장음표시 사용
461쪽
De cognatione literaruim inter se. cap. 4.
ognationem,seu affinitatem habent literae,uel rationa. figurae,uel ratione pro nunciationis:quamobrem orose,ne errore confundautur,prospicer uel scribetinet legente I
ti,uel loquenti In eharactere assiden curn 'raa ud nna a affines pronunciatione n saria a
De inisset mundanda litera urn quorundamnonum ciasioris. cap. s. IN pronunciando,assinitas literarum, multum habex erro iis inter bene loquentes,si al era pro altera usurpetur , scisti uulgus nationum quarundam particulare quodda in hoc habet uitium, ut ex Lbiecta tabella docetur Pionuntiant uulgo,
462쪽
vulgus nostrum e pro Γ & eontra.
'n s tm,ut nostrum, pro nostram. Bataui i pro D
vastones omittunt p,ut ile,pro ipse. T
i X s 1 . Imulto ictu,pro multos ictus.
. Porte facia, pro oportet faciat. Possem hie dialectieos graeeorum subnectere,i nquibus,resiae pro ali s litteris usurpantur, & receditur permaxime ab Λttica.Sed quia id uitio illis datum non estsed dialecto de idiomati,slebo.Qui uoluerit tamen uarias illas accepriones obseruare,legat Aulesignanum in primam partem Cle nardi Grammati.
463쪽
De riuisione Iiserarum. cap. 6. mina. Magna
halepheametet Hiric paruum Minimae.
sub literat is pars umIAm in Hebraico alphabeto, notatum est,titeras Hebraeo. rum esse uel principales,seu radicales,uel seruiles, seu addititias,item alias palati,gutturis,dentium,linguae, labiorum. Dehinc omnes illas fere consonantes,sulturales tamen densius sonare, ex cons mantibus, alias esse tenues, quibus inest puncti m Quod uocant dag s, alias duplices, quibus non est da ges, sed simplex est litera seu uirgula si periecta, notata in istis literis nita naa qnae dicitur raphe. Pi o uocalibus autem, utuntur Rabini istis se Caeterum literis supposuerunt ad saei horem soni expressionem,puncta, quae uocant motio Des, quas d iuidunt in magnas & paruas
Motionum,aliae mutabiles uel ob regimen, vel assim uel numerum pluralem,uel mutationem generis,& sunt Cameric et reo hol lais psisu, Reliquae immurabiles in Est & compositum halo QOι sublitera,quod e, let .Est & sceua hoc nu do,r, sub lit era e, interdum tamen est motio ministra,quae quando legatur & dc diphthongiis , Loeent omnes grammaticae Hebraeorum. Item de officias litteratum & punctorum, potissimum Quinquar borei grammatica in nne. Latini diuidunt I iter in uocales proprias s. a. e, i, o,u,& unam addita Υ, & con-st nantes I 6. b, c, d , F, D, E , i, m , n , P, q, si x , , a. Reiiciuat namque h. quod sit tantum aspuationis riota. Harum
464쪽
Harum quasdam seligunt,ut minimae per se uotis,ideo A in
mutae: omnes Inquam consonantes,exceptis,quas noeant ii quidas, i,m,n,r.& dupla I X,& Z, atque ex uocalibus coniunctis collig int duorum fermὰ sonorum literas diphonnosae ce.aueu,ei,Graeci ferὰ eodem modo diuidunt literas 1iri oeales' αconsonantes, sed uocales mutabiles habent α,μ, & immutabiles in eo niugationibus Et praepositivas ut α ε
siderantur an sillaba curuilibet idiomatis numeriis spiritus,tempusAonus. Numerus saltem duarum literarum, nam
m rus dictionis , aliud uerba tenere. Spiritus est lenior.
