장음표시 사용
81쪽
sbilis explosum est , & merito quidem , cum
Scripturae Sacrae sit aperte contrarium, &duo praecipua Otholicae Religionis Dogmata ab ipsis fun-d amentis evertat, sicut breviter his quatuor momentis evinco. Primo, legitur e. V. libri Gens seos vers. U. quod quando Deus B avit , seu creavit hominem, scilicet Adrimon, de limo tar-rae, nullus re ipsa erat homo : Et Asmo non erati qui operaretur terram. Si nullus erat homo , qui Operaretur terram, quando Deus se mavit Adamum, ergo nulli sierunt homines . ante Ada. mum , xe subinde nulli Prodoritae, ab illo somniatore Pererra conficti . Dicitur etiam eodem in capite Geneseos ver. x Ix. quod, postquam Deus formasset de humo cuncta animantia terrae , & universa volatilia caeli , adduxit ea ad Adam. ut videret , quid inearet ea , omne enim, quod voravit Adam auimae viυentis, ipsum es nomen eitis. Credibile autem ne est , ii revera
ante Adamum extitissent homines , illos cuncta terrae animantia , & volatilia Caeli an, nyma reliquisse λ Secundo, Auctor Systematis Praeadamitarum Chronologiae Sacri Textus Idmbraei , cui omnino consona est Editio nostra vulgata a Concilio Tridentino Authentica declarata , praesert Historix fgyptiorum, Assyriorum , Chaldaeorum. & Synariam . quae surponunt Monarchias si illa in miando institutas lon. e ante tempus quo Moses in libro Genesis scribit Adamum sitisse a Deo creatum . Sed non advertit hie Somniator, eiusmodi orien alium nationum Historias ad aniles si las esse ablo. Randas , utpote quae Icarent infinitis erroribus. oc plusquam et mmeriis tenebris in Puratione annorum involvuntiar , dc uni standum esse His riae sacrae a Mino, divino spiritu amxto, conscri-rtae, 'is omnibus veritatis characteribias cum sit insipnita, sabulosas Nationum Orientalium Histo. rras aperte falsi convenit, sicut docet S. Augustinus
libri 18. de Civitate Dei cap. M. his verbis : s vere in n6stra religionis Historia fulti aucto Arare diυina, quidquid ei resisti . non dubitamus esse falsissimMm , quominolibet sese habeant Tere an saecularibus litteris. Perperam ergo auctor Systematis Prsadamitarum , Historia Sacra valereatissa , cui tamen constanter adhaerere debebat , consuluit, de s iturus est Gentilium, seu nationum orientalium Historias, quae, enm mendaciis es sabulis re ne sint, eum in errorem pisci-Prtem eperunt. Nemo quippe I ut apposite ait Tertulitanus lib. de Prilcrim. cap. II. J inde in prui potest, unde destruitur, nemo ab eo illumi
natur, a quo conto se rur. 9uaeramus ergo in πω
quod sal a regula fidia potes in quesionem devmnire . Tertio , Auctor Systematis Praradarnit Tum convellit Catholicima dogma de peccati Originalis ad omnes omnino homines proparatione, sura si revera extiterint homines ante Adamum, illi certe precatum ori pinnie contrahere minime Pori erunt , quippe qui nunquam fuerunt in Adamo , tamquam in capite morali , nee eorum parens dici potest Adamus per semina-ιem ProPagationem , per quam tamen , ut d
eent omnes Theologi, nost sanctos patret , ad
omnes homines transsanditur pereatum Originale . Unde etiam sequitur, Verbum Divinum pro illis Ptradamitis non fuisse incamariam, cum motu vum Incarnationis sit peccatum Originale, ita ut, juxta probabiliorem Theolostorum sententiam, si damus non peccassidit , verbum divinum non faisset incarnatum . Quarto, Auctor Sysi malis Ptradamitarum landitus evertit dogma , quo eredimus, Christum Dominum esse mortuummo omnibns omnino hominibus, ut ait Apostolus Paulus Epi Il. 2. ad Corinth. cao. s. versiis. Si
unus pro omnibus mortuus es, ergo omnes moratii
sunt: mo omnibus myntia est Christus : & ad
Romanos cap. I. vers. I 8. Igitur sicut pertinius delictum in o mues hsmines in condemnatio
nem , sie per unius, scilicet Christi, 'stitiam iis
omnes homines in iustificarisnem Vitae . Probat Ap stolus Paulus, Christum mortulam esse pro omnibus hominibus , ac subinde esse Redemptorem ,& Salvatorem omnium horriinum , quia omnes homines mortui erant in Adamo ; At si extitissent homines ante Adamum , illi non mortui fuissent in Adamo , seu non contraxissent peccatum originale, ergo pro illis Christus non sui Gset mortuus , adeoque Christias , juxta Praeia
mitarum Systema , dici haud posset Salvator , & Redemptor omnium hominum . Haec momenta , hactenus a me adducta, plane susticere debent ad exsussandum insulsum illud de m te consarcinaturii Praeadamitarum Systema , maxime cum illius Auelor Isaccur Pere us, post varios casus , variaque discrimina rerum , facti Iandem poenitens , Romam , sedente Alexandra VII. supplex veniam petiturus accesserit, ubi anno MDCLVII. yublicavit Epistolam ad Phia
rimum directam , in qtiae exponit rationes, Pr pter quas eiuraverit Sectam Calvini, quam ipse prostinatur, & librum de Praridamitis . At te. xuit etiani ad calcem eiusdem Epistolae li-ltim supplicem, quem porrexit Romano Pontifici re in quo sui Praea lamitarum Systematis ratinodiam sincero animo decantat his verbis'.
Fateis inram Sanctitate vestra tanquam coram Dracti us imaginem Sanctitas vestra geris in Frelosia Dei, me non latuisse Hπ'hesim, qua mihi venit
in montem de primis hominibus ante Adamum eων disti. Eiυresam penitus assisse ab opinione Sanctonem Parrum, Merea isse a icito orthodoxisum none Conciliorum, tanquam Doctrinae Christianae
fabricam do homine lapso re redempto fundiaetam
Ada primo omnium Mminum formato, a quo E inrem totum gentis humanum derivatum ae propagatum esser. Sic tandem Uaecus Pero rus, poli eiuratam Calvinianam Haeresina quam hactenus professus fuerat, Sc damnatum suum de thymaeticis
Praeadamitis Systema , sese ad meliorem sempem eonvertit , 3e in s nu Ecclesiae Catholi obiit. Sed diversam plane sortem habuerant duo scelem homines, Bem dictus Dinosa, oe Lirilias
GHηi , qui eum Saeculo XVII. At ismum
profiteri ac docere non erubuerunt , & ne dis cupiditatibus impliciti, ni illisque consei .
82쪽
xiae stintulis acti , in sin impietate oldurati det caecati misera perierunt . a D. Expone, quaeso, uberius genus, Patriam ,
Doctrinam , & Gesta tam Binedicti vimilae , Tm Duilii Vanini, quos Saeculo XVII. excus- amnis Religionis iugo, Atheismum profiteriae docere non puduit.
