Commentatio de caussis et auctoribus narrationum de mutatis formis ad illustrandum maxime et diiudicandum opus Metamorphosium Ovidianum. Auctore Ioanne Guilielmo Ludovico Mellmann ..

81쪽

logiae notationem peritus quisque ad genium seculi facile interpretabitur, re in ipsain. etiamsi non te-ltimonio constaret, eΣ rLmporum ratione aeltima turUS. Ne Autem cetera vestigia negligamus, ad Moretuis quod attinet, non magis. sorte Parthenium illud ostendit . quam ipsi versio aut Bucolico Uirgiliit in , alia men Illultris Heynii bonum iudi diuineApertum est. Exce/stra Porro fi Morica multo etia in minus faciunt ad poetae ingenium Cognoscendum, sed tamen videmus eum elegillia fabulas, quae neque absurdae nimis, nec sine delectatione essent, poetico vero Ornatui crebras occasione S praeberent, Das autem , licet breuiter, iucunde tamen, bona

oratjone exposuisse; saltem in his nihil est . quod

poeta melior s notae indignum iudices. Utinam vero saepius consili putasset, sua quaedam carmina adspergere, qua ratione sex versus saltem ex loco aliouo de Byblide et Cauno seruati sunt, quos hic hibemus: H δ'οτε δῆ ολοοῖο κασιγνθου γοον ἔγνω 'Κλαῖεν A, δμίδων Θααπωτερον, αιτ ' ἐνὶ βησσς o

o Βησσς epitheton, quo magis definiatur, requirit, adde igitur ονίω. Atellus sane βησσοῦς, et Σιθονω κάρε, φηsorte iis acripsit Parthenius.

82쪽

deesse ornamenta poetica, omnino loo uendi rati nem bonam et res ad lensus pingentem. licet illud de lusciniae quereliq vulgare nimis. M a1imam artem sine dubio impenderat poeta in describendum amorem Byblidis infaustissimum, eundem Que Cauno declarandum. Cetera igitur laudabili breuitate

ab oluit. adeoque loQuacitas. quam Lucianus innuit, non ita nec Parthenio neque aliis inhaesit, ut non

viderent, quid ad propositum spectaret quidue mi. nus e led potius eo spectat, quod omnino in rebus parui, Depe diligentiam et loquendi copiam e pro inserint. Si paulo seuerius iudices, primi tres

versus nimis fluunt et neruis carent, re*que, si bre-i3 iter. at fortiuς dicenda erat; tres relicui bene se habent, et quod inueniet, quibus non placeat: τήδ' ὐπ' ἐκει,ν etc. non sine arte, saltem non sine, ri cellitate additum est. Demas quaeso, etiamsi ver

sus non hiaret, quaeres, quod substituas; et si sentis quaerendum esse, nec monente me intelligis, quanta utilitas meta in orphosium fuerit in eiusmodi sabulis, ut vel hoc nomine, ubi liceret, eas quaesitas esse non mireris. Alia tamen via Parthenius se exis pediit, neque adeo ex Metamorphos bus eius fragrimentum petitum est, addit enim: φασὶ δέ τινες καλ

λίδα. Porro sequitur, eum hanc fabulam aut omisnino non recepisse in Metamorphoses, aut de his, quum illa scriberet nondum cogitasse, nimis enim fragile esset argumentum, quo quis auctores diuersos suisse ostendat. Aliud fragmentum ex Parrhe nio, sed incertum an ex Nicaeno, seruauit Eustathius ad Il. β. υ. 7la. exlcripsit Κuiferu aris bio. m ex Stephano Byzantino, apud quem tamen male mutilatum hodie non legitur. Σει- κωμη Κιλι-

83쪽

Habes hic quidem metamorphosen, sed eam deprom.

tam esse ex ipse Metamorρhosium opere, non est, quod cum Kustero certius assirmem. lam post Parthenium, eXcitatus, ut videtur, exemplo recenti, nominandus est

Ouidius, de cuius Metamorphosibus , quae ad nostrum consilium spectant, ceteris auctoribus recensitis sub

iicientur.

Nec tam certa quidem quam probabili temporum aestimatione hoc loco memoramus Dorotheum et Theodorum, metamorphosium scriptores, Plutarcho scilicet, qui eos allegauit, aut aequaleS aut

maiores.

