장음표시 사용
41쪽
ii codicib. b, ct Ecclesiae Catholicae traditione explicantur. Complectitur vetus testamentum moralia Praecepta, quae ad Inores pertinent, caeremonialia, de Caeremonias, ritusque sacrorum, Iudicialia,
quae judicia respiciunt. XXXIII. Iudicialia, ac caeremonialia Praecepta adventu Christi sublata sunt; & si qua ad
huc Vigent, ea servantur, quod ab EccIesia re pta sunt, non tamquam Μosaicae legis reIiquiae, sed tamquam Apostolorum, atque Ecclesiae mandata ci . Moralia tamen praecepta Perpetuo manent: nam ea sunt mandata ipsa juris naturae, quae Cum vulgo Obscurata essent pravis hominum Cupis
ditatibus, Deus ipse restituit, Iapideis tabulis a Moyse propositis, quibus ea continebantur. Et vero si Certos tollamus dies sestos potissimum Ddῆ cultui ditatos, qui rege Mosaica ad Sabbata pertinebant, Cetera moralia praecepta Hebraeorum ab ipsis naturae legibus nequaquam disserunt iasi Uutibus id ex eans s sectum est, potIssisum
quod Ecclesia Apostolorum vestigiis insistens quaedam ad piavit , quae ad rectum Christianae reipublicae regimen conducere videbantur . Cuius rei exempla sunt in Capit. I '' seq. de injuri, eap. I er 2 de adulter. , es. I de furtis , es. I de homicid. , ubi renovantur poenae, quaeaancitae suerant in Exodo e. ΣI Er 1 a contra homicidii, stupri, furti, injuriarum reos. Quaesitum est a viris do-4tis , utrum Ecclesia caeremoniales Mosaicas leges excitare potuerit. Qua in re secernamus oportet leges illas, quae
mere Caeremoniales sunt uti vestes sacerdotales, altaria,
S cetcra generis ejusdem, ab iis, quae caeremoniales, &simul INica sunt, uti est circumcirio, & similes .. Illas quidem Ecclesia renovare Potuit, has vero non potuit, quoniam venturi Messiae typi ejus adventu sublati sunt. Vid. orationem S. Amphilochii in Domin. Circumcis. io Bibliothee. Pare. t. s p. Ioso edit. Lugdun. & Calmet do circumcis. esseci. inter dissertationes ejus latinas
42쪽
n 2 pag. I 87 ad I93 edit. Luea I 39. Liculi quidem aliquo saltem post Christi mortem temporis intervallo caeremonialia Hebraeorum praecepta observare Aet. Apostol.
c. XU. ver. I9, 2I, S ideo non statim mortifera evaserunt, donec Evangelium satis late diffusum, aC propagatum es-bet , ut mortua ynagoga cum honore sepeliretur. S. Thomas I a q. Io3 art. q. Quam rem ita explicat. S. Augusta epist. 82 n. 16 tom. 2 col. I9s indicata editionis Veneta, sicut defuncta corpora necessariorum ossiciis deducenda erat' lex vetuso quodammodo ad sepulturam, nec simulate, sed religiose; non autem deserenda contistio , vel inimicorum obtrectationibus tamquam canum mor-ιibus , proucienda.
g. XXXIV. Ut a Deo procedit jus divinum,
ita humanum ab hominibus. Ejus autem tres Sunt partes decreta Summo iam Pantolaum, Canones Comciliorum , O scripta atque sententia SS. Patrum. Romanam Ecclesiam matrem, & magistram Ecclesiarum Omnium, & Summum Pontificem Ecclesiae univvrsae caput Christus ipse constituit. Quare siquid ab eo decernitur in commune bonum, id tamquam a D. Petro decretum cIJ tenendum a Christianis est, atque esse apud omnes. legis loco deinliet. Feruntur a Pontifice leges ob Commune bonum Ecclesiae vel nutu ipsius, vel adhibito consislio Cardinalium, & Episcoporum, aut motu Pro Prio , aut aliquo rogante. Quovis modo lata sit Pontificia lex, ea parendi affert necessitatem.