Hebraeocii in suos si iritus serunt, lene habenti, ri &c. & gran tabentP raphe, scilicet lineam supra literas no ditaspuationem, quaeve intelligitur,nisi in prae
a pumotus in mGraeci, notas lene, graue nabent, quibus supra lueras ututur. habent & aspiratas
duo u , prius lenem , alterum densam ha
bet sepiritum, sic ρρ, in principio semper densum. Tempora πψ,lonfm, breue, & commune.longis m notant hoc signotitim , breue υ. Hebraei non egenti notis, habent enim suas motiones,ut dixis, longas & breues. Sed & ista specul alio est poetices artis. Tenor accentus dicitur, acutus ita supradictio.. Tnia id igi W is eius notet, circunflexus Graecis, Latinis. Apud Hebraeos,aliae notox distinctio accentus, constituuntque accentum triplicem,grammaticum,rhetoricum, music zramaticum uocant cva cagam, i.gustum , quo uox resonat
465쪽
uminentlar per arsim & thesim . Rhetoricum uocant ara: me tegaetinaculumsseu frenum, quo ornat E dictio proti utiatur . Musicum dicant naua negliinali, harmoniam. grammatici
nulli sermὶ inueniuntur in Biblijs sacris, sed pro illis musci inseruiunt, potissi num si supra uel insta dictionem linea est,
uel alia nota. Ponitur adtem Ihetoricus ann meteg ante accentum grammaticum per aliam lineam infra lateram,ad retinendum lapsam pronunciatronis. Consiliendus de istis Sestia. Monsterus in ramaratica postrema, in tractatu de ae-centibus I Iebraeorum. Commune omnibus ling iis sere, ut a- Tutus in dictione ultima, nutrit ala Scanie .esse posti t. Grauis raritum ultimam, cricula fi xus & ultimam & p nul ti. o cupet. Rai mundus Mithridates Romanus, de Tropis Hebraticis,acatum dicit duo loca h abere apud eosdem: primu , supra iteram dristum k inmae Netmp cunis signum quale est graue Latinis: s cundum lubtus literam,dicium Merca Na n, cuius solium in modum acuti. Grauis pariter habet duo loca, supraliteram in formam acuti,dictus gerescit ima: & instati eram, in formam grauis,dictum Tarcha.
D. HAAmbus. c. p. 81 Constructura syllabatum, uel sellaba. s. aliqui J demon-lirat, dictio est,quia aliquid dicit, id est, significat menti Nauditui, aliquibus no*en . In dictionibus considera bimus,erymologiam, pronuit clarionem,syncopem,epenthe sim,apocopem,lynalepham,ethliplin, apostrophen, aphaere- sin,prosthesin, paragogeia,hyphen. diaeret in , antithesin, me xathesin, stolen,ectasio. Et v ologia, iret dictior em matrem ali is inde nat .s & formaris demonstrat uel eam ab alia ostendit. Reuocat Omnia nominasea Hebr i,ad suas radicales priamas dictiones,quelei e semper tribus literis constant. Coinposuit in Latitari librum de Elymologia Varro, in Graecis autem solliciter nuperrimξ Henricus Steshanus,Thesaturum ueluti per radices linguae Griscae exhibuit. Pronunciatio,docet, qua parte dictionis vox habeat at sim, id est, lovgjorem remotam.& qua parte deflectatur,& habeat thesim, docet haec uul gail lexici Latino Gallici Robem Stephani, & alij nuper ex Uusi, in quibus annotautur dictionibus accentus, in Graecis nominibus & Hebraicis, utiq; et ubique adiuncti,n: si in comen
466쪽
syneophablatio de medio dictionis,ut audacter,pro auda
Epenthesis, interposi tio in dictione,ut induperator pro imperator, aut literae geminatio. Apocope,ablatio a fine; familiaris graecis. Aphaeresis,ademptio primae syllabae:ut pone merum pro de Pone . TProsthesis contra; adiectio in principio dictionis, ut gnaterro nate.
