장음표시 사용
71쪽
exscripsimus, quodammodo, sateor, conumiunt, sed non ita, ut Boetuu ante oculas suisse Aristoteli amrmes, nequr ex Boei sententia didiit Ar illoteles ἐρω
tur ex statre, qui tardus fuerat in liberando mortis discrimine filio, δῆλος in eadem fabula fit ἐρωδιος, sed ille . qui λε υκος dicebatur, et sorte variandi et
nouitatis studio Bocus a uulgari Otho recessit; οκ- νον ex seruo pigro mutatum etiam Aelianus narrat,
idemque addit, in Aegypto hanc Ardeam cicurari et adsue ci ut, si Uura quis increpet, moleste ferat, tamquam pigritia et indigna origo exprobretur, quod cur adscititium c einen faschen ausata nominet Cl. Schneiderus, nisi respectu Aristotelis, ne DCio, nam rem ipsam in psittacis aliisque auibus Cernere licet, quae adsuefiunt ut certis sonis auditis indignentur. Cum Boeo igitur de primo loco contendat, si recte Pindaro illa aequalis seu paulo prior aetate intelligitur, Corinnas
Hoc enim nomen citat Ant. Lib ad Cap. IO. et Capite as legimus: Κόριννα ἐτεροίων α, nisi sorte est
vitium pro ετεροιουμένων, Ialtem Corinnae Metamo
phoses citari intelligis, quae tamen num tribuendae sint nobili huius nominis seminae Thebanae aut Tanagraeae, quae Carminibus tyricis Pindaro etiam vino inclaruit, an vel Thespiae s. Corinthiacae vel Thebanae item, sed iuniori, quum has nominet Suidas, nulli metamorphoses adscribens, in medio relinquendum. Licet tamen credere, quum nihil saltem repugnet, suisse opus insignioris ex his tribus. feminis, cuius in fabulis et mythis colligendis et carminibus suis intexendis artificium et studium
72쪽
- 75. summum fuisse constat, a quo ingenio metamorph sium genus non abhorret. Ex Antonino Liberali nouimus saltem, Minγadum et Orionis filiarum fabulas ab ipsa celebratas esse, quae Thebanam aut
EX Cuius μετααορφωσεων α narratur a Plutarcho
in Parallelis minoribus p 3o6. sabula, iisdemque fere verbis apud Stobaeum et Apostolium in Αἰνοέου --δημα, qui Plutarchum exscripserunt. Scilicet, ut ipsam fabulam breuiter complectamur: in Phrygiae quadam urbe κατα Κελαινον Plui. - νας Stob.) te Tam, Midae temporibus, labem secisse aqua simul
erumpente, ut multa aedificia cum ipsis incolis absorpta reliquis eandem ruinam portenderent. ΕΚ oraculo rebus pretiosissimis in voraginem coniectis nec auro eam potuisse expleri, donec regius latius Aegistheus mentem Dei assecutus eo semetipse prae cipitem daret; sic terram conssse. Midam eo loco struxisse aram Ioui Idaeo, eamque, naanu tactam lauream fecisse, hanc aram eo tempore quotannis, quo clades illa extiterit, lapideam fieri ,. sestis vero diebus liberatae discrimine civitatis redeuntibus, auro denuo nitescere. Metamorphosis potuit ex revera narrari, quum ara illa luctus aut gaudii testandi caussa vel ornaretur auro vel nudaretur; hinc Midas adscituS, propter aurum. Callisthenem vero nouimus Obnthium, Ari- stotelis consobrinum et auditorem, historicis quondam scriptis, maxime de rebus gestis. Aluxandri, et violentae mortis fato celebrem. Hunc etiam Anatomica scripsisse, item de herbis, notat Fabricius XIII. Ip7. sorte nec Metamorphosium genus se indig
73쪽
dignum putauit. sed quum Callisthenem alium .is-