i) Frequens illud Patrum , & Conciliorum est,
quod Petrus per suos successores loquitur. Ita Pliilippus S. Caelestini Legatus in Concilio Ephesino, probantibus ejusdem Concilii Patribus, dixit haec: Petrus ..... ad hoc usque tempus, Ur semper in suis successoribus vivit, Er judicium exercet. Concit. Ephesinum ata. 3 col. II s tom. 3 eone. collem rabbai edit. Vener. In Concilio chalcedonensi cum lectae sunt literae a S. Leone ad Fla vianum datae Patres omnes una voce clamarunt et Petrus
43쪽
μν Leonem sta Iocutus est Corie. Chalcedonense acy. teol. I 23s tom. 4. Qua eadem sermula usi sunt etiam III. stantinopolitara Concilii Patres. Per Agathonem Petrus Ioquebatur; act. 18 col. Io9o tom. 7. S. Pr Per contraeollat. cap. V. n. 3 p. 18 edit. Veneri II sq. Sacrosancta, inquit, L. Diri Sedes per universum orbem Papa Zosimi ve ore loquitur . Postremo, ne omnes colligam, quodi gum esset, S. Petrus Chrysologus in ep. ad Eutychet. D rcv I. ed August. Ulad. I 748. B. Petrus; inquit, qui in propria sede vivit, π prasidet, .prastat quarentibus, fidat vaeritatem .
g. XXXV. Prioribus saeculis Romani Pontim
ces generales regulas plerumque in Concilio edere solebant I): sed saepe etiam Iiteris ad Certas Ε - clesias datis, quae deinceps omnibus communes fiebant ca), mandata, legesque suas comprehendebant . Quas literas semper Christiani omnes ea, qua par est, reverentia susceperunt, & semper etiam graviores de fide, ac disciplina controversias
ad indicium Sedis Apostolicae detulerunt 3 . Pon
tificum generales sanctiones ad Episcopos, Christianosque omnes datas loquendi usus Bullas nu cnpavit. Hodie Pontifex si quid pro universa Ecclesia statuit, aut Bulla utitur: aut decreto alicujus Sacrie Congregationis Cardinalium, quod ipse probaverit. Iisdem utitur in privatis quoque negotiis; sed haec plerumque per Breve expediuntur.
,) Cum Summi Pontifices ad aliquem Episcopum
decreta mittebant, quibus omnes obstringi vellent, solebant praecipere, ut eadem aliis atque aliis per literra nunciarentur. Quare cum Rimerius Tarraconensis regularum librum a Siricio accepit, jussus est, ut non Solum ad EpiscopOS Suar. provinciae, sed etiam ad universos Camphaginienses , π Baticos, Lusitanos, atque Gallirios svel eos x qui vicinis tibi collimitant hinc indo provi
44쪽
riis, hae, qua a nobis sunt salubri,ordinatione dispois
sita , sub literarum tuarum prosecutione mittantur, uti Scriptum est in cjus epis. n. ro apud Coustantium epist. Rom. Pont. col. 6s7 Paris I 71r. SimiliteriZosimus in . ad Hesychium Salonitanum n. 4 ap. eumdem COu- Stantium t. cap. col. 97o ne quid meritis, inquit, dilectionis tua derogaremus, ad te potissimumIscripta dire ximus , qua in omnium fratrum, Or episcoporum nostro rum facies ire notitiam, non tantum eorum, tu ea
provincia sunt, sed etiam, qui vicinis dilectionis tua provinciis adjunguntur. Quod etiam ex pluribus Leonis
