장음표시 사용
721쪽
Ount autem aliae se ad alterum genus, quod dixi esse tectum, quod non tam propinquam habet in verbis amilitudinem, et tamen propter literarum aut syllabarum consimilem naturam dissimile non est. Hoc genus tripartitum esti Vel eni in in verbis est similitudo. Vel est in syllabis, ut in altero exemplo. Hoc exemplum potius ad apertam pertinere ad nominatio netu videtur, quae est in literis: sed huc retulit auctor, propterea quod non solum additae , sed uno tempore devitae quoque literae sunt; ut additae, Circum : demtae , Con etc. Medium igitur est hoc genus inter apertum atque occultatum. Vel est
in commutatione casuum, aut unius, ut in primo exemplo: quae παρηχησις dicitur , propter extremae syllabae commutationem ;Num Prima ἐπαρα οραυ essicit; But plurium nominum, ut in se- Lundo, quae Proprie μετιε-ωσία. appellatur. Haec vel directa est, quum ordo grammaticus observatur, ut in primo exemplo; et est inversu , quum ordo casuum mutatur, ut in secundo exemplo, in quo παρηχησti: quasi nulla est; huc tamen ab au
ctore refertur, quod aliquo modo μεταπτωσία υὸ παρovομασια est
assiciis. Haec tria Vsum trium praecedentium figurarum duplicem ostendit γυικῶς. Est enim duplex orationis genus; unum serium, tui veritas est proposita, quia docet: quale est deliberativum ac iudiciale ἔ alterum nou serium , in quo voluptas solum, atque delectatio spectatur: ut in demonstrativo, quod omnes Concinnitatis figuras admittit: quae causa suit, ut in eo se sophistae diligenter exercuerint. Huiusmodi sunt Isocratis orationes, et eorum, qui aetate illa, et paullo post scripserunt. In seria igitur oratione, quam hic veritatem appellat, harum usus debet
Esse rarus, ne oratio videatur osse elaborata, qua fides et
gravitas et severitas oratoria minuitur: propterea quod lepos illis figuris, et sestivitas, non dignitas inest. Raro autem hae exornationes insertae, et in causa tota varie dispersae, commode
luminibus distinctis orationem illustrabunt. In orationis genere non serio, quod sophisticum est, quia festivae et concinnae
722쪽
sunt, frequentius possunt usurpari. Peculiaris etiam usus est ad noviluationis ; vel enim imitationis gratia adhibetur, quum
literarum sonum rebus accommodamus , Et sectim sola sicca vallatur arena :huiusmodi enim strepitum ambulantes in arena excitanti Volsuavitatis causa, ut illud in Qui uetiana : Veritas diu iactata aequitate talium Mirorum recreetur. In hoc duo sunt vitanda vitia. Primum est, si literarum similitudo sit in principio; istillud Ennianum: o Tite tule Tali, tibi etc. nisi fiat imitationis causa, ut tu superiori exemplo. Alterum est, si sit in sine, ut
O fortunatam natam me consule Romam. Hoc vitium mutatione syllabarum vitabitur. Vel propter utrumque, tametsi imitatio bona suavitate carere non potest. Subiectio est occupatio, quae ab Hermogene Ανα αυη , Προ- καetae te, Aminαγωγῆ, dicitur, ab aliis IIρολ pie. ea, quae ab adversario vel sunt obiecta, vel obiici possunt, occupat aere sellit: in quo oratoris prudentia requiritur. Haec vel est persecta, quae, ut Hermogenes docet, constat quatuor Partibus, προτάσει, υπορορῶ , Ruri προτασει, νουι αυθυπορορῶ : P Positione, Obiectione , O mosita propositione, solutione. Huius pulcherrimum est exemplum pro Archia: Quaeret quispiam: Quid p illi ipsi summi
