장음표시 사용
51쪽
sequuntur tres strametri choriambici. In hoc carmin binamΘtra anapaestica singulos versus efficiunt, quod indicat acro- Stichon. Versuum enim singulorum primas litteras haec verba officiunt 'Oλυ arti πολλῶ Iucri θυσεiας Venu autem UOS descripsi a litteris incipiunt vocis θυσεiας Anapaesti etiam in lapido illo exstant, do quo disputat ilamowitgius in dissertatione, qua o Sordionische Sisino inscribitur ληὶ Hymno enim Ptolomai in urbe invento adiecti sunt hi versus:
52쪽
Hae formae cum omnes per siynaphiam connexa fuerint, hype metra anapaeStica ea appellare licet. Transeamus ad earum formarum tractationem, quas poetae
M Hunc versum dimetrum brachycatalectum Alexandrini vocabant; cs. cap. II pag. 35 Vide etiam infra pag. 49. ' Apparatum criticum orgh praebet Lyr Gr. III 887 sq. - v. 2το μέτα ἔτεκες lov To seclusi, i addidi. - . 8 sq. μετ' Axiλλέως ἔμπυp patvευ bdκpυτος suo Θεσσαλέας codd. Viri docti μετὰ cum Θεσσα- λὶς coniungentes quid haec verba significarent non intellegebant. Dissicultates praebebat et abdκρυτος Equidem dimetros restituendos esse ratus voci non ad Θεσσαλέας redire existimavi, sed ad aliquem accusativum, qui indicaret, quo ire Thetis iuberetur. Itaque post patu supplevi Toους, mutavi εbbdκpυτος in oba 6τους, cum hoc adiectivum pro ακpυ6εi hoc loco adhibitum esse opiner, quod cum Tooi composuit Homerus p 8 ob clym ... παθσεσθα ratus .... Tibolo τε Λακpυ6εHoc Iubotur igitur holistro ad hessalos cum lacrimis mortem Achillis querentes.
53쪽
recentiores non ex Euripide sumpserunt, Sed ipsi novas con-MmXerunt. Omnes tamen novae formae ex Euripidearum imitatione prodierunt. Dimetri Mapaesto-iambici, quibus Lucianum et MesomedemuSos esse Vidimus, occurrunt etiam in duobus Diophanti cuiusdam
canticis, quae in lapidibus incisa exstant OΙΑ ΠΙ 171 'i. Sed disserunt versus ea re a dimetris Luciani et Mesomedis, quod
Hic orsus ab iambo incipit; cs infra amOl. 23. Hippol adu Haeret v 10 11-24. apparatum criticum composuit Usener, Nigriech. Versbm, pagg. 94-95, tum Hamach, SitzgSber. d. Beri. Mad. 1902 pagg. 542 3 sine apparatu hymnum descripsit Woboda, Wien Studd. 1905, pag. 300.
54쪽
Videntur hi poetas non iam dimetros catalecticos, quo voe bant, composuisse, sed monometris anapa ticis quasi aliena membra metrica adiecisse. Hae novae ratio formas catalecticas formandi sine dubio eo tempore orta est, cum poeta Graeci non iam satis habebant dimetricas formas componere, sed etiam monometrorum Ompositioni se dederant. Quod apparet o Clementis Aloxandrini hymno toxpi novob παibariurou ' , cuius partem priorem de
55쪽
diaeresis aberat versuum 1 3 formam Lucianus adhibuit Tragod. 202 in carmine anapaestico: πεpixovbino rinpo*iλα, quam Alexandrini appellabant brachycatalectam es supra annot 14 . Vorsuum 4 et 3 formam in Niloplotarum cantilena invenimus,
par miacos Saepissime Clemens autem, ut monometer a clausula Segregaretur, Omnium versuum partem priorem a poSteriore per
diaeresin seclusit v. 10 excepto. Qua observatione adductus, ceteros Versus non pro hypermetris habeo, Sed pro monometris stichios adhibitis, qui eam solam hypermetrorum similitudinem SerVRVerunt, quod synaphiam praebent V. 6 in sententiae inciso Syllaba anceps admissa est. Hac re Clementis studium facile intellegitur composuit enim monometros anapaeSticos, quibuSinterdum varia membra metrica adiecit, aut anapaestum aut paeonem aut ionicum minorem 't. Cuius rei certissimum testimonium est hymni pars posterior, in quo puri monometri compositi sunt nullis iam alienis membris adiectis plane enim Synaphia omissa est, monometri ut Irixo incedunt. O genus Synesius imitatus est, qui duos hymnos e monometri anapaesticis composuit anc novam formam ad ea, quae Synesius tractavit, aptissimam fuisse nemo negabit. Artificiosae enim constructiones grammatica non occurrunt, sententiae longas splendidissime decurrentes in supplicationibus illis non adhibentur, qua de
Cama Sententia SaepBIOS unumquemque monometrum paululum
i ' Ιdom Wilamowitzius docuit in Staehlini oditione, pag. LXXVI, annot. 2. Quos odiderunt sub numeris III et IV Christ-Paranicas inanthol. carm. Christian. 1871), pagg. 6-19. Nonnullos locos Wilamowitzius sanavit in disputatione sua do Procli Synosiiquo hymnis habita Sitggsber. d. Beri. Ahad 1907, pag. 294. Idem vir doctus hymnum decimum ma vocatur ex eisdem lamis constantem a scriba aliquo additum esse demonstravit.
