장음표시 사용
141쪽
nia verbati in D rtipsu ex saluo conductu,quem Basilien se Concilium Bohemis dederat.si quis De Lvero scire vesit,cum quibus clausulis derog torijs salvus conductus Graecis datus sit,consulit eiusdem Synodi Sessionem XxHII. Etiam antea Gregorius Magnus duos Episco , , pqs Petrum & Prudentium, ad se ex Histria e uocauit,cum intelligeret eos paratos esse venire,si promittere quod nullam molestiam sustinerent.Itaque eOSVocauit,eo quod plus persona praesens,quam epistola,satisfacit. Et promisit eos sine laesione vel molestia domum redituros,etia si in sua dissension hac schismate, pe
Video etia allegari posse ex Coelilaeo, quod
Rex Romanorum,cum Hussus ex fuga reduceretur, libenter eum propter fatuit conductum
liberasset, niti a doctis viris accepisset responsum, nullo iure deberi saluum conductum haeretico in sua ha resi pertinaci. Haec quidem Coch latus scribit,seipotius apud eum viricus Reicliental.Rectaque fuit illorum responsio: quod enim fides haereticis in haeresi pertinacibus a Concilio Basiliensi, & pqstea a Tridentino data, seruanda fuit,hoc non debebatur illis iure, sed ex Ecclesiae iudicio, cum derogatione iuris communis pro illis vicibus.
rgumentum expersidia tareticos .m Vmptum examiuatur.
Nunc vero obiiciuatur quoque communeris , statem
142쪽
iis DE FIDE HAERETICIS. . sententiae, quarum Vna est, Fidemfrangenti, si deffragatur eidem: altera vero, in mali promis si resicin dem. Quod ad priorem sententi iam attinet urgetur harc ticos esse sine fide esse perfidos, nullam ergo eis securi tatem n fidem ipublicam,deberi sed ex eo recte sequitur, nulla vi quam sordera,& pacta,cuna eis ineunda es se, nisi lumina cum prudentia, quando eu dens necessias ea flagitat. Qua mu is autem illi Deo fidc frangant,ideo no licet nobis cum eis pacta in ita violare: qui enim alteri infidelis est tibi fi delis manere potest. Lt regula iuris intelligeda est de conexis pactis qme ab utriusq; partis Obseruatione dependet,&mu tuam fide requirit t.
Dc ijs dicitur. Fri Istrobi dem quis posulat ab eo seruari, cui sidem a se prastitam struare remst.
Tam eis igitur Deo infideles, difficulter nou rint pacta sua, potissimum quq religionem con uccrnunt, hominibus seruare, quando tamen cu ceis petista legitime in eun uir, sincere ea seruan- pda sunt. Et tamen aliquando deprehendimus bperfidos homines interdum meli .is seruare fi- si dem,quam ij,qui eam maxime deberent serua-d y3 re Docuit quoque nos suo exemplo Simon Ma achabaeus, qui suspectam habebat Tryphonis fidem, quod ex pecessitate oporteat aliquando I epaciscentem se periculo exponere.
D putatur nunt quicquid haereticis l
T Llud vero Isidori,quod in Theologicis &
143쪽
sERVANDA, LIB. III. Πν nonicis scholis usi latum est, In malis promissis,
rescinde fidem: intelligitur de illis promissis,
quae in se inuoli ta n habent malitiam, vel ut plenius&clarius dicam, vi obligandi carent omnia promissa, quae aut in se, aut in sua causa, peccati tu pitudinem habent: ea quoque quae etsi ab initio mala non sint, postea tamen mala fiunt. Illa enim quando malitia inest semper autem loquar de illa malitia, quae peccatum est)pro non iuratis habet idcbent, quia deest iuramenti materia. Hoc est quod Gregorius nonus
dicit, iuxta legitimas sanctoes, pactum turpe vel
rei turpis,aut in sibilis ile iure pel de facto, litigam
obligatio 1n inducit. Velle vero rescindere fidem, quando illud quod redie promissum est, aliquid mali vel co- sequitur, vel consequi videtur,quid hoc est aliud quam omnem vim publicae fidei enervare Cum enim foedera fere fiant inter regna, Respublicas, Principes, & potestates, quam facile foedere initio aliquid mali consequitur Vnde si fides rescindi posset, non video quomodo nodico ornnis, sed unius, controuersa ciuilis, fi- nis possit esse iuramentum, vel fides publica. Dicet fortassis aliquis, semper in se malum
esse, quandocunque aliquid haereticis promi titur. Sunt enim illi subuersi, & subuersores. At his securitatem dare ut ad Concilium veniant &ut etiam si pertinaces sint,secure recedat, in se malum esse videtur. Quod enim subuersi sunt scribit Apostolus, volens cos post unam Tit 3-di alteram correptionem vitari, quia subuersi
144쪽
sunt.subuersores quoque sunt, quia habent naturam lupi & serpentis, quia ubicunque itin Volunt oues mactare,& venenum suum diffundere. Ergo videntur nec sub saluo conductu, sum spes correctionis non sit, ad Concilium vocari posse.