M. Benedictus Spino a , patria Amstet amensis fuit, Religione ludaeus, postea Iudaismi d sertor, ac tandem Atheus evasit. Philosophicis Disciplinis, & linguarum Hebraeidae ac Grinae
notitia excultus, Tractatum edidit Thoologie P sitieum , variaqtie reliquit opera posthuno , in quibus purum putumqtie obtrudit Atheismum . Docet quippe, inum non distinctii a materia , eumque ni nil aliud esse, quam stibilantiam , seu naturam unam extensam simul & cogitantem ;Omnia vero entia, quae sunt in mundo, De animata, sive inanimata, esse duntaxat modi Matim nes huius substantiae, ita ut animae, qui tuis praediti sunt homines, sint modificationes huius su
stantiae, quatenus est cogitans; cetera vero entia, seu corpora, sint modificationes eiusdem se, stantiae, quatenus extensa est. Hoc tam insulsum Pariaoxum retillisse, abunde conlatasse est. Q.iis enim non videt impossibile omnino esse, ut eadem substantia sit simul extensa 6e cogitans λS
stantia quippe extensa, materia est, quae ex semcus expers est cogitationis , & substantia conitans incapax est extensionis, utpote spiritualis. Fingere ergo unicam substantiam in mundo, quς sit extensa, & cogitans, & cuius omnia entia , quae sunt in mundo, sint tantum modificationes,
in illa substantia realiter non distinctae, delirium est a Saeculis plane inauditum ; sed asserere, Deum non distingui a materia , eumque nihil aliud esse, quam substantiam extensam, & per omnia entia & corpora in mundo damusam. summa im-rretas est . quam omnes execrantur in Atheis , I uiano, Lucretis , Epicuro , Confucis , Sinarum
Philolispho, & in i mriis Scriptis vinosae, in
quibus totus est, ut omnes Relieones evert' ., sciat testatur Io dino issa Paeleheltas in suis Epistolis Familiaribus Tom. r. p. 2I6. ubi haec habet : Dinina Auctor est Tractatus Theologis
Potitiei. qui Hamburet amo IDo. in lucem yr diit . Parentibus Juaaeis natiu es , quorum Rael gionem morquam eiuratis , nec Christianis sacris Hemo initiatus est. Plurimae memorantur hu/MViri do Religione sementiae. In Tractatu praedicio Emnium Religissem sed praecipue Iudaicae , indiri 'amae His sionem sibi preposuisse videtur, μιμε--ο er Ubertini ο aesitus pareat, Religiones
.mn, inuemlais eo asserit propter bonum quia Reι--blieae menit, eum plurimum eonfero, tu Ciso inter se parem euant. re Mars Mus obediam e Neque admittis ob I praemiι, aris metum p rarum in altera vita, homines υίntirem eo laeti, sed
modat, quAE in hac vita ab eius eratioribus deerepun-
aperte prodis. Videtur tamen in ere, μα- sibi
β- nt, sed solam virt&tem singulis res is inritam, per omnia is usam, unicum es Numen . Hagae Comisis ubi isi quando haesis, crebro inυisebatur ab
omnibus novitatum parati amantiaribras, etiam a
pu/llis melioris notae, quae sibi do ingenio blaucii bantur , er Iupra sui sexus sortem sapere eupiebant. In Hesiodia, ubi maxime serpit haec pestis, Spi-- istae non se audent ιn publicum proferre, nec ν tunde animi sensa ev υmere, Magistratuum D eretis coerciti. Arultas nwas ct in Hii senteatiar, quaeque a communibus hominum opinionibus
abhorrem, in tuom prodidit Dinoo . Gas interint illa mirabilis est, quam de Prophetiae dono vuLgarit , quod υi imaginativae fortiανι attribuit. Vesebo assisam, totus in eo est, ut Religionem aduremam suae Prilosophiae, quae in multis errat, effis,inat . Atheismi virus quod in suo Tractatu Theologico Politico de industria occultaverat vinosa, aperte postea effidit ae propalavit in suis operibus poli hunais, quae nunc in Hollandix quod sane nullatenus serendum esset i in Oilicinis ve-irilia pissimi. Diu fam in professiona Atheis mi praecessit Gellius Volui , patria Neapolitanus , qui sub initium Saeculi XUII. huinaniorum litterarum haud mediocri notitia praeditus, in Gallias venit, ubi in eoeno libidinum demersiis, inter Epulas, convivia & crapulas, quibus, cum nonnullis ganeonibus, & projectae eonscientiae imvenibus, allatim indulgebat, perfricta tante ne avit Dei supremi rerum omnium conditoris exientiam, animae rationalis immortalitatem, I
semum , Paradisum , ceteraque id cenus, quae vel ipsa ratio, vel Religio de Deo, & de altera vita docent, tanquam aniles tabulas. & inani, commentae derisit, atque in aliquot libellis, quos in Gallus edidit, & in vulgus temere spartiit , Atheismum sub vel rum involucris data opera obtexit, ut incautos facilius deciperet, Se declinaret onanium odium, quod semel naan: sestata ejus impietas confestim in ipsum concitasset. At, ut vulgo dicitur, frustra incitur rete ante oculos pennatorum. Detessus siquidem est Meilii δε- nisi Atheismus, & mereto Senatus Tolosani captus ipse & in carcerem coniectus, ut periclitanti vitae suae consuleret, se Catholicum esse simulavit, ac ore, sermone, necnon fiequentis cramentorum Ecclesiae Poenitentiae, & Euchari. stiae perceptione, speciem Catholici estinxit, aementitus est, quanIdiu pristinam illi ratem rei
petandi riliqvx ei assulsit spes . statim in
Senatus Tolosanus, post maturum ae diuturnum examen Sententiam mortis in ipsum tulisset, fit.
rere coepit ille impius. Deum hominumque irri- r, palamque Atheismum presessus est. Quoei ea poli praecisam sacrilegam eius linguant, qux tot blasphemias in Deum , in Christum Salvat
rem nostrum, & in Religionem evomuerat, Mi mensis Februar. an. I6rm in impietate sua pertinax , vivus eomburi iussius est. & merito
quidem p indignus est enim vita quisquis Deum
vitae Auctorem negat, quem ipsi ratio naturalis demonstrat, quem orbis universus prauicar, quem omnis natio quantumvis barbara, omnis homoequantamvis inhvir anus, & ferus, incultus, α
83쪽
plumbeus, sive Gentilis, sue Iudarias, sive tat nus, sive Graecus, Aser, & Myiba , I in &Danus; a mari ad mare, nobilis & ignobilis , pilis & impius, ipse q ue licet perditissmus
Arbetis, mi inimicus, in vim extremis, in distri mine mortis rositus agnoscit, ad Deum recuserit & inclamat, scut contigit huic Meilio I an si , qui irrevocabili Decreto morti se addictiim
dolens exclamavit, o Deus, nec tamen resipuit,
sed adstantibus eum interrogantibus his verbis Meris igitur esse Deum t Respoudit stelinu, illo
Atheus: hic es modus loquenάν, εc vocem illam, existentiam Dei confitentem , quae ex primaevo naturae instinctu erumnii, wmque eleganter Temtialiantis appellat Testi cinium an inne naturaliser
Christianae, obstinatione sua praes avit in corde quidem, sed non in mente, uuia, ut ait Propheta Regius PAL I p. Dixis ins planx m einde Do , - es Deus. In corde, inquit, non in mente squia Athei, ut vitiis libere indulgeant, & seele.
rum conscientia & angoribus non medantur, no
lent dari Deum, quem ignorare haud possimi , qnemve flagitiorum ultorem timent. Falis libe ratis is de impunitatis libido parit in illis odium legis, & legis odium procreat Legislatoris taedium, nuod postea in ejusdem externa initim prorumpit. L lamma eo collimant impii & Athei, in ecuritatem sibi quaerant, atque licentiam faciendi quidquid libuerat, ut iubintret impietas inverecunda, impavida circa illicitum regnet audacia, di timor omnis penit tri excutiatur, dum nec pona timetur, nec a Deo ullum commodum sperat, tur; hunc, idem Propheta Regius, postquam ait. Dixit insipiens in eo rde suo , non est Deus, coni nuo tantae Atheorum insaniae eausam dotegens
si it: eorrupti sum re abdimi bilis fasti sint in diis suis . hD. Hane esse veram & uescam Atheorum imsaniae causam satis ipse compertum habeo ex his, quae duobus ahhine annis Romae proprias oculis vidi & audivi, dum in Ecclesia S. Maria si me Miliervain, oes. Praedica orima, praesentibus Chr. danalibus, Praeditis, Consillioribus, Ministris Tribunalis S. Oficii; inspectantibias ex variis cai cellis, hine inde per Ecclassiam dispositis, Principibus At nobilibus Romanis . ac concurrente adhoesiectaculum tota ex urbe populo, quinque nequi Lsmi viri oriundi Velirr s, quae uris in Volscoram, viqi nn mille passitum Roma distanx Athei. snium publice ejurarunt. Horum primus & alio.