baritam laudat Plut. de flum. 'Αραρ oui γα πικα Con. scripserit, adeoque de singuliS operibus, quae Callisthenis nomine citantur. merito nihil amrmant V U. DD: nec de metamorphosium auctore certo quidquam statuere licebit. Probabilitatis autem qualiacunque argumenta, quibus sorte accedet ali quando quod iudicium regat, haec sunt. Callisthenis metamorphoses citantur Plutarcho in Paralleis
lis minoribus; in eodem libello Callisthenis quasi
eiusdem et auctoris notissimi occurrunt p. 3O7.Nακεδονικα, p. 3I3. Θρακικά. Iam si haec Olynthii videbuntur, ut videntur sane, Plutarchi saltem opinione idem sorte Metamorphosium auctor fuit. Callisthenis porro laudantur κυνηγετικα, περι-ους, παρατερήσεις prognostica eiusdem sorte putandae sunt ex eo nato genere metamorphoses. Cynegeticis utitur Plut. de flum. Γάγγης, narrans ex iiS rationem capiendi tigres ad Gangem usitatam. Ex λατ. τ' Callisth. Sybaritae ibid. in κραρ refertur origo fabulosa nominis Arar in fluvio Galliae, nec non piscis in eo magni mirabilis natura et metamorphosis, quum ex albo niger fiat decrescente luna. Callisthenis Dbaritae aetas ignota est. Antigonus scuius citantur AHοιωσεις ab Antonino Liberalic. 23. in sabula de Batto. Varios Antigonos vide Commemoratos Meursio opp. vol. 7. ad calcem Antigoni Carystii de mirabit. Antigonum nempe Alexandrinum, Grammaticum; Antigonum Cumanum, qui de re rustica scripserit. Varroni et Columellae laudatum; Mathematicum denique Antigonum Aegyptium. Sed diuerso ab his, Carastis, Meur-
74쪽
iure optimo F vindicat opusculum de rerum mira culis; eidem vero si 'Aλλοιώσεις tribuimus auctori, quemadmodum et Fabricio probabile visum, ex coniectura id facimus, quum saltem eius scriptis περὶ
tem vero Antigoni Carystii Meursius accuratius deis fit ire non potuit; sub Ptolemaeo Philadelpho vixisse eum ostenderunt Voss. Hist. gr. L. I. C. II. Dodwell. de aetate peripli Hannonis g. II. Nicander. Temporibus Attali II. Pergamenorum regis ab Ol. Iso ad Ol. Ibo Scripsit ἐτεροι καένων libros V lacundum Suidam; primum allegat Stephanus Byz-
in ασπαλαθεια, quartum Antoninus Liberalis, Athenaeus, Vll. p. 3o5. Respiciunt hoc opus cscilicet quum Nicandri nomen laudant, libro non addito Ant Lib c. 3 s. et TZetZes ad Lycophr. 183. Laudat etiam Athenaeus p. 82. Fabricius B. G. VoI II. 26. l. lli. p. 618. Quodsi medicis suam operam in scriptis, quae supersunt, parum probauit, ha- et tamen laudem poeticae facultatis, qua eum Cicero, de orat. I. I 6, p/aeclare de rebus νusicis
scripsisse affirmat, quamque sec. Quintilianum, X. T. p. 9 5. secuti sunt Macer b atque Pirgilius.
Si de metamormosium opere eX reliquiis apud Ant. Lib. iudicandum est. aygumenta fabularum satis apta et iucunda elegit, ornamentix autem rerum poeticis,
M Settieet Steph. Byz. in v. γυαρος locum Antigoni Carystii Iaudat, eadem vero verba in παραδοξουν συναγωγν imunmt o Maeet veronensis scripsit de volueribus et herbis. v. Nov. 2 . ca
75쪽
quatenus eorum in excerptis et soluta oratione vestigia translucent, nec crebris usus est, neque Ἱ-timis, si cum Ouidio compares, qui omnes fere fabulas a b. Ant. Lib. Nicandro adscriptas nisi uberius tractauit, attigit tamen, qua de re ipsa in comparationem libello subiungendam consulas. Extant
praeterea eX ἐτεροιουμένοις tria fragmenta, quae docent saltem metrum heroicum suisse. Steph. Baz. 'Aσπαλάθεια. πόDς Ταφίων. Νίκανδρος ετεροι μένων πραότνAσπαλαθεια βο ροτος.
nota Holstenti: existimaui legendum Amri 3ο,1νόμος. i. e. boues poscens. Athenaeus VII. p. 3o5.
