnm confirmationis ab eodem Constantino datum ad quod tamen non minus quam ad Ordinationem valide iaciendam requiritur vera Episcopalis 'consecratio. Idcirco vero Concilium ratum abhuit Sacramentum confirmationis, Ordinationes vero Constantini reiecit, quod istae sint ad aliquas functiones destinatae, quas obire non possunt , qui illegitime sunt promoti; unde necesse es
eos suis gradibus Ecelesiastico iudicio restitui. Restitu- . tionem porro hanc Coquilium Romanam appellat Saeramentum benedictionis; sed hoc nomina nil aliud intelligit quam Sacramentale aliquod, seu ritum s crum , quo antiquitus depositi et gradu suo deiecti, Pontificiae reconciliationis benefinio ad pristinos honores iterum Promovebantur, et Pristinos in gradus restituebantur. Ritum etiam illum Consecrationem appellavit Anastasius, quia cum ordinum suorum insignia reciperent coram Altari, et benedictioue Episcopi reconciliarentur, ac Potestatem munia ordinum obeundi quos illegitime susceperant, ejus indulgeatia consequerentur, videbzvitur quasi de novo coniecrari. Quae hie possent obiici de reordinatis a Stephano ViI. quos Formosus Ordinaverat , solvimus Tomo III., Num.
S. Petrus Damianus Viniciculo V. Id etiam Ios non Praeterit , quod nuStrae memoriae Leo IX. Pasea plerosque Simoniacos et male ρromotos tamquam uis ueroruinaoit. Et opusculo Vi. Cap. XX XV . au, ea a sen
228쪽
ααS AM ICULUS I. CONTROVERSIA VII. corum Ordinationes cassasse. Resp. novam hanc ordia
nationem non consecitatoriam εt Sacramentalem, sea,
more reconciliatoriam fuisse ex ipsius Petri Damiani verbis perspicuum est; non enim dicit, Simoniacos iterum ordinatos, sed tamquam noςiter ordinatos fuisse. Quamvis itaque demus, Saeculo XI. et XII. non nullos dubitasse, an valida foret Ordinatio facta a Simo- 'niaeo ita ut nonnulli Episcopi a Simoniacis ordi--. tos denuo eonsecraverint; Leσ tamen IX. dubius et anceps suit tantum circa poenam imponendam iis, qui a Simoniacis fuissent ordinati; an nempe suSPendendi in perpetuum larent a functionibus sui ordinis absque ulla spe rostitutionis. Sio osse suspeiadendos initio censuerat S. Leo IX., ideoque scribit S. Petrus Damianus, eum cassasse omnes ejusmodi Simo niacorum ordinationes : Postea tamen, eodem S. D miano teste , Sententiam Suam temperavit, eosque la tum ab euercitio suorum ordinum in perpetuum su- ,
spendit, qui Simoniace, data et aeeepta pecunia ordia nati fuerant: eos vero qui a Si inoni leo Episcopo non Siamoniace fuerant ordinati, post quadraginta dierum P0 nitentiam ordinis sui functionibus et exercitio restituit. υ CLXXXIX. Dices III. Urbanus II. in Synodo Placenticia Λ. IOD. Cir . VIII. ait : Ordinationes, quae a Guibeνto merosiarcha factae sunt, Postquam ab AρOstolicae memoriae Papa Gregorio VH. et a Romana.Ecclesia damnatus est, irritas esse judicamus. Inuocontius II. A. 1139. ia Lateranensi II. Cau. XX. sancivit : Os dinationes sactas a Petro Leonis
seu Ancaelo to II. Antipapa et aliis Schismaticis et
Haereticis , epacuamus , et irritas esse censemuβ. At
229쪽
DE FIDE MIHISTRI S1CRAMENTORUM. aet or linationes Octaviani, seu Victoris IV. Antipapae his verbis damnavit: Quod a praedecessore nostro felicis
memoriae Innocentio Jactum est inno pantes , Ordin riones ab Octauiano et Guidone meresiarchis, nec non et Ioanne , qui eos secutus est , factas, et ab ordinatis ab eis , irritets esse censemus. Res p. Ordinationes ob invasoribus Romanae Se 'is factas , irritas fuisse declaratas quantum ad gratiam Sacramentalem , et honores Ordini sacro aduexos, non quantum ad ordinis potestatem et tharaeterem. Nam I. Urbanus II. tu eo te Placentino Concilio A. Io 35. decennio post mortem S.
Gregorii VII. inuieti illius Eoolesiastieas libertatis propugnatoris , cap. X. eos qui ab Episcopis Schismaticis consecrati fuerant, cum ad unitatem redirent, servatis propriis ordinibus , misericorditer susoipi iussit, si essint vitae et doctrinae opinione speetabiles. II. Alexander III. in Lateranensi III. Oecumenico non Pa oos Germaniae Episcopos, qui partes Friclerici Ahen harhi Imp. secuti Octaviano adhaeseriant, relicto schismata veniam suppliciter postulantes Ecclesiae reeonebliavit, et sine nova ordinatione ad sacri ministerii fumotiones ultro admisit. XC. Caeterum illud hie observo, quod priori Bus saeculis, quando Clerici ab Episcopis haereticis, schismaticis , Si inoniacis, aut depositis consecrati in Pristinos gradus restituobantur , eorum recone illatio specio tenus verae ordinationi simillima fuerint i
eaedem enim serme usurpabantur caeremonicio, quas in Sacramentali Ordinatione observare solemna e matrmanus videlicet imponebantur , invocabatur Spiritus Sanctus, atque ordinum singulorum insignia ooram altari ab Episcopo redeuntibus in gratiam redu-.
230쪽
ααδ ARTICULUS I. CONTROVERSIA III. Bantur, si ille Sticerdos suisset ita dicen .lo, ut congini
ex Epist. XXV. Rilberti Carnotensi, , Saeo. XI. Scriptoris Reddo tibi gradum Sacerdotii, in nomine P tiis et Filii et Diritus Sancti. Tu in benedictio add .hatur : Benedictio Dei Patris et Filii et Spiritus San-Cιi descendat suster te, ut sis confrmatus in Orssine Sacerdotali , et o eras Placabiles. hostias Omn Olenti Deo, cui est gloria in saecula saeculorum. Amen. Non ergo mirum est, quod haec reconciliandi caeremonia modo ordinatio nopa, modo noua benedictio. sanctior ordinatio , ac consecratio a Patribus appellatur ; licet enim natura, virtute et efficacia a priori Ordinatione tantum disereparet, quantum a vero Sa- amento simpleκ caeremonia differt; prppter externam tamen similitudinem eodem utramque donari posse nomine intelligebant. .
CXCI. Objieitur Authoritas conciliorum. Nicaeni Patres in Epist. Synodica ad Alexandrinos scribunt: illi uero, qui a MeIetio Lydopoleos Episcopo schismatico in Sacrum ordinem lecti sunt, simul atque sanctiore Ord inatione confrmati fuerint , ad communionem Post haec admittantur, et permittatur
illis quidem honoribus frui Sacerdotii, et sacris muneribus stingi. Ergo clerici illi denuo fuero ordinati , et quidem ordinatione Sacramentuli ; quia Ordinatio
quae a Patribus Sanctior appellatur, haud dubie fuit consecratoria. II. CPolitanum I. A. 38 I. Can. III. Omeo facias Oidinationes declaravit irritas. III. Caesaraucustanum II. A. 592. Can. I. statuit: Id placuit san-mae et penerabili Synodo, ut Presisteri, qui ex ha