장음표시 사용
51쪽
iaco, mittant ad generalia eoneIIIa, non ad oneramdum , Or eonfundendum, sed ad honorandam, est' confortandam Ecclesiam, π ad ea, qua ibi decreta fuerins ,
quantum in eis est, exequendum. Et recte Hostus apud S. Athanasium Hist. Arian. ad Monach. e. 4 tom. Ip rt. I p. 293 edis. Maurin. Patavii an. I 777 ajebant ConStantio Imperatori: Ne te rebus miseeas ecclesiasticiss
neu nobis his de rebus pracepta mandas, sed a nobis potius hae ediscas. ribi Deus imperium tradidit, nobis ecclesiastica concredidit. Ae quemadmodum qui tibi imperium subripit, Deo ordinanti repugnat, ita metue, i ad te ecclesiastica pertrahas, magni eriminis reus si s. Vid. Eusebium in vis. Constantin. lib. eap. 24 p. 63 8 edit. Valesii Contabrigia an. I xo. Quod luculentius eXP SSit Marcianus Imperatot in Concilio Chalcedonensi M. 6 apud Labbaeum tom. rol. I 73 & ValentinianuSapud Soetomenum lib. 6 e. 7 p. 2Io ed. Tauris. Ψ767.
. Id de Nicama Synodo testatur Eusebius da vit.
Constantis. lib. 3 e. 7 π 8 pag. svi er 122 edit. V olesti Taurin. I 6 & Socrates Histor. Eceles. lib. I e. 8pug. Is edit. e sd. & dignus praesertim memoratu eSt
Athanasius, qui adhuc Diaconus huic synodo interfuit, ut adversus Arianos disputaret, Presbyteri, & alii clerici
interdum etiam M. concilium veniebant tamquam Proc ratores absentium Episcoporum. Qua in re magnum inter
Orientalia, & Occidentalia concilia discrimen erat. Nam in orientalibus absentis Episcopi procurator eum tenebat lacum, quem Episcopus ipse tenere debuisset, in occia dentalibus suum post omnes Episcopos Iocum habet. Vide Christianum Lupum in not. ad ean. 7 Conς. Trullam m. 3 oper. pag. 64 ed. Venet. 1724.
g. XXXXI. Particularia, aut topica concilia alia a Patriarchis, alia a Metropolitis, alia ab Epia
s opis Convocantur. Patriarcha omnes sui Patria chatus, Μetropolita omnes Provinciae Episcopos voeat; atque lex Patriarchalis concilii omnes altacit Patriarchatus ecclesias, concilii autem Provincialis ecclesias omnes 'Provinciae. Si Metropolitas aut Primas, vel Patriarcha concilio, totique na
tioni praesit, concilium nationale appellatur.
52쪽
f. XXXXII. Provinciale concilium tertio quoque anno habendum est. a Metropolita IJ, eoue impedito, aut vacua sede ab Episcopo provinetae antiquiore ca I cou venireque jussu ejus debent' omnes provinciae Episcopi, Abbates, ct quotquot
venire consueverunt, quin etiam Episcopi exempti, quibus eligendus est vicinus aliquis Metropin I ita , ad cujus provinciae synodum aςcedant 3 . Omnes hi concilio interesse coguntur, & si juxta causa impediantur, proturatorem mittere, & EXCU- sationem debent 4 . Ea vero, quae in Concilio provinciali sunt constituta, antequam promulget tur, mittenda sunt ad Sacram Congregationem Concilii , ut emendetur si quid minus recte decretum sit 5) ; quin etiam interdum a Summo Pontifice
Confirmantnr. Verum haec confirmatio non esticit,nt, Canones extra provinciam, in qua sunt condi
o Condit. Trident In. sess. 14 eap. 2 de reform. Olim vero provincialia concilia bis In annis singulis haberi debebant can. a dist. I 8 Canon. Apostolor. 3 8 se 3 apud Corellerium M. Apostolic. pag. 4 7 tom. I ιdit. Amsteti mi an. I724 Concilium Nicanum can. s t. 2rol. 3s collect. Labbai ed. 'nεt. α Vid. Fagnanum in Cap. 1s de accusat. n. Is& Benedictum XIV. de Synod. Disecet. lib. 2 c p. 99. 8. 3 ConciI. Trident. sess. 1 es. 2 de reform t Vocandos etiam esse Canonicos Ecclesiarum cathedralium, non tamen invitos cogendos esse ad veniendum, 'osteadit Benedictus XIV. loc. ein lib. 3 cap. s f. I. Can. 9 Or Io dist. I 8. s) Sixtus V. in Constit. Immensa II 7 t. 4 par. 4Buuar. postrem. Edit. Roman. p. 396. 6 Conser Benedictum XIV. Ioe. eit. I. 3 e. 3 9 ubi elaam alIquot provincialia concilia a Summo Pontifice
53쪽
f. XXXXIII. Discopus autem vocat ad Coi cilium suum, quod Dioecesanum dicitur, Archiis presbyteros, N:chidiaconos, ct ceteros, qui Dignitatem habent, Personatum, officium, Vicarium generalem, & Vicarios foraneos I , Parochos, ct omnes, nemina Prorsus excepto, qui curam habent animarum ca), praeterea Capitulum Ecclesiae Cathedralis, ct canonicos Collegiatarum 3b, Abbates saeculares, atque etiam Regulares, qui generalibus Capitulis non subduntur co), cunctosque exemptos, qui alioquin, sublata exemptione, ad synodum venire deberent s .
