장음표시 사용
391쪽
IL C. VIIMM Da amentamia 339piunt aliqui, nisi forte consequentia
teneat per alium locum: ut haec consequentia est bona, Dein necessamis eucreans,ergo D possibiliter es creans. quia procedit a subalternante ad subalter- Datam, Non obstante, quod, ne -rto, appellat necessitatem supra significatum formale praedicati. Veruntamen non existimo illam esse formaliter appellationem, Ratio est, quia modus ille, Necessario, Vmonem praedicati cum subiecto modificat secundum significationem praedicati, si uost absoluta, siue connotatiua : ac proinde virtualis quaedam appellatio est stupra actualem creationem importatam per illud participium creans Concedimus itaque hanc esse eXceptionem regulae: quia reuera illa appellatio magis est restrictio: & con- .sequentia tenet,sicut processus
in , A , affirmative sine distributione, A.
. Altera regula in Appellationibus
rationis uniuersaliter est mala con seqtientia, ubi interuenit secunda Y 1 inten-
392쪽
imius, ' intentio significata per terminum apse pellantem,Verbi gratia:homo easteries, ergo animes est ρecies. Tertia regula. In appestationibus,' quae proueniut a termino significan-- te 2 Aum antimae, aut aliquam aliam actionem , non valet consὰquentia a non appellante ad appellantem, verbi gratia,mala consoquentia est; venientem cognosco , ergo cognosco venientem. Sed vice versa, dicunt bene valere. Similiter haec non vitet; Petrin facit huneca eum. o hic cakemestorium , ergo. Petrin facit mrium. Similiter: non valet; Deus concurrit ad aὀium generationis hu
currit adfornicationem. Sed in his omnia
bus&similibus usust uendi&s-tiendi sapientum conmiendus est. Hactenus de proprjetaribu F logicalibus quomodo . argumetationi de
serviant, es quomodq ip eis fallacise
Committantur, satisdiosum Est. Neque me latet , esse plures alas tum ib- quibus argumentulis desumitur,tum etiam consequentiaru st ba dos
393쪽
τν. II. C. VII. de Modo a gumentori. 3 idos plures esse. Sed existimaui operae' precium me factarum, si ad praedicta
capita tantam locorum argumentandi multitudinem,&. fallaciarum n merum reducerem. Porro ristot.
num quatuor genera docuit vidcli cet Gyllogismum, enthimema,exemplum: Inductionem. Ad haec quatuor omnis artificiosus modus argumentandi reduci poterit. lmosi attente consideremus ad syllogismum inductioia 'nem omnem argumentandi modum reducore poterimus. Etenim Enthi-mema syllogismus est truncatus : in quo una praemista sublicetur. v. g.
omnis vixtin est laudabilis, ergo iustitia es laudabilis. Ecce ubi sit bticetur; Lusitia vi ti , quae propositio si poneretur . 'fieret syllogistica argumentatio. Deinde, Exempliam est quasi diminuta Ih ductio. nam ex uno singulari facto intedimus colligere aliquam VnI- uersalem ensiciationem, vel aliquam aliam singularem. v. g. Petrus vigili or
394쪽
3 a Liber tertim, tione doctin Theologus Eua te ergo O ita sege issicut illi, obtinebisscra Theoώ-
ω eruditionem. Reliqui vcro loci, qui quibusdam Dialecticis multiplican
tur magis ad Rhetoricum, quam ad Dialecticum attinent. Et idcir- 'co ab illis enarrandis supersedimuS.. I A D
395쪽
um oppositione & et quipollentia.
Tractatus primus. C A P. I. N h oc quarto libro facile
riher.vsque ad libri secundi fine. Sed quia nos in hoc opere breuitati claritati simul studemus,eam morosam diligentia praetermittim . Nihilominus ita tractatum de oppositionibus, & aequipollentiis in omni enunCiationum genere suis numeris absolutu dare curabimus,ut Aristotelicae doctrinae immemores no simuS.
396쪽
3 4 Liber quot Principio a diffinitione Dialectie.