rum quatuor Antesignanus, erat Silvester Lerni, alter Ioanner Heuhioli, tertius Iuliar Lani filius pranominati Πλε'i Ioni, q artus Ps ventura Migoni, postrenaus B afluinus Salviari. Dolore, fiteor, conta i & obrigui timore, dum alta v ce legeremur impietates, quarnm rei manitatore
ex propria Consessione cnnvicti fiant flagitiosissimi illi homines, negantes existentiam Dei, immodi talitatem animae rationalis, Insernum & Paradisum. Dum audivi secrilegas. 8t hactenus inaud, tax bl asphemias, quas in Christum Dominum Sativatorem nostrum infiunito ore proferre sesiti erant me iton execranda libidinum monstra, quibus sese turpiter scrutant, quae hic reserre pudor vetat,
quaeque non aliter, quam rivicomburio expiari debebant, mitiori tamen pinna in eos animas sum est, quia impietates suas non solum consess sed 'etiam coram Tribunali Inquisitionis detestxti sunt, easque palam induti habita re nitentiae eiuraraint in Ecclesia S. Maria super Minervam, ubi a Reverendissimo Patre GHnies Maria Luiano, ordinis Praedicatorum, Sanctae Romanae Inquisitionis Commitario Generali , ab
excommunicatione traiori, quam incurrerant .
fuerunt absoluti, & postea ad plangenda peccata sua, de impietates sallitari poenitentia expianda in carceribus Sancti ossicii reclusi sunt eum hoc tamen discrimine. quod Sil υσεν Legni, qui aliovaetate At impietate superabat, quique atheismum eiuravit die as. mensis Jamaar. an. 17Iy. duro , arcto, de perpe no carceri mancipatin sit; Alter,
seu Ioannes Hoee oli, qui itidem die as. Ianuaris ejusdem anni Atheismum eiuravit, careeri ad ..ptennium add=ctus sit; Tertio, seu Iulio segni, qui Atheismum eiuravit die M. eiusdem mensis M. MDCCXIX quique impie are Patrem sunm inquinat, eadem ac patra imposita fiterit poena , seu duriis, Metus. ac perperum carcer . Denique alii duo, seu mn ventura in Oni. & mmardi.
nus saων-i, qui pariter die XXV F. eiuMemmensis & anni Atheismum eiurarunt, poenam carceris ad decennium subire iussi sint. Sic ubique terrarum poni νὴ ae coerreri d herent impii illi hcimines. qui invenum animos pravis coli Tliri corrumpunt, eosque, falsae libertatis. de in vitiis vitaritie deliciis in .munitatis promissa securitate , sensim sinoe sensu in Atheimium praee tant his verbis, quae dicer Auctor libri Samminis
tempus visae nost- , o non est refrigerium in φρο minis, re non est qui agnituo sit reve is as Im eris , quia ex nihils nati sumus, post εω rei. mus tauq-- non fureimur ; quoniam sumaei fiam est in moribus nostro, oe sermo stantino ad eo--n-- ων nostrum, ema extincta, ianis 'eris exis
pus nostrum , re Disinu infundatur tanquam mo sis are; re transigit vita nostra tanquam ins --nti j. Ex his semel iactis Atheismi impta primcipiis iuuenas istas dis uni consecutiones, qua ibi memorat sacer libri Sapientia Auctor: V niserem, inquiunt, re fr-mur bonis , quae fiunt, ρο -
mytia ere. Sed, missis Atheis, quorum finici teritiri, quorum Deus venter est, & gloria in confusione ipsorum, errores aliorum Saeciui XVII. Novatorum perstringe. & eorum Catalogo finem
Μ. Duo alii Novatores, praeter eos', quorum hactenus memini , Saxulo XVa I. emerserunt, videlicet Murens Antoniux de Dominis, Ac ramuntatis Ricterius, quorum primus, olim Religiosus S
cietatis Iesu , deinde Archiepiscopus Spatalem sis , Dalmatiae de Crauiae Primas , innata
84쪽
dinimi levItate ex Romanae Eeelesiae alumno, sinuus ipsus uerduellis; ex Ditholico, Apostatas ex Pastore, Idolum; ex Eeiscopo , lupus ; ex Praestate, transsum, ex Fidei Magistro, tandem schismaticus & -teticus in Angliam se recepit , ubi duo in rentia volumina eontra Fidem Catholi eam, & Pontificiam Auctoritatem evul-
favit . quae inscripsit de Rapubliea Christialis . nisusis ille praedicti Archiepiscopi in Apost
fiam, & Haeresim lapsus oririnem nabuit ex ipsius superbia, invidia , inanis gloriae cupiditate , im 'is moribus, studio novitatis, & acerrimo
odio in Romanum Pontificem , cuius auctorit rem ac Primatum totis viribus impetere, . ac penitus convellere tentavit in suis libris de Republiea Christiana, ubi saepius inculcat, S. Petrum aram habu e sumemum in EeHoram Principatum , nee formaliter, or vere, sed metus parabotice Claves rere se a Domino e Fayam r. DAfrem nullam potestarem habere, aut exercere pessi
--lem cum Papa halere in risa Feries a d E clesiam Romanam paucarum duntaxat Ecclesiarum Uie Capiat, er eius m eminentiam ab inbis magni--ἀ- μ-ere' ripam R&manum nυn esse vere Petri necessorem . Ait, in Ecclesia Romana SerAptinam Sacram ad I urvanor, inutiles, ac impe tinentes, isnmo etiam pemisiosos delinqueri : miserabiliter populum deludi , inventaque ocrisia re ambitionis 'ο Sanctis Fidei dogmatutis, non sine superstitionibus obtrudi . inculiari: Romae asque Mus fundamento, immo per summam vim in. numeros Fidei artieulos novos qωαtidie euri . m. nique , Marcus Antonius de Luminis, ut mitas iam ceteros ejus errores, supra Ecclesiam, s
pra omnes Ecclesiae Episcopos, supra Concilia , supta Sanctos Patres se erigit, ae istum se sapere praedicat; antiquorum & recentiorum Haeretiacorum calumnias in Catholicam & Romanam Ecclesiam resticat , eam adulteram appellat , quam tamen , ut alibi ostendimus , ceu veram
ac legitimam Ecclesiam , & incorruptam Christi
Sponiam, omnia priora Saruula aenoverunt, eam. que nunc solam in terris esse Ecclesiam Dei , nullo unauam errore aut infidelitate erosternen- darn, Sole meridiano clarius probant ipsim C, tholicae nomen, ipsa cultus ac Religionis unitas,
ipsa fidei antiquitas, δι consensio . ipsa doctrinae sinceritas, & cum antiqua doctrina conspiratio , i a legitima Pontificum successo . ipsa motum
sanctimonia, ac miraculorum evidemia . & p
ltremo, ipsa Romanae Ecclesiae constantia, atque invictum robur, quo omnibus Haeres hiri, ac pedi secutionibus, quibus saeptiis exagitara fuit , sup tior evasit, iuxta oraculum Christi Domini, di centis S. Petro Apostoloram Principi e Tu es P trus, o I per hame miram aedificabu Ecelesiam meam, re Pcinae Inferi non praevalebunt a resus
D. Nunquid tandem resipuit infelix ille M meus Amonius de Dominis, qui tarisuam novus e
coelo Lucifer, e sublimi ArchiepiIcopalis dignitatis Arce deiectus, in Apostasiam, & in Haere.