sunt nomina piscium sec. Arist. et Aelianum colores subinde mutantium, quorum adeo vel idcirco in metamorphosibus obiter mentio fieri potuiti sorte eam ipsain ob caussam πολυωνυμος suit, sub variis nominibus veniit; cetera dabit Athenaeus i. c. Idem li I. p. 83 : μῆλα γίνεται ἐν Σιδοῦντι,
Casaubonus : videtur poeta de amante hoc cecinisse , qui familiari veterum more nomen eius, quam peribat conici mali inscu*ferit: τυπους enim Cadmi quid alia ud, quam litterarum characteres interpretemur 7 Et
in uniuersum recte quidem ille. Nωμήσατο de ipsa litterarum per malum collocatione et distributione, ut ita loquar. Sed licebit accuratius de fragmenti sensu disserere ex Antonino Liberali: apud quem statim in prima narratiuncula, eX Nicandri Erip. v. depromta, u*mochares quidam Atheniensis o
76쪽
DIIae ex Cea insula oriundae, quam in sesto Apollinis Caytbeae choreas ducentem viderat, amore capitur. Qui quidem ut puellam quasi oraculi aucto
sabula est apud Ovidium in Heroidibus. Dices autem manifestum esse agi in fragmento de Hermo chara et malo illo ad fraudem Cleoliae struendam praeparato. Sed si cogitas haec fieri debuisse incia insula, non intelligitur, quomodo mala petere potuerit Hermochares ε κ Σιδόεντος, qui locus est in agro Corinthio, aut ex hortis ad Pusum, fluuium in Phocide. - uapropter melius haec quadrant in Acontium, qui Odinen decepit Delphis, si otii-dium audis; quamquam vel sic τὸ ἐκ Σιδοεντος magis docte positum est, propter malorum Siduntiorum praestantiam, quam probabiliter, quum locus facile adiri non potuit, sed ferenda tamen doctrinae
ostentatio propter correctionem χμ Γuεχου απο κηπων. Miramur autem, quod eandem rem, quae omitti non debebat in fabula de Hermochare, iterum ac CuratiuS enarrare poeta voluit in altera illa et simillima de Acontio, quam verbo tetigisse, nisi quod verecundius iudicandum est de loco haud integro, praestabat. Parthenius. Fusathius ad Dionys Perieg. q2o. ως Παρθέ
νιος ο τας μεταμορφωσεις γραψαι λεγομενος. Suidas Me
tamorphoses in Νέ uρ tribuit Parthenio Nicaeno, sed
77쪽
8o . ipse sibi haud constans in Παρθένιοe alii cuidam huius nominis Chio. Nidendum igitur ante omnia de hoe dissensu. Ad vocem Nέτωρ haec leguntur: ἔγρα-
και αλλα. Hic lacus autem non suspectus est, nisi quod salii poterat scriptor, qui ex memoria sorte Parthenium Nicaeensen adiungeret. Adeoque sto. eiον videri debebat ille locus, qui de Partheniis agit, ubi sic Suidas: Παρθένιος Ηρακλείδου κο- 'Ευδωρας. Ἐρ-
Mei αλλα πολλα. Iam quod inter scripta huius Parthemii Nicaeni non recensentur Metamorphoses, si suerant eiusdem, minime molestum est. Vides quam Ierverso epitomatoris delectu ea nominentur, qui-uS clarus quondam poeta vix suam laudem debere potuit. Neque erroribus carere Viri Docti monent, quod is a Cinna in bello Mithridatico captus centum sere post eum annos ad Tiberii tempora su
perstes fuisse perhibetur qua de re v. Vost. de hist.
II. c. I. et poeti gr. Gale dissi de Apollod. et Fabric. B. G.); quamquam non est, cur statuas cum Galeduos Parthenios esse confusos, quod ἐλεγεῖα ε'ις' ςροὀίτην in Schol. ad Epigr. Gr. L. III. C. 4 . tri-huantur Chio, hunc autem Tiberii sorte aetate vixisse. Sed de Chio subiungit Suidas: Παρθένιος X ς ἐποποιος, λος Θέτορος, ἐς ἐπεκαλεῖτο Xαος filius, puto, Parthenius, ob scribendi genus obscurum, ut uidetur 'O; iρου δὲ ἐν ἀπόγονος. ἐποιησε ιις Θέςορα τὸν πῆ πατέρα. Iam vero additur, quod in nostrare
78쪽
re molestiam facit: ουτος ἔγραψs περὶ μετααορφωσεως, indocte pro μετααορφώσεις. Sed notandum efL haee Ipsa verba Kusterum demum eΣ M se. Parisiens, eodem tomen antiquissimo, reuocasse, quum in reliquis codd. et edd. desiderarentur. Adeoque vel illud dubium est, an non ex glossemate e iniquo loco. in textum irrepserint, quod aliquis ex voce ubi Parthenii Nicaeni metamorphoses laudantur, hanc notam ad Parthenium, sed Menenum, adscripserat Quapropter, quum anceps horum locorum au itis ad certum iudicium vix perducat, si alia iam Lbsidia circumspicimus, alios quidem Parthe nios excitat Gale l. l. Gν ammaticum quendam Dion usi Alexandrini discipulum sub Nerone tex Athenaeo et Eustath. id Ia. ll. it. 567. Od. Ed. Frob. , et Phocensem. Nicaeno longe seriorem ex Steph.