Miri , quorum Dirtutes literis Proditae sunt, istane doctrina, quam tu lauclitas essera, eruditi fuerunt ' Dissicile est hoc de omnibus sirmare; sed tamen est certum , quid revondeam. Ego mullos homines excellenti animo et Artute fuisse, et sine doctrina naturae φstus habitu Pro e disino , Per se ipsos et moderatos et graues exstitisse fateor. Etiam illud 'adiungo, saepius adlauuem atque Mintutem, naturam sine doctrina, quam sine natura Daluisse doctrinam etc. Vel est imperfecta, quae partim non omnes habet, cuius varia apud oratores exempla observarintque adnotari possunt. Sunt omnes sere orationes hae figura Plenae. Ad hoc genus reserenda est, quam hoc in loco Subiectionem vocat. Graeci Απαντησι, uppellant, et Avθυπορορλ. utque A tumγωγη s. Plutarchus de locis oratoriis Auti is vocat. De A,θυ-κορορά vide Vlpianum in I Olynth. Est autem Subiectio Α, οὐ πορορα, rei, quam fieri oportuit, aut quae esse debet, interr gatio primum, deinde negatio. Partes habet tres, ἐριο mu γενικῆν , cuius loco saepe Propositio ponitur; απιρο . ., enumerationem
723쪽
et πέρασμα, conclusionem. Aπαρδι rem: duas habet partes, Tἡσεις εἰδικὰς mu ληα- v, Percunctationes m tales, et ἀωπιιisti: .n ἀποκρίσεις λυτικὰς , singularum interrogationum refutatione3. Primum enim quaerimus, quid pro adversario, aut contra nos
dici possit: deinde singulis interrogationibus subiicimus rationes, quibus id, quod dictum est, non ita esse ostendimus. Sed
est etiam haec generis non unius. Primum enim omnis ἀλυπο- ορα Vul est χο Wγοριο in . quum accusamus, ut in primo ex e PIO : Vel est απολογητiχη , quum aut nos aut alios defendimu , ut in postremo exemplo. Deinde, omnis πιθ υπογρk vel est mu-mρα κη, COuClusionem habet, ut in primo exemplo: vel est απερατος, quae eouclusione caret, sed eius tamen loco propositionem habet, ut in secundo exemplo; vel habet utrumque, et Propositionem Et conclusionem, cuius nullum hic exemplum posuit; vel neutrum habet, id quod rarum est, ut in tertio exemplo. Propositio igitur et couclusio, vel actu, vel potestate adsuut. Tertio , omnis tib υπορορά, vel sit in prima persoria, ut in postremo exemplo : vel in secunda, ut in tertio exemplo: vel in tertia , ut in primo Et secundo.
m ultum Dust Vsum indicat; αHμα est υίσεως, gra itatis acriter enim atque velicinenler concludit: quoniam auditorem non solum movet, sed etiam trahit dum prudentiam oratoris ostendit. Nemo enim hac figura recte utitur, nisi qui ingeniosus est, et Omnes rei partus novit enumerare; quod quum auditor animadvortit, et auctoritate Oratoris, ut divisiouo sussicienti Partium , earumque remotione persuasus, concedit nihil potius, quam quod factum sit, faciendum suisse. Debebat autem hanc etiam, ut et ratiocinationum et nonnullas alias, inter senten tiarum potius , quam verborum exornationes reserΓΩ.
724쪽
mendatio est a Graeeis dicitur, et Estist Hii. Elegansfigura est, quae postremum semper verbum repetit, do eo ad Summum pervenitur, ut illud Virgilii: Toma leaena lupum sequitur, limus ψse cvellam, Florentem cythisvni sequitur lasciua capclla, Te Cooedon, o Alexi: trahit sua quemque Molustias.
