장음표시 사용
741쪽
- Mene incepto desistere Dictam pNec Posse Italia Teucrorum coertere regem 'Quinta Beticeritia vel est simplex, ut in superioribus exemplis, vel est iterata, ut: Tantamne Patientiam, dii boni, tantam moderationem, tantam in iniuria tranquillitatem et modestiam 'Sexta Reticentia vel est ἀιτιολογιωη, ut in primo et in secundo exemplo: Vtrumque enim αm6 6γιαυ habet Q θικη ut Vel eSt ἀυαιτιολογητος, uir Quamquam , sed hoc malo dicere , audirem : et in aliis exemplis, quae ratione adiuncta carent. Conclusio est Tametsi Conclusio, Erτιλογος, potius inter argumentationis partes numeranda sit, tamen, quia verbis fit non. multis, et argumentatione brevi, inter Verborum eam σχεWχται non minus, quam expeditionem, potuit collocare. Sunt enim varia conclusionum genera: sed hoc in loco earn intelligit, quae secundo loco fieri solet, post argumentationem factam, a qua solum differt tempore. Repetuntur enim saepe res ante tractatae
post intervallum : ideo laclasse non male συμπέρασμα εστιλε γομα,υον
dicetur: quoniam ex iis, quae ante dicta sunt, aut sacta, brevi argumentatione conficit id, quod necessario consequatur. Habet
igitur partes duas ms λεχλυτωs, eorum quae dicta Sunt, αυακαι-υ-riv reno ationem, et απέρασαα conclusionem. Vno igitur verbo,
brevi argumentatione, id est, quum paucis urgumenta resectiuntur , ipse indicavit causam, quare conclusionem inter verborum σχηματα numeret: quae si verbis fiat pluribus, sententiarum erit
supra enim exornationes verborum in duas divisimus partes , quarum prior de iis figuris, quae verborum tractatione fiunt absoluta est: sequitur altera earum exornationum, quae in Significatione consistunt. II ic igitur rationem ostendit, quamobrem hiis decem sequentes exornationes non immiscuerit, sed a superiovibus separaverit: quoniam omnes in uno genere positae sunt: hoc est in tropis, sive modis verborum , ut a Cicerone appellaulur. Crue i enim τριπους vocant, ἀπο του τρέπειυ τkς λέξεις , quod
742쪽
verba ab usitata propriaque significations , ad alienam immutant atque transferunt. Quare etiatu ab Aristotele iniue altas ροταροραὶ, καὶ τιτραρια ναι nuncupantur. Cicero, Graecam secutus vocem, Merba modificata v O t. Est autem tropus, ut
Quinctilianus definit, Merbi, Mel sermonis a Propria significasione
in aliam cum virtute mulati. Hanc virtutem auctor ad Ilerennium oenustatem appellat: quae nisi tu sormandis tropis nobis sit proposita, nullam hi habebunt gratiam. Omnis autem tropus aut sit ita verbis singulis, ut 69οματοποιια, et alii . . aut in coniunctis, ut rin' et aliae. Aristoteles, Qui uctiliarius, et alii troporum appellatione plures exornationes comprehendunt: sed hic Auctor, dum ea, quae sunt in arte Praecipua, uerennio voluit indicare, non modo non distinguit omnia subtilius, sed multa etiam confundit. Meliorem ordiuem alii habent, quorum Praeceptiones cum his conferri possunti
De quibus Geornationibus γ Primus modus ab hoc auctore nominatio, a Graecis Ovοματοποιι dicitur, quae fit imitatione, quum non naturam, Red habitum, gestum atque sonum rerum in faciendo, sive modificando Verbo sequimur, ut: Stillaturire , mugire, rudere, sibilare etc.. Ilanc Quinctilianus Graecis in te maximas virtutes habitam fuisse, uobis autem vix permitti scri-hit; tametsi multa sunt etiam noAtro seculo huiusmodi nata, et a doetis usurpata. Omnis nominatio vel est antiqua atque usum Pata, vel est nova. Deinde, omnis nominatio vel sit παραγωγηaeductione atque declinatione facta ex vocibus in usum receptis, tit: Stillaturire, scripturire, laureati PosIes etc. vcl sit θέσει. i Dentione atque impositione hominum. Tertio, omnis nominatio, quae fit disti, bipartita est; vel enim fit rei sti . imitatione habitus , gestus atque soni rei; cuius ea usa est necessitas, quum res ipsa nomen habet nullum, ut: Iiudere, mugire, more, murmurare: et nostri seculi, Bombarda, λωρ , Can ania. Item :Et secum sola sicca spatiatur arena. Est enim in ipsa παρη simi etiam ονοματοποita: quum Sonum imitamur rerum . ut hic in arena ambulautium strepitum poetaliterarum sono expressit; vel sit ἐργασία, tractatione, significationis causa, quum rei non est satis idoneum nomen et ut fragor Proprie arborum, lignorum ac saxorum est e tractatione nutem iit o vo et rimi , ut fragor civitatis, pro eversione. Tametsi mi ut Potius videatur esse metapliora.