M. Maretis Antonias de Dominis , qui anno
MDCXVI. Fidei Catholicae desertor in Angliam
secesserat, ad se postea reversus & Vitam Haer lieorum stertaesus, Constium sapientissimum, divina adspirante gratia, de admissi sceleris stim lis astatus cepit ad gremium Catholicae Romanae Ecclesiae redeundi, illudque abiecta omni pinerastinatione perfecit, adjutus praesertim patrocinio Oratoris Hispaniarum Regis in Anglia commorantis, qui illum de venia obtinenda spem inter & metum adhue fluctuantem confirmavit, &nomine Romani Pontificis Gresciri. XV. plene 1 eurum reddidit. Ex Anglia itaque piose Mimcur Antonius de Dominis Romam pervenit ad finem mensis N Nembris an. I 6xa. ibique ad pedes SS. Pontificis provolutus. & lacrymarum imbribus perfusus, in haec verba prorupit e Patre pereavi in Caelum re coram te e iam nan sum d Dur voeari ius tuus. sed fac missos unum de me
Dei re Ecclesia non sum oblitus. Haec tibi dixisset, suorum errorum palinodiam cecinit, Haeresim ejuravit, & Scriptionem edidit, qua distinctim revocavit , maxumque adversus Ecclesiae doctrinam scripturierat, eademque confutavit . At, mreur Antonius de Domi- , licet summam Romani Pontificis benignitatem fuisset expertus , diu tamen in Fide Catholica oontans non pe-nsit evidisti eum Fides Catholicae deseriorem & Ap statam, vidisti eum ad Ecclesiae Catholicae gremium revertentem, suosque errores revocantem. vide illum nunc in eosdem errores relabentem ,
adeo vario & inconstanti erat animo , ut illud Terentii vere usurpare posset: Quod volo, ποιο , Pod nolo , volo . Anno squidem MDC IV. teu biennio res quam ex Anglia Romani redux
suos errores eiurasset, ad vomitum reversus est ,
novaque per Litteras de Haeresi eum Anglis in re Consilia detectus, in Aruem sancti Angeli , iiissu Romani Pontificis Urbani VIII. tuae sὼ lix conjectus fili, ubi paulo post, cum iam senex, pin is & obesus esset, gravi morbo coram pius , visis est teste Spandano in Annalium Eeclesiae Continuatione M annum I 624. num. II.
ad cor redire, detestarique errores, ac propediem moriturus sacramentis Ecclesiae munitus est, cum siqnis mentientiae. Nihilosecius corpus erus , ob relapsum . de quo certissime constabat . eum impiis eius Scriptis, in exereum & terrorem ali tum , inania eamifieis in Campo Florae publice combustum est mense Decembri, qud e vita mi-
D. Obtigit ne eadem sors rami Eo metiris . alteri, quem mox appellasti, SMuli XVII. No. Uatori ΦM. mundus Richerius, Natione Gallus, Pre byter Lingonensis, Doctor Theologus Sacrae Fa- evitatis Parisienfis, librum edidit de Getes ira os Politica mio te, in quo Alictoritatem Romani Pontificis & Eeelesiae deprimebat, & Politicam potestatem nimium extollebat. Sed hie male natus li. iat statim damnatus est a Synodo Parisiensi, quam Cardinalis Perrenis Metropolitanus Senonensis, stri. F g 16ι
85쪽
adra. tina eum suis septem Episcopis suffraganeiseM-vir. Roseriptus est etiam idem liber in Synodo Aquens, Aiensis Archi
Piscopus, eodem anno convocavit. Multi in hune librum calamum aeuerunt, sed praesertim Andrevi
me litare, insinnis Doctor Sorbouieus, & mi Theologiae proii r in Acadamia Parisiensi Primarius . Poenam suae temeritatis biit Ed--EM RAeber , quinpe qui Regia Auctoritate & mereto Sacrae Faevitatis Parisiensis depositus est omelo Syndiei eiusdem Facultatis, quod tum temporis serebat. Tandem Riebreuis , sata poenitens, declarationem die ' meembris M. Ibap. coram
testibus edidit a se scriptam & o gnaram, qua se, libellumque suum do Meseminea, s Politi νησαν, ae quascumque eius propositiones, E eleuae Catholicae Ronianae, & s. sedis Apostoli eae iudicio subiicere afirmat . eam Matrem &Masistram omnium Ecclesiarum. & intillibilem
Veritatis Iudicem agnoscens , & eas , quat nus eidem Romanae Ecclesiae essent contrariae,
improtavit & condemnavit i ta ne Declar tionem suam e simavit Eminentissimo Cardina. ii Ri is, Ptmiseri Domus Sorbonae . Oec sone istius libri ab T--δε Meheris editi, S cra Facultas Parisiensis sicut observat Sm- mu in Annalibus Ecelesae ad an. MDCἈIX.
Num. X. decrevit , ut deinceps venovaretur
mos antiquus & laudistis, a quibusdam omirii coeptus, videsicet ut quicumque ejiisdem Facubratis Baceat aureus, in Theologiae Actibus respondens, iuraret in Decreta Summotum Pontifieum. Quem morem retinet etiamnum Sacra illa Pari-.
sensis Facinas. & a Metalaureis in Actibus
Theolosi cis adamussim servari curat . Observat etiam Idem semisiariis ad ann. MDCXXIX. num. I. Prodiisse eodem anno Parisiis, absque
Auctoris, aut typ -hi nomine, & edendi s euitate, duo Mndia volumina vulgari Hiomate Gallico, sub specioso titulo Iurium er Lu-ariam
Melesiae Galli se, earumque P---- , qt,ae , cum mina continerent libertati Ecclesiae eonit
ria . & ad excitandi Sehisma tendentia, filerunt sati in Cenista Cardiluuium, & Ecelsiae Gallicanae Antistitum, qui hoc antro χειρ. Parisis r
parata sidefendere ae tueri . nn rum Novatorum, qui saeculo XVII. errores dasseminarunt,asmen claudet Iosepεtis Francisitis Borri, Mediolanensis, qui, spretis piis ac salutari s docu mentas , quibus in Seminario Romano Disciplina Parrum Societatis Jesii imbntus suerat, contaminata vita , pestilentibus exemplis , virulentis eolloquiis , 5 absilrdissimis erroribus Ortosos suosdam homines velut quodam contagio morbi infecit . Jactabat se est. Cίrsum , qui torum
orbem de bat suis subdere legibus , novam
fidem , novos ritu , novam Ecelesim institiae. re . Visiones Angelorum , miracula, & nescio quas Praedictiones inmissime obtrudebat . De Mysterio Sanctissimae Trinitatis impie intristat.& Beatam Mariam virginem Deam eiis effutieistat, aliaque perinde ridicula procudebat dogmata , quae ut per totum Orbem disseminare posset, duodecim socios , velut totidem Ap
stolos, sbi delegit lymphaticus ille Novator, quibus quod suis fessivum ae lepidum est, Regnorum dominia, amplissimas opes, & aureos montes pollicitus est. At pro thesaum , carbones. &pro Regnis , opibusque , careeres , exilia , exp Iiationem bonorum , variasque calamitates of
derunt desusi illi pseud Aeolioli; Roma siquidem
Iose in Boni sub Pontificatu Alexandia VII. praecipiti fuga eum suis istis secedere coactus . Mediolanum , patriam suam , se recepit, ubi diu nec ipse, nec ejus pseudo-Apostoli pedem fis re potuerunt . Detecti quippe a vigilantissimo huius urbis Fidei Inquisitore, tanquam mures iapice, ereti sunt, quo m alii carceribus mancipati , alii in exilium acti, & bonis omnibus priuvati, alii mulctati panis, quae haereticis ex iure infligi solent, sero intellexerunt, se vana spe t elatos, salsisque promissis a suo Amesignano I spho Misi fuisse inescatos. Suis sociis eantior,
ae felicior Iosσόαν Barri e naufragio enatavit, atque tempestive fugam arripiens venit in Germaniam, dein in Barariam. 8cinde in Daniam, ita ut instar alterim Cami , per universam
terram profugus videretur. Tandem in Germaniam
re/ersus, ibi captus est, de a Leopol o Imperatore traditus Summo Pontifici Clementi x ea tamen lege, ut ejus vitae, quamvis multis scelerib is comisurcatae, parceretur. Tum I e M Misi, post saturares poenitentias. & exhortationes , rmiit ad sanam mentem, quam jam pridem emotam ipse , liret peritus Medicus, si impro helleboro, hactenus curare noluerit. Nec sol im delirix sua. divina effulgente gratia, agnovit Josephas Borei, verum etiam solemni execratione ea iuravit in Ecclesia s. Minia super Minervam, Ord. prindicatoriam, die x . mensis septembris anni iva.& a Censeris absolutus, atque, uti moris est. habitu Poenitentiae indutus, in Carceris Sincti Ceii orimum detrusus est, inde postea ad Molem Hadrixni , quae nune Ara Saneli Angeli appellatur. translatus suit, ubi, editis verae poenitentiae, ae sincerae conversonis sgius scut fidem sici int adhue supersites viri , probisissimae fidei
