장음표시 사용
341쪽
TRII. Cum de Donitione loci. 29 debet cocedi constintrinsecaWConne monem me, im cum extremitatibus: γα uo in Mo immediate regulaturpi indipium syllogismorum regulatiuum de quo suo loco dicemuS.
si stili vi fatas regulas in locis
est definiret itynia ecticus. Cuius dissi. Di itis ridii 1 liedi iii suis Topicis ea est. ἱ--- sedes. Vt enim ea-
da,in B largumetandi. Aristoteles e - iamini; 'χ. Rhetoricorum cap. etdi. Vocat locum,elementu,propterea, quod simplex cum vocat locum, elementum,
propterea quod simplex cum sit,mul- , - T 1 torum
342쪽
198 terim , torum tamen est origo & initium aragumentorum : sicut elementum nuturale intrat in compositionem multarum rerum.Item Boetissub i.dedisserentiaTopicorum,locin,inquit,s,id unde ad propositam quotionem conuenism rem hitur argumentum. Nos vero hic aduertimus , quod locus Dialecticus aliquando accipitur pr' simplici sede staue elemento siue initio: unde argumentum procedit. Aliquando accipi- tur pro tota argumentatione, quae includit tanquam partem initium seu fundamentum & sedem unde proee
ditur. madmodum in superiori bus diximus quod diffinitio,aliquari
do accipitur pro oratione, quae QDnstat ex genere & disserentia, aliqdo promunciatione, quae constat Giumnito dc diffinitione,vt,homoestantimabationaledia etiam nuc, cumquosdam locos argumentandi etiat hismus, utemur indifferent loci ' ,-ZUISolent Rhetores multiplacitui dat di
343쪽
uidunt locum in locum qui dicitur, Guaxima dc in locum qui dicitur Di ferentia maximae,ut di uidit Boetius tib. 2. Topicoram. Locus Maxima, dicitur propositio per se nota, fidem aliis subministrans. Vocant propositione per se notam; quamcunque, quae Cognitis terminis ab Omonibus approbatur, etiam si non sit in se intrinsece necessaria: ut verbi gratia. In qualibet a ric id,quod maxima pars artificium dicit, pro vero habendum est. Id autem quod dicitur fidem aliis subministrans, nihil aliud est, quam conti uere in se virtutem probandi aliquid
- Deindolocin Disserentia maxim qiabireceptaculum plurium maxima-xum 'qualis est focus d mnitionis do-dus autoritatis: Nam ex loco dicta ni- solent dedu-4dφ' iniuimodum etiam ex locor . Inmitati Π prosequutio huius tractatus , de locis argumentandi
aldeo illii lactico aliis a Rhetorico
344쪽
3oo Liber tertim, ad Dialecticorum utilitatem haec ru- dimenta scribimus, eos tantum locos Commemorabimus,qui in schola fre quetiores&utiliores sunt. Non enim
Dialecticum aut Philosi,phum aut Theologii decet de locis qui ad per- mouendos affectus valent, sed de illis qui ad conuincendum intollectum ordinantur,disserere. Legi atqUC perlegi libros octo topicorum&duΟS C-lenchorum Aristotelis,in qui bus infinitum fere numerum locorum argu- ,
mentandi recte & sophystice inueni. Nam in selis Topicorum libris Curio
si interpretes duodecim supra tercem tum locos argumentandi annumerarunt. Alii qui rem Dialecticam nimis rhetorice tractauerunt ad plures quam viginti argumentandi locos reduxerunt. Nobis tamen Octo capita siue fundamenta varie argumentandi sussicere videtur Dialectico qui ad Theologiam siue Philosophiam properat.
Primus O Primus Iocus Dialecticis & Rhe- potissimus toribus communis est ex diffinitione dcap
345쪽
Trin. Cap. V. de Di itione loci. 3oi&appellatur ab eis locus di finitionis, dissue argumentatio quae ex dissinitio ne derivatur. Omnia enim dubia emergentia circa unamquamque rem ex dissinitione solueda sunt, ut habemus ex Aristotele. Hic locus argumentandi multipli- Citer exercetur. A dissinitione ad diffinitum,& viceversa emcaX argumetum est. Deinde a negatione dissinitionis ad negationem definiti, & vice versi essicaciter concluditur. Item adissinitione ad definitum Cum eode addito,*vice versa, bona erit Conse-,uentia. v. g. eshomo alias, ergo estania .mia rationale assum. Amplius, A negatione unius partis distinitionis adnegati nem distiniti certa consequentia est, si enim una pars dissinitionis
negatur de aliquo non poterit et tota Coaenire, ac proinde nec di finitum
derisi yi cc versa a negatione dissiniti ali egatiohe cuiuSlibet partis dissi-n UniS, non erit bona consequentla, Vt sifirma'simnshomo, ergononestani- ,
346쪽
Liber tertius, tionem d sseretiae adaequatae, quaeustin diffinitione bona erit Consequentia, dc vice vorsa. V. g. Non esthomo e non es rationasse. Denique a dissinitimne ad propriam passionem dissi niti,&vice versa bona sit consequutio, os animal rationale, ergo est risibile. Flacu niuersalia documenta intelligenda sunt, nisi forte committatur est quis/ defectus logicalis, ut in sequentibus
pistebit. secundia Io- Secundum caput est consequeni cusa diuiΦ-tus quae procedunt ex bona diuisionene. alicuius communis diuisibilis. Quae . consequentia multis modis varia tur. In primis adiui ad ipsam diuisionem, quae disiunetim continet pa tes diti id cntes, & vice versa bona fit Consequentia. v g. sanima ergo es tionali,vel irrationale. D einde a negatione diuisi ad negationem diuisionis sub eadem forma. v. g. Non es animal, ergo non est rationale vel irrationale. VC- .rum a negatione unius partis diuisi nis ad negationem diuisi non est bona
Consequentia; quanuis vice versa b na sit.