743쪽
Pron inatio est Latini pronominationem, Graeci Akra, uminis, vocarunt, quod sit α ματος. nominis permutatio quaedam. Est autem haec figura maxime personarum, et non Proprio, sed extraneo cognomine monstrat id, quod suo nomine appel- Iari non potest,' sive orationis numerus , sive ornatus, sive emphasis, sive carminis necessitas aliud postuleti Fit autem
pro Achille: Dardanidiae pro Troianis, Dacidae pro Ια- eis ah Lacor Priameia virgo pro Cassandra, apud Maronem. Hic etiam illa possunt comprehendi, quae fiunt περιρράπει,
ut Atrei filius pro Menelaor ponitur enim fini τού πα τρωνυροκ s. Deinde ε-iθετοις. quae personarum habent notationem, ut e . . .
Thalamo quae saea reliqua I ius; pro Aenea , in IV
Aeneid. Senex pro Simone, apud Terentium. Tertio, πτητικοῖς. Patriis possessivis, ut : Tyrinthius pro Hercule, Coetherea pro Venere , C thius pro Apolline. Quarto, rem γορtκοῖς, substantivis, aut appellativis pro propriis sumtis, quae vel studium , vel artem, vel dignitatem, vel ossicium κατ' ἐDχη, significant :nt Philosophus pro Aristoto . Poeta pro Virgilio aut Homero.Quiuis, κυρίοις αυτὶ των προ γορικῶs , quum Propria Pro appellativis sumuntur: quibus illorum aut assectio, aut proprietas inest; Ut, Pro sapiente Socrates, Thraso pro glorioso, Sardanapalias pro moui, Midas pro stulto et avara, Timon pro osore hominum , Thersites pro deformi, Crassus pro dioite, Verres pro iure. Sexto, εθνικοις. gentium aut nationum attributis, ut: P nus pro foedifrago, Cretensis pro meudaci, S arita pro luxurioso etc. Sumuntur autem haee omnia vel ab internis bonis, quae sunt animi, ut, cor cisitatis Pro Scipione : vel corporis, ut, Thersites pro deformi: vel externis, ut Crassus pro diuiae :quae omnia facile diiudicari poterunt.
enominatio est Denominatio a Graecis με νυμα , et υ-λαγε, dicitur : a Cicerone immutatio vocatur, quum e rebus inter se Propinquis et cognatis, quaeque aliquam habent relationem, quas sinitimas appellat, vocabula sumimus: ut sunt causae Culneffectis. Dissert a figura proxima usu et materia: illa e vim ra-Di tig sed by Corali
744쪽
rius. hac vero saepius est utendum; deinde haec est rorum diversarum quidem, sed tamen cognatarum atque Etiam Per--narum : illa autem personarum tantum. A Translatione dissert, quod haec in rebus sit remotis, ut eloquens, et arbore a qua tamen Demosthenem Athenis, Romae autem Ciceronem floruisse dicimus. Denominatio vero in robus fit coniunctis ac finitimis. Septem recenset species huius figurae, tametsi plures sunt, ut etiam ipse indicat tu sine: quae omnes vel a
causis, vel ab effectibus, vel ab eo, quod continet, id, quod
Coutinetur, aut contra, ducuntur. Causae vel sunt inicientes, vel organicae, essicientes personarum et rerum. I. Α personis igitur primum sumimus inventorem, aut praesidem, Pro re iuventa ac subiecta , ut: Cererem pro frugibus, Bacchum pro rim, Martem pro bello. a. Possessorem pro eo, quod possidetur, ut: De sene gustarit, id est, de pecunia senis Horatius. Hunc comedendum et deridendum Mobis proρino , id est, eius bona δε--randa. Ter. in Eun. 3. Auctorem pro opere, ut: Cicero se re est in manibus habendus. 4. Ducem pro exercitu, ut: Hannibalem esse caesum. S. A rebus ipsis sumitur causa esliciens
