장음표시 사용
81쪽
Primum de caesione arborum suadetur auctoritate diuersorum canorum, cap. Sine exceptione 3 I. cap. Terrulas set. 12. q. a. cap. Ut super,
de reb. Eccles non alie n. in quibus locis ab alienatione prohibita excipiuntur inutilia , & damnosa, cuius. modi illae arbores, ut praesertur in casti; unde iura habent, quod nomino alienationis prohibitae venit tantum
alienatio voluntaria, non autem necessaria inducens prudentem agricolam ad probabiliter credendum non prohiberi incisionem earum arborum, quae magis damnois sunt, quam utiles , l. Alienationes I 3. E famil.
Ita docent omnes de incisione arborum inutilium , & damnificantium Nauar. consil.6. de reb. Eccles non alien. Rodr. tom. I. q. 27.art.q. Quar. ut alienatio nu. 3 3. in limit.2. Peyrin. ad constit.s. Iulij et . num. I 8. & ex illis Tam r. lom. 3. disp. I 3. nu. 2. Famciunt, quae resero Resoluta 27. de aliena t. num. Iq. de incisione vinear. Et in his non requiritur solemnitas, secundum Doctores cum Bore la consil.9I. nu. 26. Simon de Pretis consit. I 9. num. I 8. Mascard. de probat. concl. 7s. nu. 26. Capicia decis II 3.
num. q. M. Anton. lib. I. resol. 3. nu. 3. Tambur. cum citatis.
Secundum de distractione suadetur, quia nullum ius extat obligans ad implieationem pretij recepti ex
venditione rei licite astenatae,nam iura prohibentia alienationem restringuuntur ad res immobiles,& mobiles tantum pretiosas, cuiusmodi non est
illud pretium, & pecunia, quae se uando seruari non potest, i. Tristo S. fin. ff. de iure deliber. S. Constituitur, Inst. de Usuis. Tum quia pretium it Iud immediate non est ex arboribus, sed ex materia ligni iam praecisi, ac proinde rei mobilis, quae non prohibetur alienari. Deinde fructus non prohibentur alienari , immo in i Ilis necessaria est alienatio pro alimentis Clerici; sed illud pretium habet rationem fructus, ergo distrahi potest pro seruitio Episcopi. Demum tria spectari potant in casu, incisio arborum , ligna retiastantia ex iocisione arborum, & pretium ex lignis venditis; incisio ex probatis fuit licita,ergo& alienatio eorundem incisarum, &distractio pecunie,nam haec duo tam quam accessoria, S cou sequentia i cisionem uti suum principale consequentur , ac proinde illius recipiunt naturam , & conditionem licitae alienationis , & distractionis, accessorio enim inest idem ius, quod in princi pali, cap. Prudentiam a I. in niae, de ossi deleg. glos v. Iuramentum, cap. Si diligenti 1 a. de foro comp.Faciunt quae dixi Resolui. 27. nu. a. & 74.
Quomodo disserant interse declarare, σeligere in contextu electionii'IN contextu electionis quattuor Gmul coniunguntur actus. Primus est datio suffragiorum a secundus eorum collatio ad inuicem, quae vocatur scrutinium ; tertius scrutinij, α suffragiorum publicatio, idest, N.habuit tot vota , N. tot alia,&c. quartus demum est formalis electionis celebratio , quae & eiusdem pronuntiatio
82쪽
tio voca inr , id totum colligitur ex cap. Quia propter q2. de elect. cap. Publicato 38. eod. paucis id exponitur his verbis. Publicato scrutinio variare nequeunt ele tores, eum sit facienda collatio , ct electra celebranda. Cap. cum .ab uno q. de sent. & re iud. iii 5. cap. Sicula I. de elect. in 6. Si in rigore iuris loquendum sit, eligere, & declarare electionem sunt unum , Nidem, quandocumque enim pronun tiatur electio, eadem etiam declaratur; videntur solum disterre in hoc, quod huiusmodi pronuntiatio ex parte vocalium dicitur electio, quia
per certam formam unus ex vocalib.