i) Consule Benedictum XIV. De. eit. lib., 3. c. 3. Quia etiam interdum simplicia quoque benefiria obtine tes ad synodum venire debent, uti ostendit ipse Benedictus Ioc. eit. cap. 6. 2ὶ Ita Regulares, omnesque exempti ab Episcopἱ jurisdictione venire ad synodum debent, cum habent C
ram animaram, Conc. Τrident. sess. 2 c. 2. de reform. ,
eademque lege teneri etiam Capellanos Religionis Hierosolymitanae decrevit S. Pius V. Constit. Io t. 4 par. 3p. 49 Bullar. & Gregorius XIII. Constit. I 2s g. s locitat. p. 63 6. . s3) Vid. Benedictum XIV. Ioe. eit. lib. .3 c. q. 4) An etiam Abbates, qui dicuntur nullius dioece- sis , ad Episcopi Synodum venire compellantur, diSputat Benedietus XIV. lori cit. lib. 3. cap. I g, I 6. s) Cone. Trident. sess. ' Σ cap. 2 da reformis, XXXXIV. Habenda sunt haec concilia Ennis singulis ci , quaeque ibi decreta sunt, ObStri Π-gunt diceresini. universam- Ea jure indicit Episc pus electus, ct confirmatus, haud vero Archiepi-Scepus, antequam pallium aeceperit ca), neque Episcopus Titularis 3 , neque Vicarius generalis, nisi Peculiarem ea de re potestatem ab Epil
54쪽
scopo impetraverit 4 , neque Vietarius capitularis , nisi post annum ab proxime habita synodo s , neque demum Vicarius Apostolicus, non impetrata venia a Summo Pontifice 69.
Uid. Benedictum XIV. De. eis. I. 2 α, y s. Sunt vero quidam Episcopi, qui a Sede Apostolica pallii usum obtinuerunt, sed eos habere Synodum posse, etiam antequam paIlium acceperint, ostendit ipse Benedictus
3ὶ Benedictus XIV. ib. e. 7. Benedictus XIV. ib. cap. 8. s) Ib. cap. 9. 6) Quod intelligendum modo in literis, quibus UI-
carius Apostolicus est Constitutus, non sit expreSsa facultas , quae ut Plurimum exprimi solet, habendae synodi nam si haec expressa fuerit, dubitandi locus esse non potest, quin et Synodum habere liceat. Ceterum si Vicarius Apostolicus sit constitutus, ut regat Ecclesiam, quae vacua est propter Episcopi obitum, aut translationem, is In cogenda synodo utitur eodem jure , quo Vicarius Capitularis. Vide Benedictum XIV. Ioc. cit. cap. 1 o.