Pro essectu, id, quod facit, pro eo, quod fit, ut: Mars istud
facere necessario te coegit. 6. Quum ipsum οιγαυον. instrumentum,
Pro ' domino ponitur; ut, si quis Macedonas appellarit, hoc
modo: Non tam cito Sarissae Graecia Potitae sunt; aut, Gallos significans, idem dicat: Nec tam facile ex Italia armatura trans. alpina depulsa est. Ab effectibus contrario modo Sumimus ea , quae pro causis ponuntur. Sunt hi modi illis αυτiποροι, in quibus observanda est loquendi consuetudo atque usus; non enim omnia usitate dicuntur, et abhorret forum a multis, quoniam duriora sunt, quae apud poetas tamen habent gratiam. Primus igitur modus est, quum inventum pro inventore ponimus, ut: Vinum
Pro Baccho ἔ alter, quum id , quod essicitur, pro eo, quod facit,
quem quidam μεταληψιv vocant; ut tristis senectus, moratus timor, Pallentes morbi, Pallida mors; non enim id sunt; sed, quod esse dicuntur, id esticiunt. Tertius, quum lacinus , sive actus, pro eo, qui designavit, sumitur : scelus pro Scelesto , apud Terent. Vbi istic scelus est, qui me perdidit ' Item opus Pro auctore , virtutes , vitia, artes , pro iis , in quibus sunt, ut: luxuria pro Antonis , avaritia pro Verre, Philosνhis pro Aristotele etc. Huc etiam pertinent, quae ad personam, et rem Possunt referri, ut audauia ad hominem atque facinus. Ab eo
vero, quod continet, id quod coutinetur , υκαὶΠαγῆ deducitur,
745쪽
ut: Armis Italia non ρotest Minci, nec Graecia disciplinis, pro Graecis, et Italis: Seculum fellac, motos cados, Numans Patera , pro iis, quae in his continentur. Sic et Caueus pro comitiis,
pro re, quae in loco iit, aut habetur. Ab eo autem, quod continetur, ad id, quod continet, durior sit ἁ- ο ἡ : ut, si quis
aurum, amentum, aut ebur nominet, quum diuitias velit nomitiare. Iteua apud poetas: Eamus ad nos , apud Terent. id est, ad uo- atras aedes. Et e Iam ρroximus ardet I calegon. Et:
Crateras magnos statuunt, ct Dina coronant.
Sed haec poetis licent, oratoribus vero minus. Postremus modus est, quum aut si Suuin pro re signata ponitur, ut: Cedant arma togae, concedat Iaurea linguae. pro pace Toga, pro belli gloria, et triumpho Laurea. Item :Et iam summa procul villarum culmina fumant: pro nocte imminente. Aut habitus pro persona, ut: Plato ermuli. sua eiecit Poeticam p id est, Poetas. Circuitio est Diximus aute, eum in tradendis figuris non observare uuL uumerum eum , quem debebui, aut ordinem : quod etiam hoc in loco facit. Est enim circuitio illis adiungenda tropis . quae ita verbis fiunt coniunctis. Alii circuitum, alii vero circumlocutionem appellant, Graeci περ Ῥαα9. Omnes res aut
simpliciter dicuntur, aut quadam circuitione. Quidquid igitur simpliciter non effertur, id Ilaρίρρασκ appellatur: quae nihil est aliud, quam orationis, quae verbo uno, aut paucioribus esserri Poterat, dilatatio atque explicatio, uir Sc ionis pro identia Carthaginis νυ fregit, pro ipso Scipione dicitur. Causae
liuius figurae duae sunt; prima est ipsa necessitas, quum aut turpitudo, et obscoenitas verbis obstat, aut uultum rei exstat uomen ἔ altera ornatus et orationis copia , quem Fabius poetis frequentissimum, oratoribus nou rarum, semper tamen adstrietiorem esse dicit. Quidquid autem significari brevius potest. Et cum ornatu Iatius ostenditur, id περίρραθi: dicitur, quae est
