장음표시 사용
191쪽
ternae, dictamini rationis. In sorma ergo Respondeo cum distilichiones; omnis resperctus ad extrinsecum fingitur inhaerere suo fui damento per accidens transeat major, c quia hoc ad summum valet de respectu praedicamentali, non autem de transcendentali , qui est adaequale identificatus fundamento,d qua tem respectum dicit malitia actus internix spectu ejusdem actus, loquendo per se nego majorem, dissin ulata niuiore, similiter diastinsuo Consequens. secvna m. communisin vera Sententia censet nullum dari a parte reians morale, distinctum ab ente physico. Et Ratio est, Quia tale Ens daretur a parte rei extra Deum, nec tamen esset productum ab una causa, alioquiti hoc ipso esset En physicum, habens proprianiin proprie dictam existentiam , ad quam terminatur omnis productior Iam vero implicat dari a parte rei extra Deum Ens, qu6da nulla causa sit productum , tale enim Ensissise exemptum a concursu causae primae, immo nec esset En creatum, nec increatum. Nu 3nat ergo malinam moralem es Ens mediunt inter Ens physicum interiens rationis lauomodo autem Deus concurrat ad existentiam ipsius cum causa feci ada, nec tamen sit causa
per se illius , dictum est alibi Quia scilicee
concurrit cum causa seeund non aeteri Din tus ex se, nec determina. speciem δε exerci
tium actus mali, sed pose determinatus λcausa secunda, deficiente liberia a reguix morum, eo modo quo tibia recta concurrit cum tibia fracta ad claudicationem.
192쪽
Ad tertium Modus ille superadditus actui interno, constitutivus malitiae ipsius, omninta superfluit. Ablato enim seu praecisci tali nod uactus v. g. Blasphemiae, per seipsit formali. herest difformis legi aeternae, odictamini rationis, libereq, elicitur Erso per seipsum nutantum iu adamentaliter, seu etiam λrmaliter est malus. Ad Rationem in Contra, hego parabilem esse mutuo , sed etiam non mutuo volitionem a sua malitia morali. Unde uti rius dico, esse intrinsece ac essentialiter divo sim volitionem, quae elicitur reluciente cogni-eione Iesis prohibentis , ab illa volitione quae elicitur sine tali cognitione , mm prima radio dicit intrinsecam ac metitialem sibi de
pendentiam a tali cognitione riuri contem, Ptum, quam dependentiam, contemptum non dicit secunda volitio, ac proinde una ab
tina disseit in praedisato filiis Hai. Ad Coimisationem primam, negatur Antecedens cum enim volitio comedendi carnes semel 1
Deo prohibita, sit sive explicite sive implicite per seipsam QEssentialiter inobedientia re spectu Dei, ut pote per seipsamis essentialiter tendens cum advertentia in objectum lege Dei prohibitum , sequitur quod haec volitio non possit postea , Deo praecipi, sed tantum alia ac diversa , alioquin praeciperetur a Deo eiq; placeret id, quod est Essentiat ter inobeα dieoxia respectu Dei similiter eum volitic medendi semel a Deo praecepta sit essenti .liter obedientia respectu Dei, ut pote tendem: advertenter in objebum qua honestiri, id est
niis conforme leo divinae, sequitur quoq
193쪽
ridem iton possie prohiberi a Deo alioqui
displiceret Deo id, quod est essentialiter obe. diemis respectu De avione externa c inestionis dispar estoti Qui haec per sta-psam non est essentialiter obedientia vel in bedientia respectu Dei, sed tantiu per denominationem extrinsecam ab cur voluntatis,.quo imperatur Nei resere qui d Dominiunx
Dei sit aequale in actum internum.& externum, quia Donalinium Dei est aequale io Omnex Creα tui samen habet eundem usum
parietem album in in albedinem, Demen putest facere Deus, iit paries albus evadat niser, non tamen potest acer ut albed dat nigra. Vmpe dominium Dei non ςx en dit se ad usus irrationates, quali usus domuui Divini esset, si Deo placeret id quod est essentialiter inobedientia, dis ice re id, quod est essentialiter obedientia Myectu Dei Alsecundam Confirniationem dico, posse quidem
eandem actionem Aternam comi estionis car
non tamen eandem volitionem comestionis.
