Disquisitio de L. Aelio Stilone, Ciceronis in rhetoricis magistro, rhetoricorum ad Herennium, ut videtur, auctore [microform] : Inserta sunt Aelii Stilonis et Servii Claudii fragmenta

91쪽

dum verbia assiduus exstet in XII, verisinisse est, inorum anterpretem a ciereone intenui, ut de Lem. II. 23. Qui tamen elius stus, an vetustior Sex. e1ius existimandus sit, difficile est dirimere. Teste eimbachio p. 38. Dis enus Sex. Aeli in t gitare mesui GL quae II aeeuri riduo disputat. III.

VARRO, L. L. V. p. 48. Syensa In foro LACUM CURTIUM a Curtio dictum constat,

et de eo tripIex historia nam et Proculus non idem proindidit quod Piso, nec, quod is Q Aelius Sino secutus. - C. Aelius et Lutatius scribunt Meeps quaestio est de vera nominis scriptura dicum auctoritate nitIIer Cornelius Stilo, Core Iius edidit, secutus Spengelium, qui Praef. p. 55. ducit veteres libros omnes haberes Comelius, cujus non recepti eum poeniteba Alia quidem, pergit, eum uno in Ioco vetusti retineant Stilonis nomen, quod

ipsum emendatorem, Q Aelius eorrigeret, 4 duxisse videtur, dimovitas existit; sed ne huic quidem fidem tribuo. Quid enim Varronem brevitati haud parum studentem, ut eme iterumve C Aetius veI Aelius Stilo, centies vero Aelius si Iiciter semberet, moverit Interpo Mam Iectionem etiam hoc prodit, quod Aelius Stila Lucius, non mus dieitur. CL si11er . . Quodsi igitur ComeIius h. I. repo in ' VInendus est, sine dubio L. Cornelius Sisenna historitus fuiLIV.

92쪽

tum tribuerim. bsοIetvm enim verbum est in quo genere indagando Iurimum operae Stilo posui Gla

de L. L. VII. p. 25. Spens. LUCA Bos Iephasu evr ita sit dieta, duobus modis inveni scriptum. Νam in C. Aelii commentari erat Ab Libyeis Lucas. Hoc Ioco risisse item edidit Cometii. cf. r. III.

ΜILII En Aelius a mollitia κατ αντίφρασιν dictum putat, eo quod nihil molle, sed potius asperum quid gerat. Interpres est haec verba viridicat Stiloni. eque immerito. amque, ut ordinarium hominem interpretatus est, qui minime ordine viveret, ita in absurdam

militis etymologiam facillime Icti potuiLVILFESTES, mina. um laetius oeitatam ait mammam hesteram laete deficientem, quasi minorem factam. . VIII F re v. miserum. Cloatius etiam et Aelius inclibris sacrorum MLmmo aliunt esse lignum quoddam quadratum, ubi immolatur. cf. Sup. p. 57. Animadvertendum est, Ioatium Verum et AeIium Stilonem saepius componi a Festo. Vidd. r. XIII XXII. XXIV. Quoties autem conjun tim laudantur, refertur eorum sententia ad vocabvia quae ad sacra pertinent. Unde probabiΙius etiam fit, Aelii nomen hic inserendum Sse.

93쪽

Lautissima apud priscos vina erant MYRRHAE odore eondita, ut apparet in Plauti abvia, quae Persa inscribitur, quamquam in ea et Hamum addi jube Ide quidam aromatite deIectatos maxime credunt. - ScaevoIam quoque et Laelium et Aurium capitonem in eadem sententia fuisse video, quoniam in PseudoIo sit: Quod si opus siet, ut dulce promat indidem, ecquid habet lchar. Rogas 'Μurrhinam, passum, defrutum, ossa. cis quae p. 37. monuimus. Videtur totur Aelius reponendus esse, ex cujus Indicibus in Plauti abb. ambiguas haec fortasse Iinius repetivi Vid. ais. Iunius Animadum V. 19.