varia. Omnis enim περίρραπις, primum vel est perionarum , ut Troiani belli scri 'tor ; vel est rerum, ut Animal ratione Prac dilum. Deinde, omnis περίπαme vel sit ἐπεκτοum, dilatatione, vel πρωὶ ti, assumtione rerum Exterarum, Dilatatur oratio aut i is, e licatione nominis, ut Philoso hus svientiae studio, us;
746쪽
aut ὁρω , desinitione rei, ut Bhetorica dic di doctrina. Assumtio vel est pnucarum rerum, vel plurium; puucarum, quum aut Patria, aut secta, aut facinus aliquod pro nomine proprio ponitur : ut Poeta Mantuanus pro Virgilio , Per ateticae scholastyrinceps pro Aristotele, EMersor Carthaginis et mmantiae pro Scipione. Plurium rerum assumtio, quum notis et signis quihusdam rerum sortuitarum , aut rem, aut personam nliquum describimus, ut: Bilis emer escit, Pallet Multus, ardent oculi,
tremor membra occuρat; pro irato. In personis ea est varietas ut vel ponantur personarum nomina cum ipsa re atque acci
dentibus, uir Sc*ionis Pr identia Carthaginis νυ fh git, pro
Scipione et Carthagine et vel personae uotaien omittitur. Atque huius figurae usus maxime in ornando consistit: quae quum in
vitium incidit, Πιριαγλογία dicitur, id est suemluitas nihil ad
Tem pertinens. Transgressio est Τ uSgreMiο ὐπέο8απις , η υπερβατου est, quando verba υπερβαειουτια, id est transgrediuntur ordinem grammaticum:
quod frequenter ratio comparationis et decor poscit; sit enim saepe aspera, et dura , et dissoluta, et hians oratio, si ad nocessitatem ordinis sui verba redigantur; quare, ut in structuris lapidum impolitiorum, sic etiam in verborum collocatione, o diuis est habenda ratio : cuius mutatio orationem maxime sucit numerosam. Duas tantum Auctor trangressionis iacit species , yeroersionem, et transiectionem,uit etiam Quinctilianus; alii plures addunt. Omnis igitur transgressio sit vel in verbis singulis, vel in coniunctis. Deinde in singulis, aut sit τμ σει, sectione, ut: Quo me cumque rapit tempestaS, deferor I SPUS: aut αυαπορη, ἡ αντι- ποοῆ ρ Meraisne, idque Vel in uno verbo, ut Mecum, Tecunt, Secum e vel duobus, ut: Virtute Pro Mestria , Quibias δε robuς. In verbis pluribus iit aut Umρβατι, , tranVr amne, quum decoris gratia contrahitur longius verbum sic enim proprie υα βάρου
nomen tenet, ut: Animaduerti, iudices, Omnem -Cusatoris orationem in duas divisram esse Partes; nut συγχύσει, tranaiectione,
sive confusione, ut: Instabilis in istum Plurimum fortuna otiluit omnes inuidiose eripuit tibi bene MiMcndi casus facultates. IIuiusmodi multa sunt in poetis, ut illud in I Aen. Tres Notus obre pias in saxa latentis torquet, Saxa uocant Itali, mediis quae in fluctibus aras: aut fit παρευθέαι, inter Positione, quum Continuationi formonis melius aliquis sensus interven t, ut: Ego quum te, mecum enim saePistime loquitur, Patrias reddidissem; autentuβολ' , interiectione alterius sententiae , ut in epist. ad Ilrutum:
747쪽
Peto a se hoc diligenιius, quam si mea res esset, quo est honestius de amicorum Pecunia laborare, quam de sua, ut negotium conficiendum Cures etc.