Haec & alia nonnulla ob ijci possunt, Mquor dam animos angere, ut putent nec securitates, nec foedera, etiam si promittantur, se tiari posse. Itaque ut utrinque auferatur diffidentia, nihil tutius est, quam ut in rebus t/nti momenti,& quae periculose tractantur, ipsius etiam vixi mi Pontificis auctoritas interueniat,ut quod semel bene tractatum est, postea absque scrupulo & remorsu retineatur, quamdiu aduersarius aperte pacta non transgredi- ν
Fateor quidem malum esse quod haeretici, i r qui sunt subuersi& subuersorςs, Concilio in- qtersint, aut quod cum eis foedera & pacta in lirantur.sed haec malitia est ex parte illorum. In firpraesenti autem negotio loquimur de malitia . quae sit ex parte promittentium illis aut fidem publicam,aut foedus aliquod. Quod aliquando ipsi etiam Ecclesiae Proceres licite ex necessitate, & utilitate magna, fieri agnoscun i, non xam propter eos qui subuersi Iunt quam- quam hic etiam Ecclesia conix spem in spem nitatur quam propter alto'
145쪽
Discutiuntur quidam scrupuli Orti ex saluo conductu concili, Trident. tiui, Basiliensis.
Lioqui si nostras priuatas cogitationes velimus publico iudicio, aut superbe, aut imprudente anteponere, in ipsis e iam sei tritatibus quas plenissime nuper Concilium Trident in uni;&anteriori saeculo Ba Glienses Patres dederunt, inuenientur quaedam, quae nonnulli male intelligentes, tureia & mala esse dicent. Quale illud est, quod dent eis securitatent ut cant &redeant saluis rebus eo rum,&honOre.Sed hic tantum significatur quod non pol
runt pri uari suis offici js& dignitatibus. Alioqui sese coram Ddio & bonis hominibus per hae
reses multum exhonorauerunt,&infamatio. runt,
Deinde,quod Concilium Tridentinum det omnibus Conseisionis Augustanae securitatem veniendi Tridentum,videtur imprudentiae esse, quia potuissent praeualere bunis. sed contra talia pericula fui sigi protectio, nec intendebant Patres ut omnes venirent, sed, sicut in t albus Consessibus fieri solet, ut capita, & n mina omnium deputati aliquot interessent. Est tertium,quod non volit euocatos sub aD securatione, praetextu freligionis, aut delictorum circa eani commissoru m, aut committen: H dorum,
146쪽
31. DE FIDE HAERETICI Sporum,puniri. Sed agitur de delictis in disputando, citra tamen exorbitantiam: quia alia delicta voluςrunt Patres per Augusta nar Confes- sonis homines puniri Jnter qu delicta locum isuum habet irrisio mysteriorum re ministrorum nostrae religionis. Noluerunt etiam Patres ieuocatos puniri ob ulsam religionem vel excommunicatione vel alia aliqua poena,qua salua assecurat ione eu ndi ac redeundi, videretur
alioqui puniri posse. Est quartum, quod Fontidonita contra Fabricium scribax,Pontificem per Legatos pet ijsse viGermani suo arbitrio fidem publicam qua vellent forma conficerent: se illi libenter esse subscripturum. Sed non intellexit Pontifex, quod possent quae malitiam inuoluerent, in ea adhpere. Est denique quintum, quod adijce e potu rint se velle Tridenti suae religionis exercitium habere,sicut Bohemi suum B si eae habus lrunt, quφd videriis esse expresse malum. Sine adubio in Basiliensi saluo coductu legitur: sc in Ioco, velix locis sostitiorum suorum, diuina oscia isne impedimento nostrorum agere permi;timus. Et
fuit illud expresse malum ex parte Bohem O-rum,sed ex necessitate permitti & tolerari potuit, illis yrgentibus. Neque enim Basilienses Patres lia 'c coditionem eis vltr. obtulerunt: sed ex necessitatς tolerarunt. Nam iam. antea in Egra conuenerant, qualem securitatem habere vellen t.Sed haec,& similia, priuata dubia, contra publicum iudicium urgere velle, non
147쪽
Respondetur ad obieAtionem umos tam ex dispensatione Pontiricis.
