장음표시 사용
91쪽
Perdit enim quod non proprium fuit e 1us in aeVo:
Multaque praeterea perdit, cum expellitur aeVO. Dicere porro oculos nullam rem cernere posse: Sed per eos animum ut foribus spectare reclusis. Desipere est, contra cum sensiis dicat eorum: Senius enim trahit, atque acies detrudit ad ipsas. Fulgida praesertim cum cernere saepe nequimus,
Lumina luminibus quia nobis praepediuntur: Quod foribus non fit: neque enim, qua cernimus ips, Ostia suscipiunt ullum reclusa laborem. Praeterea, si pro foribus sunt lumina nostra. Iam magis exemptis oculis debere videtur Cernere res animus liablatis postibus ipsis. Illud in his rebus nequaquam sumere possis. Democriti quod sancta viri sententia ponit, Corporis atque animi primordia singula primis
Adposita alternis variare, ac nectere membra. Nam cum multo sunt anim 1 elementa minora, Quam quibus e corpus nobis et viscera constant, Tum numero quoque concedunt, et rara per artus
Dissita sunt, duntaxat ut hoc promittere possis, Quantula prima queant nobis iniecta ciere
Corpora sensiferos motus in corpore, tanta Intervalla tenere exordia prima animai. Nam neque pulveris interdum sentimus adliaesum Corpore, nec membris incussam insidere cretam, Nec nebulam noctu, nec aranei tenuia fila obvia sentimus, quando obretimur euntes:
Nec supra caput ejusdem cecidisse vietam Vestem, nec plumas avium, papposque Volanteis, Qui nimia levitate cadunt plerumque gravatim 2 Nec repentis itum cujusviscunque animantis Sentimus, nec priva Iedum Vestigia quaeque, Corpore quae in nostro culices, et caetera ponunt. Usque adeo prius est in nobis multa ciendum Semina, corporibus nostris immista per artus,
92쪽
Quam primordia sentiscant concussa animai, Et quam intervallis tantis tuditantia possint
Concursare, coire, et dillultare vicissim. Et magis est animus vitai claustra coercen S, Et dominantior ad vitam, quam Vis animai . Nam sine mente, animoque nequit residere per artus Temporis exiguam partem pars ulla animai:
Sed comes insequitur facile, et discedit in auras; Et gelidos artus in lethi s rigore linquit.
At manet in vita, cui mens animusque remansit, Quamvis est circum caesis lacer undique membris :Truncus, ademta anima circum, membrisque remotis, Vivit, et aetherias vitaleis succipit auras: Si non omnimodis, at magna parte animai Privatus, tamen in vita cunctatur, et haeret. Ut lacerato oculo circum s pupula mansit Incolumis, stat cernendi vivata potestas; Dummodo ne totum corrumpas luminis orbem, Sed circumcidas aciem, selamque relinquast
Id quoque enim sine pernicie confiet eorum, ri At si tantula pars oculi media illa peresa est, Incolumis quamvis alioqui splendidus orbis,
occidit extemplo lumen, tenebraeque sequuntur: Hoc anima atque animus vincti sunt foedere semper. Nunc age, nativos animantibus, et mortaleis Esse animos, animasque leveis ut noscere possis; Conquisita diu, dulcique reperta labore Digna tua pergam disponere carmina vita. - Tu fac utrumque uno subiungas nomen eorum, Atque animam, verbi causa, cum dicere pergam, Nortalem esse docens; animum quoque dicere credas: Quatenus est unum inter se, conjunctaque res est. Principio, quoniam tenuem constare minutis Corporibus docui, multoque minoribus esse
Princ lis factam, quam liquidus humor aquai es , -- ut nebula, aut fumus: nam longe mobilitate '
93쪽
Praestat, et a tenui causa magis icta movetur; Quippe ubi imaginibus fumi, nebulaeque movetur: Quod genus in semnis sepiti ubi cernimus alta
Exhalare vapore altaria, ferreque fumum: Nam procul haec dubio nobis simulacra genuntur: Nunc igitur quoniam quassatis undique vasis Dissiuere humorem, et laticem discedere cernis zEt nebula ae fumus quoniam discedit in auras :Crede animam quoque diffundi, multoque perire ocius, et citiuὶς dissolvi corpora prima, Cum semel omnibus e membris ablata recessit. Quippe etenim corpus, quod vas quasi constitit eius. Cum cohibere nequit conquantum ex aliqua re, Ac rarefactum detracto sanguine venis, Aere qui credas posse hanc cohiberier ullo tCorpore qui nostro rarus magis am cohibessiti Praeterea, gigni pariter cum corpore, et una Crescere sentimus, pariterque senescere mentem. Nam velut infirmo pueri, teneroque vagantur Corpore; sic animi sequitur sententia tenuis. Inde ubi robustis adolevit viribus aetas: Consilium quoque maius. et auctior est animi vis: Post ubi jam validis quassatum est viribus aevi Corpus ; et obtusis ceciderunt viribus artus: Claudicat ingenium, delirat linguaque, mensque, Omnia deficiunt, atque uno tempore desunt. Ergo dissisivi quoque eonvenit omnem anima tNaturam, ceu fumus in altas aeris auraS:
Quandoquidem gigni pariter, pariterque videmus Crescere, et ut docuiὶ simul aevo fissa fatiscit.
