장음표시 사용
261쪽
het enim unusquisque Parochus, sive dives, sive pauper, Pro Populo sibi commisso cunctis domi. nicis, festisque diebus sacrificium inerre. Licet tamen Parochis , qui gravi inopia Iaborant , cum Episcopi venia sestis diebus azcipere , quod a pio aliquo homine datum est, ct pro eo missam ossem re , modo infra hebdomadam pro populo rem di vinam conficiant, quam festis diebus conficere de
i in Conc. Trident. Sess. 23 eo. I de Reform. Σ) Benedictus XIV. in Constitui. Cum semper Iost m. I ejus Bullar. p. G2 ed. eit. Vide Ubaldum Giraldum ad Instit. C. non. Remigii Maschat Elenc. n. tom. I p. 66 I. Atque hoc quidem onere osterendi pro populo missam dominicis, ac festis de praecepto diebus tenentur generatim omnes, qui curam habent animarum, etiam Uicarii amovibiles, ac temporarii, & regulares, uti declaravit Benedictus XIV. eit. Constit. g. 4. Num teneatur etiam Episcopus, cui potiori jure, quam Paro ho, animarum Cura commissa est, disputant Ferraris Bibliothee. verb. missa arri. 3. num. II, & Giraldus Expos. Iur. Ponti c. par. 2 tom. 3 pag. 92s.
g. LXXXXI. Debent etiam Parochi non solum pueros, rudesque homines Christianae Religionis rudimenta edocere IJ, sed etiam cunctis saltem dominicis diebus, ct in festis solemnibus sermonem ad populum habere de rebus divinis, eique explicare, quae ad aeternam salutem omni bus sunt ne etessaria 2 , Huc etiam resertur munus nundiandi sestos dies, indulgentias , jejunia, ct cetera, quae emerserint, Ecclesiae priecepta, ne
populi ignorantia violentur. 3 .
i Vide Benedictum XIV. Constit. Et si minime rtom. I ejus Bullar. pag. 67 edit. eit. 1) Concit. Trident. Sess..s cap. 2 de . Reformat Quae .concio a Parocho liabenda eSt inter mi1sarum sci-
262쪽
lemnia, vecteque ostendit Card. Bona Rer. iatur,e. lib. Leap. 7 g. 7 pag. Is 9 π seq. tom. 3 ed. Tauris. I73 3, morem hunc semper obtinuisse, ut proxime post Evangelium sermo, sive homilia, vel mactatus ad populu.n haberetur. Vid. Constitutionem Apostolici ministerit 34. Innocentis XIII. pag. 2s8 tom. II Bιιllarii editam pro Regnis Hispmiarum, quam postea confirmavit Benedictus XIIIo Constit. In supremo militautis 3I pag. 3so eod. lac., ubi animarum pastores suas has partes implere iubentur, quamquam exiguum habeant populi numerum,& quamquam Per annuos concionatores satis huic rei
3 Conc. Trident. post Sess. 2s de Reform. in de-oreto de Delectu ciborum, jejuniis, ta diebus festis .f. LXXXXII. Denique eorum etiam est administratio sacramentorum. Quare Lateranense Concilium ci) non modo sancivit, ut Christiani omnes in Paschate a proprio Parocho Poenitentiae , & Εucharistipe sacramenta suscipiant, sed etiam Tridentiuum ab monuit , ab eo solo, exceptis Confirmatione , ct ordine, generatim licite suscipi s Cramenta . Sed nuno cum privilegia Regularium, ct frequentes Episcoporum concessiones quam Plures extra ordinem sacramentorum ministros indu Xerint, ab iis etiam, modo se contineant intra fines concessionis, ea probe suscipiuntur, & jus Parochorum redactum est ad Paschalem Communionem , ad viaticum, ad extremum unctionem.
f. LXXXXIII. Ceteri Clerici generatim Sa
tisfacere debent oneri, quod conjunctum est bene ficio, quo fruuntur. Quidam eorum priaepositi sunt sacellis, hospitalibus, aliisque locis, & hi curam gerunt praesecturae, quam exercent, suisque fruun-
263쪽
tur Juribus ae privilegiis, ct Capellani, Rectores,
Gubernatores appellantur . Quidam autem nullum habent onus, praeter quotidianam recitationem divinarum precum, quas Ulaii nomine comprehendimus, ct hi simplex beneficium habere dicuntur.
