Ierocleous philosophou Ygomnema eis ta ton Pythagoreion epe ta chrysa = Hieroclis philosophi commentarius in aurea Pythagoreorum carmina

131쪽

Verum, ut quo pacto de istis rebus sentire Oporteat , intelligas a audi quod versibus

Mortales quaecunque Deis mittentibus amgunt ;Vt tua Fors tulerit,patiens ne ferre recuses. Nec si emenda medela tamen . Sed nom

Parcius iris immittere numina iustis

Antequam enax are 'dicquam adgredi umur, monere Oportet, a NGORVM nomine ea nunc intelligi, quae laboriosam, &difficilem vitae viam nobis emciunt: mo bum,verbi gratia, paupertatem, liberorum amissionem, dedecus in ciuitate. Haec enim grauia quidem sunt, nec adferedum in vita facilia: non mala tamen re vera,nec animo

pernitiosia: nisi illorum impulsu ad vitia deflectat: quod in iis etiam, quae bona videntur, ipse patietur, nisi illis uti recte statuat;

134쪽

C A RM. P ΥΤ HAG. Io 7 nitate nimirum , diuitiis, atque domin

tu . Istis enim etiam licet math agere o vi tutemque adipisci contrariis . Quae aute revera mala sunt, ea ipsa sunt, quae volumite peccantur: quibus cum c Oiungi virtus natura non potest. Sunt autem ea, iniustitia, intemperantia: caeteraque omnia, ou ae recti,

atque honesti colunctionem non admittsit. Neque enim huiusmodi quicquam recthfieri dixeris. verbi gratia:non recte aliquem iniuriam facere : non honeste libidinari: sicut de malis externis Ioquimur: cum recthaegrotare, rect E item paupertate laborare dicimus: quoties bene atque iuste generis huius aliqua pati hominem significamus. At in animi vitiis ideo recte non adhibetur, quod auersiones sint, atque errata rectae Iationis:quam natura sibi insita atque insculptam hominum animis,cum sunt perturbationibus occaecati,aspernatur Inesse autem hominib' recta ratione eo euincitur, quod qui iniustus est,ea etiam recte iudicet, qu- ad se nihil attinent: & intemperans tempe ranter: bc malus denique ut summatim dieanil tectis eonsiliis in eis rebus utatur, ad quas nullis arite perturbationib' accedit occupatus. unde fit,ut qui sit improbus,ad virtutem transii e queat; si priorem malitiam

auersetur. Nec tamen eam ideo existere etia*portet, quae praua ratio dicitur: ut viriorusit ista principium; sicut & illa virtutum.

135쪽

ros HIEROCL. IN

Suffcit enim praesens recta ratio, tanquatri lex in ciuitate , & ad ea, quae fiunt secundum se, & praeter se, diffinienda: & adprobanda quidem alia: alia autem coercenda . Nec opus est quicquam malo tum principio : siue intus lateat: siue fotaris male agendi caussam praebeat: sed bonorum autore primo maxime , atque solo , eoque a. rationis participibus substantiis separato: Deo Videlicet: recta deinde ratione , quae illis inest : & quae substantiae attactu moderetur . Sic se habet igitur malorum distinctio: ex quibus non ea , quae sunt voluntaria , DIVIN LET ORTUN A E arbitrio hominibus distribui significat: verum calamitosa & aiasigentia , non iam in nostra potestate posita ; sed dudum peccata voluntaria secuta s quae D o L o R E quidem afficiunt, ut diximus et sed a virtute ornatum accipiunt. Nam & paupertatem exornat viis ctus ratio temperans : & generis humilitatem erigit prudentia . Liberorum de nique amissionem fert iustus moderatὸ :istaque potest usurpare: Obiit filius. Nonne redditus 3 Et: Sciebam me genuiste mo talem . Similiter vero & reliqua omnia, eum sunt virtutis pulchritudine cincta, fiunt pulchriora. Deinceps quaerat oratio, quaenam sint D I v I N A IN FORTUNIA

138쪽

C AR M. PYTHAG. Hrquibus homines externis molestiis assiciis tur. Si quidem per se alteri quidem diuitiast

alteri autem paupertatem, diuinum iudicium tribuit : DIVINAM voluntatem nominari istud oportuita non IN FORTU N I V M . Sin autem nihil huiusmodi nominibus imperat: sed fortuito & temere accidit, ut felix iste sit, sicuti dicunt: ille

autem infelix : IN FORTUNIUM VOCare tantummodo istud oportuit: non D IV I N v M IN FORTUNIVM. Sin porro Deus arbiter unicuique tribuit, quod meritis conuenit: neque in causta est , ut tales ipsi simus e sed eo fine tantum 1usti nam possidet, ut ex praescripto ipsius , gestis paria referat: non immerito coniunctis nominibus iudicij decreta DIVINA I N-F Ο R T V N I A launcupat: siue, quia diuinusit iudicium, atque intelligens in praeponen dum putarit quod D IVINITATEM atqu scientia demonstret: siue etiam squod sponte malitiam idipsum amplectatur , de quo agitur, unde etia calamitatib' istis dignum

est INFO RTvN 1 ORVM nomen adiecerit, tanquam non exprofesta certum hominem et supplicio, vel praemio assicere Deus statuat: sed eum semper, qui isto se, atque illo modo gesserit: cuius rei caussa non sit extra nos in uestiganda. Itaque voluntatis nostrae, diuinique iudici j nexum IN FORTU

ri r v M parerer nihil que aliud totum hoc

139쪽

D 1 v I N V M existere IN FORTUNIUM,

quam Dei aduersus peccata calculum . Atque ita artificios a vocabulorum inuentione Dei curam , animique libertatem, atque immortalitatem simul inducere: neque fato , aut prouidentia fieri penitus :neque rursus fortuito , & casu; neque e tiam in eodem instituto vitam totam nobis contineri : sed quaecunque potestate nostra peccamus, ea ad voluntatem refer ri : quaecunque autem scelera sequuntur secundum iustitiae leges , fatum existere :quae vero bona a Deo potissimum mi tuntur , prouidentiae assignari t nihil denique eorum , quae sunt, ad temerariam, atque fortuitam caussam referre : immo nec eorum quidquam , quae fiunt: nisi ex eventu, atque nexu eorum, quae prouidentia , & fatum , ipsaque voluntas per se operantur, primis em cientibus caussis accedat, quoa fortuitum nominatur. Exempli gratia: Vult iudex in eum animaduertere, qui caedem perpetrauit; & non in iis nece hominem : sed eum etiam supplicio assicit , quem nolebat , quoniam homicidae locum, atque conditionem s-bi assumpsit . Et est quidem iudici ex

instituto in homicidam lata sententia; ex euentu autem in huncce hominem , qui

stote persona homicidς subluit .Et rursui m