Dicitur Gradatio, quod veluti gradibus quibusdam oratio ad
extremum verborum repetitiove progrediatur. Primum, omnis gradutio vel est ἁπλῆ, sin lex, quae unum tantummodo verbum repetit, ut tu tertio exemplo: vel est συπιαπλεγμένη. coniuncta, quae repetit plura , ut in primo exemplo, et in illo in Vatinium: Non ergo magis Pecuniarum ne otundarum , quam maiestatis ς nequc maiestatis magis , quam Plautiae legis; neque Plautiae legis magis, quam ambitus p ncque ambitus magis , quam omnium legum iudicia perierunt. Deinde, Gradatio vel eSt τῶν Ο μὰ v, in oerbis, ut in duobus primis exemplis: Vel eSt v Ουοματων , an nominibus, ut in postremis exemplis. Tertio, omnis gradatio Di est καταρκτim:. afrmatica, ut tu tertio exemplo: vel est sero aeram, umali ia, ut in secundo exemplo. Quarto, omnis gradatio vel est ευουρια ιαtimi , ut tu primo exemplo: vel eSt ἐκθετiκη, ἡ πιηγητικ a. quue Simplicem habet expositionem, ut in tertio
exemplo, de Africano, et tu illo poetao Trtigici apud Quinctilia nutn. Ioue Proyagatus est, ut Prehisent, Tantalus, ex Tau- talo Polo 's, ex Pelope autem salus Atreus, qui nostrum Porro Propagat genus. Quinto, omnis gradatio ἐυλμηματιHi, Vel est
κατασκευαζικη, ut in Itoscintia : In urbe luxuries orcatur, ex luxu ia Oxistat αὐ-ilia necesse est, ex avaritia erun it audacia , iniri omnia scelcra ac maloicia gignuntur; vel est αυα αυ taen .ut in XII Philippica: Quid enim , per deos immortales Potestre ub. Prodesse nostra legatio ' Prodesse , dico ῖ quid, si etiam obfutura est' obfusum y quid, si etiam nocuit' Ite sellit enim legationis ad Antonium utilitatem. Sexto, omnis gradatio vel est pura, quae repetitionem solum habet, ut in postremis tribus
725쪽
exemplis; vel est mixta , quae est figurata, aut im, ut in
plo de missa legatione, aut συγχρωι, ut i a laudato Virgilii loco. Septimo, omnis gradatio vel habet conclusionem, ut hoc Virgilii , Trahit sua quemque pollutas: vel conclusione Caret, ut in reliquis; nisi forte aliquis postremum illud, quod dicitur,
conclusionem esse dixerit singularem. Habet in se Vsus e suavitatis est figura, quia leporem habet ;ideoque in causis seriis Tarior esse debet: quoniam, ut Quinctilianus inquit, vertam habet arrirem, et magis aissectatam.
Desinitio est Definitio Oμσμο: a Graecis dicitur, quae quia bio
inter σχήματα numeratur, inter δυακτικα, καὶ eSt ponen
da. Haec amplectitur primum proprias potestates, id est δι φρας
ειυοποιους, quns AriStoteles mi τικάς appellavit: quoniam potestates proprias rerum indicant ne constituunt; multae enim sunt aliae disserentiae, quae tamen singulae definitionem absolvere non possunt. Deinde breviter, hoc est genere atquc proprietate,
de quibus dialectici praecipiunt diligentcr. Tertio absolute, tota
scilicet rei natura comprehensa; debet enim definitio esse perfecta , ut nihil in ea desideretur, sed cum definito convertatur. Laudabitur igitur, si sit brevis, et si sit αυτι-ρουος. omnis autem oratoria definitio primum vel est simplex, quae seorsum Ponitur, ut in duobus primis exemplis. Sub amplitudine opes ac Potentia, sub dignitate auctoritas honorisca comprehenditur vel est coniuncta, quae habet k9θορεσαου , qui est rerum inter Sedisserentium definitio ac distinctio. Huius venustissimum est exemplum in IV Paradoxo Ciceronis, ubi copiosissime, longeque ali ter desinit civitatem atque Clodius, quem tu civitate exsuleta, se vero etiam in exsilio fuisse civem ostendit. Habet autem definitio coniuncta primum se αίρεσι ν του ιρου definitionis adversarii, xit: Non est diligentia, non est fortitudo ; deinde θεσιυ τού πιθωρισαου nostrae desinitionis, quae sit διακρίαι συγκριτικρ. compara tione similium ac distinctione differentium. Sunt enim similia 3 diligentia et avaritia; fortitudo et tomeritas; quia vitia vir tutum habent speciem: differentia vero sunt ea, quae in utrisque definitionibus potiuntur. Deinde, omnis coniuncta definitio Vel est in re eadem, quum ad rem unam duae adhibentur definitiones. ut : Sacrilegium est, rei sacrae ex loco sacro ablatis ultera: Sacrilegium est, quum res ex loco sacro etiam non Sacraia urtur. Vel est in diversis, quum ad res duas duae etiam fini tiones adhibentur; ut in postremis duobus exemplis, in quibus
726쪽
definitiones diligentiae atque sortitudinis . cum avaritiae ae temeritatis definitionibus conseruntur. Vel est ita rebus duabus , ad quas una adhibetur definitio: ut ex loco sacro alicuius rei latio, et furtum est, et sacrilegium. HOC genus rarum est, et Moersus πιθαρισμα dicitur. Tertio, omnis definitio sit vel per superiora, ut per genera ac differentias: vel per inseriora, ut per species atque enumerationem pRrtium. Haec igitur Vsum indieat; δεδακτικα, est figura, ut ante dixi: quoniam rem ipsam , qualis sit, ante oculos quasi propouit, du vim atque potestatem eius breviter explicat.