g. XXXXV. Denique tertia pars iuris huma
ni scripti Sanctorum Patrum sententiis continetur, Non hae porro sententiae suo jure Christianos obligant, cum S S. Patres non latores legum sint, Sed . interpretes tantum, atque doctores. Verumtamen scitum est, eos fidem probabilem facere, si Complures Certam vero, si plerique omnes in eadem sententia Conveniant. Quin etiam Summi Pontin-Ces plures unius, alteriusve Patris sententias injuris Corpus retulerunt; atque hae Pontificia auctoritate vim Iegis habent. Appellantur autem San
cti Patres pii illi, doctique viri, qui praesertim
usque ad duodecimum Ecclesiae saeculum. res divi-
55쪽
i Sancti Patres nobis sunt, ut Inquit S. VIncentius
Lirinensis in eommonit. cap. 39 p. 26 I tom. 7 Biblioth. o. ed. Lugd., qui in Ade, communione Catholica sancte, sapienter, constasster viveutes docentes, Or permanentes, vel mori in Christo fideliter, vel Oeeidi pro Christo saliciter meruerunt. Hi enim, ut inquit S. Augusti ius lib. 2 contr. Iulian. Pelagian. cap. Io tom. I 3 I. 6 9 er 682 edit. Mauris. Venet. I 768, quod invenerunt in Ecclesia, tenuerunt s quod didicerunt, docue-νunt ; quod a Patribus acceperunt, hoc filiis tradiderunt .... Cr his post Aposolos Sancta Eeclesia plantatoribus , rigatoribus, ad catoribus, nutritoribus crevit.
g. XXXXVI. Placuit etiam summis Pontifi-eibus in corpus Iuris Canonici referre leges quasisdam civiles eductas potissimum ex Codicibus Theodosiano, & Iustinianeo, atque in Capitularibus Regum Francorum ci). Verum haec Omnia non suo jure pertinent ad Canonicam Iurisprudentiam, quae tota propria est Ecclesiae, sed tantum legem sa- Ciunt, quoniam a Romanae Pontificibus sui juris Corpore Comprehensa, ct Proposita sunt, ut legis
loco essent. 1 CapitulatIa eontinent leges Regum Francoram , quae hoc nomine appellantur, quoniam capitulatim sere omnes edicebantur. Proprie leges ipsae capitula, & singulae capitulorum edictiones capitularia dicebantur. His capitulis Intererant etiam Episcopi, ideoque in iis de rebus quoqae ccclesiasticis agebatur. Non Omnia tamen capitula legis nomine constituebantur, in quo errat Stephanus Balatius, qui de cetero haec capitulari a magna do- , ma'ὶOque studio, ac dilige alia collegit. Vide Diutribam de Ecclesiast. Uri instituit c c. Roma editaman. I 778 ab Hermino Dominico ChriStian'pulo seci. 39. 38 pag. 46, ubi multa de his capitalatibus praeclara
56쪽
XXVII. Τraditio. XXXViX. Utriusque discrimen. XXXXVIII. Divura, vel humana. L. Gns Letua .
Ius non scriptum traditione comprehenditur, α
Consuetudine. Traditionis nomine intelligimus mamdata, quae non scripto, sed viva voete populis nunciata sunt, & Ecclesiae observata Consensu quasi Per manus tradita ad nos pervenerunt. Maxima semper in Ecclesia fuit Traditionis auctoritas. αqui eam despiciunt, plectuntur poena anathematis a Concilio Tridentino I . Non enim Omnes oportuit Ecclesiae res scripto mandare, sati que suit, si in pectore Sacerdotum servarentnr Cum traditio. ne, tum Esclesiae usu quotidiano. Cujus discipli-Mae Causas viri docii copiose, α diligenter expli
Inquit: Dogmatum, Er disti: utionum ., qtia in E Arsia servata sunt, alia quidem hasemus ex doctrina, qua Iiteris consignata est, C alia vero ex Apoetolorum traditione ad nos transmissa in Mysterio recepimus . Ouantraque eamdem vim ad pietatem habens, atque Assane nemo contradixerit, qui vel exigEa tegum ecclesiasticarum peritιa sit praeditus. Et paulo PDSz : Non enim iis contenti sumus, quorum Apostolus, π EUangelium mentionem fecerunt', sed alia quorue cum antea, rum post dicimus, utpote qua mun Gn momonium ad psum Mystertiam haberint doctrina non scripta, d tradita eruditi .EVid. Tertuli. de coron. c. 3 ρ. IOI Or Ioaed. Venet. 17qq. Benacium to n. 262 S. Hieronymum m
57쪽
Melchior . Camum de loe. Theloi lib. I e. 3 Coubta alium in praefat. ad epist. Roman. Pont . par. 2 n. s I p. LVI. Pertinet etiam ad traditionis necessitatem ostendendam discIplina areani, quam ab ipsa Chiasti, & Apostolorum memoria repetit, quamque egregie praeter ceteros illustravit Emanuel Schelestratus peculiari dissertatione De disciplina arcani.