ει ocillati testes ex hac vita mi invit . Comi ulto praetermisi Sectam, quae dicitur Iliamin torum, quaeque in Hispania saeculo xvi . hoc est, circa annum Ibag. sub Ponti statu aut VIIa. erupit ; consulto , inquam, hanc Sectam pri teritiis, quia eadem plano est ac secta QM-ν,m, seu spuriorum Mysticorum, quam Alledire Molinos per Italiam propagavit, ει de qna plura superius diximus . L--auina Malvasa in C. talos O FI resum Centuria decima seca refert s xaginta sex propostrones , quas ab his secta. riis , dictis tirum natis , assertas Andreas Pa cectu, Sirpicnius in Hispaniarum Regno Fidei
86쪽
Inquisitor, damnavit, ex quibus aliquas hic imseram, ut fu ilius intelligas, hanc Illuminatori Sectam non discrepasse a Secta si, durum, seu discipulorum me elis Molinor , quamvis eam tempore prarcesserit . In primis, asserebant hi Seli1rii, qui Muminati dicebantur. Mentissem Orationem Disino praece o adeo imperaram est', ut per eam amnia impleantur. Secundo, mi Se vn e lacare debere, nec Praelato ulli obedire, quando mentalis diratio impeditur. Tertio, in elevati κε San Omi Sacramenti claudendos esse oculos . Quario , eum, qui pervenerit ad certum perfectionis parum. nee videre posse sacras Imagines, nae divinum Verbum audire, neque alia facere, bule sectas doctrinae eontraria. Quinto, Oraii nem o abstinentiam non posse diu simul, nisi miraculo, eι--
pere. Sexto, Orantem ita se debere ιn Dei pr. sentiam e gere, ut nec discurrat, nee messiret tirvel passisnem, vel humanitarem Chri'. Septimo, eum, qui mationi mentari vacat, esse ab aussiendis Missa etiam diabus fesis assιnere. Octavo ,
posse hominem ad eum perfectionis gratatim pem nire, ut gratia ammae facultaetra Iubmerpat, neem si anima υρι ρ gredi, vel retrogredi. oe ad eum heri etaionis sinum te enire, tit Sanciomm ιmrercessione non egeat. Nano, Illuminator spernere debere omnes Theologos oe GncionMorer . Denique, ut ceteros praetermittam errores, dictitabant illi Sectarii, Actus eo magis meritαriss esse, quo min res Ensibitis dmotis, er turper actus, re inhonestos tactus eum Sectae sua Deminis ae mellis, non ege
peccata, immo wrtutes istius ac pietatem . Conternune hane Sectae Illuminatorum doctrinam , cum
doellina Sectae sui tisarum , seu, discipulorum
Micha lis Molinos, quam superius exposu: mus,&confestim intellis , tantam esse inter utramque doctrinam spurcitiae principiorum alii nitatem ac similitudinem, ut ovum non videretur alteri ovo
fimilius . Idem judicium serendum esse ce seo de altera quadam Secta, quae sub finem Saeculi XVII. in Brixia, Urbe Ditionis Venetorum,& in aliis vicinis locis late diffusa est, dictaqua filii Pelagiuortim Secta, a quodam Iacobo Phili po a Sancta Pelagia, Viro Mediolanensi Dico , qui eiusmodi Sectam ex obscoenis ac tureissimis Illuminatorum ae inieristarum doctrinae principiis
conflatam invexit, an cuius propudiosis ac nefandis reserendis erroribus necesse non est, ut hieditius immoremur, maxime, cum Porrus OuρM-ni, patria Venetus qui tum temporis erat Epi- opus Brixiae, & postea ad Summum Pontificatum evectus, dictus est Alexander Ommus hane Pelaginorum Sectam, malam Quietis amni sinae propaginem, in tota Brixiensi Diceresi late instareancri serpentem. summa adhibita industria de texerit, eamque detectam feliciter extinxerit. si-eut jam observavimus in superiori Colloquio . Sed de haeresibus , erroribus, ae sectis Saeculi
XVII. Me satis superque hactenus dicta sulib
D. Plenam cuidem & accuratam errorum ,
missum, & Sectarum saeculi XUII. notitiam e usque tradidisti, sed necdum exposuisti originem & progressam Controversiarum, quae e dem Saeculo inter Catholicos si erunt agitatae .
M. Duae potissimum Saeculo XVII. exortae sunt inter Catholicos Controversiae, quarum prima, licet in Anglia originem habuerit, graves tamen in Galliis excitavit tumultus; altera vero in Galliis enata est ex diversa In erpretatione Caenonis II. Concilii I. Aratisicani. Exordium ,
progressum Rique exitum harumce dirariun Controversiartim breviter expositi rus, incipiam a prima Controversia, cui nonnulli e Clero Anglica no Catholici l um it occasionem dederunt. At enim, cum Catholica Ecclesia Anglicana, mortuo Illustrissimo Antistite Guillelmo Bi vis, Sxem Facultaris Parisiensis Doelore so meo, qui ad eam a Gregorio XU. Pontifice Maximo cerat delegatus, Pastore suisset orbata ; Sanctissimus Ponti sex Urbanus VIII. ad eamdem Ecclesiam Reverendisi. mebardum Smisbaeum , Episcopum Chalcedonensem , insinictum ordinarii potestate, direxit . Jhissis Romani Pontificis morem gessit
predictus Episcopiis, di omni semota cunctati ne, in Angliam delatus, cum debita reverentia,& obsequentissimis, ut par erat, animis, ab Gmni populo Catholico susceptus est. Sed progressu temporis, iniecto discordiae pomo quidam e Clem Anglicano Catholici, moti certis quibu1dam rationibus, quas hic mentio premere con
sultius esse duco, huic Episcopo , licet Cleri &Populi Anglicani Votis diu optato, & ast icte
huic Ecclesiae omnino necessario, negotium faceia sine coeperunt, & Laicri ac rudioribus Angliae tholicis sumerere rationes, quibus debitam bisu, VIII. Pontifici Maximo, a quo iam laudatus Episcopus in Angliam fuerat delegatus, dientiam eluderent. Eiusmodi turbas inter Catholicos Cleri Anglicani intempestive excitatas . nec non molestias, quas quidam delusi C
tholici Angli optimo Episcopo, ' ii a Romano
Pontifice missus erat, continuo exilibebant, aegro
admodum tulerunt omnes Viri pii, & ad pacem
postliminio revocandam, arque tuendam & asse. rendam Episcopalem Auctoritatem suas omnes curas ac labores contulerunt, praesertim Dinocmuisnus, macensis Angloriam Collegii Rector qui scripsit Anglice, ac in lucem edidit Tractatum, de Hierarchia Melesiasticis, ut adstrueret &commendaret Episcopalem Auctoritatem, tot mraculis Scripturae factae, tot Saeculorum antiquitate firmatam , quam pauci e Clem Anglicano Catholici delusa mente dπetimere pm viribus ει- tasebant . Huic Docturis κρα ni libro, ubi primum in lucem prodiit, quidam Andius Catholicns, unus videlicet ex iis, qui Epilaopo insensi erant, consestim respondit altero libro. An-qlice itidam conscripto, cui tituliri erat: Modestas ιν is Discuso ere. Sed eum praedicta Discussio
approbationes praeserret duorum Regularium,
erae Facultatis Parisiensis Doctorum, Clerus Αn- sicanus Catholicus pmpositiones quasdam ex e
em libis excerptas, atque in Latinum conve
fas . ad eamdem Sacram Facultatem Parisensem misit, ut ipsa decerneret, quid de ejusmodi pmpositionibus sentiendum esseti Hanc provinciam ultro suscepit Sacra . Parisiensis Facultas. Sed
87쪽
cum eiusmodi propositiones in Comitiis eiusdem
Facultatis Pariliensis ventilarentur , ac marum examine discuterentur , editus est ab uno ex
his Cleri Anglicani Catholicis, qui Episcopo C lcedonensi , Summo Pontifice in Angliaminino , parere detrerunt, alter libellus , Anglice etiam serimus, eui titulus erat: Apiauia praaninio emeritori Sedis Amstitieae ori Hi igitur duo libelli longo tempore a Sacra Facultate Parisiensi suerunt discum , ac tandem in Generalibus Comitiis apud Sotbonam habitis die is. Februarii anni 163 I. post diuturnam, solemnemque deliberationem proscripti sunt . Priusquam tamen haec Faeutatis parissensis vul remr Censura, Illustrissimus Archiepiscopiss I risiensis omnes illos Anglicanorum libellorum errores damnaverat generali Censura, quae sic inscripta m
die reuesimo mensis J--rii praesemis anm IOII. IMa in ouasdam Prem et es Hibernicin, re diuuti l Anglieanos, quo iam prinis timuis est , Mindesta & brevis Discussio aliquarum Propositionum Doctoris Kellisoni in Tractatu de Hierarctia Ecclesiastica , Auelore Nicolao Smithaeo e P 'Gris vreo: Apologia pro modo p cedendi sar, ctae Sedis Apostoli , in regendis Angliae Cath laeis tem re persecutionis, Auctore Daniele a Iest Parisiis in O inis Roberti Stephani I 6II.
