Ierocleous philosophou Ygomnema eis ta ton Pythagoreion epe ta chrysa = Hieroclis philosophi commentarius in aurea Pythagoreorum carmina

302쪽

proprietate , reperta sunt , atque aridita. Iemadmodum in multis nominibus licet isto erI quorum aliena cst ab eo , quod si

gnificant, impositio. V t, si quis eum, qui Doribus sit improbis , p; obum nominet: dc pium, qui male de Deo sentiat. Nihil enim que sunt huiusinodi,rectae nominum rationis ideo obtinent: quod earum rerum naturam, vel facultatem , ad quarum significationem data sunt, minime exprimant. Decet ergo veram nominum interpretati

nem in tebus aeternis quaerere: adque in diuinis, earumque praestantissimis. Quo fit, ut I 0 V I s nomen syniabolum quoddam, at que imaginem opificis naturae voce ipsa exprimat: cium qui primi nomina rebus indiderunt , propter summam sapientiam velut statuari j quida optimi,nominibus ipsis, ta- quam formis, vires earum indicarint . Est cerunt enim ut quae in voce nomina existerent , cogitationum symbola fierent,

quae animo continentur : cogitationes au-ic in ea indicarent , quae cogitarentur .

Cum erum assiduo intelligibilium usu ,

contemplatione abundarent , Vnde gra' uidi effecti, cogitatione parturiente, ad voces accederent : ea nomina rebus imponebant , quae voce ipsis , & elementis quae ad eius express6nem assumerentur quantum feri posset , rerum formas, quibus nomina tribuerentur, e primerent

303쪽

e 6sque, a quibus recte audiretur,ad earum naturam atque substantia ita conuerterent: ut qui illorum contemplationis finis existebat,principiu nobis ad assequendam retrum notitiam seret. Ita ergo ab illis quidem antea quaternarius, qui mundum hunc condi dit: hoc te loco IVPITER PARENt propter eas rationes, quas attulim est appella tus .Qnod autem ab eo postulat huius pre cis oratio, id ipsum sane omnibus bonitate

ipsius inpromptu est sed est in nobis sit, tipsi accipiamus, quod semper ab eo porri gitur. Nam & superius dictum est:

finem dein sante precatus Numina opus facito: tanquam illos quidem nunquam non dare bona significet: sed nos ea tia accipere, cum ad diuinam largitionem ipsi attedimus. Neque enim admittet arbitrij libertas, nis velit, qint vere bona sunt. Sunt autem eiu in Odi, Veritas atque virtus: quae semper ab opifice natura, eademque ratione illucent omnibus. Postulat etiam hoc loco , ad NE '

TI ONEM, intueti nos nostra ip rei naturai id enim significM, cum dicit, πιο DA'-MONE UT AN TvR: ita animum indicans. Hu in si nodi vero ad se conuersione sequi necessario statuitur Sc malorum liberatio , & eorum ostensio , quae ad felicit hera a Deo porriguntur. Ex suppositione

306쪽

ergo progreditur oratio, fore iudicans, ut

v T A N Τ V R. Sed fieri istud non pol se. Neque enim valere o M N E s, si mul sapientiae studio teneri, &bona amplecti , quae a Deo ad selicitatis perfectionem, conseruntur. Quid igitur superest , ni si debere eos solum C o N-3 I D E R ε , qui ad disciplinam illam accedunt, quae sua nobis bona ostendita

constat enim illos tantummodo MALIs, quae mortali virae adhaerescant, L I B Ε-R A T V M IRI: quoniam & ipsi soli ad eorum contemplationem , quae Verε bona lunt, sese contulerunt: quos iustum est DIVINO GENERI adscribe re, tanquam a S A C R A N A T V R A, ad est

philosophia, edoctos, &in eis, quae decer,

cietatis participes simus, cum honestis ope ribus incubemus, atque disciplinis intellectualibus: quibus solis HOMINYM re fi citur an inius, & L ABORIBVS, quos hic patiebatur, liberatus in DIVINA M inrtem commigrat. Significant igitur, lut paucis ab luam propos Hi versus, eos, qui iei PCos N o Rumi, humanis LIBER AR a

307쪽

rgo HIEROCL. IN perturbationibus. Quamobrem ergo ne no MN Es LIBERANTUR, cum nullis desit ad sui notitiam ex cori enitatis sibi rebus oceasio 3 quia permulti in quit , sipontanea mala patiuntur , qui vicina bona nec vident , nos audiunt. Paucci autem sunt , qui eo ipso malis libe rari nolint, quod IGNORENT V o DAEMONE V T A N T V R: ij ni

mirum , qui philos ophia: auxilio igno

rationis morbo purgati sunt , terrenis que locis, tanquam carcere liberati. Qui ergo postulat , I o V E M alloquens:

quam penes illum sit , etiam inuitos

o M N E s ad veritatem reuocare e negligere autem et vel dedita opera non facere : ut in vinculis detineanturὶAut etiam, si nec istud. quidem cogitare sanctum sit At indicat potius, decere ad Deum, tanquam P A R E N Τ Ε M, conuerti, qui ad vitae felicitatem urgeat . Est enim Deus omnium quidem conssitor : sed bonorum etiam PAR FNs. Qui ergo M A-

310쪽

ut spontaneis praeterea liberatus est: qui item damno iam contentionem fuga Voluntaria deuitauie; ad congruum ille Dei

auxilium conuersas IVPITER PA-xa N s inelamat : hoc ipso videlicet, quod ea sit ante opera ius , quae filiam decuerant, PARENTEM appellans. Intelligit deinde ex eo , quod de se contigit , si idem fieret ab o M N I B V s, o MN as quoque similiter atque ipsum

stea , ubi deprcbendit non istud Deo autore fieri: Ied multo cum culpa, qui spontanea mala ana plectuntur: seipsum CoNF I D E R E adhortatur : qui LIBER TIONIS MALORVM viamina cinerit. Ipsam nimirum ad ea conuersionem . quae sibi Lacrae philosophiae opera a Deo o N T x N s A s v NT; qua' mutati propterea non vident, quod communibus notiti js non recte V tantur: quas ad sui cognitionem rationis capaci generi opifex ipse INNAsCI voluit. Quoniam vero ad quamcumque rem alicui os TEMD ENDAM duarum personarum actiones in unum costat debere concurrere : qui enim caeco quod cupis os TENDAS, etiam si milies proferas 3 aut qui videnti D EMONs TR Es, quod non proferas λὶ utrumque certe adesse conuenit:&bonum , quod ab eo proponitur, qui O s T A NDIT