Dorothetucitatus a Plutarcho in Parall. min. p. 3I . F. in sabula de Phoco Aeaci filio, a Telamone fratre. cui exosus erat, inter venandum interemto; hoc

nar- Q leaque puella restia fluvii amore insanit furibunda facibus arreptia ad ripas Cydni oberrans ipsa tandem in aquam mutatur. Non satis integrum est ridie tum de loco mutilo. 'Aγχίγαμος, de aetate, ut videtur ἔ si recte ita legitur. Καθαριν , ex natura hutua stuuii; cf. Holsten. ad U.Ταρσος Steph. Bνου.

84쪽

bula quomodo meta inorphosibus intexta fuerit, ignoramuS, narrata sorte reS ut multa eiusmodi apud Ovidium, quae non propius ad metamorphoses spectant. Paulo antea pagina eadem A. Plutarcho laudabatur:

Theodorus; et suspicari licebit, quamquam affirmare non

item, diuersitatem tantum ex nominum confusione ortam esse, cuiusmodi nomina saepius permutata et promiscue adhibita videmus, unde et ap. Fabrie. Theodorus L. Dorotheus. Sed ex Theodori nεταμορφωσεσιν citatur Θεοδ. ἐν ταῖς μετ unde argutari quis

posset, quod liber non additus sit, ut in Dorotheo, Theodorum non scripsisse plures libros Metamo phosium, sed librum singularem, adeoque auctorra esse diuersos; sed argutari inquam; narrat igitur ex Theodoro Plutarchus sabulam de Urrha eodem modo, quo est apud Ovidium, expositam, et vel hoc indicio, quoniam sabulae narratio sic paulo est prolixior nec breuiter iucunde satis absolui potuit, affirmauerim etiam de hoc Theodoro, quod de Do-rotheo apertius constat, eum fuisse ex scriptorum genere, qui metamorphoses, ut ita dicam, hi oriacas enarrarent, neque adeo, ut nonnulli, sui ingenii figmenta in plantarum originibus exposuisse. quamquam Myrrha in arborem mutata eo nos ducere videbatur. Plutarchum exscripsit Stobaeus p. 4o3. iisdem verbis eandem fabulam ex Theodoro exhibenS.

Huius viri splendidam vitam, celebritatem et gratiam apud Athenienses et Romanos qui amplius

85쪽

cognoscere cupiunt adeant Philostratum de vitis Sophiit. it. p. 562. Ipsa Suidae verba posuisse suia

eo inunere non functus est. delato scilicet grauiter aegrotanti, quo morbo super ipsς Commodi litteris expirauit.) ἔγραψε μελέτας κέ M ET A MOPΦΩΣ ΕΙ Σ ἐν βιβλίοις ilπτα, περὶ Haων λογου ἐν βιβλδεις

L. ita ερα. Scri p sit igitur metamorphoyes, quae tamen, qt.: H cum μελέταις quodammodo coniungun-tm . t aliis scriptis νbetoricis, videnturJIo rhetorico et 'horatae fuisse, quales δ ι ι.ε ηγή σ a ις Sophi istarum noulinuS.

ponica in ed. rec. p. LX u. Patria ille Larandensis. ἐκ Λυγάας sec. Suidam quum Stephano Λαρανδα sit πόλις Αυκαονιας. Sed Lycaoniam in Lycia ponere Ptolemaeum Meursus notauit ad Hesych. Miles. Fla=uit Nestor secundum Suidam sub Severo imperatore. et Metamorphoses scripsit eiusdem testimonio et Menandri Rhetori S cap. περὶ λαλιας . γέγραπτα δὲ κ Nόςορι ποιητν καὶ σοφιον ita Meurs ad Hes. Nil recte, in Aldina σοψλ- αις ριεταμόρφλωσις φυτῶνα ορνέων. Ingenium viri ex eo noscas, quod scripsit λαδα λειπογραμαατον. Satis tamen bene in Me

tam Orphosibus se expediit, si ex illis depromtae sunt narrationes huius generis in libro M. Geopomqua

86쪽

qua in sententia suit Hamyus, adstipulante Moneta dero U. C. Ruric. in Anthol. p. 12. cf. not. N e' sit V. C. ad XlI. I 6. ,, tu quo horto Nestoris ἀλεῖικί. forte natae sent fabulae, cerae quaedam earum, de quibus ad XI. 2. bene ibi: quae in saltem; erere non omves, nam si Nestor versibus scripsit, eius non putandae sunt illae, quae quasi calamistris inustae et variatae antithesibus oratoriis, ita ut nunc leguntur, apud Sora stam aliquem reperiebantur. incertae aetati, icriptorem metamorphosium. et alias ignotum, citauit Antoninus Liberalis C. 13.