I ransitio uocatur Gracci Transitionem vocant Mιταβαms . et Naetaeraris , quae, quid Sit dictum, breviter ostendit, et, quid dicendum restet, proponit. Partes igitur habet duas, ἀυανιωαλαι-is.
sunt dicenda. Quamquam autem hoc Uγμα simplex esse , neci magnam habere varietatem videtur, tamen noci modo ab oratoribus, sed a scriptoribus etiam artium varie usurpatur. Plures autem huius figurae formas me non memini legere, quam apud hunc auctorem. Itaque etiam huius figurae divisiones recensebimus. Primum igitur, omnis transitio vel Est perfecta ac Plena, quae et ἁ-κπαλαλκris habet, et ὐπασχlsis, ut in his duobus exemplis; vel est imperfecta, quae vel solam repetitionem dictorum hahet, ut: Hactenus igitur de Prima oscii oratorii Parte dictum est. Est hoc genus rarum admodum: utuntur eo tamen aliquando oratores. Hermog. ταυτα περὶ του μερισμου , καὶ πισο dici Atque hactenus de distinctionibus et oratione Plena et habet tantum propositionem dicendorum, ut: Nunc aia confirmationem transeamus. Deinde, Transitio persecta vel est continua , ubi nihil inter repetitionem ac propositionem interponitur: qualia sunt exempla auctoris; vel est intercisa, ut prooemium totum secundi ad Ilerennium libri, ubi post dictorum repeti tionem numerosam, inulta interponit, deinde ad repetitionem redit. Tertio, omnis persecta tratisitio vel est simplex, ut: In Dissili eo by Gooste
727쪽
patriam cuiusmodi fuerit, habetis; nunc, in parentes qualis exstiterit, considerate. Et pro lege Manilia: Quoniam de genere Belli 'dixi, nunc de magnitudine pauca dicam : vel cst sigurata , tit in sine primi et secundi de inventione tυλαν ματι- est. In sine primi ad Herennium repetitio praeceptorum habet συπτει, Propositio vero miris reliquorum in libruin sequentem. Quarto transitio persecta vel est simplex, quae, quid sit dictum, et quid dicendum restet, ostendit ac proponit breviter, ut: Diximus de exordio, nunc ad narrationem transeamus; vel est numerosa, qualis illa est in prooemio secundi libri , de qua ante dixi. IIaec non solum numerose ea , quae sunt dicta, repetit, sed etiam , quae dicenda sunt , copiose proponit. Quinto . imperfecta transitio vel est solitaria , quae se Puratim Ponitur, ut: Nunc de conclusione dicemus, vel est coniuncta, quae cum Persecta nonnunquam copulatur, ut illa in libro tertio ad Berennium : Nunc, absoluta nobis dissicillima parte rhetoricae,
hoc est, ins entione PerPolita atque ad Omuc causare gonus -- commodata , temPus est ad caeteras Partes Proscisci. Deinceys
igitur de dispositione dicemus. Correctis est Correctio Επαυόοθωσις, est verbi collocati emendatio. Habet aliquam cuin dubitatione similitudinem. Nam, quod haec dubitat, illa emendat. Omnis correctio uci est simplex, ut tu primo exemplo; vel coniuncta, quae correctionem habet geminatam, ut:. Quas ille leges, si modo logos nominandae sum, rac non faces urbis, et ρestis reipub. item illud in Philippieis: Quid enim, per deos immortatis, Potest reipub. Prodesse nostra
egatioῖ prodesse, dico' quid, si etiam obsti m est y obsutura' quid, si etiam nocuit 8 Deinde , eorrectio vel sit εξουθι,wμώ. ἡm mi, extenuatisne, ut in Primo exemplo: plus enim est rogare, quam innuere; vel αὐς iisti, amylimatione, ut in tertio exemplo, in quo minus est Insequi, quam Insectari; vel sit tantum M. vota, emendatione verbi, quum vel idem emendatur, vel aliud substituitur, ut post dicetur. Tertio, omnis correctio vel ea mentis, vel verborum, vel rerum . Mentis et sententiae est quum nos ipsos corrigimus, quasi reprehendentes , ut in Oratore inquit : est enim sit M. ut: Vna sedent, se accuSalorum subselliis surgunt . non dissimulant, non Merentur. De suffenilqueror P una ex domo Prodeuns. Item : 'videos argenteos nobiles , qui Q. Maximi fuerant, aufert. In rudens hue incidi.
iudices: emit enim, non abstulit: nollem dixisse. Correctio verborum fit, aut eodem verbo, eiusdem verbi υπολ η.
