장음표시 사용
81쪽
dis ARTIcULUs I. CONTROVRRSIA II. minus de gratia n iistis accipiunst. Sicut etiam ab eodem igne accipit plus caloris qui plus ei πρro 'rin quat; licet ignis Dantum est de e , aequaliter ad omnes
stium calorem effundat. Prob. III. Ratione. Sacrame ta secundum institutionem Christi operantur, ut causactnaturales plus vel minus operantur , in subjecto , secun dum majorem vel minorem, ejus dispositionem. Ergoctiata Sacramenta nostra majorem vel minorem gratiam conserunt iis, a quibus suscipiuntur, pro majore Vel mihore eorum dispositione. caeterum major gratia m Iius disposito collata, non est ex opere operantis, Sed eX OPere operato. Quemadmodum enim inflammatio I
gni siccioris et calidioris non est a ligno , sed ab ignosolo : sic maior gratia in suscipiente melius disposito est a Sacramento, non a disPositionibus, quae gratim
LV. Ob icitur L Authoritas. Scripturarum. SeTApturae soli fidei tribuunt iustificationem. Ergo Sacramenta non producunt gratiam eX opere operato, sed
excitant tantum in nobis fidem, per qaam justificamur. P. A. I. Marci cap. ult. christus ait: Θἱ credideris , et baptizatus fuerit, salvus erit: qui pero non crediderit, condemnabitur. Ergo non baptismus, sed sola fidos salvat, quia infidelis damnandus pronunciatur, qui amvis fuerit baptizatus. II. I. Petri cap. III. Salvos facit Baptisma : non carnis depositio sordium, sed bonae conscientiae interrogatio in.Deum. Ergo non per baptismum, sed per fidem non fictam et conscientiam purain homo iustificatur. III. I. Petri cap.
82쪽
Baptismus dicitur salvos sacere per resurrectionem Jesu Christi, id est, per fidem resurrectionis. R. N. A. cum jus salsitatem manifeste ostendimus Tomo V. Artie. II. Controversia IV. Ad Prob. I. N. C. Praeterquam enim, quod argumentatio haec distorta sit, similisque huic. Fides sine charitate non prodest ad salutem. Ergo ID des nihil omnino prodest ad salutem ; salso supponitur Christum non dixisse , eum clui baptizatus non fuerit, fore condemnandum; hunc enim sensum mani&ste praesert integer contextus. Nam qui non eredit, non vult baptizari; atque etiamsi vellet, nihil tamen ipsi ad saIutem prodesset baptismus sine fide susceptus. Quare oκ loco illo Marci id unum legitimo in serri potest, adultum debere credere simul et baptizari. Α prob. II. N. C. Sensus citati textus est, baptism; salvos sacere quos abluit, non quidem mundando sordes corporis , quod unum poterant haptismata Iudaeorum , sed mundando sordes animae: quam mundationem e pressit B. Petrus per honae conscientiae interrogatio nem , seu stipulationem et promissionem, quae fieri solet a baptizando. Ad prob. III. Resp. hanc interpretationem esse gratis confictam; non enim dicit B. Ρο- trus per Iidem resurrectionis, sed per resurrectionem ,
nimirum tamquam causam exemplarem nostrae justificationis , seu resurrectionis a morte pecoati. Quemad- lmodum enim Christus a mortuis resurgens novam vitam exorsus est: ita et nos per baptismum peccato mortuos, et justitiae renatos, novam vitam auspicari oportet. LVI. Dices I. Remissio peccatorum neeessario ' et et inseparabiliter conjuncta est cum fide. Ergo sola
fides hominem justificat. P. A. Ad Rom. Cap. I. di-
83쪽
so ARTICULUS I. CONTROVERSIA II.
citur : Iustus ex fide pipit. A l Rom. Cap. III. Ii Ω-tia Dei per sdem Jesu Christi in omnes es sui' eromves qui credunt in eum. Et Cap. X. Corde credietur ad justitiam. R. N. A' Potest quis sine fide actuali liberari a peccato, ut patet in infantibus haptizatis rei potest quis vice versa sine peccatorum remissiono habere fidem, ut patet in adultis non dispositis. Ergo. 'missio peccatorum non est necessario et inseparati
liter coniugia cum fide. Neque dicas, parvulos justificari per fidem actualem Ecclesiae ; etenim neque Seri-Ptura , neque Patres, neque Concilia vim iustifieandi Parvulos umquam trihuunt fidei illi communi et generali Ecclesiae , sed ipsi Baptismo. Ad probat. N. C. Quemadmodum iustitia et remissio peccatorum in Scripturis tribuitur silet , ita pariter in spem, charitatem , bona opera ipsaque Sacramenta refunditur. Vide die la I omo V. Arite. II. Controversia IV l Ull. Dic s IL Scriptura i Odem Prorsus modo . Ioquitur de Sacramentis antiquis, ac de nostris. Ergo par in utrisque est virtus. Ergo quemadmodum vetera
non justificabant nisi per fidem , ita et nova. P. A. I.