Hanc Censuram eraedictorum librurum Anglica--um ab Illustrissimo Archiepiscopo Raeri sieri si raciam subsecutae sunt paulo post aliae duae Cem surae, quarum: primam illuurissimi Galliarum Antistitis, qui tum Parisis agebant, promu, garunt in xpistola Eneyelim, quam scripserunt V cmnes Archiepiscopos & Discopos Regni Galliae anno 163r. Alteram Cenruram edidit S
Mamr At sanior Cleri Anglicani Catholici portio , conspiranis secum fidelis populi multitudi- , inviolabili obedientia adiant Reverendissimo at ram Chalcedonensi, plures pro eo Apologias
ador vit , omnique oee ac studio contendit , ut Antistitis fur , toties a Deo expetiti, ac tandem a Sede Apostolica concessi , famam ac dignitatem illaesam inviolatamque tuereriar. Umrum , haec Cleri Anglicani Cat lici pro Pan re tuo solicitudo sicut coram Deo mercede non inriuri Ha m, quem sperabat, sine ει rara est. Mia rus. quippe R--δυ D thaeus. Episcopus Chalcedonensis, tot in Anglia insidiis petitus, in turbis ac praestigiis vexatus, tandem ex Anglia, ad ovam fuerat a Summo Pontifice delega- να , in Galliam se recipere coaeius est, ubi es,
Emi missimo Cardinest M in. honorifice ae nimissime aeceptus , iniuriam sibi illatam , &perberaton-, iniuste ab aemulis in ipsum excit -m Christiano animo, hoc est Misaea patientiadi intacto pectore sutauutis D. Hoc pacto itaque finis isti Controversiae
imitositus est , ac tandQm sedatae illae intempe
Illustrissimi Episcopi Chalcedonensis
in Gallias appulsum , turbae illae in Catholico Clem Anglicano motae Clerum iridem Gallicanum, & Sacram Facultatem Parisiensem exagit re coeperinit . Hi siquidem Catholici, qui Ili strissimo Domino Smithaeo , Epi Popo Chalces nensi , adversabantur, male habentes, & iniquis animis serentes . duos libellos Anisi eos, quos contra praedictum Episcopum ediderant, ab Epistoris Ecclesae Gallicanae & Sacra Facultare Parisiensii fuisse damnatos, duos alios ejusdem fars dis pubficariam libellos, unum , quo in celeberri- Parisiensem , inerum , qu in Illustrissimos Gallinrum Antistites magnorat amo invere: sunt. Primn libello , quo Sacram Facultatem Parisien-
i revis & necessaria discnssio pro Catholi eis An-liae , quoad suum Pastorem, ex Angliinis GHnum o vem libellus, quo illi C. tholici Seriptores Angli EpHolam Illi, strissimorum Galliae Amistatum mordaci stylo perstringebant sic inscriptus erat s Ecclesiae Anglisanae querim2
lunt alii duo, eodem genio composti, quorum primus hune praeserebat titulum: Zndisia pro Nic Iao mathaeo edurea Censuram noruine Graisarir Pa
risi v oditam in e dem si um, mi n--: M desta & breus discusso &c. --re R. D. Antonia Go ν V. The nae Dinore ο μυωnotario Amst tire, Leodia Iεῖ I. Auerius libelli hie inulus emtr amen iuridies Gensurae Facultatis Theologia Par flensii, ct e .sdemGυiratis Archiepiseopi laeta ei eis quodam ρροπο -υ σα rimis iamqndo U sulano MMmo, Francoserti r631. Istorum libebiorum scriytores Angli , licet essent Catholi et .umveriae Rinultatis Parisiresis famam lacerabant. Re erendissimum Episcopum Utalcedonensem eo vicus impetebant, & Illustrissimorem Galliae Eriscoporum dignitatem tot maledictis & eonnunestis incessebant, viola-nt, ac deprimebant, ut a nullo pio vi rure Christianae veritatis amante, absque ira& indi gratione lagi possent. Hinc fictum est, ut
viri eruditi cilamum acuentes , animum ad laridendum appulerim, ut rutis ingenii & eloque tia
88쪽
tiae suae viribus veritatem ab erroribus, diunit tem Episcopalem a contumeliis, & elarissimam Facultatem I risiensem a inlumniis ε dicteriis
vindicarent. Primus in certamen prodiit Hai scietis Hestire, Doctor Sorbonicus, qui librum doctissimum lucubravit. cujus hic titulus est e D sensis Eulos leae Hierarehiae. Vindisiae Cen. sinae Gradiaris Theolog. Paris a reseo Hrimannἡ melli Spongiam ere. Parisiis lora. Paucis post mensibus alius Theologus Parisiensis, iunanto P tri Aurini nomine, librum concinnavit, eumque titulo donavit: Vindicia Censuris Faetitiaris
ad Mellum eui risultis ; Hermanni M. elii Amtuerpiensis &e. Sponqia. Parisiis apud Caratam Iiam MDCXXXII. Hisce Scriptoribus tertius addendus est Nicolatis Iis Mai o, Socius Sors, ni cuc, qui anno MDCXXXIII. librum Parisiis apivi Gmlio iam Peu edi curavit, eumque sic inscripsit: Institiatio antiqui Dis maeum Prines m
Spongia. Uictoriam adiudicarunt periti iudices his tribus elarissimis Seriptoribus, qui de Aucto. ritate Episcopali, & de Sacra Pariliensi Facultare optime meriti sint, & enatae huic controve sue ultimam diem imposuerunt. Tentavit quidem amicius Cello ius hane litem redintegrare in pere, quod an. MDCXLI. edidit, cui titulus I
De Hierariata, ct Hierarchis libri M. ere. Sed huic Auctori mkle cessit martis alea. Ab DFiscopis quippe Ecclesiae Gallicanae, Est a Sacra Facultate Parisiensi coactus est Cellotius multis in locis dam re opus suum, & duorum Regulari. um . Sacrae Facultatis Parisiensis Doctorum, qui edicto Coluiii inti approbationem inscriplerant, unus adhue superstes iam enim alter evivis excesserat a Sacra Facultate Parisiensi citatus, in Sorbonae Comitiis, prima die mensis
Iulii an. MDCXLI. habitis, approbationem suam
rescindere compulsus est. D. In quo praecipue sita erat altera Controversa, quam in Galliis ex varia lectione, seu Inte pretatione Canonis secundi Concilii primi Ara Dcani obortam fuisse superius insinuasti M. Hax altera Controversia, nihil aliud fuit, quam Litteraria quaedam e certatio, quam I - σώω Sumonias, doctissimus Societatis Iesu Themimus , ob diversam lectionem, seu varium sensum Canonis fecundi Coneilii Arausicani primi , quod anno Christi CD L. in Galliis fisit celo.
intum , habuit cum altero Theologo Parisiensi,
ut sibi Porri uer H nomen adscivit. Canonisec di Concilii Arausicani I. Lectionem sic ,
m-- fuerit, in Confirmatio, Sacerdos eo ora
his- . Nam intre σαωlibet eseisinaris i in non nisi Maia benedistis es e non ut praes tacum qui
qu.τm, sed ut non ne tria ha inur reperita cir foratio. Porro, mentem huius Canonis hanc esse asserebat Sirmemdus, ut unicam, eamque in fronte, Chrismatis unctionem fieri praecipiat, ideoque Ministrum Baptismi Chrisma in promptu semper
habere debere, ut bapti tum mox inlingat In fronte. Si quo vero casu aliquis non fuerit in Baptismate chrismatus, commonendum esse Epi-leopum in Confirmatione , nimirum ut Bapti ratus, qui in Baptismo Chrismate linitus non est in susceptione sacramenti Confirmationis ab Episem chrismetur, quia Christitatis una est , nedictio, vel in Baptismo vel in Confirmatione. Si autem Baptietatus iam chrismate a Ministro Baptismi linitus fuerit, non esse necessariam reperitam Chrismationem, id est, non esse necessarium ut illum in susceptione Sacramenti Confirmationis Episcopus iterum Chrismate inungat in fronte, sed susticere, ut Episcopus ei manum im-mmat; quia ut pittat Sirmon s sola Episco. pi manuum impostio est materia essentialis S
cramenti Confirmationis , non vero Chrismatio .