Huc accedit, uti videamus corpus ut ipsum Suscipere immaneis morbos, durumque dolorem; Sic animum euras acreis, litistumque, metumque. Quare participem lethi quoque convenit esse: Quinetiam morbis in corporis avius errat Saepe animus, dementit enim; deliraque fatur:
94쪽
Interdumque gravi Iethargo fertur in altum, Aeternumqire seporem, oculis, nutuque cadenti: Unde neque exaudit voces, neque noscere Vultus Illorum potis est, ad vitam qui revocantes Circumstant lacrymis rorantes ora, genasque. Quare animum quoque ditatui fateare necesse est. Quandoquidem penetrant in eum contagia morbi: Nam dolor, ae morbus lecti fabricator uterque est. Multorum exitio perdocti quod sumus ante. Denique cur, hominem cum vini vis penetravit
Acris, et in venas discessit diditus ardor, Consequitur gravitas membrorum 8 praepediuntur Crura vacillanti ' tardescit lingua Z madet mensi Nant oculi clamor, singultus, iurgia gliscunt 'Et jam caetera de genere hoc quaecunque sequuntur, Cur ea sint, nisi quod vehemens violentia vini Conturbare animam consuevit eorpore in ipsb tΑt quaecunque queunt conturbari, inque pediri, Significant, spaullo si durior insinuarit Causa) fore ut pereant. aevo privata futuro, Quinetiam, subita vi morbi saepe coactus
Ante oculos aliquis nostros, ut fulminis ictu, Concidit, et spumas agit, ingemit, et tremit artus, Desipit, extentat nervos, torquetur, anhelat, Inconstanter et in jactando membra fatigat: Nimirum, quia vis morbi distracta per artus Turbat agens animum, spumans ut in aequore salso Ventorum validis fervescit viribus unda. Exprimitur porro gemitus, quia membra dolore Aficiuntur; et omnino quod semina vocis Riciuntur, et ore foras glomerata seruntur, Qua quasi consuerunt, et sunt munita viar. Desipientia fit, quia vis animi, atque animat
Conturbatur, et ut docui) divisa seorsiim Disiectatur, eodem illo distracta veneno. Inde, ubi iam morbi se flexit causa, reditque
95쪽
In latebras ater corrupti corporis humor, Tum quasi talipedans primum consurgit; et omneis Paullatim redit in sentiis, animamque receptat.' Haec igitur tantis ubi morbis corpore in ipso Jactetur, miserisque modis distracta laboret: Cur eandem credis sine corpore in aere aperto Cum validis ventis aetatem degere posse tΕt quoniam mentem sanari, corpus Ut aegrum, Cernimus, et flecti medicina posse videmus ;Id quoque praesagit mortalem vivere mentem: Addere enim parteis, aut ordine trajidere aequum est, Aut aliud prorsum de lamma detrahere illum, Commutare animum quicunque adoritur, et infit; Aut aliam quamvis naturam flectere quaerit. At neque transferri sibi parteis, nec tribui vult, Immortale quod est quicquam, neque defluere hilum. Nam quodcunque suis mutatum finibus exit, Continuo hoc mors est illius quod fuit ante. Ergo animus sive aegrescit, mortalia signa
Mittit uti docui) seu flectitur a medicina:
Usque adeo falsae rationi vera videtur Res occurrere, et effugium praecludere eunti: Ancipitique refutatu convincere falsum. Denique saepe hominem paullatim cernimus ire, Et membratim vitalem deperdere sensum: In pedibus primum digitos Ityescere, et ungueas. Inde pedes, et crura mori: post inde per artus
Ire alios tractim gelidi vestigia lethi:
Scinditur atqui animae quoniam natura, nec uno Tempore sincera existit, mortalis habenda est. Quod si forte putas ipsam se posse per artus Introrsum trahere, et parteiS conducere in unum Atque ideo cunctis sensum deducere membris: At locus ille tamen, quo copia tanta animai Cogitur, in sensu debet maiore videri.