Vrrum putat aduersarij multi contra nos fortissimum esse telum,quod ex auctoritate re dispensatione Pontificis sumitur. Hoc est quod Montanus, contra Concilij Tridentini fidem scribens, obijcix: Neque Concilio, neque Pontifici, fidem adhibendam esse,
vel ob eam causam quod cum Pontifex, Reges& Imperatores a iuramen tis,pactis'conuentis absoluat,quid vetat quo minus ea in causa propria fruaturὸ Cui respondeo: Romani Pon rtificis auctoritatem nullam esse ad destructionem, sed ad aedificationem .Quia autem absque magna destruetione no posset dispςnsire, ut fides publica,a Concilio,aut Principe,violetur, ideo dispensationis eius auctoritas, & potestas,eo se non extendit. Neque ullum hactenu sextitit , aut unquam extabit, huius rei exemplum. Nam s Romanus Pontifex semel in fidei publicae transgressione dispensaret, quod hoc non foret Jegitima dispensatio, sed potius dissipatio, probatur: quia deinceps nemo posset securus csse habito a Rege, audi alterius vituli Principe, saluo conductu,aut solenni iuramento: eo quod semper periculum foret ne Regia potestas id via dispestationis extorqueat, quod semel concessum esse nouit.
148쪽
rix DE FIDE HAERETICI sa. .6. Et ubi tum erit illud Apostoli, Homines
per maiorem ut iurant: ct omnis controuersia eorummis, ad confrmationem est iuramentum ri r a de Huc etiam pertinet quod Dominicus de solare,qμ s to,salamanticensis Theologus, scribat, Ponti si ' λ cem non posse relaxare iuramentum,cum pr iudicio eius,cuius interest. Quando autem Pontifex subditos a iurameto fidelitatis absoluit,quod nunquam facit,nis grauissimis ex causis,&, ut nonnulli scholastice loquutur,in ordine ad finem spiritualium, tum etiam dominum suo dominio,aut priuat, aut priuatum esse declarat. Cuius pertractatio non est praesentis loci.
y li obiectio qua Zasius se dicit Eckium
iugulare,quod Augustinus aperte testetur Attilium iuramento non curato in ciuitate remanere potuisse si volui siet. Sed hoc apud Augustinum non legitur. Probat Zasus, quiari re r. D scribit, Necpost persuasonem assis inues redii ociμi ei, consul est: sed quia iurauerat, i ' te repleuit.
Verba haec,& sensum, agnosco. Sponte ad ho stes redi jt,quia non est a suis redire compulsus. Inter haec enim ponitur aduersaliua.Redijt tamen quia iurauerat,hoc ost, ut inferius loquis tur, propter iurisiurandi fidena.
Nec aliter intelligendui est qu*dex Cic'
149쪽
rone adfert, Regulum retinendi officii causicruciatum sub ijsse voluntarium. Quo enim in loco haec scribit, ibidem legitur. Feque en charitas patriae retinuit,nec Aorum. Nessi vero tum Lib. 3. U.
ignorabatse ad crudelissimum bose en O ad exqui=DWt unlicia roscisii: sed iusturandum conseruandum
putabat. Itaque tum,cum vigilando necabatur, erat
in meliori cares, quam fi domi sinex captiuus, periu-- rus,Con silaris reman sisset. Et rursus. En enim iusiu randum Urmatio religiosi. Quod autem a rmate, quasi Deo teste promiseris,id tene dum eIt. Iam enim: ad idistitiam es mem pertinet. Vrget quoque ex Augustino Zasius, Reguluproculdubio falli,s hoc propositum utile suae
vitae existimaret,cuius etam horredum exitum
. meruit. Quid haec Zasi ad rem 6ciunt Apud sitiat ea . . Augustinum legitur non sit vita, sed huic vi is. ra. Loquitur enim de temporali selicitate, quam distinginta futura post hanc vitam feli
c late.&eius exemplo defendit contra terr
nam ciuitatem Christianos. Ille enim deos sic coluit,vt propter iurisiura fidi fidem,ad suos acerrimos inimicos redire minime dubitaret. Hoc,inquit Augustinus, si huic vita utile existit Inabat,curus tam horrendum exitum meruit, procubdubi allιbatur. Suo quippe docuit exemplo VibiI d es ad istam temporalem felicitatem suis prodesse cui
roribus.Si autem cultus deorum post hanc vitam ve- Iur mercedem reddit felicitatem, cur calumniantur temporibus Christianis deo dicentes urbi accidisse illam calamitatem,quia deos suos colere destitit, cumrotu