347쪽
va III cap. Di moneota 3Mna sit. Ratio est quia singula membra
diuisionis sint inferiora respectu diuisi. Haec duo capita argumentandi frequ entissima sunt& in promptu habenda; non selum in Dialectica sed in omni superiori discipima.
Tertium Caput arguedi sit ex qua- Tertius lo-litate,ppositionis affirmativae vel negatiuae, unde saepe sumitur argumentu:& hoc dupliciter vel ab assirmativa ad negativa vel a negativa ad affirmativam, quibusda praescriptis legibus. Sit igitur prima regula. Ab assima Aborma
tiua ad negativam praedicato Variatori adnui.
penes finitum & infinitum bona erit Consequetia. v. g. hmoestasius,ergo homo non es non amus. Sim iliter homo eris non albin,ergo homo non es albin Secunda regula. A negativa ad affirmativam variato praedicato de fin inito in infinitu & de infinito infinitu, bona erit Consequetia, dummodo in antecedenti ponatur constantia subiecti iuxta exigentiam temporis importati per copulam. Constantiam ducimus propositionem affirmativam, quae
348쪽
3o Liberim , quae importat existentiam rei significatae per subiectulispropositionis negatiuae, ex qua fieconsequutio ad afnrmativam. ECGEoxemplum. Homo
non est Eb--ergo homo es nonagiu. Si enim non poneres Costantiam illam; si δὲ sidabitur antecedens verum ti consequens falsum, nullo existen inline in rerum natura,quoniamasi cedens verificabiturper non uspissitionem extremorum, cumili Minnegativum, cous
quea vet. 4biuisum, cum sit propositio a rinti a de subiecto non
tur regula non est Certa. AnteCedens probat Idamantecedes erit Verum, in Casta , quon ullas homo antecesserit & modo Minomines. Respondetur, HOC a gumentum non esse instantiam con- ω'regulam: quia constantia non po- alitur iuxta exigentiam copulae, pro- pterea
349쪽
N II. cap.r de Di itione lucὶ 3Mpterea quod subiectum illud supponit seu potius accipitur ratione Ampliationis pro omni homine, qui est
vel fuit.Quocirca constatia debet poni uniue saliter pro omni homine,quies h bc fuit: sic ut ponatur existentia etiam pro icmpore praeterito. Erit igitur haec legitima constantia, omnis homo fuit non albus. Obseruandum est enim,Constantiam semper debere esse uniuersalem : nisi quando particularis propositio aequivalet uniuersali. V. g. In illa prima Consequentia. homo
non eu albus o homo ela, ergo homo ea
non albin,illa costantia,homo ectualet huic in materiaiomnis homo eis. Sed cum copula de extrinseco tempore non aequi ualet Constantia particularis uniuersali.
Hic modus argumentandi desumptus est ab Aripol. lib. 1. Periher. & fundatur in hoc quod termini contradictorii non possunt de eodem verificari. Fundatur etiam in eo,quod de qua. libet re existenti alterum terminum ex duobus contradictoriis necesse est v assirma-
350쪽
Sed obiicit aliqui Ac dominam locum habere quando subieel umest singulare vel distribui . At vero qua-do subiectu est comune & accipitur determinate vel iridefinite, non poterunt inferri duae contradictoriae, sed duae subcontragae quae possunt essessimus verae , 'thbimo est non albus ho- monon es non μ Respodetur nihilo minus,quod si ex illa indefinita: homo es albus, nόn inferretur ista, ergo homo non Vinoagus, thrsis duas Contradi istoria. vera forma. Detur antece)eni Veriisti & consequcns falsum, iam eo lihaicitHortu consequen
Et eidem est ratio,argumen haesio aiaegativa ad afirmatiuam,posita cinanti a legitima subie ihi, ut ipse poteris exercitio experiri. 'A Quartum