728쪽
tit: Homo temerarius, si modo hominis nomine amellandus est is , qui nil cum ratione agat ς aut diverso , sive disserens sit, ut in primo exemplo: sive contrarium, ut in Rosciana:
Istius Ide , ac potiua Persdia deceγιi, aut utrisque, ut: Quas
leges, si modo leges nominandae sunt, ac faces urbis et pestis respis. Primum enim leges repetit υπολτικως, deinde graviora
κτιχη fit duobus modis , ut in Oratore docet; primum , ante quam dixeris, quam Aquila noluanus προλορθωσι, appellat: Sta-guit ille non inimicos , sed hostes p item : Quamquam sentio quanta hoc cum ostensione dicam, dicendum ι men est; deinde Postquum dixeris, quae sortasse εσNδορθωσε: non male dicetur,
ut et Quamquam illa non Poena , sed Prohibitio fuit. Rerum est
Correctio, quum aut in adversarium invehentes, et nostri, et audientium habemus rationem, ut: Finem dicendi, P. C. faciam : sa e enim graPius Didi essendore animos auditorum eos, qui aliena sagitia verte dixerunt, quam eos, qui CommiSc-Vunt: aut, quum res ingratae ac prolixae reiiciuntur: alio nomine dicitur. Quarto, Omnis correctio vel est pura et aperta, ut in proximo exemplo: vel est figura aut interroga tione, aut gradatione, aut ὐπο seu, But ειρ α , aut ἀγανακτησει, aut aliis figuris. Interrogatione, ut: Cuius aut , qui in conumero fuisset nomen Occultatum p occultatum, dico' cuius noustatim clivulgatum p GPadatione, ut supra ex Philippicis de legatione: Quid enim, Pre deos immortalos, Potest ub. Prodesse nostra legatio' prodesse, dico' quid bi etiam obtutum est' obuium 8 quid, si etiam nocuit 8 Potest Euim exemplum unum pluribus nonnunquam divisionibus accommodari; id, qubd etiam Hermog. de Ideis ostendit; υποθέσει, ut: Quas ille leges, si modo leges nominandae sunt , ac non faces Ut Pestis ub. iaρουια, ut pro Coelio: Quod quidem facerem Mehementius , nisi anter cederent mihi inimicitiae cum istius mulieris Diro : fratrem di Cere Dolia, semper hic erro; ἀγαυακτησαι. ut in Quinctiana r Qui communi studio , summis opibus, Sex. Naevium defendunt: si id est defendere, cupiditati alterius obtemperare, etc. Quinto, omnis correctio vel est perfecta , quum aliud verbum seligitur atque substituitur ; vel est imperfecta , quum idem verbum re petitur cum dubitatione υποθετικως: Quas ille leges , si modo
leges nominandae sunt: Homo temerarius, si modo homo aρ- ρellandus est. Sexto, omnis correctio Vel eSt σιτιολογικη , quae
xationem habet additam, ut tu IV Philipp. Gmlo Mos, Quirites
729쪽
quum gratis animis prosequimini nomen clario. Molescentis, uel pueri potius; sunt enim facta eius immortalitatis, non acta tis etc. ἔ vel ost κυπιτιολογητος, quae ratione caret. .Septimo, omnis correctio vel fit laudis gratia , ut in proximo exemplo; vel vituperationis causa, ut: Homo temerarius, si modo homo nominandus eat; vel ulterius rei causa : Habeo , immo habui.