Hanc Lectionem Canonis secundi Concilii Amusicani primi, sicut & sensum , 'quem ei inngebat Sirmondus , magno animi aestu improbavit T-logus ille Parisiensis dictus Petrus ,relius , qui finem praedicti Canonis, sic iuxta antiquos MSS. Codices legendum esse amrmat: Sed ut
noeessaria haseariar repetita C ismario ; non vero, sicut Sirmondus, inserta particula, dicebat sic esse legendum et Sed ut non nerestaria habeatur reperita Chrisenatio . sensum autem v
rum ac Mnuinum huius Canonis secundi Concilii Araulicani primi hunc esse autumabat Petrus Auretias , ut videlicet Patres illius primi Comeilii Arausicani eo Canone definiri tantum v luerint , quod , cum accidere saepe soleat , ut nempe nondum baptizatus in mortis di erimen inopinato incurrat, debet Parochus, sen Baptismi Minister , secum assidue Sacrum Chrisma deferre, ut, si tale ingruat periculum, praesto sit ad baptizandum simul & Chrismate inungen-diam . Sed, si occurrente periculo, aliquis sum rit baptizatus, non tamen Chrismate desinitus , ac deinde periculo ereptus , Sacramentum Comfirmationis suseipere velit, admonendus erit Episcopus, ut duplicem curet adhiberi Chrismati nem, unam, quae fieri debet in Uertice Capitis, & dicitur Uerticalis, & pure est ceremoni
lis, quaeque anteacto Bahismo defuit, & alteram sacramentalem Chrismationem , quam Episcopus in Saeramenti administratione sicere is het in fronte. Ambas enim Chrismationes nodus Amusicana iudicat esse necessarias. Ex quo insere laudatus Petrau Aurelius, in Canone
secundo praediree Synodi legendum esse, GA Mnecessaria habeatier reperita Chrismario ἔ non vero, ut Iesendum eum negatione existimabat Simondus e Sed in mori necessaria habearum repetita Chrisminis . Hic iuit status Controversiae, quamI. e M Sirmemiar habuit eum Petro Au a , qtudique utrique Theologo occasionem dedit, varias mendi ea de re Lucubrationes . Primus in armium descendit Iambus Sirmmdus, & quasi classia
89쪽
cum eanens, Perram Amreliam, ad quem seripsit Epistolam, ad certamen provocavit. Ad hane Π--di Epistiam consestim respondit Perrtis Aurelius . Adversus hane Petri Aurelii Responsio. nem Si indus edidit Antirrheticum primum , cui titulus erat : Iambi Sirm-ῶ, Socinaris Iosia
ωersus Petri Aurelii Theologi reo innem , quae us Di iam infirmare eoninus es. Parisiis apud Sebastionum Cramos I 633. Contra hunc Drnisa di librum Petrus A,relius suum in lucem emisit Amaereticum, eique hunc indidit titulum iAurini Anaretieus, a resus errores er haereses , quibus Canonem Arausicanum, ex Suramemum
Confirmationis iapesu laetat Sismonai Meieraris Iesu Presisteri , Antimuricus. Huic Anaeretico μινῖ Aurelii opposuit Sirmondus alium Amirrheticum Latine contradictorium quem se imstripsit: Iarebi Si mantat Soeterruis Iesu Presue t
ri, Amiraberieris II. de Canone Ara lacus, adversus Petri ,relii Theia i maereticum , quo giorem eses Antis elicum impugnare cinratias ψ .enique, hune secundum Smno . Antirrheticum Petriti Aurelius coniuravit alio libro, cui Ortho.
doxi titulum dedit. Sic de Canone Arausicano eiusque genuino sensu, bellum, supra quam credibile sit pertinax, inter illos duos Theologos
exarsit, & tanto, quantum esse maximum potest, sudio ultro citroque certatum.
D. Intelliis quidem , vehementer incaluisse hanc litterariam Concertationem, in qua duo il-ti Theologi Iaesitis Simonias, & Petrus Aur ιius, quasi pro aris, ac iocis dimicantes, directa utrinque acie, insilus signis, diu multumque ni aenarunt. At quem potissimum ex ducilius illis
Theologis in linione, & genuina hujus Canonis Concilii Amusicani primi interpretatione sectari
debeam, dubius adhuc haereo, nescius, cui victo-xiam xdscribere debeam . M. Sententiam μινii Aurelii circa lectionem& germanam Canonis Arausicani interpretatio nem multis nominibus praeserendam esse opinioni
Jae . Si misi asserunt pariti Theologi, quia
Iaesius Simondus, ut probet legendum esse cume articula, Non, Canonem Amusicanum hoc pa-m: Sed in non necessaria habe ταν repetita Chrismatis, tiapponit Chrismationem, quae fiebat a Ministro Baptismi, farum esse in fronte Baptietati, unde infert. Giscopum non debuisse iterum
chrismare eos, quibus administrabat Confirrnati vis Sacramentum, quos e stabat suisse iam Baptismata Chrismatos, sed solum debuisse eis minus imponere, quia, irinuit, sola impositio manuum nullo inibito Cesil male , est uinteria essentia Iis Sacramenti Confiimationisῖ iam autem momenta, quae ad fulciendam suam de Canone Amusicano interpretationem adducit Simumd- , nee eum Disciplina Ecclesii Uica , nec cum per vulgata Theol rum doctrina conciliari nossunt.