Quibus modis Potestas ordinis acquiratur.
I. Ordinis potestas consecratione, vel ordinatione acquiritur.
Omnes clerieorum gradus, ct ossicia, atque universam singulorum potestatem sumus persequuti; proximum est ut videamus, quemadmodum ipsi hanc potestatem Consequantur. Initium capiemus a poteatate ordinis, quam clerici acquirunt vel Consecratione, vel ordinatione. Consecratio ad Epi- acopos , ordinatio ad Sacerdotes, Ceterosque Cleri cos Pertinet.
264쪽
II. Ritus in Episcopi consecta- IV. Qnando facienda sit consistione observandi . cratio , eiusquς Vis .. III. Quis Episcopum consecrat
S. II. . .. AFpiscoporum consecratio manibus impositis , ikDivino invocato Spiritu maxime perficitur, quam quam ct alii ab Ecclesia ritus, ac Caeremoniae adhibeantur I . Nam recitatis initio literis Cancerulariae Apostolicae de collato Episcopatu ConseCramdus praestare debet Romano Pontifici juramentum obedientiae, & fidelitatis, cujus sormula in Pontuficali Romano descripta est co); deinde examen Conficitur; super edicti humeros, atque Cervicem imponuntur codices Evangeliorum; recitantur Pre ces; funditur benedictio; caput, ct manus sacrochrismate unguntur 3b, tum benedicuntur nisi, haec omnia primum benedicta suerint) baculus P itoralis 4 , annulus cs , mitra M, chirothecae Od. Accipit etiam Episcopus, antequam Consecremtur , Crucem, quam ante pectus gestat .
1) Vide Pontificale Romanum tit. I 3 de Consecratione electi in Episcopum p. i59 e. I ed. Catalani Romaa 738, ubi cuncta haec, quae recensemus, ordine reserun tur , ritusque omnes describuntur consecrationis; & vide etiam canonem Concilii Carthaginensis IV apud Gratianum c.n. I dist. 23 , ex quo hodierna consecrationis sorma profluit.
2ὶ Vetus juramenti. formula, quae a S. Gregorio VII misinem duciti habetur in cap. 4 da IurejAm a eri
265쪽
omprehenditur septem an IcesIs, sed nune iis duo est; adduntur . De hujus sacramenti antiquitate, & aequitate
videndus Catalanus in Pontis. Romam. par. I tit. IIS. 9 rom. I pag. I 79 seq. ed. Roma I738. Zaccaria Disnae Reb. ad histor. atque antiq. Eccles. pert. dissert. IIram. 2 pag. 264 π seq.
. 3) Sacra unctio neque in Episcoporum come rationes neque in presbyterorum ordinatione nune a Graecis adhibetur , licet olim adhibita fuisse videatur. Conser Μe- nardum in lib. Sacramentor. S. Gregorii not. 777 π 78 eoL s Is er s26 tom. 3 opp. S. Gregorii edit. Maurinis
qua etiam Graeci uructionem hanc adhibere jubentur; sed vide hujus Decretalis explanationem apud Gonotra, revide Giresdum Exposit. Dr. Pontis par. I sect. m t. Σ
Baculi pastoraris mem Init antiquus ordo Romanus, S meminit Concilium Gletanum IV. can. 28 t. soneia. Labbai eol. I si. Et hinc animadvertit Ioannes
Morinus de Saer. ordinari pari. 3 exerc. 2 cop. 2 num. ssaritum hunc esse antiquissimum . Vide Iacobum Goar. in Not. ad Ritual. Gregor. pag. 3I3 ed. Paris. ann. 1647. Illud hic animi advertendum, quod Summus Pontifex non utatur baculo pastorali tum propter historiam, tum propter stieam rationem, ut inquit Innocentius III. in cap. unis. de Sacr. unct. Intelligit Innocentius historiam , quam narrant Innocentius Augustodunensis Se m. de Ss. Petro, o Paulo, ac Petrus Cluriacensis Abbas lib. I epist. 2 de S. Petro, quem aiunt baculum tradidisses. Eucherio primo Mevirentium Antistiti, a quo per iulum Sanctus Matemus ejus socius vi vitam revocatuS est . Vid. Cironium in Paratis. ad Decretal. Gregorii LX.rit. de Sare. una. g. 6. Baculi significationem explicat