nomine proprio , & aliorum eligit communi aetii , ut electio censeatur una, & communis ex c. Cum ab uno . cit. de sent. & re iud. in 6. respectu vero aliorum audientium vocatur declaratio electionis factae. De forina huius communis electionis, & ciuiadem simul declaratione vide Lastor. tit.q. de elect. cap. I9. num .93. ibi: E 'lo, electumque pronuntio, in communi coram vobis publico- Ex quibus verbis deducitur uterque actus clectionis. & eiusdem declarationis. Sigism. dub. o. de electione utitur solum verbo eligo,ac proinde idem erit eligere, & declarare . In constitui. Vrbanis Conventua l. Francisc. in cap.VIII. Regul. tit.9. Nomino, pumblico, denuntio, c. habent vim declarativa in tantum,& supponitur et
cito facta in publicatione scrutinij. In
meo ordine cap. I. Regulae pronuntians electionem utitur verbo Declaro,
de sic condistinguitur ab actis electioniS. Dixi, in rigore iuris unum, & idem esse eligere , & declarare, quia hoc
ipso, quod electio fit per pronuntia
i Iouem certorum verborum, quae it iam exprimunt, consequenter etiam
per eadem verba declaratur. Nihilominus ex communi usu loquendidistinguuntur inter se , itaut eligere comprehendat illos tres actus priores , declaratio vero illum ultimum pronuntiatae electionis, declarare enim supponit rem declarandam existere. Sed haec quaestio est magis metaphy sicalis, quam moralis, ideo non ulterius procedendum est, cum Parum viii itatis sit. Haec in gratiam cum
iusdam patris Cupicini. In facti contingentia, quando declaratio cadit tantum sit per tres pri res actus, non tamen icitur electio
suum sortiri effectim , quia electio
consumatur, & perficitur formaliter per quartum actum,consequenter huiusmodi declaratio non dicitur electionis , sed actuum disponentium ad electioncm, ex quibus necessario sequitur, si maiorem partem consensi se constat, ita quod electores variare
nequeunt, ex cap. Publicato 38.d eiect.
An Paroebas denuntiationes matrimo-m, omittere, vel postponere sine li
on potest Parochus propria a ctoritate,etiam stante suspici ne malitiosi impedimenti circa set
rum matrimonium, omittere,vel pota ponere matrimonior eiusdem denuntiationes,& publicationes; quod deducitur ex Tridentino cap. I. de Re--mati Matrim. Sess. et q. illis verbis ἀ
83쪽
Quod si aliquando probabilis fuerit suspi-ςὶo, matrimonium malitiose impediri posse, si tot prseserint denuntiationes, tunc vel una tantum denuntiatio fiat, υel μι- tem Parocho, O duobus, vel tribus test bus praesentibus matrimoniAm celebre tur, deinde ante illius consumationem de- ntiationes in Ecclesia fiant, vise aliqua Iubfuηt impedimenta, facilius detegan-
rantur , quod illius prudentis , ct iudicio S. Synodus relinquit. omissio igitur,
seu postpositio publicationum futuri matrimonii spectat ad iudicium ordinarismon ad Parochum , illa enim clausular Nis Ordιnarius, oee. in fine dictis dispositioius posita, refertur ad precedentia , ut habent vulgata iura, Cap. Secundo requiris qI. de appellat. Ita tenet Sancti lib. 3. disp.7. mm. I T.
