Ierocleous philosophou Ygomnema eis ta ton Pythagoreion epe ta chrysa = Hieroclis philosophi commentarius in aurea Pythagoreorum carmina

282쪽

Diuinitus exsul, & errans, Lite furente agitur. Se8 reuertit ut, atq: prim si habitu relumit: Terrea si fugiens, triste dispexerit oram: Vt idem ait: Quo caedesque , iraeque , &cittera turba malorum. inquam qui ceciderint, Atae per pratum, tenebrasque Vagantur. Desiderium autem sugientis Atae pratum ad veritatis pratum propere deducit: eoque relicto, pennarum defluentiam impetu interrcnum corpus venit, felicis

Neque vero istis sunt di sentanea , quae Plato de descensu loquitur , hoc modo: Si vero assequendi impotens animust Deum, minime viderit, & damnum pallus aliquod,

v ennarum que defluuium , in terram etiam labatur : tum lex ipsum iubet in mortale animal induci . De ascensu autem ista: hominem postea , cum illa ratione superauerit, quae sibi ex terra , aqua , acre ,& igne turbulenta , & rationi S expertia insederint : ad prioris, atque optimi habitus formam rediturum. Este praet Iea ad astrum , quocum aptum fuerar, sanum, atque integrum reuersurum . Sanum quidem: quia perturbationibus , lai

qua morbis, liberatu: quod virtute politica

283쪽

essici tuta integrum autem :icientiae, tanquapropriarum partium, Iecuperatione : quod contemplativa virtute fieri natura compa

sione, quae hic sunt, meliorum iacturam, qu in ab illis recedentes fecimus, esse sariaciendam : cum malorum fugam, quq hic habentur, sapientiae studium este definit. Eisse enim homines solos morbis istis natura ob noxios significat : immo, nec perire mala posset nec in diis existere, sed in his locis,circaque naturam humana versari necessarib.

Sequitur enim, ut qui ortui, atque interitui, penitus sunt obnoxij, affici etiam plueter naturam valeant: in quo malorum principium situm est . Caeterum quo pacto ista fugere oporteat, subiungiti cum inde ed confugere oportere dicit. Fugam aut c,similitudinem cum Deo, quatenus fas eri existere: similitudinem vero: iustitiam , sanctitatem cum prudentia adipisci. Decet enim in primis humanam naturam eum auersari, qui mala cupIut euitare: celan non possint qui cum illa commiscentur, non malis illis impleri noce stario , quae ipsam sequuntur. Vt igitur fuga a Deo,& pinnarum defluuio. qui bus ad superiora ipsi attollebamur, in mΟΙ-

talium locum , quos mala comitantur, dccidimus: sic ce ire humanarum assecti O- Dum reiectione ipsa ue etiam virtutum,

ranquam se nnaru quaru da productione,ad

286쪽

purum bonorum locum, diuinamque foe-licitatem ascendemus . Cum enim me dia iaceat hominis natura inter eos, qui Deum semper contemplantur: & quibus id natura negatum. est : eadem ascendit

ad illa : & descendit ad ista, meritasque possemione atque reiectione , diuinam si militudinem , atque belltrinam , propter naturae propensionem ad utramque, vici sim induit. Qui igitur ista de H o M G

tiam INFELICE s, Cc miseri suis ipso rum consiliis evadant. Cum enim alias adhue ibi manere queant i desideri j pernicitate ad ortum pertrahuntur. Alias etiam cum hinc valeant soluere maturius, ipsi se perturbationum curis , atque inuo

lucris implicant. Atque illud est , quod

significare voluit, cum V I C I N A BONA NEC VIDERE, NEC A V DIRE dixit: t B o N o R V M nomine , virtutem atque veritatem intellexisse videatur: eo autem, quod NON VIDERE, MI AE

VICINA sunt et per se non incitari ad quaerenda honesta : quod deinde N O NA v D I R M monentium doctrinae nequaquam attendere . Est enim scientiae

reparanda: via duplex . Aut disciplinae

287쪽

rgo HIER OCL. IN

TANEA igitur DAMNA PATI dicuntur, qui neque ab alijs discere, neque per se inuenire studentes, tanquam bonorum sensu carentes manent, & ob id prorsus

inutiles. Qui enim neque per se sapit ineque alio monente animum aduertit, ipse

etiam homo est inutilis. Qui autem in discendo, atque inueni edo quae honesta sunt, operam collant: ij sunt , qui se MALI sNORUNT LIBERARE: quique laborum fuga , quos hic patimur , ad liberum aethera commigrant . Sed pauci sunt eiusmodi. Sunt enim mali permulti , & perturbationibus inferiores: immo & vecordes assidua in terram pro is pensione : qui hoc mali sibi ideo videntur peperisse , quod a Deo fugere, seque ab ipsius familiaritate , qua tum seuebantur , cum in pura luce degerent , subtrahere voluerunt1. Disce iasum enim a Deo , qui mentem contur

bet , atque laedat , ipsa arguit in re Iam propensito. Non potest si quidem vel non insanire , Cui Deo vacuus sit: vel Deo vacuus non esse , qui in dementiam inci- Aerit. yst enim necesse & dementem Deo carere . & Deo carenrem iri sanire. Vt ique autem, tanquam bonorum studio

290쪽

nequaquam excitati, INNvM A DAMNA PATIUNTYR: facinoribus deorsum rapientibus, Τ Α N Q A M CYLINDRIs LD ALIA A TR E ALIA

delati ; nec habentes in quo seipsis ut an tur, qui in omni fortuna se gerant intem peranter : nunc quidem propter opes con tu meliosi nunc vero penuria rerum impro-bi: & ad latrocinia corporis viribus, ad blasphemias autem earundem imbecillitate, at que morbis, conuersi: liberorum praeterea orbitatem moleste ferentes: eorum autem

numerum, si copiosius sit, bellorum pra: textum, atque sordium , facientes. Deni que ut semel dicam : nihil est in vita, quod amentibus in damnum non cedat , quis PONTANEAE malitiae angust ijs premantur undique : neque ad lucem diuinam INTENDANT O CYLos: neque ea A V D I R E Velint, quae vere bona sunt: sed ita in mortales affectiones ruant svi in vita tanquam procella rapiantur. At istorum una LIBERATIO est, reversio ad Deum et quam soli nanciscuntur, qui animi o C V L V M, atque A V-R E M,ab bonorum recuperationem excitat: quiq, malo, quod naturam nostra comitatur', ea virtute medetur, quae ad superiora deducit. Est vero nobiscum N aiae Y us I M v L, α studio nostro accersitum