ιρα - Qppositionis intersimplices enuncia. 'tiones incipiendum est. Et quidem Aristoteles lib. I. Perihermenias cap. q. - .casmem prius de Cotradidiori Is enun- ciationibus meminit, ut inde ad alia . duo degenerantis oppositionis gene fra descenderet.D e con tradi choria i taque oppositione sic altiFierr porost,utonine quod assirmauit quispiam, negetur: quod negauit quispiam,affir-m etur. Quare pateticuili bet affirma- ioni negationem, cuilibet negatio- im affirmationem esse oppositam. A que hoc sit contradictio,assismatio &nζgati quK opponinuri opponi am em dico, qu* eiusdem de eodem M tanon aequiuoCe, & quaecunque alia determinavimus adSophistarum hic t ilestias euitandas. In quibus verbis detur Aristoteles remitterea enchorum cap. 4. Vbi ait: Coni adici o si untino eiusdem, non nominis,sed reri snon nominis Onon'mi, sedetisdem ille. Ex cuius doctrina sela contradi dissinitio ea videtur emias i
397쪽
. I. Cap. fide fit simplicium. 3 smuto'negatio: eiusdem de eodem, sic u tipse dixit ubi supra; Atque hoc sit x 5 tradiistio affici alio-negatio, quq opponuntur: opponi autem ea dico, scilicet,assirmationem & negatione)quae esst eiusdem de eodem, & noi, Kquivoce. Vbi Diuus Thomas sic ait: Contradi do es oppositio firmationu δ'
negationis e reliqua Vero quae adiiciuntur potius deseruiunt ad explicationem dimitionis , quam ad eius inte
Pro cuius maiori intelligentili aduerte: Idcirco Aristotelem ita prae misisse, fieri sane potest ut Omno, ' quod assiciuauit quispiam, nKetur. Vbi de negationς loquitur, quae de
fruitvitalitor, quod alius assirmau irat Verbi gratia dicit Petrus: omnis ho- mos doctus: Respondet Ioannes. μνhomo es victuri Ioannes quidem tinin negat, quae alius assirmauerrari Siautem quis alius tertius dicat: Maia Mmν est docti non expres. negat, quodPolyxus assirmauerat: siquidem uniuHsalitatem relinquit insul)
398쪽
, 6 Liber quartin, lecto: quia uniuersaliter negat hominem csse detum , ac proinde non contradictoriam profert: sed contrariam propositione, ut paulo post dicemus. Si itaque loquamur de negatione omnimoda , & totaliter destruente, quod quis affirmauerat,sufficit ponere in diffinitione cotradictionis,quo sit oppositio affirmationis re negati ride etiam colligitur talem affi mationem Mnegationem debere esse eiusdem deinde, id est, eiusdem praedicati de eodem subiecto. Nam ut ait D.Thom. supra,Oppossita debent esse circa idem. Neque enim opponuntur,risto currit, Socrates non currit: sicut
non opponuntur, Plato distulat, Puto non mit. Oportet ergo, Ut sit Vera opinpositio inter affirmationem & negationem, ut tam affirmatio quam n-gatio sint de eodem subiecto, re ae eodem praedicato. Hinc praeterea sequitur identi a-tem tam subiecti, quam praedicatine- cessariam esse non lurndecus dum
399쪽
Tr. I. Cap. Ide posit simplicium. 3 7 nomen, sed secundum rem significa tam. Vnde hae propositiones non sit ni contradi stori : Petrus currit:Petrus non melociter currit: quia illud adverbium velociter, modificat actionem signi fi Catam per verbum , & efficitur pars praedicati,ac proinde non est: eiusdem de eodem affirmatio & negatio. Erit
igitur breuis & artificiosa diffinitio Contradictoriae oppositionis, si dixe ris,ss oppositione sermationis se negationis. Ex hac enim diffinitione omnes aliae conditiones colliguntur, si intelligatur, ut a nobis explicata est, imo a Diuo Thoma, ut supra. Hinc iam via aperitur ad intellige- dum alios duos modos oppositionis degenerantes a perfecta oppositione affirmationis & negationis: In quibus negatio non perfecte fungitur officio - sao, destruens quidquid affirmatioohontinet. Pro cuius intelligentia aduerte cum Aristotele ubi supra cap. ς 3. illud certum & uniuersale fundamentum, Necessarium este enuiacia aest,
400쪽
3 8 Liber quarius, aliquando quidem alicui earumiqua uniuersalia sunt:vt homini:aliquando vero alicui eorum qui sunt singula
Hoc supposito, dissinit Aristoteles
h. Omnis homo est a , oesta ' μου. Quando vero de universalibus hoc est, de rebus ligniscatis pertem, minum communem non universat xer ςRu Ciat,non sunt cQtrang. qum' uis significata comiog x-Contra
mat,non sum c- riae: quapuis si e rum signific inconsiderentur in prinpria materia naturali ,aequivalet istis, omnis homo ecta nimia, silvi homo est an mia. Verumtame secundum formam affrmationis & negationis non sunt Contraria. Ecce enim alias duas eluc rdem formae ; libyno currit,semon cum Iris, quae non contrariae, sed subco '