Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

301쪽

Nihil magis aequum est quam ut dicamus. υπω φωσιην, ut παρ γραψἡν, Midiae reo, non actori concessam suisse. In oratione Contra Euerg. et Mnesth. S 45, , manifesto de reo . dicitur, ἡ-ῆν της -ο- παρεγράφετο κώ rιώμνυτο. ἐγω δὲ cons. ibid S 59. , Alio locos, iconi. olympiodori 9 25, non quidem agitur do Tmant de actore , sed in saturi'θαι et dicitur de eo . Uisii apud krchontemaexcusationu prolata , raudis qeium disserri postulat. eo Λ pertissimum est exem mplum in 0ration0 Contra Theocrin f 45.ois Theo-bi crines adversus Demosthenem instituerat παρανὀμων , sed φανερῆς τῆς γναγες ,

alium sintsi nebat, pertinebat. ad disserendum o iudierim , postea ab aetore. prout luberet, de- nuoi insiliivmdum , aut . plane omittendum. Hinc vocabulsisterpretatio apud Harpocrationem in V. Semtur eonsiderandus; locus hic , Demosthenis Ad L Boeothm do: mino b 57. Quum acti .. nem sinisti notor) i instituissem Βοιωτ- Μαντέου

302쪽

ῶν Βοιωτὸς, et postremo, quum ei fallere non amplius liceret , ἐασας καταδιαιτη-

σαι - ἀντιλαγχάνει-ουσαν κ. τ. λ.

Hie reus igitur, quum interposuisset υπωμοσΙαν, tum in ipso iudicio οὐκ αmis ut loquitur or tor in Midiana l. c.) 3ὶ, itaque per contumaciam damnatus est. Quidquid igitur apud Magistratum ipsum denuntiavisset reus, sive ea exceptio esset, sive excusatio absentiae, non ita evert batur iudicium aut disceptatio apud iudices ritaque hunc locum interpretari existimandus est Pollux VIII. 60. Nisi me omnia saliunt, satis ita, Constare puto υπωμσων et a reo proponendam laisso. et post actionem ab alio institutam, i et ante ipsum iudicium t et suspicor illud compositum s ὀμνυσθαι) eiusdem esse generis, cuius est υπωτιμασθαι, quod item rei erat. Itaque reete misverso explicuisse mihi videtur Schoemannus Lit. Au. p. 697: tantoque magis miror eum alia omnia sentire ubi locum Demosthenis explicat De corona S 103t vid. De comitiis p. 164. Non omnino quidem poenitet me eorum quae contra

303쪽

disputavi Vol. IV. p. 50 sqq. , scd aliquanto diligentius ea retractanda sunt quam seci in Mnemosyne V. p. 226 fin. Unde compererit Schoemannus J. c.ὶ solam denuntiationem instituendae γραφῆς suisse modum a

cusandi , eamque esse υπωμοσειν , . non indicavit : quodque addit Dialem denuntiationem s. νυπωμοσΙαν etiam legibus apud Nomothetas op-uponi potuisse, omnes adhuc ip .certo. habuis- D se. horum postremum . 1 nihil ,intercedo quin verum esse possit, sed per se lotus est quam ut hoc uno fulcro illa sententia niti posvi. Tamen

comperisse sibi videtur υπωμ οσlαν esse ipsam a

Cusationem παρανόμον, e Polluce VIII. 44 et 56. Quam futilis sit auctoritas istius Lexicographi, non minus hic apparet . quam in innumerabili-hus aliis exemplis. . Altero loco. παρανόμων γρα- explicaturus, dicit eam esse ει τις ψη*ισμ α ἡ νόμ οὐ παρανομων ' λυριοσαμωνος γάρ τις το γραφὲ, ου η κατηγορlα υπωμοσία ἐκαλεῖσο ἄτι ἐςὶ παράνομον α τ. λ. Primum et sine exemplo est, et rationi contrarium, ut υπόμνυσθaι cum obiecti accusativo iungatur: tum, τὸ γραφεν, contra sermonis Normam perpetuam, velut passivum ponitur locutionis γραφειν , neque illud participium nisi ad medium γραφεσθαι, actionem

304쪽

instituere , pertinet; eodemque vitio Graecitatis laborat alter locus. Porro, neque κατηγορία , neque κατηγορεῖν aut cum psephismatis, aut cum legis obiecto iungi potest, sed ad crimina. pertinet, quae in ipsa causae actione reo obiiciuntur. Ne hoc quidem tenuit Pollux, quod

demonstrandum esset actori παρανομων, non

αλκον appellari id quod impugnaret, sed ουκἐπιτήδειον. Cons. Timocratea 3 61. 108. Sed remittamus ei veri sermonis turpissimam violationem : de rebus ipsis quid docet 7 Describit γραφὴν παρανόμων, et quasi haec appellatio nihili esset, addit illam accusationem appellari