Qui quoniam nusquam est, nimirum, ut diximus ante
96쪽
3II. Ι B. III. s 3 3. Dilaniata foras dispergitur; interit ergo. Quin etiam, si iam libeat concedere falsum,
Et dare, posse animam glomerari in corpore eorum, Lumina qui linquunt moribundi particulatim: Mortalem tamen esse animam fateare necesse est. Nec refert, utrum pereat dispersa per auras, An contractis in se partibus obbrutescat: Quando hominem totum magis, ac magis undique sensus Deficit, et vitae minus, et minus undique restat. Et quoniam mens est hominis pars una, locoque Fixa manet certo, velut aures, atque oculi sunt. Atque alii sensus, qui vitam cunque gubernant: Et veluti manus, atque oculus, naresve seorsum Secreta a nobis nequeant sentire, neque esse: Sed tamen in parvo Iinquuntur tempore tali.
Sic animus per se non quit sine corpore, et ipse Esse homine, illius quasi quod vas esse videtur: Sive aliud quidvis potis es conjunctius eqFingere, quandoquidem connexus corpori adhaeret. Denique corporis, atque animi vivata potestas Inter se conjuncta valent, Vitaque fruuntur. Nec sine corpore enim vitaleis edere motus Sola potest animi per se natura, nec auten Casum anima corpus durare, et sensibus uti: Scilicet, avolsus radicitus ut nequit ullam Dispicere ipse oculus rem seorsum corpore toto: Sic anima atque animus per se nil posse videntur: Nimirum, quia per venas et viscera mistim
Per nervos, atque ossa tenentur corpore ab omni .
Nec magnis intervallis primordia possunt Libera dissultare, ideo conclusa moventur Sensiferos motus; quos extra corpus in auras Aeris haud possimi post mortem eiecta moveri: Propterea quia non simili ratione tenentur. Corpus enim atque animans erit aer, si cohibere S ese anima, atque in eo poterit concludere motus, F
97쪽
Quos ante in nervis, et in ipse corpore agebat. Quare etiam atque etiam resoluto corporis omni Tegmine, et ejectis extra vitalibus auris Dillblvi sensus animi fateare necesse est, Atque animam, quoniam conjuncta est causa duobus. Denique cum corpus nequeat perferre animai
Discidium, quin id tetro tabescat odorer Quid dubitas, quin ex imo, penitusque coorta Emanarit, uti fumus, diffusa animae visi
Atque ideo tanta mutatum putre ruina Conciderit corpus penitus, quia mota loco sunt Fundamenta foras animae; manantque per artus, Perque Viarum omnes flexus, in corpore qui sunt, Atque foramina multimodis ut noscere possis Dii pertitam animae naturam exisse per artus a
Et prius esse sibi distractam corpore in ipse.
Quam prolapsa foras enaret in aeris aurast Quinetiam, fineis dum vitae vertitur intra, Saepe aliqua tamen e causa labefacta videtur Ire anima, et toto solvi de corpore membrae Et quasi supremo languescere tempore Voltus. Molliaque exangui cadere omnia corpore membFar uod genus est, animo male factum cum perhibetur. Aut animam liquisse, ubi jam trepidatur, et omnes
Extremum cupiunt vires reprendere vinctum.
Conquassatur enim tum mens, animaeque potestas omnis: et haec ipso cum corpore conlabefiunt a
Ut gravior paullo possit ditatuere causa.
Quid dubitas, tandem quin extra prodita corpus Imbecilla foras, in aperto, tegmine dempto, Non modo non omnem possit durare per aevum, Sed minimum quodvis nequeat consistere tempus Nec sibi enim quisquam moriens sentire videtur, Ire foras animam incolumem de corpore toto,
Nec prius ad jugulum, et superas succedere fauceis: Verum deficere in certa regione locatam τ
98쪽
L 1 B. III. 6 io. 81 Ut sensus alios in parti quemque sua scit
Dissolvi: quod si immortalis nostra foret mens: Non iam se moriens dissolvi conquereretur: Sed magis ire foras, vestemque relinquere, ut anguis.
Gauderet, praelonga seneX aut cornua cervus. Denique cur animi nunquam mens consiliumque
Gignitur in capite, aut pedibus, manibusve ; sed unis Sedibus, et certis regionibus omnis inhaeret: Si non certa loca ad nascendum reddita cuique sunt: et ubi quicquid possit durare creatum ZAtque ita multimodis pro totis artubus esse, Membrorum ut nunquam existat praeposterus ordo ZUsque adeo sequitur res rem, neque flamma creari in Fluminibus solita est, neque in igni gignier algor. Praeterea, si immortalis natura animal est, Et sentire potest secreta a corpore nostro: Quinque opinor eam faetendum est sensibus auctam et
Nec ratione alia nosinet proponere nobis Possumus infernas animas Acherunte vagare. Pictores itaque, et scriptorum saecla priora Sic animas introduxeriint sensibus auctas. At neque seorsum oculi, neque nares, nec manus ipsa Esse potest anima, neque seorsum lingua, nee aures Absque anima per se possunt sentire, nec esse. Et quoniam toto sentimus corpore inesse Vitalem sensum, et totum esse animale videmus.