M. locis mani festum est. Ita ep. Is 9 Nicetam Aquileiem c. 7 M. I 33s t. I hane autem, inquit, epist. nostram squam ad consultationem tua fraternitatis emisimus, omnes fratres, comprovinciales tuos Episcopos facies pervenire, ut in omnium observantia data prosit a.-ctoritas..Hinc quaedam Pontificiae literae, quare initio ad certos Episcopos, aut ad certas provincias datae erant, cum deinceps ad alios Episcopos, aliasque provincias mi SSaefuissent in quibusdam manuscriptis illam)in epigraphe additionum a ceperunt er universas provincias. Ita epi St. ΦS. Leonis M. Inscripta est non solum omnium per Om
paniam , Picenum, tr Tusciam, ad qaos initio fuisse ubdetur, Sed or universas proυincias constitutis; qua de re vide notas Fratrum Belleriaiorum in eamdem epistolam t. I col. 6 II. Ex quo intelligitur, quemadmodum Pontificiar leges, quae literis comprehendebantur, omnis facile
innoteSCerent, quamquam nullus esset publicus earum c dex , uti ostendit Petrus CoustantiuS praefat. ad i. I ep. Romanor. Pontis num. Os pag. XLVII. Paris an. I 72I,
3) Primo Ecclesiae s rculo S. Clemens I. a Corin
thiorum Ecclesia consultus scripsit, uti narrat S. Irenaeus I. 3 contr. hares. e. 3 n. 3 p. II 6 ed. Massueti Paris IIIo, potentissimas lit Eras Corinthiis ad pacem eos congregans, er reparans fidem eorum, er annuncians, quam in re-eenti ab Apostolis acceperat, traditionem. Quam epistolam S. Dionysius Corinthiorum Episcopus apud Eusebium Eccles. Hist. lib. 4 cap. 13 pag. 187 edit. Valesii Cantabrigia I 72o, S. Epiphanius advers. har. I. I. sar. 27 v. spag. IOT t. I ed.,Petavit Paris I sin, S. Hieronymus de Vir. illustr. c. Is p. 839 t. 2 ed. Vallarsii Veron. I73 q, si ibque memorant, quaeque extat apud Coustantium epist. Rom. Pont. pri. 9, quo opere etiam reliquae, quae nunc manent, Summorum Pont. decretales epistolae comprehc
45쪽
duntur . Magna pars harum epistolatum temporis 'IniuM
periit, ut multae perierunt, quae a S. Damaso datae sunt, R in quibus conscribendi multam ei sese operam praebuisSetestatur S. HieronymuS ep. I 23 n. Io t. I p. 9o I. Sed ta- 'men certum eSt, semper cunctas Ecclesias ad Romanam matrem, & magistram omnium graviores controverSias detulime , quod manifestum est ex omnibus Ecclesiasticis monumentis, atque ex decretalibus epistolis Summorum Pontificum, tum quas memorant antiqui Patres, tum quae nunc etiam extant . Ac dignae in primis memoratu sunt
literae SS. Pontificum Innocentii I, & Leonis M., ex quibus intelligitur, quam mulia ex tota Ecclesia negocia omnes ad Sedem Apostolicam deserrent, ut ejus iudicis finirentur. Nam ille scribens ad Patres Concilii Mileuitani
epit. 3o apud Coustantium Gl. 89s sese eorum literas accepisse inquit, inter ceteras Romana Ecclesia euras , D' Apostolica Sedis oecupationes, quibus diversorum e-asIta fideli, ac mediea disceptatione tractamus, & paulo post ipsis compertum esse ait: quod per omnes procincias de apostolico fonte petentibus responsa semper emanent. Quod etiam confiimat ipse lan. ep. 37 col. 9IO, ubi testatur id semper factum suisse, scilicet omnia ad nos, quasi ad caput, atque ad apicem Episcopatus referre, ut consulta videlicet Sedes Apostolica ex ipsis rebus dubiis certum aliquid, faciendumque pronuntiet.
Leo autem M. epist. Io tom. I col. 63 edit. Ballerin., ostendit Apostolicam Sedem innumeris esse consultam.