ΝοVEΝSILE Piso eos esse credit novem in Sabinis apud Trebiam constitutos. os Granius Musas putat, consensum accommodans Aelio. cf. c. M. Varro De L. L. V. 74. Novensides in binis. Vid. M. Victor. p. 247o Pulsis ineraIdus in Annot ad Axhob. p. 169. Oreu AeΙivm Stilonem significari putat. Est tamen mera suspicio. Anima vertendum tamen, h. I. L. Cespurnium Pisonem conjungi cum Ilo, a quo dissentit. Similiter apud Varronem Fr. III. de acu curtio Piso et C. Aelius memorantur, ubi quod corrigunt Cometius, etsi codicum fide nitatur, tamen ex Ioci mobiani ratione

non necessarium videtur. XI.

SI' v. Nuptiae. ΝωΤLis Aelius et Cincius dictas esse junt, quia

94쪽

flammeo eaput nisentis Oisolautis, quod antiqui obnubere voearum Ob quam causam issem quoque parenatam 'DΦere ea Leucia ob here, qui arentem necari ELCR Interis. Heimbach. p. 41. non minori in e ad Stilonem, qui nuptiarum fortasse ad carmina Saliaria meminerit, quam ad Aelium Ganum hoc fragmentum referri posse puta Verisimilius tamen referemus ad Iibros Sacrorum. Namque parum redibile, in e I natione carminum Saliarium StiIonem usitata voe

hvia moratum esse.

XII. FESTES, Pro Stria.

portam. Dubium, sic Iegendum sit an meastria, ut in ris. est. GIOssarium pro Stria οἰκήματα προ παρεμβολῆς. Item: οἱ πρὸ παρεμβολῶν τοπο

XIII.

FESTES, Restiva faba. Aelius dubitat, an REFRIUA FABA ea sit, quae

prolata in metem -mum referatur, an quae reos tur, quod est torreatur. Heimbach p. s. auctorem hujus fragmenti putat Aetium SuΙοnem, quia pertinet ad jus aerum. Suspueatur autem ex Aeliana Carminum Hiarium expΙ natione repetitum esse Νο est eu dissentiamus. Plinius Hist. at. XVIII. 12 3M Fabam utique est ibus referre mos enisuspicii ea a quae ideo referim appellatur Incertum, num hine corrigendus sit est Iocus, ad quem vid. Scaliger.

95쪽

SALIO a saliendo et auando Metos esse, minivis dubitari non debeat, tamen PoIemon ait, Areada quendam fuisse nomine Salium, quem Aeneas a Mantinea in Italiam deduxerit, qui juvenes Itali Disontios saliationem doeuerit. At CritoIaus Saonem ex samothrace eum Aenea deos Penates qui Lavinium transtulerit, Saliare genus saltandi instituisse, a quo appeuatos Salios. Critolaus quis fuerit, qui hic Iaudatur, non liquet. Fortasse Stilo Aetius Iegendum est, cujus memor vimus fragm. de Sestis virginibus Fr. XXIII. . su pim Iibrarios, propter PoIemonem qui fuit vetus rerum Itiaicarum scriptor cf. Intera ad Virg. en. VIII. 285. in errorem inductos, Critolaum somniasse. XV. SmSis Sanctum. AAN En ait diei pilius inretius, quod nec crum est, nec religiosum. At Aelius stila, quod utrumque esse vi atur, et sacrum scilicet et religiosum. Recte elisae p. s. eausam se videre negat, Ob quam Aelio Sinoni tribuendum sit mutissum hoe fra mentum Adscripserim potius, inquit, Aeli GaIIo, quia arctissime cohaerere videtur cum explicatione e borum sacer et religiosus, de quibus GaIIus disseruit. Perperam totur ab interpretibus Sino additum videtur cf. Macrob. Sat. III. 3.

XVI.

ΝΤ , Solario vicus. SOBRIUM UICUM dictum putant Cloatius et Aelius quod in eo nussus tabemae lacus, neque ea nae fuerit. Si jeetes inte viatus Ioeus est, eIius Stilo habendus est, fragmentim autem ad Iibros Sacrorum

96쪽

referendum videtur am eum cIoatio Vero apud Festum conjungi soIet Aelius Stilo, ut saepe nobis patuit. Cf. Seia ad h. I.