Innocentius III. lib. I. eap. 62 Myster. Miss. tom. Ivp. p. 333 ed. an. Is 7s sed & iurisdictionem significat,
R ideo Matinus Romanae Ecclesiae Diaconus, & Legatus In Synodo VIII. Constantinopolitana act. 7 t. Io Conci Labbai ea. 168 de Photio inquite tollite baeulum de manu ejus s signum est enim dignitatis pastoralis, quod hie habero nullatenus debet. Atque in chronico Novali-eiensi apud Duchemium Bistor. Dane. tam 3 lib. 6 di
266쪽
Abbate exauctorato habentur haec I detestabilem Sarabaia tam coepit, baculum fregit, atque superbum de sede dejecit. De baculo pastorali fuse scripserunt Ioseph Vicecomes de Anar. missa lib. 3 cap. I, Andreas Sa salus
Panopi. Episc. lib. 2 , Clampinius Velia monum. pari. Ieap. Is p. I 2I π seq. Georgius Lituta. Roman. Pontifici lib. I cap. 29 , Catala aus Pretigom. ad mutis Roman. rom. I cap. 2o pag. XVII. π tit. I 3 g. 26 de Consecrat. eieci. tu episc. pag. 2o7 . 1ὶ Annuli etiam usum antiquiSSimum. esse observat Morinuta Ioc. ein, quoniam ejus mentio est in vetusto
Ordine Romano, in eis. can. Concilii Toletani IV., . apud Surium in vit. Sancti Borini die 3 Decembris , apud Isidorum Hispalensem lib. 1 de Ospe. eap. s in Biblioth.
tr. tom. Io pag. 2 s ed. Paris. I 624. Et licet Alcvinus, Amalarius, ct Rabanus nihil de annulo dicant, tamen eo rum silentium t C tantum Ostendit, non eamdem ea de re fuisse omnium Ecclesiarum Consuetudinem, quod reste observant Bona Rer. liturg. lib. di cap. 24 9. 13 p. a Riom. E. Vid. Martentum tom. 2 de Antiq. Eccles. rit. p. 3 ΑΔ. 368
6 De Mitrae Episcopalis origine , & antiquitate
non una omnium sententia eSt . Sunt qui eam antiquissimam , sunt qui circa Saeculum X. inductam putant. Ego dubitari vix posse arbitror quae Sententia est Card sensis Bona Rer. liturgic. lib. I c p. 24 g. I pag. 2s Itom. 2 edit. Taurin. I 749ὶ quin Semper Episcopi, si non omnes, saltem aliqui mamentum aliquod capitis habu rint, cujus locus recentiori aetate mitra, qualis hodie est,
adhiberi coepit L Vide Bonam loci eit., & Salam in Not.,
Menardum in Not. ad Sacram. S. Gregorii not. 94 col. s s 7 tom. 3 opp. S. Gregorii ed. Maurin. Paris. I7os, Martentum de Antiquia Eceles. rit. lib. I cap. 4 art. Inum. I , Mabillonium Pras in sac. 4 Benedict. pari. 1num. I 82 ram. 6 pag. LXV. edit. Ven. 1738. Recte tamen
observat Alexius Symmachus blaetochius in lib. de Sana. N apol. Ecclesia Episc. cult. p-r. 3 cv. Is sect. 3 π.2, breviorem antea fuisse mitram, postea factam fuisse ob- . longiorem , uti nunc adhibetur . Plures huiusmodi Mitra una cum antiquissimo Baculo Pastorali in hae mea Cathedrali Ecclesia Ananiensi servantur. Conser Hermannum Dominicum Christianopulum De S. Exuperantia cingulanorum Episcopo cap. II. g. III. num. 67 seqq.