Huc quoque spectant literae datae ab Iustiniano Imper. ad Ioannem Summum Pontificem, quae descriptae sunt in L. 8 C. de Sum. Trinit. Nec enim, inquit Imperator, patiamur, quidquam, quod ad Ecclesiarum statum pertinet, , quamquam manifestum, oe indubitatum sit, quod movetuν, ut non etiam vestra innotescat sanctitati, qua caput est omnium sanctarum ecclesiarum.
f. XXXVI. Et cum Pontificiae leges vel ge
nerales sint, vel speciales, quae scilicet eX Certa causa. Persona, loco, tempore prodiernnt, illae omnes generatim obstringunt, nae vero ad illos pediti nent , pro quibus editae sunt I). Speciales Constitutiones etiam rescripta dicuntur, quae cum a Llero rogante emitti soleant, illud semper tacite
46쪽
habere censentur, si prerex veritate nitantur ca . Quare per Subreptionem, atque obreptionem irritum est rescriptum, cum nimirum aliquid salsi narratum est, aut praetermissum veri, quod omniano scire oportebat 3 . Sunt autem rescripta veIiustitia, quae ad justitiam recte administrandam pertinent, vel tragia, quae ex Principis beneficio, AIiberalitate progedunt. Atque huc spectant Privit gia, quae jus singuIare concedunt veI Certo homini, vel hominum Certo generi, modo ad tempus, cujus generis sunt privilegia personalia, modo in Perpetuum , quo voeantur privilegia realia, vel quae Certo Personarum geueri Perpetuo tribuun
sed nune latior huic vocabulo significatio data est. Consule Cujacium obser in lib. I s cap. 8 opp. tom. I 3 col. 3 97 edit. Venet. I 734 & Gravinam Orig. jur. lib. 2. cap. 7 pag. 141 edit. Neapol. 1722.
g. XXXVII. Partem alteram juris canonici
scripti conficiunti canones Conciliorum. Quemadmodum conventus hominum deliberandi, vel aliquid decernendi causa instituti Synodi apud Graecos, Concilia apud Latinos dicebantur, ita in Ecclesia
utroque nomine appellantur coetus, ct consessus Catholicorum Antistitum, qui eccIesiasticis de Causis unum in locum convenerunt. Jam inde ab A-Postolorum aevo existimatum est, bene Ecclesiae suturm , si graviora negocia, si controversiae, di-Szeptationesque Componerentur , az definirentur ab
Episcopis in unum congregatis. Quod non semel
47쪽
fecerunt Apostoli, quos Inter se eonvenisse eo, ιstat, ut alius sussiceretur Apostolus Iudae proditori, ut eligerentur Diaconi, Curarenturque viduae satque ut Christiani Mosaica lege, & Circumcisione soluti declararentur I . Apostolorum exem-Plum sequuta Ecclesia saepe conciliis est usa, cum magna christianae reipublicae utilitate ca).
si Act. Apost. I. 2 6 er seq. Σ) Ad nullam tamen fidei controversiam, quantum ris obscuram, definiendam generalem Concilium absoluta
erae necessarium ostendit Zaccaria in Antiobron: tom. 2dissert. 2 eap. II num. 7, 9 in Antifebron. vindie. pag. 2dissert. 3' cap. 7; quamquam valde utile sit, & interdum etiam pro temporum ratione necessarium esse possit.
f. XXXVIII. Concilia vel cecumenica, aut
generalia , vel topica, aut particularia sunt. Ut concilium generale habeatur, tria servare oportet 1. Concilium indicendum est consensu, & auctori
tate Romani Pontificis I), qui per se ipsum, Vel per Legatos suos Concilio praeesse debet ca) . ΙΙ.
Omnes vozandi sunt ex toto orbe catholici Discopi: quamquam nihil reserat, quod omnes praesen
tes inon sint 3 . ΙΙΙ. Denique concilii acta a Pontifice sunt confirmanda ι .
