장음표시 사용
161쪽
D Liber siecundus, suppositio dicenda est impropria: est
enim acceptio vocis pro eo , quod proprie repraesentat. Hanc suppositionem materialem ex antecedentibus, & sequentibus facile dignoscet uvida Dialecticus. Suppositio vero 1implex
malo a quibusdam dissinitur cum PetroHi- ω. spano, acceptio termini communis pro remniuersab. V t Cum dicimus: homo est ' cies in genere animalis. Sed haec dissinitio aliis non placet, quia non Conuenit terminosingulari, qui potest simplieiter supponere, ut in hac propositiose ne Petrus eis individuum. Nobis etiam displicet illa dissinitio, no solum quia excludit terminum singularem: sed quia non satis explicat rationem simplicis suppositionis, cum inquiit, es acceptio termini communis pro re uniuersali. Est enim magis confusa haec dissinitio , quam dissinitum, nulla enim res est uniuersalis. Ob id alii aliter dissi niunt,ita ut suppositio sit sic
prio termini pro eo quod primo sper se or
s alitersigniscat. Aiunt enim nonae, homo, primo per se,&formaliter,
162쪽
Triar. L Cap. III de Suppossione. Irynon Petrum vel Paulum, sed hominem conceptu Communi repraesentare . quanuis Petrum vel Paulum secundario , & materialiter significet. Sed fateor, neque hanc diffinitionem nobis placere, quia non minus. quam praecedens obscura est. Deinde nam in hac proposition homo in animal rionais, subiectum accipitur pro re,
quam primo,& per se,& formaliter significat. Nam illud praedicatum est diffinitio hominis immediata, & adaequata,& non Petri vel Pauli,& tamen illa suppositio . non emimplex, ergo mala est diffinitio. Notandum est igitur ut simplicis suppositionis diffinitionε legitimam designemus, quaedam esse praedicata, quae dicuntur vel negantur de stibi isto secundum id, q uod conuenit et 1
parte rei, uthomo in albus, homo currit.
Alia vero sunt praedicata, quae affirmantur vel negantur de subiecto secundum id,quod conuenit significato subiecti, non prout est in re, sed prout est in intellectu. Vt cumal
163쪽
- 116 Liber secundus, messunm, homo estoreus. Ista praedi
Cata conueniunt subiectis non quat nus eorum significata sunt a parte rei, sicut couenit currere vel esse album:
sed quatenus subiecta concipiuntur proprio conceptu.Quando igitur per praedicatum postulatur,talis conditio in subiecto, ut accipiatur secundum illam coditionem pro suo significato,& non aliter, qua prout est in intellectu,tunc subiectum supponit simpli
Q uocirca breuis & exacta digni- vo suppositionis simplicis eaest: tio plex es acceptio termini pro suo F
gmHato,prout concipitur oprio conceptu. Ad cuius maiorem intelligetiam nota. Semper quidem terminum, quotiescunq; ille supponit, accipi pro suo
significato,mediate eius proprio Conceptu,sed non semper denotatur praedicatum conuenire subiecto, quatenus res significata concipitur proprio Conceptu. Vtciam dico, homo es albin, lomo cuσrit. Equidem Concipio hominem proprio conceptu, adaequato.
164쪽
Cap.III de 'positione. ia Sed non denoto neque assirmo rem significatam per praedicatum conuenire rei significatae per subiectu prout illa concipitur proprio conceptu.Etenim,homo curret,& erit albus, etiamsi non concipiatur a nobis proprio adaequato Coceptu.At vero cum dico
animal est genus non selum concipiore significatam per subiectu seo priococeptu sed etia denoto praedicatum ei Conuenire,quatenus sic concipit,&non aliter Hinc sequis etiam terminusingulare posse simpliciter supponere,ut in hac propositione, Petrines individuum, ubi praedicatum amrmatur de subiecto postulans ad eius Conuenientiam , ut subiectum concipiatur,pprio dc singulari conceptu.Similiter in hac propositione, Perem est flectes, quamuis sit falsa:tamen sublinu supponit simpliciter, quia ex vi significationis prςdicati denotatur pr dicatu Couenire subiecto, prout concipitur singulari conceptu. Et propterea ilia talia est quia species postulat significatum subiecti concipi conceptu
165쪽
-H8 ' Libersecundus, communi ad multa indiuidua. Cum tamen proprius coceptus subiecti sit si netulari S.