Vide Innocentium III. lib. I de Muster. miIIa
267쪽
v. Io pag. 322-I Colonia Is 7s. De antiquItate chirothecarum erudite disputat Cardin. Bona Iter. Litum. Lib. I eap. 2 g. Ia pag. 2 7 mn. 2, & Robertus Sala
8) Monet Innocentius Cironius Paratiti. in Deeret. Gregorii IX. lib. I tit. 8 gr I 8. Episcopos in Concilio Constantinopolitano VIII. a cruce, quam geStant s πεπροντα ταe fuisse appellatos , Innocentius III. lib. Ide Myster. missa, cap. s 3 pag. 33I inquit, Pontificem Crucem gerere in pectore pro lamina, qua Hebraeorum Pontifex frontem exornabat . Vide Bonam, & Salan loc. cit. g. Io p g. 263.
g. ΙΙΙ. Olim Episcopum Μetropolita Conse
crabat, Μetropolitam Senior Episcopus provinciae, ceteris tamen utriusque Consecrationis Causa ad Synodum voeati, atque in principe vacantis Ecclesiae templo congregatis. Ibi enim coram populo, atque clero Consecrationem absolvere oporte
bat Id. Hodie posteaquam Summo Pontifici sunt
reservatae Ecclesiae Cathedrales, vel ab ipso, vel ejus mandato fiunt Episcoporum Consecrationes ca). Episcopi, qui Romae ConseCrationem accipiunt, aut ab aliquo Cardinali, aut ab aliquo ex quatuor majoribus Patriarchis , qui in Urbe Commorantur, mandato Summi Pontificis consecrandi sunt. Cetexi vero Episcopi, qui extra Urbem Consecrantur, suo arbitrio Episcopum eligunt, cui datur man datum Apostolicum, ut eorum Consecrationem ab solvat, vel in ipsa, cui praeesse debent, Ecclesia, vel saltem in provincia 3 . 1 Vide Gratianum dist. 6 6s 6s, & Decretales
in Cap. 9 de Tempor. ordinat. 13 Conser Christianum Lupum diss. An Romanus Pontifex possit omnibus Ecclesiis consecrare, aut conseis cran. jubere Episc. opp. tom. 6 p g. 362 seqv. edit Henet. I 726, & Zaccariam in Anti-Febron. ν-. a lib. I
268쪽
3) Consule Benedictum XIV. in Constit. In postre mo 64 g. I 6 pag. 3 o6 tom. 4 ejus Bullarii ed. Roma I7 s 8,
3. IV. Tres adhibentur Episcopi in consecration o ob; ea peragenda est die dominico, aut alique die sesto Apostolorum post actum superiori Sabbato jejunium effusasque preces a) , hora te tia , qua scimus, Spiritum Sanctum e coelo in Apο-
Stolos delapsum. Tempus consecrationi praefinitum est trium mensium, quibus elapsis, si Episcopu Consecrari neglegerit, perceptos laudius amittet, atque etiam Ecclesia privabitur , si tres alios ultra menses consecrationem protraxerit 3 . Conες- Cratus vero aequirit ordinis potestatem 4b, qu mtamen Metropolita, ct Patriaretia solum Post ac Ceptum pallium exereere possunt; ejus matrimo
nium Cum Ecclesia consumatum emeitur s); αVazant beneficia, quibus ipse antea fruebatur 6 -
consecrationi P necessaria sit praesentia trium EpiSCDPorum . magna inter Theologos, & Canonistas di putatis eSt . Μorinus de Sacr. ordinat. par. 3 exere. 4 cap. 2 ν α umely de Sacram. Ordin. pag. 413 edit. Paris. Hu. 1729, mi ecrationem sine tribus Episcopis absolutam plane in iram esse arbitrantur . Sunt qui eam firmam, ratamquς habent, si unus tantum adhibitus est EpiscCpus Cum venia Summi Pontificis, eaque est opinio Aurelii Piet te Theolog. qi-st. de Sacram. Ordin. pari. 6 qu Ait 13 g. I er 2 , contra sunt alii, qui consecrationem ab uno Episcopo absolutam illicitam quidem, non tamen irrritam existimant, atque ita sentiunt Cabassutius Notit. Eccles. sac. LV in noti ad ean. Nican. ; Iumin σSacram. dissertato 9 de Ordin. in spee. quastion, I ις Episcopat. cap. 4, Christianus Lupus Anend. ad c
269쪽
Espen. in Ius. Ecclesiast. par. I tit. Is de Grasecr. Episcop. cap. I num. 7 er seq., Hallier de Sacr. ordinat. par. a Tect. s cap. 2 art. 2 per tot., & praesertim g.