56쪽
Clemens ipso monometrorum usum, qualem optimum putaret, hymno suo demonstrare in animo habuisse mihi vidstur. Qui in prior carminis parte appellationes per monometros synaphia connexos decurrere iussit, periodum longioribus formis clausit, tum in parte posteriore monometris κατὰ nixo usurpatis, nullas alienas formas adiungens, iterum appellationes profudit: oroς
Qua r docuit formam metricam rei esse accommodandam, neque synaphia utendum, ubi Sententiae ipsae omni synaphia, ut ita dicam, carent. Sed et id premer voluit, monometros synaphiam neglegentes non aliter ac solos purosque adhibendos esse, sin aulam alienas forma cum is coniungerentur, Synaphiam, nisi forte Sensus quiesceret, servandam esse. Quod ptimo iuro praecepi Nam formis anapaestorionicis omnibus indoles quaedam stichica innata erat, monometri autem usquo ad id tempus Synaphiam non miserant, quare Stichicam compositionem fugiebant. Praeterea κατὰ GTixov, i. e. Synaphia missa, non quaelibet metra in ordine permixta componebantur, Sed talia, quae inter so similia orant aut illis temporibus similia videbantur. Itaque si monometri anapaestici inter stichicas formas catalecticas adhibebantur, aut, ut formae a Stichie usu alienae, per Symaphiam connectendae erant, aut catalΘcticae, ut versus stichice usurpati reddendae. Neque desunt monometrorum catalecticorum documenta, quod brevi Vidobimus. Duas igitur anapaestos componendi rationes nova sformarum Euripideariam imitatione ortae sunt monometri enim κατὰ mixo adhibebantur, et metris anapaesticis varia membra
stichicus catalecticas formas monometricas instituere poetas docuit, et metris anapaesticis, ut membra illa quae modo en mermi ita longiores quoquo compositiones metricae adici coeptae
57쪽
bi bura opiληπτος θεibolaεVα cxiελε nu σοφῶς κλεος apατο κου πεσε polia. Notissimae sunt formae v. 1. 13 paroemiaci , 2 3. 11 dimetrianapaestici), 4. 9 dimetri anapaestoriambici). Versus 5 7. 8. 10. 12 formam habent ita quae in tragoedia non Occurrit. Quam sino dubio poetae recentiores novam sibi invenerunt et Ono- metrum in bisyllabum catalecticum volebant esse. Quod tum domum fieri potuit, postquam Clemens monometros anapaeSticos stichico adhibero poetas docuit. Haec igitur forma pro integro monometro inter lichioas formas catalecticas stichic usu pabatur. De forma V. 6 egimus cap. V pag. 35 . Est glyconea cf. cap. Ι, annot 19ὶ sed iam leXandrini eam propter an paestorum similitudinem pro anapaestico dimetro hypercatalecto habebant. Neque tamen poeta in carminibus anapaesticis eam adhibere coeperunt e mea sententia, priuSquam monometrum inbisyllabum catalecticum invenerunt; tum enim facile commoti sunt, ut etiam alios versus, qui ab anapaestis incipiebant et in iambum desinebant, componerent Tales versus si dimetrorum longitudinem