XVII. SCAURUS, Orthis p. 2255. utSch.

Primum igitur per adjectionem iIIa videntur esse iuriosa, quod Accius geminatis vocalibus scribi naturario gas syΙlabas vo1uit, eum alioqui adjecto e sub at apice, Iongitudinis et brevitatis nota posset ostendi. - quam inconStantiam Varro arguens, in eundem errorem diversa via delabitur. Barthius Advers. XXIV. 5. p. 12S dicit: Aelius sive Stilo, sive Sis1ο, M. Varronis praeceptor Iiterarius, ab eo ipso discipuIo suo, quo doctiorem res Romana habuit neminem, rebus plurimis tantum non acerbe sugillatus deprehenditur in tymologia non paucο- Tum verborum. Quare cum Scaurus in lib. de Orthon nominet Accium, qui vo verit syllabas duabus 1iteris

Scribi, quae natura sint ongae, et eo nomine a M. Varrone sit reprehensus, non videtur male ex veteri editione corrigi posse, Aelius. Recte ille. g. r. III. IV. incertae sedis Miror vero, Barthium ince tum haesisse, Stilonem an Stolonem Aelium nomiii Tet, quum omnino non dubium sit. Quod vero addit de Aelio tantumnon acerbe a Varrone sugillato, commentitium es Vid. sup p. 50 51.

XVIII. VARRO iris L. L. L My. Prisc. p. 556. PutSch.

Ut Ion scribit, quinta vicesima est Iitera quam Gyma vocant, cujus forma nulla et vox ommunis est Graecis

et Latinis, ut his verbis amulus, De , Duilla imgerrunt. In hujuscemodi Graeci et Accius noster bina nscribunt.

97쪽

α riviis p. 264. qui eclum hune eundem luae ad quem Varro Hios de Grammaticia Tebus I maseripsit. Muodsi hic ut in superiore fragm. aliquid audendum est, Iibenter Aetius reponam de quo

ostro, ut vidimus, saepius inu nostre usurpat. t. l. tui

Haec AeIii Sissonis fragmenta, parum certa, partim incerta aut dubia, ex antiquitate conquisivimus. Iam deservii Iaudii seriptis et fragmentis breviter Ricturi, redimus ad Suetonii verba, quibus ineditum librum Aelio meero fraude intereeptum a Iaudio ommemora uulsine, aut cujus generis liber fuerit, non uastur Fortasse aliquis suspicetur, Indices et ea Plautia sabulis a vulsinieΙIigendos esse. Ac videri quidem possit hoc suspicanti Servius indices inos, invito acumine ac diΙsgentia eo

fectos socero invidisse, furto abstulisse, deinde nomine suo edidisse. Quo nomine quum lai manus hominum per venissent, pudore commotus, fassusque fraudem, editos Iibros vero auctori vindicatos voluisse. Factum vero ita esse, ut re non satis e Iorata a divulgata, utriusque nomine iidem Indices ferrentur. Verum vi sententiae

obstat Ciceronis sententia, a firmantis, Servirem Cisudium notandi generibus poetarum et consuesurine loendi' adeo irritas aures habuisse, ut facile diceret hic versus Plauti est, hic non est ). Quod si reputamus, non Lmodum probabile sit, virum tam acri judicio, in quo

genere ipse exceΙIeret, aliena Iaude quam sua orere maluisse. Necesse igitur, alius generis hoc pus fuisse. Α Ιevis quidem suspicio oritur e pauculorum fragme torum, quae nobis e servi scriptis supersunt, ratione. Spectant iIIa evidentissime Plauti verba, quorum etymo-