υπωμοσΙαν , cuius mirae conlationis ne ullum' quidem auctorem laudat, nec laudare potuit. Quid quod, neglectis omnibus quae supra o De- mosthene apposuimus, υπωμοσΙαν cum una 'παρανομων controverSia coniungit. itaque eX omni- . bus aliis iudiciis excludit. In eodem errore alter 'locus Versatur : τούτο γαρ nempe τὸ γραφεσθαι παρανομωνὶ υ ποριόσασθαι λέγουσι ' additurque καὶ ουκ ὴν μετα τὴν υπωμ.οσίαν τὸ γρα*D , πριν κριθῆναι, κυριον ' imperite; nam intererat uter

in illo iudicio vicisset, ὁ γραφόμιενος, an ὁ γραφεIς. Cum Polluce Plutarchi scilicet auctoritatem coniungit Schoemannus , ubi in Vit. X. 0rat. p. 848 c. ab illo scriptore verbum υπομόσασθαι

305쪽

isto modo usurpatur , qui melius fecisset si in ea re Demosthenem secutus esset De Corona S 222 scribentem , ο Διώνδας,

Si obtinui inanem esse auctoritatem talium scriptorum, squibus tamen 1idem habens Melerus eandem doctrinam tenet Lit. Att. p. 285), non puto eam adhiberi posse ad interpretandum Demosthenem , quem et constanter et bene Graece scripsisse novimus. Quaeri solet de verbis his, De Corono S 105, καταβαλοντα ἐαν ἐν υπωμο-erti . cognita res est. Bitiores, qui suo commodo metuebant, quum constaret Demosthenem novam legem trierarchicam. laturum eSSe, muneribus oblatis avertere calamitatem operam dabant , μαλι τα ρι D, inquit orator, θεῖναι τον νόμον τουτον, ει δε μὴ, καταβαλοντα εαν ἐνυπωμσI ... Tantum apparet, utriusque consilii eundem eventum exspectari debuisse . nempe ne vetus lex tollereturi igitur καταβαλδντα εαν nempe τὸν νόμνὶ necessario accipiendum est de eo legis rogatore, qui non ad extremum usque , id est apud iudices, legem suam ' propugnat , cui consilio oppositum erat id , quod Bemosthenes secutum se esse Prostetur, quum. dicit , γραφεὶς τὸν αγωνα τουτον εισῆλθεν εις

os ας. Igitur ipsi causae actioni ac desensioni

306쪽

29 4

quum de more antecederet υπωμ οσἱα, a reo apud magistratum proponenda, quum is iureiurando interposito accipere se controversiae ac iudicii discrimen profitebatur, hanc ipsam deserere poterat reus, atque id, quod a Demosthene postulabatur, ut vellet ἐαν - νόμον ἐν υπωμοσία , aliis verbis diceretur κλμντα Ουκ απαντῶν Ουδε υπόμνυσθαι, ipsam quoque υπωριοσΙαν omittere. Conserri potest LFcurgus Leocrat. S 117, ubi Hipparchus dicitur , Ουχ υπομείναις τὸν περὶ τῆς προδοσἱας - δίκην, ἔρημον τὸν αγωνα ἐασα,. Nescio quo modo se expediant, qui tenent υπ- μοσΙαν nihil aliud esse nisi denuntiationem rei qui profitetur γραφὴν παρανδεχων a se institutum iri. Necessario enim ἐ- ειν νόμιον de eo dieitur, qui ossicium omittit, quo legem suam defendat : is autem adversus quem vel denunti batur; vel etiam instituebatur γραφὲ παραν μων, non poterat dici eo ipso , quod advers 'rius ageret, ἐαν τὸν νομον, sed omittendo eo, quod primum ab ipso esset praestandum. '--Αdditurque καταβαλουσα, quasi qui legem tulisset, nec tamen ulterins teneret, tamquam debitum quoddam solvisset, ita ut fidei satisfecisse vid retur. Non negligendus est, de hac lege trierarchica, Dinarchus Contra Demosthenem 3 42, ubi exprobrat ei quod τρία ταλαντα λαβων μετ-

307쪽

ἐγραψε κω κατεσκευαζε τον νομον καθ' ἐκαςην

ἐκ-17ἱαν , e quibus postremis verbis tamen non consciendum est leges, posthabitis Nomothetis, tamen in pluribus contionibus deinceps disceptari solitas fuisse. Bis expositis non opus erit, opinor, HudtWalcheri satis longam disputationem persequi, ubiiDiaetet. . p. 89-97ὶ demonstrat quinque genera

fuisse υπωμοσΙας. cuius . tamen necessario una

indoles, unumque consilium suit hoc, ut mas apud magistratum iureiurando interposito profiteretur se , iudicium per actoris actionem sibi intentum accipere, suamque causam defensurum esse, ita tamen ut ea prosessione alius quoquo langi posset, cum ipsius rei absentiae . excusatio . Sed ex hac disput tione primum excludendus est locus Aristophanis Plui. 725, ubi vera lectio est. ιν μομνύμνον non υπηιν. παυσω σε. ς ἐκκλησίας. Tum videndum de loco. npphontis Hellen. I. T. 34. Multo melius, quam ii solent viri docti, et rem et vocabulum e licuit. Gratius in Histor. Graec. V. VIII. im 203 not. . . Permissa suerat contioni διαχειροτο- α, utrum mallet secundum Euryptolemi roga- ..uonem illos imperatores iudicari secundum ca

308쪽

των δὲ, inquit, διαχειροπονουμιενων προῦπονναν την Eυρυπτολέμου ' υπομοσαμένου δὲ : κλεους, καὶ παλιν λαχειροτονIας γε μιγένης l. γιν.