transgrediebantur, nova illa ratione componebantur, qua Diophantus et Clemens versus catalecticos formabant; monometris enim anapaesticis membra illa metrio in iambum exeuntia adiciebantur. Quod docet hymni illius Naassonorum ci annot 18 pars prior: Nolao 'voGiκος το πωτις 5 rpuir iστ ος Nooς,6 h ε-εpo flv o πpωτοτοκου τι χυθὲ xtioς, piτατο Ψυχη ' ἔλαβ' ει θ' pDIolagura vos iov. diu οὐτ' ἐλtiφου op pii πεpixεi 1εVR5-ortist avειμι μελετημα puTOula Uyl. ποτὲ βασiλεia cla V ἔχουσαι βλεπε το φως,
58쪽
. Eandem componendi rationem, quam v. 13-2 cognovimus cf. supra pag. 48ὶ etiam v. 1- sequuntur; qui omnes a monometris anapaesticis incipiunt, quibus varia membra metrica adiecta sunt dimetri anapaesto-iambici v. 1 3 forma illa glycone a Philostrato adhibita 6 4-7, quam ab una longa syllaba incipero toxandrini, ut cap. II Vidimus, Vetuerant, at illa aetate, ut in dimetro anapaestodambico es pag. 43ὶ como sum erat, unde in V. 4 op*riv. ymni poeta sine dubio trimetros in bisyllabum catalecticos uv. 1-3 et hypercatalectos ivv. 4-7 composuisse sibi videbatur.
Iam ea, quae hoc capite Ovi cognorimus, complectamur. Exstant saeculorum . Chr. n. II et I non pauca carmina Graeca, qua formas anapaesticas oxhibent. Horum carminum vetustiora anapaesticas compositiones ex Euripidearum fabularum partibus lyricis sumpserunt ea formas, quas cap. I anapaeStO- iambicas appellabamus, praeterea paroemiae , κατὰ crrixo adhibobantur; κατὰ muti*εia componobantur dimetri anapaestici, quos Vocavimus Euripideos et monometrianapaestici CmYEC in Has formas catalectae ambo in eisdem carminibus usurpabantur et hypermetra quae vocantur anapaestica officiebant. - Recentiora monumenta eas formas praebent, quae
Contextu restituendo codices corrupti multas difficultates parant, praesertim cum sine dubio non omnes codices adhuc collati sint. V. Tcodices praebent ποτ Ucic: ἔλαiovuppi curi indεi, qua verba Diel correxit dubitantor vide app. crit in Sitggaber. d. Beri Ah. 1902, pagg. 542 33; cuius coniecturam in contextum recepi. -Vv. 8 10 et metrum claudicat et sententia Codicos enim haec exhibent: ποτὲ ἐ-λαlετα αlpε ποτῆb inalε Ulvετα roτἐ ἐ-pivεταi vijσκε l ποτὲ bl lvετα uvcEoboce. q. s. Quid poeta dicere voluerit, dubium non est; describuntur enim, ut 6-7, τὰ τρὶς lux' παθηνιατα. quidem qua tentavi, in contextum recepi; restitui dimetros anapaesto-croticos, quales apud Euripidem Ande. 279 ot temporibus Alexandrinis repperimus puel quer. 7-8. - . 11 quod ab ambo incipit me non offendit eandem enim licentiam Diophantus admisit in versu illo σὲ st θεο ol π υπεlpoxo cf. annot 17ὶ; eandem in amomiaco esomedis repperi Ric ἐμ 13ὶ Iuro μεταxapα pino0σα. Haec licentia eaomedis aetate in paroemiaco orta est; postea in dimetrum anapaesto- iambicum transiit vide intra pag. 53sq.