alios citaris contra opinionem nonnullorum , qui oppositum sentiunt. Vide Barbosam ad hoc caput I. de Reformat. Matrim.Sest.2q. a num,qs. Sed dissicultas non videtur plene soliua , nam aliud est omittere simpliciter denuntiationes, siue ante mair, monium contractum, siue post illius celebrationem, in hoc sensu nulli du-hium est, Parochum nullatenus posse illas omittere,quia id esset relaxare,&dispensere in illis,quod facere non P test,cum id sit munus solius Ordinari, cap. fin .de dispensat.cland.& Trident. hic. Aliud est illas,quie ordinarie pry- mittuntur , in hoc casu, matrimonio postponere , nam posita suspicione malitiosi impedimenti ,videtur esse in potestate Parochi illas postponere ibi i Tune vel una tantum denuntiatio fiat el saltem Paroebo, O duobus, vel tribus testibus pulentιbus matrimonium celebretur, deinde ante illius consumatio nem denuntiationes in Ecclesia fiant . Non dicitur hic,quod Parochus petae facultatem postponendi denuntiationes, sed quod illas faciat post contractu in matrimonium ante illius consumationem, unde illas postmodum dimittere non potest sine iudicio Ordinarii ; neq; sic postponere ilias est dispensationis actus, cum non fiat contra decretum Tridentini, quod id expresse indulget. Igitur illa Clausula: Nisi Ordinarius , refertur ad omissionem quovis pretextu, siue simpliciter, quia clarum cst non adesse impedimentum, siue in illo speciali casu , ita quod solus ordinarius dispenset i omissione denuntiationum. DECISΙΟ. LV. An S. Bonaventura obierit die Veneris
pria Sanctorum ordinis mιnoris . in lectione q. die et r. Iulij, octava eiusdem Sancti habetur sequens clausula. Antis salutis millesimo ducentesimo sep tuagesimo quarto, sua dualis quinquagesimo tertio, hora matutina diei Domi-mca, qua mensis Iuli, erat deeimatertia, ex humanis sublatus est. Et in hoc conueniunt omnes Historici, qui de ilis scripserunt, asserentes die Dominico ex hac vita migrasse. Ego autem re subtilius pensata, duce cicio litterarum Dominicalium, qui nos ducit incognitionem dierum hebdomadat,de cics eius obitum in die Ueneris veriuS, quia eo anno currebat littera Dominicalis G. quae est praeposita diei decima quintae Iulii, ita quod ascenden
84쪽
do usque ad diem decimum tertium , dat nobis hunc diem Veneris, ut manifestum omnibus. Et de hac re volui edoceri a Patre Luca Vadingo vis ro integerrimo, Cron ista sui ordinis eruditissimo, qui sibi complacuit ita
respondere. adm. P. Datas a 2. Iu-
si, recepi heri, ea quibus intellexi, te hinytare circa diem obitus S. Bonaventura,
an scilicet Dominico, siue potius hebd mada altero decessoris e Nullum hie sub is esse potest dubium, praeterquam erum ita referatur in lectione vici, d te eitata, eonnanter ita habet Historia Coneiiij Lugdunensis seeundi, in ovo vir Sanctus decessit, referunturque boni quique authores. mde, si placuerit tomum secum
dum nostrorum Annalium ad annum I a Tq. num. 9. 23. O I6. Faelli fuit in ealculatione litterae Dominicatis errare, diligentius rem examina, habita ratione numeri aurei, o mutationis facta C tendaris, o omnia rectὰ eobarere pernicies. sale mei memor in tuis Sacrifieiis. Ex collegio Fratrum minor. Strict. obstru. Roma sub inuocatione S. Isidori r 3. Cal. Septembris I 6qq. Haec sinat verba sormalia Patris Vadini, me exhortantis, ut videam eius secundum tomum , ad annum I a Tq. cuius lectione aucta mihi fuit magis dubitatio , quam ut eam excuterem , siquidem duabus ex eius operis lectione obseruationibus ad
hominem argumentor datam a me decisionem omnino confirmari, nam
sub num .9. asserit sessionem quintam
Concili; II. Lugdunensis cspiam sui
se die Lunae i6. Iulij I 27q. & die prae dente S. Bona uenturam ad caelestia gaudia euocatum fuisse; dies autem praecedens , dico ego , fuit quidem
Dominica dies I s. sed non fuit dies obitus, si decessit die deciniatertia,ut omnes Cronistar cum ipso Uadingo
docent. Secunda obseruatio,est quia sub num. 3 a. asserit, Capitulum Generale ordinis Minorum celebratuni fuisse in die Pentecostes Dominica die a o. Maij, cui praeposita est eadem Dominicalis littera G. Ex his manifeste deducitur etiam in sententia Ua-din hi sanctium Bona uenturam ob ijsse die Veneris, non Dominico , nairhlittera G. Dominicalis praefigitur diui I s. Iuli1 , ac proinde ascendendo usq; ad diem decimum tertium apparet
dies Veneris mortis S. Bonanenturae.
