Ierocleous philosophou Ygomnema eis ta ton Pythagoreion epe ta chrysa = Hieroclis philosophi commentarius in aurea Pythagoreorum carmina

82쪽

possumus HONORARE ; corporis nimirum obsequio , rerumque necessariarum suppeditatione promptissima atque tiaberalissima. Iure si quidem iis uti posta sunt, quos pepererunt, atque aluerunt. Quod autem ab illorum successione non pendet: idipsum dominio eorum non subiici lex voluit; quam iubetur qui vere pater est , non solum quaerere; sed eidem adhaerere, atque ad eius se imaginem studiosissime componere. Atque ita utra que praestari posse contingit: seruare nimirum quae diuina bona sunt; & quae humana . Neque vero virtutis opinione , PARENTVM CVLVTus nobis negligendus est; neque etiam stulto obsequio amplectenda impietas a quod est omnium maloru extremum atque summu . Si enim nobis ipsi morem non gerentibus mortem, vel status commutationem proponat; nihilistas oportet commoueri: sed meminisse ,

quidnam illud sit,quod ista patiatur: esque tantum illos minitari,quod peperur: quod

autem minis istis nequaqua obnoxium est, liberum seruare,debque uni morigeru. Est agitur verus ille PARENTvM HONOR, queexhibet virtutis scopus; cum nec corporibus ipsis,nec pecuniis parcimus: sed sponterios illis ad eiusmodi omnia subiicimus. Decet enim nos ne propriis quidem neee uia ibus I PARENTvM cura auocari et

83쪽

HIEROCL IN sed illa tanto magis delectari, quanto exi, stit labore, dc seruitute plenior. immo nec propter sumptuu magnitudinem fieri par ciores': sed omnia prompto & alacri animo in illorum usum afferre: laetari denique toleratis illorum nomine laboribus, atque impensis. Qui enim ista facit laeto& grato animo, non so lum virtutis te gem obseruat: sed naturae etiam rependit gratiam . Atque hic quidem HONOR est, qui debetur PARENTIA Vs. Qui vero P Rox ΙMIs tribuitur, altero post illum Ioςo positusi cultu ipso cum naturae pro pinquitate comparato , tantum cognatis singulis alterius secundum parentes'H o-NOR Is tribuet, quantum subindicabit obseruata cum illis proximitas.

post alij semto, imus Pt maxim amici.

Post traditum de primo primae cognationis honore, praeceptum ζ & de altero eiu etiam, quae primam sequituri de FACIENDIs AMI cIs ordine suo lex ponitur: qua iubet PROBIssa MVM quenque , qui

nobis minime cognatus sit, in amicitiam

86쪽

giligere, & cum illo virtutum communi

catione coniungi; Vt probum virum cauta se non improba A M I Q v M habeamus, non autem propter alios usus atque

Decelluates familiarem . quo fit, ut imi dei videatur praeceptum simile , quod de praeclaris hominibus vita functis traditur. Vt enim ibi viros sapientes solos esse honorandos dicebar : Sic & hoc loco eos tantum , qui probi sint , in amicitiam esse deligendos admonet: permittens quidem in caeteris haberi delectum: in pareutibus vero, & consansuineis, naturae satissi eri . Ex se enim peribna patris , & fratris etiam , ad honoris exhibitionem compellit : cum caetero S virtus commendet;

quemadmodum & in illis etiam, qui vita decesserunt. At sunt, quae ista praece dunt, natura honoranda. Sunt enim ibi quidem di), & heroes: hic autem parentes, & cognati : a quibus in mortali natura sempiternas cognationis imagines nobis suggeruntur. Sic igitur primum

Venari AMICO s ; sic comparare adhortatur . Qua ratione autem eosdem seruare oporteat, qui ad bonorum sies ratem nobis conserunt; & quomodo etiam deserere, si in deterius murari , n que bonis consiliis obtemperare videan- lux, deinceps adiicit.

87쪽

co HIEROCL. IN

6 C s D A s VERBIS LENIBUS, AT QvΕ UTILIBUS FACTIS. Z NA- ira E ODERIS AMICUM TUUM PROPTER LEUE PECCAT v Μ:3 QVANTVM POSSIS. POTESTA s ENIM PROPE NECESSITATEM HA B IT A T.

Vtilibus factis cedas, verbisque mode Ain

Nec iam paruo cotemnas crimine amicii :

Qud potes. Est quoniam fato Micina

potestas.

Disputat hoc loco , qualiter se cum amicis gerere oporteat. Et primum quidem, debere nos ipsis sponte credere, curn suadent quae honesta sunt: & cum omnia, quae faciunt, ad nostram utilitatem referunt. In hoc enim quod commune bonum est lex amicitiae connectit: Vt ad virtutis amplificationem ab ipsis adiuvemur : illique vicissim a nobis. Decet enim eos, qui tanquam commune iter bene vivendi co siciunt, quod alius alio melius praeuiderit , idipsum etiam in communem utilitatem conferre : nec soli, in bene monentibus amicis CEDERE L E N Ι-T E R: sed eodem animo illis etiam bona-

Tuni rerum communionem porrigere : ne

que Via quam de pecuniis, aut gloria, aut re aua nutus generis fluxa & caduca cum illis

90쪽

eontendere . Idipsum enim est o

PTER LEVA PECCATVM tuo D I v M eoriam incurrere, qui in rebus maximis atque honestis , amici nobis sunt. Sunt igizur nobis in omni bus amicitiae vinculo , tanquam maxima necessitudine constrictis , ferendi amici :praeterquam in uno . Non enim illis cedemus , si ruant in deterius: nec sequeiamur etiam , si a sapientiae studio ad aliud aliquod vitae institutum , relicto virtutis scopo , transeant: sed totis viribus co nabimur in viam rectam reducere . quod si & id minime assequentur et tum Pac amplexi, nec ad inimicitiam prouocabimus, propter familiaritatem, quae praeces.sit : nec ad amicitiam adhuc , propterea quod ad illa, quae sunt deteriora, defecerint . Est igitur ob id amicus a nobis aliquando reticiendus et tanquam virtuti ε, cuius gratia nobis necessarius fieri coeperat , particeps amplius esse non queat. Caveat autem qui reiicit, ne eo ipso incurrat in odium . Decet enim nos , qua

uis ab amicitia seipsum quis substraxerit, curare diligentissime, ut ad id, quod

decet, reuocetur: non amici casu laeta

ri, eiusque iudicij inopiam despicere e