3 , Cardinalis Cottus TDeol. tom. I s quast. y de Epise pat. dub. 4 9. I tr 2 Catalanus ad Pont e. Roman. rom. I tit. I 3 p. I98 π seq. Quae postrema opinio similior veri esse videtur; & certe in sacra antiquitate non desunt exempla Episcopalium consecrationum, quae ab uno Episcopo factae sunt, & haec quidem illicitae, non tamen irritae iudicantur. Neque vero Sedes Apostolica interdum ex iusta causa hujusmodi consecrationes ab uno tantum Episcopo absolvi permitteret, praesentibus duabus , tribusve Dignitatibus, si ad earum vim tres EpiScopos omnino necessarios esse arbitraretur. Consule Benedictum XIV de Synod. Haceeso lib. I 3 eap. I 3 num. 2 π seq.,& Cotelerium in Constitui. Apostol. lib. 3 cap. I9 tem. I ra. Apostol. pag. 291 edit. Amstetidami I 72ς. In illis tamen Ecclesiae primordiis Episcoporum consecrationes quolibet die seri consuevisse tradit Pagius in Baronium an . 67 num. Ιου pag. 6 9 tom. I edit. Lu- ea . Certe disciplinae, quae nunc viget, antiquitas educi non potest ex Decretali, quam Gratianus in cau. I dist. 7s adscribit Anaeseto Pontifici, & qua sancitum est, ut Episcopi consecratio die Dominico peragatur. Nam haec Decretalis prodiit ex ossicina Isidori Mercatoris.
nius in Gratianum ean. II cap. 7 quast. I, & saltu tur ceteri, quorum animis eadem haeret sententia, quod Innocentius III in tit. cap. . spirituale hoc coniugium Episcopi cum Ecclesia sua ex falsa Decretali Evaristi Pontificis in laudato ran. II arripuerit. Nam huius matrimonii diserte meminerunt antiqai Patres, nimirum S.Cyprianus, Patres Concilii Alexandrini anni 339, S. Si-ricius, seu S. Innocentias , s. Ambrosius, S. Hieronymus, atque alii, quos e iumerat Blastus de Collest . eanou. Isidor. Mercator. eap. 8 num. 2 pag. 77. Vide etiam euindem Bliscam loco indicato not. 6, cs' cap. I o num. Inot. I p. I 2o qui solide, vereque defendit Ianocon iam III, qui hoc spi ituale vis, eulum fortius , quam carnale esse dixit.
270쪽
De Presbeterorum, se aliortam Clericorum ordinatione.
V. Ritus in Presbyterorum , alio. XI. Fpiseopum alienum subditum rumque Clericorum Ordinatio- ordinare prohibetur sine literis ne observandi. dimissoriis proprii Fpi copi. VI. Tempus, & Iocus ordinum XII. Poena Episcopi ordinantis, conferendorum . & clerici ordinati sine his di-VII. Nemo per diatum promo. missoriis. vendus. . XIII. & XI v. Qui Episcopus or- VIII. ordinum interstitia. dines conferre debeat λIX. ordinandi Titulus. Xv. aetas ordinandorum. X. Et examen.
Plures etiam caeremonias adhibet Ecclesia in Presis terorum ordinatione. Praecipuae sunt ordinandis manus imponere, preces super eos recitare, divinum Spiritum invocare , illorum manus oIeo Catechumenorum inungere, vasa demum tradere pro sacrificio. Diaconis quoque, dum ordinantur, manus imponit Episcopus Ib , funduntur preces , Evaugeliorum libri traduntur. In ordinatione Subodiazonorum, Acholytorum , ceterorumque Clericorum traduntur instrumenta, quae ordinis cujusve sunt propria ca), musisque precibus eorum ordi-
H DiaconIs tamen solus Episcopus manus iae ponit, uti habetur in Pontificali Romano tit. II. g. 8. pag. II stom. I edit. Catalani, Presbyteris Episcopus una cum adstantibus Sacerdotibus, uti ipsum habet Pontificale Romanum tit. o g. pag. 129. Verum manuum impoSitio, quam alii Presbyteri faciunt, solemnitatis, non neceSSi talis est. Vide Catalanum in utrumque locum. α) Ita Subdiaconus accipit calicem vacuum, & Pa