quia volitio post mediam noctem est esse litiaἀJbter ontemptus c. 'nitionius I 'gem Dei probi utent, quod . - so muc volitioni, quae fuit ante mediam niae rem in . de una ab altera disten steri PLotu MPotest esse dem At qua γυι- Semmiuiam Oin ea a communiter hac aetate rejici test/tur P. Hau-. v viis, qui suam Theologiam novissime iis
194쪽
tentiam suam contra Connotat istas proponens libro . de Deo , Tractatu I. cap q. Comr: I. Paragrapho s. tu nune commimiter ο--s, pomsu-piriticis opisis Coainoiurarum a Liumum, Gula recessit nos eam impugnamus in principiis pli dosophicis Disp q. Quaest a. Vides alam quae de hac re dicimus de Sacramentis in
I 3 Qu. I. Itaque dicimus, relationem praedicamentalem identificam partim fundamen- eo, partim termino. Verum hic similiter dia Durrere non licet de malitia moral, Haec enim est difformitas seu dissimilitudo cum lege Dei & dictamine rationis non physica pertinens ad relationem praedicamentalem, sed ἡ- μα-,ac vitalis, ideoq; adaequale identinota actui voluntatis,in pertinens ad relationem transcendentalem. Deinde quamvis ab aliquo emeretur Sententia Connotatistarum in rei stione praedicamentali , hic tamen Iocum non habet. Quia ut dictum est,Malitia non est foris analitas contingens actus interni, qualis estis ratio praedicamentalis apud Connotatistas. - quin rinis sententia viedi jam est impugnata Ad rationem illius negatur Antece. dens. Probationis distinguo antecedens: Cognitio proponens Malitiam objecti non influie
direm in amorem talis objecti, coneedo a secedens non influit indirecte, ego antecedens, εc consequentiam. Nempe uni multiisse sectus, qui non possunt vicistere sine suis impedimentis, quamvis haec solum indirectε initu-.ant in existentiam effectus, quatenus scilicet sta requiruntur ad Allientiam effectus. c.
195쪽
non intendendo existentiam ipsius, eonferant ipsi aliquod praedicatum intrinsecum , quod aeqririt effectus ex eo, quia per seipsum resistit talibus impedimentis. Et ita non potest
existere ingratitudo in beneficio, Laureola Martiri sine Tyrannide Motus hilancis sursum sine pondere deprimente deorsum. Sic autem etiam nequit existere volitio mala, sine cognitione legis retardante talem volitionem, siquidem ab hac cognitione volitio mala accipit praedicatum intrinsecum contemnentis Iegem, resistentis tali cognitioni, & superantis talem difficultatem, quam proponit cognitio. Confirmatur valide hoc ipsum , simulq; doctrina nostra hactenus tradita , mi omnis actus voluntatis essentialiter tendit in objectum ut cognitum, siquidem objectum volim talis non est honum quomodocunq; , sed bonum ut cognitum, ita ut cognitio objecti non se habeat materialiterin coit comitanter, sed causaliter objective, licet in directe ut pote attacta in obliquo per actum voluntatis. Ergo omnis actus voluntatis essentiaIiterin in trinsece praesupponit cognitionem objecti, h, qua dirigitur oel ergo actus voluntatis ten- est essem taliter in objectum ut cognitum tan- quam prohibitum,in sic est essentialiter cinistrinsece malusci vel tendit essentialiter in objectum ut cognitum tanquam non prohibitum, me est essentialitervi intrinsece honus, seu non malus, ac proinde actus malus a bono seu non malo differt essentialitervi intrinsece nempe per dependentiam a diversis cognitionibus, essentialem ac intrinsecam actibus voluntatis. Decla-
196쪽
Declaratur hoe ipsum ex Lostea Petripti,
Conclusionis. Sicut enim haec essentialiter ω intrinsece pendet ab assetis praemissiarum, quaa reflexe attingit conclusio per LyErgo, nec nis- fici puri coόxistere praemissis onclusioni rata etiam actus malus voluntatis essentialiter intrinsece attingit cognitionem objecti prohibiti, dicendo Vol hoc obseetam quodputo esse prohibitum seipraeceptum, nec sussim cognitioni prohibitionis vel praecepti coexistere actum
Sed insuper dices. Actum intellactus in
materia contingenti esse conformem vel difformem objectes denominatio semiextri . seca, desumpta partim centitate actus, partim ex existemia vel carentia objecti, ideoq, acius verus potes transire in falsiim, Me cό
verso , Ergo etiam actum voluntatis esse conformem vel difformeli resule morum e gnitae est denomii alio sentiextrinseca, pr veniens partia ex entitate actus, partim ex xistetati vel carentia cognitionis propo aen
iis regul ut 0rum Respondeo Ga id Consequetitiam. Disparitas est , Quia actus intellectus non dependet essentialiter Wper seipsum ab objecto terminativo quod coguOscit, sed tantum dependet essentialiter ab objecto suo motivo, quod vel per se, 6 Vrspeciem suam impressam influit in actum inteIlectus , Unde non est mirum, quod manente iιa antellectu eodem motivo a variato a parte rei objecto terminativo, puta cursu Pe iri, possit idea manere entitative actus, quo Dico Prem curru possitή, transiride vero in sinu na
197쪽
one, sed potius in ipsa posuiva entitate actus