sorte profitentur Patres Concilii Constantinopolitani 1 in epist. synod. ad Damasum, quae est apud Theodoraetum Histor. lib. s cap. 9 p. ibo M. Valesii Taurini I 7 8 ς idemque docent Pelagius II. epist. 8 ad EpiscopOS, quos Constantinepolim vocaverat Ioannes Patriarcha Constant inopolitanus apud Labbaeum tom. 6 one. eol. 633 π seq edit. Mn. Coleti, quam epistolam probavit etiam Pelagii SucceSSor Gregorius M. ep. 44 lib. 6 opp. t. 2 col. 77oedit. Paris i os, idem praetexea Nicolaus I. ep. 22 ad Episc. Gallia π German. tom. 9 Cone. Labbai eoL I Ledit. vnsd. atque Hincmarus Rhem sis opusc. Is c. zo
48쪽
b. 2 pag. 4s I Ο seq. edit. Simondi Paris Is s. Vide Christianum Lupum schol. in ean. I 6 dictat. S. Grego- rii VII. t. s opp. p. 234, qui hoc jus Romano Pontificitate vindicat contra Ioannem Lam Bianchium, della potesta e delia poliet. della Chiesa r. 4 lib. 2 e. 3 9. Sp. 3 Ia. Bertium Histor. Eccl. t. 3 disserta I c. I 8 p. Dor dissert. s cop. 3 n. 2 seq. pag. I 88 ed. Rassani I 769 :Balterinum de potest. Eccles. Sum. Pontis. π Couc. generis cap. 6 g. I p. 88 edit. Aug. d. I 77o, Zaccariam Anti Febron. par. 2 lib. 4 c. I seq., Cerbonium de jur. er let. discip. tom. 3 lib. 22.
1) Ηine Vitus, & Vincentius Romani Presbyteri,
atque ut plerique sentiunt, Hosius Cordubensis Episcopus nomine S. Silvestri Concilio Nicaeno praefaerunt, atque ita Inposterum factum est in omnibus conciliis uriae ad n vissimum Tridentinum. 3) Consule Μelchlarem Canum de locis theolog. l. s-p. 3 pag. I 49 edit. Patavii I727. ) De Nicaenii Concilii confirmatione videndus Beriatius Ioc. cit. diss. I c. 3o n. 3. p. so. De eadem confirmatione testimonium perhibet Synodus Romana epist. ad cI. Or Mon. orient. apud Labbaeum t. y Concit. col. 2 8, cujus verba sunt haec trecenti decem Er octo Ss. Patres apud Nisaam congregati confirmationem rerum, atque auctoritatem S. Rom. Ecclesia detuIerunt. Atque id quidem consentaneum est antiquae regulae, quam memorat Socrates, Hist. t. 2- c. 8. p g. 74 ed. Taur. I 747 i quiens, canon ecclesiasticus vetat, ne decreta absqua sententia Episc. Romana Eccl. sanciantur, π c. II p. 83.
Quid vero egerit, & quam potestatem exercuerit Constantinus Imper. in eadem Nicam Synodo ostendunt Christianus Lupus schol. c. 9 opp. t. I p. 28 I edit. Venet. I 7426& Bertius Ioe. est. cap. 17 Dr 18 p. 2 9 seq. De Comstantinopolitana, deque Ephesina Synodo hoc est II & ΙΙΙ.secumenico, fuse agit Blanchius delia potesta e deua polixia della Chiesa l. 2 cap. 3 9. II num. 3 er seq. t. 4 p. ss6 seq., qui ostendit, quas in his duabus synodis partes Apostolica Sedes habuerit, Concilii Chalcedonensis cecumenici IV. Patres in relatione ad S. Leonem M. eorum, quae in Synodo geSta fuerant e. q. Cone. eoI. 1 78 collect. Labbai edit. Venet. approbari a Summo Pontifice, confirmarique Postularunt ea, quae ipsi in Co cilio constituerant, Er alia quadam, inquiunt, pro rerumiliarum ordinata ruiete, π propter ecclesiasticorum sta-
49쪽
tutorum definitamus firmitatem, scientes quia re vest