'De Iosue legitur Deuteron. Cap. ult. Reρletus est Θiritu sapientiae, quia Moyses posuit suster eum manus suas. I. Reg. Cap. X. do Saule legitur, eum mulatum fuisse in virum alium virtute unctionis per Samuelem ministratae. II. I. ad Cor. Cap. X. Apostolus monens Christianos , ne bonis operibus neglectis nimium coms dant in Baptismo et Eucharistia, Proponit eXomplum Jodaeorum qui perierunt, licet eamdem nobiscum escam spi itualem mandueaverint, et eumdem potum spiritualem hiberint: Et omnes eamdem escam spiritalem manduca Perunt. Et omnes eumdem potum spiritalem bibe-
84쪽
DE EFFICACIA SACRAMENTORcM. si runt c bibebant autem de spiritali consequente eos,aaetra : Petra autem erat Christus. Ergo Sacramenta Judaeorum ejusdem erant virtutis cum nostris. Confirm. Scriptura docet a solo Deo remitti posse peccata. Ergo Sacramenta non possunt remittere peccata, et justir scare. R. D. A. Eodem modo loquitur respectu legalis munditiae quam conserebant eX opere operato, C. A. Respectu munditiao interioris , et gratiao sanctificantis , N. A. et Conseq. Ad I. Prob.. B. nec manus impositionem factam a Moyse super Iosue , nee uuetionem Sauli collatam, fuisse Sacramenta; cum non fuerint ritus permanentes, sed caeremoniae quaedam tramseuntes , quae pertinebant ad gratiam prophetiae et inbragulorum, apud Iudaeos non infrequentem. Ad II. Probat. Resp. II. ut prius, nec manna in deserto, nec aquam de petra scaturientem fuisse Sacramenta. Resp. II. iuxta Apostolum Judaeos manducasse eamdem eSeam, et bibisse eumdem potum inter se, non autem nobiscum; cum ipse Christus eApressis 'erbis Joan. Cap. I. distinguat manna ab Eucharistia. Non Moses dedit Oobis panem de coelo, sed Pater meus dat Oobis
panem de coelo serum. Ut siquis ex ipso manducaverit, non moriatur. Apostolus itaque l. c. vult . deterrere Christianos a pecoatis exemplo Judae9rum,
qui licet singularibus Dei beneficiis cumulati fuerint,
ae licet eadem esca et potu ubi Sint, plures tamen ex illis in peccatum lapsi perierunt in deserto. Unde concludit , duriora Christianos manere supplicia, Si carne Christi saginati, cjusque sanguine refecti, in idolatrium aut sortiicationum labantur, sicut Judaei. Ait confirm. D. A. A solo Deo re initti Posse peccata , au-
tboritate propria et Principut, c. A. Authoritate a Deo .
85쪽
8a ARTICULUS I. CONTROITRSIA I . accepta, et tamquam causa instrumentali, N. A. et con-MF Si qua vis huic argumento inesset, sessuere Lias omnino peeoata neque per fidem remitti.
LVIII. Objicitur. II. Authoritas S. Augustini. metor Lib. Quaesti veteris et novi Testamenti , Quaestia LIX. ait: Nec donum e Ieste Poterit consequi, qui se per aquam, non per sdem immutari credat. II. Lib. AV. de Trinit. Cap. XXVI. Neque enim aliquis di- seipulorum ejus dedit Diritum Sanetum. Orabant quimpe ut peniret in eos quibus manum imponebant , non ipsi eum dabant. III. Lib. XIX. contra Faustum , Cap. XXI. ait Sacramenta esse mutabilia signa. Quod enim sunt aliud quaeque corρoralia Sacramenta , nisi quaedam quasi perba pisibilia, sacrosancta quidem,
xerumtamen mutabilia et temporalia 3 Ergo condur-xunt ad sanctificationem hominis excitando dumt ' mat fidem , sicut verba concionis. IV- Enarrat tu Psal.