Tria dicit. Primum fuisse facile cd rare in Calculatione litterae. Secun-- dum, quod habenda est ratio num ri aurei. Tertium, quod considerat da est: mutatio Calendarij. In primo nullum constat contigisse errorem,
quia reuera littera Dominicalis illius anni Ia7q. suit G. ex deductis etiam per ipsummet Vadinglium,& ita habet Ioannes Lucidus, & ego exactε
extendi litteras Dominicales, aureos numeros, epactas, & alia a Natiuitate Christi usque modo. Circa secundum dico Numerum aureum nulla ratione conducere ad cognitionem
dierum hebdomadae, quod QIum est proprium Dominicalis litterae, quae simul cum aureo numero ducit nos incognitionem sestorum mobilium, de quibus non est praesens difficultas . Quod ad tertium, correctio Calendoria sub Gregorio de anno II 8 a. quo contigit interruptio littorarum Dominicalium, non arguit mutationem, neque variationem earumdem litterarum in praecedentibus annis, cum firmae,& invariabiles necessario manserint, unde Paulus in Apologia Ca
85쪽
tendatij noui lib. a. cap.7. pag. mihi 3OI. negat ante Gregorium XIII. Vmquam mutatum fuisse ordinem litterarum Dominicalium. Tandem veritate huius mei dicti cognita , quam in re ipse sequebatur,respondit ita esse.
casus reservatos Papa teneatur
Episcopalem φREligiosius tunc potest absolui etiam a suo Confessario ordinario, quia illa clausula eligendi con-1c iurium ab Ordinario loci approbatum ponitur ampliatiue a & cum sit priuilegium , nemo cogitur illo vii , ex vulgatis iuribus; & hoc satis probatum fuit a me Resolui.3q. Rum. O. allegatis Doctoribus , quibus adde Moinignum ordinis Minor. de o, seruantia in suo Directorio me citantem: serm.76.
An licentia absoluendi a reseruatis cum clausula. Donec abrogata fuerit.
NOia ς xpirat , sed ulterius vim
sua in obtinet, donec a superiore reuocetur, quia praesu Ditur durare ilia prior concedentis voluntaS, hoc ipso, quod se explicauit velle licentiam durare, quousque reuocare-ἔr; de reuocatione autem non con at neque mors est causa abrogat
riai quia ad abrogationcm requiritur aliquis tormalis actus positivus, qui
per mortem produci non potest, cap. Si delegatus de off. deleg. In 6. Grais
ergo non obstante morte ea licentia durat. Nec dicas, sicut cessant casus reseruati ab homine per mortem Episcopi, ut omnes docent, quos cit ua Resolui. 6. q. q. & resolui. 39. q. 3 ita& licentia ab illis absoluendi, parratio ex morte utriusque. Quia respondeo, prunodactum hominis posse etiam durare post mortem facientis, quando se explicat,ut in casu praesenti,ac proinde si Episcopus sibi personaliter reseruet casus cum ea clausula: donee abrogauero, pari passu cur rei reseruatio cum licentia; quod si absit clausula a reseruatione, cessabit haec per mortem Episcopi, quia non se explicauit , ut reseruatio valeret post mortem, sicut voluit valere tiacentiam. Secundo, licentia est factum gratiolum,ac proinde ampliat dum , reseruatio quid odiosum, consequenter restringendum . Et id do