Primo, iuxta Ecclesiae Disciplinam duae distinguide ni UnAioaes, seu Ch filmationes . Prima . qua fit in veriice, & ideo dicitur Verti eatis, ac .ura est Baptismi caeremonia , quae fieri debet a
Miactis Baptismi . Altera Unino, seu Chri L
matio fit in fionte, & est Saeramentalis, enitivminister ordinarius est solus Episcopus in Saeta
mento Confirmationis. Hinc Innocentius I. in
Epistola I. ad me nitum Episcopum Eugubinum ait, licere Presuteris baptizatos ungere Chrismate, quod ab Episcopo tuerit consecratum, non taranen frontem ex eodem oleo sisnare , quod solis debetur Episcopis, eum traiurare Spiritum Parael tum: er Iunoeensius IV. in Epiuola ad Episcopum Tusculanum, Sanctae Sed is in Regno Cypri Legatum, inquit : Soli Discopi conse amne Chri
male in frontibias ba ituros , quia eius unctio no
debes nisi μν Episcopum fieri r 3Aoniam soli Apostoli , quorum vicer gerunt Ensori , per manus impositionem, quam Confirmatio. vel frontis Chrismatio Nyraesentat, viritum Sanctum tribuiseleguntur. Non unica igitur, sicut docet Sisino
dus , admittenda est Chrismatio sive in Baptismo, sive in sacramento Confirmationis , sed duae Chrasmationes toto caelo distingui omnino debem, quarum prima , quae habetur in Baptismo , ita secundam , quae fit ab Episcopo in Sacramento Confirmationis, praecedere debet, ut si quis in Baptismate Verticalem Unctionem , seu Chrismationem non rerceperit , non possit ab Episcopo , Sacramenti Confirmationis ministro, chrismari in fronte, nisi prius ad Presbyteros . seu Baptismi ministros . remissus , ve tiealem , seu baptismalem ab eis acceperit Chrismationem , ne videlicet Episco ς duplicem Chrismationem prebeat contra Ecclesiae conis tudinem . Vettiealem quippe Chrismationem a Presuteris . & Diaconis , qui sunt ministri Baptismi, fieri debere, & non ab Episcopo. P tet ex omnibus Decretis, quae de ea Unctione habentur, quibus illa Verticalis, seu Baptismalis Unctis Presbyteris, & Diaconis tribuitur, & ab Discopali Gnrismatione omnino separatur. Hinc
est , quod olim Episcopi quando solemnem Baptismum conserebant , nunquam Baptizatorum
micem more presbyterurum unserenti & Pomtificale Romanum etiam praescribit, ut Antistis Episcopali ritu baptizans nullam adhibeat Unctionem Verticalem, sed mox ab affusa baptio-to aqua ad fruntis unctionem seu Chrismationem mcedat. Iudicans ergo concilium Arausicanum . utramque Chrismationem , Baptismalem videlicet , & iscopalem . esse necessariam , statilii Canone sGundo , eum , qui in Bapti Gmato a Presbyteris non suit chrismatus, debere in vertice chrismari, priusquam ab Episcopo confirmetur , seu ab illo chri sinetur in isnte, ut nolli chrismationi praeiudicium inferatur : Sed
in necessaria habearur repetita Chrismario ; non vero ut perperam legit Sirmondus Sed res no nnecessaria habeatur reperita Cmismatis . Secundo,
si juxta mentem secundi illius Canonis Armsicani primi unica susticeret chrismatio . ut afferit Sirmandus . de Episcopus tune soliun m nendus esset ut baptizatum chrismaret . quam do is , prohibente necessitate, a ministro
Baptismi inrismati haud potuit , si , imquam , haec vera esset illius Canonis Arausion
mens, sequeretur christiationem Episcopalem e
90쪽
sa tantum supplementum Chrismatiostis Pressi
temmam, Zc ordinarium chrismandi munus non
tinninere ad Episcopos, sed ad Presbyteros a
n, magis esset ne arva Presbyterorum, quam
Episcoporum Chrismatio , eum Episcopi non
nisi per accidens , & in supplamentuni chris- maere deberent ; id autem , cum a consuetudine Ecclesiae . & Sanctorum Patrum traditione penitus alienum sit, catholicus horret ac resupit sensus . Tertio , Sirmon sis , ut suam de unicasve in Bamismo , sive in Confirmatione , chrismatione sententiam adstruat . contendit solam impositionem manuum Episcopi esse materiam ei sentialem Sacramenti Confirmationis , nullam vero Unctionem . seu Chrismationem esse deessentia Sacramenti confirmationis a sed eremmoniam esse duntaxat accidentalem , ab Eccle. sia ad ornatum adjectam , de praecepto quidem servandam , sed in quam tamen dispensatio Ee-elesiae . & Summi Pontificis cadere possit. V tum B te Sismodi doctrina, & sua novitate M Ie audit, & utriusque Ecclesiae orientalis , &oceidentalis traditioni consentanea non est , &adversatur doctrinae omnium Theologorum , qui post Sanctos Patres cum Graecos, tum Latinos docent , Chrismationem frontalem , & imp sitionem manuum Episcopi constituere materiam adaequatam essentialem neramenti Confirmatimnis. In doctrina autem , suae sperui Sacramemta a Christo Domino instituta , si semel novitatibus aditus aperiatur , s unicuique sinu comiecturas & opinationes obtrudendi licentia pedimittatur, spreta Theologorum omnium consensione , repudiato communi Ecclesiae sensu , --baque & deiecta Maiorum nos rorum ab antiquissimis Saeculis perenni destrina & Auctorit te, frustra de Religionis Decretis, & institutis laborabimus, iacebit Christiana Religio , nihil
in ea tutum , nihil firmum, nihil sanctum pedimanebit, si pro cuiuslibet arbitratu res exploratissimas , intimis non solum Theologorum , sedia fidelium etiam animis infixas, infringere. & explodere liceat . Denique, etsi verum evi quod contendit Sirmondus, hune Canonem secundum Concilii Arusicani primi legendum esse tum particula , Non, ideli, sed ut non ne aria hin Latur repetita Chrismaαιο ῖ inde tamen inferre minime debuisset Sirmonisus; Patres Concilii Ariusicani primi unicam tantum sive in Bapti Lino , sive in Confirmatione Chrismationem eo Canone praecepisse. sed inferre duntaxat debuisset. Patres Concilii Amusicani primi per ham verba , sea ut non necessaria halparsis repetita Cbrismario. innuere duntaxat voluisse. eiusmodi supplementum Chrismationis Verticalis , quam
bapti ratus, propter occurrentem aliquam necessitatem perei, re a Ministro Baptismi non potuit, di qua subinde inungi debet, antequam Chrismationem frontalem in Sacramento Confirmationis ab Episcopo accipiat ; esse siquidem necessarium illud Chrismationis Verticalis, sen Bapti, Malis supplementum ex illa, disciplina, & princepto Ecclesiae, sed non esse necestarium ut vati a G1 et lutestectum Sac nenti Confirmari
nis producant Episcopi manuum impositio , &Chrisnatio frontalis, quae essentialem, & adaequatam Sacramenti Confirmationis materiam comitituunt. Quocirca huius Canonis secundi Concilii Amusicani primi, si legatur fit vult Sι --
cum particula , - , videlicet, sed rei nis neressaria habratur repetita Chrisnatio, hic verus sensus esse debet : Nullus Baptismatis Minister, vel Diaconus, omittat in Baptismo Verticalem Un-etionem . si tamen occurrente aliqua necessitate . praetermissa fuerit, Episcopus monebitur, ut curet eam suppleri , antequam Neophyto manum imponat, & inungat in fronte ; quia tamen ita intelligandum non est, ut illius Verticalis Unctionis quae Baptizato defuit, supplementum censeatur necessarium, ut valeant, seu Saurrinemi
Confirmationis effectum producant sontalis Chrismatio, & Episcopi manuum impostio, ex quibus constat estentialis , & ais equam tamenti Confirmationis materia. Sed haec dicta lumeiane de vera intelligentia huius Canonis Coneilii Arausicani, qui, sive legatur in hunc mcdum rSed ut non necessaria haseaetin repetita Chri aris ;sve, ut melius alii volunt, hoc pacto legatur e Sed ut repetita habeatur Chri aris, suffragari minime potest novae, & traditioni Sanctorum P trum atque Theologorum consensioni contrariae opinioni Iacoli Sirmondi, asserentis eo Canone Amusicano praecipi unicam, sive in Baptismo sive in Confirmatione , Chrismationem, lotam manuum Episcopi impositionem esse materiam essemtialem Sacramenti Confirmationis, de Chrismationem sintalem, quae fit ab Epit o. esse tam
'tum' ceremoniam accidentalem impositioni m
nuum Episcopi ab Ecclesia ad omatum adjectam. Qua in re in D liam Sirmondum hara veta S. Bernardi iuste usurpare possum : μnne omnium me
rito in se momocin manus, cuius manara murra
mnest Quid ergo tu, quia melius affersy quias, illitis inruenti quid feretim tibi remelarum iactas. quia praeterieris Sosis, effugeris Sapientes
Hoe plane nemini, re ex emo, videtur, tu vid ris. tibi videris.
D. De Haeresibus, e ribus & Con versis Saeculo xy II. enatis eum nihil aliud impraesemtiarum tibi supersit dicendum, Colloquio nostis finem imponamus, preximum Colloquium postri
die habituri, in quo de Conciliis, quae eodem
Saeculo celebrata sunt, sermonem, bene sertunam te Deo, instituemus. M. Mane tantisper . Nee enim expedit , ut silentio praetermittam duas celebres Censuras, quas
Sacra Facultas Parisiensis sub finem Saeculi XUII. tiait in quosdam libres, quorum lectio verae fidelium pietati ae doctrinae non pauca damna a serre potuisset. Et pinno quidem . exeunte Saeculo XVII. prodierunt in Galliarum Regno libri quidam Gallico idiomate eon setipti , in quibus asserebatur primo, sinarum gentem per duo circiter
innorum millia ante Christum natum , puram ac integram conservasse unius , ac veri Dei e gnitionem , ab eaque toto eo tempore Deum veriim ea ratione adoratum fuisse . vi Christi