Paragoge,adiectio in sine dictionis:frequens graecis . Apostrophos,auersio qua ostenditur uocalem, uel diphthopum deesse in fine signo,hoc in spacio posito, ut απ ααοῦ. Galli interdum confodiunt apostrophen, in ri hoc modo e , Synalepha, quando ex duabus uocalibus,uel diphthongo, fit coalitio,ut ex το ονομα fit.τουνομα s ex ώ αγοε ρυγαΘε, ut pe apud Arist.& alios. Ethilipsi quando finalis syllaba dictionis in m , desinit, inque eum uocali qua incipit sequens dictio, eliditur cum sua tiocali, ut in uentur' excidio Libis,pro uenturum excidio Libyae,&c. Hyphe,estuirgula-quae duas syllabas,sive unius dictionis,siue duarum coniungere uidetui, ut ο-τι frequens in sermone Gallico,& Hebraico,ut dis ie,uel sic dis i e. Vocant hebraei vocula m hanc,'pd ma efqua ad latus scribnnt, sic, ut m ara bat& Ninime,in Niniue Iz min ahir, est civ Kate,&c. Diaeresis est, dum syllaba una diuiditur, uel uocalis, ut pro, inuoluere iuuoluere, aut ii pro aut ut saepe apud Lucretium. Antithesis,literae pro litera positio. Meta thesis,transpositio literae. Si itote, correptio praeter naturam syllabout ectasis ex tego,
De dictionumgeneribiu,qun pastus svocamus orationis. cap. 9
DIctionum genera,ad quae appellationis, uel uocis conceptiones referantur, sunt uaria secundit uarium loquendi id ioma. Apud latinos,ut a notioribus incipiam,octo.totidem gricis.3. hebr is tantum. Latinorum, nomen,pronomen, ver
467쪽
hum,participium, adverbium,pr ae postio,ilateriectio,eoniunctio.Graec. nomen Pro Domen ,uerbum,participium,adverbiu. Praepositio, articulus,eoniunctio. Hebraeo.tantum Leti stem ,
plectuntur pronomina, ad uerbia,coniunctiones, praepositiones,& interiectiones. Atque etiam si recte perpendamus omnia, neque alias praeter tres principales illas partes inueniemus;reliqui enim ad eas pertinent;ad nomen,pro nomen ; ad
verbum,adverbium;& participium ad utramque. Dehinc ,α reliquae illis duabus partibus famulantur, ut pro uno accipi mereantur. Neque hic immorabor, ut demonstrem,quae existis partibus inflectantur,declinentur, uel coniungentur; quet sint nomina adiectiva,sublianciua, quae eorum qualitates,l cies,genera,figurae, numeri, casu tepora,& modi. Haec enim sacili negotio ex grammaticis cuiusque linguae quisque hin- rite potest. Neque etiam de syntaxi,seu ordinatione,&compositione harum partiu dicemus. nemo enim est;ut opinor, haec Iecturus,qui haec sundamenta talem latina non prius iecerit. Et si desideret in reliquis idiomatibus grammaticam callere, incidet quoque in libros paucis uerbis editos de ea, ut a me compendiosius transferri non possint, nec institutum nostruest, alienis plumis corniculam Horatianum agere. Quae. n.terim si mus,proprio labore,ex uari js corrosa,& ordinata , nostra. post Deum,cui omnia accepta debeo,asserimus.
. in rebusscriptitatum antisinuri
ANtequam membranis,hoe est,corio depilato, & praeparato,quod uocant pargamenum,&papyro ex centonidi lineis,uel bomba cinis composita,ut nunc,uteretur, uaria fuit
materia,qua scriptitatum. Scribebant namq. aliquado, in palma tum solijs,deinde in quarundam arborum corticibus, seu libris, postea publica monimenta plumbeis voluminibus, mox ecpriuata linteis,aut ceris. Pugillarium namq usum,anteΤro' iani belli tempora legimus apud Homerii usi,&Babylonii,pa prti arboris libris; Parthi autem literas uestimentis intexebar ut narrat Pli. lib. I 3. c. Ii in c.ia .chartarum inuentionem,& diuersitatem prosequitur. Sibi namCuinaeam so Iiis scripsi ite doeet Virg. ii l. idn.
468쪽
Fata canisfoliisque noras, nonuna mandati aecunque in sol s descripsit carmina uirgo, Digeris in numerum, atque antro seclus,relinquis. Illa manent im . is locuenec ab ordine cedunt.
Adrianus Imperator, libris linteis, quotidiana sua scribi praeceperat, qui erant in bibliotheca Vlpiani Flau. Vopiscus ita Aurelia. vita. Senatu stolasti ita autem, citiae ad principes pertinerent, diu in librisaelephantum scribebantur, quos reperie in bibliotheca eiusdem Vlpiani Vopiscus, ut ipse testatur, iauita Taeiti Caesaris. Dictys Crete iasis,ex Gnose ciuitate, qui fuit in expeditione contra Ilium,de bello Troiano sex uolumina in lilias literis Phoeniceis digessit, quae iam reuersus ita Cretam, praecepit moriens ut secum sepes irentur: quod facta
est in arcula plumbea, in eius tumulo. postea autem anno I 3
Imperij Neronis, terrae motu facto sepulchrum apparuit,& arcula aperta inuenta a pastoribus,& libri inuenti postea ad Neronem missi. teste Septimio in uita Dictys. Cum secreto scripturus esset Iulius C sar,& Hirtius ad Decium Brutum, ne se M. Antonio dederet, sed opem speraret,in tenuem ex plumbo ductam laminam scribebant uerba quidam, charti instar Conuolutam,& urinatori cuidam tradiderunt deferendam aἀDecium, qui re cognita sic rescripsit,ut ait Dion Casius libr.