An successor generali reuocatione tollatomoes gratias 4 suo praedecessise concessas cEPiscopus, vel Generalis, seu Prouincialis concesserunt suis subditis diuersas gratias, & priuilegia absoluendi,& c. simpliciter sine ulla temporis lamitatione, certum e stultas durare etiam post mortem, vel cessatioue ossici), ut do ut omnes, quoS a legat
86쪽
testat Sanctorus in suis Moralib.Comment. Constitui. cap.7. Statuto U. &ego dixi praecedenti decisione. Has autem reuocare posse successorem, nullus dubitare debet, quia praed cestor non potest ligaro manus sui
successoris , .cum non habeat mai
rem illo potestatem, neque imperium super eum, par enim in parem non habet imperium, cap. Innotuit 2Ο.de elect. l. Nam & magi stratus ff. de a bitri immo cum paris sint potestatis,& vnain eademque persona repute tur, glos v. viueret, cap. Significauit 3 6. de rescr. glos. v. Succedat CaP. II. de ossi ordin. Sicut prior poterat reuocare , ita & successor; neque obstat, quod successor habeat iustam ignorantiae causam Reg. I . in 6. quia id intelligitur eius fauore,non in eo sensu, quod impediatur in functione sui muneriS,cum Prassati in genere sciant similes gratias solere concedi subditis, & hoc lassicit,ut successor gene rati reuocatione omnes tollere valeat;& cxtra rem non est, quod dicitur cap. I. de constit. in 6. nimirum Summum Pontificem habere omnia iura in Scrimnio pectoris sui,& ideo reuo care leges suorum pridecessorum fuiscontrarias directe , licet de illis non faciat mentionem. Pari ratione Episcopus poterat generali edicto reuocare omnes gratias a suo praedecesi re factas in materia absolutionis,quia uti eadem persona cum ipso fingitur habere cognitionem eamdem, quam antecessor habebat; & in hoc stet paritas ex illo axiomate. Sanctorus supracitatus inquit: . autem omnis reuocatio susciat, ambigitur , sed breuiter dicendum en, non sussicere Pamumque reuocationem , sed
neetasMiam esse mentiam reuocantis ,
it aut si superior successor neycaeus quas gratias suus concessmi prsrecessoridicat.
revoco omnes facultates indultas a mittantecessoritas circa absolutiones , sc. is concessa priuilegia non tollit. Portet v. Priuil j cessatio num. 6 8. ratio est, quia nemo poten reuocare, quod nescit ;nee aequiparari debet Papa, quι cenIetur habere scrimmum legum in pictore, eo quod concessones omnes archis S po
stolicis inferuntur ; quod si secreta esset
e-eso, eadem ratio curru de Papa, ac
de alijs superioribus, qui factas i praeeincessoribusgratias ignorarent. Haec ille. Sed contra, quia in praxi videmus Episcopos generali edicto reuocare omnes Consessarios, quorum securutatum in specie scientiam non habent,sed tantum in genere,sundata in Bulla Pij U. I 33. in Bullario incim Romani Pontificis , ubi dispoititur,
qyod Episcopus successor potest de
nouo examinare Confessarios Regulares, quod communiter fit reuocatione licentiarum, aliter non possent reduci ad examen . Ratio adducta , quod ignorata non reuocantur , ut habet glosa v. Facti cap. I. de const.