O eupatio est occupationem hoc in loco vocat, non Προκ-
mere videri noluimus; ab aliis recte appellatur repetitio : male autem occupatio, de qua supra diximus. Et fortasse hinc etiam colligi posset, Ciceronem hos libros non scripsisse: cui opinioni plura alia adstipulantur. Dissimulationis enim est figura, et ah αποδεώba, atque -mωm mi differt et quod haec dolore , ira , indignatione , sive alio impedita affectu, orationem non perficit; illa vero aut tanquam indigna sint, de quibus loquamur, rei icit, aut in aliud reservat tempus. At Praeteritio, id quod maxime dicimus praeterire noes, dissimulat. Omnis autem praeteritio vel est simplex , unius rei, ut contra Verrem: Omitto illam interem libidinis iniuriam ; vel est numerosa , ut contra Rullum et Non queror deminutionem Dectigalium, non flagitium huius iacturae atque damni : Praetermitto illa, quae, nemo est , quin graMissime et remissime conqueri possit: nos cuia patrimonii Pub. Pulcherrimam POP. Rom. Possessionem, subsiuium annonae, horreum belli, sub signo claustrisque resp. positum Mectigal, em are non potuisser eum denique nos agrum P. Nullo con-Crasisse , qui ager ipse Per sese et Sullanas dominationi, et Graocorum largitioni restitisset e non dico solam hoc in reP. Mectigal esse, quod amissis aliis remaneat, intermissis non Conquiescat: in ρace niteat, in bello non obsolescat: militem πιιαπωι , hostem non pertimescat; Praetermitto omnem hrem Nationem , et concioni resemo: de ρericulo salutis ac liberimis loquor. Deinde praeteritio vel fit uno verbo , sive in re una,
uti omitto illam ueterem libidinis iniuriam ; sive tu pluribus ,
730쪽
ut: Praetereo illa, quae ρraetereunda non sunt: nullum hiatus in Prioatis rebus factum aMariam , nullam in re pecuniaria con-
emtionem , nullam in re familiari sordem Rosse Proferri ; vel si pluribus verbis κατ' ἰσοδυ,-- . ut in auctoris exemplis Et ita illo contra nullum. Tertio, praeteritio vel est ορισμυη, quutuea , quae a nobis praetereuntur , iudicantur; ut in iam dictis exemplis; vel est αορime , quum indicamus quidem nos prael rire quaedam , sed , quae sint illa , nota ostendimus ; ut in illa
pro Quinctior I erum his de rebus non necesse habeo dicere ea, quae me P. Quinctius cupit commemorare, tametsi Cat a Postulat: tamen, quia postulat, non sagitat, Praeteribo. Non enim indicat, quaenam illa sint, quae praeterit, quorum tameugeneraliter meminit. Quarto, omnis praeteritio vel sit ἀπονάσει, assirmando , ut: Omitto illam ρrimam libidinis iniuriam ; ite in primo huius auctoris exemplo; vel Mirat isti, negaudo: ut in secundo exemplo. Qui uto, omuis pruisteritio vel est pura, ut tu Verrem : In stupris Mero et sagitiis nefarias eius libidines com- me morare Pudore deterreor; et quaedam superiora; vel est 1iguris aliis permixta; ἐρωrimi, ut: Quia ego istius decreta, quia
ruinas, quid hereditatum ρossessiones datas, quid rece casProferam' quod etiam ἐπαυανορει habet; n ἀποπολῆ ad adversarium, ut in oratione pro domo, ad Clodium : Vido,ne me non radicitias mellere omnes actiones tuas ' neque illust agere, quod vertum est, te omnino nihil gessisse iure, non fuisse tribunum plebist Sexto, omnis practeritio vel est αἰτιολογικη, quae xationem habet adiunctam, ut illud tu Verrem: In flumis Mero
et lagitiis etc. simul illorum calamitutem comm morando augere nolo, quibus liberos coniugesque suas integras ab istius Pettiliantia conser are non licitum est. Vel est αυαιτιολόγητος, quae nullam
Iiabet rationem, ut in superioribus exemplis. Haec utilis Vsum ostendit , et sex indicat tempora , quibus utiliter hae figura uti possumus; primum, si res est odiosa, quam salius est innuere , quam osteudere : deinde, si longa , quae auditori parat fastidium: tertio, si ignobilis, in qua conteititus est: qu nrto, si plana et quinto, si init ἀθύωα me, de qua stultum esset dicere ; postremo , si est quam praestat suspiciose praeterire , quam , ut redarguatur , dicere. Possu ut tamen sex illa ad duo redigi, si aut odiosa res est, aut facile potest reprehendi, si directo dicatur. Distanelio est Tres figuras similes coniungit, quarum disserentia is G, τὰ ci, in ipsa colloeatione praecipue spectatur. Dis-