Didymaythum

μεταμορφωσεων γ. in fabula de Bato.

Antoninus Liberalis. Guis fuerit, quando vixerit, incertum; scribendi

ratio quum satis bona sit, scripta vero citentur iam pridem deperdita, auctorem amiquum credere licet, sorte non multo iuniorem Aebutio Liberali, cui libros de beneficiis Seneca inscripsit, quemque laudat epist. XCI; Murco Antonio Liberiair Rhetore, P laemonis aemulo, de quo in libri de claris Rhett. palle deperdita egerat Suetonius; in Chronico Hieronymi Euseb. Iub Claudio Imperat. ponitur. Non tamen eundem este μι amo petiosum scriptorem et Rheso=em illum latinum Iosephus Scaliger credidit p. i92. ad Euseb. cui Antonius dicitur , nec non Vossius de Hist. gr lil. I 6. 6. quem mouit, nominum Antonia et ' Antonini diuersitas et quod graece alter scripserit, stra cosque citauerit auctores, alter Rhetor latinus fuisse perhibeatur. Pro eodem habuerunt i s. Caseub. ad Sueton. Rhet. sed sine a

ditis caussis; Abrah. etiam Berkelius, qui monstr

87쪽

uit tantum, non esse mirum, si romanus homo grasee scripserit. Haec sere Fabricius B. G. ll. p. 678. qui et fontes libri recenset. Sunt enim collectae metamorphoses 4 . pleraeque cum nominibuS auctorum, qui eas tractauerint, praescriptis. Ita lau

3 I. v. I, et, dubito). r. 8, 9, IO, I 2, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 32. Pamphitus α. c. 23. Pher odes 33. Simmias Rhodius Απόλλωνι, 2 o. Carene auctoνum nominibus fabulae 5, 6, I 4, 35, 34, 36, 3T, AO, 4 I. Antoninum vero Liberalem ita narratiunculas ex poetis recensuisse, ut pressius ipsum modum atque ordinem rerum tractatarum sequeretur, crebra sorte poetici sermonis usigia satis docent; nec tamen, ubi pIurimorum nomina praescripta sunt, ea religiositas apparet, qua in argumcnto simili Parthenius dissensum auctorum diligenter notauit, unde in ceteris eos consentire intelligas. Notabile in Antonino Liberali, quod C. 23. quum nominasset alios, ultimo loco Apollonium Rhodium ἐν ἐπιγραμαασι, addidit: ωο φησι Παμφιλος ἐν α. Certe igitur non ante oculos erant Apollonii Epigrammata, sorte iam desiderabantur aut rariora erant. Ordo sabularum nullus est, casu sorte et codicum fato turbatus, vestigia quaedam in numeris supra expositis animaduertes; etiam

88쪽

etiam, quod auctorum nominibus careant sabulae nonnullae, temporum sorte iniuriae tribuendum. Neque adeo integrum nos habere libellum facile crediderim. Caremus igitur plurimis momentis.

quae de ransilio in colligendis hisce metamorphosibus explorati aliquid dare potuerint; sed frequentes Olim fuerunt eiusmodi Συναγωγαἶ, in m thico maxime et phaseo genere. Certe non est Sophisti e opus ad ostentationem artis et eloquentiae, quale

Adriani sorte fuit, vix etiam ad similem usum factos quasi commentarios dicas, cui repugnare videtur fragmentorum ex Boeo natura.

Metamorphosium quoque titulo Lucius quidam, Patrensis, opus inscripsit, unde Lucianus Asinum suum adornasse videbatur Photio cod. CXXIX. quamquam subdubitanti prius, utrum Luciani διηγησιν amplificauerit Lucius. v. Fabric. B G. V. p. 829. Sed quo loco illae metamorphoses habendae sint, docebit imitator Apuleius, scilicet a nostra disputatione alieno. De Lactaqtio, quem putant Ouidianum opus soluta oratione i mitatu in esse. Cuius libri non nisi breuiarium supersit, Munkerus disputat in praef. ad Mythogr. Lat. Maximi Plan

dis metamorphoses ex ipsis o uidianis graeca prosa expressae in Bibliothecis in editae latent. III. Comparatio aliqua graecor inter Metamoris

phosium scriptores et Ouidium.