BYZ in Γιτθοι et Δεκεντιοι . Sed hoc fialtem Surdae tribuendum est, ut in Meneno et Gio rihi otio su
si at, quum de auctore metamorphosium quaeri-
Est autem , quod moueat me, ut maiori str habilitate ad Meaevum hoc' opus pertinere eXistimem, qua ipsa re, licet ster j e non satis firma ad fidem, quoniam accedit alter Midae loeui. illud emci putamus, ut iam in dubio alterius testimonio Parthenio
Chio praesidium nullum sit. Eustathius nimirum ad Dionys veri e g. 42 o. ex Parthenii Metamorpho-sibus fabulam de Scylla refert, quae a Minoe ex naui suspensa, et quidem gubernaculo alligata, in
Cirin auem mutata sit. Prorsus eodem modo res
narratur in Ciri, carmine latino, quod Virgilio tribui solet, ubi igitur notat illustris Heyne, probabile videri, poe/ne ante oculos fuisse tuum Parrbe nium , cuius legendi et latine conuemnaei sudium im
79쪽
ter poetas latinos magnum fuerit; hoe vero de Parthenio Nicaeno valere, mox intelligetur. Accedit quoque, quod sic demum Ovidii consilium in motamorphosibus conscribendis apertius eluceat, si ante eum graecus poeta romanis probatissimus huius generis amorem et imitandi studium excitasset. uae quidem praemisimus, ut non sine caussa accuratior de hoc Parthenio disputatio instituenda videretur. Eius igitur aetas a Suida satis definitur, qui bello Mithridatico captum Romae libertati restitutum narrat. Sed antequam attingamus ea, quae ad ingenium viri declarandum faciunt, videndum de Uirorum Doctorum sententia, qui Erotica, quae sub Parthenii Nicaeni nomine seruntur, celabrioνis iIIius poetae reliquiaS putarunt. Hoc vero opusculum a poeta quodam, quamuiS soluta oratione, compositum esse, non dubium est, quum ipse auctor versus quosdam suos in texat, quo sorte addes, quod
in prooemio υπομνηματων τροπον se illas narratiunculas congessisse scribit, quas simili usui amico sore
sperat, quem monuerat ante, ut, si qua apta viderentur, carminibus ea suis, et latinis, amplius exornaret. Plutarctum quoque tessem, citant, qui in Parall. min. narrans fabellam de Cyanippo quodam et Leucone, quae item Eroticorum C. IO. eX- ponitur, subiungit: ωι Παρθένιος ἡ ποιητής. Sed num ante oculos habuerit illos comm viaνios, vix assirmes, salte in nulla inde verba depromta sunt.
et quodammodo etiam narratio variata. Nam apud Plutarchum Leucone occultat se εν - συνδένδρω.των δὲ, κλαδων σει σθέντων ὀι κυνες ρίον έἶναι δόξαντες eam dilaniant. Apud Parthenium illa ιις τὴν υ νκαταδυνει, ' δὲ τῆ Κυανίππου κυνες inωκον μὲν ἔλαφον , ἴσαι δὲ ου πανυ κτιλοι στε δῆ ἐκ πολλῆ iγριωμνα ως ωσ-
80쪽
φρη ταντο τῆς κορης ἐπι ἀχ σαν ἀυτν. Leuis diuersitas igitur extitit, aut quod ex memoria citaret Plutarchus, aut alium quendam Partheninm innueret, aut eiusdem Parthenii non commentarios illos, sed eandem fabulam ab eodem in carmen redactam. Guoaes aurem poeta fuit Eroticorum auctor, ut ne dubites eundem suisse Parthenium inter Romanos celeberrimum, em ciet eius amicitia cum Gallo, elegiarum auctore inter latinos probatissimo, cuius deperditis scriptis haud aequo animo caremus, huic enim inscripta esse, atque huius uiui concinnata Erotica, prooemium docet. illa ipsa vero Galli familiaritas ad eommendam dum Parthenium non est nullius momenti; accedit
tamen doctrinae eius admiratio, quam maximam declarat Suetonius suisse in Tibeνio Caesare, qui Euphorionis , Rhiani et Parthenii δεν ta et imagines in
bibliotheca publica inteν veteres et praecipuos auctores collocaverit, adeo his poetis delectatus, ut eos graecis carmrnibus imitari conare ur. Metilius antea in gra
cis Parthenium doctorem habuerat, et quaedam illius suis versbus e re .Macrob I7. Gellius ψ. q. v. C. Moretum, si recte in aliquo codice notatum est. Maximam laudem elegiis debuisse Parthenium
innuit sorte Suidas, qui ἐλεγοποιοῖ, vocat, neque Ero ticae narrationes abhorrent. Eodem genere clarus msuit, cum quo coniungitur, Euphorion. Propius ad eius ingenium declarandum ducit locus apud Lucianum de scrib. his . qui quum monuisset, in describendis regionibus, locis . montibus historicum
non debere praeter necessitatem multum esse, vel poetis antiquis v c. Homero, eam sobrietatem curae suisse monstrat, qui Tantalum, Ixionem, Tityum, alios, verbo tantum perstrinxerit, 'ει δὲ Παρ- F a θένι-