59쪽
o Euripidearum formarum imitatione ortae, sed nova quadam ratione formatae sun Huius novas rationis praecepto Clemens Moxandrinus videtur fuisso hio nim stichicum usum instituit monometrorum catalectorum, qui, si formis catalecticis inser bantur, synaphiam servabant, si soli incedebant, synaphiae vinculis liberati erant. Idem poeta, monometrorum compositione commotus, formarum catalecticarum usum ita mutavit, ut non iam dimotros catalecticos formaret, sed monometris integris varia membra
nova rati anapaestos adhibendi duas alias novitates ex sprocreavit: monometrorum usus stichicus catalecticos monometros formam poeta docuit usus Varia membra metrica cum monometris coniungendi poetas commovit, ut longiores formas anapaesticas in iambum exeuntes componerent, quam que ad id is us, Euripidis Xemplum sequentes, adhibuerant. Hic est anapaestorum usus, qualem e Graecis documentis usque ad medium circiter saeculum . Chr. n. tertium cognosceris possumus. Restant pauca fragmonia Graeca, qua tractare hoc loco Supersedeo, quippe quorum ars metrica Romanorum demum poetarum studiis cognitis aperta fieri possit. Tum etiam intest gemus, quali ex anapaestorum compositione monometri Clementis prodierint, quod ex earum formarum um, quas adhue tractavimus,
Unum autem monumentum Graecum idque novissimum iam hoc capite tractare liceat, dico hymnum illum saeculi IV, qui ad baptisma decantabatur ε). Cuius ex arte metrica apparebit, Mesomedis aetate a poetis Graecis etiam e solis paroentiacis Carmina composita esse, quem usum cap. IV comprobabit imitatio Romana. Nequ vero parvo circuitu pus erit, ut demonstremus, hymni nostri formam astricam e paroemiaco stichico adhibito evasisse. Qua de causa altius repetere mihi licsati Anacreonteum versum Mesomedis aetate pervulgatissimum fuisse anthologia Anacreonteorum indicat, quam illis temporibus ortam ess notum est. Anacreonteum et a duabus syllabis brovibus et ab una longa et ab una brevi oriri potest, ita ut
habeat hane formam: -- - Dec. Formarum similitudin factum
est, ut Mosomedis astato initii varietas ab Anacreonto in paraemiacum transiret: -- -- - Ρ. ab una syllaba brevi
60쪽
κpmo0σα '. Hae est altera ratio, qua paroemiam per anacreonteum recentior aetat commutatus est alteram maiore domum digressione praemissa omOScemus.
Indo a Luciani et Mesomodis astato accentus expiratorius qui vocatur veterem artem metricam paulatim commutare coepit. Ac primum quidem syllaba paenultima complurium Versuum illis temporibus pervulgatorum, quae longa erat, accentu efferri coepta est. Quem usum praebet Babrius in Goliambis, quorum mstrum ultimum illa aetate sciambo et trochaeo ius spondeo constare putabatur in '), postea persaepe Nonnu in hexametris. Idem usus in paroemiacis quoque celerrime percrebruit, quod ea monumenta, qua tractavimus, illustranti In Luciani enim hymno in odagras laudem composito e duodecim paroe-miacis tantummodo sex paenultimam accentu efferunt, meSO- modis septendecim iam tredecim, chymni Naassenorum paroe-miacis omnes quattuor me usus paenultimam accentu esse rendi in versus illos transiit nova arte compositos, quos in duobus hymnis Oregorius Nariangonus adhibuit υὶ versus bipertiti sunt singula partes plerumquΘ Septenas Syllaba continent, quarum paenultima accentu edita est. Neque vero embversus desunt, qui de a regula declinent; quorum plures priorem versuum locum obtinent. Quam rem demonstremus hac
tabula: Ι. In hymno de virginitato 10 versus):
plus T syli Occurr. paenult aco non elata in parte priore in parte posteriore 3 ies 7ies 35ies
' s. annot. 23. E parosmiaco haec licentia in dimetros anapaesto- iambicos transiit; l. Dioph. ΙΙ o hymn. Naass. 11. 'mar Victor GLVI 81, 12: trochaeus pro iambo inducitur', 136, 13 sqq. 'species trimetri scazontis ut non iambo sexto, sed spondeo pede aut trochae . . . terminetur'. Hymnum do virginitate o hymnum vespertinum apparatu crilico instructos edidit . Meyer Abhdign. d. gl Bayr. Ah d. Wiss. philos.- philol. Κl. 1886, agg. 402-9. De arte metrica pauca disseruit F. Hanssen