Sanctitas addiscens er probatura, Gr confirmatura ese eadem. Similia scribit Marcianus Imp. ad S. Leonem P. mter epist. S. Leonis acio opp. t. I col. III ed. Ballari Venet. 173 3, & Anatolius Episcopus Constantinopolitanus G. ep. Io I c. eol. II 3 e r ep. I 32 c. col. I 263,er sic, inquit, gestorum vis omnis, m confirmatio auctoritati vestra Beatitudinis fuerit reservata. Leo Μ.jus suum agnovit confirmandi Concit. decreta, noluit tamen confirmare privilegia Eccl. Constantinopolitanae, quae 3n ea Synodo fuerant stabilita, uti patet ex ejus literis datis ad Anatolium , ad Marcianum eit. tom. Concilis c. I 78s seq., atque ad Synodum universam ib. coI. I 827, in quibus per suam approbationem gestorum synodalium rata firma se haberi velle declarat tantum ea, quae de fide fuerant constituta . Videnda est etiam ipsius Leonis
epist. III ad Iulianum ciensem eoL Izo8 tom. I opp. S. Leon. edit. eit., in qua testatus se Chalcedonense Concilium, ut omnem adimat dubitationem iis, qui infirma vel dubia videri volunt statuta Concilii, qua nuli
sunt eonsensus mei sententia roborata. Synodum Uis C
cumenicam confirmavit Vigilius Pontifex, uti testatur Eva grius histor. eeel. lib. 4 c. 38 pag. 379 edit. Taurin. II 8s patetque ex Vigilii epistola Decretali apud Labbaeum t. 5Concit. eol. 239 seq., in quam epistolam videnda est Di sertatio P. de Marca G. eol. 141 seq. Synodi VI. confirmationem ad Agathonem litetis apud Labbarum rom. γConcit. col. III postularunt ejus Concilii Patres his verbis quam ut iterum per honorabilia vestra rescript
confirmetis , vestram oramus paternam sanctitatem.
Mitto cetera oecumeni a Concilia, ne longus sim, atquela Tridentino consistam, cujus Patres eum hane in Romano Pontifice auctoritatem manifesto deprehenderent, dederunt operam, ut quae in Coneilio decreta fuerant, a Pio IU. confirmarentur . Pontifex igitur eoncilii decreta confirmat, atque iis etiam recte derogat, quod in primis fit saepissime in impedimento cognationis intra quartu gradum, quod est inductum a Concilio Lateranensi IV. Atqui neutrum facere posset Romanus Pontifex, nisi concilio praestaret. Late de hoc argumento disserui in opere
Ius Canonicum universum. lom. 3 lib. 2 tit. ult.
g. XXXIX. Generalium conciliorum duo sun potissimum, definire catholicum dogma, atque eL-
50쪽
clesiasticam disciplinam constituere. Atque illa quidem , quae in oezumenicis conciliis de fidei dogmatibus sancita, & a Summo Pontifice approbata sunt, divinam obtinent auctoritatem; quae disciplinam vespiciunt , eorum quoque salacia est auctoritas, tum quod hi canones Seiritu Dei conditi habentur, tum quod ecclesiasticam disciplinam moderari semis per pastorum fuit proprium, & praecipuum munus. Verum hujusmodi canones, qui de disciplina sunt, uti postulat ratio temporum, non raro immutantur, quo spectat it Iud Augustini c; concι- Ita plenaria priora posterioribus immutari. o Consess. lib. 3 e. 7 eos 93 t. I er de baptismo
lib. 2 cap. 3 tom. 9 col. 98 citati edit. 'uet.
g. XXXX. Generalibus conciliis, praeter Epis opos , intersunt etiam, atque subscribunt S. R. E. Cardinales, qui certo eo jure usi sunt in conciliis Lugdunensibus I & II, itemque Μoderat res, sive, ut Vozant, Generales ordinum Regula rium, de Abbates ab Episcopo benedicti. Prineia pes quoque, & Imperatores Vel per se ipsos, veI
per Legatos suos adesse Consueverunt, Sed ut prae sentia .sua omnes in officio continerent, atque ad exitum perducenda curarent, quae ab Episcopis sanisella fuerant, non ut quidquam de rebus sacris , at
que divinis constituerent cx . Quin etiam interis
dum vocatos constat Presbyteros, & Diaconos, aliosque Clericos, presertim ut adversus haeretic