ouperlatio est Superlatio υπι ολη, est oratio superan verit tem , alicuius augendi, minuendive causa. Cicero huiusmodi verba su relata vocat; supra si dem enim eam rem , quam magnam , nut parvam videri volumus, vel amplificant , vel extenuatit. Eam ob causam Aristoteles hanc siguram μιρακιωδηυ εἰναidicit: quoniam adolescentes natura et augere nimium rem ipsam, et minuere solent. Poetis frequens est, oratoribus autem rara, Primum, Omnis caetρβοὶη aut est μειρακιώδης, tusemilis, quae vitandacst, praesertim Oratori; But est ποι τικη , Poetarum , quibus ita loqui licet, quoniam sunt magniloqui, et a quotidiani sermonis consuetudine remotum orationis genus habent, et ex professo multa fingunt: aut est oratoria, quae medium quid inter hanc poeticam, et illam iuvenilem servat. Deinde, omnis cmρβολὴ, vel est απὶη. nuda atque solitaria, ut in primo exemplo, vel est συαπι- πληγαευη , ἡ σύγ ς, coniuncta. Tertio, coniuncta superlatio aut fit μιτα ορῶ, translatione , ut: Iugulare aliquem iudacio ; huius nodi sunt ea, quae per simplicem adhibentur denominationem, ut, quum rem vehementer suavem mel, aut nectar appellumus, ocerbam fel; aut sit εἰκασμω, imagine: ut, si quis crudelissimum hominem Atreum appellet; aut υπα Dat η. ut quum scelus pro scelesto , senium pro admodum sene, Thersitem pro formi ;est enim huiusmodi υπαὶ di γη ,-tοβολιχη. Aut αυτιπαραβολῆ, C mPa ratione, quae vel a similitudine 6-iω- qualitatis sumitur, ut: Corpore niocum candorem , adsPectu igneum ardorem assequcha fur vel a praestantia imparium ae dissimilium rerum, sive maiorum ac minorum, ut: Arma tua sylendidiora sole sunt; sive plus, quam maiorum ac minorum, ut: Tantus erat in armis intendor, ut solis fulgor obscurior Mideretur. Aut en satis . quum res signis quibusdam extollitur, ut: IIM OH intactae segetis γ' summa istare oramina, nec teneras eursu laesisset aristas.
748쪽
Aut geminatione, quum alia etiam .ire , Dbi additur, ut a Quae Char dis tam Morax ' Charmitim, dico ' quae si fuit, fuit
animal Aoum. Oceanus medis ditis rix ridetur tot res, tamiaias alas, tam distantibus in locis Positas , tam cito absorbere Potuisse. Quarto, omnis .mρ uia vel est αὐξη ακη quBe augendi gratia fit, ut in superioribus exemplis; vel est su-τικη. minuenin causa facta, ut: Vix orassus haerent, Caecior in a, Molor foliis. Fit haec iisdem rationibus , quibus αὐξητικη. Intellectio est Intellectio dicitur a Latinis atque Comprehenais , quum aliud ex alio quocumque modo tu teli igitur, Craeci Συιεκδοχην appellant, iami τού ἐγειχεσοαι, quod est animo atque cogitatione aliquid comprehen lene. Id fit modis duobus; aut quum Plus dicitur, quam intelligitur, aut contra, minus Prosertur quam res et sententia requirit. Quatuor autem huius figurae species facit noster auctor, tametsi plures sunti Primum enim in Synecdoche aut plus dicitur et minus tutelligitur, aut contra. Plus dicitur et minus intelligitur variis modis; quum aut res tota parva, hoc est ipsum totum pro parte sumitur; ut , si quis ei, qui vestitum, aut ornatum sumtuosum ostentet, dicat: Ostentas mihi diuilias, et locupletes copias iactas; aut pluralis Pro singulari, uti Atrox calamitas Pectora moerore pulsabat, itaque anhelans ex imis pulmonibus strae cura spiritus ducebatur ;hic unum pectus , unusque intelligitur pulmo. Et in his observandum est, ut vel sint imo αουικὰ, quum aut natura rerum Consideratur, ut in pulmonibus, qui duo esse videntur in Lo-inine ; aut imitatio, ut quum Pectora dicimu' pro pectus, quoniam qnisic Homerus dixit; vel sitit κοικά. quum amicorum ludium, laborem, curam, γε uina, labores, curias humanitatis gratia appellamus. Iteeipit etiam quotidiaui sermonis usus, ut Numerus pluralis pro singulari usurpetur κατ' οὐλαγῆν. η λ ωσιν gravitatis gratia quum de se quis loquitur , ut : mPulo imm-εuimus, et Oratores Disi sumus , Cic. ad Brutum , et saepe ullas. Aut consequens pro antecedetite, ut: Trmidare pro timere. Minus etiam dicitur et plus intelligitur, aut ex parte totum. ut: Non illae te nuptiales tibiae eius matrimonii commonebant fua in hic omnis sanctimonia nuptiarum uno signo tibiarum intelligitur, quod inter reliqua, quae mulla sunt in nuptiis, mi-Nimum est. Vult autem rem totam parvum esse, quoniam magua, quibus in amplificando utimur, minus figurata sunt. Aut exsorma genus, ut : Iracundior Hariris, pro quovis mari, Item :Poculaque inuentis Acheloia miscuit uvis. Dissiligis by Gooste
