장음표시 사용
171쪽
I 23 u. Io t. I p. 9OI ed. Vallarsii Verona, Augustinum ep. I 86 al. IO6 ad Paulin. n. 2 p. sos seq. t. Σopp. ed. Antue . ITO9, Leonem M. ep. I 2 ad Anastas. Thessalon. cap. II opp. tom. I col. 69 ed. Ren. I73 3.
Mitto cetera testimonia, quae collegit Mamachius dei ειν, to libero della Chiesa lib. 3. par. 2 c. 3 I p. Igor & Auctor libri, cui titulus quis est Petrust editi Ratisbonae m. I 79 I par. 3 coroll. 2 p. I92 seq.
f. XV. Atque in eo quidem judicio, quod Pom
tifex ex eathedra emittit, hoc est universalis Magustri suscepta persona, in definiendis fidei controverusiis errare non potest se . Nam erroris expertem esse oportet, quem Christus Ecclesiae praeposuit , ut Christianos Oinnes Cogat ad eamdem secum uniis talem, p sertim in fide, adeout qui ab ejus doctrina discedit, haereticus, & schismaticus habeatur. 1 Videndi Bella laus de Romano Pontifice lib.
e. 3 Er seq. t. I opp. p. 394 ed. Ven. I EI ; Melchior Canus de loe. theolog. lib. 6. Iacobus Hyacintli., Serrydisi.rt. I de Roman. Ponti c. falli fallere nescio cirer seq., Cardinalius Orsius De irreformabili Romani Ponti eis in definiendis fidei controversiis, judicio. Petrus
Ballerinius de vi ac ration. Primat. Roman. Pontis. c. I rp. 26o . seq. ed. Augusta Vindelic. 177o, Vetth. Richerii Sistem. sed . 2 9. 26 p. I 2I; Mamachius antiquis Christian. t. s par. I p. 93 π seq. Or in lib. contris Auctorem opuscul. quid est Papay t. I ep. I n. I 4 p. syer seq., Sc Cl. Viacentinus Lupolus Episcopus Τelesiensis Iur. Eccles. pralecy. tom. 2 e. 2 g. 39 in not. Quando autem Pontifex aliquid ex cathedra definire, aut potius tamquam privatuS DOCtor rem agere videatur, explicat Balterinius loc. cit. c. I s S. 6 p. 2 8s.
g. XVI. Iurisdictionis, ae potestatis, quam
Summum Pontificem in universam Ecclesiam habeo re diximus, multa sunt Capita. Nimirum ipse Ieges ecclesiasticas condit, quibus universa Ecclesia
172쪽
teneatur id , conditas, eum opus est, relaxat a), plenis animadvertit in eos, qui legibus non obtemperant 3 , judicat graviores Causas eCCle
siasticas 4b, habetque jus appellationum 5b.
Cum enim recta earum ratio sit, ut ab inseriore judice ad superiorem provocetur, ac denique ad eum, ultra quem progredi judicium non potest, facile intelligitur, in rebus ecclesiasticis appellandum demum esse Summum Pontificem, qui omnium est Princeps, & cujus judicium soli Deo subjicitur. Quod si in rebus civilibus semper postrema appellatio ad eum sertur, penes quem est Summa
earum rerum Potestas, cur non etiam in rebuῖ ecclesiasticis postrema haec appellatio dabitur ad summum Pontificem, qui tamquam princeps, αCaput Ecclesiae summam in his rebus potestatem habere debet Τ
i) Initio Romani Mnt sces uti demonstratum SupraeSt ira protegom. cap. 3. g. 3 s not. Σ, . 3 geneia οβ leges ut plurimum In concilio edere solebant, sed .XPς etiam mandata sua compreheudebant literis, quibus Omla Parere cogebantur. Plures sunt hujusmodi literae decreta-leS, atque eX iis, ut omnes norunt, pars magna canonici juris conficitur. Dionysius Exiguus has decretales primus collegit sumpto initio a Siricio, sed tamen certum e is ab antiquioribus quoque Pontificibus datas fuisse similes literaS, quae extant apud Coustantium Epist. Rom. Ponti sic.
Certe ipse Siriacus ep. I ad Himer. Tarraconen. cap. 2col. 62s apud Coustantium loc. eit. memorat missa μή provincias a veneranda memoria pradecessore meo Liborto
generalia decreta . Atque illa Siricii epistola ad Himerium, qua Sacerdotes, & Diaconi jussi sunt abstinere Se ab uxoribus, quas ante Sacros ordines duxerant, quot in Hispaniis, uti observat Blanctius della potesta e polixiodella Chiesa lib. x eap. 3 9. R. tom. 4 p. 41 8 π sturbas excitare debuisset, quod tollebatur vetus consuetu
do earum regionum, & civili reipublicae damni aliquid
173쪽
,nferri videbatur λ Et tamen omnes Ponti sic ae legi paruerunt , ac Siricii successor Innocentius I. eamdem legem observati in Galliis voluit datis litetis ad Victricium Rotomagensem , & Exsuperium Tolosanum apud Coustantiustiloe. cit. col. 74s seq. π col. 789 seq. Dubitari vero non potest, quin hae literae vim legis habuerint; uti ostendit sanctio, Seu poena constituta in eos, qui his legibus nonvbtemperarent . Qua eadem sanctione munitae sunt literae ceterorum Pontificum, uti patet ex Zosimo epist. 9 ad Hesych. Salonit., Coelestino ep. 3 n. 3 apud Coustantiunt Ioc. cit. col. 97O LT IOTA, Leone M. ep. 6 cap. s opp. t. I col. 6I6 ed. Baller ιnii Venet. I7s 3 aliisque compluribus , quos omittimus, ne longiores simus. Conser Zaccaruriam Anti-Febronio par. 2 lib. 2 eap. I π eap. Σ, &Confer librum Romae editum m. 379 I cui titulus Testimontanee deIle Chiese di Francia ei. t. r Atrue. Pastorale di M. Vescobo ae Amiens p. 2s 273i 33 43 49 67 89. 1 Ut relaxare quis possit legem, Supra Cana pote Statem habeat necesse est. Hanc autem in leges ab unuversa Ecclesia conditas non alius habere potest, quam qui Ecclesiae caput, princepsque est, Cuius in totam Ecclesiam fertur jurisdictio. Atque hanc quidem potestatem propriam Summi Pontificis agnovit ipsa Synodus Basileensis in ep. Synod. n. s apud Labbaeum concit. t. II col. AS ,& agnovit ipse 'Dupinius de antiquit. Eccles. disciplim. dissert. 4 cap. 2 3. 3. Sane plenae sunt ecclesitaticae historiae dispensationum, quae a Sede Apostolica concessae sunt. Paulo post initium IV. saeculi Melchiades P. decretum edidit de Episcopis, qui quibuscumque locis, si duo essent ordinati, quos dissensio geminasset, is confirmaretur , qui fuisset ordinatus prior; alteri autem eorum plebs alia regenda pro υideretur, S hanc quidem dispensationem laudat Augustinus ep. y3 ad Glorium S Eleusium n. I 6 p. 72t. 2 opp. ed. Antuerp. I7oo. Eodem IV saeculo aὸ exitum vergente Siricius ep. I ad ramerium Tarraconen. n. I9 apud Coustantium est. Ponti c. Roman. eol. 636: iis, qui ignorantes ad sacram militiam indebite irrepsissent, veniam dedit, ut in ordine, quem tenerent, persevcrare possent ; & initio V. saeculi Anastasius I. rogatu Episcoporum Africae clericis, qui Donat istarum partes sequuti fuerant, ministrare permisit in ordinibus, quorum
munera exercaerant, Cum in ea Secta VerSarentur. Confer
Codicem Canonum Ecclesiae Astican. c. 68 apud Iustellum Biblioth. Iur. can. t. I p. 367 ed. Paris. I 66I , Coa
174쪽
meter. Ur nov. Eccles. disciplin. pari. 2 lib. 3 cap. 24. Illustris est etiam venia data a Simplicio Pontifice ep. I ad Zenon. , apud Labbatum e. s concit. col. IIo rogatu Zenonis Imperatoris, qui firmata est ordinatio Episcopi Antiocheni, qui contra Nicaenos Canones creatus fuerat. Synodus Romana VI. apud Lamaeum t. s Concit. col. yo9ed. Venet. , quae pluribus constabat tum Italiae, tum aliarum provinciarum Episcopis, mirifice apprebavit testim
nium, quod tulit Symmachus Pontifex de auctoritate Sedis
Apostolicae concedendarum dispensationum, quae temporum ratio postularet . Consule I homassinum veter. . nov. Eecies. Disciplin. par. 1 lib. 3 c. et , Natalem Alexandrum histor. V. sacul. c. I art. 8 t. s pag. 8, de Photiau. schismat. disser g. a et infin. p. 33 8 t. 6 ed. Ven. I 776. Mamachium advers. auctor. opusc. qnid est Papa ' ep. 3g. II t. I p. 232 'ed. an. I 787, & doctissimum Cardin.
Gerdilium Confutaxione di di e libelli contro ii breve
Super soliditate t. I p. 3s I Is seq. er t. 2 p. Iast, a quibus S alia dispensationum exemplae referuntur.
3) Qua enim, inquit S. Coelestinus P. ep. s n. 3
apud CouStantium loc. cit. col. Io 7 , sola admonitionis auctoritate non corrigimus, necesse est per severitatem congruentem regulis vindicemus. Nata sunt omnibus quae Contra quartadeCimanus, contra rebaptizantes, Contra alios
Pontificiis legibus non parentes a Victore, Stephano, Ce terisque Pontificibus gesta sunt. Nonsule praeterea, qua superiore not. I diximus de poena adversus eos constituta, qui Pontificiis legibus non parerent.
) Ius hoc, in quo qualibet societate potiri debet
quisquis in ea supremum est caput, & summam habet jurisdictionem , semper manos Pontifices exercuisse certum est: atque hinc ad Sedem Apostolicam graviora quaeque negocia Semper referti consueverunt, ut de iis judicium ferret . Si majores causa, inquit Innocentius Lep. 2 ad Victric. Rotomagen. cap. 3 apud Coustantium Ioc. cit. col. 7 9, in medium fucrint devoluta , ad Sedem Apostolicam, sicut Synodus statuit, π beata con suetudo exigit, post judicium uiseopale referantur. Sed dignus praesertim cura, & observatu est Bonifacii I. locus ep. I s, ubi Statuitur graviores causas statim, primo que judicio ad Sedem Apostolicam esse deferendaS, aemultis, ut ipse inquit n. 6 col. Io 2 apud Coustantium
Parete obtenditur documentis maximas Orientalium Ec-Diuiti su by Cooste
175쪽
eIesias in magias negotiis , in quibus opus esses rise
platione majores sedem semper consuluisse Romanam, ετ qnoties usus exegit, ejus auxilium postulasse . ΕΘ dem hare Sententia expressa est in Capitularibus Regum Francorum Capitular. Aquisgranen. an. 8o3 apud B.illiintium rom. I cap. col. 27Ο ed. Venet. I 772, ubi de gravioribus quibusdam rebus ecclesiasticis visum est Apostolicam Sedem consulere, jubente canonica auctoritata, atque dicente: si majores causa in medium fuerint devoluta , ad Sedem Apostolicam , ut saucia synodus sta tuit , Ur beata consuetudo exigit, incuretrater referantur.
Confer etiam rasimum ep. ad Episc. Gallia apud eumi Coustantium col. 93 8, Sixtum III. ep. 8 ad 9nod. Thessal. l. 1263 eod. loe. Leonem M. ep. F6 I3 14 rom. I col. 119 6 12 6 8 683 ed. Ballerin. Atque hi omnes, cumae hoc jure loquantur, semper illud antiqua consuetudine receptum ostenduat, ut proinde risum moveant, qui etiam
ad hoc jus Sedis Apostolicae pertrahunt Isidorianas De- CretaleS , quae multo postea prodierunt. Quid Θ Aliarum Insigniam Orientalium Sedium hac in re praerogativam quis ignorat Antiochenae Sedi, quae S. Petrum habuit auctorem, hoc jus in toto Oriente ejusdem Sedis Antiastiti Alexa adro asseruit Innocenti I. ep. 24 n. I apud Coustantium col. 8sa. Ut sicut Metropolitanos auctoritate ρ ordinas singulari,' sic er ceteros non sine permissu, conscien:iaque tua sinas Episcopos procurari. Et rationem post paucas addit: quo enim te maxima expectat
hoc est ut explicat Coustantius ad te pertineo cAra , praeipua tuum debent mereri judicium. Quid dicam de Episcopo Constantinopolitano ; postquam in eam civitatem imperii sedes translata est Socrates histor. ecclesiast. lib. 7 cap. 28 p. 317 ea. Taurin. I 747 legem memorat, qua sancitum est, ne prater sententiam Episcopi Constantinopolitani ulla flat Sacerdotis idest Episcopi ordinatio . Extat quoque Theodosii lex ad Philippum -- Praesectum Praetorio Illyrici T. 4s Cod. Theodos. de Episciem Cleric. qua cautum est, ut Illyricaniis provinciis siquid dubietatis emerserit, id oporteat non absque scientia viri re Derendissimi sacrosancta legis antistitis urbis Constantinopolitana, qua Roma veteris prarogatiυa laxatur, conventui Sacerdotali, sanctoque judicio reservari. Prosecto si hoc privilegium concessum est Episcopo Gn- Stantinopolitano, quod ea urbs Roma veteris prarogatis
latatur, potiori jure dici debet affixum Romanae Vibis
176쪽
vplacopo, ut In causIs gravioribus nihIl sIne eius scientia,S consensu fieret Ea lex revocata quidem deinceps fuit rsed cum fuerit e medio sublata, ne iura Summi Pontificis aliquid caperent detrimenti, manifestum est eadem iura, quae ut integra servarentur, lex illa abrogata fuit, in Episcoporum , aliisque gravioribus causis confirmata fuisSes
s) Ius appellationum, inquit Natalis Alexander hist.. Eceles. saeui. 4 dissert. 28 de jur. appellationum παt. 6 p. 462 ed. Venet. An. I 776, est appendix Primatus S. Petro, Ur ejus successoribus a Coristo collati, non est a b do Sardicensi, aut quavis alia institutum. Revera complurima sunt exempla appellationum, quae ante
Synodum Saedicensem ad Sedem Apostolicam delatae fugit. Videnda in primis est dissertatio Romae edita anno I 68 de appellationibus ad Romanum Pontificem , & Ioannis Marchetli dissertatio item Romae edita ann. I 783. Da Concilio di Sardica, e de suoi eanoni su la forma dei studiab ecclesiastici. Uerum de appellationibus ad Sedem Apostolicam agam copiose lib. III.
g. XVII. Ipse etiam superioris iurisdictione solvit, quos solvendos judicat IJ, plenarias Indulgentias largitur ca) , generale Concilium in diis
Cit, eique praesidet vel per se, vel per Legatos sum, atque ejus decreta Consirmat ca). Quis enim omnes vocavit Episcopos, & eorum coetui praesi debit, ct constituta confirmabit, nisi qui omnium
est Caput, qui omnes in unum Commune centrum unitatis conjungit, & sine quo neque Episcopi universam Ecclesiam repraesentare, neque eorum deincreta Ecclesiae universae decreta haberi possunt Τ i Consule s. Bernardum de consἰderat. lib. 3 c.
n. Iss opp. t. λ p. I92 ed. Venet. I 76s , & vide et iuri Natalem Alexandrum histor. saeui. II π I 2 c. 7 Art. 8 p. I t. 7 cit. ed. Renet. π dissert. I 2 de sacr. Synod.
ident. ars. I 6 schol. I 3 t. 9 p. 1 84. Verum ea de re alius erit agendi locus.
177쪽
t. I 3 Conc. col. 999 ed. Vinet. , CCnstantiense in Bulla Martini V. inter cunctas ibid. t. I 6 col. 762, S. Thomas rupplem. 3 par. quast. 26 Art. 3.
3 Confer quae supra diximus in pro Iegom. eap. 3
g. XVIII. Et quoniam Summo Pontifici non
solum ovium, sed etiam pastorum gubernatio, tγtiusque Ecclesiae procuratio Commissa est, Curam
ctiam , & solicitudinem habere debet Episcoporum , qui particulares Ecclesias regunt. Quare ipse creat i), ac transfert Episcopos ca), eortimque arctat,& constringit potestatem, quam obnoxiam habeto), eosdem propter crimina Episcopatu delicit O , itque etiam restitui 5 , Episcopatus Constituit 6 , ct plures in unum Conjungit, aut nnum distrabit in plures ' , Cum alterutrum postulat Ecclesiae utilitas, cujus solicitudo summi Pontifici incumbit.
i) A sIxto Pontifice scprem in Galliis Episcopos
constitutos fuisse narrat Gregorius TuronenSis Hist. Franc. Iib. I e. 28 eol. 23 ed. Paris. 1699, . Tom. II. Rerum Gallic. Ur Francic. Mart. Bouquet Paris I 739 p. 147 ab eodem Pontifice primum in Rhemensem Metropolim directum fuisse Sixtum scribit Hincinarus Rhemensis opusc. 33 c. I 6 p. q3I Tom. II. ed. Paris. I 64s. Piimus Scotorum EpIscopus Palladius, eoque vita iuncto Patritius a Calestino P. creatus eSt, Prosper in Chronis. eol. 74 ed. Paris. IIII. Beda lib. I histor. Gen. Angi. e. I 3 p. y sed. Cantabr. 1643. Marianus Scotus lib. x atat. 6 adan. 432. Alia multa ea de re mcnumenta habes apud Ioannem Diaconum in vit. S. Gregorii M. lib. 3 eap. 7on. S. Gregor. tom. m. col. 86 ed. Mauris. Paris. I 7os,& aliud apud Optatum Mileuitan. eontra Parmen. lib. I p. 18 ed. Paris. I 676 quem in locum vide Albaspin. in non Mitto cetera, ne nimius videar. Concilium Tridentinum sess. 2s can. 8 : Si quis, inquit , dixerit, Episcopas , qui aucIoritate Romani Ponti cis assumuntur, non esse le-
178쪽
Iἰtimos , re veros D scopos .... anathema sit. Itaque s
a Concilio tamquam catholicum dogma definitum est, Veros, ac legitimos esSe Episcopos, qui a Summo Pontifice creati sunt, facile intelligitur, legitimam esse Pontifici creandorum Episcoporum potestatem, Sine, qua illi veri, ac legitimi Episcopi haberi non possunt . Confer Hallierum de sacr. elec . pari. 3 lib. I sess. y Cap. 4 g. In. I 8, Ur art. 3 9. 5 n. 43 T ss, Bertiam de theolog. discipi.
lib. 36 e. 13 n. 8, & doctissimum Cardinalem Gendi liuin Confutaetione di due libelli diretii contro it Breve Super
soliditate tom. I p. 12 π seq.
4 p. x de transi. Nise. Hic etiam iniusti osores Sedis Apostolicae in scenam revocant Isidorianas decret les , quasi per eas tantum Summi Pontifices jus trafferendi Episcopos obtinuerint . Ut mittam Febronium, Eybellium, ceteros hujusmodi, id audacter praedicat Dominicus Cavallarius in Instit. Can. par. I cap. 22 g. s. Sed hi omnes vehementer errant. Nam multo aute, quam Isidori collectio prodiret, Bonifacius I. uti Co astat Ex ejus ep. 4 er Is apud Coustantium eoi. Io I9 π Io39 rogatus a Corynthiis Pe1igenis tra ablationem permisit; itemque --etoritate Coelestini I, uti narrat Socrates Histor. Eccles. lib. 7. c. 4 par. 3 9 ed. cit. Proclus Cietici Episcopus ad Constantinopolitanam Ecclesiam translatus est. Quin etiam cum Barchinone ases vehementer cupere at suae Civitatis
Episcopum habere Irenaeum, qui iam in ejus Dioecesis
municipio Episcopatum obtinebat, preces ea de . re dede-xunt ad Tarraconensem Episcopum Provinciae Metropolitam .
Is habita Synodo probavit desiderium Barchinonensium, eaque de re literas dedit ad Hilarium Pontificem , ut permitteret translationem, quam Provincialis Synodi auctoritate fieri non posse sentiebat. Pontifex, re diligenter Ox-Pema, probare noluit hanc translationem, di iὸeo facta non est, quamquam ejus magnum esset desiderium Barchinonensium, & magra voluntas Synodi Tarraconensis. Illustre etiam EpiscopaJis translationis exemplum est iaS. Gregorii M. epist. 79 lib. I eol. s63 Mauris raris. I7os, perquam a Summo Pontifice Martinus a Τaiuatensi Ecclesia ad Saonensem translatus 'suit. Neque Certe fieri secus potest .: quoniam Opus est auctoritate Summi Pontificis, a quo relaxentur leges Ecclesiasticae , quibus vetitae sunt Episcoporum translationes, tollat utque
Vinculum, quo Episcopus suae Ecclesiae alligatur . Quin ex Capitularibus Regum Francorum constato Reges ipοo
179쪽
a Summo Pont Isce veniam postulasse, ut penes se Ep Scopum retinere possent; adeo certum habebatur, etiam ante editas Isidorianas decretales, sina venia Sedis Apostolicae Episcopum deserere non potuisse Ecclesiam, cui addictus erat. Nam in Capitulati Francosordiensi an. 79 apud Balutium cap. 1 3 tom. I eol. I9s habentur haec: Dixit etiam Domintis Rex in eadem Synodo, ut a Sede Apostolica, idest ab Hadriano Pontifice, licentiam habuisset , ut Angliramnum Archiepiscopum in suo palatio assidue haberet propter utilitates Ecclesiasticas . lucidetiam habet Epistola 3 o. Codices Carolini p. 226 tom. Ied. Cenni Roma I76o, qua Paulus I. Summus Pontifex
Pippino Regi saeuitatem tribuit apud se retinendi Geor-geum Episcopum, & Petrum Presbyterum. 3) Audiatur ea de re Gersonius, qui certe nimii studii in Sedem 'postolicam suspectus videri non potest,
de Stat. Eceles. eonsider. 3 de Stat. 'al. p. s 32 t. ted. Antuerp. I 7o6 Status , inquit, praelationis episcopalis habuit in Apostolis, er successoribus usum, vel exercitium sua potestatis sub Papa Petro, es' successoribus ejus, tamquam sub habente, vel habentibus plenitudinem fontalem episcopalis auctoritaris . Unde Or quoad talia minores 'alati scilicet Curati subsunt Episcopis , A quibus usus sua potestatis quandoque limitatur, vel arcetur; π sic a Papa potest fieri circa Halatos majo-νes ex certis, re rationabilibus causis, non est ambigendum . Confer Ballerinium de potest. Eccles. Summis Ponti . Erc. c. I. g. I 6 p. I 6 seq. ed. Augusta Vindelis. I 77o,. Cl. Cardinalem Gerdilium Confutaesone di due libelli ec.
) Secundo Ecclesiae saeculo Uictor Pontifex, cum
Asianos Episcopos, qui Iudaeorum more ipsa luna I pascha celcbrabant, sacris interdicere vellet, eius potestatem agnovit, atque probavit S. Irenaeus, uti patet ex fragmento ejus ep. ad Vis. p. 3 o opp. ed. Massueti Paris. ITIO, Iicet de impetranda a Summo Pontifice pro iis venia magnopere laboraret. Vide Eusebium Hist. Eeel. lib. 6 e. 2 p. 24s ed. Valesii Cantabrig. I 72o. Eadem poena S. Stephanus rebaptizantes plectere volebat, neque umquam hanc potestatem Summi Pontificis in discrimen revocavit S. Cy-Prianus, quamquam ipse potissimum contra Stephanum Illam rebaptizantium opinionem tueretur. Quin ipse Cyprianus eamdem potestatem agnovit ep. 68 pag. 29I ed.
stelM., ubi rogat Stephanum P. his verbis: dirigan-
180쪽
tur in prataneiam , tr ad plebem setate eonsistentem
a te litera, quibus abstento Marciano alius in loco eis substituatur . Paulo ante quam illa Stephaaus gererencontra rebaptizantes, S. Cornelius m eadem potestate usus est contra Novatianum, uti patet ex ejus epist. sad Fabium Antiochenum apud Coustantium epist. Rom.
Pontis eoi. I s er seq. Pertinent haec ad II, & III. Ecclesiae saeculum. Quarto autem saeculo Iulius I. graviter objurgavit Eusebianos, quod S. Athanasius in Anti cheno Conciliabulo de Episcopatu dimotus fuerat, quod sine auctinitate Sedisi Apostolicae fieri non poterat . An
ignoratis, inquit, epist. I. apud Coustantium num. 22. I. 386, hanc esse consuetudinem ut primum nobisseribatur, Er hine quod justum est decernatur ρ Quam consuetudinem ab Iulio memoratam ne quis ad solam Alexandrinam Ecclesiam referendam putet faciunt Socratestastor. Eccles. lib. 2 cap. II pag. 96 & Sozomenus lib. cap. 8 π Io p. Ioχ π I os ed. intesti Cantabrigia r Eo,
qui illud quod Iulius proponit, generali Ecclesiae canones receptum ostendunt. Ad hoc idem saeculum spectat depositio Timothei Episcopi Beriti , quam Romae absolvit S. Damasus, & quam cum postulassem Orientales ignari eorum, quae jam ipse gesSerat, respondit ep. I num. 3eol. s7 apud Coustantium : quid igitur depositionem Timothei a me denuo postulatis , qui . hie juditio Sodis
Apostolica, prasertim etiam Petro Alexandrina inbis Episcopo depositus est una eum Magistro suo Apollinarior Praeclarum etiam hujus Pontificiar potestatis monumentum
occurrit V. saeculo in depositione Nestorii Patriarchae Constantinopolitani, quem S. Coelestinus ab Episcopatu ejiciendum pronunciavit, nisi intra decem dies ab hujus
Conventionis die numerandos pravas pradicationes suas scripta professione condemnaret s uti loquitur ipse Coelestinus in ep. II ad Cyrillum Alexaud. n. 4 col. IIosapud Coustantium. Saeculo VI. Agapetus Antimum deposuit, ejusque loco Mennam Patriarcham Constantinopolitanum constituit, de qua quidem re ita loquitur Natalis
Alexander hist. sac. n. cap. 2 Art. 7 pag. 3 44 eom. ς ed. Venet. I 776 Primatum gloriosius exercere non potuit Romanus Pontifex, quam Constantinopolitanum Patria cham hareticum exauetorando, er in ejus locum alium ordinando idque nulla synodo eonvocata. Vide epistolam