in 6. non obstat, quia sussicit scientia in genere ex dictis ς Neque placet, quod Papa ideo dicatur habere in scri mnio pectoris sui constitutiones Pontificias, quia illae sunt registrata in Archiuijs; sed ita dicitur, quia successor reputatur eadem persona cum omnibus suis praedecessoribuS,ac prΟ- inde fingitur habere eamdem scientiam Bullarum Pontificiarum cum i
sis; scrimniu siquidem sumitur so aliter pro scientia , & cognitionO , ut deducitur ex sequentibus verbis: Statuta eum sint facti, O in facto eousi
87쪽
flant, potest probabiliter ignorare. Ex
eo igitur, quod scientiam habet constitutionum Apostolicarum,posteri rem condendo, priores contrariae di, cuntur reuocatae, quamvis de illis non fiat expressa mentio;ex eo vero, quod ignorantiam habet statutorum inse
riorum,non censetur illa reuocare, n,
si exprimat; igitur sub voce Scrimn ij
venit agnitio,non materiale archiuiu, in quo conseruantur Bullae Pontificiae; Gloffin.cap .Preterea I 2. dist. 23. per Scrimniii intelligit,quod Papa dicitur habere omnia iura inScrimnio pectoris sui per interpretationes, quia omnia iura tamquam propria interpretari potest, cum censeantur a se condita . Applica omnibus Prelatis succetaribus,respectu suorum antecessorum,omnia enim eorum iura, facta, dcconcessa ratione officij censentur habere in scrimnio sui intellectus, & volantatis , quatenus possunt facerω quidquid eorum antecessores pristore valebant. Demum Papa,& alii Prε- lati gratias a suis antecessoribus secreto concessas reuocare possunt in his materijs,& huius confirmationem ha. bemus in oraculis vivae vocis a Gregorio XU. & Urbano VIII. reuocatis.
An Superior loealis, cui non competit licentiare ad Ordines, possit rogare
Episcopum , ut dispenset Iu- per interstitisse
QVidam Prouincialis in litteris di
missorijs ad ordines,omisit eam clausulam t togantes eum, qui te ord naturus est, ut tecum dispenset. An
Prior, seu Guardianus possit roga Episcopum, ut Religiosum suum subditum dispenset λRespondetur affirmative ; Tum quia Superior localis forsan melius scit, an egeat tali ministro in propria Ecclesia,ergo si indiget,postulare pintest gratiam ab Episcopo. Tum quia
patet euidenter, Prouincialem velle eum Omnino ordinari, quantum cst ex parte sua,cum licentia dederit, ergo Superior localis supplere potest hunc desectum potius prouenientelnex obliuione, quam ex voluntate S perioris maioris. Demum, Superioribus localibus id non prohibetur, sed tantum dare licentiam recipiendi omdines , quod est quid diuersum, & ex diuersis, cum non fiat illatio maxime in odiosis, potuit rogare, &c.
gatus,dispensaresuum clericumsuperanterstiti's,teneatur id
facere eΕPiscopus Regularem ordinatu
rus, super interstitiis non dispei sat, nisi expresse a Superiore ad id rogetur, ratio est, quia Episcopus ignorat , an Ecclesiae Regulares indigeant huiusmodi ministris, ideo rogadi sunt a Superioribus, qui tenentur in litteris dimissori)s fidem facere de huius. modi necessitate, seu indigentia. In ordinibus Minoribus sufficit rogare, quia nulla requiritur causa ad dispensandum super illorum interstitijs,cum dicatur Sess. et 3 .cap. II . id relinqui a bitrio Episcopi, ideo etiam sine causa potest illos omnes simul conferre in eadem ordinatione,nam illa clausular
88쪽
Arbitrio suo, seu haec aliar Praut sibi
videtur expedire, ex adductis stMenoch.lib. I. de arbitr.q.8. num. 33. addita iam habenti potestatem , importat absolutum arbitrium, & voluntatem agendi iuxta potestatem antea habitam,immo quo ad modum agem di ampliatur. In ordinibus vero numioribus non sussicit arbitrium ad digne conserendum ordines, sed dispensatio super interstitias infra annum inter vitiinum minorem, & Subdiaconatum facienda est ab Episcopo,posita causa necessitatis , aut utilitatis Ecclesiae ab eodem iudicanda ex