LXXVII. ait: Idem in mysterio cibus et otus illorum qui noster. Et Tract. XXVI. in Joan. Sacramenta iasignis a nostris disersa sunt r in re quae signi ca-rur , uaria sunt. Ergo cum Sacramenta veteris legiὐ gratiava non produXerint ex opere OIaerato , neque --
stra etim Producunt. Resp. Ad I. Librum illum non esse Augustini, sed haeretici oujustam; eoquod mul iis , gravissimisque erroribus scateat. Ast II. S. Doctor non negat Spiritum Sanctum datum fuisse ab Apostolix authoritate ministeriali ; sed ait tantum , Spiritum Saseatiun datum non fuisse ab Apostolis authoritate primaria , principali, atque independente, eo scilicet modo quo a Patre et Filio datur. Agit nimirum L c. S. Λ- sustinus de loeessione Spiritus Sancti, quem Probat
esse a latre et Fbio, quia ab utroque Otar et uu
86쪽
litur. Ad III. N C. S. Augustinus disputans contra Manichaeos qui legem veterem damnabant, de Sacramentis in genere. id est , de Sacramentis utriusque Testamenti, considerat potissimum Sacramenta, quatenus signa sunt quibus Christus significatur: ac proinde mutabilia, prout significant Christum aut ventarum qualia erant prisci populi Sacramenta, aut jam natum,
mortuum ae passum, qualia nostra sunt. Neque propter hano signorum mutationem damnandam esse ait Iegem veterem ; sed tantum attendendam osse signorum quae mutantur, naturam, licet diversae non sint res,
quas illa significant. Ad IV. Resp. eumdem fuisse J- ldaeorum cibum et potum , qui noster , significatione; at non eumdem fuisse virtute et efficacia : illico enim t. c. subjungit S. Doctor : Signi catione idem, non specie; quia idem ipse Christus illis in petra Mura- tus , nobis in carne manifestatus. Eadem responsio datur ad alterum Augustini locum. Sacramenta vetera sunt paria nostris generatim in ratione signi quia etiam vetera significabant christum, gratiam et sa- Iutem : et disserunt in modo significandi et operandi ; nostra enim Christum Prasentem exhibent, et
gratiam non modo promittunt , Verum etiam conferunt.
LIX. Objicitur III. Auctoritas aliorum ΡΡ. Ρatres Sacramenta passim appellant sigilla , signacula , pignora gratiae. Tertullianus Lib. de Poenit Cap. VI. S. Basilius Lib. II. contra Euno inium, et Lib. do Spiritu Sancto , cap. XII. Baptismum vocant obsignationem Idei Ergo Sacramenta operantur tantum significative, non essective. II. S. Hieronymus in cap.
IV. Iratae scribi; . Ex quo discimus, quod homo tan-
87쪽
s4 ARTICLLUS I. CONTROVERsIA II. tum aquam tribuat, Deus autem Diritum Sanctum , quo sordes abluuntur , et Sanguinis peccata Purgantur. III. S. Bernardus Serm. de Coena Domini ait : Qua ratione' incestitur Canonicus per librum . Abbas Per baculum, Discopus per annulum, sic diuisiones gratiarum dioersis traditae sunt Sacramentis. Ergo censet S. Bernardus, Sacramenta esse signa mere spectatativa gratiae. R. c. A. N. C. Sacramenta appellantur quidem a Patribus sigilla; singula et pignora ; sed efficacia et practica, non vere mere specula liva. Baptismus vocatur obsignatio fidei, quia homo per baptis mum publice fidem suam profitetur. Ad II. Resp. ci-t.iti loci sensum esse, quod homo ex sua natural virtute de suo aquam tantum Praebeat, et Verba consecratoria prose Iat; Deus autum ut causa Physica et priu-cipalis , hratiam sanetificantem tribuat, qua sordes aut-mae abluuntur, et peccata remittuntur. AJ III. Resp. non institui ibi a S. Bernardo paritatem cum illis insignibus quoad efficaciam, sia solam quoad diversitatem, ut ostendat Varias esse in Sagramentis gratiarum divisiones, sicut varii sunt in Ecclesia dignitatum gradus , qu:irum insignia Sunt baculus , annulus etc. CVL. Objicitur IV . Ratio. Prima est Lutheri. In omni Sacramento requiritur verbum promissionis. Sed iubi est promissio, necessario exigitur fides , quae pro- Dissionem acceptet. Ergo sides est, quae immediate Ope- Tatur et justificat. Altera ratio est Calvini. Qui dicunt Sacramenta iustificare, abstrahunt homines a Deo, et faciunt ut in spectaculo rei corporeae acquiescant , n0n in ipso Deo. Tertia est paritas Eemnitii. Sacramenta non aliter justificant, quam Evangelium. Atqui Evam