Si subito medium eseri praecideret ictu Vis aliqua, ut seorsum partem secernat utramque: Dispertita proculdubio quoque vis animai, Et discissa simul cum corpore disiicietur :At quod scinditur, et parteis discedit in ullas,
Scilicet aeternam sibi naturam abnuit esse. Falciferos. memorant currus abscindere membra
Saepe ita desubito permista caede calenteis, Ut tremere in terra videatur ab artubus id quod V Decidit abstulum: cum mens tamen, atque hominis Vis
99쪽
Mobilitate mali non quit sentire dolorem: Et simul in pugnae studio quod dedita mens est. Corpore cum reliquo pugnam, caedeisque petissit:
Nec tenet, amissam laevam cum tegmine saepe Inter equos abstraxe rotas, falceisque rapaceis: Nec cecidisse alios dextram, cum scandit, et instat. Inde alius conatur adempto surgere crure,
Cum digitos agitat propter moribundus humi pes:
Et caput abscissum calido, viventeque trunco. Servat humi voltum vitalem, oculosque patenteis, Donec relliquias animai reddidit omneis. Quin etiam tibi si lingua vibrante minantis Serpentis caudam procero corpore, utrinque
Sit libitum in multas parteis discindere ferro ;omnia jam seorsum cernes amcisa recenti Volnere tortari, et.terram conspergere tabo, Ipsam seque retro partem petere ore priorem,
Volneris ardenti ut morsu premat icta dolore. Omnibus esse igitur totas dicemus in illis Particulis animas Z at ea ratione sequetur, Unam animantem animas habuisse in corpore multas. Ergo divisa est ea, quae fuit una simul cum
Corpore, quapropter mortale utrumque putandum est, In multas quoniam parteis discinditur aeque. Praeterea, si immortalis natura animai Constat, et in corpus nascentibus insinuatur et Cur super anteactam aetatem meminisse nequimus Nec vestigia gestarum rerum ulla tenemus ZNam si tantopere est animi mutata potestas, Omnis ut actarum exciderit retinentia rerum:
Non ut opinor) id ab letho jam longi ter errat.
Quapropter fateare necesse est, quae fuit ante. Interiisse: et quae nunc est, nunc esse creatam. Praeterea, si jam perfecto corpore nobis 'Ιnferri selita est animi vivata potestas, Tum cum gignimur, et vitae ceun limen inimus:
100쪽
Haud ita conveniebat, uti cum corpore, et una Cum membris videatur in ipsis sanguine ci esse: Sed velut in cavea, per se sibi vivere solam Convenit, ut sensu corpus tamen assiuat omne. Quare etiam atque etiam nec originis esse putandum est Experteis animas, nec lethi lege solutas. Nam neque tantopere adnecti potuisse putandum est Corporibus nostris extrinsecus insinuatas: Quod fieri totum contra manifesta docet res. Namque ita connexa est per venas, viscera, nervos, ossaque, uti dentes quoque sensu participentur: Morbos ut indicat, et gelidai stringor aquai ,
Et lapis oppressus sub dente e frugibus isper:
Nec tam contextae cum sint, exire videntur Incolumes posse, et salvas exsolvere sese omnibus e nervis, atque ossibus, articulisque. Quod si forte putas extrinsecus insinuatam Permanate animam nobis per membra solere. Tanto quaeque magis cum corpore fusa peribit; Quod permanat enim, ditatuitur: interit ergo. Dispertitur enim per caulas corporis omneis: Ut cibus in membra atque artus cum diditur omneis, Disperit, atque aliam naturam sussicit ex se: Sic anima, atque animus quamvis integra recens in Corpus eunt, tamen in manando dictivuntur; Dum quasi per caulas omneis diduntur in artus Particulae, quibus haec animi natura creatur: Quae nunc in nostro dominatur corpore nata Ex illa, quae tunc peritat partita per artuS. Quapropter neque natali privata videtur Esse die natura animae, neque funeris eκpers. Semina praeterea linquuntur, necne, animai Corpore in exanimo i quod si linquuntur, et iii sunt,
Haud erit, ut merito immortalis possit haberi; Partibus amissis quoniam libata recessit. Sin itae sinceris membris ablata profugit,