cap. G. citato Sest. 23. Subdiaconus vero infra annum promoueri non potest ad Diaconatum,nisi aliud Episcopo videatur, ibidem cap. I 3. Diaconus autem ad Sacerdotium non potest insta annum promoueri,nisi ex neces sitate,& utilitate aliud Episcopo vide-hitur. Igitur Episcopus Religiosum non ordinabit,nisi sibi constet in litteris dimissorijs adesse utilitatem, seu necessitatem ab ultimo minore ad Subdiaconatum, ad Sacerdotium vero,nisi utrumque concurrat, ita quod infra annum illos ordines non conferet, nisi expresie Superior Regularis petat dispensationem super interstitijs , expressa causa indigentiae similium ministrorum in propria Ecclesia. Censetur autem adesse indigentia, licet unus, vel alter similis minister habeatur , & necessitas Sacerdotum re gulatur ab obligationibus, aut etiam 4 subuentione paupertatis. Demum ad rem nostram Episcopus, stante nece nitate, tenetur dispensare,quia tunc est debita; nec obstat verbum, Roga mlis , quia apponitur reuerentiae gratia, & ex urbanitate,praeterquamquod superior Regularis non est supra Epia scopum, nec illius Praelatus, ideo ro,
eausa moueant S. .ad concedendam
' licentiam alienandi RegularibusqΕX tribus causis in Curia Romana
Regularibus expediuntur licentiae ad alienandum. Prima est indigentia victus,& vestitus, arg. cap. Au rum 68. I a. q. a. Vbi pro alimonia pau- 'perum res Ecclesiae alienantur; debet autem esse grandis necessitas, ita ut aliunde sibi prouidere non possint, nisi
aes alienum contrahendo cum magno detrimento Monasterij, haec causa continetur sub ea . quam iura vocant necessitatem. Secunda est solutio debitorum, ex cap. Hoc iuS3. IO. q. a. Nauar. to m. a. de aliena t. num .3. itavi creditoribus alio modo non possit satisfieri, sussicit tamen probare exiastentiam aeris alieni. Tertia est implicatio pret ij ad meliorem utilitatem, cap. Sine exceptione II. I a. q. a.
ibii Nisi fortὰ aliquid horum faciat, is
meliora prospiciat. Pono exempla aliqua,melior prosectus est, si census iuravniantur prope eun dem sundum, qua ut diuisa remaneant. Similiter petia terrae separata vendi potest, ut ex eius pretio alia ematur contigua posse sioni. Item domus pretium implicari potest in augenda possessione,&c. Prima causa habet locum apud illos Regulares, qui non vivunt ex mendicitate quotidiana , cuiusmodi sunt Monachi, & nonnulli militantes sub Mendicantium titulo, sed non mendicant actu, immo quandoque locum
89쪽
habere potest apud mendicitatem 'exercentes in ijs locis, in quibus caritas refrigescit, vel populi multum grauati sunt ob bella, itaut vix ipsi vivere possint.
An spes reducendi Luteranos ad fidem sit causa fabiciens dispensandi cum Resigioso, vi ducat Uxorem SVssicit haec causa, quando Sumismo Pontifici constabit testimonio ipsorum Luteranorum de illorum
futura conuersione . Probatur, quia quando ex matrimonio resultat maius bonum, quam ex voto continentia: , videtur concedenda dispensatio, quia in voto semper commutatio est in melius permisi ,& ideo facta comparatione ad bonum publicum, si ex matrimonio verisimili ter sequi potest maior complacentia Dei, tunc dispensatio concedenda est, Cardin. in cap. Cum ad Monasterium, de regul. Abbas nu.6. Host. ibidcm. Et Deo
dicit, quod si per Matrimonium alicuius solemniter viventis possit pax procurari , vel patria infidelis ad fidem comterti, absit, quod his casibus
Monachi continentiam preseramus tanto bono. Petrus de Anchar.super dictum cap. Cum ad Monasteriumnum. 24. 8c alij cum eo diuersi, quod Deo plus erit placitura conuersio creaturae rationalis, pro qua carnem assumpsit Christus, & subire mortem pro eius redemptione voluit, quam
continentia Monachalis . Et quod Summus Pontifex super voto solemni possit dispensare in ordine ad Matrimonium,docent sere Omnes,quos pro se citat Sancti. lib.8. de Matrim. disp. 8, num.7. ubi sere centum Doctores vocat. Ego resolui.8 .num. 22. Nec
facit difficultatem , quod Doctores exemplificant in publica utilitato unius regni, quia inter ipsos nonnulli loquuntur etiam de publica utilitate unius Prouinciae, quod puto sufficere etiam unius ciuitatis insignis , quia adest publica utilitas.