gelium justiae at solum mediate, excitando nempe
88쪽
dem. Ergo. Ρ. M. Sicut salvare et iustificare dicuntur Sacramenta , ita etiam Evangelium dicitur ad Rom. Cap. I. Virtus Dei in salutem omni credenti. Resp. ad I. rationem , D. M. Requiritur verbum promissionis in ipsa institutione Sacramentorum, C. M. In ipSo usa
Sacramenti, N. M. Sacramcnta non eX Se , sed ex imstitutione Christi sunt Usigna efficacia et praetica gratiae , ideoque necessario adueeti debuit promissio gratiae, quando a Christo fuerunt instituta : At vero in ipso usu Sacramenti necessaria non sunt verba promissionis; quae promissionem gratiae Sacramentis a lueXam Pro ponant credendam ; secus parvuli qui fide actuali carent, ad originalium non pervenirent indulgentiam peccatorum. Et quamvis daremus, quod in suscipiente qualecunque Sacramentum requiratur actualis fides de promissione gratiae Sacramento adnexas ; haee tamen fides tantum requiritur ut dispositio, sine qua Saeramentum non potest conferre gratiam, quia vim non habet movendi Deum ad dandum gratiam subjecto indisposito. Ad II. rationem N. A. IIoc ipso trahimus ho-
mines ad Deum , quod doceamus Sacramenta ex Se non habere virtutem , Sed Deum esse qui ier illa Operatur. Prosecto siqua hute argumento vis inesset, sessaeretur, Deum neque incarnari , neque in deserto proponere potuisse serpentem aeneum , quem qui aSpicerent, Sanarentur, ne in spectaculo rei cos Ureas homines acquiescerent. Ad III. N. M. Ad probat. C. A. N. C. , Quamvis Scriptura et Sacramentis et Evangelio tribuat fvim iustificandi, nulli bi tamen aqserit utramque eo: dem modo justificare ; immo contrariam manifeste eruitur ex iis locis, quae in probatione conclaSiο- O .uis adduximus. Adde quod in Paestuo textu Eva
89쪽
86 ARTICULUS I. CONTROPERSIA II. gεlii nomine non intelligatur concio , aut prae&catio sed ipsa Sacramenta , Incarnatio , et Passio christi. LXI. Objicitur V. Sequela. Si Sacramenta gratiam causarent ex opere operato, Deus alligatus esset Sacramentis. II. Fides , spes, et contritio inutiles essent ad justificationem. Atqui hoe dici nequit. Ergo. Resp. ad I. N. M. Non enim Deus Sacramentis, sed Sacramenta Deo sunt alligata tamquam causae principali ipsius gratiae, quam Deus , Si velit, potest etiam sine Sacramentis cuilibet conferre: tenetur autem eam insun iure homini , qui cum debitis dispositionibus Sacramentum Suscipit , quia Deus non potest non esse verax et fidelis in promissis suis perficiendis. Ad II. N. M. Quemadmodum v. g. ignis, quamVis ex se naturaque sua vim habeat comburendi, nihilominus praerequirit dispositiones in ligno , sine quiatius non comburet: ita Sacramenta novae legis , licet Per se efficacia, non operantur tamen, nisi in suscipiente adsint fides, pietas etc. quas Christus exigit ut dispositiones necessarias ad gratiam in Sacramento recipiendam , non vero ut causas gratiae Sacramentalis. LXII. Objicitur VI. Barbaries et novitas vocabuli. Vocem hane ex opere operato latinis auribus inse- Stam Primus omnium usurpavit Innocentius III. initio Saceuli XIII. Ergo cum haec vox harbara sit et nova, non est adhibenda. R. Trans. Α. N. C. Vocem hano
ex opere operato universa usurpavit et consecravit Ecclesia. Et quamvis qaoad sonum inerborum non ita a tiqua videatur, nec matto aute tempora S. Thomae
Aquinatis suerit usa recepta ; quoad serasam lamon ,
90쪽
DE EFFICACIA SACRAMENTOMIM. Baet rem hoe nomino significatam, ipsi Egelesiae coaeva
- est, ut satis ostenciunt ea Patram testimonia, quae in probatione Conclusionis ad laximns. Equidem barbara est vox, et contra Grammaticae regulas Peccat, eoquod verbum deponens Ueror in Sensu passivo usurpetur; merito tamen Ecclesia hane voeein consecravit, quia sublata omni eaqui vocatiorio, tam clare distinguit virtutem Sacramenti a fide suscipienti, . Caeterum gaae Protestantes movent contra vocem ex oρere operato, tempOTibus concilium Nicaeuum I. subsequentibus mOVere,
Poterant, et moverivit coutra v0dem Consubstantialis Ariani.