Habemus igitur bonam esse diffiniti on ena ha simplex est a reptio terλmni proso a aequato sigrout comi tur Poprio conceptu. hoc insinuandum tot particulas Moderni add, derunt, dicentes esse acceptionem termini pro co,quod primo,&per se & formabiter significat. Sed . profecto per in Ullam harum parti Cu- Iam excluditur a suppositione simplici subieetum liti iuue, homo est animal ra- rioniae. Cum tamen no supponat simpliciter, sed ut videbimus per natiter. Nostra autem diffinitione excluditur a suppositione simplici , quia
prςdicatum ut revera conueniat subiecto, non postulat tale fundamentum, ut subiectum Concipiatur proprio conceptu. Non enim homo est animal rationale, quia concipitur homo.Sed homo est species, quia conci. -pitur proprio conceptu. Hoc enim habent termini secundae intentionis, ut cumnificato Et ad
166쪽
Tract. I. Cap. III de Suppositione. I29ut Cum praedicantur de aliis, ea ratione praedicari denotentur, quatenus
res significata per subiectum proprio Conceptu Concipitur. Et hanc habebis regulam: quotiescunq; fuerit stippositio simplex subiecti, prouenit a praedicato secundae intentionis. Suppositio tandem personalis fac um fit siv-ceptio termini o indiuiduis, ut moder-p tio per-nis diffinitur. Sed neque ista diffinitio legitima videtur Nam ex illa sequitur terminum singularem non posse sirp- ponere simpliciter.Ille etenim pro indiuiduo tantum potest accipi tamen aliquando supponit simpliciter;
cum praedicatum suerit terminus s csidae intentionis, postulans dc denotans conuenire stabiecto , quatenus Concipitur proprio Conceptu, &non aliter. Vt in hac propositione. individuum, aliter supponit, quam in istae Petrus currit. Nam ex ista optime licet colligere. Perem currit & Petrus est homo,ergo homo currit. illa vero non licebit inferre. Petrus est individuum,& 'Petrus in homo, ergo homo es indiuidis.1 Nam
167쪽
Liber siecundus, Nam sit variatio suppositionis perso natis in simplicem: quia praedicatum illud individuum secundae intentio nis est, postulans & denotans subi
cipitur esse individuum. Talis igitur debet este suppositio per natis, quae excludat simplicem suppositionem. Quidam modernus definit suppositionem personalem esse acceptisne nominis communis ossis mediati Pseca ris. Sed haec dimnitio excludit omnia
singularia a suppositione personali. Nam suppositio propria sussicienter diuiditur in stippositionem maseriis plicem &persnalem. Sed in hac propolitione, Petrus currit, subiectu stip. ponit proprie non materialiter, neq3 simpliciter , ergo debet supponero personaliter.Quamobrem suppositio per natis a nobis d1 ffinitur acceptio termini prosingu&ribus gnificatis mediatis , vel immediatis sue unico absolute ssecundu e Sicut in hac, homo currit, accipitur pro singularibus mediate gnificatis. Sed in uac,Petrus currit pitur
168쪽
vw.L Cv.II Ide ostione. 73rpitur subiectu mi immediato signi fi Cato. Sed cotra: Etiam in hac propositione,P est individuum , subiectum supponiti suo singulari & immediatato sisnificato, & tamen non supponit personaliter, sed simpliciter ut ia diximus, ergo mala est distinitio. Respondetur,ppterea adiectam esse illa parti culam ab si lute & secund ii se, hoc est,
prout a parte rei est, non prout concipitur,pprio conceptu, stetit supponit in hac,Petrus est albus. Ex dictis sequis superfluum esse distinguere alia suppositione personale absoluta, quaesit
acceptio remini comm unis iu suo immediato significato non tame pr cisse. Vt subiectu huius propositionis;homst
est animal. Etenim suppositio illi' subiecti vere & proprie est psonalis, qu iapraedicatum non c6 uenit subiecto ea ratione, quia COCipitur Conceptu comuni. Quauis enim illic comuni cona Ceptu concipiatur Mo tamen ut sic est animal, sed,&realiter& ex natura rei
homo est animal. Vnde necesse est,illa oppositione ςqualere uniuersali omnis
169쪽
homo es animal, in qua subiectum pro omnibus singularibus supponit. Non
enim a parte rei inuenitur homo c5. munis. Neque quantumlibet homo Concipiatur conceptu Communi, distinguitur realiter a singularibus. N que vere assirmabimus, commmnis realiter est anima Haec tamen Vera est homo, qui concipitur conceptu comm
nt,eis animal omnis itaque suppositio personalis ab luta est.Nihil enim aliud importatur per ab lutam suppositionem, quam quod non sit acceptio termini cum reduplicatione proprii cocopius rei significatae. Haec autem inuentio absolutae suppositionis ex mala intelligetia suppositionis simplicis ortum habuit. Nam ut excluderent subiectum huius propositionis, homo est anima a ratione suppositionis smplicis,addiderut illam particulam, nonprecisse. Sed nos, qui per intrinseca dissinimus suppositionem simplicem, non opus habemus personalis suppositionis aliud membrum distinguere, siue praedicatum conueniat subiecto pro
170쪽
T HI. L Cap. IIL de Suppositione. Ibi pro immediato significato, siue non Conueniat: dummodo maneat subie- num,ut illic accipitur,aptu ad supponendum pro persenis & suppositis, erit suppositio persenalis. Et hoc pacto distinguemus postea suppositio-i nempersonalem in comunem & singularem, & in alias species accidenta-i riaS, quae Consurgut ex adiunctis syn-j Cathegorematibus. Sed quaerit curiosus, quare stappori sitio personalis a persona denominetur,cum tame saepe nomina, quae persenaliter suppon ut non pro VCriS per- senis accipiantur,ut in his proposi tionibus. sedo disgregat visum, omnis qMntitas est sibilis Respondetur per nalem suppositionem non a persona proprie dicta denominari, quae est rationalis natu rat indiuidua substantia, neque etiamve persena nominat suppositum naturae substantialis, quod a Graecis dicitur hypostasis: sed accipitur ut importat suppositum locutionis, sicut