An nomine pauperum veniat Eeessa'PEtrus, & Ioannes fratres, de N. in suo ultimo testamento oratorium quoddam domus suae Iulpatronatum cum omnibus tuis bonis reliquerunt ad estectum apud illud construendi Monasterium Montalium, sed post mortem eius Legatus Apostolicus informatus , quod erat II possibilis constructio Monasterij,concurrentibus eorum hqredibus, dictum Oratorium cum omnibus suis pertinenlijs uniuit consortio Presbyterorum Ecclesiae N. cum onere , quod Consortiales facerent eidem oratorio laudabiliter deseruiri in diuinis&c. hoc adiecto, Quod oblationes, qua ferent eidem Oratorio, distribuerentur in fesso Dominici Natalis in pios usus pauperum, O pracipue puellarum nubjlium; addita interminatione aeternae mal
dictionis in praedictos beneficiat . sip dicta no exequerentur ad ungue.
Quaeritur, an dicti Beneficiati posisint uti illis oblationibus pro ornanda Ecclesia λ
90쪽
Dico, quod possunt aliquando, data Ecclesiae indigentia, illas oblationes expendere in emptione Paramentorum , vasorum, & aliorum ornamentorum etiam de mente Testatoris , quia nomine Pauperum venit etiam illud oratorium, Grais pari. I.
cum ali)s multis in terminis Ianuarius Resolui. Moral.6Ι. per totam. Confirmatur, Tum quia est tam pius usus,immo magis expendere illas oblationes in illo Oratorio, quam tradere ali)s pauperibus, per illud enim immediate honoratur Deus in Sanctis suis, per hoc vero tantum mediate. Tum quia sub hoc nomine virumque aequaliter, & proprie venit, nam sicut hominum alij sunt diuites, alis pauperes, ita. Ecclesiarum aliae diuites, aliae pauperes. Tum quia valde consentaneum est, ut Oratorium hoc
gaudeat de fructibus sibi oblatis, cum eius proprij magis dicantur , quam Pauperum, cum tradantur a fidelibus in honorem Sancti Patroni illius oratorij, & in signum beneficij accepti, ergo iustitia exigente debet, R ipsum
sentire proprium emolumetum. Quare illas oblationes conuertendo interdum in utilitatem oratorij , alia quando illas distribuendo puellis nubilibus, adaequale satisfit voluntati testatoris ; non sussicit autem facere
tantum unum, sed modo unum, modo alterum praestandum est, quia copula Et utrumq; comprehendit, cum particula Praecipuit, quae aliqualem praelationem tribuit puellis.
An Decreta de celebratione missarum
sim marte legi possint ρDEcreta huiusmodi in Compen
dium redacta legi possunt, & a Superioribus satisfit obligationi, quia
ratio, cur legantur in mensa, est, ut memoriae retineantur,& obstruentur,
sed melius ediscuntur in compendium redacta, quam prout iacent lecta. Deinde compendium est breue Summarium continens totam substantiam eius, cuius est compendium. ergo legens compendium dicitur legisse totam Bullam compendia tam . Demum, certissimum est,dicta decreta legens usque ad g. porro ne ullo unquam tempore, satis secisse suo muneri, quia tenetur solum legere Decreta de celebratione Missarum , quae autem sequuntur ab illo S. non sunt decreta, sed clausulae generales omnibus Bullis Commune S.
An ieiunandum sit in Vigili s Pentecones Sanctorum Ioaimis Baptissae, Laurentis , ct omnium Sanctori eΕ Si communis consensus omnium
fidelium has quattuor vigilias obligare sub mortali, non quidem ex Praecepto legis, quia id nulli bi in iure
expressum reperitur , sed tantum ex consuetudine legitime introducta , dctot seculis a fi)elibus obseruata, ut docent Summi star v. Ieiunium,Bonac. de praeceptis EccleL p. s. Lemus lib. .