ἔκριναν την τῆς Igitur aequum est ut in tot ligamus Meneclem obstitisse eventui suffragiorum quem Prytanes, post primam λαχειροτο- νειν , proclamassent, fierique potest ut is in ea oppositione minis usus sit, cuius generis in eadem contione factae esse' commemorantur 3 12 sqq. , quas multitudo clamore adiuverit: quumque per illam primam λαχειροτον,ν condemnaretur ea causa , quam Menecles propugnabat, uti lieuit Xenophonti iudiciali illo verbo υπόμνυσθαι), quo significaret Meneclem provocasse ad ipsius con- tionis iudicium an suffragiorum eventus Verus

nestat ut aliquid de Syndicis adiiciamus, quoniam difficile est in iis acquiescere quae viri docti de hoc argumento' hucusque explicuerunt , et retractanda sunt quae olim disputavi, Vol. IV. p. 60 sqq. Ut alios nunc omittam , novissime hoc argumentum tractavit Wes-termannus i. c. p. 43 sqq. , opportunitate eorum quae in subdititia illa 'ΕπιχειροτονM υό-

309쪽

ται, πέντε ανδρας 'ΑθηναIων απαντων - . Merito in his complura reprehendit Wester- mannus, crun ipso consilio legis coniuncta, quamquam Statim praeposterus verborum ordo scriptoris imperitiam arguit, quum extra obli- quam orationem dicitur αἱρεῖται τους συναπ. o

δῆμος τοῖς νόμοις. Nusquam quidem diserto proditur creari solitos fuisse qui apud Nomothetas publice defenderent veterem . legem, cui . nova substitueretur ; sed tamen , ubi. in Tirgo: cratea S 36 diversae *υ και enumerantur . quibus leges tueri voluissent Athenienses, commemorantur, οι συνηγοροι . Ους πιιροτονειτε , eaque

mentio ita coniungitur cum, illo veteri νοραθε- σἰας . instituto, i ut necessario sumendum sit, quum res ad tertiam illam contionem pervenis set , ins hac non lautum . constitutum e pe dei quo Nomothetas decernere oporteret, sed simul. sumagiis populit creatos esse qui apud illos adversus novae legis latorem veterem defenderent.. De numero istorum SIndicorum tamen neque . illo i Timocrateae loco quidquam traditur, ne

que in Leptinea S 152, ubi appellatur illud

. ipsum υπὸ τού χειροτονηθέντα συνλκῆσαι. Syndicos tamen creari, quibus istud, munus . apud Nomothetas imponeretur , lege praescri pium suisse ideo verisimile est, quod . in alia

310쪽

causa Dinarchus contr. Demosth. S 58. sic

loquitur, κατηγορους ειχεσθε κατα τούς νόμους. Westo annus autem, quum quinquenarium .il ,

tum Syndicorum numerum, quem indicabat ἘπιχειροτονIα νόμων , tenere Vult, laborat promter haec verba Leptineae S 146: ἡρηνταιτω νόμ ιν συνδικοι Leodamas, Aristophon , Ceph, sodotus et Binias, contenditque Leptinem ipsum quintum suisse. Equidem minus puto ambigendum esse de numero ; sed hoc esse tenendum . quum, ut supra vidimus, Leptinea causa non apud Nomothetas acta sit , isto. loco sermonem non esse de Syndicis quos , populus in contione creavisset, sed de aliis, quos Leptinis tribules sorte creavissent, qui proprie etiam αἱρεῖσθαι, non χειροπονῶν dicebantur. Eiusmodi Syndicos extra contionis auctoritatem a tribulibus, deligi solitos fuisse , qui . defenderent eum qui Ο publica causa in ius vocatur esset , nec per se incredibile est, et Iumnihil commendatur his verbis Andocidis Mys AS 150: εσι καὶ οἱ φυλάται οἱ ἡρημένοι μοι συνδικεῖν ' magis etiam his , apud Bomosthenem

Aristocrat. S 206, ubi dicitur a iudicibus ab

solvi eos, quos gravissimo deliquisse constet, ἄν παρα των φυλετων τως ἡρημένοι , σύνεικοι tiηθωσιν siquidem neutro loco de causa agitur,

라틴어 텍스트