98쪽

Iogiae quaerinitur. Fortasse ergo Aesio, viro in hoc fit diorem genere exereitato ae Iautini sermonis studi sissimo, etymoIOreum Plautinum, Iucubratum opus, Su Timui. Praeter indiees super Iaut fabulis ambiguis memoratur Servii Ommentarius; erius unum fragmentum superest. Quid si hi ipse commentarius Iiber Aelii laeditus fuit, quum fragmentum Hla Plautini verbi ortiginem spectare potueriti Memorantur praeterea servi Iibri Graeci et Latini, quibus vehementer opus fuisse ciceroni vidimus. Inde t

me minime constat, omnes conscriptos a Servio esse; probabiliter bibIiotheca ejus significatur, e variis variorum, ipsius etiam scriptis, composita. Seripta igitur et fragmenta, quae ad nostram notitiam pervenerunt, haec unti Indices super Plauti abutis, quae dicuntur σω, uae Genius III. 3.1LCommenlariuS.

Ac ne id quidem praetermittendum puto, cuicuimodi est, quod in ommentario quodam Servii Iaudii scriptum invenimus: ram victum quasi Neirio, hoc est, sine ira et cum placiditate, ut e nomine mitem tranquiLιumque fleri martem re muri Hoe apite Gellius disputat de forma, origine, et significatione vocabuli eri s. Neriene, Iautum, GeIlium et Licinium Imbricem memorans. In fine a dii Iaudii etymologiam, quam tamen non magni videtur fecisse, quoniam addit cui modi est cf. de

99쪽

hoe vocabulo Sabinae rumis enop. De ling. S bina p. 24.

VARRO, L. L. m. 6. mia. Si Claudius seribit:

Minosas demonstrari consumveatrices.

Magna in his Iectionis varietas cf. spenges. p. a Non dubito quin Iautini versus sit interpretatio. Duo enim versiculos ex ejus Astraba et Sitellitem Iamdaverat Varro. Festus v. Milios simula habeti II.

VARRO de L. L. GL 70.

Claudius scribit: quae praeficeretur ancillis quemadmodum lamentarentur, PRAEFICA est dicta. Ad Iaut versum e ruculent haec verba Iaudii referenda sunt. Praecesserat AureΙii interpretatio voeabuli praestea. f. Festus v. Praestea, ibique D

eerius.

III.

Rino de L. L. VII. 06. Claudius seribit BELICUUM esse ab eliquato.

Hic pariter Aurelius et claudius junguntur. Resertur fragmentum ad Casinam Ιauti, e qua Varro Versucvios Iaudavera Festus v. Deliquum apud Plautum significat minuS.

100쪽

L. Aelius Stilo Praeeon nus Herenniani veris,

ut videtur, auctori Paravimus nobis via ad praesentem disquisitionem, in qua de praeceptore Herenniano agendum est L. Aelii memoriam, temporibus eorruptam, quatenus eam nobis a liquitas servavit, integram, ut speramus, retuIimus. v eirca faciΙius jam ex iis quae patent, assequi poterimus,

si quid inde ad iuustrandum Rhetoricorum auctorem ha rire Iieebiti quod de Gniphone suspicatus est schulgius, adοIe eenti ciceroni praeceptorem fuisse, id de L. Aelio ipso

Cicerone teste, consta Interesse enim solebat orationubus, quas AeΙius nobilimn Romanorum gratia componebat, perstudioseque eum audieba noderante igitur Aelio, Cicero oratoriis exercitationibus cum aequalibus videtur operam dedisse. Quemadmodum Athenis postea, hortante patre, Cicero filius non soIum principem Peripateticorum cratippum audiebat, verum etiam tum Graece apud Cassium, tum apud Bruttium Latine decIamitabat ), ita adoIescens ipse Cicero peculiarem, ut supra monuimus, dicendi, ostrum videtur Aelium habuisse. Hanc institutionem rhetoricam sine dubio significabat, quum de incunabviis veteris suae puerilisque doctrinae 1oqueretur, et de ordine praeceptorum, quem ci I doctrina, maturus aetate et ingenio, nοIΙet repetere f. Rhetorica lotur, quae illa aetatis maturitate puero sibi aut adοIescentulo e com-