Ierocleous philosophou Ygomnema eis ta ton Pythagoreion epe ta chrysa = Hieroclis philosophi commentarius in aurea Pythagoreorum carmina

262쪽

ν CAR M. PYTHAG. 2

εδ etiam tandem nos promouent, ut bene simus. Qui possit praeterea quod bonum est accipere, Deo ipsi, non largiete 3qul et ursum eupiendi libertatem habenti, nec poscenti, Deus i pie natura liberalis, donare statuat λne igitur aut verbis tantum P RECEs fa ceremus ; sed opere etiam illas firmaremus: aut nostris solum actionibus confideremus sed ut agendo etiam diuinum auxilium

p RECARE MUR, & tanquam formam materiae, PRECES OPERI adiungeremus idque totum, ut quae ipsi AGER E Mus, PRECARE MUR, & quae P RE-cARE M V R, AGEREMVs, adiungens

monuIt, ut NON NISI DEOS PRECATI AD OP vs ACCEDERE MUS. N

que enim quae honesta sunt ita solum debemus suscipere, tanquam ea ipsi per nos,

nulla Dei ope possimus gerere : neque rursum ita nuda PRECuM ratione contenti esse, ut nihil ad ea paranda, quς petuntur, adiiciamus. Ita enim aut virtutem, quae Dei sit ex pers si fas id dicere amplectemuroaut PRE-c Es inefficaces : quorum quidem alterum eo ipso , quod Deo careat , vir utIS n turam prae ca:alterum autem, quia iners. PRECuM resoluit emcaciam. Qui enim ho nestum esse queat , quod secundum diuinam regulam non geritur Z qui rursum quod ex eius ratione sit: non eius deni auxilio penitus egeat, ut subsistat 3 est enim

263쪽

a s HIEROCL. IN

,1rciis ipsa, Dei imago in animo rationis participe . Ebet aute exemplari imago q et liber, vi subsistat. Frustra deinde adipiscarix aliquid, si eo non sipectet, ad cuius similitu. dinem partum est id, quod honestum est.

Decet ergo PRECE seos adhibere, qui ad virtutis o P v s se accingunt;& operari, qui huius adeptionem precantur. Est vero hoc

ipsum , quod ad diuinitatem atque splendorem intuentes facit, etiam ad sapientiae studium, adiuncta bonorum caussa prima, sese applicare. Fons enim perennis naturae quaternarius ille, non solum existendi, sed bene etiam existendi omnibus perpetua caussa est bonum proprium per orbem uniuersum, tanquam lucem incorruptibilem, atque intelligibilem expendens. Cui cum animus inhaeret, sibique , tanquam oculum ad acuendam visus aciem perpurgat;

ipsa etiam honestorum cura ad PRECE sexcitatur : & ruisum voti adeptione stu. dium intendit, verbis o PER A adaun-. gens , OPERA Q VA bona diuinis allocutionibus confirmans. Alia rursum cum quidem inuenit: alijs autem illustraturi ea ipse s AT AGIT, quae P R E C A- TVR, & PRECATVR, quae S Λ-TA G I T. Atque haec quidem est dili

iunctio. Qi ena autem sint, quit ope utrius' que praeclare geruntu deluceps audiamus.

266쪽

CAR M. PYTHAG. 233

Qμae tu sigesseris, idem

guta quo pergat, si stet quo singula rursii.

Primum quide Dei notitia, theologicamque scientiam eos esise adepturos, qui ita segesierint, pollice tuta nec ea etia ignoraturos, quae sacro autore quaternario iubsistulacu eoru per genera distinctione, ipsaq: etiain mundum unu unitione . Significat enim hoc loco coNsTI TvT IONIS nomine, coniunctionem eorum. Quod autem RVO P ROGREDIANTUR dixit, diseserentiam indicauit, quae fit secundum speciem : ut communione generis,cum , Q. V OCoNs Is TANT, addidit. Natura enim alioqui distincta essentiarum genera, quae ratione praedita sunt: hac distinctione tamecoeunt in societatem unam . Eo ipso nan que,quod sunt alia quidem prima: alia vero media, alia etia vit inra: distinguutur simul, atque uni utur.No enim quae prima sui, inedia esse queant, vel Vltima. Neque quς vitima, media, vel prima : sed genere distincta,

267쪽

terminis ab opifice constitutis manent perpetuo. Atque ira quidem o P R o GREDIANTVR, intelligimus. Quo autem CONs I S r A N T ; ita rursum consi derabimus. Nihil vero huiusmodi perfectuelle queat, quod primas, medias. atque viat imas partes in seipso vanquam principium, medium , at lae finem rota Us coagmenta tionis, non habeat. Nec prima fuerint, quae prima sunt; nisi sequantur quae media, & vltima. Nec media rursus iὰ ipsum , quod dicuntur: si extremis utrinque careant. Conducunt ergo mutuo ad uniuersi per c 1onem. Atque id ipsam est, quod C o NsIsTgn x inter se ipsa significantur , quae specierum quidem varietate distincta sint : sed tanquam mundi unius partes coeuntia , ut ipse fiat, distinctione simul atque unitione

totam diuini ornatus Implent CONITI Y v T I O N E M , atquc coagmentationem.

quam TE COGNITVRVM significat, si bonis , quae superius dicta sunt, POTIARI s. Extremorum porro generum mentione, ea etiam intelliguntur, quae media sunt. Quod significauit cum I M. M o R-

N et M dixit. Coniunguntur etiam vitimis quae prina a , mediorum interuentu. Protenduntur deinde quae ultima ad pii mavsque, heroum illustrium interpositione.

Sunt

270쪽

C AR M. PYTHAG.

Ssit vero ista, ordoq: ipse naturarii rationis participii, initio a nobis explicata. cum dixi mus pruMas in insido hoc occupare Deos immortales: secundas autem heroas illustres vltimas Vero terrenos d monas: quos MOR

TALES HoM I N E s appelJat. Significatum est prςterea qua ratione esset istorsi quodq- intelligendum: si nempe eorum ipsi NOTI ri ΑM scientiae effectricem adipiscamur ex quorum traditione, de illoru honore antea

attigimus, qui virtutem activam veritate cotemplationis exornarunt: aut etiam qui ab

humani habitus bonitate ad diuinam virtutem transierunt. Ita enim nosse quet existutivi sunt a Deo ipso in natura producta, Dei militudinem adipisci est. Quoniam autem post aeterna ornamenta sequitur ipsa etiam

Interior corporum natura, quae patentem nunc mundum complet, quaeque ad natu

rarum rationis participum stabiliendu im-yetici, ordinata esti significat deinceps philosophicet scietiar bonu eos esse secutura, qui ordine ad illorsi cognitione accesssuri stanti