g. XXXXVIII. Daditio vel divina, vel liuin
mana est. Divina auctorem habet Deirin ipsum, humana Ecclesiarum Rectores, hoc est Apostolos, vel eorum successores Episcopos, quibus placuit nonnulla decernere voce, & praedicatione cr). Hinc humana traditio vel Apostolica, vel Ecclesiastica
appellatur, prout ab Apostolis, vel ab Episcopis
proficiscitur. 1 Multi sunt, quἱ Apostolicas traditiones In mere
Apostolicas, & Divino-Apostolicas dividendas putant; tibias vocant, quae ab Apostolis, tamquam Ecclesiarum Rectoribus , originem repetunt, has contra, quae a Christo Immediate Apostolis, ab his vero Ecclesiae viva voce datae sunt, atque ad nos usque transmissae. Sed haec divisio naturam, atque Originem Confundit traditionis cum modo, per quem ea propagatur. Quidquid a Deo procedit divianum est, neque discrimen aliquod inducere potest modus , quo ad nos delatum est, cum eius origInem divinam esse constat. Quare omnis traditio, quam Apostoli Christi ore, aut spirItu S. dictante acceptam ad nos transmiserunt ut Christi praecones, & Christi nom; ne loquentes divina haberi debet . Ac si aliam traditionum divisionem educere velimus ex modo, quo ea propagatur, etiam traditiones Ecclesiasticas Divino-Eeclesiasticas appellabimus, quand quidem etiam Ecclesia divinas traditiones ad nos transmittit.
g. XXXXIX. Inter divinas, ct humanas trais ditiones magnum discrimen est. Nam illae ad Catholicum dogma pertinent, vim eamdem habent,
58쪽
quam habent Saerae scripturae, observandae sunt in Ecclesia universa, quae illas abrogare non PO-test, quamquam ejus tantum Sit interpretari divinas traditiones, easque ab humanis secernere. Quo fit, ut ea solum divina traditio haberi debeat;
quae talis E clesiae judicio existimatur ci). Con
tra vero humance truci; tiones Eet lesiae dis iplinam Tespi iunt, mutantur au Ecelesia, Cum id ejus uti. litatis , aut necessitatis ratio postulat a , denique etsi interclum universales esse possint, pleraeque tamen Certis Continentur regiovibus, neque
ad totam Ecclesiam pertinent 3 .
i in Cum unitati Religionis in prim Is obsIt d rinae
christianae incerta fides, hinc constituenda nobis est a ctoritas aliqua, cui scernendis traditionibus sine metu erroris adluerere possimus. Quae auctoritas uni Ecclesiae data est. Quare omnis traditio, quae huius iudicii caret aactolitate, in pretio haberi non potest, R apposite S. Augustinus in celebri illa de rebaptigandis haereticis contro-
Versia lib. 2 e. 32 contr. Crescon. t. I 2 col. yε edit.
Vcnet. I 716. Non accipio, inquit, -quod de baptizandis har ticis , er schismaticis B. Cyprianus sensit, quia hoc Ecclesia non accipit, pro qua B. Cyprianus sanguinem fudit. Habet autem Ecclesia quoadam canoneS ad cognoscendam vim, S naturam traditionis, de quibus late disputant Scriptorcs rerum Theologicarum. α) In quo tamen caute semper Ecclesiam rem omnem egisse docet Innocentius is ep. II num. 9 ad Episcop. Maced. col. 83 3 2r epist. 2s ad Decent. Episc. Eu b. col. 8ss apud Coustantium. v. Roman. Pout.