749쪽
Aut ex materia res consecta, ut: Clam festo incautum ruperat, i ro gladio. Aut ex antecedentibus consequentiar Subdidit equo calcaria, pro cucurrit. Aut ex singulari pluralis, ut: Romanus melio uictor Id suavitatis gratia fieri dicit. Aut ex sensu ipso aliud, quam dictum est, ut: Vixerunt, Pro mortui sunt, et Concutere muros, pro OPPugnare. Deinde omnis Synecdoche aut est aperta, ut superiores sunt: aut est εἰ is rim, in quibus plus ornatus ac festivitatis inest, ut, si quis plane sordidus prodeat in sorum, aut senatum, quum tameu domi habeat magnas opes, ad eum aliquis dicat: Diu incipis dioitias tuas populo ostendere. Haec figura maXime orationem variat: sed lit,erius tamen hac poetae, quam oratores utuntur, qui, quid usus loquendi recipiat, obser abunt. Abasio est Abusio Κατάχροις est, quando verbi proprietate utimur; Est enim necessitatis causa inventa, ut non habentibus nomen suum , quod in proximo est, accommodeti Disserta translatione, quod Abusio est, ubi nomen defuit: Translatio, tibi fuit, ae semper sunt translatis duriores abusiones, quae tamen a consuetudine leniores fiunt; ut honio dunus, pro moroso. Umnis autem abusio rhetorica aut rerum est, aut verborum ἔierum est, quando una Pro altera ponitur, nut κατα παραδιατοὶ sper distinctionem diuersam, quum pro virtutibus vicina sumuntur vitia. aut contra: ut Virtus pro temeritate, tiberalitas pro luxuria, Moeritas Pro crudelitate, Parcimonia pro ac aritia, Sapiens pro astulo etc. Soleut enim ita iudicare homines, non ut res est, sed ut illis videtur. Aut κατ' εἰρωstitis, contrariorum assumtione r ut, si quis prodigum atque luxuriosum, Parcum set diligentem nominet. Verborum abusio aut est necessaria, in iis scilicet, quae proprium non habent, ut: Equum disina Palladis arte aedificant. Item IVir gregis ψse cure deerrarerat. Huiusmodi sunt etiam illa: Vires hominis bro es, Parva statura, longum consilium , grandis oratio , ingens gratia , Paucus ,erm .
750쪽
I ranslatio est Inter onmes tropos nullus est, qui sit sce-quentior ac venustior in omnibus linguis, Translatione, qua Graeci μεταγράυ vocant. orationem enim tamquam stella illustrat. et ita nobis est concessa a natura, ut Fabius inquit, ut etiam indocti illa utantur. Est autem molaphora. verbi proprii ita locum alienum cum quadam similitudine migratio. IIace similitudo ac proportio in propriis spectatur, quam Aristotcles αυαλο-γi: υ appellat. Metaphora aut vacaute in Occupabit locum , uiit , si in alienum venit, plus valere debet eo, quod expellit. Huius pulcritudo partim sono aestimatur, partim significatione, parti
v Ero sensu , maxime oculorum, qui omnium est acerrimus.
Dissert ab Imagine, sive similitudine: utroque enim Fabius uti ἀtur: quod Metaphora brevior est, quam Similitudo; deinde,
quod hace comparatur rei, quam volumus exprimere. Sic ςσmmare Oites , sitire agros, luxuriem esse in herbis, laetas segotes
dicimus. Modi autem transferendi Iatissima patet ratio, quein necessitas genuit inopia coacta et angustiis, post autem deIc-ctatio , iucunditasque celebravit. Est enim verbi translutio, instituta , ut Cicero ait, inopiae catisa, frequentata delectationis. Sic tra ustationes, quae non inopiam indicant, sed orationi splendoris aliquid accersunt, Paullo audaciores vocat. Primum autem omnis translatio vel est propinqua, quae a simili propiora sumitur, deflexione ad rem proximam, ut: sentire pro intelligere; et horrere animum, quod est corporis ἔ et canere, pro describere. Vel est remota, quae sumitur aut ab animali hruto,
ad animal ratione praeditum, ut: Calo Scipionem allatrare solebat, Pro conuiciari; et apud Terent. Quid ille gannit Z id quod vulpi iam proprium est; et contra ab homine ad brutum ;tit Crinus Pro Poeta, apud Horatium, et apud Virg. in Georg. de apibus: - magnanimosque duces, totiusque ordine gentis Mores, et studia, et PoPulos, . et Proclia dicam. Aut ab animali ad animal, ut ves Pascere apud Marouem, quum sit pecorum. Aut ab animali ad inanimum , ut: