장음표시 사용
181쪽
s) Longum e4set omnia colligere exempla Episcoporum , quos grada mineS Sc des Apostolica omni aetate restituit; pauca tantum . indicabo, ex quibus de hoe jure cellissimo Summorum Ponti sicum facile est judicare . 5. Cyprianus ep. 68 pag. a I ed. Rigallii Paris..I666 de Basilide justas cb causas deposito agens: Roma per gens , inquit , Stephanum Collegam nostrum longe positum, ac tacita veritatis ignarum fefellit, ut exambiret , reponi se in Episcopatum , de quo Derat juste de ositus . Eigo restituenὸi potestatem in Stephano Pontifee agnovit. SaecLlo consequenti Eustachius Senastenus Episcopus cum in Concilio M ilitensi Arianorum depositus fuis&et, prO--cavit ad Libcrtuna Pontificem, cuius sententia Sedi suae te, titutus fuit, uti testatur S. BasiliLs ep. 263 num. 3p. 6O6 tom. 3 opp. ed. Mauris. Paris. I 73o, oblatiSque Iireris ejusdem Pontificis susceptus es: a Patribus Concilii Tya aensis, quamvis antea haereseos Arianae suspectus fuisset. Quanam autem, inquit S. Basilius, sint illi a Beatis simo Episcopo Liberio proposita , re ad qua consenserit , nobis elam est s nisi quod epistolam attulit, qua eum
restituebat, eaque ostensa Concilio Tyanensi, in suum Iocum restitutus est L Quin etiam cum ipse Eustachius
deinceps in errores iteruna lar sus fuisset, omnes Episcopi diaceSeos Ponticae in Tyanensi Synodo congregati eum damnare ausi non sunt, nisi primum de ejus crimine certiorem facerent Summum Pontificem, ab eoque facultatem impetrarent, uti constat ex epistola Basilii, cujusn Q mentionem feci. Ac tanti quidem ipse Basilius faciebat literas Sumnii Pontificis, ut eas Principatus tesseras appellat et, sicuti patet ex ejus vita cap. Io n. stom. 3 opp. pag. LXXV. ed. Paris. I73o. SK Ioannes Chrysostomus non solum a Synodi judicio, a quo e grada dejectus fuerat, ad Innocentium P. provocavit, sed etiam suas prominit querelas adversus Teophilum Patriarcham Alexandrinum , ceterosque Episcopos, a quibus iniuriam acceperat, rogavitque Pontificem in ejus vita opp. Chrysostom. tom. II pag. 9 ed. Monifaueonii Paris. I 738 his verbis: rogo ut per epistolas denuntietis ea , qu tam inique acta sunt ab una parte, absentibus nobis , θ' nou declinantibAs judicium, nuIIum habere robur m sicut ex sua natura nkllum habent, π ut qui tali
ausi sunt, Ecclesiasticarum legum poenis subi Iriautur 4.
182쪽
s igitur, sui nee eonvicti, nec reprehensi sumus, nec rei demonstrati, literis vestris frui date, o charitate vestra , ceterisque omnibus, ut antea. Qua in controversia etiam Teophilus, qui omnes illas contra Chrys Stomum turbas excitavcrat, ad Innocentium provocavit, datis literis, quibus lectis, uti narrat Palladias loc. cit. pag. 4 Beatus Papa Innocentius parum abfuit, temeritatem Te bili, atqtie superbiam condemnans exhorresceret , quod es' solus scripsisset, claram ejus notitiam misisset, aut eur , quibus assumptis negociis Ioannem depostiisset. Pontifex Chrysostomum rc stituit , uti ostendit Palladius loc. cit. pag. 9 U' se I. sneque Alexandrum Antiochenum Patriarcham, & Acacium Beroensem Episcopum Apostolicae Communionis participes fecit, nisi primum omnibus esset conditionibus satis . ctum in causa beati, γ' vere Deo digni Sacerdotis Ioannis, uti ipse loquitur in ep. I 9 ad Alexandrum Antioch. num. I col. 84s apud Coustantium . Pertinet etiam ad
hunc locum restitutio Theodotiti Episcopi Cyri , quam S. Leo M. fecit; uti patet ex ejus est. Iao ad ipsum Theodoritum t. I opp. col. IΣl8 ed. Ballerin. , quaeque etiam Concilio Chalcedonensi probata est act. 8 rom. col. Isa 3 collect. Labbai, Hadriani Episcopi Thebani, quam S. Gregorius M. absolvit, uti constat ex ejus epist.
eol. 627 tom. 2 edit. Maurin. Paris. , II Os, at quae Cmnium, quas Commemoravi, antiquissima est restitutio
S. Athanasii, de qua late agitur in dissertatione Roma edita an. 1768 de appellationibus ad Romanum Pontia
6 Conser Innocentium I. ep. as ad Decent. Eugubis. n. p apud Coustantium epist. Rom. Pont rem col. 8s6,S Gregorium M. lib. et ep. I col. s78 t. 2 opp. edit. Mauris. Paris. I7os, & confer etiam Zaccariam in Ax-tfebronio par. 1 lib. I eap. 7 tom. 3, ubi multa, &Praeclara ea de re exempla colligitur. Vide S. Leonem M. ep. 66 ad Disc. Metropol.
Arelat. cap. 2 opp. tom. I eol. 999 ed. Baller. Ren. II 1 3,& S. Gregorium M. lib. I ep. 3 ad Pacaudum Formienis Episc. tom. 7 opp. ed. Ven. an. I 77Ο p. I 2 lib. 2 ep. que , ad Benenatum Episc. pag. I 2 ep. so, ad Dan. Episcω
pag. Iso lib. 3 ep. 2o ad Gratiosum Episci pag. I 78 lib. 6 ep. Io, ad Bonifacium Episc. pag. 3s7 lib. ep. 29, ad Ianuar. Misc. pag. 23 6, π seq., qui quidem Minturnensem dioecesim Formiensi, Misenatem C
183쪽
manae, THum Tabernarum Velitranae, S. AnthemJanam Nomentaenae, Carinensem Rhegiensi junxit, Phausanianam autem a Calaritana divulsit. Recte igitur, vereque scripsit Uibanus II. e ad Minoidum Rhemcnsem x. I 2 concit. collect. Labbai eol. I Apostolicae Sedis esse uiseopatus
conjugere , conjunctos disIungere, aut etiam novos con
S. XIX. Sunt & alia Pontificiae potestatis capita , quae omnia pertinent ad amplam illam jurisdictionem, qua ubique fruitur Summus Ponti sex, atque ad curam, & solicitudinem, quam habere debet, Ecclesiae nniversae. Ea sunt, ut Breviarium , ct Missate Romanum corrigat, ac mutet I), ut Regulares Ordines approbet, atque Confirmet, eosdemque etiam justis de causis e medio tollat ca , ut insignes pietate viros albo Beatorum, vel Sanctorum adscribat 3 , ut propter amplam, quam habet in tota Ecclesia, jurisdictionem ubique terrarum pontificalia exercere solus possit G. Cet xa, quae ad Summum Pontificem pertinent, suis Iocis opportunis explicabimus.
i Olim unusquisque Episcopus suae dioecesis liturgiam moderabatur, quae tamen a catholicae Ecclesiae doctrina non discreparet . Atque hinc orta est diversitas illa caeremoniarum, & precum, quae occurrit in liturgiisSS. Basilii, Chrysostomi, Ambrosii, de quibus agit Ca
dinalis Bona rer. liturg. lib. I cap. 6 tom. I p g. 9 er seq. ed. Taurin. an. I 747. Sed denique utilitas concordium precum, S illa, quae ex crebra rerum mutatione oriebantur, incommoda fecerunt, ut S. Pius V. in Const. Quo primum I 7 pag. II 6 tom. 4 pari. 3 Bullar. ed. Mainardi in divinis ossciis , sacrisque peragendis ab Omnibus servari voluerit ordinem Ecclesiae Romanae, quae aliarum mater, & magi,tra est.
Σὶ Honorius III. SS. Dominici, & Francisci indines confirmavit, quo quidem facto evidenter ostendit, jus esse Romani Pontificis novos ordines non instit in so-
184쪽
Ium, sed etIam consirmare . Conedium Lugdunense II. cocumenicum ean. 23 apud Labbaeum concit. t. I eol. s 3 sed. Heuet. Sanxit, ut Ordines post Concilium Lateranense instituti, nec tamen a Sede Apostolica confirmati supprimerentur . Itaque Synodus novorum confirmandorum O dinum in Summo Pontifice potestatem agnovit . Pergit eadem Synodus loe. ein jubetque consistere ordines post Lateranense Concilium institutos, atque ab Apostolica Sede confirmatos. 3) Alexander II. Sedi Apostolicae reservavit potestatem referendi in Sanctorum numerum eos, qui heroica virtute claruissent . Ambigi vero non potest, quin hae reservat io iure, & merito facta fuerit; & Syncdus quidem Constantiensis sess. 2o eoI. 3 8 s ram. Is concit. Labbaiid jus Concilio cecumenico, & Pontifici adscribit. Revera si vetus est regula, quod majores causae ad Apostolicae Sedis iudicium deferantur, uti demonstrazum supra est, si Romani Pontifices pro suprema potestate sibi in
Ecclesia universa tradita causas criminum graviorra Suo potuerunt peculiari iudicio reservare, ut inquit Synodus Τridentina sess. I cap. 7 de poenitent. , quis neget, eos sibi reservare potuisse causam de canonietatione Sanctorum, quae gravissima per se est, & ad virtutem celebrandam, atque ad rem Christianam cunctam pertiliet Z Iam inde a saeculo V., vel certe non multo post acta Martyrum ad Summum Pontiscem ex more mitti consuevisse teStat Mabillonius Acta SL Ordin. S. Benedict. praef. in sac. V. num. 93 p. XIMI. edit. Venet. , ut vel ab eo auctoritarem acciperent, vel ut in Romano Scrinio asservaren-tar , vel denique ut in Sacris Romana Ecclesia opti-ehis Marures locum obtinerent. Atque ita quidem Scribit Mabillonius, quoniam se in veteri codice legisse tradit : gesta B. Martyris, ut moris erat, Urbis Roma Episcopo transmissa fuisse, ut sucris Martyrum memorialibus indεrentur σα Ex quo intelligitur, jam inde ab eo tempore acta Martyrum sacris memorialibus rite indamn potuime, nisi, ut moris erat, ad Pontificem tram- missa , ab eoque iisdem memorialibus indita fuissent. Videnὸum ipse Mabillonius lac. cit. n. Io I p. LII. se . qui plures refert a Romanis Pontificibus inter saactos Ie- latos . Confer etiam Benedictum XIV. de Beatis , cr nonietat. SS. lib. I cap. Io S' II , & Mamachium
185쪽
Sexcenta huius generIs tum antriua, tum re centia monumenta afferre pinsem, Sed operis brevitas impedimento est. Unum afferam ex Ioanne P. L. , qui initio saeculi VI. die Dominico Resurrectionis in Ecclesia Constantinopolitana Latino ritu pontific ia exercuit. . Confer Pagium in Laronium ad an. sas num. 4 pv. 3 4 rom. 9 ed. Mea cit. , & Card. Orsium Hist. Ecclesiastia lib. 39 num. 23
f. XX. Atque ea, quae diximus, jura sunt Romani Pontificis in tota Ecclesia, quoniam in totam diffunditur Primatus, quem ipse habet tamquam Petri successor , quique a Romana Sede disjungi non potest. Cum enim Christus Primatum attribuerit Petro, atque iis, qui Petro in Episcopatu sucCederent, Cumque ipse Sedem posuerit Romae, ubi mortuus est, Sequitur, ut tantum Romani Pontifices Petri successores sint. Quare Primatus adimi Romanis Episcopis, atque in alium Epi-
Scopum trafferri non potest, quoniam si transserinretur , hic non esset Petri successor; at vero nonnisi Petri suetcessores voluntate , institutioneque
Dei Ecclesiae principatum habere debent ci).
i) Cum petras, ut inquit Benedictus XIV. de Synossidia tes. lib. 2 cap. I num. I, Romae Sedem Constituerit, eamque usque ad mortem retinuerit, sive id evenerit ex divino precepto, seu expressa revelatione ipsi Petro specialiter a Deo Dcya , sive ex sola voluntate Petri, li-eet divinitus inspirata; inde factum est, ut supremi Pontificatus prerogatisa ita iusita remanserit Romana Sedi, ut qui in haec Petro succidit, necessario succedat in totius Ecclesia primatu Petro, ejusque legitimis suc-eessoribus a Christo collato . Conser , praeter eumdem Benedictum, Ballet inium Vindic. auctor. Pontific. . c. S, 2 pag. 22s Or seq. Augusta Vindelis. ann. IIIo, Mamachium ad Auctor. Uusc. Quid est Papa st epist. 5n. 2 pag. 63 er sep , Dissertationem Augustoduni ediatam m. I 78 a cui titulus Epistola Sillas ipi a Lapido in
186쪽
eausa, an Summus Pontificatus a Romano Ecclesia a-
ὸlIi, Σ' alto' transferri possit ' Bolgenium L' episcopato, ossi a delia podesta di go vernare la Chies a par. I e. 3nam. 29 ad 4O pag. 3 9 π seq., & doctissimum Cardin. Gerdilium Confutatione di due libelli S e. t. I p. 17 re tom. 2 pago 73 8o I 82 S' I9o. Primus autem Photius vir schismaticus, ut animadvertit ipse Cardinalis Gerditius loc. cit. t . a pag. 8 I totius Ecclesiae Primatum ex cathedra antiquae Romae ad Sedem novae Romae transferre posse putavit, quem errorem antea C Clusum, in regione schismaticorum integravit wiclestus propositione illa , quam Synodus Consta aliensis damnavit: Non est de
necessitate salutis eredere Romanam Ecclesiam esse supremam inter alias Ecclesias .
g. XXI. Sed Summus Pontifex est etiam Episcopus Urbis Romae, ArchiepisCopus, ct Metropolita Romanae Provincipe U, Primas Italian, Pa
triarcha Occidentis. Nec praetereunda potestas temporalis, sive politica, quam habet iii tota ditione ecclesiastica, more Principum Ceterorum, qui summo potiuntur imperio. Potestas haec sive repeta iatur EX Consensu populorum, sive ex Principum donationibus, sive ex diuturna praeSCriptione, si ve etiam ex onerosis contractibus , tam justum porro est, tamque legitimum pontificium imperium,
ut nemini potiora jura esse possint cub.
i) Ius Metropoliticum Summi P0ntisicis ultra centensimum ab urbe lapidem producendum negant Iacobus Gotthostedus, & Claudius salmasius, quoniam hoc locorum intervallo contineri putant suburbicarias Ecclesias, quarum solicitudinem gerere. Pontificem, ex can. 6 Memno inquit Rufinus instor. lib. I o cap. 6 int. Auctor. Hist. eccles. pag. 22I Basil. Is 28. Sed longe ampliores hujus metropolitici sui is fines esse, demonstrat Sirmondus tribus, quos adversus Gothostedum , S Salinasium evulgavit, libris, quorum primus inscribitur, Censura, eonjectura anonymι scriptoris de suburbicariis regionibus , γ' ecclesiis, alter Adventoria causidico Dιυione ι adυersus
187쪽
Amisi ad Am eum Epistola, de suburbicariis regioniabus ετ ecclesiis, eum censura conjectura alterius anonymi, teritus Propempticum . Confer Bianchium ,ο- testa e delia Polixia della Chiesa lib. 2 eap. 2 9. I 6 ,& Benedictum XIV. de Ρnod. dioeces. lib. 2 cap. 2 , qui ius metropoliticum Summi Pontificis explicat copiose,& diligenter . Non tamen iisdem terminis Romana pro vincia omni aetate definita est, cum eam lapsu temporum Ipsi Romani Pontifices , novis constitutis sedibus Metr politanis , imminuerint. Innocentius III. in ean. s de me. visar. Romanam provinciam inter Capuanam, &Pisanam sitam dixit. Sed aliae deinceps a Summis Pontificibus factis sunt eius provinciae distractiones, & ideo quamquam ea nunc etiam posita dicatur inter Capuanam, Pisanamque provinciam, secundum Innocentii decretalem, tamen revera conficitur ex illis tantum Episcopis, qui imter utramque illam provinciam sedent, ac nulli Archie Piscopo subjecti sunt.
1 vid. Card. Orsium dei dominio temporale deῆPapi, π Monumenta dominationis Pontificia, si υε Cadicem Carolinum Editum a Cennio Roma: Iz6ci
188쪽
XXII. ad XXIV. Cardinalium no- XXVII. Ossicium. men, origo, dignitas. XXVIII. Iura, & privilegia. U. Cardinales Episcopi, Pres- XXIX. Legati Apostolici. byteri , Diaconi. XXX. Legati a l 'tere . XXVI. Eorum insignia, & nuis XXXI. Legat in ιιιι. metus. XXXII. LeSali. nars.
Explicandae, exercendaeque potestatis Causa Ponti sex habet Curiam, & Senatum. Curiam conficiunt Ministri, quorum alii suo funguntur munere in Dataria, alii in Cancellaria , alii in Foro judiciario I in . Senatum autem constituunt Cardinales, quo nomine appellantur Coadjutores & Collinerales a Summi Pontificis, quorum est eum consilio juvare in Ecclesiae regimine, & administratione ca). Hoc nimirum munus est, semperque fuit Romanorum Cardinalium; quo probe stabilito, & fixo, de vera hujus amplissimae Dignitatis origine non Obscurum, neque incertum judicium est 4).
i) Vid. Card. de Luca 'Relatis Romana Curia. a.) Ita Cardinales vocat Sanct. Bernardus ad Eugenium III. de Consider. lib. 4 cap. 4 col. vol. Iedit. Paris. I7 I9 π epist. 137 eol. 233 inquit Cardinalium esse opem ferre Pontifici in Regimine Ecclesiae
3) C. I de elect. in 6. Cone. Trid. sess. 2s de reform. cap. I in fin. . Conser Cennium apud Catalanum in pras ad annal. Muratorii tom. s par. I pag. XXXIII. ed. Roma, edi' prafat. ad ejusdem dissertationes tom. 3 par. I pes. XL . . in not. ad dissere. 61 pN. 3 U' Is r. 3 p. za
189쪽
Sant inellium in dissεri delia dignita dei Cardinatato
inter opuscula Angeli Caluera tom. 26 p. 3 97 , Card. Bromatum disser. deli' antica preminenea det Cardina- Iato, Cohellium Notit. Cardinal. , Platum da Cardinal. dignit. Er offici cap. a , f. I ad 3 pag. 23 Romἀ I7y8,S Iosephum Tamagnam origine, e prerogative dei Camdinati .
f. XXIII. Omnes Ecclesiae suum semper habuere Senatum , & Presbyterium conflatum ex Presbyteris, & Diaconis ci , quorum consilio Episcopus in regenda dice desi utebatur. Itaque & Ecclesia Romana semper habuit Senatum suum . a ,
quique eum Consiciunt, semper praestare debuerunt Senatu bus Ceterarum Ecclesiarum, uti his Eccle
siis praestat Romana, cujus illi nobilissima partes, ct praecipua membra sunt 3 . Non igitur quod
Cardinalium nomen reliquis quoque Ecclesiis esset Commune 4 , consequens est ut idem esset gradus, eademque dignitas Cardinatium, qui Romanae,st qui aliarum Ecclesiarum senatum constituebant.
i) S. Ignatius Martyr, qui I. Ecclesiae saeculo florebat , in omnibus fere epistolis, quae extant apud Cotelerium ra. Apostol. ιom. 2 edit. Amsteladami I72 , Commendat obsequium , & reverentiam erga Senatum Presbyterorum, cum quo Diaconos etiam memorat, &qui una cum Episcopo suae Ecclesiae regimini praeerat. Episcopo, inquit ep. ad Philadelp. n. 7 p. I 46, intendite , Presbyteris, S' Diacon. Et epist. Ad Smyrn. n. 8 pag. I 8 Episcopum, ait, sequimini, sicut Jesus Christus Patrem a Presbyteros sicut Apostolos , Diaconos
autem veneramini sicut mandato Dei ministrantes.
Vide etiam ejusdem Ignatii ep. ad Magnesianos num. sp g. ss, er ad Trallianos num. pag. 63 dicit haec: Qui vero foris est, hie is est , qui sine Episcopo, frPresbyteris, π Diaeon. quidpiam agit. Hinc Saepe occurrunt literae datae ad Presbyteros, ctr Diaconos, hoe est ad Senatum Eccleriar. 'Confer ep. Cypriani ad Cornelium apud. C stantium cap. 13I & confer can. 24 Coacili; c
190쪽
Antiocheni an. 34r apud Libarum tom. 2 eos. s9s edis
Veneri , ubi Statuitur quod manifesta sint, qua ad E clesiam pertinent cum cognitione Presbterorum, Or Dia conorum , qui sunt circa eum, hoC est Episcopum.
1 Omni igitur actu ad me perlato, inquit Corne-
IIus P. ep. 6 ad C pr. num. 2 cia I 36, placuit contrahi
) Cardi nates appellati videntur a cardinibus, quia
nimirum fixi, & immobiles essent tamquam Cardines, &circae eos Ecclesiae, veluti valvae, Circa cardines, volverentur. Omnes igitur, qui certe Ecclesiae erant addicti, sive incardinati, ut ei semper vel praeessent, vel Seetvirent, cardinales dicebaentur iis oppositi, qui certo taenium tempore Ecclesiam regcbant, vel ei tamquam auxiliares addicebantur. Ita Gelasius P. ean. 3 dist. Σ Episcopum Cardinalem opponit Episcopo Visitatori , qui scilicet tamquam Visitator ad tempus Ecclesiam curare, non ei perpetuo addictus esse debeat . Gregorius M. plures memorat Episcopos, & Pres5yteros Cardinales, quo deScri- , bit tamquam addictos certar Ecclesiae, in qua ossicium suum explicare debebant . Romani correctores in can. sdist. II censent, eum, qui de una ad alteram Ecclesiam transferebatur, sive EpiSCopum, sive Presbyterum, sive Diaconum , in priori Ecclesiae ordinatum, in altera in- cardinatum a Gregotio dici consuevisse . Quo sensu idem Pontifex ea n. I cap. M q. I Aguellum Fundorum Episcopum, ab hostibus vastata ejus Civitate Cardinalem Episcopum Terracinae constituit, Petro hujus civitatis Episcopo vita iuncto. Idem tibia I epist. 83 ad Ianuaritim Episcopum Calaritanum opp. tom. II col. y66 ed. Paris. I7os scribem, Liberatus, inque, qui Diaconi mugi perhibetur oscio, si a decessore tuo non est factus Cardinalis, ordinatis a te Diaconibus nulla debet ratione praponi. A Romanis correctoribus dissentire videtur Jo. Diaconus in vit. S. Gregorii M. lib. 3 cap. VI. opp.
S. Gregor. tom. m. col. 88 edit. cin, cum inquit Casedinales violenter in Parochiis ordinatos forensibus impristinum cardinem Gregorius revocabat. Cum cardinis nomen primae etiam Ecclesiae tribuat Ioannes, manifestum eSt, tam in altera, quam in prima Ecclesia Cardinalem ordinari consuevisse, atque aetate Gregorii latius, quam Correctores putarim , eardinanda voeabulum pax ibbe . .