sibus pas 336 Bertuoidus p gori ueliodri psum probo 'mundi' primo paritate du-stici. Prima, est Quia sicut actu, maliv. iiij ustutiae excludit actum re um Oppositum lusi viet iis etiam actus Iebus iustu ς crudit M
α mi a vis G actus votimeat esses, lais S per seipsum dependetia cognitione qua di irrisitur, tanquam raro principio, ient', motivo indicta a cto ac probari ει ι
'hac cognitione, non manet idem entitati v iactus iaeoq; non potest idem entitative transue de bono moraliter m maluma Vete conum ργἀ
Vtrum malitia mor sis cana inosi consistar formaliter iniri . Vatione rectit clinis debitae, idem tificata realiter ipsi istut pec
198쪽
cui actus rectus non completur rmaliter iis Tatione boni, per exchisionem actis mali, itάetia in aetiis maius non completur formaliten
in ratione mali, per exclusionem actus recti stu per privationem rectitudinis Al era paritas,est si ita sibi opponuntur actus bonus: malus, sicut albedo nigredo, scientia Merrore, sui indem per Aristoeetem,capice de oppostis Bonum& inhinam ala opponum tu contrari Sicut ergo nigrum non completur Dimaliter per negationem albi, nec error per negationem Scientiae: a&actus m Ius in ration e mali non complatur rmaliter Per negationem actus boni, seu rectitudinis. Unde si per impossibile actus malas odii Dei non diceret privationem actus boni, aut si stat xet cum actu bono, adhuc hominem denomianaret formaliter maium moraliter, sicut nigredo etiamsi stare cum albedines, nec dic
re privationem albedinis, adhuc si1bjectum
denominaret formaliterni:&rum. Secunia ut arguit Arriaga Dantur peccata ,
in quibus aequalis est privatio rectitudini morralis in tameα non est aequatis malita mora tis. Et ita pejus est odium, quam omissio praecepti amoris pejus odium intensum, quam, remissilinis ejus odium mortale, quam Venis ale is tamen in his aequaris est privatio rectitudinis, qui in his quiliber actus malii totaliter privatur rectitudine virlucis oppositae; quandoquidem privatio consisti in in divisi-hili Erso pec-um Commissionis non consi
sin Joro aliter in privatione rectituatnis. Ini
199쪽
privat o ne rectitudinis. iso idem recidit argumentum Vanti ea , quod est
tale Extrema vitiosa virtutis moralis, puta Avaritiari Prodigalitas, differunt specie in ratione a laus mali, c tamen privatio rectitudinis in utroq; et eadem specie , Quia utrumqtie privat eadem rectitudine liberalitatis. Ergo actus malus in ratione mali non constiatuitur formaliteri privatione rectitudinis
Tertiouet argia: op edo. Praeceptum negati vhim V. g. On furandi, solam a me exigi in
sationem furii , Ergo peccatum Commissionis, quod est transgressio hujus praecepti, formalis oppositio cum eodem, consistit for maliter in positione furti , quidem negationi narii formatissime opponitur positio furti. Quare privatio quae es in actu fuit non est privatio rectitudinis positivae, sed est privatio rectitudinis negativar, ac proinde est negatio Degationis, consequenter est quid positivum. luarto ut arguit Auidam. Omnis negatio habet e non nisi concomitanter, arguitive
ad Ens tale, siquidem supponit quod ante illam onane Ens sit determinatum, seu quod ni nepositivum sit tale, per suum formale comes
plementum in esse tali cilias absq; suo formam ii nondum esset tale; sic, si animal Petri noesset completum raeterminatum ad esse Hominis per suum formale, nempe per rationale, non possiet vere fundare negationem bovis, 'e leonis. Ergo etiam negatio rectitudinis in actu peccaminos habet concomit terdi arguitive ad rationem peccati. Addit arguens huic argumento admirationem, dicitque
imperceptibile sibi videri, quomodo actus po-
200쪽
sti.us malus in suo esse primo essentia iter' Completur per negationem, cum negatio nul- , tum habens esse, non potest dare emi positivs aliquod esse. Minio. Saltem ista negatio rectitudii se quatenus identificata actui malo, non potest esse rmale Constitutivum Malitiae Moralis actus, Quia ut arguit idem, talis negatio et, in omnino distinctum afferret praeter esum esto positivum actus mali. Ergo frustra dicitur esse
formale Constitutivum actus mali in esse ta Quod ipsum argumentum sic alaerino misi' si actus malus completur per id quod in re est suum esse positivum, utiq, completur per seipsum Sed si completur per negationem de tificatam sibi, hoc ipso completur per id qαμ in re est suum esse positivum qu : φαμ completur per stipsum. u. Malitia Moralis debet esse Iibera in pote culpabilis &demeritorii; item est pro ὀhibita a Deo: Item est motus ab intrinseco m. Sed negatio honestatis non est prohibi
Deo, Quia necessario sequitur ad actum in
tivum Non est item in se formaliter ride et nec est motus ab intrinseco, Ergo non est
epti P. Videtur esse vera sementis,qui Malitia moralis ista es mali formaliter eos stat in aliqua negationer aliter distincta ab actu mala, quam Thomist a 'olunt esse a pars n. consequentem ad entitatem - , j ij ve aer Anti,nius Perea dicebat esse Maia Gm puram missionem rectitudinis opposi-ά-, xwo sua liberam, quae sit antecedens