46. hist. Eadem formula plumbeς laminet inseriptet, & incluset pani.Milesios prodidit Diognetus,ut scribit Parthenius in Eroticis. c 9. Andriscus lib. i. de rebus Naxi eis, Theophrastus it. ιαπρος Τοῦς κειρους. Eo forsan pertinent tria genera occulta scribetidi, Dermaticum, Hyphasmaticum,& Alleoticu,de quibus in principio polygraphiet Tithem ij,quet ne mysteria evulgemus, si lemus.Erat& Scytale Laconi ea, de qua Plutar. in vita Lysandri. Demaratus de expeditione Xerxis in graeciam, νς .cos pugillam b. admonuit, Herodot. in i . His teus philosophus a Dario detentus, Aristagoram monuit per seruum,cuius capiti postquam eum totondit impresserat literas, Gellius lib. I 7. c. q. omitto reliqua, de disco Lunt, de speculi reuerberatione,
469쪽
In quo agitur de Dialectica , seu Logis
Ruid dialectica, eius sine,inarumento,
O med s. cap. I. Ιαλεντα seir Dialectiea,est ars disserendi:a uerbo Mλεγμα ,ratiocino unde quidam logica dicunt .huius materia,quaestio generalis,no autem particularis: finis eius probare, & disserere, hoc est, aliquid percurrere disputando. Instrumenta Sc media eius definitio,divisio,argumentatio. Definitio quid sit explicat:diuisio distinguit, nempe genere,dissem tia, proprio,& accidente.Genus est, quod de multis differentibus specie praedicatur in eo, quod quid est,idque duplex generalissimum, quod non habet stipra se genus, & habet tamet sub se species: Et subalternum, quod est species alterius generis, Ahabet sub se species. Species, est quae subijcitur generi, & h bet sub se differetias numero, in eo quod quid esti atque bifariam haec dicta, specialis,& specialissima: specialis uel subalternum genus, ea quae cum sit species,potest esse,de genus: specia Iissima quae tantum habet sub se indiuidua. Proprium proprie est,quod uni,& soli speciei,& semper conuenit. Accides, qAod adest,& abesse potest, sine subiecti corruptione: quodque separabile,& inseparabile tamen dicitur. Accidentia nouem sint, quae cum substantia praebent dialecticae,& finitioni, dece suin
470쪽
ana disserendi capita. Quae sunt,ssibilantia,quantitas, relatici actio, passio,ubi,quando,situs, habitus,qualitas, de qui b. omisnibus syntaxes dedimus li. 2.attas a c. 7 .usque ad c. I 6. & Deo fauente latius dicturi proprio in eum librum commentario.
De diuisione Dialectices. cap. a. DIalectica seu logica,duplex;Naturalis scilicet, rati ei natio cuiusque hominis;& artificialis,quq costat praeceptis angenio,& longo usu collectis. Artificialis tres habet partes, quarum prior tractat de terminis in complexis,altera de eo in Plexa S, 3. de argum etatione.Termini in complexi, uel iecudae uel primae intentionis dicuntur; in primae intentionis termiis nis, tractatur de praedicabilibus,degenere, specie,& di E erentiis. in terminis Rcundae intentionas,de praedicamentis dece, substantia,& s. accidetibus. Porro complexi termini,complectuntur orationem & propositionem e quibus tractat Arbso t. perhi hermenias. Argumentatio aut quatuor percurrit
tractatus & partes; prior tractat de argumentatione syllogistica, absoluta, & simplici, id est, non applicata alicui materiae de qua agit Arist. lib. priorum. Secunda agit de syllogismo demonstrativo, de quo in libris posteriorum. Tertia de syllogismo topico, id est, probabili, de quo in Topicis.Quarta de syllogismo fallaci uel sophistico,seu decept ione, de qua in ii. Elenchorum. De terminis cap. 3. TErminus eo muniter & absolute sumptu est pars propinqua costitutiva orationis & propostionis: dicimus partem propinqua ut excludamus constitutionem stilabatu, extiteris,utq; intelligamus de partib. integra lib. nos agere.Terminus triplex est alius syllogisticus,continens maiorem, minorem,& extremitate seu conclusione; alius topicus,qui claudit in se totam rei definitae essentiam, qui & rei definitio dicitur.Alia dc species terminorum,eorum quae constituunt propinque orationem,& in quae oratio resoluitur,esillans oratione & propositionib. De hine terminorii alij per se si guificatiui,cum ultra seipsos aliquid rae praesentat,ueluti hi,hon O,animal,lapis. Siquidem homo rationale exprimit animal sensiti