3) Ita ex gi. non eadem ubique est in pervigiliis Sanctorum jejunandi ratio . sed ecclesiasticae universalis traditionis illustre exemplum est in biduo ante pascha
absque ditanorum sacramentorum celeb tione imnsigendo , quam in tota Ecclesia Semper observatam Innocent. I. in epist. χs n. 7 ad Deccnt. Episc. Eugubin. v. Gustantium eoI. Sy9 Or ap. Gratten. dist. 3. ean. I 3 de conseer. ex Ecclesiae institutione ad Apostolorum imἰtationem educit liis verbis: Utique eonstat Apostolos iiduac a
59쪽
sa ερο in maerore fuisse, π propter metum Iudaorum se oreciduisse. Quod Miiqne non dubium est, in tantum eos jejunas se biduo memorato, ut traditio Ecclesia habeat isto biduo sacramenta penitus non celebrari . Quomodo autem traditio ab Ecclesia Romana ad alias transire deinceps possit, & vim ubique obligandi consequatur, docet ipse Innocentius loc. cit. 2.
g. L. Consuetudo ius est inductum moribus hominum, & usu diuturno, quae vim habet legis , modo honesta sit, laudabilis, ab omnibus diu servata , tacito, aut eXpresso Pastorum consensu introducta. Et saepe recedimus a iure scripto, interdum non recedimus, illam consuetudinem contrAius, de hanc praeter jus appellamus. Utraque Consuetudo opiis habet frequentia actuum, quibus inducatur I), voluntate ejus inducendae in illis, qui eam servare debent a , consensu Legislatoris , qui novum hoc jus observari consentiat 3 ,
diuturnitate temporis, quod in Consuetudine Coutra ius esse debet annorum quadraginta, decem vero in consuetudine praeter jus, quod longum tem pus in jure est 4). Cum haec servata sunt, non modo consuetudo legi vim adimit, sed etiam vim tantam habet, ut & recentiori lege non derogetur, nisi id nominatim conscriptum, cautumque sit 5). Decreta tamen Conpilii Tridentini contraria con
suetudine tolli non possunt 6 .
α) Leg. 31 ff. de Lesb. Ceterum jus consuetudinis
vim nullam habet, si quid populus agat voluntarie, ae sine animo suscipiendae obligationJs; quemadmodum pii quid , diuturnique usus jejunandi, aut orandi, eum desit voluntas populi, nullam cbligationem induerat.
60쪽
I Confer Interpretes In Cap. 2s de verb. signifie. tap. 6 de Ose. Ordin. in 6 π Leg. 2 π 3 C. qua sit
tres in decretis reformarionis omnes Contrarias comuetu. dines etiam immemorabiles expresSe abrogare Voluerunt, parique ratione utuntur Legislatores Omnes tum profani, tum ecclesiastici, Cum novas constitutiones emittunt. 6) Pius IV. Constiti. In Principis Io0 in Bullar. Mai ult. edit. Rom. tom. 6 p rt. 2 pag. 2Iq.
De Antiquis iuris Canonici Collectionibus.
LI. origo collectionum canoni- LXIII. Collectiones Martini Bra. carum . carensis, & CrescontiLIl. Earum ratio. LXIV. Collectio Isidori Merea. I. III. Canones Apostolorum. toris.1. I v. Collectio lecta in concilio LXU. Capitula salso adscripta Ha, Chalcedonensi . driano . LV. Collectio Ici. scholastici . LXVI. Isidori collectionis aucto-LUI. Eius Nomoca non & aliae ritas. Graeci ,rum collectiones. LXVII. Romae sero cognita. LVII. Initium collectionum cse LXVII. Falsa sunt monumenta nonum apud Latino . ea collactione comprehensa. LVIII. Graecorum Codex latine LXIX. Cur ab Isidoro conficta redditus. LXX , & LXXI. rata collectio LIX. Collectio Dionysii Exigui . spectat ad arcendas Episcopo LX. Meti diis huius collectionis. rum accusatione . LXI. Collectio Hadriana. LXII. Canones Poenitentiales . LXII. Collectiones Africanae , Collectiones Reginonis , Bur- Hispanicae, Gallicanae, di Ful- chardi, Ivonis. gentii Ferrandi.
g. LLPatefactis sontibus Iuris Canonici, reliquum est
ut videamus, quemadmodum ab iis sontibus deducti sint Canones, atque in unum corpus collecti, ne incerto vagarentur, atque ut omnibus facilius innotescerent. Vix ullas initio novas leges condere opus fuit; sed labentibus annis cum multa quo