Iam ad ovisium ut redeat disputatio, eum in consilio uniues operis ante oculos et in animo habuisse raecos scriptores, aut eorum in hoc generelobores ignorasse, necesse est. Verum id agendum, ut videamus, num accuratius quaedam in hoc asserto, adhibita qualicunque comparatione, constitui

89쪽

9atui oueat. Si quis autem consenses est seu qua diaueoitas in ipso lusus poetici consilio, tum in rebus

tractandis tum in ordine et modo eas eb ponendi conspiciatur necesse est; quid autem bene et seliciter ex coditatum sit. Quid minus, intelliges, si iudicium

ad oblectandi studium reseras, quo unice Omnes ductos esse non est Obscurum. l. itaque rerum erfabulartim δε Iectum bisuisse omnes omni in genere meta inorphosum non dubitamus, deletium etiam in variis eas ornandi modis, qtiem argumenta toties retractata et variata non admittere solum sed postulare videbantur, qua tamen in re selix Ouidii studium non nisi per transennam Ostendere lice bit, comparatione cum sabulis, quales sunt apud Antoninum Liberalem Nicandri pleraeque, otii dio etiam modo breuius modo susius tractatae. in quibus si dii crepantiam non exiguam deprehendeS,

quid Nicandri non fit in Ouidio manifestum erit, sed non item, quid nec Parthenio aliisque, sed Ovidii ingenio debeatur. - Sed quod an rerit m delectu maxime ad Otiirii consilium spectat, dubites

autem, an in quoquam ante fuerit, ille, quum aliorum conamina totumque mythologiae Campum perlustrando intelligeret, quae vis esset verbi, si metamorphoses dicas, ex toto Lenere, cui /IIud nomen tribuas, opus concinnandum sibi propoluit, adeoque ex Theogoniis et philosophorum placitis, ob Ieru tionibus naturalibus et mirabilium rerum enarratOribus ceterisque sabularum et historiarum generibus quae huc lpectarent praecipua capita uno complexu oculis subiecit. In hoc igitur qui ei praei uerit nemo memoratus est. Il. Porro in narrandi genere et

o=dine si omnes vidisse existimandi sunt, certe, si quis alius, perspectum habuit Ouidius, non tamin

90쪽

in Osis in tamorsthosibus esse illud, quod praecipuam

gratiam Operi conciliaret, quam potius in this aeshegyis, Quae communi illo vinculo iungerentur, has adeo summa arte exponi et amplificari debcre. Iri Quem autem alium illa cadent, quae ab omnibus

Ovidii propria aestimantur , quod separatis narratiunculis et diuulsis quasi membris constare opus

noluit. sed cominuasa Ierie et te orum ordine δεν--ro omnes fere variavdi orationem modor historici et intima ici teneris in vium suum conuertiti Sane

quid tandem Graecorum in hoc genere principes Nicaud ν et Parthonius secuti sint, non satis constat; probabile est 'gulas fabulas si utis carminibus eX- positas fuisse, non tam quod ordinis seruati vestigia desiderentur, quam quod in Nicandro, si ex Antonino Liberali iudicium satis tutum est, rcligiositatem quandam, qua enixius allaborasse videtur, ut metamorphosium quali rationem redderet, a continuati operis indole, quale ouidianum est, alienam putaueri in; nempe adiuncta .sunt plerumque. in quibus originem figmentorum sati S aperte,

nec sine delectatione, deprehendas; prooemia quoque, nisi Antoninus de suo quaedam addidit, sunt fere prolixiora. Quod autem Ouidio primum una quasi tela pertexero suas fabellas placuit, fuisse credimus in re epto Graecis metamorphoses narrandi more, quod ira in melius mutandum videretur; saltem ea ratione, quum ipse secutus est, aptiorem et iucundiorem cogitare vix licct. qua ipsis illorum miraculorum temporibus interesse et per hanc ipsam rerum naturam, in qua omnia ista fiunt,

rapi nobis videmur; quid Τ quod lubentius personis inductis orpheo, Pythagorae aliisque animum aduertimus, quam poetae, in quo uno non erat

tanta